Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 61

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

พี่บอยไม่ฟัง ลากผมออกจากเคาน์เตอร์ บอกว่าเดินไปเลย เหนียมอะไรตัวเองก็หน้าตาดี คารมเป็นเลิศ อยากจีบใครก็จีบติดอยู่แล้ว แหม...เชียร์จริงตัวเองมีคู่แล้วก็พูดได้สิ อย่างผมน่ะถึงจะถูกนินทาว่าทำตัวเป็นเพลย์บอยตั้งแต่อายุยี่สิบกว่าแต่ผมก็ตั้งใจของผมนะว่าจะครองโสดไปตลอดชีวิต ถ้าต้องรักกับคนรุ่นพ่อก็เลยไม่คบกับใครจริงจังสักที แถมหาคนถูกใจรุ่นเดียวกันก็ไม่เจอคราวนี้เจอถูกใจทั้งที ดันเป็นคนที่ดูน่ากลัวขนาดนี้อีก เออผมยอมรับว่าคงปิ๊งเขาแล้วล่ะ
แต่ไม่กล้าจีบเลยนี่สิกลัวถูกเขาไล่ กลัวอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม แย่จริงผมกลับไปกลัวเหมือนตอนเป็นเด็ก ม.ต้น อีกแล้วสิเนี่ย
ผมโดนพี่บอยผลักออกมานอกเคาน์เตอร์ ออกมายืนเก้ๆ กังๆ ไม่รู้จะทำอะไรต่อ เลยกะว่าจะทำเนียนเดินผ่านเขาอีกรอบ เอ่อ.. ผมรู้หรอกนะว่าดูโรคจิต แต่อยากมองหน้าเขานี่ เขาหล่อ.. สวยเลยล่ะ แถมมาคนเดียว ไม่รู้เขามีแฟนแล้ว
หรือยังนะ แต่ดูดุๆ แบบนี้อาจจะยังไม่มีก็ได้
   ผมคิดฟุ้งซ่านของผมไปเรื่อย เดินไปก็ชำเลืองมองเขาไป เขาก็มองผมนะ พอผมเดินผ่าน เขาก็ถามว่าไม่มีที่นั่งเหรอ เสียงเขาไม่ทุ้มไม่แหลมนะ ไม่ดุมาก แต่เย็นชาน่ะใช่เลย เสียงราบเรียบสุดๆ ผมอึ้งอยู่พักหนึ่ง หันซ้ายหันขวา เพิ่งเห็นว่าโต๊ะเต็ม เลยเนียนพยักหน้าไปเขาเลยบอกว่านั่งตรงข้ามเขาก็ได้
   ผมใจเต้นเป็นรัวกลองเลยล่ะ เห็นเขาตาดุๆ แต่ก็ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย เรียกผมนั่งเพราะคิดว่าผมไม่มีที่นั่ง ผมเลยเนียนเรียกเด็กมาสั่งข้าว ทั้งๆ ที่ยังไม่หิวสักนิด จงใจสั่งแบบเดียวกับเขานั่นล่ะ แต่เอาเถอะ ถึงไม่รู้ ผมก็ชอบกินของผมอยู่แล้ว
   พอได้ยินผมสั่ง เขาเงยหน้ามองผมหน่อยหนึ่ง ผมล่ะแอบตื่นเต้นเลยว่าเขาจะทักผมว่าชอบอะไรเหมือนกันรึเปล่านะ ผมจะได้เปิดประเด็นสนทนาต่อ แต่ก็เปล่า เขามองเฉยๆ แล้วก็หันไปทางอื่น ผมก็เลยได้แต่นั่งตัวแข็ง มองไปทางอื่นบ้าง แต่แอบเหลือบมองเขาตลอดเลย
   คนอะไรไม่รู้ หน้าตาดีสุดๆ ขาวก็ขาว ผิวเนียนเรียบเลย ไฝสักเม็ดยังไม่เห็น ตาคม จมูกโด่ง ปากสวยสีชมพูเลยล่ะ
