OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 21

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   “..แล้วไงว่ะ...” รายนี้ก็ตอกกลับแล้วนั่งกินข้าวต่อไม่สนใจ..นิ่งจนได้โล่..
   “..ไอ้นี่...ไม่สนเรอะ...พอได้ใหม่ก็ลืมเก่างี้ล่ะว้า~~~“ ผมฟังแล้วได้แต่รำคาญ..ไม่รู้จะพูดอะไรนักหนา..
   “...เรื่องของกู..”
  “..ปากหมาขึ้นทุกวันน่ะสัด...อ่าว..`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตมาแล้ว..”เสียงทักทายนั่นทำให้ผมเหลือบตาขึ้นไปมอง พบร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใบหน้านั้นดูแช่มชื่นรื่นเริงจนผมเห็นแล้วอดหน้านิ่วไม่ได้ยิ่งได้ยินเสียงลิ่วล้อพากันแซว เส้นอารมณ์ยิ่งกระตุกยิกๆ ..น่าหมั่นไส้ !
“..`ตัวเงินตัวทอง`พี่โต...ได้ไรมามั่งอ่ะเฮีย...แบ่งน้องๆบ้างซิจ๊ะ..อย่าเม้มๆ...” ว่าแล้วก็แบมือขอแบบหน้าด้านๆ ผมมองหน้าคนพูด..ไอ้พี่เบิร์ดท่าจะไม่เคยตาย..
   “...หลีก...ไอ้นกแสก..แกว่งปีกหาตีนเชียวมึง..” ว่าพลางใช้ฝ่าเท้ารุนหลังพี่เบิร์ดเบาๆ(ของพี่แกน่ะ)ให้ขยับลุกขึ้น...ซึ่งที่นั่งพี่เบิร์ดก็คือข้างๆผม...ไอ้เนมขยับห่างทันทีโดยไม่ต้องมีการรีรอ..ถึงไม่บอกก็จะขยับ..กุนอยแดก..อย่ามาใกล้เดี๋ยวมีมวย ฮึ่ย!
   “..แล้วตกลงได้ไรมาว้า...รึว่าเจ้กิ๊งเอากล้วยบวชชีมาให้ ฮ่าๆ ” ไอ้คุณพี่เบิร์ดนี่ถ้าไม่ทนตีนก็ท่าจะคุ้นเคยกันดี..เลยทักทายท้ากันอย่างไม่กลัวโดนอุ้มฆ่าแต่ประการใด..
   “..เชี้ย....ปากหมาสัดๆ...”
    “..ได้ไรมามั่งว่ะ เอามาแบ่งกูมั่งซิ อย่ามาใส่เบาท์น่ะเว้ย เดี๋ยวกูแช่งให้เจอลื่นซะนี่..”
   “..อย่าเอาเรื่องของเมียมึงมาวัดกับแฟนกู...แล้วกิ้งก็ไม่ได้ฝากอะไรมาให้มึง..รอไปเหอะไอ้แสก!..”
  “..เชี้ยนี่..ทำหวง..เออ..เมียเมิงน่ะแสนดี เทพธิดาของแท้..” รายการแฉลากไล้เกิดขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้ทุกคนหูผึ่ง..ไอ้คุณพี่เบิร์ดนี่ท่าจะเคยรู้จักมักจีกับเชี้ยพี่โตแน่ๆ
  “..ถึงจะมีผัวเลวๆแบบมึงก็ยังไม่ไปหาคนอื่น ..เป็นกูน่ะ..สวยแบบนั้นไปหาอาเสี่ยหล่อๆเลี้ยงซะยังจะดีกว่า..ไม่จมปลักคอยส่งข้าวส่งน้ำให้ขี้คุกอย่างมึงร๊อก...โด่...”
   “..ไอ้สัด ! อย่ามาลามปามเมียกูน่ะมึง..ไปไกลๆเลยเชี่ยเบิร์ด...วอน`สวย`...” ลุกพรวดขึ้นด่าแล้วกระแทกตัวนั่งปึง ท่าทางไม่พอใจที่ไอ้คุณพี่เบิร์ดสามารถจากไปโดยไร้ร่องรอยตีนประทับส่วนใดในร่างกาย
  “..หวงจริงเว้ยพี่โต...ทีกับไอ้น้องๆในนี้ล่ะทิ้งๆขว้างๆเชียว..ดูไอ้ตัวนี้สิ..มันร้องหาเฮียมาเป็นอาทิตย์แล้ว..สงสัยติดสัดว่ะ...” คำพูดนั้นของไอ้คุณพี่ทินทำเอาผมปื้ด...หันไปมองหน้าคนพูดทันมี..ทำยังกะกูเป็นหมาตัวเมีย..
