Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 65

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

คุณไพฑูรย์มองผมด้วยสายตาเมินสุดๆ คำขอโทษของผมไม่ช่วยอะไรเลยผมเห็นเขาพยายามจะอ่านจดหมายร้องเรียนเลยบอกว่าจะช่วย เขาก็เมินอีก  ผมเครียดเลยนะ ไม่รู้จะทำไงเลยยืนอ้ำๆ อึ้งๆสักพักก็ถามเขาอีกเรื่องหนังสือร้องเรียน
นั่นล่ะคุณไพฑูรย์ท่าทางจะโกรธจัด วางหนังสือลงบนโต๊ะเสียงดังเลย ผมสะดุ้งเลยล่ะคิดว่าเขาคงด่าผมแน่ แต่เขามองผมอยู่สักพัก พักใหญ่เลยแล้วก็ยอมให้ผมอ่านหนังสือนั้นให้เขาฟัง
ผมยิ้มเลยนะ แบบว่า ไม่รู้สิ ทำไมเขาไม่ด่าผมนะ.. เขา... โอ๊ย ผมไม่อยากคิดต่อแล้ว เพราะขนาดมานึกถึงที่บ้านยังยิ้มเลย เขาโกรธผมไม่ลงเพราะเขา..เริ่มชอบผมแล้วรึเปล่านะ แย่แล้วผม คิดเข้าข้างตัวเองได้จนวินาทีสุดท้ายจริงๆ นะเนี่ย
ตกเย็นผมเลยทำใจกว้างจะขับรถไปส่งเขา แต่เขาก็ปฏิเสธอีก จะรอแฟนเก่าท่าเดียว ผมไม่รู้คุณไพฑูรย์หวังจะคืนดีรึเปล่านะ เวลาเขาพูดถึงแฟนเก่า เหมือนจะทั้งรักทั้งเศร้าไปพร้อมกันเลย ผมไม่รู้จะทำไงเลยลาเขาออกมาก่อน
ผมใช้พฤติกรรมแบบตอนก่อนจะได้มาทำงานกับเขาอีกแล้วล่ะ ก็ผมเป็นห่วงนี่นา กลัวคุณไพฑูรย์ถูกหักอกแล้วเกิดคิดอะไรบ้าๆ เขาอายุมากแล้วก็จริงนะ แต่ใครจะไปรู้ เขาอาจจะหวังคืนดีกับแฟนเก่าอยู่ก็ได้ ผมว่าคุณไพฑูรย์น่ะใจแข็งนะ ถ้ารักแล้วก็คงต้องรักมากๆ เลยล่ะ แล้วถ้ามาถูกหักอกซ้ำอีก เขาคงช้ำน่าดู อาจจะทำอะไรบ้าๆ ลงไปก็ได้ ผมไม่ได้หาโอกาสทำคะแนนตอนเขาอกหักนะ แค่เป็นห่วงเขาเท่านั้นเอง
คุณไพฑูรย์กับแฟนเก่าเข้าไปกินข้าวในโรงแรมล่ะ ผมก็นึกบ้าของผมอีกแล้วว่าถ้าไม่จบแค่กินข้าวอย่างเดียว ดันไปทำอย่างอื่นกันต่อ ผมคงบ้าแน่ๆ คิดขนาดว่าถ้าสี่ทุ่มเขายังไม่ออกมานะ ผมจะไปถามพนักงาน ว่าเขาไปกันที่ห้องไหน จะไปขว้างให้ถึงที่เลย โหย ผมนี่ก็บ้าได้ถ้วยนะเนี่ย แฟนเขารึก็ไม่ใช่ เขาจะไปมีอะไรกับแฟนเก่า ผมก็ยังจะไปขวางอีก ขืนทำจริงผมคงโดนเกลียดไปตลอดชีวิต แต่ผมทนไม่ได้นี่นา ผมอยากให้คุณไพฑูรย์เป็นของผม ถึงจะเคยเป็นของคนอื่นมาก่อนก็เถอะ เว้นช่วงมาตั้งนานแล้ว ขอผมเลยไม่ได้หรือไงนะ
ผมคิดฟุ้งซ่านสุดๆ เลยล่ะ จอดรถไว้ แล้วเดินวนไปเวียนมาอยู่หน้าโรงแรม นึกว่าถ้าเขาไปต่อกันจริงนะ ผมจะทำยังไงดี เข้าไปเคาะประตูแล้วบอกว่าเคาะผิดดีมั้ย หรือบอกว่าไฟไหม้ดี มานึกตอนนี้แล้วผมนี่บ้าจริงๆ
โหย..สี่ทุ่มแล้วเขายังไม่ออกมา ผมเข้าไปถามพนักงานเลยนะ สุดท้ายเลยรู้ว่าเขายังทานข้าวกันอยู่ ท่าทางจะคุยกันยาว