ผมคิดเลยนะว่าเวลาจูบคงรู้สึกดีน่าดู เออ ผมนี่ก็น่าเกลียดจริง กล้าคิดอะไรแบบนี้กับคนที่ไม่เคยรู้จักด้วย แค่คุยผมยัง
ไม่กล้าคุยเลย ยังจะหน้าด้านไปนึกถึงเรื่องจูบ อาการหนักแล้วนะผมเนี่ย
   ข้าวผมได้หลังจากเขาสักพัก เขาเลิกคิ้วมอง แต่ก็ไม่พูดอะไร ผมก็เลยได้แต่นั่งกินเงียบๆ ไม่กล้าพูดอะไรเหมือนกัน
สักพักเขาก็เรียกเก็บเงิน แล้วก็เดินออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก ผมว่าเขาคงไม่ค่อยชอบพูดล่ะ ส่วนผมน่ะชอบนะ แต่เจอเขาแล้วพูดไม่ออกสักคำ
   กินเสร็จพี่บอยรีบมาถามว่าเป็นไงบ้าง ผมกัดปาก ไม่รู้จะตอบว่าอะไร พี่บอยบอกว่าผมท่าจะแย่ ใบ้กินซะแล้ว แค่นั่งด้วยเฉยๆ ก็หน้าแดงเป็นแตงโมเลย เออ ผมเขินของผมจริงๆ นะเนี่ย โตจนอายุยี่สิบสองจะยี่สิบสามเข้าไปแล้ว ยังจะเขินแบบนี้อยู่อีก แต่ผมเขินจริงๆ นั่นแหละ เขินเขาทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้คุยอะไรกันเลย ผมคงจะแย่แล้วจริงๆ
   29 มิถุนายน 255x
   ตอนเที่ยงผมไปวนเวียนอยู่ร้านพี่บอยหลายวัน เพื่อเจอหน้าผู้ชายคนนั้น แค่เจอเฉยๆ น่ะ ยังไม่ได้คุยอีกเลย ไปมองเขาเฉยๆ เลยกลับมาทำงานสาย จนพี่นพเริ่มถาม วันนี้เลยต้องกินข้าวแถวๆ บริษัท แต่ก็ไม่วายนึกถึงเขาอยู่ดี อยากรู้ว่าเขาชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน ทำงานอะไรกันแน่ พี่บอยบอกว่าเขาทำงานอยู่บริษัทใกล้ๆ ผมเลยนึกว่ามีใครทำงานอยู่บริษัทใกล้ๆ บ้างนะ เหมือนพี่นัทจะเคยบอกว่าทำงานอยู่แถวนั้นนี่นา ผมลองถามพี่นัทดีกว่า
   พอเลิกงานผมก็โทรถามพี่นัทว่า พี่นัทรู้จักผู้ชายอายุสักสามสิบกว่าๆ ขาวๆ ตัวเล็กๆ หล่อๆ บ้างรึเปล่า พี่นัทนึกอยู่พัก แล้วบอกว่าคนดูดีขนาดนั้นที่บริษัทพี่ไม่มีหรอก ผมเศร้าเลย นึกว่าจะได้รู้เรื่องเกี่ยวกับเขาเพิ่มเสียอีก ไม่เป็นไร ผมลองถามพี่บอยอีกทีก็ได้ เผื่อพี่บอยจะเคยคุยกับเขาบ้าง อาจจะรู้ว่าเขาทำงานอยู่บริษัทอะไรก็ได้
   16 กรกฎาคม 255x
