ก็คนมันรักทำไงได้ @@@@@ 28

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“กูพูดเหรอว่าจะเลิกน่ะ”ผมถามมันหลังจากจูบจนพอใจ ตอนนี้ปากมันแดงกว่าเดิมอีกมันมองหน้าผมด้วยแววตาตัดพ้อ
“ก็มึงได้กูแล้วนิ ปล่อย”มันว่าผมพร้อมกับดิ้นไปด้วยกัดปากแน่น
“อะไรทำให้มึงคิดแบบนี้ อย่ากัดปาก”ผมถามย้ำมันอีกครั้งก่อนจะบีบปากมันไม่แรงนักให้คลายออก
“มึงนั่นแหละ กูทำอะไรให้ ไหนมึงบอกว่ามีอะไรให้คุยกันไงที่กูบอกเพราะเห็นว่าไม่ได้เป็นความลับอะไร ไม่ได้กลัวมึงจะหึงหรอกกูไม่ได้หลงตัวเองอะไรขนาดนั้น ปล่อย”มันบอกออกมายืดยาวแบบอัดอั้นแถมประชดได้เสียดแทงใจมาก มันดิ้นจะไปให้ได้ผมไม่ปล่อยก่อนจะรัดมันมาแนบอกทำให้มันขยับไม่ได้มากนักสักพักมันตัวสั่นเลย
“หนาวเหรอ”ผมแกล้งถามมันแต่รู้แล้วล่ะว่ามันร้องไห้
“เออ”มันกระแทกเสียงใส่  ผมเลยกอดมันไว้
“กูพูดเล่น”ผมบอกมันด้วยคำนี้แทนที่ผมควรจะเอ่ยปากขอโทษมันที่ปากหมาใส่ “เฮ้ย”ผมเรียกมันที่ยังเงียบไม่พูดอะไร จับหน้าให้เงยแต่มันขืนตัวไว้เอามือกอดผม
“มึงสันดานไม่ดี”เสียงมันว่าเบาๆ หน้าซุกอก มันกำลังอ้อนผมอยู่ใช่ไหม
“ด่ากูเดี๋ยวจะโดน โอ๊ย ห่ากัดมาได้”ผมแกล้งทำเสียงดุมัน ก่อนจะร้องเพราะมันกัดตรงหัวนมผม
“มึงยังกัดกูเลย เจ็บมั้ยล่ะ”มันเงยหน้ามาว่าผม ตา จมูก มันแดงกล่ำเลย แต่น้ำตาน่าจะน้ำมูกด้วยคงเช็ดเสื้อผมไปหมดแล้วล่ะ
“เจ็บหรือเสียว”ผมล้อมัน ที่ตอนนี้แดงหมดหน้าแล้ว  
“ว่าไง”ผมแกล้งถามย้ำมัน
“อะไร”มันทำไม่รู้ไม่ชี้
“เมื่อคืนน่ะดีมั้ย”ผมก็บอกตรงๆ มือมันจิกเสื้อผมแน่นเลย
“ไม่รู้”พูดจบก็ก้มหน้าที่ตอนนี้มันแดงไปหมดแล้วลงกับอกผม
“งั้นทำใหม่”ผมพูดพร้อมกับผลักมันลงกับโซฟา ตาก็จ้องหน้ามันที่ตาโตเลยตอนนี้
“ไม่เอา ยังเจ็บอยู่”มันรีบปฏิเสธเลยครับ มือก็ดันหน้าอกผม
“ทำบ่อยๆจะได้ชิน”ผมพูดต่อไปอีก ปากก็เริ่มไซ้มันแล้ว กะว่าจะล้อเล่นแต่ตอนนี้ มันโคตรยั่วเลย เสื้อคอกว้างไหล่ตกเห็นเนื้อขาวๆ กางเกงที่ถ้าดึงพรืดเดียวก็หลุดแล้ว
“บ้าสิ ”มันทุบไหล่ มือขยุ้มไหล่ให้ผมผละออกจากการไซ้ซอกคอหอมๆมัน
“วันจันทร์ค่อยกลับ”ผมบอกมันพร้อมกับจ้องตาคมหวาน มันไม่ได้ตาโตแต่เป็นแบบยาวรี ถ้ามองใกล้ๆจะเห็นว่าเป็นสีเขียวเข้มเกือบดำเลย ผมเคยถามมันว่าเป็นลูกครึ่งหรือเปล่ามันบอกว่าแค่ลูกเสี้ยว แม่มันมีเชื้อสายอิตาลี-ออสเตรีย ทางตามัน ไอ้ฝิ่นหน้ามันไม่ได้ออกแนวลูกครึ่งเหมือนไอ้เจย์ ผมก็บอกไม่ถูกไม่รู้เขาผสมกันยังไงลูกถึงได้ออกมาน่ารัก ในสายตาผมมันก็ไม่เหมือนผู้หญิงจ๋าซะขนาดนั้นหรอกหน้าตามันเปลี่ยนได้หลายแนวนะ ตอนแรกที่เห็นผมมันยาวเป็นลอนปะบ่าทำให้หน้าดูหวานๆ พอมันตัดผมสั้นก็ดูหน้าคมอมเปรี้ยวอย่างที่บอก ยิ่งพอมันมัดจุกกลางหัวเห็นรอยไถข้างๆก็ทำให้มันดูเท่ห์ไปอีกแบบ
“พรุ่งนี้จะพาไปดูหนัง”ผมพูดต่อเห็นมันไม่พูดอะไร มันทำหน้างง ที่ผมบอกจะพามันไปดูหนัง ตั้งแต่เป็นแฟนจนได้เสียกันผมกับมันไม่เคยเข้าโรงหนังเลย ไอ้ฝิ่นมันบอกอึดอัดถ้าไม่ใช่เรื่องที่อยากดูจริงๆ มันจะไม่เข้าเลยแถมมันยังบอกผมหน้าตาเฉยว่ามืด แล้วโรงหนังที่ไหนมันสว่างวะ กวนตีนจริง แต่เห็นมันบ่นอยากดูเรื่อง xxxx อยู่ก็เลยว่าจะพามันไป เรื่องกินผมกับมันเข้ากันได้ไม่เรื่องมากไม่เกี่ยงร้าน ขอให้อร่อยเป็นพอ กับข้าวมันบอกพอทำได้นิดหน่อย
“ได้อะไรมาล่ะคราวนี้ถึงพากูไปดูหนัง”มันแสยะยิ้มแขวะผมครับ
“ได้มึงไง เลยจะพาไปฉลอง หึหึ”ผมย้อนมันทันควัน เล่นเอามันไปไม่เป็นเลย
“กวนตีน”มันพูดงึมงำ ผมบิดจมูกมันด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะก้มไปหอมแก้มและก็ไล่ไปเรื่อยจนเจอริมฝีปากช่างว่า
ก็บดเบียดชิมความหวานส่งลิ้นเข้าไปก่อกวนภายในโพรงปากลิ้นเล็กๆก็ตอบรับ มือก็ลูบไล้เข้าไปในเสื้อก่อนจะบี้หัวนมที่ผมทั้งดูดทั้งเค้นมาแล้ว โคตรลามกเลยกู มันแอ่นตัวส่งเสียงงึมงำในลำคอ แต่ปากยังตอบโต้ไม่หยุดก่อนจะเลื่อนลงไปลูบขาขาวไล่เข้าไปข้างในที่ปราศจากชั้นใน ของใหม่ก็มีแต่มันคงใส่ไม่ได้เพราะมันเป็นไซด์ผมไง กำลังจะเข้าที่ดันมีเสียงมารผจญดังเข้ามา ทำเอาหัวเสียเลย ผมไม่สนใจไซ้ซอกคอมันจนถึงลาดไหล่ที่พ้นเสื้อก็ทำรอยไว้อีกนิดหน่อย
“ไม่ ระ รับเหรอ”เสียงมันถามแบบกระท่อนกระแท่น ขามันตอนนี้เกี่ยวเอวผมแล้ว
“ช่างมัน”ผมตอบอย่างไม่สนใจ ก่อนจะขบเม้มหน้าอกมันผ่านเนื้อผ้าทำให้มันบิดตัวเข้าหา ไอ้โทรศัพท์เฮงซวยก็ยังดัง
ไม่หยุด ไอ้ตัวดีคงได้สติแล้วมันตีไหล่ผมใหญ่เลย มึงจะมาสติดีอะไรตอนนี้
“อะไร”ผมถามมันเสียงหงุดหงิดเลย มันส่งโทรศัพท์ให้ผมด้วยรอยยิ้มประมาณว่ากูรอด รู้ดีจริงมึง
“รับเถอะอาจจะมีอะไรสำคัญก็ได้”มันบอกผมกระพริบตาปริบๆ ผมจิ๊ปากก่อนจะเสยผมที่ตอนนี้เริ่มยาวแล้วอย่างขัดใจ มันก็ลุกดึงเสื้อกางเกงให้เข้าที่ยิ่งดึงก็ยิ่งเปิดมึงดึงยังไงวะ ผมคว้าเอวให้มันนอนทับตัวผมบนโซฟาตัวใหญ่นั่นแหละ
“มีอะไร”ผมถามทันทีที่กดรับ ไม่ใช่ใครไอ้หวาย ได้ยินเสียงพวกมันคิกคัก สงสัยสุมหัวกันบ้านมัน
“หงุดหงิดอะไรครับ”มันถามได้น้ำเสียงกวนตีนมาก ก่อนจะได้ยินไอ้พวกนั้นหัวเราะ
“หงุดหงิดที่ไม่ได้ดูไอ้เจย์ล่อมึงไง”ผมกวนมันกลับไปบ้าง ไอ้ห่าพวกนั้นหัวเราะชอบใจ ไอ้หวายโวยเลยครับ
“สัด”มันเน้นใส่เลยตามด้วยเสียงไอ้เจย์ ขนาดไอ้ฝิ่นที่ทำท่าจะหลับยังเกือบจะหัวเราะแล้วแต่มันกลั้นไว้
“แล้วโทรมาไม”ผมถามมันแบบเข้าประเด็นเลย ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับมัน เดี๋ยวมันจะจุกเอง
“กูโทรหามึงตั้งแต่เช้าแล้ว เพิ่งจะรับสายทำไรอยู่วะ อย่าบอกนะว่า หึหึ”มันว่าเข้าให้ก่อนจะถามเสียงล้อเลียนในตอนท้าย
“เรื่องของกู”ผมบอกมันกลับไป แต่ได้ยินเสียงพวกมันร้องเพลงกินตับล้อเลียนอยู่
“แหมๆ ไอ้ไผ่อย่าบอกนะว่ามึงเพิ่งตื่น นี่มันจะบ่ายสองแล้วนะโว้ย ทำอะไรขนาดนั้น”มันพูดล้อผม เสียงไอ้เจย์ฮิ้วมาตามสายเลย พร้อมใจกันดีจริงพวกมึง
“หึ กูตื่นจนจะเริ่มใหม่แต่เสือกมี`ตัวเงินตัวทอง`มาขัดซะได้”ผมบอกมันกลับไป ไอ้คนนอนบนอกผมหยิกเข้าให้ หน้ามันดูเพลียมาก เห็นแล้วอยากทำต่อว่ะ ได้อารมณ์ดี
“ห่าราก ช้ำมันหมดแล้วมั้ง น้องไปไหนวะ”มันว่าก่อนจะถามหาไอ้ฝิ่น
“หลับ มึงมีไรพูดมาเลย”ผมบอกมันสั้นๆ ก่อนจะมองไอ้คนบนอกที่ตอนนี้ตาเริ่มปรือแล้วครับ
“จัดหนักสิมึง ไม่มีไรแค่จะชวนมึงกับฝิ่นไปพัทยากันพรุ่งนี้กลับ”มันว่าก่อนจะบอกเหตุที่มันโทรมา พอดีไอ้บลูไปทำธุระให้แม่มันที่นั่นก็เลยถือโอกาสพาไอ้พายไปเที่ยวด้วย ไอ้หวายบอกมันมากันเมื่อเช้าหน้าตาระรื่นทั้งคู่ ไอ้พายมีสร้อยคอกับข้อมือเป็นทองคำขาวด้วยมันเล่าแบบฟิลมากเพราะไอ้พายกับไอ้บลูไปเตรียมของอยู่
“อิจฉาวะ ไอ้เจย์แม่งรีบเข้าไปดูเลย”ไอ้หวายเล่าต่อ
“ทุ่มทุนสร้างฉิบหาย”เสียงไอ้เจย์พูดมั่ง
“พวกมึงก็ไปเป็นเมียไอ้บลูสิ จะได้มีมั่ง”ผมบอกมันกวนๆ
“ไอ้`ตัวเงินตัวทอง` เล่าให้ฟังเสือกย้อนศรพวกกูอีก”เสียงมันสองคนด่าผม ก่อนจะหยุดบอกว่าไอ้บลูเดินมาแล้ว ก่อนจะได้ยินเสียงพวกมันพูดกับไอ้บลูให้เกลี้ยกล่อมผม
“สรุปมึงไม่ไป”ไอ้บลูถามบ้าง คาดว่ามันคงโฟนอินคุยกับผมแล้ว
“ไว้คราวหน้า”ผมบอกปัดไปคราวหน้า เพราะสงสารไอ้คนที่นอนบนอกตอนนี้หลับไปแล้ว คงจะเดินทางไม่สะดวก ถึงไปมันก็ไม่สนุก
“มึงจะอยากอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวไปเปิดห้องที่โน่นก็ได้”ไอ้บลูยังเร้ารื้อไม่เลิกครับ พร้อมกับสาระแนเสนอแนะ
“ให้พวกมึงแอบฟังนะเหรอ”ผมแกล้งว่ามันกลับไป
“เสือกรู้ทันอีก ทำหวงนะมึง”ไอ้หวายส่งเสียงจิ๊ปากแบบขัดใจก่อนจะว่าผม
“พวกมึงก็จับคู่ฟังกันเองสิจะได้ไม่เบื่อ”ผมย้อนมันกลับไป
“`ตัวเงินตัวทอง` กูไม่พูดกับมึงแล้ว คุยกับเมียมึงดีกว่า”เสียงพวกมันด่ายาวเลยก่อนจะคุยกับไอ้ฝิ่นให้ได้ แถมเปลี่ยนฐานะให้เสร็จสรรพ
“มันหลับ เอาไว้คราวหน้า”ผมบอกมันไปอีก ตอนนี้มันทั้งซุกทั้งกอดผมแล้ว
“ไม่ไปแน่เหรอ”ไอ้หวายถามผมอีก
“อืม”ผมรับคำมัน
“หนักเหรอวะ”มันถามเสียงขำๆ
“หึหึ”ผมหัวเราะไม่พูดอะไร เป็นอันรู้กัน
“ตามใจ”มันบอกก่อนวางสาย ผมกับมันคุยอะไรกันอีกนิดหน่อยแล้ววางไป พอดีกับไอ้คนที่ซุกอยู่มันสะดุ้งคงจะฝัน ผมก็เลยกระชับแขนกอดมันมาแนบอกให้แน่นขึ้น
“นอนซะ”ผมกระซิบพร้อมกับจูบหน้าผากมัน ก่อนจะหลับตามไป เพราะรู้สึกเพลียเหมือนกัน
ตอนที่ 20
เราตื่นมาหกโมงเย็นกว่าๆ ก็เลยมาหาอะไรไปกินกันแต่ก่อนไปผมพามันกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านก่อนจะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมาและก็ได้รู้ว่าป้าที่มันบอกตอนแรกว่าอยู่กับเขา ไม่ใช่ลุงป้าแท้ๆ ผมนึกว่าเป็นป้ามันจริงๆ เกรงใจกลัวจะว่าเอาหลานเขาไปกลับมาแบบเดินค่อยไม่ปกติ ที่แท้เป็นแม่บ้านที่ดูแลมันมาตั้งแต่เด็กๆพอขึ้นมาอยู่กรุงเทพปู่มันเลยให้มาอยู่ด้วย มันบอกว่าครอบครัวแกเป็นเหมือนคนในครอบครัวไม่ใช่แค่แม่บ้านที่จ้างไว้เท่านั้น
“เข้ามาก่อนไหม”มันหันมาถามผมหลังจากถอดหมวกกันน็อคออก มันอยู่ชุดเดิมแหละครับ ตอนเดินลงมาจากคอนโดมีแต่คนมอง ผมบอกให้มันเปลี่ยนกางเกงก็ไม่เปลี่ยนมันบอกเสียเวลาเดี๋ยวไปเปลี่ยนทีเดียวเลย
“ให้ไว”ผมบอกมันสั้นๆ มันรู้ว่าผมหงุดหงิดเรื่องอะไร มันยักไหล่ก่อนจะเดินสะบัดก้นเข้าบ้านไป เห็นมันคุยพร้อมกับกอดแบบอ้อนๆกับป้าแม่บ้านก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน มองขึ้นไปก็เห็นไฟเปิดคงเป็นห้องมัน ผมมัวแต่มองเลยไม่ทันเห็นประตูเล็กเปิดออกมาเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังคงความสวยยิ้มอย่างใจดีให้ ผมลงจากรถยกมือไหว้แก มารับมาส่งมันก็เลยครั้งอยู่แต่ไม่เคยเข้าบ้านมันสักที
“เข้ามาก่อนเถอะคะ กว่าคุณน้อง เอ้อ คุณฝิ่นน่ะแหละคะแต่ที่บ้านเรียกแกว่าคุณน้องกันมาตั้งแต่เล็กก็เลยติดปาก”แกพูดบอกให้รู้เลยครับว่าแกรักและเอ็นดูมันขนาดไหน ทั้งน้ำเสียงและสีหน้า ผมยิ้มให้แก
“ไม่เป็นไรครับ”ผมบอกแกแบบไม่เป็นไรจริงๆ เพราะรู้สึกว่าแต่งตัวไม่ค่อยสุภาพเท่าไร แล้วยิ่งมันด้วยหนักเลยไม่รู้ว่าป้าแกจะคิดยังไงที่คุณน้องของแกแต่งตัวกลับมาแบบนั้น ถึงแกจะเป็นแม่บ้านแต่ก็เป็นคนดูแลมันมาตั้งแต่เล็กก็ควรจะเกรงใจและให้ความเคารพด้วย
“เชื่อเถอะคะ กว่าคุณน้องจะลงมาคุณได้ยืนขาลายแน่ รายนั้นน่ะกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเป็นชั่วโมง”แกบอกสรรพคุณมันก่อนจะคะยั้นคะยอให้เข้าบ้าน ผมก็เลยปฏิเสธไม่ได้ เดี๋ยวถ้ามึงช้าจะโดนดีแน่ แค่ไปเอาเสื้อผ้า ตอนนี้ผมมานั่งในห้องรับแขกบ้านมันแล้วครับ ข้างนอกดูเรียบๆแต่ข้างในตกแต่งได้โมเดิร์นท์มากๆ ทั้งเฟอร์นิเจอร์หรือของตกแต่งอย่างอื่นดูลงตัว เห็นกรอบรูปไม่เยอะมากนัก ผมมองกรอบรูปหนึ่งบนตู้โชว์ เป็นผู้ชายหน้าตาคมเข้มอุ้มเด็กมีหลายอริยาบทต่างกันไป ผมมองเพลินหันมาป้ากับผู้หญิงรุ่นๆอีกคนเดินมาอีกรอบพร้อมน้ำและขนมวางไว้ก่อนจะเดินออกไปเหลือแต่ป้านวลที่ผมรู้ชื่อแกแล้ว
“รูปคุณท่านกับน้องนะคะ”ป้านวลพูดออกมาเมื่อเห็นผมมองภาพถ่ายอย่างสนใจ
“หมายถึง”ผมยังไม่แน่ใจว่าปู่หรือพ่อมันกันแน่ เพราะดูหนุ่มมากแยกไม่ออก
“คุณปู่น่ะคะ คุณน้องนี่หลานรักเลย ส่วนนี่ก็คุณพ่อคุณแม่ของคุณน้องคะใจดีทั้งคู่แต่คุณพ่อแกอายุสั้นไปหน่อยเสียตอนแกอายุได้เจ็ดขวบ”ป้านวลคงรู้ว่าผมหมายถึงอะไรก็เลยอธิบายให้ฟังพร้อมชี้รูปพ่อแม่มันให้ดูด้วย ปู่กับพ่อมันหน้าตาไม่ถึงกับหล่อมากแต่โดยรวมๆเรียกว่าดูดีมากกว่า หน้าปู่มันดุตาคม ท่าทางจะหวงหลานสาว เอ๊ย หลานชายไม่น้อย ป้านวลบอกว่ามันเป็นหลานรักเลยล่ะ มันก็มีเค้าหน้าปู่กับพ่อมันนะแต่คงจะรับแม่มาเยอะไปหน่อย แม่มันดูเป็นผู้หญิงที่น่ารักดูทันสมัย ปราดเปรียว และคงจะเปรี้ยวไม่น้อยดูจากการแต่งตัวที่พอๆกับมันแหละครับ ป้านวลแกยิ้มก่อนจะเอ่ย
“นอกจากเพื่อนสนิทแล้วก็คุณเจต ป้าไม่เคยเห็นคุณน้องพาใครมาที่นี่เลย”แกพูดกับผมยิ้มๆ เล่นเอาผมอึ้งไปเหมือนกันไป เลยแก้เก้อยกน้ำดื่มและกินขนมนิดหน่อยเป็นการไม่เสียมารยาท แกอุตส่าห์ยกมาให้
