ก็คนมันรักทำไงได้ @@@@@ 66

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อย่าร้องสิ บลูบอกแล้วไง บลูรักพายบลูจะทำทุกอย่างเพื่อให้พายตกหลุมที่บลูขุดไว้ไปไหนไม่ได้ อยู่ได้แค่กับบลูคนเดียว”ผมบอกยิ้มๆ จูบหน้าผาก มันตีแขนผม
“หลอกกูนะ มึงทำสำเร็จแล้วล่ะเพราะกูก็ไม่อยากจะออกจากหลุมที่ขุดไว้เลย”พายหอมแก้มผมกลับบ้างพูดเสียงหวาน
“เพราะอะไรล่ะ บอกได้มั้ย”ผมอ้อนต่อ
“ก็”พายยิ้ม แต่ชอบกลว่ะ ก่อนจะพูดออกมา”ก็มึงรวย กูปล่อยไปก็โง่อะดิ”เน้นๆเต็มหน้าผมเลย
“แถเก่งจังนะ เดี๋ยวจะเอาคืนให้คุ้มเลย”ผมบิดจมูกก่อนจะจูบปิดปากที่ชอบโกหกแต่เป็นบางครั้ง โดยเฉพาะเวลาอายจะมากหน่อย
“รักนะ”เสียงกระซิบบอกและจูบกลับ แค่นี้ก็ทำให้ผมหัวใจพองโตแล้ว ก่อนจะขับรถพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปหาคนที่ผมรักทุกคนเลยที่บ้าน
“มากันแล้ว มานี่มา”แม่เดินออกมาหาด้วยตัวเอง พายยกมือไหว้ แต่ดูยังเกร็งๆอยู่ คงทำตัวไม่ถูก “มาสองคนเองเหรอ”แม่รับไหว้ก่อนจะโอบไหล่พายและถามหาไอ้พวกนั้น
“ครับ พวกมันติดธุระน่ะแม่”ผมเป็นคนตอบเอง จนถึงห้องรับแขก พ่อ พี่โบว์ ไอ้บราว์นั่งรออยู่แล้ว มันก็ยกมือไหว้ทุกคน ยกเว้นน้องผมที่ยกมือไหว้มัน แถมยิ้มล้อๆ
“พี่ใภ้นั่งนี่เลย”เสียงมันเรียกได้นอกหน้ามาก ทำเอาพายเหวอ ไม่คิดว่ามันจะพูดออกมา
“ทะลึ่งจริงมึง ไอ้ตัวเล็ก ไม่ต้องเกรงใจทำอย่างกับไม่เคยมา เอ หรือว่าอายวะ”พ่อว่าไอ้บราว์ก่อนจะพูดกับมัน มีแซวนิดหน่อย
“แซวกันเข้าไป ตัวแดงจนจะไหม้อยู่แล้ว”ผมบอกก่อนจะจับมือมันให้เดินเข้าไปนั่ง มันจะบิดออกส่งสายตาดุๆให้ ว่าปล่อยกูเดี๋ยวนี้ ถ้าเป็นที่บ้านมันผมคงโดนไปแล้ว แต่ตอนนี้บ้านพี่นะน้อง ผมยักคิ้วให้ไม่ปล่อย
“แล้วไอ้ซึนพ่อล่ะ”พ่อถามหาไอ้ไผ่
“เมียมันไม่สบายเลยต้องไปดูแล”ผมก็บอกตรงๆ
“อย่างนั้นเชียว”พ่อทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ”ไอ้หวาย ไอ้เจย์ ไปหลีหญิงสิ”ก่อนจะเหน็บไอ้สองคนอย่างรู้นิสัย
“ไอ้เจย์ไปธุระให้แม่มัน ลากไอ้หวายไปเป็นเพื่อนด้วย”ผมบอกพ่อไปอีก
“ถ้ามึงว่างคงไปด้วยสิ”พ่อหันมาแซวผมอีก
“อ้าวพ่อ นี่ลูกนะ”ผมท้วง
“ก็ใช่ไง แต่เจ้าพายแน่ใจแล้วใช่ไหม”พ่อผมตอบก่อนจะหันไปหาพายที่ยังนั่งเงียบ พี่โบว์ก็มองแต่ดูแกก็ยิ้มๆอยู่ พายหันมามองหน้าผม
“ตอบมาตรงๆ ถ้าอ้ำอึ้งพ่อไม่ยกมันให้นะ”พ่อพูดย้ำอีก เล่นเอาพายทำหน้าไม่ถูก สรุปพายมาขอผมใช่ไหม แต่ผมขำจนจะกลั้นไม่อยู่แล้ว แม่ก็มองยิ้มๆ
