ก็คนมันรักทำไงได้ @@@@@ 64

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เหรอคะ งั้นรบกวนพี่บลูหน่อยแล้วกัน”น้องยิ้มให้อีกแล้ว ทำไมผมดูเหมือนปีศาจเลยวะปกติทุกครั้งมันดูน่ารักมาตลอด
“ไม่เป็นไร ยังไงเราก็รู้จักกันอยู่แล้ว”ผมบอกก่อนจะเดินนำออกไปพอถึงสวนเรายังไม่ได้คุยกันเรื่องที่ผมคิดว่าน้องรู้อยู่แล้วแต่กลับคุยเรื่องอื่นก่อน ก่อนจะหาที่นั่ง รอจนสาวใช้วางน้ำกับของว่างและเดินออกไป
“แปลกใจเหรอคะ”น้องเอมถามผมก่อน
“ก็นิดหน่อย ไม่คิดว่าแม่จะรู้จักกับแม่เอมมาก่อน”ผมตอบ น้องก็ยิ้มอีก อยากบอกว่าอย่ายิ้มเลย ดูชอบกล
“เอมรู้นานแล้วคะ พอดีครอบครัวเราไปอยู่อเมริกาตั้งแต่เอมเกิด ทำธุรกิจที่นั่น เอมกับพี่ชายเลยเรียนที่โน่นเลย เพิ่งกลับมาเมื่อสองปีนี่เอง”น้องเอมเล่าเรื่อยๆ ผมก็พยักหน้ารับฟัง
“อืม แปลกนะสองปีแม่เอมไม่เคยมาบ้านพี่เลย คือมันน่าจะเจอบ้างไง”ผมพูดต่อไปอีกอย่างสงสัย หรือผมจำไม่ได้และเท่าที่รู้จักกันมาน้องก็ไม่เคยพูดด้วยซ้ำว่ารู้จักกับที่บ้านผม และพี่ผมก็ไม่เห็นจะพูดอะไรให้ฟังเลย
“ก็พี่บลูอยู่แต่คอนโด หรือไม่ก็บ้านพี่พายมากกว่าละมั้ง ถึงไม่เคยเจอ เอมมาทีไรเจอพี่โบว์ทุกที น้องพี่ก็ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจใครเท่าไรแต่ส่วนใหญ่จะเป็นคุณแม่มากกว่าที่มาบ่อย”น้องเอมพูดยิ้มๆ ไอ้บราว์ไม่ต้องพูดถึงถ้าไม่อยู่ในสายตามันต่อให้สวยแค่ไหนแต่ไม่มีอะไรให้มันสนใจก็เท่านั้น ยกเว้นพายที่มันเข้าหาก่อนทันที
“พี่บลูมีอะไรอยากถามหรือเปล่าคะ”น้องถามขึ้นมาอีกเมื่อเห็นผมเงียบไป
“พี่คิดว่าเอมอยากจะบอกมากกว่ามั้ง”ผมย้อนกลับไปยิ้มๆ น้องไม่ยิ้มเอามือกอดอก
“พี่บลูคงได้ยินแล้วว่า ผู้ใหญ่อยากให้เราชอบพอกัน แต่เอมไม่ได้ชอบพี่บลู”น้องเอมพูดถึงเรื่องนี้
“มันเกิดขึ้นแล้วเหรอ”ผมย้อนถามอีกอย่างใจเย็น
“ยัง แต่เอมไม่อยากให้เกิดขึ้น ถึงพี่บลูจะน่าสนใจก็เถอะ แต่เอมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”น้องเอมพูดพลางจ้องหน้าผม
“ก็เลยบอกเรื่องพี่กับพายซะทั้งที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ขอบใจที่บอกพี่ว่าน่าสนใจ แต่สำหรับพี่ เอมไม่น่าสนใจเลย และคนที่เอมชอบก็คงไม่สนใจเช่นกัน น่าจะรู้แก่ใจนะว่าเขารักกันขนาดไหนและตัวเองเคยอยู่ในสายตาเขาหรือเปล่า”ในเมื่อพูดไม่ดีกับผมๆ ก็ตอบแบบนี้แหละ ทำเอาชักสีหน้าใส่
