Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 62

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
จากสมองผมแล้ว ผมไม่เอาหรอก ขายร่างกายแบบนั้นน่ะถ้าผมจะถอดเสื้อนะ ผมจะถอดต่อหน้าคนที่ผมพอใจเท่านั้นแหละไม่ถอดเพื่อถ่ายลงหนังสือเด็ดขาด ใครก็ไม่รู้มอง มองแล้วเอาไปทำอะไรบ้างก็ไม่รู้แค่คิดก็สยองใจเต็มทีล่ะ
พอเจอแบบนั้นผมเลยกลับด้วยความเซ็ง ขากลับผ่านทางไปบ้านคุณไพฑูรย์นะนึกบ้าอะไรไม่รู้ ขับรถเวียนเข้าไป เออ ผมไม่รู้หรอกบ้านเขาหลังไหนถึงรู้เขาคงนอนแล้วล่ะ ขับไปแล้วก็ขับกลับออกมานึกเพ้อเจ้อกับตัวเองว่าถ้าเขาเป็นเนื้อคู่ผมก็ดีสินะ ผมอยากจะรักกับเขาจริงๆนะเนี่ย
31 ธันวาคม 255x
   ปีใหม่ปีนี้ผมอยู่บ้านคนเดียวอีกแล้ว พี่นพไปต่างจังหวัดกับครอบครัว พี่หนิงก็ด้วย เหลือผมคนเดียวแล้วที่ยังไม่มีคู่
ปีก่อนไม่เหงาเท่าไหร่ เพราะพวกพี่นัทชวนออกไปเที่ยว แต่ปีนี้ไม่อยากเที่ยวล่ะ อยากอยู่คนเดียว ออกไปเห็นคนเขาเดินควงกันเป็นคู่ๆ แล้วผมแสลงใจน่ะ
   ผมตั้งใจครองตัวเป็นโสดมาตั้งหลายปี ตอนเรียนมหาวิทยาลัยมีคนมาจีบก็เยอะ แต่ผมไม่เคยติดใจอะไรใครขนาดนี้เลยนะ ขนาดตอนคบกับครูต้า ครูพิสุทธิ์ผมยังไม่เคยเพ้อเจ้อแบบนี้เลย แต่เจอคุณไพฑูรย์ครั้งเดียว ผมใจแตกเพล้งเลยล่ะ
ไม่อยากโสดแล้ว อยากมีแฟนแล้ว อยากเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาบ้างแล้ว ผมเพ้อถึงคุณไพฑูรย์มาเป็นค่อนปีแล้วนะ ยังไม่เคยคุยกันดีๆ เลย ชาตินี้ผมจะได้คุยกับเขามั้ยเนี่ย จะได้รุกเขาบ้างมั้ย หรือจะต้องแอบมองอย่างนี้ไปจนตาย
   ผมไม่อธิฐานปีใหม่มาหลายปีแล้ว แต่ปีนี้ขอสักปีแล้วกัน ถ้าคุณไพฑูรย์เป็นเนื้อคู่ผมจริงนะ ขอให้ผมกับเขามีโอกาส
ได้รู้จักกันมากกว่านี้ด้วยเถอะ ผมอยากลงคานเต็มทีแล้ว แล้วถ้าเขายังขึ้นคานอยู่ผมก็อยากจะฉุดเขาลงมาด้วยกันนะ
   อยากฉลองปีใหม่ปีหน้ากับเขาแล้วล่ะ
   20 มกราคม 255x
   วันนี้ผมได้แผนการใหม่ บอกพี่บอยว่าผมจะยกข้าวไปเสิร์ฟคุณไพฑูรย์เอง เผื่อหาโอกาสคุยกับเขาได้ พี่บอยบอกว่า
