OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 20

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“..มึงมีอะไรก็พูดมาสิ..” จากการส่งเสียงอันทรงพลังที่มีอำนาจให้สารพัดคำด่าและสัตว์หลายสายพันธ์จากปากของพี่ๆทุกท่านหยุดลงแค่นั้น ผลหันหลังไปมองคนพูดช้าๆ..ด้วยท่าสโลวโมชั่น.. ..แล้วก็ได้แต่กลืนน้ำลายเอื้อก..
   “..ว่ามาสิ..เงียบทำไม...”
   “..................”
ใบ้แดก...
“..เหอะ....” เสียงสบถงึมงำในลำคอของคนพูดทำเอาผมเกร็งตัวแข็ง...มองหน้าสวยๆหวานๆที่แสนจะไม่เข้ากับตาดุๆคู่นั้นและน้ำเสียงเย็นยะเยียบแล้วก็ได้แต่แอบถอนใจเฮือกๆ..
   “...ไม่แน่จริง..ก็อย่าพูดเลยว่ะ ...” คำพุดนั่นทำเอาผมเริ่มชะงัก..ไม่รู้ว่าเมฆมีอะไรไม่พอใจผมนักหนา..
ผมหันไปมองคนที่ยืนกอดอก..มองหน้าผมด้วยดวงตาสวยๆแต่น่ากลัวคู่นั้น..เมฆหรี่ตาลงช้าๆ..สบตาผมแล้วก็แสยะยิ้ม..
..คือผมไม่ใช่พวกหาเรื่องใครก่อนน่ะ..แต่ไอ้เรื่องแบบนี้เนี่ย..ทนไม่ได้ว่ะ..
   “..แค่ผมจะพูดกับคนที่ต้องการพูดด้วยแค่นั้นเอง..” ผมบอกออกไปเรียบๆ พลางมองหน้าพวกพี่ๆทั้งหลายที่ยืนรายรอบ อึ้งแดกและมีท่าทีโมโหกับปากหมาๆของผมไม่มากก็น้อย..
...ดูแล้วห่วงอนาคตตัวเอง..นอนหลับอยู่ดีๆจะถูกลากไปตื้บไส้แตกรึเปล่าเนี่ย..
     “..ขอโทษที่พูดไม่ดีครับ..ผมขอไปเข้าห้องน้ำ...” ผมว่าพลางวางไม้กวาดทางมะพร้าวไว้บนโต๊ะม้าหินอ่อนแล้วเดินออกมา..ไม่วายได้ยินเสียงอะไรตกพร้อมกับเสียงสบถด่าตามหลังดังลั่น..
     “..ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`เนม...มึงเล่นหัวแม่ตีนกูอีกแล้วไอ้สัด...”
...ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไงเล่า...
   “..`ตัวเงินตัวทอง`นี่มาทำไรตรงนี้..” เสียงทักนั่นทำเอาผมชะงัก กำลังจะเดินกลับที่เก่าแล้วเชียว..พอหันไปก็เจอคุณพี่วิทย์ยืนมองอยู่...ไม่ได้เจอกันนานน่ะพี่ ตั้งแต่พี่โดนอุ้มเข้าหอ..เอ๊ย..เข้าห้องพยาบาลตั้งแต่วันนั้นน่ะ..
     “..มา..เข้าห้องน้ำ..จะไปแล้วครับ..” จะรีบสไลด์เท้าหนี เพราะกลัวเหลือเกินว่าจะซวยอีก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าอยู่กับตัวเอง..
...ในที่สุดไอ้เนมก็ค้นพบแล้วล่ะครับ..ว่าการอยู่กับตัวเอง..เป็นอะไรที่เรียกหาความซวยได้มากที่สุดแล้ว..