   วันนี้ออกไปส่งลูกค้า ขากลับผมเลยแวะร้านพี่บอยอีก ตอนผมเดินเข้ามาเขาลงจากแท็กซี่พอดี โอย... ผมแทบหยุดหายใจ ไม่ได้มาเจอหน้าเขาหลายวันนะ พอได้เจอยิ่งรู้สึกว่าเขาดูดี ไอ้ภาพที่ผมจินตนาการเอาไว้เทียบไม่ได้เลยล่ะ คนอะไรดูดีสุดๆ เขาเดินผ่านผมไปอีกแล้ว เขาคงจำผมไม่ได้หรอก ดีแล้วล่ะ เพราะที่ผมทำแต่ละอย่าง เข้าข่ายโรคจิตแล้วมั้ง ขืนเขาจำได้ผมคงไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนดี ผมว่าเขาหน้าตาดุน่ะใช่ แต่คงไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไรหรอก เพราะวันก่อนยังชวนผมนั่งด้วยเลย ถึงอย่างนั้น อย่าให้เขารู้เลยดีกว่าว่าผมตามเขาแบบนี้ เพราะท่าทางจะโดนโกรธแน่นอน   
   ผมเดินตรงไปหาพี่บอยก่อน รอจนพี่บอยคิดเงินลูกค้าเสร็จ เลยถามพี่บอยว่า ผู้ชายขาว ๆ คนนั้นน่ะ พี่บอยรู้รึเปล่าว่าเขาทำงานที่บริษัทอะไร พี่บอยบอกว่าไม่รู้หรอก แต่เดี๋ยวถามให้แล้วกัน เพราะเห็นผมดูจะติดใจมาก ผมเลยบอกพี่บอยว่าฝากด้วยนะ ผมติดใจเขาจริงๆ นั่นแหละ
   พี่บอยเดินหายไปสักพัก พอกลับมาก็ยิ้มร่า บอกผมว่าผมมีหวังนะ เพราะเขาทำงานอยู่ที่เดียวกับนัท พี่บอยบอกว่าไม่กล้าถามชื่อเขา เลยคุยเล่นๆ ว่ามีเพื่อนทำงานอยู่บริษัทแถวนี้เหมือนกัน เขาเลยถามว่าชื่ออะไร พอบอกชื่อเขาก็พยักหน้า ท่าทางจะอยู่บริษัทเดียวกันนั่นแหละ พี่บอยบอกว่าเขาไม่ค่อยพูดนะ แถมเวลาคุยด้วยให้บรรยากาศกดดันยังไงไม่รู้ ขนาดพี่ว่าพี่พูดเก่งพอคุยกับเขาจริงๆ ยังพูดไม่ค่อยออกเลย ผมก็เลยบอกว่านั่นแหละ ผมเลยไม่รู้จะเริ่มยังไง
   แต่ผมนึกได้ว่าเคยถามพี่นัทแล้ว พี่นัทบอกว่าที่บริษัทไม่มีคนหน้าตาดีขนาดนี้ พี่บอยเลยแซวว่านัทมันคิดว่าตัวเองหน้าตาดีที่สุดรึเปล่า วันไหนลองโทรชวนมาสิ มาดูกับตาเลยว่าอยู่บริษัทเดียวกันจริงไหม เผื่อรู้จักจะได้แนะนำกัน ผมก็เห็นด้วยนะ ให้แอบมองอย่างนี้นานๆ ผมได้กลายเป็นพวกแอบจิตจริงๆ แน่
8 สิงหาคม 255x
   ผมงานยุ่งอยู่เป็นสัปดาห์ แต่พอว่างก็แวะมาร้านพี่บอยอีกแล้ว เพราะงานยุ่งนี่แหละเลยไม่ได้โทรหาพี่นัท เกรงใจน่ะ เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ เลย พอพี่บอยเห็นหน้าผมก็ถามว่าโทรหานัทหรือยัง ผมบอกยัง พี่บอยทำหน้าละเหี่ยแล้วบอกว่า พรุ่งนี้มานะ เดี๋ยวพี่จัดการให้   นี่ตกลงพี่บอยจะหันมาเอาดีด้านเป็นพ่อสื่อพ่อชักแล้วหรือไงนะ
9 สิงหาคม 255x