จะดีเหรอ ผมแต่งตัวดีขนาดนี้จะเป็นบ๋อยเนี่ยนะ เขาคงไม่สงสัยเลยมั้ง ผมบอกว่าไม่เป็นไร สมัยเรียน ม.ปลาย ผมเคยทำงานเสิร์ฟ รับรองไม่ทำพลาดแน่นอน พี่บอยทำหน้าละเหี่ยๆ แล้วบอกว่าเดี๋ยวเอาผ้ากันเปื้อนมาให้คาดแล้วกัน จากนั้นก็บ่นอุบว่าผมอาการหนักสุดๆ ท่าทางจะกู่ไม่กลับ แหม.. ก็พี่บอยเป็นยุผมเองนี่นา ตอนนี้มาทำเป็นบ่น
   ผมเอาข้าวไปเสิร์ฟให้คุณไพฑูรย์ โอย... คนอะไรไม่รู้ ดูดีสุดๆ ถึงจะดุผมก็ไม่เกี่ยงแล้วล่ะ เห็นเขาแล้วผมใจเต้น หน้าร้อนไปหมดเลย พยายามชวนเขาคุยว่าชอบอาหารรึเล่า เขาก็แค่พยักหน้านะ ไม่พูดอะไร เขาพูดน้อยจริงๆ นั่นแหละ
แถมไม่ยิ้มไม่อะไรเลย ทำหน้าเฉยๆ ตลอด ผมว่าครูพิสุทธิ์น่ะหน้าตายแล้วนะ คุณไพฑูรย์ยิ่งกว่าอีก แต่ผมก็ชอบนะ
ผมชอบคนนี้สุดๆ เลยล่ะ สงสัยกามเทพคงแผลงศรรักปักอกผมจนทะลุแน่ๆ ถึงได้หน้ามืดตามัวได้ขนาดนี้
  14 กุมภาพันธ์ 255x
   ยังไม่มีวี่แววว่าผมจะชวนคุณไพฑูรย์คุยได้เกินสี่ประโยค แถมบางทีเขาทำท่าเหมือนรำคาญผมด้วยซ้ำ ผมเลยต้องรีบถอยออกมา จะทำยังไงดีนะ แอบหลงมาตั้งจะปีแล้วยังไม่คืบหน้าไปถึงไหนเลย
แต่แอบโล่งใจนะ วันนี้เขาก็ยังมาทานข้าว มาคนเดียวเหมือนเดิม ตอนแรกผมกลัวว่าจะออกไปทานกับใครเสียอีก ผมว่าเขาโสดนะ โสดรอผมรึเปล่าก็ไม่รู้ ผมยังแอบคิดเข้าข้างตัวเองได้อีกนะเนี่ย ถ้าเขาโสดรอผมจริง ทำไมผมตามจีบเขามา
ตั้งจะปีแล้ว ฟ้ายังไม่เปิดโอกาสให้ผมคุยกับเขาเกินสี่คำเลย สงสัยคราวนี้ผมจะแห้วกินอีกแล้วแน่ๆ แห้วสุดๆ เลยด้วย เพราะผมเพ้อของผมเองคนเดียวตลอดเรื่องเลย
   25 มีนาคม 255x
   ไม่น่าเชื่อเลยล่ะ คุณไพฑูรย์รับสมัครผู้ช่วยแล้ว พี่นัทบอกว่าในประวัติศาสตร์บริษัท แกไม่เคยรับผู้ช่วยมาก่อน เพื่อนที่ทำงานที่รู้จักกันโทรมาบอก ผมดีใจสุดๆ ฟ้าเปิดโอกาสให้ผมแล้วแน่ๆ เลยบอกพี่นัทว่าผมจะรีบไปสมัคร พี่นัทบอกว่าแล้วที่ทำงานเดิมล่ะ ผมบอกว่าเดี๋ยวจะคุยกับพี่นพดู.. เอ่อ เกรงใจพี่นพอยู่นะ แต่... คุณไพฑูรย์เปิดรับผู้ช่วย ตำแหน่งใกล้ชิดขนาดนี้ ผมไม่รีบไปลองไม่รู้ชาติไหนผมจะได้คุยกับเขาสักที ถึงอย่างนั้นพี่นัทก็ไม่วายตัดกำลังใจผมนะ บอกว่าถ้าผมไปสัมภาษณ์กับคุณไพฑูรย์แล้วก็คงเลิกไปได้เองแหละ เอาเถอะถ้าผมเลิกได้จริงๆ ก็ดี เพราะผมเพ้อเองคนเดียวมาเป็นปีแล้ว นึกไปก็ทรมานเหมือนกันนะเนี่ย เขาไม่ให้ความหวัง ไม่ให้อะไรผมเลย แต่ผมก็เพ้อของผมเองคนเดียวมาได้จนถึงทุกวันนี้ เชื่อเลย