โล่งอกไปที ผมเลยด้อมๆ มองๆ อยู่แถวนั้นแหละ ใครว่าโรคจิตผมไม่สนล่ะ นี่ถ้าพี่นพรู้นะ สวดผมยาวแน่ เผลอๆ จะตัดออกจากพี่น้องเลยนะเนี่ย
พอเห็นเขาทำท่าจะลุกออกกัน ผมเลยรีบเผ่นออกมาก่อน ทำมาเดินเนียนรอดักเจอคุณไพฑูรย์ เผื่อได้ขับรถไปส่งเขากลับบ้าน เอาน่ะ ผมอยากแน่ใจว่าเขาได้กลับถึงบ้านจริงๆ ไม่ใช่ไปเตร่ที่ไหนอีก เพราะเขาคงโดนหักอกเรียบร้อยแล้ว
พอคุณไพฑูรย์ออกมานะ ผมใจหายแทนเขาเลยล่ะ หน้าเขาเศร้าสุดๆ ก็นึกอยู่หรอกว่าเขาคงอกหัก แต่พอเห็นเขาหน้าเศร้าขนาดนี้ ผมเลยเศร้าไปด้วยเลย สงสารเขาจัง อยากปลอบนะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง ผมก็แค่เด็กในสายตาเขา เด็กรุ่นลูกเขาเลยด้วย
แต่คุณไพฑูรย์ก็พูดออกมาเองว่าจะกลับกับผม... ผมดีใจสุดๆ เลย เขาไม่ยอมกลับกับแฟนเก่า แต่กลับกับผม.. เขาตัดใจได้แล้วรึเปล่านะ ผมไม่กล้าคิด แต่รู้ว่าเขาคงไม่รังเกียจผมเท่าไหร่ล่ะมั้ง อย่างน้อยก็ไม่ไล่ผมกลับแล้วนั่งแท็กซี่ ผมว่าข้อแก้ตัวของผมตอนเจอเขาน่ะฟังไม่ขึ้นเสียเลยล่ะ
คุณไพฑูรย์ร้องไห้มาตลอดทางเลยนะ ไม่รู้เขารู้ตัวรึเปล่า แต่เขาน้ำตาซึมตลอดเลย ขนาดหลับตาอยู่นะ ผมสงสารเขาสุดๆ เลยล่ะ ปวดใจแทนด้วย เขาคงรักของเขามากๆ เลยล่ะ
ผมไปส่งคุณไพฑูรย์ถึงหน้าประตูบ้าน กะว่าจะกลับเลย ปล่อยให้เขาเสียใจให้เต็มที่ ถึงอยากอยู่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้ แต่.. คุณไพฑูรย์ชวนผมค้างเองล่ะ ผมอึ้งไปเลยเหมือนกันนะ เขาคงอยากมีใครอยู่ใกล้ๆ ล่ะมั้ง
หลังจากนั้นเขาก็อาบน้ำเงียบๆ แล้วเข้านอน ท่าทางเขาจะเสียใจมากจนผมเป็นห่วงเลยล่ะ ผมนอนๆ บนโซฟาอยู่สักพัก
ก็นอนไม่หลับ เป็นห่วงเขาน่ะ เลยลองขึ้นไปชั้นบนดู ตอนแรกเคาะประตูเบาๆ ไม่เห็นมีเสียงตอบ เขาอาจะหลับแล้วก็ได้ แต่ผมก็ยังห่วงนะ กลัวเขาจะทำอะไรบ้าๆ เลยลองบิดลูกบิดดู ไม่ล็อกแหะ ผมเลยเปิดเข้าไป
เขานอนอยู่ล่ะ คงหลับแล้ว แต่ตอนผมจะปิดประตูได้ยินเขาละเมอเรียกชื่อแฟนเก่า เสียงเศร้าน่าดู ผมเลยเดินไปหาเขา ท่าทางเขาทุรนทุรายจนน่าสงสารเลย คงจะเสียใจมาก ขนาดหลับแล้วยังละเมอเลย ผมปวดใจแทนเขาสุดๆ ไม่รู้จะทำไง เลยเรียกชื่อเขา ดึงตัวเขาเข้ามากอด พยายามจะปลอบใจเขา เขากอดตอบผมด้วยนะ คงคิดว่าเป็นแฟนเก่าล่ะมั้ง ผมเศร้าสุดๆ เลยล่ะ
ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาก็เห็นเขายืนอยู่แล้ว เออ ผมนี่...ทำลงไปจนได้ แอบขึ้นมาห้องนอนเขา แถมกอดเขาตอนเขาไม่รู้ตัว แล้วนอนหลับบนเตียงเขาอีก แค่เห็นท่ายืนเขาผมก็เกือบจะวิ่งหนีแล้วล่ะ แต่ทำจริงคงไม่ดีเท่าไหร่ เลยทักเขาไปเก้ๆ กังๆ กะว่าถ้าเขาด่าก็จะยอมให้ด่าล่ะ ผมขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงเขาล้วนๆ เขาหายโกรธคงพอฟังผมบ้างหรอก
