ก็คนมันรักทำไงได้ @@@@@ 54

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“และถ้าฉันอยากได้คืนไม่ใช่เรื่องยาก”แกพูดต่อเมื่อเห็นผมเงียบไป
“นานเน๊าะกว่าจะมาเอาคืน”ผมพูดต่อยิ้มๆ
“ฉันไม่ได้พูดเล่น”แกเริ่มหงุดหงิดที่เห็นผมไม่สนใจคำพูดแก
“ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้พูดเล่น ดูก็รู้ว่าอยากได้คืนขนาดไหน แต่ผมให้ไม่ได้หรอก เพราะมันแบบ จะบรรยายยังไงดีล่ะ”ผมบอกนิ่งๆใส่แกที่กำมือ ก่อนจะแสยะยิ้มพูดกับผม
“ถ้าบรรยายไม่ถูก อยากจะดูแบบเคลื่อนไหวมั้ยล่ะ ว่าใช่แบบนี้หรือเปล่า”แกบอกพร้อมกับชูไอโฟนในมือ ก่อนจะเปิดให้ได้ยินทั้งภาพและเสียงเลย ผมอึ้งไปไม่คิดว่าแกจะกล้า จ่อมาให้ดูใกล้ๆพร้อมรอยยิ้ม
“เงียบเลยสิ เป็นไงมันแบบนี้มั้ย”แกเยาะผมที่ยังเงียบอยู่
“ถึงกับช็อคเลยเหรอ”แกเยาะผมอีก
“ผมยอม”ผมบอกออกไป แกยกยิ้มแบบผู้ชนะ”ยอมรับเลยเป็นคลิปที่ห่วยแตกมากตั้งแต่เคยดูมา ทั้งภาพทั้งเสียง แม่ง โลคลาสมาก ท่าเอากันก็สอบตก นี่ยังใช้ท่าเบสิคอยู่อีกเหรอ บ่งบอกถึงอายุและเวลาเลยว่ามันเก่าขนาดไหน”ผมใส่แกแน้นๆแกหุบยิ้มทันทีแทบจะถลาเข้ามาบีบคอผมที่ไม่ตื่นเต้นหรือตกใจกับคลิปตรงหน้า เล่นแรงนะ โรคจิตเปล่าวะอัดคลิปไว้ดู ไอ้ไผ่คงไม่รู้แน่ ผมมั่นใจว่ามันไม่มีทางจะทำแบบนี้
“ยอมรับเถอะว่าช็อค ทำเป็นพูดปลอบใจตัวเอง ที่จริงก็แทบจะร้องไห้แล้วสิ”แกยังไม่ยอม ผมยอมรับว่ารู้สึกกับภาพที่เห็นแต่ไม่ใช่เสียใจ สังเวชกับแกมากกว่าที่เป็นได้ขนาดนี้
“ถ้าพี่อยากจะร้องก็ร้องออกมาเถอะ ผมไม่บอกใครหรอก”ผมยังกวนตีนและกดดันแกต่อ
“มึงจะหน้าด้านหน้าทนไปถึงไหน ทั้งพูดทั้งเห็นขนาดนี้แล้วยังจะใจเย็นอยู่ได้”แกเริ่มตวาดใส่ผม ขึ้นมึงแล้ว
“กูไม่ได้ใจเย็น กูอยากจะเหยียบมึงให้คว่ำติดพื้นเลยที่ทำแบบนี้ นอกจากจะดูถูกตัวเองให้ดูด้อยค่าแล้ว ยังไม่นึกถึงจิตใจเพื่อนอีกด้วย ว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไงที่มีเพื่อนเป็นคนแต่แดกหญ้าเป็นอาหารและน่าจะผสมขี้เลี่อยเข้าไปด้วยหัวสมองถึงคิดได้แค่นี้”ผมพูดเรียบๆใส่แก ผมไม่ได้ทำการแสดง ถ้าไม่ใช่เพื่อนไอ้ไผ่กับพวกพี่พายผมเล่นไปแล้ว ไม่ยืนใจเย็นอย่างนี้หรอกรู้สึกโกรธแทนที่เอาความเป็นเพื่อนมาทำร้ายกัน ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรแต่ไม่เคยใช้วิธีนี้กับใครถึงจะจับได้คาตา
ก็เถอะ และก็ไม่คิดจะทำด้วยมันเหมือนเป็นการดูถูกตัวเองว่าไม่มีค่าอะไรเลย