28 มีนาคม 255x
   พี่นพยอมให้ผมลาออกล่ะ เพราะดูยังไงคงรั้งผมไว้ไม่ได้แน่ ผมลาออกกะทันหัน เลยไม่ได้เงินประกัน แต่ไม่เป็นไร
ไม่โดนด่าก็บุญแล้ว ผมลาออกทันทีแบบนี้จริงๆ น่าเกลียดมากเลยล่ะ แต่ผมกู่ไม่กลับแล้ว กลับไปคลั่งรักยิ่งกว่าช่วงวัยรุ่นอีก บ้าจัง รู้อยู่นะว่าบางเรื่องก็เกินไป แต่พอคิดถึงหน้าคุณไพฑูรย์แล้ว ผมแทบจะยอมตายเลยล่ะ เหลือเชื่อว่าผมหลงรักได้หัวปักหัวปำขนาดนี้
   วันนี้ผมแต่งตัวเรียบร้อยเต็มที่ กะว่าไม่ให้รำคาญหูรำคาญตาเขา ผมก็หวีจนเรียบ ปกติโดนทักว่าหวีผมเป็นคนแก่อยู่แล้ว คราวนี้สงสัยจะยิ่งหนัก ยังไงก็เถอะ ขอผ่านด่านแรกให้ได้ก่อนแล้วกัน ให้เขาไม่ไล่ตะเพิดผมออกมาตอนสมัครงาน เดี๋ยวด่านอื่นค่อยว่ากันอีกที
   ผมไปแต่เช้าเลยนะ กลัวเขารอ บริษัทเขาใหญ่พอดู ผมแอบไปวนเวียนบ่อย พอรู้ที่ทางแล้วล่ะ แต่ไปถึงผมไม่ได้ไปที่ห้องทำงานเขาเลยหรอกนะ ที่นี่มีห้องสัมภาษณ์ต่างหาก
คุณเลขาฯบอกว่าคุณไพฑูรย์ดื่มกาแฟอยู่ ให้ผมรอสักครู่ ผมเลยบอกว่าผมรอได้ ไม่เป็นไร นั่งรอไปใจเต้นไป จะได้คุยกับเขาแล้วนะ พลิกดูประวัติสมัครงานไป อยากจะโทรขอคาถาเมตตามหานิยมกับครูพิสุทธิ์จริงๆ ว่าให้เขารับผมเข้าทำงานด้วยเถอะ แต่คิดได้สงสัยจะสาย แถมเรื่องบ้าๆ แบบนี้ไปขอให้ครูช่วยก็น่าเกลียด
สักพักเขาก็เข้ามาในห้องสัมภาษณ์นะ โอย ผมใจเต้นจนแทบกระดอนออกมา เขาใส่สูท แต่งตัวเนี๊ยบกริ๊บเลย เข้ามาก็มองผมผ่านๆ แล้วก็เริ่มสัมภาษณ์
ผมตั้งสติแทบตาย เพิ่งได้คุยกับเขาเป็นเรื่องเป็นราวครั้งแรกนะเนี่ย แถมคุยกันสองต่อสอง ถึงจะสมัครงานก็เถอะ ปากเขาสวย เสียงเรียบๆ นั่งก็หลังตรงเด๊ะ ผมหวีเรียบ นิ้วเรียวน่ามอง เขาน่ามองไปหมดเลยน่ะ แต่พอเขาเริ่มอ่านใบประวัติ
ผมนะ ผมก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ แล้วล่ะ
