ก็คนมันรักทำไงได้ @@@11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ออย มึงก็พอเถอะของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา แต่กูไม่รับประกันนะถ้าเจอมันแล้วกวนตีนใส่กูเอาแน่บอกไว้เลย”ผมปรามอีออยก่อนจะบอกโมนิคที่มันพยักหน้ารับ เพื่อนผมจะเจ็บฟรีไม่ได้เจ็บฟรีไม่มีในโลกของความคิดผม
“เออ กูเอาด้วยยิ่งไอ้แฝดนะยิ่งแล้วเลย ส่วนอีชะนีให้อีหยีกับอีจ๋าจัดไปแล้วกัน”อีออยรับคำก่อนจะช่วยเก็บของต่อ
“อืม ขอบใจพวกมึงมาก แค่นี้กูก็ซึ้งใจกับพวกมึงมากแล้วแค่มีพวกมึงก็พอแล้ว ฮึก”มันกอดพวกผมจะร้องไห้อีกก็เลยต้องปล่อยให้มันร้องต่อไปจนกว่ามันจะพอใจและทำใจได้ สักพักมันก็เก็บของต่อ
“งั้นก็ตามนี้ มีอะไรก็โทรหาแล้วกัน”ผมก็เลยตกลงกันตามนั้น ก่อนจะกดรับเมื่อมีสายเข้า
“เออ อยู่ห้องมันแหละ”ไอ้แฝดโทรเข้ามาถามว่าอยู่ไหนกัน
“นอนนี่เหมือนเดิม”ผมบอกมันไป ก่อนจะหันไปถามมันสองคนเอาอะไรไหม ไอ้แฝดกับนังนีสองตัวจะเข้ามา
“บอกมันซื้อข้าวหลามมาให้หน่อย เอากระบอกล่ำๆมันเยิ้มๆ”อีออยสั่งทันที ด้วยสีหน้าหื่นๆ สรุปมึงต้องการข้าวหลามแน่เหรอ
“กูเอาบัวลอยไข่เปียก กะทิข้นๆ”อีโมนิคสั่งมั่ง กลัวน้อยหน้า กูว่าจะสั่งสาคูไส้หมูกับข้าวเกรียบปากหม้อแต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวมึงซื้อมาไม่อร่อยถูกใจกู
“แดกแต่ละอย่าง มึงได้ยินแล้วใช่ไหม มันเอาจริงไม่ได้เล่นมุก”ผมบอกไอ้แฝดกลับไป ได้ยินเสียงพวกมันหัวเราะกันใหญ่
“แค่นี่แหละ ขับรถดีๆล่ะ”ผมบอกมันอีกครั้งก่อนจะกดวาง และหันมาช่วยมันช่วยเก็บของต่อจนเสร็จ ก่อนจะเดินไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงปกติไม่ค่อยสูบหรอกนานๆครั้ง ผมมองไปยังท้องฟ้าที่ไม่ค่อยมีดาวเพราะย้ายไปอยู่ที่ท้องฟ้าจำลองกันหมด เฮ้อ เอาไงดีวะ แต่ก็ดีแล้วนิที่มันไปไม่เห็นต้องไปสนใจเลยที่ผ่านมาผมก็ปากเสียอย่างนี้มาตลอด แต่ทำไมมันติดค้างในใจจังวะ โว้ย `คุณ`มึนเอ้ยจะไปไม่ไปเปล่าเสือกทำให้กูคิดมากอีกนะมึง ไอ้บ้า
ตอนที่ 10