   ผมก็บ้าจี้ มาตามที่พี่บอยชวนจริงๆ ดีนะที่งานไม่เยอะแล้ว ไม่งั้นโดนพี่นพเขม่นอีกแน่เลย พักนี้พี่นพเริ่มสงสัยแล้วล่ะว่าผมไปแอบชอบใครอยู่รึเปล่า เพราะหายไปบ่อยๆ เลยคอยถามแหย่ๆ ผมอยู่เรื่อย ผมเลยบอกว่ามีอยู่ แต่ไม่บอกพี่นพนะว่าผมไปชอบคนที่ยังไม่รู้จักชื่อ อายุยังไม่รู้จะผ่านเกณฑ์มั้ยเลย กลัวพี่นพจะเครียด ไม่ก็รีบห้าม ทำผมหมดความมั่นใจอีก แต่เขาเพิ่งสามสิบต้นๆ ห่างกันแค่สิบปี คงไม่เท่าไหร่หรอกมั้ง อีกอย่าง ผมก็ยี่สิบกว่าแล้วนะ น่าจะไม่น่าเกลียดแล้วล่ะ
   ปรากฏว่าตอนผมมาถึง พี่นัทมารออยู่แล้ว พี่บอยเป็นธุระโทรตามให้เสร็จเลย พอเห็นหน้าผมพี่นัทก็บอกทันทีว่าไหน ผมชอบใคร เผื่อรู้จักจะได้แนะนำให้ ผมก็เขินนะ แหม... ไม่ค่อยได้เจอพี่นัท มาเจอทั้งที ดันเป็นเรื่องพวกนี้อีก แต่ไหนๆ พี่นัทมาแล้ว ผมก็ขอใช้โอกาสที่พี่บอยหามาให้คุ้มเลยแล้วกัน
   ผมพาพี่นัทไปแถวโต๊ะตรงนั้นนะ กะว่าเนียนๆ ทำเป็นเดินผ่านเขา ถ้าพี่นัทรู้จักจะได้ทักแล้วไปนั่งด้วยกันเลย แต่ยังไม่ทันเดินไปถึง เพิ่งเห็นโต๊ะเองนะ พี่นัทก็ดึงมือผมเลย แล้วถามว่าใช่คนที่นั่งอยู่ตรงมุมรึเปล่า ผมใจเต้นเลยล่ะ พี่นัทรู้จักจริงๆ ด้วย ผมเลยบอกว่าใช่ คนขาวๆ ตัวเล็กๆ นั่นแหละ ใจเต้นตุบๆ เลยนะ กะว่าคราวนี้แหละจะได้คุยกับเขาดีๆ สักที ปรากฏว่าพอหันมาก็เห็นพี่นัททำท่าเหมือนถูกผีหลอก แล้วรีบลากมือผมกลับเข้ามาเลย แถมเรียกเขาว่าลุงอีก ผมว่าพี่นัทดูผิดนะ ผมไม่ได้ชอบลุง ผมชอบผู้ชายตัวขาวๆ เล็กๆ คนนั้นต่างหาก คราวนี้พี่นัททำท่าเหมือนโลกจะแตก จากนั้นก็บอกผมว่า เขาคนนั้นน่ะ อายุสี่สิบกว่าเข้าไปแล้วนะ
   ผมอึ้งสนิทเลยล่ะ คิดว่าฟังผิดด้วยซ้ำ อายุสี่สิบกว่าแล้ว? เขาคนนั้นน่ะนะ? เหลือเชื่อเลย ดูจากหน้าแล้วน่าจะอายุสามสิบต้นๆ เองนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่นัทจะโกหกผมไปทำไม เลยหันไปมองเขาอีกรอบ หน้าเขาใสกิ๊ก แต่ท่าทางก็ใกล้เคียงคนอายุสี่สิบจริงๆ นั่นแหละ ทั้งทรงผม การแต่งตัว สายตาเวลามองคน ผมนึกถึงคำทำนายที่ครูพิสุทธิ์เคยทาย ว่าเนื้อคู่ผมจะอายุมากกว่าผมเยอะอยู่ ถ้าเป็นคนนี้ล่ะก็ผมยอมสละโสดนะ ยอมกระโดดลงคานเลยล่ะ
   ผมเลยอ้อนพี่นัทว่าแนะนำหน่อยสิ แต่แทนที่พี่นัทจะพูดกับผมดีๆ นะ ดันทำหน้าดุใส่ แถมห้ามอย่างจริงๆ จังๆ ว่าคนนี้ห้ามเด็ดขาด ยังไงก็ไม่ได้ จะชอบใครก็ชอบได้ ยกเว้นคนนี้ ทำไมต้องห้ามผมขนาดนี้ด้วยนะ เขาแค่อายุเยอะกว่าผมเกือบยี่สิบปีเอง