แต่เขาไม่โกรธเท่าไหร่นะ แปลกจัง บอกให้ผมลืมๆ ไปซะ แถมยังเตือนผมด้วยนะว่าห้ามทำหน้าแปลกๆ ใส่แฟนเก่าเขา เขารู้หรือไงว่าผมจะทำหน้าอะไร เขารู้แล้วเหรอว่าผมคิดอะไรกับเขา
   แล้วผมก็ได้กินข้าวฝีมือเขาอีกแล้วล่ะ ผมว่าเขามีใจให้ผมนะ ไม่รู้เขาจะรู้ตัวรึเปล่า อาจจะรู้แล้วก็ได้ แต่ต้องรักษามาดไว้ก่อน ผมว่าผมมีหวังนะ มีหวังสุดๆ เลย
   ปีใหม่ปีนี้ผมอาจะได้ฉลองปีใหม่กับเขาก็ได้
   25 ธันวาคม 255x
   พวกเราได้วันหยุดยาวกันหลังจากโหมทำงานกันมาหลายสัปดาห์ ผมคงได้ฉลองปีใหม่กับคุณไพฑูรย์สมใจสักที ผมว่าเขาชอบผมแล้วล่ะ หลายเดือนที่ผ่านมานี่เขายอมอ่อนข้อให้ผมหลายอย่างเลย แถมยอมให้ผมจูบแล้วด้วย ผมมีความสุขที่สุดเลย
   แต่เหมือนฟ้าแกล้ง.. พี่แนนไม่สบายหนัก โรคหัวใจกำเริบอีกแล้ว หนักด้วย พี่นพโทรมาบอกผมตอนค่ำ ผม.... ผมไม่รู้จะพูดไงเลย ถ้าผมไม่นั่งเขียนบันทึกตอนนี้อยู่บนเครื่องบินผมคงคิดว่าตัวเองฝัน
   เราตกลงกันอย่างดีว่าจะทำอะไรกันบ้างช่วงหยุดยาวปีใหม่ วันนี้เราไปเที่ยวดูเฟอร์เจอร์ ดูแหวนกัน อย่างกับคู่รักแน่ะ ผมคิดเลยนะว่าจะเก็บเงินซื้อแหวนหมั้นเขา คุณไพฑูรย์น่ารักขึ้นทุกวัน จนผมคิดว่าเขาคงตกลงปลงใจกับผมแล้ว รอแค่หาเวลาเหมาะๆ บอกรักเขาเท่านั้นแหละ ผมกะจะทำช่วงปีใหม่นี้ จะได้ฉลองปีใหม่กับเขาในฐานะคนรักกันเสียที
   แต่ตอนนี้ผมอยู่บนเครื่องบิน คงไม่ได้เจอเขาอีกพักใหญ่ๆ แน่นอนว่าปีใหม่ก็คงไม่ได้ฉลอง ที่สำคัญ พี่แนนอาการ
ไม่ค่อยดีด้วย ปีใหม่ปีนี้ผมอาจจะเจอเรื่องเศร้าก็ได้
   31 ธันวาคม 255x
   พี่นพกำชับผมอย่างดีว่าห้ามให้พี่แนนรู้เด็ดขาดว่าผมคบกับคนแก่คราวพ่ออยู่ เดี๋ยวอาการพี่แนนจะยิ่งกำเริบ ผมเห็นแล้วล่ะว่าอาการพี่แนนไม่ดีเลย วันนี้พี่แนนผ่าตัดแล้ว ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง มือถือผมก็หายที่สนามบินอีก พี่นพไม่ยอมให้ซื้อใหม่ กลัวผมโทรหาคุณไพฑูรย์ ผมไม่บ้าโทรให้พี่แนนเห็นหรอก พี่นพนี่ระแวงจริงๆ แต่ผมก็ห่วงพี่แนนเหมือนกันแหละ ไม่รู้จะทำไงดี ห่วงพี่ก็ห่วงนะ คุณไพฑูรย์ผมก็ห่วง ไม่ได้ติดต่อกลับไปหลายวันจะเป็นไงบ้างไม่รู้ จะเหงารึเปล่านะ จะคิดว่าเด็กอย่างผมมันก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น มาแล้วก็หายไป หาความมั่นคงไม่ได้เอาเสียเลย
   สงสัยพี่นพจะเห็นผมเครียดจัด เลยให้ยืมโทรศัพท์ บอกว่าให้คุยแป๊บเดียวนะ ห้ามพูดอะไรส่อด้วยว่าจีบคนแก่อยู่ ผมจะโกรธพี่นพจริงๆ ก็วันนี้แหละ แต่ก็ยอมรับเงื่อนไขล่ะ ขอผมได้ยินเสียงคุณไพฑูรย์หน่อยก็ยังดี