ตอนนี้ผมนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารกับพี่เจตน์ หลังจากเลิกเรียนแกก็ไปรับผมที่ ม. อีออยก็ไปรับโมนิคไปหาหมอ วันนี้ผมไม่เจอหน้ามันเลย ไม่ว่าจะโรงอาหาร ห้องน้ำ มันจะบ้ามาคณะผมทำไม ประสาท ไม่ได้ ให้พวกมันรู้ไม่ได้ ยิ่งอีออยตัวดีหูตาจมูกไวไปหมดมันนึกว่ามันเป็นมดผสมสัปปะรดหรือไงก็ไม่รู้ แถมเมื่อตอนกลางวันพวกมันยังคุยเหน็บผมเรื่องนี้ด้วย
“วันนี้ ไม่เห็นพี่หล่อของอีโมนิควะ”มันพูดขึ้นแต่เปลี่ยนมือแล้วครับ มันไปเป็นของอีโมทย์ตั้งแต่เมื่อไร
“อ้าวเปลี่ยนแล้วเหรอวะ”ไอ้โอมถามยิ้มๆ เมื่อวานพวกมันสองตัวเผาผมเรียบร้อย แม่งรุมสับผมเละเลย
“เปลี่ยนสิ โดนด่าซะยับขนาดนั้นใครจะอดทน ดีไม่ประเคนตีนให้ด้วยก่อนจาก”มันพูดเสียงได้ใจมาก
“ก็ลองเตะกูสิ”ผมเลยอดด่ามันไม่ได้ว่าจะไม่สนใจแล้วนะ
“ปากเจ่อไม่เข็ด”มันกัดผมอีกดอก ผมเลยเชิดหน้าใส่มัน พวกมันคิกคัก
“แต่เมื่อเช้ากูเจอพี่เขาวะ”ไอ้อาร์มเอ่ยออกมา ผมไม่สนใจแต่เหมือนหูจะกางออกเองโดยอัตโนมัติ ไอ้หูไม่รักดี พวกมันก็คุยกัน ประมาณว่าเดินอยู่กับคนชื่อเก้คู่อรินังนีเขา
“ต๊าย ไม่ได้การกูต้องไปสกัดก่อนจะโดนชะนีสิงร่าง”อีออยทำเป็นอุทานเสียงดัดจริต
“ให้มาสิงผีขนุนอย่างมึงแทนเหรอ และมึงจะไปยุ่งทำไม”ผมหมั่นไส้มันเลยว่ามันออกไป บอกแล้วว่ามันต้องไปสอยหอย
“แรด มึงนั่นแหละยุ่งอะไร ไหนบอกไม่สนแล้วไง”มันเลยหันมาสวนผมเข้าให้ ร.เรือ แม่งมาเต็มหน้ากูเลย
“กูไม่ได้สนแค่เตือนมึง”ผมก็แถบอกมัน ก่อนจะกดบีบีเล่นต่อไปปกติไม่ค่อยเล่นหรอกล่าสุดเล่นไอ้ตัวเหลืองซิมชิมิแม่งเกรียนมากแรกๆก็สนุกสักพักเซ็งห่านเลยเบื่อมันด่าไม่มีเสียง หุหุ แต่ทำไมเวียนหัวฉิบ
“มึงเตือนตัวเองก่อนไหม บีบีบ้านมึงเขาเล่นกลับหัวเหรอ อีฝืด”มันพูดจบ แม่งมีแต่เสียงหัวเราะใส่ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง
“กูไม่ชอบเล่นเหมือนคนอื่น”ผมเถียงมันกลับก่อนจะเก็บ พวกมันหันไปหัวเราะใส่กัน ตอนเย็นมันยังมีหน้าแซวผมอีกไม่ใช่ไปกินข้าวแล้วอย่าเสือกพาลเอาจานมาเป็นช้อนแทนล่ะ เออ กูทำอะไรก็ตลกไปหมด
“ไม่อร่อยเหรอฝิ่น”เสียงทุ้มดังขึ้นขัดความคิดผมที่เริ่มจะเตลิดออก เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นพี่เจตน์ยิ้มให้พร้อมกับตักกับข้าวให้อีก