เขายกใบประวัติผมออกจากหน้าซะห่างเลย ผมไม่คิดก็ต้องคิดแล้ว ท่าทางเขาจะสายตายาวนะเนี่ย เพราะอาจารย์ผม
สมัยเรียนมหาวิทยาลัยก็เป็น มองแล้วแอบขำ เขาสายตายาวก่อนวัยล่ะมั้ง เพิ่งสี่สิบกว่าเองนี่ แต่ก็ไม่ยอมเอาแว่นมาใส่
อีกนะ กลัวผมรู้ว่าสายตายาวหรือไง แต่ผมก็รู้ล่ะ แถมรู้สึกด้วยว่าเขาน่ารักขึ้นอีกจมเลย
สุดท้ายคุณไพฑูรย์ก็เลิกพยายามจะอ่านใบประวัติผม หันมาถามผมแทน ดีเลย ผมอยากคุยกับเขาอยู่แล้ว เรื่องอะไรก็ได้ ให้ผมได้คุยไว้ก่อนแล้วกัน เขาถามผมสักพัก แล้วให้กลับ บอกว่าจะโทรติดต่ออีกที ผมเลยบอกเขาว่า ผมรออยู่นะ
ผมรอเขาอยู่จริงๆ นะเนี่ย
   แล้วก็เหมือนโกหกเลยล่ะ พอสักช่วงบ่ายๆ เลขาฯเขาก็โทรมาหาผม บอกว่าพรุ่งนี้ให้ผมไปทำงานได้เลย ตอนนั้นผมยังนั่งอยู่ร้านพี่บอยอยู่เลยนะ กำลังเล่าให้พี่บอยฟังเลยว่าเขาก็มีส่วนน่ารักด้วยล่ะ พอคุยโทรศัพท์เสร็จ ผมหน้าบานเป็นกระด้ง ยิ้มไม่หุบเลย บอกพี่บอยว่าฟ้าเป็นใจให้ผมสุดๆ เขารับผมแล้วล่ะ พี่บอยยังทำหน้าอึ้งเลย บอกว่าผมถูกหลอก
รึเปล่า โห... ตอนแรกเชียร์ผมดิบดี ตอนนี้มาดักคอ ผมบอกว่าไม่น่าจะใช่นะ เขาจะหลอกผมทำไม เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปทำงาน
ก็ได้รู้เองแหละ
   คืนนี้เขาทำผมนอนไม่หลับอีกแล้ว ผมนั่งเขียนบันทึกไป พลางนึกไปว่าพรุ่งนี้จะใส่เสื้ออะไรไปดี แล้วผมจะได้ทำงานห้องเดียวกับเขารึเปล่า แล้วคืนนี้ผมจะนอนหลับไหมนี่ รีบๆ นอนดีกว่า จะได้ไม่ตื่นไปทำงานสาย
   29 มีนาคม 255x
  ผมมาก่อนคุณไพฑูรย์ ดีจัง กลัวมาสายกว่าเขาแล้วจะโดนเอ็ดเอาน่ะ แต่คุณเลขาฯมาก่อนแล้ว ผมเลยคุณกับเธอ เลยรู้ว่าชื่ออาจารีย์ ชื่อเล่นชื่อพี่กบล่ะ พี่กบบอกว่าคุณไพฑูรย์ชอบให้เรียกชื่อเต็ม แล้วก็ชอบเรียกคนอื่นชื่อเต็มด้วย ผมเลยถามว่าคุณไพฑูรย์มีชื่อเล่นไหม พี่กบบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน แต่ไม่เคยเห็นใครเรียกชื่อเล่นแกเลยนะ เรียกว่าไพฑูรย์ตลอด ขนาดคุณพงษ์โพยมที่เป็นเจ้าของบริษัทแล้วก็เป็นรุ่นพี่ ยังเรียกแกว่าไพฑูรย์เลย คุณไพฑูรย์อาจจะไม่มีชื่อเล่นก็ได้ เพราะญาติพี่กบหลายคนพ่อแม่ก็เรียกชื่อเต็ม รุ่นๆ เดียวกับคุณไพฑูรย์นี่แหละ
   คุยกันได้สักพัก พี่กบก็ดูนาฬิกา แล้วบอกว่าคุณไพฑูรย์น่าจะใกล้ถึงแล้ว ปกติแกมาเร็วแต่วันนี้สงสัยมีเรื่องอะไรนิดหน่อยมั้งเลยสาย บอกให้ผมไปรอหน้าห้อง ห้องคุณไพฑูรย์แยกไปอีกนะ ห้องพี่กบอยู่หน้าห้องแกอีกที ทำงานแยกกันเลยน่ะ ผมเลยไปนั่งรอหน้าห้องทำงานเขา ยังไม่ได้เข้าไปข้างในนะ แต่น่าจะกว้างอยู่ แอบคิดนิดหน่อยว่าผมจะได้นั่งทำงานห้องเดียวกับเขารึเปล่า เพราะมองแล้วก็มีแต่ห้องเขากับห้องพี่กบ ยังไม่เห็นมีอีกห้องหนึ่งเลย
   สักพักคุณไพฑูรย์ก็มา หน้าดุมาเลยล่ะ เขามองผมงงๆ ท่าทางจะจำผมไม่ได้ ผมเลยแนะนำตัวเองอีกที ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีนะเนี่ย เขาดูจะไม่ใส่ใจจะจำผมเลย แต่เอาเถอะ ได้ทำงานกับเขาแล้ว เดี๋ยวเขาคงจำผมได้เองแหละ
   คุณไพฑูรย์คุยกับผมสองคำแล้วเปิดประตูห้องเข้าไป ห้องทำงานเขากว้างจริงๆ นั่แหละ แต่มีโต๊ะเขาตัวเดียว ยังไม่เห็นโต๊ะผมเลย หรือผมจะไม่ได้ทำงานห้องนี้นะ ผมมองเขา เห็นเขาขมวดคิ้วนิ่วหน้าตอนกำลังนั่ง เลยสงสัยว่าเขาปวดหลังรึเปล่าน่ะ เพราะท่าทางมันชวนให้คิดแบบนั้น เลยลองถามเขาไปดู เขาไม่ตอบอีกแล้ว แต่กวาดตามองผม ผมแอบกลัวโดนเขาเอ็ดนะเนี่ย เวลาเขามองคนน่ากลัวจริงๆ ที่พี่นัทบอกว่าเขาใช้สายตาฆ่าคนได้ คงไม่เกินจริงหรอก
   เขามองผมอยู่พักก็ลุกขึ้น ผมว่าเขาปวดเอวนะ เพราะเวลาลุกก็หน้านิ่วเลย เขาเดินออกไปนอกห้อง สักพักก็เข้ามาแล้วบอกว่าเดี๋ยวจะให้คนเอาโต๊ะทำงานมาวางให้ โถ.. เรื่องแค่นี้บอกผมให้ไปบอกก็ได้ ไม่เห็นจะต้องลำบากสังขารเลย ผมว่าเขาดูจะพยายามพึ่งตัวเองสุดๆ เลยนะเนี่ย
   ผมยืนว่างๆ จะมองเขาเฉยๆ ก็เขิน เลยไปยืนรอโต๊ะ ช่วยพนักงานที่ยกมายกเข้ามาอีกที ผมเลือกวางโต๊ะตรงที่ไม่น่า
จะเกะกะแล้วหันไปมองคุณไพฑูรย์ได้ถนัดๆ เอ่อ... จริงๆ แล้วนี่คือจุดประสงค์หลักของผมที่มาทำงานกับเขาเลยนะเนี่ย พอจัดโต๊ะเสร็จเรียบร้อย เขาก็เริ่มถามคำถามผม เกี่ยวกับประวัติงานนั่นแหละ ดีจัง เขาชวนผมคุยแล้ว แต่คุยไปได้หน่อยเดียว เขาก็ขู่ผมซะล่ะ เหมือนที่พี่นัทเล่าจริงๆ เขาเป็นคนดุๆ แล้วเอาจริงเอาจังจริงๆ ด้วย