    “..เดี๋ยว !..” ว่าแล้วดึงแขนผมไว้...เหวอ...อย่าตื้บผมน่ะคร้าบ..ไอ้เนมไม่มีพวก !..
    “..อะ..ครับๆ....”
   “..มึง....” ว่าพลางนิ่ง..ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด..แล้วก็เพิ่มแรงบีบที่แขนผมอีกด้วย..
“..เห็นไอ้เมฆมั้ย?..”
  “.............” เห?...มีอะไรกันเรอะ..
   “..ว่าไง..เห็นไม่เห็นตอบมา..” คุณพี่วิทย์เร่งยิกๆ..
   “..อยู่ที่ลานออกกำลังกายครับ..” ผมตอบอ่อยๆ..แต่ไอ้คุณพี่วิทย์ทำตาโตกว่าเดิม บีบแขนผมแน่นกว่าเดิม..ถลึงตาใส่
ไอ้เนม..แล้วถามอย่างรวดเร็ว..
   “..อยู่กับใคร?...”ว่าแล้วก็ดึงแขนผมแรงอีกนิด..เอาเข้าไป..
   “.....” จะให้ผมตอบไงล่ะครับ?..ก็คนเยอะจะตายห่า..รึต้องร่ายทุกรายชื่อ..ไม่ไหวมั้ง?..
  “..เอางี้..มัน...เอ่อ....อยู่กับ...กับ....” ว่าไปก็ตะกุกตะกักเอง หน้าตาน่ารักๆนั่นกำลังออกอาการครุ่นคิดอย่างหนัก..แก้มเริ่มขึ้นสี..โอเค..มันคงเป็นเพราะเหงื่อมั้ง..
   “...ไอ้หมอเถื่อนอยู่แถวนั้นมั้ย?..กู....กุ จะให้มันดูขาให้..พอดีมันเจ็บ...ก็แค่นั้น !...” ว่าตะกุกตะกัก..ส่วนประโยคหลังดังลั้นอย่างคนร้อนตัว..หือ..แปลกๆ...  ...ผมแอบหันไปจ้องหน้าคนถามแบบสงสัยจัด..และสิ่งที่ได้รับมาก็คือ
นิ้วกลาง..โอเค..ตอบก็ได้ว่ะ..
“..ไม่อยู่ครับ..ไม่เห็น...”
  “..อ้อ....เรอะ....” รับคำพลางแอบถอนหายใจโล่งอก..ชักจะแปลกๆขึ้นทุกทีแล้วน่ะครับ..แทนที่จะโมโห..แต่ทำโล่งอกแบบนี้...หึหึ......น่าสงสัย...น่าสงสัย...
“..ทำหน้าแบบนั้นทำไมว่ะ !..ไอ้นี่...กูถามเสร็จแล้วมึงจะไปไหนก็ไปสิ !..” ยิ่งร้อนตัวก็ย่องน่าสงสัย..แต่..ก็ขอหลบปลายตีนที่แกว่งมาก่อนแล้วกัน..ทำไมคนที่นี่เวลามีอะไรชอบแกว่งเท้ากันจังว่ะ....ทำเหมือนผมเป็นเสี้ยน..
  “..ครับๆ...เอ่อ..พี่เห็นพี่โตมั้ย?...” ลองถามไปก่อน..เขาถามมาก่อนก็ขอถามบ้างแล้วกัน..
  “..`ตัวเงินตัวทอง`โตอยู่แถวอาคารเยี่ยม...ไปหาเองแล้วกัน..” ขมวดคิ้วใส่ผมนิด แล้วถอนใจ..
  “..มานี่...กูจะไปแถวนั้นพอดี...”
        ว่าพลางเดินนำผมลิ่วๆ..ท่าทางปากหมา..หมายถึงปากตรงกับใจน่ะครับ..แต่ความจริงแล้วก็ใจดีอยู่บ้างล่ะมั้ง..ถึงพาผมไปด้วย..คนพูดก็เดินนำผมดุ่มๆไปตามอาคารต่างๆ..ขณะที่ผมก็เดินตามต้อยๆอย่างซื่อสัตย์..แม้จะนึกงงตัวเองไม่น้อยว่าทำไมจะต้องมาขวนขวายตามง้อตามขอโทษคนที่กระทืบตัวเองอยู่ทุกวันด้วย..คิดแล้วก็งงตัวเอง..
..แต่ถ้าผมได้ขอโทษไปแล้ว.ก็คงเจอสาเหตุเองมั้ง..ว่าแต่ว่า....
   “..แล้วอาคารเยี่ยม..มีไว้ทำอะไรอ่ะพี่...” ว่าแล้วก็ต้องทนรับสายตาที่มองมาเหมือนกุเป็นควายสักนิด..แต่คงคุ้ม..
   “...ควายเหรอมึง..ชื่อมันก็บอกว่าเยี่ยม...มีไว้ให้มึงมาขี้รึไง..”
  “.............” คือบางทีก็น่าจะเข้าใจบ้างว่าคนเขาไม่รู้..
  “..`ตัวเงินตัวทอง`โตเมียมันมาเยี่ยมมั้ง..เห็นประจำทุกอาทิตย์นี่...” ว่าแล้วก็ยักไหล่เดินเลี่ยงไปอีกทาง..ไม่สนใจผมที่ยืนเอ๋ออยู่..ขณะที่ผมมองตามเฮียวิทย์และพรรคพวกแล้วก็เดินท่อมๆไปใกล้กับห้องโถงกว้างๆที่มีโต๊ะเรียงราย..แอบมองลอดซี่ลูกกรงเข้าไปข้างในอย่างสนอกสนใจไม่น้อย..
  ...เมียมาเยี่ยมเหรอ?...
    คำๆนี้ทำให้ผมต้องพยายามสอดส่องให้มากกว่าเดิม...คือเปล่าหึง..แค่อยากรู้เฉยๆว่าใครจะซวยได้ขนาดนั้น
   “..มึงมายืนตรงนี้ทำไม..” เสียงเรียกคุ้นหูเบื้องหลังทำให้ผมสะดุ้ง หันไปมองคนพูดที่มองมาด้วยใบหน้าเดิมๆ ดูหล่อเหลากว่าเคยนิดหน่อย แต่ตาดุๆนั่นทำให้ผมใจเสียจังแฮะ..แต่เดี๋ยวก่อน..อย่าเพิ่งสนใจ..ขอให้ฟังที่ผมพุดซักนิดก่อนก็ยังดีล่ะ..
   “..พี่...คือ...ผะ....”
   “..หลีก..นี่ไม่ใช่ที่ของมึง..เลิกขวางประตูแล้วไปช่วยไอ้พวกนั้นกวาดพื้น..ก่อนจะถูกรุมกระทืบ..” ว่าพลางรุนไหล่ผมให้ห่างจากประตูเหล็กดัดที่ผมแอบมองอยู่.. จะฟังกันซักนิดไม่ได้รึไง
  ผมหน้ามุ่ย ขมวดคิ้วอย่างเริ่มหัวเสีย.. ตัวเองไม่ฟัง..ไม่ยอมฟัง..แล้วจะบอกว่าคนอื่นโง่..ไม่พูดไม่จา..ทำตัวปัญญาอ่อน.. ทำไมไม่หัดฟังคนอื่นเขาบ้างล่ะว่ะ....ชั่วชีวิตนี้ทำเป็นแต่พูดรึไง..เหอะ !..
   “...แล้วกว่าจะมีคนมาเยี่ยมมึงได้..ก็อีกสามเดือน..จำใส่กะโหลกไว้ซะ...” พูดเสร็จก็เดินดุ่มๆเข้าไปในห้องนั้น..ยื่นอะไรสักอย่างให้กับผู้คุมที่ยืนประจำอยู่..
...ทิ้งผมที่กำลังหงุดหงิดโมโหแบบมีสาเหตุ..แต่เป็นสาเหตุที่ผมคิดว่าไร้สาระ..เพราะปกติไอ้เนมไม่ค่อยโกรธใครเพราะเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่..แต่ยังไงตอนนี้ก็อดหัวเสียไม่ได้..