“อร่อยสิ พี่เจตน์เลี้ยงทั้งที”ผมบอกก่อนจะตักเข้าปาก ไม่อยากให้เสียน้ำใจ
“ดูฝิ่นใจลอยนะ”แกพูดกับผมยิ้มๆ
“คิดเรื่องเรียนนิดหน่อย เออ ว่าแต่คุณลุงคุณป้าสบายดีนะ”ผมเลี่ยงบอกพร้อมกับถามเรื่องอื่น
“สบายดี ถามหาฝิ่นด้วยบอกให้ไปกินข้าวที่บ้านบ้าง พี่จ๊อบก็บ่นคิดถึงอยู่”สีหน้าแกดีขึ้น ก่อนจะพูดถึงพี่สาวแกที่เรียกว่าทั้งสวยทั้งเก่งเป็นสาวลุยแหลกเลย นิสัยออกห้าวๆแต่แกไม่ได้เป็นทอมนะครับถึงจะตัดผมสั้นแต่งตัวทะมัดทะแมงแต่เวลาเซ็กซี่ก็ฉุดไม่อยู่เลยล่ะ
“อืม ไม่ได้เจอพี่จ๊อบนานแล้วด้วย เอาไว้ว่างฝิ่นจะเข้าไปแล้วกัน”ผมพยักหน้ารับทำเอาแกยิ้มอย่างดีใจที่จริงพี่เจตน์ผมว่าแกดูน่ารักนะเหมือนพวกเดียวกับผมมากกว่าจะเป็นเกย์คิงหรือไบ ผมเคยเห็นมีผู้ชายตัวสูงกว่าแกมาจีบด้วยนะแต่แกไม่เล่นด้วยแถมยังด่าให้อีก ยิ่งไปฟิตเนสนี่เจอเยอะผมยังขำเลยหรือว่าแกจะไม่รู้ตัว คิดอะไรเพลินๆ ก็เหลือบไปเห็นรถมอไซด์คันคุ้นตาจอดอยู่ไม่ไกลนักพอดีกับเจ้าของมันเดินกลับมาใส่หมวกกันน็อค ผมจ้องมองอย่างลืมตัวไม่รู้กระทั่งว่าอีกฝ่ายมองผมเหมือนกันก่อนจะหันกลับไปคร่อมรถขี่ออกไป มันตามผมมาเหรอหรือว่าบังเอิญ
“มองอะไรฝิ่น”พี่เจตน์เอามือปัดขึ้นลงตรงหน้าผมไปมาจนได้สติ
“อ๋อ เหมือนเพื่อนที่ ม.น่ะพี่ไม่มีไรหรอก กินต่อเถอะ เดี๋ยวฝิ่นต้องกลับไปทำรายงานอีก”ผมรีบพูดก่อนจะตักกินต่อ
“เหรอ พี่ว่าจะชวนให้ไปช่วยเลือกของขวัญให้เพื่อนสักหน่อย”แกพูดอย่างเสียดาย
“ให้เพื่อนหรือว่าแฟนกันแน่”ผมแหย่แกยิ้มๆ
“เฮ้ย เพื่อนจริงๆ พรุ่งนี้วันเกิดมัน ไปกับพี่ไหม”แกรีบปฏิเสธก่อนจะชวน
“ไม่เอาหรอกไม่รู้จัก แต่เดี๋ยวไปช่วยเลือกให้ เอาชุดชั้นในวาบหวามไหมล่ะ”ผมส่ายหน้าก่อนจะแซว
“หุ่นอย่างไอ้กันต์ใส่ชุดวาบหวิวได้เป็นกันดั้มพ์แน่”แกพูดพร้อมกับทำท่าสยอง จนผมอดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะพากันไปเลือกของให้เพื่อนแกที่ห้างก็ได้เนกไทยี่ห้อดังราคาก็สมยี่ห้อมันนั่นแหละ ถ้า`คุณ`มึนนั่นใส่คงจะดูดีไม่น้อยเพราะหุ่นมันผมว่าใส่สูทผูก
ไทด์นะ พระเอกเกาหลีอายแน่ขนาดอยู่ในชุดนักศึกษามันยังดูดีเลย เฮ้ย ไปคิดถึงมันทำไมเนี่ยะ
“ขอบคุณนะครับที่ไปเป็นเพื่อน”แกพูดล้อผมก่อนจะลงรถ