พอเห็นผมทำหน้างอแง พี่นัทก็เริ่มเล่าถึงเรื่องราวกับเกี่ยวเขาคนนั้น ผมถึงเพิ่งได้รู้ว่าเขานี่แหละเป็นเจ้านายสุดดุที่พี่นัทเคยบ่นให้ฟัง โห... ตัวจริงออกจะหล่อ แถมดูดีขนาดนี้ ผมว่าพี่นัทลาออกเถอะ ผมไปทำงานแทนเอง จะได้เห็นหน้าเขาทุกวัน ผมคงมีความสุขสุดๆ
   แล้วผมก็ได้รู้ว่าเขาชื่อไพฑูรย์ ผมเลยบอกพี่นัทว่าถ้าเรียกคุณไพก็น่ารักดีนะ พี่นัททำตาเหลือก ลากผมไปนั่งต่อที่โต๊ะ หันซ้ายหันขวา แล้วบอกว่าห้ามเรียกแกชื่อนี้เด็ดขาด แกได้ยินรับรองฆ่าทิ้งแน่ ผมเลยบอกว่าพี่นัทเวอร์ไปแล้วล่ะ เขาตัวบางๆ ขนาดนั้นจะไปฆ่าใครได้ พี่นัทเลยพูดต่อว่าฆ่าแบบเอามีดมาแทง เอาปืนมายิงแกไม่ทำหรอก แกจะฆ่าด้วยสายตา ด้วยคำพูด คุณไพฑูรย์น่ะโคตรเกลียดคนที่เรียกชื่อหน้าแกเลยล่ะ เพราะพี่นัทเคยเรียกหนหนึ่ง แกมองด้วยสายตาเหมือนจะฆ่าให้ตายเลย ผมรีบพยักหน้าหงึกๆ จะจำเอาไว้ เวลาได้คุยกับเขาจริงๆ ผมจะได้ไม่เรียก ไม่อยากให้เขาเกลียดขี้หน้าน่ะ
   ผมฟังพี่นัทบ่นยาวยืด แต่ไม่ค่อยเข้าหูหรอกนะ เขาจะน่ากลัวยังไงในสายตาพี่นัทผมไม่รู้ แต่เขาน่ารักสุดๆ ในสายตาผมแล้วล่ะ ผมอยากจีบเขาแล้ว อยากลงคานแล้ว อยากเลิกเป็นโสดสักที เลยถามพี่นัทว่าที่บริษัทพี่นัทยังมีตำแหน่งงานว่างอีกรึเปล่า ผมจะได้ไปสมัคร เพราะจะขับรถออกมาดักรอเขาทุกวันก็ไม่สะดวก พอผมพูดจบพี่นัทก็ทำหน้าเหมือนเห็นสัตว์ประหลาดมาอยู่ตรงหน้า รีบเอ็ดผมใหญ่เลยว่าห้ามเด็ดขาด ผมสมัครไปก็ไม่ได้คุยกับเขาหรอก เขาไม่ยุ่งกับใครเลย ผมก็หน้าม้านเลยนะ เขาออกมาด้านนอกก็ไม่ค่อยยุ่งกับใคร อยู่ในบริษัทเขาก็ยังไม่ค่อยยุ่งกับใครอีกเหรอ แล้วผมจะเริ่มจีบเขายังไงดีเนี่ย
   ฟังพี่นัทบรรยายสารพัดพฤติกรรมของคุณไพฑูรย์แล้ว ผมก็ลงความเห็นว่าคงพึ่งพี่นัทไม่ได้ เพราะพี่นัทไม่ชอบคุณไพฑูรย์ ไม่สื่อไม่ชักให้ผมแน่ เอาล่ะ ในเมื่อไปสมัครงานก็ดูจะไม่มีผลอะไร งั้นผมมาดักรอเขาที่ร้านพี่บอยก็ได้ มองหน้าไปเรื่อยๆ คงนึกวิธีจีบออกสักวันแหละ
   18 กันยายน 255x