“ขู่เหรอ คิดว่ากลัวใช่มั้ย และคิดเหรอว่าถ้าพูดจะมีใครเชื่อ”แกยังไม่ยอม ขู่ผมกลับ แทบเต้นเลย ผมไม่ได้สะใจแต่นึกไม่ถึงว่าแกจะทำขนาดนี้
“ไม่ได้ขู่ แต่พูดเรื่องจริง ถ้ายังไม่หยุดทำพฤติกรรมแบบนี้ จะไม่เหลืออะไร”ผมเตือนแกด้วยความหวังดี แกจะพูดอีกแต่มีเสียงขัดมาเสียก่อน ทำเอาแกหน้าซีดไป
“คงไม่เหลือแล้วล่ะ ถ้าทำกันขนาดนี้”
ตอนที่ 36
“คงไม่เหลือแล้วล่ะ ถ้าทำกันขนาดนี้” เสียงเรียบๆแข็งๆที่ฟังดูก็รู้แล้วว่าใคร มันเดินมาคนเดียว
“ผะ ไผ่ เรา มะ”พี่เอริธ์เรียกมันตะกุกตะกักเลย มันมองหน้าผมไม่สนใจท่าทีเพื่อนมัน
“ไผ่ ฟังเอริธ์ก่อน เอริธ์แค่ลองใจน้องเฉยๆนะ”พี่เอริธ์พยายามพูดต่อพลิกสถานการณ์ให้เบาลง แต่ผมดูแล้วความสั่นสะเทือนริกเตอร์ยังแรงอยู่ โดยเฉพาะคนข้างผมที่มองด้วยสายตากระด้าง
“ลองใจถึงขนาดมึงประจานตัวเองเลยเหรอ”มันถามกลับ ทำเอาแกเม้มปาก  
“ขึ้นรถ”มันพูดเรียบๆ ผมมองหน้ามันว่าสั่งใคร มันแบมือขอกุญแจรถ แกก็ส่งให้ ผมกำลังจะเดินออกไป คิดว่าให้มันไปเคลียร์กันเองดีกว่า ไม่ได้นายเอกหรือพ่อพระ แต่เหตุการณ์ดูตึงเครียดไม่เหมือนทุกครั้งที่ดูชิวๆ
“จะไปไหน”เสียงถามพร้อมจับแขนผมให้หยุด
“กลับบ้าน”ผมบอกมัน ไม่รู้เป็นไงเกิดสำนึกรักบ้านขึ้นมาซะงั้น
“ไปด้วยกัน”  มันสั่ง มึงถามเขายังว่าให้กูไปเปล่า ”ขอร้อง” มันพูดออกมาอีกเรียบๆแต่แววตาอ่อนไม่เหมือนเสียง พี่เอริธ์เปิดประตูข้างหน้า มันหันไปสั่ง ”ไปนั่งข้างหลัง” รถเขานะมึง แกเม้มปากก่อนจะสะบัดหน้าไปขึ้นแต่โดยดี และยัดผมนั่งข้างหน้า ตอนนี้กูไม่รู้สึกดีใจอะไรทั้งนั้น อย่างกับ ผัวหนึ่งเมียสองมานั่งเคลียร์ปัญหากัน แต่ที่รู้ กูไม่ยอมเป็นเมียน้อยนะโว้ย ก่อนมันจะขับออกด้วยความเร็วมาก ผมมองหน้ามันไม่พูดอะไรเอื้อมมือไปแตะแขนมันให้รู้ว่า มึงเบาๆหน่อย เดี๋ยวจะตายก่อนเคลียร์ มันเลยเหยียบเบาลง คนข้างหลังนั่งกอดอกเชิดหน้า เหล่มองผมเป็นระยะๆ อย่ามาจิกหัวกูนะมึงได้มีตบในรถแน่ ก่อนมันจะจอดรถที่สะพานแห่งหนึ่ง คนไม่เยอะ ผมเปิดประตูรถลงไป หยิบบุหรี่ในกระเป๋ามาจุดสูบ ผมไม่ได้เครียดอะไรกับเรื่องคลิปนั่นหรอก ผมพูดจริงๆ มันตามลงมาก่อนจะสูบบ้าง พักหลังผมกับมันเพลาไปเยอะเรื่องสูบ
“เหมือนกันซะไม่มี”พี่ เปลี่ยนใหม่ดีกว่า ไอ้เอริธ์กอดอกเบะปากพูดใส่พวกผม
“ก็ผัวเมียกัน”ไอ้ไผ่บอกแกด้วยสีหน้าปกติ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งประชดอะไร มันนิ่งยังไงก็อย่างนั้น แต่กูฟังแล้วโคตรชอบเลย
“รู้ ไม่ต้องย้ำ”แกเสียงดังใส่
“ไม่เคยย้ำ มีแต่มึงที่ย้ำตัวเองตลอด ทำไมต้องให้มีปัญหา มึงสะกดคำว่าจบไม่เป็นเหรอ”มันถามแกเสียงเฟสเดิม ไม่มี