“ถ้าเบื่อก็ชวนคนอื่นไปบ้างก็ได้นะ”ผมก็ล้อแกกับบ้าง
“ไม่เบื่อหรอกอยากชวนตลอดไปด้วยซ้ำ”แกพูดหวานส่งสายตาให้อีก
“งั้นก็ไปชวนแฟนพี่แล้วกัน”ผมก็ทำเป็นไม่รู้
“แล้วเมื่อไรจะใจอ่อนล่ะ”แกทำเสียงอ้อนต่อ
“ก็ให้เป็นพี่แล้วไง โลภมากระวังจะไม่ได้อะไรเลยนะ”ผมขู่แกกลับแต่ล้อซะมากกว่า
“ฝิ่นไม่ให้โอกาสพี่บ้างเหรอ”แกจริงจังแล้วครับ
“ฝิ่นชอบพี่อย่างพี่ชายมากกว่า”ผมก็ตอบแกตามเดิมแต่หนักแน่น
“พี่ไม่ดีตรงไหนเหรอ เรื่องข่าวคาวอะไรพี่ไม่แคร์หรอกนะ”แกถามผมก่อนจะพูดถึงเรื่องข่าวที่เกี่ยวกับผม
“ฝิ่นก็ไม่สนใจหรอกไอ้ข่าวพวกนั้น แต่ฝิ่นชอบพี่อย่างที่บอกนั่นแหละ เป็นพี่เป็นน้องความสัมพันธ์ยาวนานกว่าเป็นแฟนกันนะถ้าไปกันไม่ได้เลิกกันก็เป็นคนอื่น ยิ่งคนกันเองยิ่งเข้าหน้าไม่ติด”ผมพูดกับแกยาวเลย ผมเป็นแบบนี้แหละถ้าไม่รักไม่ชอบจะไม่ให้ความหวังใครโดยเฉพาะคนดีๆ อย่างนี้
“เฮ้อ นอกจากใจร้ายแล้วยังใจแข็งอีก เอาไงดีล่ะ”แกถอนหายใจตัดพ้อกลายๆ
“ฝิ่นว่าที่จริงพี่เจตน์ลองไปคิดดูให้ดีนะว่าชอบฝิ่นจริงหรือเปล่าหรือเพราะสนิทกันพี่ก็เลยคิดแบบนั้น บางทีมันอาจจะไม่ใช่ก็ได้”ผมบอกอีกแกให้กลับไปคิดอีกที
“เหรอ พี่ก็คิดหลายครั้งแล้วนะ”แกทำหน้าคิดก่อนจะพูดอีก
“เปิดใจสิพี่ อย่ายึดติดแค่ฝิ่นลองมองคนอื่นบ้าง”ผมบอกแกยิ้มๆ บางครั้งแกก็เหมือนเด็กรุ่นๆ ที่ดูไม่รู้อะไรเลย
“ก็ได้ จะลองดู”แกพยักหน้าอย่างจำยอม ก่อนผมจะลงจากรถโบกมือให้แก ก็เข้าบ้านเจอป้านวล
“นึกว่าคุณเจตน์จะเข้ามาซะอีก”แกพูดกับผมยิ้มๆ
“ชวนแล้วแต่พอดีแกติดธุระ วันนี้ทำไรกินบ้าง”ผมบอกแกก่อนจะเดินไปในครัว
“ทานไม่อิ่มจากข้างนอกเหรอคะ คุณน้อง”แกเดินมาจับแขนผม ก่อนจะเปิดฝาครอบให้ดู
“ไม่อ่ะ มันไม่ถูกปากเท่าไหร่ ตักข้าวด้วย”ผมบอกเซ็งๆก่อนจะอ้อนแกอย่างเคยชิน แกยิ้มก่อนจะตักข้าวให้ ผมลงมือกินอย่างอร่อยเลย ผมว่าที่ไม่อิ่มเป็นเพราะ`คุณ`มึนนั่นแหละที่เข้ามารบกวนการกินของผม พรุ่งนี้จะเจอมันหรือเปล่านะหรือว่ามันจะเสร็จอีคู่เกยนั่นไปแล้วเมื่อกี้โทรไปมันสองตัวบอกจะไปผับบอกว่าเผื่อเจอไอ้นั่น คงเจอมันหรอก ชวนให้ผมไปด้วยแต่ผมไม่มีกระจิตกระใจจะเที่ยวแต่อยู่บ้านก็เบื่อคิดมากอีก ก็เลยบอกให้ไอ้แฝดมารับก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวรอมัน
“เป็นไงมึงไปกินข้าวกลับมาแทนที่หน้าตาจะระรื่น ทำหน้าอย่างกับโดนขืนใจให้ไปแดกหญ้า”อีออยเริ่มก่อนเลยพอผมเดินเข้าไปถึง
“ก็ไม่ได้กินกับคนที่อยากกินนี่หว่าจะได้ อุ้ย อีห่าเขวี้ยงมาได้โดนปากกูเลย”อีโมนิคแซวมั่ง นี่ขนาดมึงยังแซดอยู่นะ
“ถ้าพูดอีกกูจะกลับแล้ว”ผมบอกพวกมัน ที่หันไปมองหน้ากันหัวเราะคิกคัก
“คะ คุณนายดอกกฝิ่น แอ๊บให้ตลอดนะคะ”อีออยยังไม่วายเหน็บส่งท้าย
“วันนี้ใครขับรถ”ผมถามพวกมัน
“ก็มึงไง ไม่งั้นพวกกูจะตามมาเหรอ”แทบจะพร้อมกัน กลุ่มพวกผมมีข้อตกลงกันว่าเวลาเที่ยวเราจะผลัดกันขับรถ โดยคนที่ขับจะต้องไม่ดื่มมากแค่พอประมาณ แต่อยากเต้นมึงเต้นไปเต็มที่ เรื่องจ่ายไม่มีปัญหาแชร์กันบ้าง หรือใครอยากจะเลี้ยงก็ตามใจ แต่ต้องไม่ให้เดือดร้อนตัวเองและก็ที่บ้าน ไม่ใช่พวกผมเป็นคนดีอะไรนักหรอก บางครั้งก็หลุดบ้างแต่จะพยายามให้น้อยที่สุด
“เออ รู้แล้ว”ผมรับรู้ก่อนจะยกกระดกสองแก้วรวดเป็นอันจบพิธีการดื่ม พวกเราก็เม้าท์มอยกันและก็ยกโขยงกันออกไปเต้นแต่ผมขอเฝ้าโต๊ะดีกว่าไม่ค่อยอยากเท่าไร มีคนแวะมาคุยด้วยประปรายแต่พอเห็นหน้าผมที่ไม่ค่อยจะต้อนรับก็ผละไป โมนิคเดินกลับเข้ามาดูสีหน้ามันก็ดีขึ้น ร่องรอยยังมีอยู่
“ดีขึ้นยัง”ผมถามมันที่เดินกลับเข้ามาแล้วพิงไหล่ผม มันพยักหน้า
“ฝิ่น กู กลัว”มันกอดผม
“กลัวอะไร”ผมลูบหัวมัน
“กูพยายามไม่คิดมากนะเรื่องไปตรวจโรคน่ะ แต่อดไม่ได้”มันบอกอย่างกังวล ผมเข้าใจมันนะถ้าไม่เกิดขึ้นกับใครก็ไม่รู้หรอก
“โมนิคกูไม่รู้จะพูดอะไรนะ เพราะตอนนี้มึงกลัวไปหมดทุกอย่างให้ร้อยคำปลอบใจก็ไม่ทำให้มึงหายได้  แต่กูอยากให้มึงเชื่อกูอยู่เรื่องหนึ่ง”ผมพูดกับมัน ที่จ้องหน้าผมอย่างรอคำตอบ
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูและไอ้พวกนั้นไม่มีทางทิ้งมึง จำไว้”ผมพูดกับมัน ที่เบะปากก่อนจะกอดผมอีก
“อีฝิ่น กูเจอไอ้`ตัวเงินตัวทอง`กานต์มันกำลังเดินออกไปข้างนอก”อีออยเดินกึ่งวิ่งเข้ามาบอกผม โมนิคทำหน้าวิตกมาก ผมกำมือแน่นเลยก่อนจะลุกเดินออกไปโดยมีพวกมันเดินออกมา มันหันมาเห็นพวกผมก็ผงะไปเล็กน้อย