   ผมได้คุยอะไรไม่มาก เพราะพี่นพยืนฟังอยู่เลย ขนาดออกมาคุยนอกห้องพี่แนนแล้วนะ คุณไพฑูรย์ดูดีใจที่ผมโทรไปหา ผมอยากบอกเหมือนกันว่าคิดถึงสุดๆ แต่ก็พูดไม่ได้ ได้แต่ฟังคุณไพฑูรย์พูดปลอบอย่างเดียว แล้วผมก็ต้องวางโทรศัพท์
   หวังว่าพี่แนนคงจะหายเหมือนอย่างที่คุณไพฑูรย์อวยพรนะ ผมไม่อยากเจอข่าวเศร้าตอนปีใหม่เลย
   5 มกราคม 255x
   ผ่าตัดเสร็จมาห้าวันแล้ว อาการพี่แนนไม่ดีขึ้นเลย ผมเครียด เครียดจริงๆ นะ อย่าว่าแต่ผม ขนาดเจสเองที่ปกติเป็นคนร่าเริงก็เครียด แน่สิ ก็นี่พี่สาวผม แถมเป็นแม่เธออีก ไม่เครียดก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
   หมอบอกว่ารออีกระยะ อาจจะต้องผ่าตัดอีกรอบ พี่แนนผอมมากแล้ว ท่าทางน่ากลัวยิ่งกว่าครูพิสุทธิ์อีก ผมกลัว กลัวว่าพี่แนนจะทิ้งผมไป ไม่เอานะ พี่แนนเพิ่งอายุสี่สิบกว่าเอง อย่างน้อยๆ ก็อยู่เป็นคุณยายก่อนสิ ถึงผมจะไม่มีลูก แต่เจสอีกไม่กี่ปีก็จะแต่งงานแล้วนะ
   ผมพยายามจะให้กำลังใจพี่แนนนะ แต่พี่นพบอกว่าอย่าไปพูดอะไรที่ทำให้พี่แนนเครียดมาก เดี๋ยวอาการจะยิ่งแย่ ผมเลยได้พูดอยู่ไม่กี่อย่าง ได้แต่จับมือพี่แนนเอาไว้ บอกว่าครั้งนี้พี่แนนต้องหายแน่ๆ พี่แนนก็ยิ้มๆ มองผมน้ำตาซึม ผมก็น้ำตาซึมเหมือนกัน
   8 มกราคม 255x
   พี่นพต้องกลับเมืองไทยไปทำงานแล้ว เพราะลามานานมาก หน้าที่รับผิดชอบก็สูง ลาต่อสงสัยจะไม่ไหว เลยฝากฝังผมดูแลพี่แนนต่อ ผมสงสารพี่นพนะ พี่กลับไปก็คงห่วงทางนี้ ผมเลยรับปากเต็มที่ว่าจะดูแลให้ดี แต่ก่อนอื่น ขอผมโทรหาคุณไพฑูรย์ก่อนได้ไหม ผมไม่ได้โทรหาเขาอีกเลยหลังจากปีใหม่ ผมกลัวถูกไล่ออก พี่นพเลยบอกว่าเดี๋ยวโทรลาให้
ผมไปเฝ้าพี่แนน แล้วระหว่างนี้ถ้าพี่แนนยังไม่ดีขึ้น ห้ามยืมโทรศัพท์ใครโทร ถ้าพี่แนนอาการทรุดเพราะรู้ว่าผมคบคนรุ่นพ่อ พี่นพจะตัดผมออกจากน้อง
   ผมอยากเกลียดพี่นพก็วันนี้แหละ แต่ก็รู้นะว่าพี่นพห่วงพี่แนน ผมก็ห่วงไม่แพ้พี่นพเหมือนกันล่ะน่า เอาล่ะ ผมจะพยายามห้ามใจตัวเองก็แล้วกัน หวังว่าคุณไพฑูรย์จะรอผมอยู่นะ
   24 มกราคม 255x
   อาการพี่แนนดีขึ้นล่ะ หน้าตาเริ่มมีสีเลือดขึ้นแล้ว ทานอะไรได้เยอะขึ้นด้วย วันนี้เพื่อนพี่แนนมาเยี่ยมจนเต็มห้องเลย
ผมกับเจสเลยต้องออกมานอกห้อง ผมเห็นหลานเอาโทรศัพท์มาโทรหาเพื่อน เลยถามว่าเครื่องโทรออกต่างประเทศได้
รึเปล่า เจสก็บอกว่าเปล่า น้าจะเอาไปโทรหาใคร ผมเลยบอกว่าเอาน่ะ ไปทำให้โทรออกได้ก่อนแล้วกัน ยัยเจสก็ขี้สงสัยจริง ถามว่าผมจะโทรหาแฟนรึเปล่า เห็นนะว่าโดนน้านพเอ็ด แฟนน้าแก่อีกล่ะสิ น้านพเลยไม่อยากให้โทรหา