“พี่บลู เกินไปแล้วนะ”ส่งเสียงแหวใส่ นี่สินะธาตุแท้ ผู้หญิงเงียบๆ แต่ร้ายลึกไม่เบา
“ไม่เกินไปหรอก สำหรับสิ่งที่เอมทำ และพายซึ่งเขาเอ็นดูเอม และใครต่อใครที่ชื่นชม ถ้ารู้ว่าที่จริงแล้วเป็นแบบนี้จะเสียความรู้สึกขนาดไหน”ผมพูดเรียบๆ หวังว่าจะคิดได้บ้าง
“มันไม่ใช่ความผิดเอมสักหน่อย เอมพูดไปเพื่อตัวเองและคิดว่าที่บ้านพี่คงรู้อยู่แล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ช่วยไม่ได้ที่มันเป็นเรื่องขึ้นมา คุณลุงกับคุณป้าคงยังไม่รู้ล่ะสิ ถ้ารู้จะเป็นไงนะ”ไม่มีสำนึก และยังข่มขู่ด้วย แต่คงจะรู้จักผมน้อยไป เอมยิ้มด้วยท่าทีที่เหนือกว่า
“อยากรู้มั้ยล่ะ ว่ารู้แล้วจะเป็นยังไง”ผมถามกลับยิ้มๆ เล่นเอาหุบยิ้มที่ผมไม่ได้แสดงอาการตกใจหรือวิตกให้เห็น ยายเด็กเมื่อวานซืน คิดอะไรตื้นๆ ไม่น่าเรียนกฎหมายได้เลย
“พี่บลูกล้าเหรอ ขนาดพี่โบว์ยังไม่ยอมเลย คิดว่าคนที่เป็นพ่อแม่จะยอมให้ลูกเบี่ยงเบนเหรอ”เอมย้อนผมกลับ ที่จริงผมก็ยังไม่รู้ผลหรอกว่าจะออกมายังไง แต่ตอนนี้อยากจะสั่งสอนให้ผู้หญิงตรงหน้ารู้จักเจ็บและเสียหน้าซะบ้างที่มายุ่งกับพวกผมเพื่อตัวเอง
“เอม พี่คิดว่าพี่รู้จักพ่อแม่ตัวเองดีมากกว่าที่จะให้คนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวมาพูดแทนนะ พี่ไม่มีอะไรจะเสีย ไม่ว่าผู้ใหญ่จะเห็นดีให้พี่ชอบพอกับเอมหรือกับใคร พี่ปฏิเสธอยู่แล้ว ต่อให้คนๆนั้นดีแค่ไหนแต่ถ้าไม่รักก็ไม่มีความหมาย เหมือนกับเอมที่วิ่งเต้นเรื่องไอ้ไผ่นั่นแหละ”เป็นครั้งแรกที่ผมว่าผู้หญิงได้ขนาดนี้ ขนาดเกรชว่าร้ายๆ ยังไม่ขนาดนี้เลย ไปไปมามาเกี่ยวโยงกันไปหมดได้ไงวะ เห็นแก่ตัวทำอะไรไม่นึกถึงจิตใจคนอื่น เรื่องไม่เป็นเรื่อง
“และถ้าไม่อยากให้ตัวเองดูด้อยไปกว่านี้เลิกเถอะ หน้าตาฐานะก็ดี คงไม่อับจนหนทาง ที่จะหาหรือมองใครใหม่หรอกมั้ง”ใครว่าผมใจร้ายพูดจาดูถูกผู้หญิงก็เอาเถอะ ผมบอกแล้วว่าผมคนเลว ผมจะดีกับคนที่ผมรักเท่านั้น
“พี่บลู”เอมพูดไม่ออก เม้มปาก ผมยอมรับว่าพูดแรง แต่อยากมาแรงกับผมก่อนและอย่าให้รู้ว่าไปแรงกับพายก็แล้วกัน
ได้เห็นดีกันแน่