“นั่น เมียเก่ากานต์ไม่ใช่เหรอ”ผู้หญิงที่ยืนควงแขนมันพูดเยาะๆใส่ ไอ้กานต์ทำหน้าแบบพูดไม่ออกหันมองทางโน้นทีทางนี้ที
“อีปลวก อีหน้าใช้ผ่านท่อเยี่ยว”อีออยเล่นซะเลยครับ มันแค้นมานาน
“อีตุ๊ด มึงด่าใคร”ขึ้นเสียงปรี๊ดเลย
“ด่ามึงนะสิ อีปอบ อีหยิบ อีฉวย จวยคนอื่น”หนูจ๋ากับยาหยีพูดแทบจะพร้อมกันแถมเตรียมตัวจะเข้าใส่ทันทีถ้าปรี่เข้ามา
“กานต์ จัดการให้มิ้งค์เดี๋ยวนี้”ด่าไม่ทันหันไปบอกไอ้กานต์
“เอาสิ พวกกูรอมานานแล้ว”ผมจ้องหน้ามันเลยครับ ไอ้แฝดนี่หักนิ้วมือเลย ไอ้กานต์กับเพื่อนมันอีกสามคน และชะนีอีกครบคู่
“โมนิค เราเลิกกันแล้วทำไมต้องมีปัญหาด้วย วันนั้นถ้าไม่ตบมิ้งค์ กานต์ไม่มีทางลงมือหรอก”ไอ้กานต์มันอ้างเรื่องนี้ขึ้นมา
“ใช่เราเลิกกัน และที่กูตบมันก็สมควรแล้วนิอยากเสนอหน้าเข้ามาหามือกูเอง ที่จริงกูอยากจะเอามีดกรีดหน้ามันด้วยซ้ำรวมทั้งมึงด้วย”อีโมนิคพูดแบบเน้นฟันเลย มันคงของขึ้นเหมือนกันเมื่อเจอคนเคยรักพูดแบบนี้หาว่าที่มันเจ็บตัวเพราะไปตบอีนั่นเข้า
“แล้วมึงได้กรีดมั้ยล่ะ โดนตบเข้าซะก่อน”อีเห็บมิ้งค์ลอยหน้าใส่
“ก็วันนี้ไง”อีโมนิคพูดจบรองเท้าส้นสูงก็ลอยไปโดนหน้าพอดีโดยไม่มีใครเห็นเลยว่ามันถอดออกจากตีนตอนไหน
“โอ๊ย กรี๊ด อีบ้า อีกระเทย มึง”อีนั่นเอามือกุมปากเลยครับเพื่อนกูแชมป์ปาเป้าเก่าโว้ย
“นี่ขั้นเบาะๆ กูเอาแค่รองเท้าเท่านั้นนะ”มันเชิดหน้าบอกเลยครับก่อนจะหันไปมองทางไอ้กานต์

imanaji

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

adan

ขอบคุณมากๆครับ

hottha

ขอบคุนมากมาย

llMAGz

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

1712

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากค่ะ อิอิ {:4_112:}

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

GBOMK

ขอบคุนคับ {:7_279:}

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

4_NAY

ใครจะชนะนะ

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

krittamm

ขอบคุณครับ

MissA

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุณมากเลยนะ