OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 17

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
    “........” ผมเม้มปากแน่น...ริมฝีปากสั่นระริก..น่าจะโกรธเขา..แต่ทำไมไม่รู้ผมถึงรู้สึกผิด...
    “..ผะ...ผม..ขอ...ขอโทษ....”
       เสียงพึมพำแผ่วเบาและน้ำเสียงแตกพร่าของผมจะถึงหูเขารึเปล่าผมไม่รู้..เลยได้แต่วักน้ำลูบหน้าตัวเอง..ล้างๆไอ้ที่เป็นคราบทั้งหลายแหล่..
“..อูย....” บ่น...เมือก้าวขาออกจากห้องน้ำ...เหมือนความเจ็บปวดจากฝ่าเท้าของใครสักคนที่ยันโครมเข้าให้ที่เอวจะออกฤทธิ์แล้ว..ผมเอื้อมมือจับเอวตัวเอง..เจ็บชะมัด..
  ผลุบ...
     ผ้าสีน้ำเงินเข้มถูเหวี่ยงมาคลุมหัว..ทำให้ผมที่กำลังยืนสั่นอยู่ชะงัก..เอื้อมมือมาจับ..ผ้าขนหนูของใครสักคนที่อยู่บนหัวตัวเอง..
   ผมเหลือบมองคนที่ยังหันหลังให้..แล้วมองผ้าขนหนูในมือ...ผมจับกอดผ้าขนหนูผืนนั้นแนบอก..เดินเข้าไปใกล้คนที่ยืนฟึดฟัดอย่างหวั่นๆ...
   “..พี่....ผม..ผมขอโทษ..จริงๆน่ะ..คือผม....”
   “.พอ ! กูบอกว่ารีบๆแต่งตัวก็ทำไป..” ไม่หันมามองผมซักนิด แล้วก็ตวาดออกมา ผมสะดุ้งเฮือกอีกรอบ..ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าตัวเองมาใส่อย่างหวาดๆ..
   ผมเอื้อมมือดึงชายเสื้อของพี่โตไว้ช้าๆด้วยมือที่สั่นระริกของตัวเอง ...เขาหันมาทำเอาสะดุ้งฮ์อก..ความกลัวที่เขาทำร้ายผมเมื่อกี้ยังติดชนิดแงะไม่ออก..
   “..ผ้า..ของพี่....”
   “..เอาไปซะ..ของกูมีเยอะแยะ..” บอกแค่นั้นแล้วเดินตัวปลิวออกไปทันควัน..ทิ้งผมให้หน้าเสียมองตามแผ่นหลังที่เดินออกไปอย่างรู้สึกผิด.....ถึงเขาจะเป็นคนไม่ดี จะทำไม่ดี หรือจะใช้ผมเป็นเครื่องมือก็ตามแต่.....ยังไงก็ตาม ความจริงที่เขาช่วยเหลือผมหลายครั้งก็ปฎิเสธไม่ได้.....พอๆกับความจริงที่ว่าผมหาเรื่องเดือดร้อนให้เขาทุกที...
     ผมค่อยๆเดินตามพี่โตไปช้าๆ มือลูบเอวตัวเองที่เจ็บจนต้องร้องซี้ดทุกครั้งที่ขยับตัว.แขนก็ถือสบู่แชมพูของตัวเองและผ้าขนหนูสีน้ำเงิน..พร้อมๆกับใบหน้าของตัวเองที่ซีดๆเศร้าๆ มีน้ำตาคลอ..และจมูกที่ส่งเสียงฟืดฟาดตลอดเวลา..
..ผมเอื้อมมือลูบแก้มตัวเองช้า... เจ็บฉิบ...
Imprison 16: คลุ้มคลั่ง..
   “..ไอ้เนม..ไอ้เนม....ไอ้เนมโว้ย ! ” เสียงตะโกนดังลั่นทำเอาผมสะดุ้ง หันขวับมามองคนพูดทันทีพบว่าเหล่า