“มากันบ่อยเหรอครับ”ผมถามแบบครอบคลุมไม่ให้ดูเป็นการเจาะจง ที่จริงอยากถามว่าไอ้คนชื่อเจตมันมาบ่อยมั๊ย
แต่น่าจะบ่อยเพราะดูสนิทสนมกันอยู่แล้ว มันเคยบอกว่านับถือแบบพี่ชาย แต่ผมดูว่าไอ้นั่นมองมันเกินพี่น้องแน่ รูปร่างมันสูงเพรียว ผิวพรรณดี โดยรวมมันจัดว่าเป็นคนที่มีเสน่ห์ไม่ใช่น้อย
“เพื่อนคุณน้องมาบ่อยยิ่งวันหยุดหรือมีเวลาว่างก็จะมาว่ายน้ำ ทานข้าว ส่วนคุณเจตนี่ตั้งแต่คุณน้องเด็กๆแล้วคะครอบครัวสนิทกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่น่ะคะ แกเลยเอ็นดูและก็ตามใจคุณน้องมาก จะขัดใจกันบ้างก็เล็กน้อยแกกลัวคุณน้องโกรธ”
แกเล่าแบบเอ็นดูคุณน้องแกมาก มึงนี่เองทำมันนิสัยเสีย ผมก็ยิ้มรับไม่พูดอะไรต่อ อย่างป้าแกว่าเลยครับกว่าจะเสด็จลงมาปาไปเกือบชั่วโมง ผมมองมันที่ตอนนี้อาบน้ำซะหอมฟุ้งไปหมด มันอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่ลายฟ้าขาว คุมหน้าขาเห็นกางเกงขาสั้นหน่อยๆสะพายกระเป๋าหนังที่มันหิ้วประจำและเป้หนึ่งใบ มึงจะเปลี่ยนเพื่ออะไรวะเนี่ยไม่ต่างจากเมื่อกี้เลย ผมมองด้วยหางตาแต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่เห็นว่าผมนั่งอยู่ตรงนั้น
“ป้านวล น้องจะไปแล้วนะ”มันตะโกนบอกป้านวลในตอนแรก
“คะ ลืมอะไรหรือเปล่า”ป้าแกรับคำพร้อมกับถามมันที่เปิดกระเป๋าดูของอีกครั้งและก็ส่ายหน้า
“ป่านนี้ไอ้บ้านั่นได้หน้าเป็นตูดแน่  สม เสือกไม่เข้ามาก่อน”มันพูดพึมพำแบบคิดว่าไม่มีใครได้ยิน ป้านวลเอามือปิดปากมันแต่ไม่ทันแล้วครับ มันทำหน้างงๆก่อนจะหันมาตามสายตาป้านวล มันตาโตเลยครับ ยิ้มแหยๆแบบประจบให้ผมไม่ต้องมาอ้อนกูเลย ผมจ้องหน้ามันเลยครับ
“คุณน้องพูดไม่เพราะเลยเรียกพี่ไผ่ว่ามันได้ไง น่าตีจริง”ป้าแกบอกพร้อมกับตีแขนไปทีไม่แรงนักอย่าตีเลยป้าแค่นี้ผมจัดการเองดีกว่า นี่แค่น้ำจิ้มถ้าได้ยินมันข้างนอกยิ่งกว่านี้อีกสารพัดสัตว์จะรวมกัน
“ก็ลืมอ่ะ น้องไปแล้วนะ ไป”มันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ก่อนจะหยิบของและหันมาเร่งผมให้เดินตามมันออกไป ป้านวลเดินมาส่งหน้าประตู
“เกือบลืมคุณเจตเอาของฝากมาให้คะ”แกบอกมันว่าเก็บไว้ให้บนห้องแล้ว มันพยักหน้าหงึกงัก
“น้องเห็นแล้วแหละ ว่าจะโทรไปขอบคุณอยู่”มันพูดอีกและหันมามองหน้าผมที่เฉยๆ
“ไปดีๆนะคะ”ป้านวลบอกกับผมหลังจากมันสวมหมวกขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว ผมไหว้แกก่อนจะออกรถ มันก็โบกมือ
