ทำไม เหมือนมีอะไรมาแทงที่ใจทุกครั้ง

mosz4min

ผมแอบชอบเพื่อนคนนึงมาตั้งแต่ ม.2แล้วคับ ตอนนี้ เรา ม 4 กันแล้ว  เขาคนนั้นก็พอรู้มาบ้างว่าผมชอบเขา เขาเปนคนฮอตในสายชั้นมาก
ผมรู้ๆสถานภาพทางบ้านของเขาไม่ค่อย
คนที่แอนตี้ ก้อเม้ามอยต่างๆนานา บ้างคนมาเม้าเรื่องของเพื่อนคนนี้ในทางใส่ร้าย
ผมก้อเฉยเข้าไว้ ไม่ตอบโต้

แต่พอ ม.3 ผมรู้ๆมาว่าเขา มีคนที่ชอบอยู่แล้ว เพื่อนฝูงต่างสงสัย เรื่องของเขาทั้ง2
หารู้ไม่  ผมแทบล้มทั้งยืน มีอยู่วันนึง ผมไม่มีกะจิตกะใจและไม่มีสมาธิที่จะเรียน
บางชั่วโมงก้อแอบร้องไห้
เพื่อนๆก้อต่างกันแซว เค้าทั้งคู่ มันให้ผมต้องฝืนยิ้มทั้งน้ำตา

มันเปนอย่างนี้ จนถึงม 4
สมมตนะคับ  ผมเปน A คนที่ผมชอบ เปนB  คนที่B ชอบเปน C แต่ ซี  เปนชายแท้ๆ
เอ และ บี เปนเกย์ ทั้งคู่

เมื่อ ซี เริ่มสงสสัย ในตัว  บี ซีจึงไปถามว่า
ตกลงนายเปนไรกันแน่ ถ้าเปนเกย์ก้อบอกตรงๆ เรารับได้  
บีก็ตอบว่า เค้าไม่ได้เปน เก เปน ตุ๊ด รึเปนอะไรทั้งนั้น  เราแค่ชอบนาย

หลังจากวันนั้น  บีก้อ บลอก ซีออกจากเฟส


เรื่องยังไม่จบนะคับ

มันเรื่องราวผมทรมานใจมาโดยตลอด

เมื่อเพื่อนๆต่างกันแซว เรื่องของเค้าทั้งคู่
บ้างก้อเอามาพูดต่อหน้าผมก้อมี

yahoo

รอฟังต่อเรื่องราวต่อครับ

mosz4min

ต่อนะคับบ

หลังจากที่ บี เปิดเผยความในใจให้กับซี  ก้อได้ทำให้อะไร อะไรดีขึ้น  
ตลอด2อาทิตนั้น ซี มีแต่ความเศร้า ซึม
ผมถามว่า เปนอะไร  เค้าก้อไม่ตอบ

ในใจผมรู้คับว่าเค้าซึมเรื่องอะไร

เค้าไม่เคยมาปรึกษารึพูดคุยกับผมเลย
เวลาเรียน หรือไปทานข้าว ผมก้อคอยเล่นกับเค้า ทำให้เค้ายิ้ม  ช่วยทำงาน
เค้าไม่เคยขอให้ผมทำงานให้ด้วยซ้ำ
มีแต่ผมอาสาทั้งนั้น แต่ก้อเต็มใจเสมอ

บี ไม่เคยมาเล่น มาทัก รึทำอะไรกับผมด้วยซ้ำ บี ชอบเลือดกำเดาออกตอนหน้าร้อน ผมก้อคอยดูแลปฐมพยาบาล  

2 วันผ่านไป บี มา รร.ด้วยสภาพ มีแผลตรงเข่าทั้งสองข้าง  ผมเปนห่วง เค้าตลอดเวลา ตอนหลังผมรู้มาว่า เค้าหัดขับรถ เลยขับตกห2 วันผ่านไป บี มา รร.ด้วยสภาพ มีแผลตรงเข่าทั้งสองข้าง  ผมเปนห่วง เค้าตลอดเวลา ตอนหลังผมรู้มาว่า เค้าหัดขับรถ เลยขับตกหลุม 555
ผมก้อจะพาเค้าไปทำแผลที่ห้องพยาบาล ทุกเช้าผมจะทายาให้เค้า
เพื่อนๆในห้องก้อต่างกันแซว ผมกับ บี จนผมแอบยิ้ม แต่หารู้ไม่ บี กับไม่เล่นด้วย