“สมุนพญามาร”กำลังยืนขมวดคิ้วมองหน้าผมที่เดินเอาของมาเก็บในห้องขัง ตามหลังไอ้คุณพี่โตต้อยๆ โดยสุดที่รัก
ของใครหลายๆคนเขาก็เดินโครมๆออกไปโดยไม่มองหน้าผมซักนิด..
   “..ครับพี่...” รับคำเบาๆ ก่อนจะร้องซี้ด...เจ็บปากฉิบหาย..
   “..`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตเป็นไร ” เอ้อ..ไอ้คำเรียกนี่..เหมือนจะเคารพ..แต่เปล่า..ทำเอาผมแอบขำ..ครับ..ได้แค่แอบๆจะขำจริงก็ไม่ได้ เพราะเจ็บปากฉิบ..
   “..เอ่อ.....” ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง..ถ้าบอกว่างอน..กูจะโดนกระทืบซ้ำมั้ย?
   “..หายไปไหนมาว่ะ..ข้าวเขิ้วไม่แดก ระวังจะตาย..” เสียงบ่นงึมงำเป็นหมีกินผึ้งดังรอบๆหู ทำเอาผมอยากจะบอกนัก..ว่าไอ้พี่โตนั่นแหละว้อย ทำตูซวย.....แต่เอ๊ะ...รึว่าผม...กันหว่า...เอาน่า.มันไม่ใช่ประเด็นน่ะ..ที่ต้องสนตอนนี้คือ..ไอ้คุณพี่โตหายไปไหน..
“...อูย.....” ผมบ่นอู้เมื่อจะลุกตามพวกพี่ๆเขาออกจากห้องขัง แต่ไอ้รอยเท้าที่ถูกประทับไว้ตรงเอวกลับเจ็บแปล๊บ..จนต้องทรุดตัวลูบเอวตัวเองปลกๆ ไอ้เวลาโดนถีบไม่เจ็บ..มาเจ็บตอนหลังนี่ถ้าเปิดเสื้อดูมันจะเป็นรอยช้ำมั้ยเนี่ย
   “..มึงเป็นไร...” คุณพี่ทินที่นั่งอยู่ข้างๆออกปากถามสีหน้าสงสัย ผมทำหน้านิ่ว ตอบงึมงำ..
   “..ปวดเอวอ่ะพี่...” คล้ายๆจะอ้อนว่าตูเจ็บ แต่ไอ้คนฟังเบิกตากว้าง หัวเราะลั่น..
   “............” ก็รู้อยู่น่ะว่าไม่สนกับความเจ็บปวดของคนอื่น..แต่ถึงกับหัวเราะร่านี่...ออกนอกหน้าไปมั้ย?..
        หัวเราะไม่พอยังกวักมือเรียกพรรคพวกมาซุบซิบ แล้วหัวเราะกันหน้าตาเฉย แถมชี้มาทางผมอย่างล้อเลียน แค่มองหน้า..แล้วหัวเราะลั่น...
   “..............” ผมหน้าร้อนฉ่า พูดไม่ออกขึ้นมาเฉยๆทั้งอายทั้งเจ็บใจ แล้วยังสงสัยว่าแค่ตูปวดเอวเพราะโดนถีบนี่มันจะอะไรนักหนา
    ผมหน้าบูด เตรียมจะเดินหนีเพราะความงอน แต่เสียงพึมพำกลับดังเข้าหูจนต้องชะงัก...
  “..ทำไม`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตถึงฟึดฟัดไปล่ะว่ะ..ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?..”
  “..เออว่ะ..กูก็อยากรู้..หรือว่าแม่งไม่ถึงใจ...”
   “..เห้ย บางทีมันอาจจะมีของแถมให้เฮียแกไม่พอใจก็นี่..”
   “..เออว่ะ...หรือว่าเฮียแกไม่ชอบทอง..แต่แม่ง เสียบก็เสียบไปเหอะน่า ดีกว่าไปสไลด์ให้เสียอารมณ์..”
   “..ฮีโธ่..สไลด์เองยังจะมันส์กว่าอีกไอ้สัด..”