   ผมอยากหยิกปากหลานตัวเองจริงๆ ไม่พี่นพหรือพี่แนนคงจะเคยบ่นให้ฟังแน่ๆ ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เลยใช้มุข
คุณไพฑูรย์ เฉไปพูดเรื่องอื่น แต่ใช้กับเจสไม่ได้ผลนะ เพราะหลานผมชอบเซ้าซี้เป็นที่สุด บอกว่าเล่าให้ฟังหน่อยสิ
ว่าเป็นไงบ้าง อยากรู้ว่าคนแก่ที่น้าจีบเป็นยังไง ผมเลยรีบลากเจ้าหลานคนนี้ออกมาเลยล่ะ นี่ถ้าพี่แนนอาการทรุดนะ พี่นพโทษหลานตัวเองได้เลย ผมน่ะยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
   สุดท้ายผมก็ต้องเล่าเรื่องคุณไพฑูรย์ให้ฟัง เจสฟังแล้วบอกว่าอยากเห็นจัง ผมบอกว่าถ้ากลับเมืองไทยจะถ่ายรูปส่งมาให้ดูแล้วกัน แต่ไม่รู้เขายังจะชอบผมอยู่รึเปล่านะ เพราะตอนก่อนจะมาเขายังไม่เคยบอกชอบผมเลย ถึงท่าทางเขาน่าจะมีใจให้ผม แต่อะไรจะรับประกันล่ะว่าผมหายไปนานขนาดนี้ เขายังจะชอบผมอยู่ เขาอาจจะนึกว่าผมหมดใจไปแล้วก็ได้
   เจสท่าทางจะสงสารน้าวัยรุ่นอย่างผม เลยบอกว่าเดี๋ยวจะไปทำโทรออกต่างประเทศให้ แต่น้าต้องช่วยจ่ายนะ เพราะแพง ผมบอกได้ ไปทำมาแล้วกัน เดี๋ยวเพิ่มค่าขนมให้ด้วย ผมทำหลานเสียนิสัยอีกล่ะ แต่อยากโทรหาคุณไพฑูรย์น่ะ ยังไงก็ยอมล่ะ
   18 มีนาคม 255x
   กว่าเจสจะไปทำโทรศัพท์ให้โทรออกต่างประเทศได้ ผมล่ะแทบจะคลั่งตาย อาการพี่แนนดีวันดีคืนจนน่าดีใจ ตอนนี้ทั้งผมทั้งเจส แล้วก็พี่ไรอันพี่เขย ก็เลยมีความสุขกันถ้วนหน้า พี่แนนบอกว่าผมกลับเมืองไทยได้แล้วล่ะ มาอยู่ตั้งหลายเดือนแล้ว เป็นห่วงเรื่องงานการ ผมเลยบอกว่างั้นสัปดาห์หน้าผมจะกลับก็แล้วกัน ส่วนเรื่องงานการ... ช่างเถอะ ให้พี่แนนหายก็พอ
   แต่ใจจริงผมช่างได้ครึ่งเดียวนะ อีกครึ่งผมก็หวั่นๆ งานน่ะไม่เท่าไหร่ กลัวจะถูกเด้งจากใจคุณไพฑูรย์ด้วยน่ะสิ พอพ้นสายตาพี่แนน เลยหันมาทวงเรื่องโทรศัพท์กับเจสอีกรอบ เจสก็ยิ้มๆ บอกว่าจะให้โทรก็ได้ แต่สัญญาก่อนว่าจะพากลับไปที่เมืองไทยด้วย ผมก็บอกว่าไปขอพ่อเอาสิ เจสบอกขอแล้ว พ่อให้ เพราะงั้น ผมสัญญาก่อนนะว่าจะพาไปเจอแฟนด้วย เออ จะอยากเจอคุณไพฑูรย์ไปทำไมนะ
   แต่ผมอยากโทรศัพท์น่ะ เลยยอมตกลง เพราะเห็นว่าไม่เสียหายอะไร ในที่สุด ผมก็ได้คุยกับคุณไพฑูรย์สักที
   เราเรียกชื่อกันไปกันมาหลายครั้งเลยนะ ผมว่าคุณไพฑูรย์ดีใจ ผมก็ดีใจ ดีใจที่เขาดีใจที่ได้ยินเสียงผมน่ะ เขาคิดถึงผมอยู่ ผมบอกเขาว่าผมจะกลับอาทิตย์หน้าแล้ว เดี๋ยวจะรีบไปหาเลย เขาบอกว่าไปรับก็ได้ ผมใจเต้นเลยล่ะ เขาชอบผม เขาคงชอบผมจริงๆ
ผมวางสายแล้วมาเตรียมเสื้อผ้าเลยนะ กะว่าจะใส่ตัวที่เขาซื้อให้ผมกลับไป หวังในใจลึกๆ ว่าเขาจะซื้อเสื้อที่ผมซื้อให้มารับผมเหมือนกัน