บางวิชา ต้องเดินเรียน ตอนนั้นผมไปเข้าห้องน้ำ  
บีไม่มีคนช่วยพยุงเดิน เพื่อนนึงเอ่ยบีไม่มีคนช่วยพยุงเดิน เพื่อนนึงเอ่ยบอกว่า
ซี ไปช่วยพยุง  บี  เดินดิ  เพื่อนเจบอยู่หนะ
รู้มั้ยว่า ใบหน้าของ บี เต็มไปด้วยความดีใจ มากกว่าผม ทำอะไรๆให้ บี ตั้งหลายอย่าง

เล่าไปมา ผม เริ่ม ดราม่าน้ำตาไหล(สาระนะคับ)

เฮ้อ!!!!!!!


มีต่อนะคับบ  มันมีเจบกว่านี้อีก
ผมไม่รู้ว่าจะ พูดหรือเล่าเรื่องแบบนี้ให้ใครฟังดี
เพื่อนในกลุ่มก้อพูดเรื่องนี้ด้วยไม่ได้
ToT




หลังจากที่ผมเข้าห้องน้ำเสร็จ  พอผมออกมาจากห้องน้ำผมก้อเหนเลยครับ มันทำให้ใจผมเกิดอาการอะไรก้อไม่รู้  เหมือนมีอะไรมาแทงที่ใจหลังจากที่ผมเข้าห้องน้ำเสร็จ  พอผมออกมาจากห้องน้ำผมก้อเหนเลยครับ มันทำให้ใจผมเกิดอาการอะไรก้อไม่รู้  เหมือนมีอะไรมาแทงที่ใจยังไงไม่รู้
แต่ก้อเอาเหอะคับ ผมก้อทำเปนไม่เหนอะไร แค่เดินก้มหน้าเกบอาการ ไปเรียนต่อ
วิชาที่เราเรียนนั้นคือ เคมี ซึ่งจะเปนห้องทดลอง นั่งเปนกลุ่ม ผมหวังในใจว่า ซีจะมานั่งกลุ่มเดียวกันกับผม ไม่ต้องนั่งใกล้กันก้อได้ ผมหวังมากมาย
แต่แล้ว ซี ก้อมานั่งกลุ่มเดียวกันกับผม คนที่ตามมานั้น ก้อคือ บี  เอาอีกแล้วคับ  เค้าทั้งสองคนนั้นนั่งใกล้กัน  แถม บี นั่งตรงข้ามผมอีก  ใจนึงแอบดีใจ แต่อีกใจก้อเกิดอาการอีกแล้ว
สักพักเพื่อนก้อแซว เค้าสองคนอีกแล้ว  แถมแซวกับใครไม่แซวยังมาให้ผมแซวกับมันอีก ผมก้อแค่ก้อก้มหน้าแล้วผงกหัวแค่นั้นแหละคับ  ผมเรียนไม่มีความสุขเลย

วิชาเคมีจบไป  เราก้อต่างเลิกเรียนกัน  เราจะเดินไปเปนแก๊งคับ ที่ประจำที่ รร.จะเปนกันสาด เราจะนั่งเม้าที่นั้น
ตอนเดินกลับบ ซีเดินแยกไปกับพวกอีกพวกหนึ่ง แต่ไม่ใช่แก๊งผม  ทำให้ บี ได้มาเดินข้างผม
"เปนไงบ้างเดินไหวไหม ....มาเราช่วย" คำแรกที่ผมทักไป
พอถึงที่ประจำของแก๊ง  "มอส....เค้าปวดขาอะ" บีเสนอ ผมก็สนองซิคับ
"มา...เดี๋ยวเรานวดให้"  

