ก็คนมันรักทำไงได้ @@@@@ 51

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“มึงต้องได้ฟังเหตุผลมัน”ผมยกยิ้มบอกมัน
“อะไรวะ”มันถามแบบอยากรู้ทั้งคู่มันเลย
“กูไม่บอก”ตอบแบบให้จุกตายเพราะความอยากรู้ไปเลย
“ไอ้เลว หล่อสถุล”ไม่โกรธเพราะด่าติดหล่อมาด้วย ก่อนไอ้พายจะรับสายอีก เหลือบตามองผม คงไม่ใช่ไอ้บลูไอ้หวายก็รับเหมือนกันสงสัยไอ้เจย์ เหลือเมียผมที่มันคงไม่โทรมาหรอกเพราะมันบอกแล้วจะไปแรดกับเพื่อนมันตามประสาหนุ่มโสดที่ไม่มีผัวเป็นห่วงผูกคอแต่งตัวออกจากบ้านหล่อสุดไม่รู้ไปแดกอะไรมา พักหลังๆมีสาวโทรมาด้วยแต่มันก็ไม่ได้กิ๊กกั๊กอะไรบอกเขาไปตรงๆว่าเป็นเกย์มีผัวแล้ว บางคนก็เสียดายบางคนก็ชอบอยากลอง ถ้าเป็นแต่ก่อนมันคงเอาแล้วล่ะ
“จะถึงแล้วล่ะ แยกหน้านี่ก็ถึงแล้ว อืม มันขับรถอยู่ จะคุยเหรอ”ไอ้พายบอกก่อนจะหันมาทางผม ๆ ที่รู้แล้วว่าใคร
“ไม่คุย”ผมบอกสั้นๆ
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย อืมๆๆ”ไอ้พายพูดจบก็กดวาง กรอกตาไปมา
“เออใกล้ถึงแล้ว ไอ้`ตัวเงินตัวทอง` ไม่ใช่ถึงเพราะเล่นว่าว กูจะถึงบ้านเพื่อนกูแล้ว ว่างมากนะมึงโทรมากวนตีน สันดาน”คงจะไอ้เจย์ชัวร์ คุยสักพักมันก็วาง พอดีกับที่รถจ่อหน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่ รั้วอัลลอยด์ก็เปิดออกทันที ขับรถเข้าไปจอดเสร็จก็พากันลงจากรถ ก็เจอคนที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนที่อังกฤษด้วยกันและอย่างที่รู้เคยมีอะไรกัน มันไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไร ผิวที่ขาวอยู่แล้วกลับขาวขึ้นจนอมชมพูไปทั้งตัว หน้าหวานๆกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ใครเห็นก็ต้องยอมสยบให้
“พาย คิดถึงมากเลย”มันเดินเข้ามาสวมกอดไอ้พาย อย่างที่คิดถึงจริงๆ มันสนิทกับไอ้พายมาก ตอนอยู่ที่โน่นมันก็นิสัยดี มีน้ำใจ ถ้าตัดเรื่องนั้นออกไปเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้
“อืม คิดถึงเหมือนกัน”ไอ้พายบอกก่อนจะกอดมันบ้าง
“หวายหล่อขึ้นนะ มากอดหน่อย”มันผละจากไอ้พาย ก็เดินมาหาไอ้หวายที่ยิ้มให้และกอดตอบ
“ธรรมดาโว้ย แต่มึงสวยขึ้นว่ะ โอโม่มากเลย”ไอ้หวายยอตัวเองก่อนจะชมมัน
“หม้อเหมือนเดิมนะมึงอ่ะ”มันก็ตอบกลับ ก่อนจะหันมามองผมที่ยืนอยู่ ยิ้มให้แบบหวานหยดมาก