“พี่ไม่ขอโทษหรอกนะที่พูดไป ถ้ามีสำนึกก็ควรคิดได้บ้าง สำหรับเรื่องพี่กับพายพี่แก้ปัญหาเองได้ เอมไม่ต้องกลัวว่าจะถูกบังคับหรอก ถึงแม่เอมจะบังคับ แต่พี่ไม่ยอมซะอย่างก็ไม่มีอะไร อย่าสร้างปัญหาอีก จะหาว่าพี่ไม่เตือน”ผมพูดต่อเป็นการเตือนหรือจะคิดว่าผมขู่ก็ได้
“คุยอะไรกันอยู่ น้องเอมคุณแม่จะกลับแล้วจ๊ะ”พี่โบว์ส่งเสียงทัก ก่อนจะเดินเข้ามาตรงพวกผม
“อ๋อ เรื่องสวนน่ะคะ พี่บลูจัดสวนสวยมาก ใช่มั้ยคะ”ปรับสีหน้าท่าทางได้เร็วจริงๆ
“อืม เหลือจัดฉากพี่ยังไม่เก่งเท่าไร”ผมแหยบไปอีกหน่อย เชิดหน้าหน่อยๆ เอาให้เลิกคบไปเลย
“ตายแล้ว หยอกแรงนะบลู เอมอย่าถือสานะ บลูก็แบบนี้แหละชอบล้อเล่น”พี่สาวผมออกตัวแทน เดี๋ยวก่อนจะเคลียร์ทีเดียวเลย ผมมองหน้าพี่โบว์เฉยๆก่อนจะมองหน้าเอมที่ยังยิ้มรักษาสถานการณ์ได้อย่างยอดเยี่ยม
“คะ อยู่ ม. ก็อย่างนี้แหละคะ ยิ่งเข้ากับเพื่อนเมื่อไรนะคะ ยิ่งกว่านี้อีก”เอมยิ้มรับ ก่อนจะพูดไปถึงพวกเพื่อนผม แต่จุดประสงค์คงจะไปจุดประกายเรื่องพายแน่ ทำเอาพี่สาวผมเงียบไปนิดหน่อย แต่ยังยิ้มรับอยู่ พอดีที่แม่น้องเอมออกมา พวกเราก็เลยเดินไปส่งที่รถ ก่อนจะพากันเข้าบ้าน
“บลู คุยกับแม่ก่อนได้ไหม มีการบ้านหรือเปล่า”แม่ถามเหมือนผมเป็นเด็กเลย
“ได้ครับ สำหรับแม่ และผมมีอะไรจะคุยกับทุกคนด้วย”ผมกอดเอวท่านก่อนจะตัดสินพูดในเรื่องที่คิดว่าควรจะพูดได้แล้ว ไม่ต้องรอหรอก ยื้อไปไม่วันนี้วันไหนท่านก็ต้องรู้อยู่ดี พี่โบว์มองหน้าผมเหมือนจะปาม
“พี่ว่าเอาไว้วันอื่นดีมั้ย คุยเรื่องน้องเอมก่อนดีกว่า”พี่โบว์พยามเบี่ยงประเด็น
“วันนี้แหละ เรื่องเอมด้วย”ผมบอกนิ่งๆ อย่างที่ไม่เคยจะใช้เสียงแบบนี้กับพี่สาวมาก่อน ถึงยังไงผมก็รักและเคารพแกไม่น้อยไปกว่าพ่อแม่
“เอ้า มันอยากจะคุยอะไรก็คุยมา ไปไปเข้าบ้าน”พ่อสรุปให้ทันทีก่อนจะเดินกันเข้าบ้าน
“ต้องเรียกเจ้าบราว์ด้วยมั้ย”พ่อถามขึ้น
“ไม่ต้องหรอกพ่อ แค่นี้ก็พอแล้ว ไอ้บราว์มันเข้าใจง่าย”ผมบอก ท่านก็พยักหน้าให้พูดออกมา
“ผมขอถามก่อนว่า พ่อแม่คิดยังไงกับเรื่องเอม”ผมถามจุดประสงค์ท่านก่อน
“น้องก็น่ารัก กิริยามารยาทก็ดีนะ แม่ก็เป็นเพื่อนกับแม่เขาด้วย”แม่บอกยิ้มๆ
“อันนั้นพ่อไม่ยุ่ง แล้วแต่แก โตแล้วนิ”พ่อไม่ออกความเห็นถึงจะดูดุ แต่เรื่องการตัดสินใจท่านมักจะให้ลูกได้มีส่วนร่วมทุกครั้ง