เรานั่งเล่นกันประมานเกือบ 5โมง

ซี ก้อขับรถมารับ  บี ที่กันสาด

บี ลุกไปเฉยๆเลย โดยที่ไม่บอกว่าให้ "พอแล้ว .หายปวดแล้ว" ไม่มีเลยคับ

แล้วเค้าก็เดินไปหา ซี ทั้งกะเผกๆ อย่างนั้น  ผมไม่รู้ว่า เขาจะไปไหนกัน ผมไม่อยากรู้ด้วย T^T

ผมอยากจะชวน บี เดินกลับบ้านด้วยกัน ด้วยซ้ำไป เพราะบ้านเราใกล้กัน

และ อีก 4 วันนั้น ก็เปน วันเกิด ของ บี ด้วย

mosz4min

หลังจากที่ผมเข้าห้องน้ำเสร็จ  พอผมออกมาจากห้องน้ำผมก้อเหนเลยครับ มันทำให้ใจผมเกิดอาการอะไรก้อไม่รู้  เหมือนมีอะไรมาแทงที่ใจหลังจากที่ผมเข้าห้องน้ำเสร็จ  พอผมออกมาจากห้องน้ำผมก้อเหนเลยครับ มันทำให้ใจผมเกิดอาการอะไรก้อไม่รู้  เหมือนมีอะไรมาแทงที่ใจยังไงไม่รู้
แต่ก้อเอาเหอะคับ ผมก้อทำเปนไม่เหนอะไร แค่เดินก้มหน้าเกบอาการ ไปเรียนต่อ
วิชาที่เราเรียนนั้นคือ เคมี ซึ่งจะเปนห้องทดลอง นั่งเปนกลุ่ม ผมหวังในใจว่า ซีจะมานั่งกลุ่มเดียวกันกับผม ไม่ต้องนั่งใกล้กันก้อได้ ผมหวังมากมาย
แต่แล้ว ซี ก้อมานั่งกลุ่มเดียวกันกับผม คนที่ตามมานั้น ก้อคือ บี  เอาอีกแล้วคับ  เค้าทั้งสองคนนั้นนั่งใกล้กัน  แถม บี นั่งตรงข้ามผมอีก  ใจนึงแอบดีใจ แต่อีกใจก้อเกิดอาการอีกแล้ว
สักพักเพื่อนก้อแซว เค้าสองคนอีกแล้ว  แถมแซวกับใครไม่แซวยังมาให้ผมแซวกับมันอีก ผมก้อแค่ก้อก้มหน้าแล้วผงกหัวแค่นั้นแหละคับ  ผมเรียนไม่มีความสุขเลย

วิชาเคมีจบไป  เราก้อต่างเลิกเรียนกัน  เราจะเดินไปเปนแก๊งคับ ที่ประจำที่ รร.จะเปนกันสาด เราจะนั่งเม้าที่นั้น
ตอนเดินกลับบ ซีเดินแยกไปกับพวกอีกพวกหนึ่ง แต่ไม่ใช่แก๊งผม  ทำให้ บี ได้มาเดินข้างผม
"เปนไงบ้างเดินไหวไหม ....มาเราช่วย" คำแรกที่ผมทักไป
พอถึงที่ประจำของแก๊ง  "มอส....เค้าปวดขาอะ" บีเสนอ ผมก็สนองซิคับ
"มา...เดี๋ยวเรานวดให้"  

เหนื่อยมากกก  พักไว้ก่อน

shockolate

ทีแรกอ่านแล้วเป็นงงเล็กน้อยนะครับ (ดีนะที่ตัวละครมีแค่ a b c ถ้ามีถึง z ละก็..!!) แต่ก็อ่านเข้าใจนะ  พออ่านไปอ่านมา เอ..มันก็หนุกดีคับ กรุณามาเล่าต่อ... ไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ ตอน ม.4 ผมก็เคยแอบชอบเพื่อนต่างห้องเหมือนกัน มันโคตรน่ารักเลย ตอนนั้นน่ะทรมานใจมาก แต่ในที่สุดมันก็ผ่านพ้นไปครับ.. ปล่อยวางครับ..ต้องปล่อยวางซะบ้าง แล้วใจเราจะพบความสงบสุข