   พักนี้ผมไม่ได้ไปร้านพี่บอยช่วงเที่ยงแล้ว เพราะติดงาน แต่ยังคิดถึงคุณไพฑูรย์อยู่นะ เลยหันไปดักรอที่บริษัทตอนหลังเลิกงานแทน ถ้าพี่นพรู้ว่าผมทำแบบนี้ด่าผมเปิงแน่ เพราะผมทำตัวเหมือนพวกสตอล์กเกอร์โรคจิตเลย แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงนี่ อยากรู้จักเขาให้มากกว่ากว่าที่เป็นอยู่ อยากรู้ว่าเขาชอบอะไร บ้านอยู่ไหน แต่คุยด้วยเขาก็ไม่คุย กลัวเสนอหน้ามากๆ จะโดนเขาเกลียด เหมือนเขาไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้เลย ผมเลยแอบตามสะกดรอยเขาอยู่ห่างๆ มาได้สักสองอาทิตย์แล้วล่ะ กะว่าจบงานนี้เมื่อไหร่ ผมคงเป็นนักสืบได้ เพราะผมแทบจะรู้หมดแล้วว่าเขากลับบ้านกี่โมง แวะตรงไหน ชอบทานอะไร เขายังไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักเขาเยอะแล้วล่ะ แต่ยังไม่เคยได้คุยกันเลย เมื่อไหร่จะมีโอกาสให้ผมได้คุยกับเขาหลายๆ คำบ้างนะ
   วันนี้ผมลองตามเขามาที่บ้าน โอ๊ย อายตัวเองจริงๆ เลย ผมไม่กล้าคุยกับเขา แต่กล้าทำอะไรเสี่ยงคุกแบบนี้นะเนี่ย รู้ไปถึงหูพี่นพมีหวังตัดผมออกจากกองมรดกแน่ แต่ผมไม่ได้ตามเขาไปถึงบ้านหรอก ตามมาแค่รู้ว่าเขาอยู่แถวไหนเท่านั้นแหละ เออ แต่เหมือนล้อเล่นเลยล่ะ หมู่บ้านเขาอยู่ใกล้ๆ บ้านผมนี่เอง ขับรถผ่านอยู่ทุกวัน แอบดีใจนะเนี่ย อยู่ทางเดียวกัน วันหลังถ้าผมมีโอกาสได้คุยกับเขา ผมหาเรื่องมาส่งเขาดีกว่า ดูท่าทางเขาจะไม่มีรถ พี่นัทบอกว่าคุณไพฑูรย์
ไม่ชอบขับรถ ถึงเขาจะเป็นผู้บริหารก็เถอะ รถส่วนตัวพร้อมคนขับเขาก็ไม่เอา เห็นว่ากลัวเป็นที่ครหาว่าเอ็นดูคนขับ
ลูกเมียก็ไม่มี เลขาฯหน้าห้องสวยสุดๆ ก็ไม่มีข่าวว่าโดนลวนลาม สรุปว่าเขาพยายามไม่เกี่ยวข้องกับใครเลย ผมว่าคุณไพฑูรย์ระวังตัวกับใจเด็ดน่าดูเลยนะเนี่ย อาจจะเป็นพวกเดียวกับผมก็ได้ ท่าทางเขาจะไม่สนผู้หญิงนี่นา แถมยังโสด
หรือนี่คือเนื้อคู่ของผมนะ
   ไม่รู้ทำไม ยิ่งรู้จักเขาเท่าไหร่ ผมยิ่งอยากจีบเขานะ แต่ยังมองไม่เห็นเลยว่าจะเริ่มตรงไหน เขาจะใช่เนื้อคู่ของผมจริงๆ
รึเปล่าหนอ....
   10 ตุลาคม 255x
   พี่นพรู้แล้วล่ะว่าผมติดผู้ชาย... อายก็อายนะ แต่ก็ต้องยอมรับแล้ว บอกพี่นพว่าเขาชื่อไพฑูรย์ ทำงานอยู่บริษัท C พี่นพตาโตเลยนะ ถามผมว่าผมเคยคุยกับเขาแล้วยัง ผมบอกยัง ไปเจอที่ร้านพี่บอย พี่นพทำหน้าคิดหนัก แล้วบอกว่าคุณไพฑูรย์เป็นคนดังในวงการบริหารงานบุคคลมากนะ จำได้ว่าเคยพูดถึงให้ผมฟังตอนผมเรียนอยู่ ผมจำไม่ได้แล้วล่ะ แต่พอรู้ว่า