“คนนี้ไม่ต้องบอกมั้งว่าเป็นยังไง คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า”มันพูดยิ้มๆแต่มือไวมากกอดหมับเข้าให้ หอมแก้มด้วย ไอ้สองคนทำหน้าไม่ถูกได้แต่มองหน้าผมกับมันสลับไปมา ผมรู้ว่ามันแกล้ง ยังไงผมก็ไม่มีทางที่จะทำอะไรไม่ดีในบ้านมันอยู่แล้ว ใช่ผมไม่ทำ แต่แค่พูดคงไม่เป็นไร
“ต้องให้บอกเหรอว่า ไม่เคย”ผมตอบเรียบๆ เล่นเอาหุบยิ้มทันที ชักสีหน้า ก่อนจะยักไหล่
“ไม่พาแฟนมาด้วยล่ะ หรือว่ากลัวจะรู้ว่า อืม เรื่อง”นี่แหละนิสัยมัน ยิ้มหวานๆแต่ถากด้วยตาและคำพูด
“เรื่องที่ไม่มีความหมายนะเหรอ”ผมก็บอกมันไปอีก มันเลิกยิ้มเลย ไอ้สองคนยืนมองเลิ่กลั่ก
“ฮ่าๆๆ ตรงเหมือนเคย ล้อเล่นน่ะ รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร ไปเข้าบ้าน คุณป๋าคุณม๊ารออยู่”มันหัวเราะแบบให้รู้ว่าล้อเล่น ขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆแล้วกัน ก่อนจะดึงมือผมพยักหน้าให้พวกนั้นเดินตาม ผมแกะมือมันออก
“มากันแล้วเหรอ มาลูกมา”เสียงพ่อมันแต่พวกผมก็เรียกป๋าตามมันนั่นแหละ ตามด้วยม๊า ทั้งคู่ยังดูแข็งแรง ภูมิฐานสมฐานะ
“จำแทบไม่ได้ โตกันหมดแล้ว”ม๊ายิ้มให้ก่อนจะจับไอ้พายที่ยกมือไหว้ ตามด้วยพวกผม
“น้องพายน่ารักขึ้นนะ แต่ไม่สูงเลยล่ะ”แม่มันจับแก้มไอ้พาย ก่อนจะแซวเรื่องส่วนสูง
  “โธ่ คุณม๊า พายสูงขึ้นเยอะแล้วนะ”ไอ้พายบอกยิ้มๆ ทำเอาท่านหัวเราะ
“นั่นสิ ไปว่าเขา เอริธ์มันก็ไม่ต่างเลย สมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน”ป๋ามันเลยแซวบ้าง มันย่นจมูกใส่ป๋ามันที่โดนว่า ก่อนท่านจะหันมาหาพวกผม
“สองคนนี่มันหล่อกินกันไม่ลงเลยว่ะ”ป๋าตบไหล่ผมสองคนที่ยิ้มอย่างเดียว
“นั่นสิ ไผ่สูงกว่าหวายแล้วนะ แต่ก่อนยังไม่สูงขนาดนี้เลย เป็นนายแบบได้สบายๆ  เอามั้ยแม่ติดต่อเพื่อนให้เขามีโมเดลลิ่งอยู่ ทั้งคู่เลย”แม่มันพูดเหมือนล้อเล่นแต่ท่านเอาจริงครับ แต่ก่อนยังเคยจะจับพวกผมไปถ่ายแบบพร้อมไอ้เอริธ์เลย แต่พวกผมไม่เอาโดยเฉพาะผมที่นอนยันเลยว่า ไม่
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวเขาถ่ายไม่ติดพวกผม จะตกใจเปล่าๆ”ไอ้หวายพูดล้อเล่นเชิงปฏิเสธ พากันหัวเราะ ก่อนจะคุยกันนิดหน่อยพร้อมให้ของฝาก ท่านก็พาไปที่โต๊ะทานข้าวขนาดใหญ่ กับข้าวอย่างกับกินสักสิบคน แม่บ้านยืนรออยู่แล้วพอนั่งปุ๊บก็ตักข้าวทันทีไม่ต้องบอกซ้ำ บอกตรงๆผมไม่ค่อยหิวเท่าไรแต่ด้วยมารยาทก็ต้องทานจะปฏิเสธคงไม่ได้