    “..ไม่รู้โว้ย..หลายคนมันชอบต่างกันอย่ากูน่ะมันต้อง#@#@%fff^&***&(*&(*()*(*)*)_(“”-%#$#@#..
       ว้าก ไอ้เนมขอกรี้ดซักทีเหอะ !
    ผมหน้าแดงแจ๋ ฟังเสียงพึมพำแล้วตัวแข็งทื่อ โอเค..ผมอาจจะมาใหม่ ไม่เข้าใจศัพท์ทางเทคนิคสูงๆของพวกลุงๆเขา แต่ประทานโทษ ไอ้ประโยคแวดล้อมนั่นมัน......จะบ้าตาย..แค่ปวดเอว..เขาก็นึกว่าผมโดน..ไอ้พี่โต...อ้าก...
คิดแล้วขนลุกชะมัด..ตัวโตๆกล้ามใหญ่หล่อล่ำน่ะมันดีอยู่หรอก แต่แค่คิดว่าจะ...อี๋...ไอ้เนมรับไม่ด้าย..แถม..
ภาพของหนอนชาเขียวตัวบะเริ่มโผล่แว่บเข้ามาในความคิด ยิ่งทำให้ผมหน้าแดงก่ำ..ก่อนจะเหลือกตาขึ้นสูงทันที...
....เขาว่าเวลาผู้ชายมีอะไรกันมันก็ต้องทาง...แล้ว...จะให้เอาไอ้หนอนชาเขียวนั้น..
อ้าก... แค่คิดว่าไอ้หนอนชาเขียวนั้นจะทะลวงตูดผม ไอ้เนมก็อยากจะร้องไห้...ถ้าโดนจริงๆตูได้ตายแหงมๆ..
    ปัง !
     ขณะที่ผมทำท่าจะไปแก้ข่าวด้วยใบหน้า หยะแหยงปนสยองเหลือประมาณ ไอ้คุณพี่โตตัวต้นเหตุก็ถีบประตูห้องขังมาซะโครมใหญ่ แถมด้วยใบหน้าถมึงทึง เหลือบมองพรรคพวกที่หันมามองด้วยใบหน้าสนใจแลหื่นอย่างชัดเจนแล้วเดินสวบๆมาไม่ใส่ใจ มาใกล้ที่นอนที่ผมนั่งทำหน้าจะตายอยู่..ไอ้เนมหันไปมองตาแป๋ว..แต่สิ่งที่ได้รับมาคือใบหน้าบึ้งๆเมินหนีพร้อมกับ..
ป้าบ !
   “...โอ๊ย.....”
   “..อูว...”
       ไอ้คุณพี่โตแม่งมันถีบผมอีกแล้ว ไอ้เนมอยากจะลุกขึ้นชี้หน้าด่าพี่ท่านซะเหลือเกิน รอยเท้าเต็มๆที่ซัดเข้าตรงเอวทำเอาผมร้องโอดโอย..ก็มันซ้ำแผลเก่าพอดีนี่..อ้าก..เจ็บ...
    “..จุ๊ๆ..เฮีย..แรงไปๆ...ไอ้หนูมันเพิ่งโดนมาหมาดๆ ถนอมมันหน่อยเซ่..” ไอ้คุณพี่ทินที่ตะกี้ทำเสียงเอฟเฟกต์ใส่ตอนผมร้องโอดโอยเข้ามากอดคอไอ้พี่โตไว้ พร้อมกับยิ้มร่า...
    ผลั่ว!
  สม ! ปากหมาดีนัก..
    หมั่นไส้มาหลายตอนแล้วน่ะ พูดจาแต่ละทีนี่เสี้ยมเรื่องไม่เป็นเรื่องทั้งนั้น เป็นไงล่ะ โดนไอ้คุณพี่โตซัดเข้าซะ
เต็มตรีน..หึหึ...
   “..ยิ้มอะไร..อยากโดนด้วยเหรอมึง...” พอซัดไอ้คุณพี่ทินแล้วยังจะมาแว้งหาผมต่ออีก..กวนอะร้าย..ไม่มี ไม่ได้อยากโดนด้วย..อย่าพลาสิลุง เฮอะ !
    “.........” ก็ได้แต่เงียบแล้วส่ายหน้าพรืด.. แต่ดูท่าท่าทางของผมจะไม่ถูกใจไอ้คนตรงหน้าซักเท่าไหร่นัก เขาเลยขยับตัวไปนั่งบนฟูกนอนตัวเองก่อนจะ...
ปั่ก !