..และขณะที่ผมขมวดคิ้วงุ่นง่านกับตัวเองอยู่นั้น..หัวก็ไพล่ไปคิดถึงอีกเรื่องที่น่าสนใจกว่าอาการเคืองของตัวเอง...ผมค่อยๆคลายหัวคิ้วตัวเองออกช้าๆเมื่อนึกถึงคำพูดของผู้คุมในวักแรกที่เข้ามาได้....อีกสามเดือนสิน่ะ...ที่แม่จะมาเยี่ยมได้...
   คิดพลางแอบมองไปในห้องนั้นอย่างอิจฉาไม่ได้..นักโทษที่มีญาติพี่น้องมาเยี่ยม..ต่างก็มีสีหน้าแจ่มใส..ยิ้มแย้มดีใจ บางคนยังเอาของฝากมาให้..ภาพของการได้พบกันอีกครั้ง..มันมีความสุขขนาดนี้นี่เอง...... คิดแล้วกระบอกตาก็ร้อนวาบ...เมื่อไหร่...จะได้เจอแม่อีกน่ะ...
    ..แต่แล้วสายตาของผมก็ไปปะทะกับร่างของชายหนุ่มหญิงสาวบนโต๊ะตัวหนึ่ง..หญิงสาวหน้าตาสวย..ขนาดผมที่แอบมองไกลๆยังดูออกว่าสวย กับร่างของผู้ชายอีกคน..แผ่นหลังนั่นผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี..ชุดและทรงผมนั้นก็ใช่...แต่ที่แปลกไป..คือการที่ผมได้เห็นเขายิ้มและหัวเราะแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน......ยิ้มอย่างมีความสุข...หัวเราะอย่างสบายใจ..
กับคนอื่น...ที่ไม่ใช่ผม......แต่เขาก็ไม่เคยยิ้ม..และหัวเราะกับผมอยู่แล้วนี่.....จะคิดเปรียบเทียบไปทำไม
Imprison 18: นอกสายตา
ขมวดคิ้ว...ผิดรึไง..หน้ามุ่ย..แล้วทำไมล่ะว่ะ..ตาขวาง..หนักหัวใครละว้อย
   มองหน้าทำไม ไม่ได้ไม่พอใจ ไม่ได้หึง ไม่ได้อะไรทั้งนั้น... แค่หงุดหงิด เข้าใจมั้ย แค่หงุดหงิด หงุดหงิดน่ะ หงุดหงิดแบบที่จะฆ่าคนได้อีกรอบ ชัดเจนมั้ย !
    อย่ามาทำหน้าตาแบบนั้นใส่น่ะ ผมก็แค่หงุดหงิด ไม่เข้าใจ และไม่พอใจอย่างแรงกับพฤติกรรมที่บุคคลทั่วไปแสดงกับผมเท่านั้นเอง ผิดเรอะถ้าผมจะไม่ชอบที่พวกเขาทำเหมือนผม โง่ ซะเต็มประดา.. ทำเหมือนไอ้เนมเป็นแค่ ควาย ตัวนึง เป็นแค่เศษคนเศษเดน หรือว่าตัวห่าเหวอะไรสักอย่างที่คอยเกาะติดหลืบนิ้วเท้าพวกเขา เป็นตัวถ่วงความเจริญ ทำให้ผู้พบเจอหรืออยู่ใกล้ผมมีแต่ความซวย..   มันน่าหงุดหงิดชะมัด...
    โอเค..หลังจากตอนที่แล้ว ผมไปว้ากใส่ไอ้คุณพี่ๆทั้งหลายที่เอาแต่อ้าปากด่าเนมฉอดๆ บอกว่าผมโง่อย่างนั้นฟายอย่างนี้ จนผมอดไม่ได้ ด่ากราดให้มันรู้กันซะบ้างแล้วไพล่ไปเจอไอ้คุณพี่โตที่พอมาถึงก็ไม่ฟังอะไรเลย เอาแต่ด่าๆ ด่าผมแล้วหันไปสวีตวิ้ดวิ้วกับแฟน จนตอนนี้ ผมไม่มีอารมณ์จะขอโทษขอโพยใครแล้ว..โดนด่ามาทุกวันนี่มันก็เครียดน่ะว้อย..