“ครับ ผมมั่นใจ”พายตอบออกมา แมนมากที่รัก ผมจับมือมันยังไม่ยอมปล่อย
“พ่อกับแม่และทุกคนยินดีต้อนรับนะ ทำตัวตามสบายเหมือนตอนที่เราเป็นเพื่อนมันนั่นแหละ พ่อพูดตรงๆไม่ได้คาดหวังว่าเราจะอยู่กันไปนานเท่าไร แต่คบกันก็ทำให้ดีอย่าให้เสียการเรียน และที่บ้านเรารู้มั้ย”พ่อพูดเหมือนอวยพรและสอนก่อนจะถาม
“ยังครับ”พายตอบ
“ผมกะว่าถ้าไปบ้านพายคราวนี้จะบอก”ผมบอกพ่อออกไป
“เออ หวังว่ามึงคงรอดกลับมานะ”พ่อตอบแต่แช่งกลายๆ
“โธ่ พ่อ ลูกเขยหล่อขนาดนี้ หาที่ไหนไม่มีแล้ว เขาไม่ยอมให้ลูกเขาเป็นหม้ายหรอก จริงมั้ยพาย”ผมยกหางตัวเองหันไปหวังให้พายเออออด้วย
“ก็ไม่แน่”พายตอบแบบให้ความมั่นใจผมมาก
“อ้าว ไหงพูดอย่างนั้นล่ะ”ผมทำหน้าเหรอ
“กูก็ว่างั้น”พ่อก็เห็นด้วย
“เอาเถอะ ถ้าไม่ยอมเดี๋ยวแม่ขึ้นไปเอง”แม่ออกตัวเลยครับ ผมยิ้มกว้าง
“รักแม่จัง”ผมกอดแม่  
“พาย”พี่สาวผมเรียก กวักมือให้เข้าไปหา มันก็ลุกไปหานั่งลงข้างๆ”วันนั้น โกรธพี่มั้ย”แกถาม
“ไม่ครับ พายเข้าใจ พี่โบว์หวังดี”พายตอบด้วยใจจริง
“พี่ยอมรับว่าพูดแรง ถึงขั้นอยากให้พายโกรธและเลิกกับบลูไปซะ ทั้งที่รู้ว่าน้องพี่มันคงไม่ยอมแน่ และพายคงไม่ยอมเช่นกัน บอกพี่อีกครั้งได้มั้ยว่าถ้าจะไปจากบลูต้องทำยังไง”แกพูดออกก่อนจะถามย้ำอีก
“ผมจะเลิกก็ต่อเมื่อให้มันเป็นฝ่ายมาบอกก่อน ผมถึงจะไปโดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น”พายยืนยันตามเดิมและหนักแน่น
“จำคำพูดไว้นะ แต่ตอนนี้พี่ยังยอมรับไม่เต็มร้อย”พี่โบว์บอกก่อนจะหยุด ทำเอาทุกคนมองหน้า”แต่เต็มใจและยินดีต้อนรับ”แกพูดต่อ พายยิ้มและยกมือไหว้
“ขอบคุณครับ ผมจะพยายามให้พี่ยอมรับผมให้ได้ ถ้ามันยังไม่เลิกกับผมซะก่อน”พายบอกอย่างเข้มแข็งแต่แฝงไปด้วยความอ่อนน้อม พี่โบว์ก็ยิ้มรับ ผมคงต้องให้เวลาแกสักหน่อยแต่คงไม่นาน เพราะพายใครอยู่ใกล้ก็ต้องหลงรักแน่นอน
“เต็มที่เลย บลูไม่เลิกแน่นอน และอย่าหวังว่าจะไปหาใครได้อีก”ผมก็ตอกย้ำเข้าไปอีกที เอาให้จมไปไหนไม่ได้เลย
“พ่ออยากจะอ้วกเหรอ”เสียงไอ้ตัวป่วนเอ่ยถามพ่อ
“เออ ไปพร้อมกูมั้ยล่ะ”พ่อรับมุกมัน ทำเอาหัวเราะกัน
“เอาเป็นว่า พวกเราจะคอยดูกันต่อไป ไม่ใช่คอยซ้ำเวลาที่ลูกทั้งสองคนลำบากหรือไปกันไม่ได้ แต่จะคอยเป็นกำลังใจให้”แม่ลูบหัวพวกผม พร้อมกับพูดด้วยความรักจากใจที่มีให้ นี่แหละรักที่บริสุทธ์ที่สุด ไม่มีรักไหนเท่าพ่อแม่และคนในครอบครัว
“ขอบคุณครับ”ผมกับพายพูดแทบจะพร้อมกัน
“งั้นไปทานข้าวด้วยกัน ฉลองสมาชิกใหม่ และถ้ามีเวลาพายก็มาสอนแม่ทำอาหารอีสานบ้างนะ แม่ก็ชอบกิน”แม่บอกก่อนจะโอบมันเดินนำไปก่อน ตามด้วยทุกคน สรุปผมคงจะกลายเป็นลูกหัวเน่าอีกต่อไปแน่