หยอยๆ
“ช้านะมึง แล้วนี่มึงนุ่งอะไรมา”ผมว่ามันหลังจากขี่ออกมาได้ครึ่งทาง
“กางเกง ตาบอดไง”มันยอกย้อนได้น่าตบกบาลมาก
“มึงไม่แก้ผ้าเลยล่ะ”ผมประชดมันกลับไปบ้าง มองทางกระจกเห็นมันแลบลิ้นเบะปากล้อเลียน
“ทำอย่างกับบ่นแล้วกางเกงกูจะยาวขึ้น”มันพูดงึมงำ คงคิดว่าผมไม่ได้ยิน
“เดี๋ยวกูถีบร่วงรถ ยังมีหน้ามาเถียงข้างๆคูๆอีก”ผมด่าเอื้อมมือไปตบกบาลมันที่สวมหมวกอยู่ดังโป๊ก
“เจ็บนะโว้ย นี่แนะ”มันร้องออกมาพร้อมกับตีหัวผมมั่ง ผมจะเอื้อมไปอีก มันรีบเอาหน้าซุกหลังผมแล้วกอดเอวแน่นมากทำให้ผมขยับไม่ถนัดแต่รู้ได้เลยว่ามันแอบหัวเราะชอบใจที่ผมทำอะไรมันไม่ได้
“ไม่เข็ด ถึงห้องมึงโดนแน่ หึหึ”ผมแสยะยิ้มที่มันไม่ได้เห็นว่าน่าขนลุกแค่ไหน แต่คงทำให้มันหยุดหัวเราะทันทีแต่มือยังกอดอยู่
“ป้านวลไม่ถามเหรอมึงไปไหนหรือมึงทำเป็นประจำ”ผมถามมันเรียบๆแต่คนฟังคงรู้สึกได้ถึงความหงุดหงิดในน้ำเสียง
“กูไม่เคยไป เฮ้อ ช่างเถอะบอกไปมึงก็ไม่เชื่อหรอก”มันเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็หยุดก่อนจะพูดเบาๆในตอนท้ายคลายมือออกแต่อะไรไม่รู้ทำให้ผมจับมือมันไว้ให้กอดเหมือนเดิมสงสัยกลัวมันร่วงเพราะตอนนี้ผมขี่เร็วขึ้น อืม ใช่แน่ๆเลย
“ทำไมถึงคิดว่ากูไม่เชื่อ”ผมย้อนถามมันเสียงเรียบๆเหมือนมันเป็นคนชอบคิดอะไรในใจ เหมือนอยากจะพูดแต่ไม่ดีกว่า
“มึงชอบทำเสียงแข็งใส่เวลากูบอกอะไร”มันพูดด้วยเสียงที่ไม่บอกว่ามันอยู่ในอารมณ์ไหนเหมือนจะกลัวแต่ไม่ใช่ น้อยใจล่ะมั้งคงจะเป็นเรื่องเมื่อตอนเช้าที่ผมเหวี่ยงใส่มัน

imanaji

ขอบคุณมากครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

ghostzii

ขอบคุนครับ

tonmai54321

อ่านยาวเลยกว่าจะจบกี่ตอนอะ

game6969

ขอบคุนมากมาย

llMAGz

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

1712

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารักอ่า พี่ไผ่อ่า อย่าทำให้พี่ฝิ่นร้องสิคะ{:4_73:}

ton521

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณมากๆ ครับ

GBOMK

ขอบคุณคับผม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

เข้าบ้านสาวเจ้าแล้วนะ

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

krittamm

ขอบคุณครับ

Golfgg

ขอบคุณครับ