   “..ไอ้ทิน..มึงมานอนข้างกู.. มึงขยับไป..มองหน้าแล้วอยากถีบ..” บ่นด่าอะไรผมไม่ว่า..แต่ดันถีบผมอีกรอบน่ะสิ ไอ้เนมเลยขยับที่นอนหนีทันที ก็ไม่ได้อยากจะอยู่ด้วยนักหรอกน่ะเฟ้ย ชิ ยิ่งมาถีบกันแบบนี้ ไปอยู่แล้ว เชิญเอาไอ้คุณพี่ทินเป็น
ที่รองตีนซะเถอะ
หึ..ทำตัวเป็นภรรยางอนสามี..งอนเขาทีก็ไล่ไปนอนที่อื่น..เป็นตุ๊ดรึไงว่ะ ชิชะ..
    ผมลากที่นอนมานอนข้างไอ้คุณพี่ทินทันที ดวงตามีน้ำตาคลอเอ่อ..ไม่ได้เสียใจอะไรหรอกครับ..แต่ปวดเอว..วันนี้ผมโดนถีบไปกี่รอบแล้วล่ะ ช่วยนับทีซิ..
    “..พี่แน่ใจ...” เสียงไอ้คุณพี่ทินว่าทำให้ผมชะงัก..แอบเงี่ยหูฟัง
    “..กูจะนอน อย่าพูดมาก...”
    “..เห้ยพี่..มันนอนติดไอ้กิตนา...” ไอ้คุณพี่ทินว่า พลางเหลือบมองมาข้างหลัง ทำเอาผมสะดุ้งแล้วทำเนียนๆปูผ้าไปซะ..แต่พี่เขากลับมองผู้ชายข้างๆผมอย่างระแวง..ทำให้ผมต้องหันไปมองบ้าง......................
เจ้ย !
   สะดุ้งเฮือกทันที่เมื่อเห็นหน้านิ่งๆที่มองผมอยู่..ทำเอาไอ้เนมขนลุกวาบ..ไอ้คุณพี่กิตน่ะครับ..ถึงแม้เขาจะไม่ได้ทำร้าย ไม่ได้มาขู่เข็ญ หรือตะคอกผมเหมือนคนแถวนี้..แต่ว่า...ไอ้สายตานั่น ท่าทางแบบนั้น ทำเอาผมนึกถึงตอนที่เขาบีบข้อมือผมซะแน่นไม่ๆได้..
   ผมหันสายตาหวั่นๆไปมองอีกฝั่งทันที..ตายด้วยตรีนไอ้พี่โต กับตายเพราะท่าทางแบบนี้ของไอ้คุณพี่กิต ผมจะเอาไงดี...
  “..ช่างหัวมันสิ..เกี่ยวอะไรกับกู...” เหลืบตามามองผมที่ส่งสายตาหวาดหวั่นขวัญกระเจิงไปหา แต่ก็เมินหนีอย่างรวดเร็ว แล้วประชดออกมาแบบนั้น...
อะไรกันเนี่ย..งอนเรอะ..ผมทำหน้าบูดๆใส่แผ่นหลังหนาที่เห็น..เชอะ..ใครจะง้อ
    “..ทำใจแล้วกันมึง..ขอให้โชคดีว่ะ...” โอ๊ย~~~ อย่าเพิ่มความกลัวให้ผมได้มั้ย? ไอ้คุณพี่ทินบ้านี้ คนยิ่งหวั่นๆอยู่..หันไปก็เจอกับหน้านิ่งๆนั่นมองมาอีก..เฮือก..น่ากลัวจริงวุ้ย..
ก่อกแก่ก..ก่อกแก่ก....
เสียงอะไรหว่า..?
   ผมลืมตาขึ้นมาช้าๆในความมืดสลัว ไฟทางเดินที่ส่องอยู่ภายนอกสาดเข้ามาเล็กน้อย ทำให้ผมหยีตาฝ่าแสงแบบมึนๆ..ดูท่าจะยังไม่เช้าด้วยซ้ำ..มันอะไรกันล่ะนี่
ก่อกแก่ก...ก่อกแก่ก...
งือ...ดังมาอีกล่ะ...
เสียงนั้นยังรบกวนการนอนของผมต่อ ทั้งที่ว่าจะปิดตาหลับอยู่แล้วเชียว..ยังดังมาอยู่ได้..แล้วเสียงมันก็ดังเหมือนจะอยู่ใกล้ๆหูด้วยนี่นา..อืม...ข้างๆซะด้วย...ข้างๆ....
   ผมลืมตาอีกครั้ง ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือการนอนตายอนาถของไอ้คุณพี่ทิน น้ำลายไหลย้อยเอนไซม์กำลังทำงานได้ที่..ส่วนอีกคนก็นอนหงายหลับตาพริ้มแล้วกรนน้อยๆ..
แปะ..ผมยกมือฟาดยุงอย่างหงุดหงิด..มาแดรกเลือดตูอีกล่ะ..
ก่อกแก่ก...ก่อกแก่ก...
ยังดังมาอีกเรอะ...ผมขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ ก่อนจะตัดสินใจหันไปอีกข้าง...
  “..จ้าก...”
    เวลาประมาณ สองนาฬิกาเศษของคืนวันอันสงบสุขของบรรดานักโทษในเรือนจำ XXX กลับมีเสียงโหยหวนแบบนี้ดังขึ้นมาแทน...
  “..เห้ย...อะไรว่ะ...” เสียงเอะอะดังค่อยๆทวีความดังขึ้นมาจากห้องขังหลายๆห้อง ขณะที่ผม..ไอ้ตัวแหกปาก กำลังอ้าปากค้าง ผงะหงาย..มองภาพเบื้องหน้าที่ทำให้ผมร้องออกมาด้วยอาการเหวอสุดขีด...
   นี่มันอารายก๊าน..
ภาพอันน่าสยดสยองเบื้องหน้า คือใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่งในแสงสลัว ดวงตานิ่งสงบไม่มีร่องรอยอารมณ์ใดๆ..มือซ้ายของเขามีปากกาสีน้ำเงินด้ามหนึ่ง มือขวาของเขากำหมัดแน่นแขนขวาของเขามีรอยหยดเลือดสีเข้มไหลพรากเป็นทางยาว..และผมจะไม่ว่าอะไรเลย ถ้าเลือดนั่นจะไม่ได้ถูกสะบัดลงมาบน...
บนหน้าของผม....
โอเคมันอาจจะเชื่อยากที่จะมีไอ้บ้าคนนึงนอนหลับไม่รู้ตัวกระทั่งว่าเขาเอาเลือดมาหยดใส่หน้าแต่นี่ล่ะคือความจริง..ก็เขาไม่ได้หยดใส่หน้าผมทันที่นี่ครับ..รอจนกระทั่งผมหันมาถึงได้สะบัดแขนเอาเลือดมาเซ่นหน้ากันแบบนี้...
    ไม่พอ..เอาเลือดมาสะบัดใส่หน้าผมไม่พอ..ยังตั้งท่าคร่อมทับผมไปครึ่งตัวแลบลิ้นแผลบๆจะมาเลียเลือดตัวเองบนหน้าผมอีก..
ฮือ..ไม่เอาแล้ว..ผมกลัวแล้วค้าบ...
ผมตัวสั่นผับๆ สไลด์ตัวเองไปเกาะอะไรหรือใครก็ได้ที่อยู่ใกล้ทันทีขณะที่คนทั้งในห้องขังข้องเดียวกับผม รึต่างห้อง ต่างก็หันมามอง ร้องถามกันใหญ่แต่พอเห็นภาพตรงหน้าเท่านั้นล่ะ..

pkclub2146

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

asd

ขอบคุณครับผม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

xiah01

แก๊งกิ๊วคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

waahk01234

ขอบคุณครับ

poomza

อ่านต่อๆๆสนุกดี

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคับ

nattan010

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบคุณมากมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

dream28

ขอบคุนมากครับ