“รอด้วยสิ อะไรได้ลูกสะใภ้ลืมลูกชายเลย”ผมก็เดินตาม ผมไม่รู้ว่าความสุขรูปร่างเป็นยังไงแต่สัมผัสได้ว่ามันดีจริงๆ ผมไม่ได้หวังอะไรมากในชีวิตคู่ของผมว่าต้องสวยหรูแค่ขอให้ได้อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว
ตอนที่ 42
ผมอยู่บ้านไอ้ฝิ่นแล้วตอนนี้ มันโทรมาแต่เช้าบอกให้ซื้อของกินมาด้วย สั่งๆๆๆๆ เหมือนตายอดตายอยาก ทำอย่างกับอยู่บ้านไม่มีอะไรจะกิน ป้านวลบ่นมันให้ผมฟังว่า ตั้งแต่คุณน้องของแกกลับมาจากเที่ยวและเป็นไข้ กินยากอะไรก็ไม่ถูกปากไม่ถูกใจ กินแต่นม ผลไม้ ขนม เมื่อวานก็แอบออกไปนอกบ้านซื้อส้มตำ ตำแตง ซุบหน่อไม้มากิน พอจับได้แกบ่นไม่ใช่ว่าไม่ให้กินของพวกนี้ถ้าหายอยากกินก็ค่อยกิน มันก็งอนบอกอยากกินและมันก็กินแค่นิดเดียวเอง แกบอกถ้าดื้อจะโทรบอกปู่มัน หรือไม่ก็ผม มันเลยเงียบแต่รู้ได้ว่ามันงอน
“นอนอยู่ที่ประจำแหละคะยังไม่ตื่นเลย พอปลุกให้ทานข้าวทานยาก็ต่อรองตลอดไปดูเอาเถอะคะ แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ”แกรายงานให้ผมฟัง ก่อนจะถาม อยากบอกเหลือเกินก็คุณน้องป้าแต่เมียผมโทรไปสั่ง
“คงจะโทรไปสั่งละสิคะ”ป้านวลบอกยิ้มๆ อย่างรู้ทัน”ป้าว่าที่คุณน้องดื้อก็เพราะพี่ไผ่แน่เลย”อ้าวป้า ความผิดผมตรงไหน
“ผม”ผมชี้ที่ตัวเอง ทำหน้าสงสัย แกเลยหัวเราะ รับของส่งให้พี่น้อยไปจัดใส่จาน ถ้าให้ดีพี่จัดใส่รางไปเลยก็ได้ ของที่มันชอบทั้งนั้น สัตว์ปีกยกเว้นเครื่องบิน สัตว์บกยกเว้นรถ สัตว์น้ำยกเว้นเรือ นอกนั้นไอ้ฝิ่นจัดเกือบหมด ยิ่งถ้ามันดูรายการเขาบอกที่ไหนอร่อยแล้วลากสังขารไปได้มันจะหันมาผมทันทีขุดความพยายามในตัวมันทั้งหมดลากผมไปจนได้ ผมไม่ได้จะไม่พามันไปหรอกแต่ชอบดูเวลามันสรรหาวิธีมาใช้กับผม คือมันลุ้นดี โคตรชอบเลย  
“คะ บ่นว่าพี่ไผ่ยุ่ง ไปหาก็ไม่ได้ มาแป๊บเดียวก็กลับ และก็สั่งๆๆ อะไรประมาณเนี้ยะ หงุงหงิงไปตามเรื่อง”แกเล่าสบายๆ แสดงว่ามันคงมาฟ้องป้านวลว่าผมสั่งให้มันพักผ่อนห้ามไปไหน ที่จริงผมก็อยากจะดูแลมันแต่ติดต้องทำรายงานเยอะ คิดว่าให้มันอยู่บ้านสบายๆดีกว่า  อย่างน้อยป้านวลก็ดูแลได้เต็มที่ แต่ผมก็โทรหาตลอดนะ บางทีก็ส่งข้อความถ้ายุ่งๆอยู่ ไม่ได้ตัดหางปล่อยบ้านซะที่ไหน แต่ก็ไม่เห็นมันพูดหรือโวยวายอะไรนอกจากกวนตีนกันตามประสา แต่เสียงมันก็หงอยๆ ผมฟังแกเล่าได้แต่ยิ้มรับ ก่อนแกจะบอกให้ผมเดินไปก่อนได้เลยเดี๋ยวของจะตามไป ผมก็เดินไปตามทางเจอเปลขนาดใหญ่มีเบาะรอง อยู่ภายใต้ร่มไม้ร่มพัดเย็นสบาย ไอ้ขี้บ่นนอนขี่ผ้าห่มกัดผ้านั่นคือท่าประจำมัน ผมเดินไปนั่งบนเปลที่รองรับได้ผื่นตามตัวจางเยอะแล้ว เอามือจะจับแต่นึกได้ว่ายังไม่ได้ล้างมือเลยต้องหยิบเจลมาล้างก่อน อนามัยโคตร เดี๋ยวผิวหลานเขาติดเชื้อจะแย่เอา ยิ่งปู่มันกำลังจะลงมาด้วย