พี่นพรู้จักเลยถามว่าเขาเป็นคนยังไง พี่นพบอกว่าเก่ง หน้าตาดีนะ น่านับถือ แต่นิสัยส่วนตัวเป็นยังไงไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็บอกว่าผมอย่าไปจีบได้ไหม เพราะคุณไพฑูรย์อายุสี่สิบกว่าแล้ว เป็นน้องพี่แนนไม่กี่ปี นับกันจริงๆ เป็นพ่อผมได้แล้ว
ผมหน้าเสียเลย เถียงพี่นพไปว่าอายุไม่เห็นเกี่ยว เขายังดูดีอยู่เลย แล้วถ้าเขาเป็นคนดี ผมจะจีบก็ไม่เสียหายอะไร พี่นพทำหน้าลำบากใจสุดๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร ผมไม่รู้ว่าคืนนี้พี่นพกลับบ้านไปจะนอนหลับรึเปล่า ผมทำพี่นพเครียดอีกแล้วแน่เลย
   23 พฤศจิกายน 255x
   ในที่สุดผมก็ช่วยพี่นพเคลียร์งานช่วงพี่ใหม่เสร็จ เกิดอยากคลายเครียด เลยขับรถออกไปเที่ยวบาร์เกย์ที่ไม่ได้แวะไปนานเลยล่ะ สมัยเรียนผมมาบ่อยนะ แต่ปิดพี่นพเอาไว้ แหม.. ผมเพิ่งอายุยี่สิบกว่า แถมเป็นเกย์อีก ให้ผมเก็บตัวเรียบร้อยอยู่ในห้องได้ไง แต่ผมไม่เคยจริงจังกับใครเลย จนเขาหาว่าผมเป็นเพลย์บอยแล้วเนี่ย
คืนนี้ผมกะว่าจะมาหาเพื่อนคุยเล่นแก้เครียด ปรากฏว่าเข้ามาได้ไม่ถึงยี่สิบนาที ยังหาใครคุยไม่ได้ ดันโดนคนมาชวนให้ไปเดินแบบอีก ผมโคตรเซ็งเลย สมัยก่อนตอนเด็กๆ ผมเคยอยากเป็นนายแบบนะ แต่พอโตความอยากพวกนี้มันหายไป
จากสมองผมแล้ว ผมไม่เอาหรอก ขายร่างกายแบบนั้นน่ะถ้าผมจะถอดเสื้อนะ ผมจะถอดต่อหน้าคนที่ผมพอใจเท่านั้นแหละไม่ถอดเพื่อถ่ายลงหนังสือเด็ดขาด ใครก็ไม่รู้มอง มองแล้วเอาไปทำอะไรบ้างก็ไม่รู้แค่คิดก็สยองใจเต็มทีล่ะ
พอเจอแบบนั้นผมเลยกลับด้วยความเซ็ง ขากลับผ่านทางไปบ้านคุณไพฑูรย์นะนึกบ้าอะไรไม่รู้ ขับรถเวียนเข้าไป เออ ผมไม่รู้หรอกบ้านเขาหลังไหนถึงรู้เขาคงนอนแล้วล่ะ ขับไปแล้วก็ขับกลับออกมานึกเพ้อเจ้อกับตัวเองว่าถ้าเขาเป็นเนื้อคู่ผมก็ดีสินะ ผมอยากจะรักกับเขาจริงๆนะเนี่ย

Medmayom

  โอ คงใกล้มาบรรจบกันแล้วนะ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ  {:sm-07:}

sugaritc

ขอบคุณครับ

hunwei

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_192:}

minone

ขอบคุนนะคับ

redboy

คงจะได้คุยกับเขาเร็วๆนี่นะ

ShangHai

ขอบคุณครับ

imboon

ขอบคุณครับ

Ootou

ขอบคุณครับ

o00212345

ขอบคุณมากครับ

4_NAY

เป็นเอามากนะไอ้เปี๊ยก

auto101

ขอบคุณครับ

freezz

เขิลแทน ลุงไพ 555

KPG

ขอบคุณครับครับ

tong111222

ขอบคุนครับ