   ผมตกใจเหมือนกันนะ เกิดมาเพิ่งโดนใครขู่ขนาดนี้ครั้งแรกนี่แหละ เลยกลั้นใจตอบเขาไปเลยว่าถ้าระแวงผมนักก็ให้
ผมไปอยู่บ้านเลย แต่อีกใจก็หวังให้เขาตกลงนะ ถ้าเขาบ้าจี้ขนาดนั้นก็ดีสิ ผมจะได้ไปอยู่บ้านเดียวกับเขาเสียเลย ได้อยู่ในสายตาเขาตลอดเวลา อืม.. เวลาเขาอยู่บ้านจะแต่งตัวเนี๊ยบแบบนี้รึเปล่านะ ผมนี่ฟุ้งซ่านสุดๆ เลยล่ะ
   ขู่ผมเสร็จแล้ว เขาก็เริ่มอธิบายงานให้ผมฟัง ผมว่าเขาน่าจะเป็นคนใจดีล่ะนะ แต่เรื่องปวดเอวท่าจะจริง สุดท้ายผมเลยต้องทักเขาอีกรอบ เผื่อจะได้พาไปหาหมอ แต่เขาไม่ตอบอีกแล้ว สั่งให้ผมไปดูแผนกอื่นกับพี่กบแทน
   ผมเลยออกมาด้านนอก บอกพี่กบว่าคุณไพฑูรย์ให้พาไปแนะนำกับแผนกอื่น พี่กบทำหน้างงๆ บอกว่าที่จริงคุณไพฑูรย์น่าจะพาไปเองนะ แต่แกอาจจะไม่สะดวกก็ได้มั้ง ผมเลยบอกพี่กบว่าคุณไพฑูรย์น่าจะเจ็บหลัง เพราะเวลาเขาลุกเขานั่งหน้านิ่วสุดๆ เลย พี่กบทำหน้าอึ้งๆ แล้วหัวเราะออกมา บอกว่าไม่น่าเชื่อ คุณไพฑูรย์ไม่เคยมีปัญหาด้านร่างกายเลยนะ
ผมเลยบอกว่าอาจจะนอนผิดท่าก็ได้ เขาอายุสี่สิบกว่าแล้วนี่ พี่กบเลยบอกว่างั้นเข้าไปดูแกหน่อยดีกว่า ผมก็เห็นด้วยนะ เลยกลับไปที่ห้องเขาอีกรอบ
   ผมเปิดประตูเข้าไปก็ยืนค้างเลยล่ะ เอ่อ... พูดไปไม่มีใครเชื่อแน่เลย แต่ผมเห็นคุณไพฑูรย์ทำท่าสะพานโค้งอยู่นะ พยายามจะดัดหลังตัวเองอยู่ล่ะมั้ง พอเห็นผมเปิดเข้ามาท่าทางเขาจะตกใจล่ะ เลยรีบลุกเลย โอ๊ย อันตราย ผมเลยรีบคว้า
ตัวเขาไว้ เพราะกลัวเขาจะยิ่งหลังยอกหนักกว่าเก่า ดูท่าทางเขาจะเจ็บมากเลยนะ น้ำตาไหลเลยนะเนี่ย มานึกดูตอนนี้
ผมท่าทางจะมีดวงกับเขานะ เข้ามาทำงานวันแรกก็ได้อุ้มเขาเลย เขาตัวไม่หนักเท่าไหร่ล่ะ เอวก็ยังแน่นดี แต่ตอนนั้น
ผมไม่มีกะใจจะคิดฟุ้งซ่านขนาดนี้หรอกนะ เพราะตกใจอยู่เหมือนกัน
   คุณไพฑูรย์ผลักผมออกแล้วเอาตัวไปพาดกับโต๊ะทำงานแทน ผมว่าเขาคงอายหรอกที่ถูกผมอุ้ม แต่ทำแบบนี้ต่อหน้าผมไม่น่าอายกว่าหรือไง ไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ นะ แต่ก็รู้สึกขึ้นมาอีกล่ะว่าเขาน่ารักจัง ผมอยากได้เขาเป็นแฟนแล้ว