“อื๊อ น้องจะนอน”เสียงมันพึมพำอย่างเอาแต่ใจ มันคงนึกว่าป้านวลมาปลุกมัน ตัวไม่ร้อนแล้ว หน้ากับตัวยังแดงหน่อยๆ นึกแล้วก็อยากเอาไปดูแลเอง ทำไมต้องมายุ่งช่วงนี้ด้วยวะ ตอนผมไม่สบายมันก็ดูแลผมเป็นอย่างดี บางทีก็เคยขำตัวเองวันไหนเลิกงานพิเศษดึกมันไม่ได้ไปหา ผมขี่รถมาบ้านมันประจำถึงไม่เห็นหน้าเห็นจานดำบ้านมันก็ยังดี แต่มันไม่รู้หรอก ผมก้มไปจูบหน้าผาก มันก็ย่นคิ้วย่นจมูกส่งเสียงในลำคออย่างขัดใจ
“เอาไว้พี่จะชดเชยให้นะ หายไวไว”ผมกระซิบบอก เอามือลูบหัว เมื่อวานเพื่อนมันรู้ข่าวเรื่องนั้นก็พากันมาถามพวกผมอย่างเป็นห่วงแกมสะใจ ยิ่งน้องออยนี่ชอบใจมาก บอกเสียดายไอ้ฝิ่นดันไม่สบายซะได้ ไม่งั้นเละแน่ ผมก็ได้แต่พยักหน้าเฉยๆ ก่อนพวกมันจะแซวไอ้บลูกับไอ้พาย ประมาณไม่จัดงานฉลองเหรอ ไอ้บลูบอกได้จัดให้แต่เอาไว้ให้ไอ้ฝิ่นหายก่อนไม่งั้นมันด่าตามหลังแน่ มึงนี่รู้จริง พอตกลงกันได้ที่แล้วก็กลับ ส่วนเรื่องเอมผมไม่อยากจะอะไรให้มากนักยังไงผมก็ผู้ชายออกตัวทำอะไรไปมากนักก็ดูไม่ดี แต่ถ้ายังไม่หยุดก็คงต้องจัดไป ก่อนจะผละออกไม่ทันเมื่อมีเสียงนุ่มๆทัก ไม่รู้มันกอดผมตั้งแต่เมื่อไรตายังหลับอยู่
“ป้าเอาวางไว้ตรงนี้นะคะ แล้วก็ฝากให้คุณน้องทานข้าวทานยาด้วยเลย วันนี้คงจะทานได้เยอะแน่”ป้านวลพูดยิ้มๆ พี่น้อยวางของไว้บนโต๊ะมีฝาชีคลุมอยู่บางอย่างอยู่ในกล่องเก็บความร้อน แกคงรู้ว่าคงยังไม่กินในทันที เพราะคุณน้องยังหลับสนิทศิษย์ส่ายหน้าอยู่เลย
“ครับ”ผมตอบรับอย่างเดียว แกก็เดินไป หันมามองไอ้ตุ๊กแกที่ยังเกาะไม่ปล่อยก็เลยต้องปล่อยตามใจตัวเองซะ ผมไถลตัวลงไปนอนข้างๆ เอาเถอะครับอยากกอดก็ต้องกอด เอาหัวมันหนุนแขนกอดเอาไว้ แค่ไม่กี่วันเหมือนจากกันนานมาก และถ้าผมออกค่ายคงคิดถึงมันมากแน่ ๆ ตอนนี้มันมากกว่าคำว่าชอบไปแล้วไม่ได้ผูกมัดด้วยคำว่าแฟนและเซ็กส์แต่เป็นความผูกพันที่เรียกว่าความรักเพียงแค่ยังไม่ได้เอ่ยออกมาเท่านั้นเอง