  คิดแล้วก็ถอนหายใจฟึดฟัดเดินดุ่มๆไปยังโรงอาหารเพื่อกินข้าวเย็น...หน้าตาผมตอนนี้เป็นยังไงไม่รู้.รู้แต่คนที่มองเห็นต่างก็ขยับหนีเป็นแถว..อะไรว่ะครับ..ไม่ได้จะกินหัวใคร..แค่เกือบ..หึหึ..
   “..ทำหน้าแบบนั้น..เดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก...”เสียงนุ่มๆทักทำให้ผมหันไปมอง..อ้อ...พี่กันย์นี่เอง ยืนฉีกยิ้มให้ผมน้อยๆ หน้าตาที่เหมือนไม่รู้ทุกข์ร้อนนั่นทำให้ผมนึกหมั่นไส้ขึ้นมาวูบหนึ่ง..ก่อนอารมณ์เดือดๆจะเริ่มเย็นลง..เพราะรอยยิ้มนี้นั่นล่ะ..
   “..ขอบคุณครับ..” ผมออกปากขอบคุณพลางยิ้มให้พี่กันย์น้อยๆ..รายนั้นก็ได้แต่ยิ้มรับ..พร้อมกับเดินไปนั่ง..หืม..ที่โต๊ะของ พวกลุงเกรียนแห่งเดอะ คุก คุก นี่เหมือนกัน..
...ผมหันไปมองคนข้างๆอย่างหวาดผวา..นี่อย่าบอกน่ะ..ว่าพี่จะแปรพักตร์ไปอยู่กับพวกนี้..ผมขอเถอะพี่..ให้คนดีๆหรืออย่างน้อยผมก็คิดว่าดี ได้มีเหลืออยู่ที่นี่บ้าง..
    “..มาแล้วเหรอ?...” เสียงที่ทักกลับเป็นเสียงของเมฆ..ผมแอบขมวดคิ้ว ขณะที่นั่งลงบนโต๊ะเงียบๆ..แต่ก็ยังมีเสียงแซวบังเกิด..
   “..ว่าไง ไอ้เนม..ได้ข่าวว่าตอนบ่ายปล่อยหมาเหรอว่ะ..”
   “................” ผมหันไปมองหน้าคนพูดทันที..อย่าทัก..ตูยังเคืองอยู่..
   “..อย่างนี้สิ ถึงจะสมกับอยู่แดนสิบสองหน่อย..เสือกอ่อนข้อทำตัวปะเหลาะให้พวกมันได้ใจ เลยรุมมึงกันใหญ่..เป็นไงล่ะพวกมึง..เจอไปกี่ดอกว่ะ..” คนพูด พูดไปก็กอดคอผมโยกไปโยกมา..เจ็บน่ะเว้ย.. ผมหันไปมองหน้าคนทำ.. หมอนี่..
พี่เบิร์ด (ไม่ใช่ธงชัย)หนึ่งในพลพรรคของเฮียโตขาหย่ายยยย เหมือนกัน..แต่ผมเจอไม่บ่อย พี่แกอยู่คนละแดน..เจอกันแค่ตอนกินข้าวเท่านั้น..
    “..โห....หยุดเลยมึง...ดูซิ...ไอ้กิตยังตกใจไม่หาย..โถๆ...ให้ตายยังไงมึงก็ไม่เจอน้อง...อุ๊ก....” ไอ้คุณพี่ทินว่า ทำท่าจะพล่ามเรื่องของชาวบ้านต่อ แต่โดนคุณพี่กิตสกัดดาวรุ่งโดยการซัดแขนศอกใส่ท้อง แล้วส่งสายตาเข้มๆใส่..จนต้องเงียบไป..เหอะ..สาสม..
    “..สะใจ..ปากมากดีนัก...” คราวนี้พี่แม้กว่าพลาง หันหน้ามามองหน้าผม “..ถ้าคิดว่าแน่แล้วก็เอาตัวให้รอดแล้วกันน่ะมึง..ถ้าปากดีแล้วจากนี้ก็ช่วยตัวเองซะมั่งล่ะ..คราวนี้กุไม่คอยกันให้แล้วน่ะเว้ย..” ว่าพลางเอาส้อมมาชี้ๆชักๆตรงหน้าผม..เอ้อ...ครับพี่..เข้าใจว่าดูแลตัวเองมาตลอดเหอะ..ผมน่ะ...