“ของชอบพวกนายทั้งนั้นเลยนะ บางอย่างเรากับคุณม๊าทำเองเลย ลองสิ นี่ของพาย”มันบอกก่อนจะชี้ชวนให้ลอง และตักต้มยำกุ้งตัวโตให้ไอ้พาย
  “จำได้ด้วย ขอบใจว่ะ เอ้ย นะ”ไอ้พายหลุดครับ เวลาต่อหน้าพ่อแม่มันพวกผมจะพูดสุภาพ ท่านไม่ได้ว่าอะไรหรอกแต่ครอบครัวมันไฮโซไงเลยต้องตามนั้น
“น้องพาย ม๊าบอกกี่ครั้งพูดตามสบายเลยไม่ต้องเกรงใจ แค่อย่าหลุดกับป๋าและม๊าก็พอเน๊าะ”ม๊ามันบอกอย่างใจดีและขำๆ ทำให้หายเกร็งกันไปเยอะ
“นี่ของหวาย”ตักปลาช่อนลุยสวนให้ไอ้หวาย
“ขอบใจครับเพื่อน”ไอ้หวายพูดล้อมัน ๆ ค้อนให้ ก่อนจะหันมาทางผมที่กินไปเรื่อยๆ
“ส่วนของไผ่ เราทำแกงอ่อมไม่เป็น วันหลังจะให้พายสอนนะ เอานี่ไปแทนแล้วกันเมื่อก่อนก็ชอบไม่ใช่เหรอ”มันพูดยิ้มแย้มใส่ผมแต่ไม่ได้แกล้งทำ ผมรู้ว่ามันต้องการสื่ออะไรแต่มันเป็นไปไม่ได้ ป๋ากับม๊ามันก็ยิ้มๆ แต่ท่านเป็นผู้ใหญ่ไม่ออกความเห็นหรอก ท่านรู้เรื่องผมกับมัน เพราะมันเป็นคนบอกเอง ผมไม่ได้กลัวแต่รู้สึกเกรงใจมากกว่า ที่จริงไม่ใช่เรื่องที่จะต้องบอกด้วยซ้ำ ผมเคยถามมันว่า และกับคนอื่นเล่ามั้ย มีแต่ยกยิ้มและยักไหล่ใส่ ผมก็ทำได้และคงทำได้ดีด้วยมันถึงได้วีนใส่ทุกคนที่เข้าใกล้ผม และนั่นเป็นจุดแตกที่ผมยื่นคำขาดกับมันว่าถ้าไม่เลิกทำตัวแบบนี้ ผมจะไม่ยุ่งกับมันอีก
“ไม่ต้องลำบากหรอก ทุกวันนี้ก็ได้กินอยู่ไม่ได้อด”ผมบอกไปอย่างที่ใจคิดนั่นแหละ
“ย้ำจริงๆเลย รู้แล้วว่ามีแฟนทำให้น่ะ”มันพูดยิ้มๆใส่ แต่จุดประสงค์ไม่ใช่พูดเล่นแต่เพื่อให้ป๋ากับม๊ามันสนใจรู้เรื่องนี้ด้วย มันอยากรู้ว่าผมจะทำหน้าและตอบยังไง ถ้าเกิดท่านถามผม
“หืม ไผ่มีแฟนแล้วเหรอลูก”ม๊ามันถามผม อย่างที่คิด ผมไม่ว่าท่านหรอกเพราะท่านไม่ได้แกล้งถามเพื่อให้ได้คำตอบ ผมก็ยิ้มรับ
“ครับ”สั้นๆ นี่แหละคำตอบผมที่ไม่ต้องทำหน้าหรือคิดคำตอบอะไร ตอบจากใจออกด้วยปากนี่แหละ มันอึ้งไปคงคิดว่าผมจะทำหน้าเลิ่กลั่ก อึกอัก ติดขัด ไม่หรอกผมก็คือผมเหมือนความจริงก็คือความจริง
“แล้วไม่พามาด้วยล่ะ เห็นเอริธ์บอกเรามีเพื่อนอีกสองคนไม่ใช่เหรอ ไม่ชวนกันมาด้วย”ป๋าถาม
“แฟน ผมชวนแล้วแต่เขาเกรงใจ เพื่อนอีกสองคนก็เหมือนกัน”ผมตอบท่านและมองหน้ามันที่เก็บอาการไม่แสดงออกมา
“เกรงใจอะไร คนกันเอง คราวหน้าก็ชวนกันมาล่ะ”ม๊ามันบอกอีก
“ครับ”พวกผมก็รับปาก
“เขา ผู้ชายเหรอ”ป๋ามันทวนคำ ก่อนจะถาม
“ครับ”ผมก็ตอบอีก การโกหกผู้ใหญ่เป็นสิ่งไม่ดีครับ ป๋ามันมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองมันที่เม้มปาก ไอ้สองคนก็เงียบ
“ทานให้หมดก่อนดีกว่า เดี๋ยวป๋ากับม๊าคงอยู่ด้วยสักพัก พอดีต้องไปงานเลี้ยงที่สมาคม”ม๊ามันตัดบท คงไม่อยากให้บรรยากาศมาคุ พวกเราเลยลงมือทานต่อ มันมองหน้าผมอย่างตัดพ้อ ผมพูดคำไหนคำนั้นอย่าลองดี ไม่ใช่ท้าทายแต่ผมทำจริงๆ ถ้ามาสร้างปัญหาให้ผมอีก หลังจากนั้นก็ย้ายมาห้องนั่งเล่น มีโฮมเธียเตอร์ขนาดใหญ่ไม่ได้เปิดหรอก ผมบอกให้ฟังเฉยๆ หึหึ
“โอย ค่อยยังชั่วหน่อย”ไอ้หวายไถลตัวเลยครับ หลังจากป๋ากับม๊ามันออกไปงานแล้ว ตอนออกจากห้องอาหาร ป๋ามันเดินมาคู่กับผม ท่านมองหน้าผมตบไหล่แต่ไม่พูดอะไร
“เกร็งมากไงมึง กูเหยียบให้มั้ย”ไอ้พายถามยิ้มๆ  แม่บ้านยกของว่างกับเบียร์มาให้
“ป๋ากับม๊ากูไม่ได้ดุ มึงจะเกร็งทำไม”ไอ้เอริธ์ถามไอ้หวายที่นอนเหยียดเต็มความยาวโซฟา บ่งบอกถึงความยาวของหลังมัน
“กูไม่ได้เกร็งท่าน แต่กูเกร็งมึงสองคนมากกว่า”ไอ้หวายบอก ก่อนจะมองหน้าผมกับมัน”กูพูดตรงๆ เราเป็นเพื่อนกันนะโว้ย กูไม่อยากให้เป็นปัญหา อะไรที่แล้วก็แล้วกันไปไม่ได้เหรอวะ”มันพูดจบก็ลุกขึ้นมานั่ง ตอนนี้ไม่มีใครแล้วครับ
“ไม่บอกเพื่อนมึงล่ะ กูไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย”ไอ้เอริธ์พูดด้วยน้ำเสียงประชดใส่ผม
“ไอ้ไผ่มันทำอะไร กูไม่เห็นมันจะทำอะไรเลย”ไอ้หวายพูดออกมา
“หึ ย้ำทุกอย่าง กูมีจิตใจนะ”มันพูดเหมือนเป็นความผิดผม
“ก็มึงพูดแบบนั้นต่อหน้าป๋ากับม๊า แล้วมึงจะให้มันเงียบไม่ตอบหรือไง”ไอ้หวายถามไอ้เอริธ์ที่เงียบไปอีก
“ก็ทำไมไม่เลี่ยงล่ะ”มันไม่ยอม
“เลี่ยงทำไม ก็เรื่องจริง”ผมพูดบอกมัน
“ไผ่”มันเรียกผมเสียงดังเลย ผมชักเริ่มหงุดหงิดแหละ ทำไมมึงไม่เข้าใจอะไรเลยวะ”ป๋ากับม๊ารู้เรื่องของเรา พูดอย่างนั้นไม่หักหน้าท่านไปหน่อยเหรอ”มันเอาเหตุผลที่ฟังไม่เข้าท่ามาพูดกับผม จนผมจะหลุดสันดานอยู่แล้วถ้าไม่หยุด
“คิดให้ดีถ้ายังมีสมองส่วนดีอยู่ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน”ผมพูดเสียงแข็งใส่มัน ผมจะกลับเลยก็ได้แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็เคลียร์ซะให้จบอีกรอบ และคงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเคลียร์
“ค่อยคุยกันสิ เพื่อนกันทั้งนั้น เอริธ์ก็หยุดเถอะ น่าจะรู้ว่าไอ้ไผ่มันเป็นยังไง”ไอ้พายที่อ้าปากพูดไม่ทันพอได้โอกาสก็เลยดึงมือมันไว้ มันโผกอดไอ้พายร้องไห้ออกมา
“พาย ๆ รู้ใช่ไหมว่าทำไม ฮึกๆ”มันสะอื้นกับอกไอ้พาย
“รู้ แต่เราช่วยอะไรไม่ได้หรอก ตัดใจเถอะ”ไอ้พายปลอบมัน
“กูกลับก่อน”ผมตัดบทเดินออก ก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรเข้ามากอดข้างหลัง
“ไผ่ เอริธ์ขอโทษ ๆ ฮือๆๆ”มันร้องไห้ออกมา
“มึงขอโทษทุกครั้ง แต่กี่ครั้งมึงก็ไม่เข้าใจและก็ทำมันอยู่เรื่อยๆ ปล่อย”ผมบอกก่อนจะแกะมือออก ก่อนที่จะมีใครเห็นหรือได้ยิน ห้องนี้ตรงกับหน้าบ้านพอดี แล้วไม่ได้ปิดม่านใครมองเข้ามาก็ต้องเห็น
“เอริธ์รักไผ่นะ เราเริ่มกันใหม่ได้มั้ย”มันบอกรักผม ทุกครั้งที่มันทำผิด ผมส่ายหน้า แกะมือมันออกหันไปมองหน้ามัน
“เราไม่เคยคบกัน ไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าความสัมพันธ์แบบนั้นมึงเรียกว่าความรัก ก็คงไม่ใช่กับกูคนเดียวหรอกมั้ง”ผมพูดให้มันฟังอาจจะดูใจร้าย เห็นแก่ตัว แต่ระหว่างผมกับมัน เรารู้ดีว่าไม่ใช่ มันเป็นเซ็กส์ที่มันเป็นคนเริ่มก่อนและพูดกับผมเองว่าไม่มีการผูกมัดหรือเรียกร้องอะไรทั้งสิ้น เพราะตอนนั้นคนที่มาชอบมันเป็นคนหน้าตาฐานะดีต่างจากผมที่ไม่ได้มีอะไรดีมากนัก ผมยังแปลกใจที่มันขอมีอะไรด้วย และมันคงเป็นความอยากรู้อยากลองของผมด้วยแหละเลยตกลง  ผมเข้าใจแต่มันไม่เข้าใจสักที ทั้งที่เป็นคนพูดเองกับผม และกับทุกคนที่มันมีความสัมพันธ์ด้วยถามว่าผมรู้ได้ไง เขารู้กันทั้งนั้นแหละแต่ผมไม่ใช่ประเภทได้และมาสาธยายต่อ เริ่มตรงไหนจบตรงนั้น
“แต่เอริธ์ไม่เคยพูดกับใครแบบนี้เลยนะ”มันพูดอีก ผมมองหน้ามันเฉยๆ ไม่ได้เกลียด ยังไงมันก็เพื่อน ไอ้พายส่ายหน้าอย่างไม่รู้จะพูดอะไร
“กูไม่ได้รักมึง”ผมพูดเรียบๆแต่ให้รู้ว่ามันเป็นความจริง มันเม้มปาก ผมจับมือมันออก
“แล้วทำไมไม่รักล่ะ”มันถามผมอีก กอดเอวแน่นเลยเอาหน้าซบ ความอดทนกูใกล้แล้ว
“อยู่โน่นไม่ฉลาดคิดอะไรไม่ได้ มึงก็เลิกเรียนเถอะ”ผมพูดบอกมันอย่างไม่รู้จะบอกอะไร ไอ้หวายกับไอ้พายที่นั่งหน้าหงอยเกือบหลุดขำ ไม่ใช่เวลาหัวเราะขำหรืออะไร แต่ผมไม่รู้จะบอกอะไรจริงๆ ถามว่าผมเครียดมั้ย เปล่าเลย ผมรำคาญมากกว่าและก็อยากกลับห้องมาก ป่านนี้เมียกูแม่งแด๊นส์กระจายแล้วมั้ง มิสคอร์ไม่มี โทรไปก็ไม่รับ ข้อความก็ไม่ตอบ อันนี้แหละทำกูเริ่มเครียดยิ่งกว่าเหตุการณ์ตรงหน้าอีก
“หมดยังดราม่ามึงเนี่ยะ”ผมถามมันที่จ้องหน้าอึ้งๆ ไอ้พายหน้าเหวอเลย ประมาณว่ามึงพูดเรื่องอะไรวะ แต่ไอ้หวายทำหน้าเฉยๆไม่รู้สึกอะไร กระดกเบียร์ดื่มปกติ
“เชอะ รู้ทันนักนะ”มันสะบัดตัวออกไปนั่งหน้าเชิดบนโซฟา ไอ้พายมองหน้าเลยครับ
“นี่หลอกเหรอ”ไอ้พายถามมัน
“เราไม่ได้หลอกพาย”มันตอบไอ้พายตามความจริง ไม่ว่ามันจะทำนิสัยกับผมยังไงแต่กับไอ้พายมันไม่เคยหลอกหรือหักหลัง
“แต่หลอกไอ้ไผ่ ซึ่งไม่ได้ผล”ไอ้หวายพูดยิ้มๆ
“ชักอยากเจอแฟนไผ่ซะแล้วสิว่ามีอะไรดีถึงได้จับซะะอยู่เลย”มันยกยิ้มพูดขึ้นมาก่อนจะไขว่ห้าง เห็นโคนขาขาวที่ไม่เร้าเท่าเมียผมยกหรอก เรื่องเซ็กส์ผมไม่เคยเอามาเปรียบว่าใครดีกว่าใคร ยกเว้นความรู้สึกที่บอกได้เลยว่า เมียผมดีที่สุด
“ฮ่าๆๆ ไอ้บ้านี่สิจับเขามากกว่า เขาด่าจนไม่รู้จะด่ายังไง”ไอ้หวายหัวเราะพูดแบบไม่คิดอะไรขำๆมากกว่า แต่ทำให้มันเชิดหน้าได้
“ไม่อยากเชื่อ”มันพูดและเบะปาก “แต่ช่างเถอะ ว่างๆก็พามาเจอหน่อยสิ หรือว่าจะให้ไปหาดี”มันพูดต่อด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ
“เห่ยๆๆเตือนด้วยความหวังดีในฐานะเพื่อนกัน คนนี้ไม่ธรรมดาเหมือนที่เคยเจอนะโว้ย”ไอ้หวายออกปากเลยครับ มันพูดอย่างรู้ฤทธิ์เมียผมดี
“ยิ่งพูดแบบนี้ยิ่งอยากเจอใหญ่เลย ในฐานะเพื่อนที่เคยขี่กันทำความรู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหลาย”มันพูดท้าทายยิ้มๆ
“จะกลับยัง”ผมหันไปถามพวกมันถ้าไม่กลับผมจะกลับเอง
“อะไร ยังไม่ได้คุยอะไรเลยจะกลับแล้ว”มันรีบลุกมาทันทีแต่ผมไม่รอคำตอบเดินออกทันที

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

tonmai12345

ขอบคุณครับ

hottha

ขอบคุนมากมายคัฟ

Klong

ขอบคุนครับ

llMAGz

ขอยคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารัก อ่า ปฏิเสธไม่ถามเลยว่าใคร สงสัยรุ้{:sm-52:}

GBOMK

ขอบคุนคับผม {:7_221:}

cawee

ขอบคุนนะคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

4_NAY

เก่งว่า..ไอ้ไผ่

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

areen

ขอบคุณมาก

sengjit

ขอบคุณครับ

krittamm

ขอบคุณครับ