ขึ้นลง มีแต่ความแข็งที่เพิ่มขึ้น”ทำแล้วได้อะไร ไหนบอกกูสิ”มันถามอีก ก่อนจะอัดเข้าไปอีก เดี๋ยวสำลักหรอกมึง
“สะใจไง ชัดมั้ย”แกลอยหน้าใส่ยิ้มๆ แต่แววตาดูไม่ใช่
“หึ ไอ้หวายมันก็พูดถูกแล้ว ที่ส่งควายไปเรียนนอก แต่ควายฉลาดกว่ามึงเยอะ”มันยกยิ้มพูดใส่แก
“ไอ้ไผ่”แกเติมไอ้แล้วครับ เรียกเสียงดังอย่างคนเอาแต่ใจ
“หลุดจนได้นะมึง” มันพูดเรียบๆ ก่อนจะถามกลับ
“มึงรักกูเหรอ”
“...............”
“ตอบกูสิ”
“...............”
“กูเห็นมึงพร่ำบอกทุกครั้ง เวลาที่มึงทำอะไรลงไป มึงรักกูแน่เหรอ”มันพูดอีก
“แล้วมึงล่ะเคยรักกูหรือเปล่าที่ผ่านมา”แกย้อนถามมัน
“ไม่เคย”มันตอบทันทีไม่มีลังเล
“แม้แต่นิดเดียว”มันต่อให้อีก ฟังดูทำร้ายจิตใจมาก แกเชิดหน้า”เหมือนที่มึงก็ไม่ได้รักกู มึงแค่ต้องการเอาชนะ เพราะไม่เคยมีใครปฏิเสธมึงๆพูดอะไรต้องได้ พอมึงไม่พอใจขอเลิก จะต้องฟูมฟายขอร้อง แต่กูไม่เป็นอย่างที่มึงต้องการ
นั่นแหละคือเหตุผลที่มึงสร้างปัญหาให้กูมาตลอด”ไอ้เอริธ์ยังเงียบ แต่ตาดูหวั่นๆ
“กูมีความเป็นเพื่อนให้ แต่มึงไม่คิดอย่างนั้น ประสบการณ์ครั้งนั้นกูไม่โทษใครหรอก และกูไม่ได้ติดใจอะไร
ก็เหมือนกับมีเซ็กส์ทั่วไป”มันพูดต่ออีก
“ไม่ติดใจแล้วไอ้ที่ยืนข้างมึงน่ะ ตัวเมียเหรอ”แกย้อนถามมันอีก มันเอามือกอดไหล่ผม  
“กูมีแฟนเป็นผู้ชายไม่ได้หมายความว่ากูติดใจเพราะมีเซ็กส์กับมึง มันต่างกัน”มันพูดเรียบ
“ต่างกันตรงไหน มันแปลงแล้วไง”แกถามอีก คิดไปได้ว่ากูแปลงเพศ
“ตรงความรู้สึกไง กับมึงกูรู้สึกเฉยๆเหมือนเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วก็ออก แต่กับเมียเป็นเหมือนบ้านไม่ว่าจะเข้าห้องไหน กูรู้สึกดีทุกอย่างไม่ใช่แค่ร่างกายแต่รวมไปถึงหัวใจ พอสัมผัสก็ไม่อยากปล่อย อยากอยู่ด้วยนานๆ ไม่กระเสือกกระสนดิ้นรนเหมือนที่มึงเป็น”มันพูดได้จริงจังเหมือนหน้าตามาก ทำเอาใจผมเต้นกับความรู้สึกที่มันมีให้ ไม่ใช่คำพูดที่สวยหรู
หรือสาบานว่าจะรักตลอดไป แต่ฟังแล้วซึ้งใจ ใครจะว่าผมเว่อร์ก็ช่างเถอะ แค่มันพูดอะไรได้ขนาดนี้ก็โอแล้วสำหรับผม
“ฮึกๆๆฮือๆๆ ใจร้าย มึงใจร้าย ทำไม”แกร้องไห้เดินมาทุบตีมัน ๆ ก็ไม่ได้ปัดป้อง ผมยกแขนกอดมันกลัวมันเจ็บ แกก็ทุบอีกเกือบโดนผมแต่มือใหญ่ที่บางครั้งก็ชอบจับโน่นคลำนี่ กับยกกันมือที่ทุบลงมาไม่ให้โดนผม