   “..เอาน่า..ยังไงก็เด็ก`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตเว้ย..วันนี้เมียแกมาเยี่ยม..ท่าจะอารมณ์ดี..รอขอของกินดีกว่าว่ะ..”
  “..ฮ่าๆ...ไม่มีใครมาเยี่ยมล่ะสิมึง..สมน้ำหน้า..” พี่เบิร์ดว่าพลางตบหัวผมเบาๆ..หยุดๆได้มั้ยว่ะ..เดี๋ยวก็องค์ลงอีกรอบหรอก
   “..พูดยังกะมึงมีงั้นแหละสัด..อยู่มานานเข้าก็ค่อยๆหายไปแบบนี้ล่ะว่ะ..อิจฉา`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตชะมัด..มีเมียคอยมาเยี่ยมมาหาไม่ขาด..” คนพูดทำหน้าเคลิ้ม..แหยะ..น่าขนลุกว่ะ..
   “..เออ...อิจฉาดิว่ะ..เมียเฮียแกออกจะสวย..”
   “..สวยทั้งนอกคุกในคุกเลยว่ะ อิจฉา..คนหล่อก็เงี๊ยะ...” ไอ้คุณพี่เบิร์ดว่าพลางเหล่มองมาทางผม..แต่ไอ้เนมเบือนหน้าหนี..ไม่รับมุข..มีไรมั้ย..
   “..ว่าไง..เมฆ....วันนี้`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตมีสาวมาเยี่ยมน่ะมึง...” รายนี้ก็แหย่ชาวบ้านเขาไปทั่ว พอผมไม่รับมุข เลยหันไปหยอกเมฆที่นั่งกินข้าว..เอ่อ...คุยอะไรกับพี่กันย์สองต่อสองไม่รู้..
   “..แล้วไงว่ะ...” รายนี้ก็ตอกกลับแล้วนั่งกินข้าวต่อไม่สนใจ..นิ่งจนได้โล่..
   “..ไอ้นี่...ไม่สนเรอะ...พอได้ใหม่ก็ลืมเก่างี้ล่ะว้า~~~“ ผมฟังแล้วได้แต่รำคาญ..ไม่รู้จะพูดอะไรนักหนา..
   “...เรื่องของกู..”
  “..ปากหมาขึ้นทุกวันน่ะสัด...อ่าว..`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตมาแล้ว..”เสียงทักทายนั่นทำให้ผมเหลือบตาขึ้นไปมอง พบร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใบหน้านั้นดูแช่มชื่นรื่นเริงจนผมเห็นแล้วอดหน้านิ่วไม่ได้ยิ่งได้ยินเสียงลิ่วล้อพากันแซว เส้นอารมณ์ยิ่งกระตุกยิกๆ ..น่าหมั่นไส้ !

pkclub2146

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

asd

ขอบคุณครับผม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

wsdonin

ขอยคุณมากคับ

xiah01

แก๊งกิ๊วคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

waahk01234

ขอบคุณครับ

poomza

อ่านต่อๆๆสนุกดี

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณครับ

nattan010

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบคุณมากมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