“แล้วคิดจะจับคู่ผมกับน้องหรือเปล่า”ผมถามอีก
“แม่เคยบังคับบลูหรือเปล่า ถ้าแม่จะทำแม่คงทำไปนานแล้วล่ะ ลูกสาวเพื่อนแม่ที่เคยพามาแนะนำ ก็ไม่เห็นบลูจะสนใจสักคน”แม่บอกพร้อมกับจับมือผม
“น้องเขาก็น่ารัก ไม่ลองพิจารณาหน่อยเหรอ”พี่โบว์พูดขึ้นมาบ้าง  
“พี่รู้อยู่แล้วว่าผมชอบใครยังต้องให้พิจารณาคนอื่นอีกเหรอ”ผมถามพี่ที่อึ้งไป พ่อกับแม่มองหน้ากัน
“โบว์รู้เหรอว่าน้องชอบใคร”แม่หันไปถามพี่ผม ที่ทำหน้ากระอักกระอ่วน ก่อนจะมองผมอย่างพ้อๆ ไม่ใช่ผมไม่รู้สึกที่ทำให้พี่เสียใจ แต่ผมบอกแล้วความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ผมยินดีที่จะรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นนับจากนี้ไป แม้แต่การถูกตัดสิทธ์ทุกอย่างภายในบ้านถ้าเกิดพวกท่านไม่ยอมรับ แต่ผมจะไม่ตัดพวกเขาเด็ดขาด
“เอ้อ”พี่สาวผมพูดไม่ออก อ้ำอึ้ง
“แกพูดเองดีกว่ามั้ย”พ่อผมพูดขึ้นมา จนทุกคนหันไปมองหน้า
“ผมมีคนที่ผมรักแล้ว”ผมบอกออกไป
“ใครล่ะลูก”แม่ถาม
“เขาเป็นคนดี เขาไม่เคยหวังอะไรจากบลูสักอย่าง เรารักกัน”ผมบอกแม่ที่เริ่มเงียบ
“เขาเหรอ”แม่พูดอีก
“ครับ”ผมตอบรับไม่หลบตาท่าน
“พายใช่ไหม”แม่พูดออกมา เสียงเครือๆ ผมกอดแม่
“ครับ ผมรักพาย รักมานานแล้วด้วย”ผมบอกอีก
“ว่าแล้ว”ประโยคนี้ออกจากปากพ่อที่นั่งสบายๆ สีหน้าไม่ทุกข์ร้อน “เห็นลากกันไปลากกันมา อะไรๆก็เจ้าพาย ใครพูดอะไรไม่ฟัง เจ้าพายพูดคำเดียว มึงนี่หมอบเลย”พ่อผมพูดต่อ อย่างนี้แหละถ้าท่านกันเองเมื่อไรจะพูดแบบนี้กับลูกชายทั้งคู่รวมถึงเพื่อนผมด้วย มีแต่พายที่พ่อมักจะเรียกเจ้าพาย เพราะมันดูน่ารัก พ่อบอก
“แล้วพ่อกับแม่จะว่าบลูไหม”ผมถามท่านอีก
“จะว่าไงล่ะ บลูพูดขนาดนี้แล้ว แม่เอ็นดูพายนะ รวมถึงเพื่อนลูกทุกคนด้วย แต่พอรู้แบบนี้มันตั้งรับไม่ทัน เคยเห็นเกิดกับคนอื่นก็เฉยๆ แต่พอกับลูกตัวเองมันยังไม่ได้เตรียมใจเลย”แม่พูดเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ยิ้มไปด้วย
“ไอ้บลู พ่อแม่ทุกคนไม่อยากให้ลูกเบี่ยงเบนหรือเลือกทางนี้หรอกนะ ถ้ามันเป็นผู้หญิงก็ดีสิ กูจะไปขอหมั้นเอาไว้ก่อนเลย แต่ดันเป็นตัวผู้เลยไม่รู้จะทำไงว่ะ”พ่อพูดเหมือนจะติดตลก แต่ผมรู้ท่านก็คงเตรียมใจรับไม่ทันเช่นกัน