อยากกอดเขาตอนนอน นี่ขนาดผมเพิ่งมาทำงานวันแรกนะเนี่ย ยังจินตนาการซะ... อาการหนักจริงๆ นะผมเนี่ย
   บันทึกผมวันนี้ยาวสุดๆ ผมได้อุ้มเขานะ จริงๆ จะบอกว่าได้กอดเขาด้วยก็ได้ แถมตอนเที่ยงยังได้ไปกินข้าวกับเขาอีก เนียนๆ พาไปกินร้านพี่บอยเลย ได้คุยกับเขาตอนกินข้าวเสียที เขาถามคำตอบคำเหมือนเดิม แต่ผมก็หาเรื่องคุยกับเขาได้อย่างไม่น่าเกลียดแล้วล่ะ คุยไปคุยมา ผีคงเข้าผมมั้ง เลยชวนเขาดูหนัง โหย.... ผมนี่คงเก็บกดนะ ตามมองเขามาเป็นปี
พอได้คุยรีบชวนดูหนังเลย เขาคงตกลงกับผมหรอก อายุก็ห่างกันเยอะแยะ เขาบอกให้ผมไปดูกับแฟน พอผมบอกอยาก
ดูกับเขา เขาก็เงียบๆ แล้วเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น เขาไม่อยากต่อปากต่อคำกับเด็กอย่างผม หรือว่ากำลังตัดสินใจอยู่นะ
ผมไม่กล้าเดาความคิดเขาเลยนะ แต่ก็ภาวนาให้เขาตกลงก็แล้วกัน
4 เมษายน 255x
   ผมชวนคุณไพฑูรย์ไปดูหนังสำเร็จ ตอนเช้าผมโทรไปเห็นเขางงๆ เลยชวนอีกรอบเลย ผมนี่ก็ใจกล้าบ้าบอดีจริงๆแล้วอะไรสักอย่างก็ดลใจเขาให้ตอบตกลง บุพเพสันนิวาสรึเปล่านะ ผมล่ะดีใจสุดๆ เลย
เขามาสายพอสมควร คงยังงงๆ อยู่ว่าทำไมตัวเองต้องมาดูหนังกับผมด้วยผมก็งงไม่แพ้เขาแหละ แต่ดีใจมากกว่า พอรู้ว่าเขาจะมาก็รีบไปรอเลยข้าวก็กินไม่ลงแล้ว กลัวไปกินข้าวแล้วมาสายกว่าเขาน่ะ เขาแต่งตัวหล่อมาเลยนะดูไม่ออกหรอกว่ารุ่นพ่อผมแล้ว เดินด้วยกันน่าจะเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องเขาดูดีสุดๆ เลยล่ะ มาแล้วผมเลยชวนเขาเข้าโรงหนังเลย เพิ่งรู้เหมือนกันว่าคุณไพฑูรย์ชอบดูหนังตลกสงสัยจะอยากคลายเครียด

Medmayom

และแล้วเรื่องก็เข้ามาบรรจบกันแล้ว

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ  {:sm-36:}

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_192:}

minone

ขอบคุนนะคับ

redboy

การเริ่มต้นที่ดี

ShangHai

ขอบคุณครับ

imboon

ขอบคุณครับ

4_NAY

ที่จริงสายตายาวน่าจะจำหน้าจำตาได้นะ

auto101

ขอบคุณครับ

freezz

เขิลดีจัง ^^

KPG

คนบ้าตัวจริง 55

tong111222

ขอบคุนครับ

view99

ดีจัง