“ชื่อมึงนี่มันเสพติดจริงๆ ว่ะ”ผมพูดขำๆ ตรงนี้เป็นที่ส่วนตัวมันเลย ถ้าไม่ออกไปไหนมันก็จะนอนตรงนี้ประจำ หรือไม่ก็แต่งรถในโรงรถไม่ไกลจากตรงนี้นัก  มันค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงถ้ามันสนใจหรือทำอะไรใครจะไปวุ่นวายอะไรกับมันมากไม่ได้ เหมือนที่มันก็ไม่ทำกับคนอื่นเช่นกัน แต่เวลาอยู่ด้วยกันกับผมมันจะเป็นอีกคนที่วุ่นวาย แหย่ กวนตั้งแต่หัวจดตีน ผมอยู่นั่นแหละ และผมก็ตอบแทนมันกลับเช่นกัน  มันมีมุมมองอะไรเยอะค้นหาไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อสองวันก่อนผมเจอไอ้เฟริส์แฟนเก่ามันที่ผับพี่กี้ตอนเลิกงานมันเดินมาหาผม ๆ กะว่าถ้ามึงพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเมียกูอีกโดนแน่จะเหยียบให้จมตีนเลยแต่ตรงกันข้าม มันขอโทษและยินดีกับผม มันบอกว่ามันโง่เองที่ไม่รู้จักรักษาสิ่งที่ดีไว้ มันไม่พูดว่าฝากเพราะมันรู้ว่าผมทำได้และทำได้ดีกว่ามันด้วย มันยังแปลกใจเลยที่ไอ้ฝิ่นดูแปลกไปไม่เคยดูเหมือนจะลงให้ใครได้ขนาดนี้ มันพูดเสร็จก็เดินไป และผมจะไม่ยอมเป็นคนโง่เหมือนมันแน่ กำลังคิดเพลินๆ
“เชี่ยะนิ มีกิ๊ก”เสียงมันละเมอ มือจากกอดก็กลายเป็นจิก ผมมองพลางส่ายหน้ากับจินตนาการอันเลอเลิศของมัน
“เป็นเอามากนะมึง ขนาดนอนยังละเมอคิดไปได้”ผมบิดจมูกมัน ก่อนจะหลับตาลง มือก็กอดกระชับอีกมือก็จับมือมันไว้ เผื่อมันลุกมาบีบคอผมตามที่มันละเมอ
ผมรู้สึกหนักๆ ที่ลำตัว คงไม่ใช่ถูกผีเปลอำหรอกมั้ง จะลืมตาก็โดนปิดเอาไว้ เสียงกลั้นหัวเราะอยู่ใกล้ชิดปากก่อนจะกดลงมาจุ๊บๆ ไอ้จุ๊บที่ปากไม่เท่าไร ไอ้ตรงกลางที่เบียดเสียดกันมันเกิดอยากจะจุ๊บมั่งเพียงแต่อาจเป็นแถวแก้มก้น
“ทายสิใคร”คำถามแอ๊บแตกสิ้นดี
“ควาย”ผมบอกออกไป
“ไม่ใช่ ควายโดนปิดตาอยู่”เสียงมันก็ตอบกลับมา
“แรด”
“No กูสวยกว่าเยอะ”สำเนียงเป็นเลิศแถมยอตัวเอง
“ชะนี”
“ถ้ามีมาสีอีกจะโดนตีน”เสียงข่มขู่
“หึหึ”
“ยอมเปล่า”
“ยอมแล้วได้อะไร”
“ไม่ได้อะไร”
“งั้นยอม”
“ไรวะ ต่อรองหน่อยดิ”เสียงเริ่มพาลแล้วดันขย่มตัวใส่อีก พากูเตลิดแล้วเนี่ยะ
“ยอมเปล่า”ผมถามกลับ
“เอ้า”มันร้องเสียงสูงประมาณว่าย้อนมันทำไม

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

hottha

ขอบคุนมากมายคัฟ

Klong

ขอบคุนครับ

llMAGz

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณค่ะ อิอิ น่ารักอ่้า 555+ ยอมอะไรกัลน่ะข้างล่่างน่ะ{:sm-28:}

dung

ขอบคุณมากๆครับ

GBOMK

ขอบคุนคับผม {:4_75:}

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

4_NAY

หวานอีกละ

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

krittamm

ขอบคุณครับ

Golfgg

จังหวะซิทคอมมาก