“แกจะไม่ถามพี่เหรอ”พี่โบว์ที่นั่งเงียบไปพัก ถามผม
“ไม่มีอะไรต้องถาม พี่รู้ทุกอย่างอยู่แล้วให้คนตามสืบพวกผมแล้วจะต้องถามอะไรอีกล่ะ”ผมบอกพี่สาวผมที่ร้องไห้ออกมา
“พี่หวังดีกับแกนะ ไหนจะที่บ้านอีกจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พ่อแม่ก็มีคนรู้จักเยอะแยะ คิดสักหน่อยสิ”พี่ผมพูดออกมาอีก
“ก็เอาไว้ที่เดิมแหละจะไว้ที่ไหนล่ะ หรือแกจะให้ย้ายไปที่ก้น”พ่อพูดออกมาอีก ทำเอาพวกเราอึ้งไปเลย
“คุณ นี่มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะคะ”แม่หันไปเอ็ดพ่อ
“ก็ใช่ไง ถ้าบอกให้เลิกมึงจะเลิกมั้ยล่ะ”พ่อหันมาถามผม
“ผมไม่ยอมเลิกกับพายแน่นอน”ผมตอบทันที
“แกจะไม่ได้อะไรเลยนะ แม้แต่นามสกุล”พ่อพูดอีก
“ครับ ถึงผมจะไม่ได้ใช้นามสกุลพ่อแม่ แต่ในจิตสำนึกผมก็ลูกพ่อกับแม่ และก็มีพี่สาวที่ดีกับผมมาตลอด รวมไปถึงมีน้องที่กวนตีนแต่ก็รักมัน”ผมตัดสินใจได้ทันทีถึงจะเจ็บในใจ แต่บอกแล้วแค่ความรักที่ผมขอมีต่อพวกเขาตลอดไป
“บลู”แม่เรียกผม
“เออ มันแน่โว้ย มึงนึกว่ามีสมบัติยายเปล่าวะ”พ่อหัวเราะก่อนจะพูดถึงพินัยกรรมที่ยายยกให้ผมบางส่วน
“ผมคืนให้ครับ ยกให้ไอ้บราว์ก็ได้”ผมก็บอกไปอีก
“อย่าเลย กูไม่อยากโดนแม่ยายตามมาด่าถึงในฝัน”พ่อบอกขำๆ “มึงคิดดีแล้ว”พ่อย้ำอีก
“ครับ”คำเดียวแต่หนักแน่น ถึงในอกจะใจหายแค่ไหนถ้าต้องถูกตัดจริงๆ ไม่ได้เสียดายสมบัติ แต่เสียใจที่จะไม่ได้เป็นคนที่บ้านนี้อีก
“มีอะไรกันหรือยัง”คราวนี้แม่ถาม
“ยังครับ”ผมบอกตรงๆ ทำเอาพ่อแม่ พี่สาว เลิกคิ้วแปลกใจทันที
“ไม่น่ารอดนะ เจ้าพายไม่ยอมมึงเหรอ”พ่อพูดอย่างไม่เชื่อ ก่อนจะถามต่อ แม่เอามือไปตีพ่อเข้าให้
“ผมอยากพิสูจน์ให้พายเห็นว่าผมรักมันจริงๆและปรับตัวแล้ว ไม่ได้เป็นอย่างแต่ก่อน มีเขาแค่คนเดียว”ผมไม่ตอบคำถามพ่อแต่พูดถึงเหตุผลที่ทำไมผมถึงรักและไม่แตะต้องพาย
“แสดงว่ามึงพร้อมแล้ว”พ่อถามอีก
“ครับ แต่ผมยังรักพ่อแม่และพี่อยู่ได้ใช่มั้ย”ผมตอบและถามกลับ แม่เอามือลูบหัว พี่สาวผมเงียบแต่น้ำตาคลอ
“แม่ไม่ทำอย่างนั้นหรอก แม่รักบลู ๆ รักใครแม่ก็รัก แม่จะมองข้ามตรงนี้ไป ขออย่างเดียวอย่าไปไหนเลยนะ แม่ขอร้อง”แม่พูดจบน้ำตาจะไหล ผมรู้สึกว่าตัวเองเลวมากที่ทำให้แม่ร้องไห้ ผมเอามือเช็ดน้ำตาให้