30 มีนาคม 255x
   ยัยเจสตัวแสบ บอกผมว่า ขอเดินควงแขนหน่อยสิมีน้าเท่ๆ แบบนี้อยากอวด ผมก็ขี้เกียจรำคาญเลยให้ควงพอคุณไพฑูรย์เห็นก็มองตาค้างเลย ผมนึกแล้วว่าซวยแน่ๆ แล้วคุณไพฑูรย์ก็เป็นลมไปเลยผมไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี นี่คุณไพฑูรย์เป็นลมเพราะเห็นผมควงหลานมา? เขาหึงผมจนเป็นลม ผมจะดีใจดีมั้ยเนี่ย
   สุดท้ายผมเลยต้องหามคุณไพฑูรย์ขึ้นรถแท็กซี่พาไปส่งโรงพยาบาล อยากจะโมโหหลานตัวเองจริงๆ นะเนี่ย

Medmayom

ฮ่าๆๆ  คลายปมได้ดีจังเรื่องนี้

grantnun

ขอบคุณมากครับ

kiwwy

{:sm-52:}ขอบคุณขร๊า อิอิ

Klong

ขอบคุนครับ

cawee

ขอบคุนคราห

wi2

ขอบคุณครับ{:6_176:}

minone

ขอบคุนนะคับ

redboy

สมหวังซะทีเจ้าเปี๊ยก

ShangHai

ขอบคุณครับ

imboon

ขอบคุณครับ

Ootou

ขอบคุณครับ

auto101

ขอบคุณครับ

4_NAY

เจสซี่เลยเป็นกามเทพน้อย

auto101

ขอบคุณครับ

MissA

ขอบคุณครับ

freezz

ฮ่า ตลกตอนนี้ 55

KPG

เจสแกล้งคุณไพ 55

tong111222

ขอบคุนครับ

view99

มันกัน