“เพราะมึงใจร้ายกับคนอื่นก่อน เอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่น มึงลองคิดให้ดีๆ และกูไม่เคยเกลียดมึง”มันบอกด้วยเสียงที่คลายความแข็งลงแต่ไม่ถึงกับนุ่ม ต่างคนต่างเงียบ ผมที่ตอนนี้ไม่มีบทบาทอะไรได้แต่ทำตัวเป็นดอกโศกเงียบๆ ไปดีกว่า
“วันที่มึงกลับกูไม่ไปส่ง”มันพูดอีก เล่นเอามองหน้ากันเลยครับ
“ไหนบอกไม่เกลียดไง”แกท้วงทันที หน้าง้ำ
“กูไม่ได้เกลียดแต่รำคาญ มึงชอบดราม่า”มันตอบออกไป ผมเกือบจะขำแล้ว
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะ บ้ายังไงมึงก็บ้าอย่างนั้น”แกโวยใส่มัน เตะขามันๆ ก็เตะกลับไม่แรงแต่เกือบทรุด
“แต่กูมีคลิปมึงอยู่นะ เยอะด้วย อันนี้เมียมึงบอกแค่เบสิค เอาไว้กูจะส่งอันอื่นมาให้ดูก็ได้”แกกอดอกพูดอย่างเหนือกว่า แต่ผมดูแกแกล้งนะ มันยกยิ้มแกมยักไหล่
“เรื่องของมึง ถึงจะส่งมากูกับเมียก็ไม่ได้ใช้หรอก คิดเองเป็น”ดูมันตอบไร้ยางอายฉิบหาย เล่นเอาแกหน้าเหวอไปเลย”แต่กูขอเตือน มึงไม่ควรทำอย่างนี้ เกิดมันหลุดไปไม่ว่าจะเพราะมึงหรือว่าคนอื่นที่มึงคบ คนที่จะเสียใจที่สุดคือพ่อแม่มึง เลิกซะ แต่ไม่เชื่อก็ตามใจ”มันเตือนกลับไปอีก ซึ่งผมเห็นด้วย แกเงียบไปอีก ตอนนี้ดูเหมือนเด็กสับสน ผมว่าลึกๆแกคงรู้สึกดีกับมันนะ เพียงแต่ไม่แน่ใจว่ารักหรือเปล่า
“ไป กลับ แล้วมึงไม่คิดจะพูดอะไรเหรอ”มันชวนกลับ ก่อนจะหันมาถามผมแบบกวนตีนมาก
“มึงแค่ขอร้องให้กูมา ไม่ได้บอกให้พูดสักหน่อย”ผมยักไหล่พูดลอยหน้าใส่มัน ให้กูพักปากบ้างเถอะ ภาพพจน์กูเสียหมด
“อืม ทำตัวโง่ก็เป็น”มันบอกอีก ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ ทิ้งให้ผมกับไอ้เอริธ์ยืนหน้าซื่อบื้อ
“ไอ้กระบือบาล”กูไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่า ได้แต่เดินฮึดฮัดขึ้นรถ”ไม่ไปไง จะยืนรอเทศกิจมาจับเหรอ”ผมยังมีน้ำใจหันไปบอกแกให้ขึ้นรถแกเอง
“รถก็รถกู ยังปากเสียทั้งผัวทั้งเมียอีก ไอ้เชี้ย”ได้ยินเสียงแกสรรเสริญด้วยความยินดี ก่อนจะเดินขึ้นรถปิดประตู เป็นอีกหนึ่งวันและหนึ่งเหตุการณ์ที่น่าจดจำตั้งแต่คบกันมา ถ้ามีอีกจะจัดอันดับเหตุการณ์ยอดนิยมของชีวิตคู่ที่ต้องเจอ
มันขับรถมาเรื่อยๆ จนเกือบถึงหน้าปากซอยหมู่บ้านที่มีอันจะกิน มันยังสำนึกดีนะที่พาไปเคลียร์ที่อื่นคงไม่อยากให้ตกเป็นเป้าสายตาคนบริเวณนั้น อีกอย่างเพื่อนแกคนนี้ก็ฐานะมีอันจะกิน พ่อแม่เป็นที่นับหน้าถือตาเลยไม่อยากให้เสียชื่อ
“กูส่งมึงแค่นี้แหละ”มันพูดขึ้นหลังจากดับเครื่อง ผมโคตรชอบเลยเสียงนุ่ม นั่งสบาย ถ้าเหยียบมิดคงมันน่าดู ของลุงผมก็มี แกจะส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่ปู่ผมห้ามไว้ไม่อยากให้ดูเกินตัวจนเกินไปที่มีอยู่ก็ต้องรู้จักใช้รักษาดูแลไม่ใช่พอเบื่อก็อยากได้ใหม่ อันไหนท่านให้ได้ก็ให้ ยกเว้นเรื่องรถที่ท่านต้องขอพิจารณาเป็นพิเศษ อีกอย่างปู่กลัวผมซิ่งด้วยแหละ ตอนแรกผมงอนเลยนะปู่ไม่ง้อเลยให้คิดเอง จนใจเย็นลงถึงคิดได้ว่าปู่หวังดี
“แป๊บนึง”พี่เอริธ์เอื้อมมาจับแขนมันที่กำลังจะขยับลง
“มึงไม่ไปส่งกูจริงๆเหรอ”แกพูดกับมัน
“กูบอกเหตุผลไปแล้ว”มันบอกอีก
“กู”
“มึงอย่าพูดเลย เอาไว้มึงอยากเป็นเพื่อนกับกูจริงๆ ค่อยมาคุยกัน”มันพูดอีกก่อนจะแกะมือและเดินลงไป จูงมือผมให้เดินตาม ผมหันกลับไปมองรถคันสวยก็ยังอยู่ที่เดิม จนพากันขึ้นแท็กซี่ เราก็ยังนั่งเงียบแต่มือยังจับกันอยู่ ผมบีบมือมันไว้ หันหน้าออกไปอีกทาง ยังไม่อยากถามอะไร มันเอามือออกเปลี่ยนเป็นโอบเอวและดึงเข้าไปใกล้จนหัวชิดไหล่มัน เอ้อ มึงจะมาสวีทอะไรตอนนี้ อายคนขับบ้างก็ได้ แต่ลุงแกก็ไม่ได้สนใจอะไรตั้งหน้าตั้งตาขับอย่างเดียว จนกระทั่งมันบอกให้จอดตรงทางข้างหน้า จ่ายเสร็จก็ลงจากรถเดินตรงดิ่งเข้าไปร้านส้มตำ มีคนมาจดรายการ มันมองหน้าผม สรุปกูสั่ง
“แค่นี้แหละ”ผมบอกเด็กผู้ชายน่าจะอายุประมาณสิบสองสิบสาม
“ตามนี้นะพี่สาว”มันทวนรายการก่อนจะยิ้มเห็นฟันขาวจั๊วะ
“เออ เดี๋ยวตบเกรียนเลยไอ้รูปหล่อ”ผมเลยบอกกลับยิ้มๆ คุณผัวยังเงียบกริบ
“เสียดายไง”ผมถามมัน มันหันมามอง
“อะไร”
“ก็เพื่อนเก่ามึงไง นั่งหงอยเป็นหมาเหงา”
“หาเรื่อง”
“พูดจริง”
“ฝิ่น”
“ครับ”
“มึงพูดจริง”
“เออ”ผมบอกมันก่อนจะลอยหน้าใส่”แต่กูไม่ให้ไป คริคริ” หัวเราะเสร็จหน้าเกือบทิ่มโต๊ะ
“เจ็บนะ ตบมาได้”ผมร้องเลย ไม่เจ็บหรอกแต่เรื่องการแสดงผมล้ำเสมอ
“อยากกวนตีน สม”มันแสยะยิ้มใส่ อารมณ์ดีแล้วต้องให้กระตุ้น กูยิ่งวังเวงอยู่
“เมื่อกี้ไม่อิ่มเหรอ”ผมถามมันหลังจากเทโค้กให้มันกับตัวเองเสร็จ
“อิ่ม แต่กูอยาก”มันบอกหน้าตาเฉย
“อ๋อ ตะกระ”ผมก็พยักหน้ารับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

tonmai12345

ตอนที่แล้วกำลังมันส์

bluelove

ขอบคุนมากมาย

Klong

ขอบคุนครับ

llMAGz

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารักมาก จัดการเลยค่ะำพี่ฝิ่น{:sm-52:}

dung

ขอบคุณมากๆครับ

GBOMK

{:7_210:} ขอบคุนคับผม

cawee

ขอบคุนนะคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

4_NAY

ผ่านไปอีกเรื่องๆ ร้ายๆ

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

areen

ขอบคุณมาก

sengjit

ขอบคุณครับ

krittamm

ขอบคุณครับ