“ขอบคุณครับ บลูก็รักแม่รักมากด้วย แต่บลูก็ตัดพายไม่ได้”ผมไหว้และกอดแม่
“ตัดไม่ได้ก็ไม่ต้องตัด แม่บอกแล้วไง อย่าไปไหนจะเอาพายมาอยู่นี่ก็ได้ ใช่ไหมพ่อ โบว์”แม่รีบบอกก่อนจะหันไปทางพ่อและพี่สาว
“ไม่ได้หรอก”พ่อบอก ทำเอาแม่หันขวับ ผมได้แต่ยอมรับความจริง ก่อนจะพูดต่อที่ทำให้ผมแทบจะกระโดดไปนั่งตักพ่อเลย“เจ้าตัวเขายังไม่ยอมมันเลยจะไปฝืนเอาเขามาอยู่ได้ยังไง ถ้ามึงหมดน้ำยาก็ไมต้องพามาแล้ว”
“พ่อ”ผมเรียกก่อนจะลุกไปไหว้ที่ตักทันที จะหอมแก้มแต่พ่อดันไว้
“เฮ้ย อย่ากูรับไม่ได้ว่ะ เป็นเด็กก็ไปอย่าง”พ่อทำหน้าใส่ ผมได้แต่กอดอย่างเดียว
“ไอ้บลู ในเมื่อตัดสินใจแล้ว อย่าเห็นเป็นเรื่องเล่น ลูกเขามีพ่อมีแม่ พ่อแม่ยังไม่อยากถูกถอนหงอก แต่จะให้เอิกเหริกออกหน้าออกตาเหมือนปกติทั่วไปคงไม่ได้นะ แกเข้าใจใช่มั้ย”พ่อพูดพลางเอามือตบไหล่
“ครับ แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่”ผมกราบแทบเท้าพ่อกับแม่เลย ท่านก็เอามือลูบหัว จับให้ลุกขึ้นมองไปอีกคนที่ยังนั่งนิ่ง
“ผมรักพี่นะผมเข้าใจกับความหวังดีของพี่”ผมบอกก่อนจะเดินเข้าไปกอด
“และคิดว่าพี่ไม่รักบลูเหรอพี่ยอมรับว่าทำไปเพราะไม่อยากให้แกเดินทางผิดและถ้าเกิดแกไม่จริงจังกับความรักแบบนี้มันจะเสียใจทั้งสองฝ่ายแกจะกลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วนะ”พี่โบว์บอกก่อนจะกอดผมผมรู้ว่าพี่ผมพูดจริงถึงได้ต้องตัดไฟซะก่อนผมถึงต้องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าผมจริงจังกับรักครั้งนี้แค่ไหน

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

game6969

ขอบคุนมากมาย

Klong

ขอบคุนครับ

llMAGz

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารักมากๆๆ น่าจิงเลยนะ{:sm-28:}

dung

ขอบคุณมากๆครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ {:4_89:}

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

0966

ขอบคุณมากคับ

4_NAY

สบายใจละดิไอ้บลู

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

areen

ขอบคุณมาก

krittamm

ขอบคุณครับ

Golfgg

พ่อแม่เปิดทางให้แล้ว อย่าทำให้พายเสียใจล่ะ