ความหงุดหงิดของผมเริ่มปะทุอีกรอบเมื่อเห็นท่าทีหัวเราะขำนั่น..พอนึกถึงคำพุดตอนเช้ากับท่าทีแบบนั้นแล้ว ยิ่งชวนโมโหเข้าไปใหญ่..
   “..เหอะ....” ส่งสายตาเหยียดๆมาให้ มือนั่นก็ทำท่าจะตบวืดมาที่หัว..แต่ผมรีบเอนหลบ..ไม่ปล่อยให้โดน..
  “...โห..มีหลบน่ะมึง..วันนี้ไอ้เนมมันขึ้นน่ะพี่..โวยด่าแว้ดๆเหมือนคนล่ะคนเชียว..”พี่แม้กว่าพลางทำหน้าล้อผมทันควัน..ทำหน้าบึ้งปากขมิบๆ...อ้อ..การที่ไอ้ควายตัวนี้ลุกขึ้นสู้บ้าง..มันน่าขำงั้นสิ..ผมจ้องหน้าพี่แม้กที่ยังล้อตัวเองอยู่อย่างไม่สบอารมณ์..มันน่าขำมากใช่ไหม?..ผมเป็นตัวตลกในสายตาทุกคนสิน่ะ..
....ไอ้คนที่เอาแต่นิ่งเงียบ..ยอมคนอื่นๆเสมอมา..พอลองลุกขึ้นมาปกป้องตัวเอง ก็เลยกลายเป็นควายใช่มั้ย?..
..ไม่เห็นผมเป็น คน ในสายตาบ้างรึไง?....ไม่คิดจะรับรู้หรือเห็นใจผมบ้างเหรอ..ว่าความรู้สึกของคนที่โดนเหยียบย่ำ ดูแคลน มันเป็นยังไง.ทั้งที่ผมก็เป็นแค่คนธรรมดา..แค่คนธรรมดาๆที่มีรักมีเกลียด มีโมโหมีทุกข์ใจ..
..ผมก็เป็นคนเหมือนกับพวกเขา....ท่าทีล้อเลียนของพี่แม้กชะงักไปแล้ว..ท่าทางจะเห็นหน้าตาเครียดๆของผม.. ขณะที่ผมหันไปมองผู้ชายอีกคนที่มองมาด้วยแววตาเย้ยเยาะ..ในสายตาของคนๆนี้...ผมเป็นอะไรกันแน่น่ะ......จะใช่คน..ที่มีความรู้สึกต่างๆนาๆเหมือนกับเขารึเปล่า..หรือเขามองผมต่ำกว่านั้น...
  “..งั้นเหรอ?..” ว่าพลางง้างมือจะมาโถมใส่กบาลผมอีกรอบ ไอ้เนมตาวาวใส่ทันที ไม่ยอมแล้วเฟร้ย !..
“............” ผมยกมือขึ้นกั้นฝ่ามือที่จะประเคนลงบนหัวตัวเองอย่างรวดเร็ว จ้องสบสายตาเข้มๆที่มองมาอย่างไม่หลบ..
ไม่ยอมต่อไปแล้ว..
  “..ทำไมว่ะ...วันนี้นึกฮึดอะไรขึ้นมา..” ไอ้พี่โตว่าพลางเอามือข้างหนึ่งจับแขนผมไว้แน่น...
  “...จะริอาจ...ขืนสู้กับกูงั้นเหรอ?..ไอ้อ่อน...”
  “.........”
  “..จะมีปัญญาได้ซักแค่ไหน..กูล่ะอยากรู้จริงๆ..”
“........”
  “...เงียบทำไมว่ะ !..ทำไมไม่พูด !เงียบหาพ่อมึงเหรอไอ้ควา....”
“..ก็หุบปากซักทีสิว่ะ ! “ ตะโกนใส่ทันที..จะอะไรนักหนา เอาแต่พูดอยู่ได้ นี่ต้องพูดเรื่องเดิมซ้ำๆซากๆอีกรึไง..
  “..พี่แม่งไม่เคยฟังใครพูดอะไรเลย..บ้ารึเปล่าเอาแต่พร่ำคนเดียวอยู่ได้ ไม่เหนื่อยบ้างรึไง?..” ผมว่าพลางจ้องหน้าไอ้คุณ
พี่โตอย่างเดือดดาล..
  “..ผมแค่ตามหาพี่..อยากมีเรื่องขอโทษ..แต่เหอะ..”
ผมสบถกับตัวเอง..ไอ้เรื่องขอโทษขอโพย..คงไม่ต้องหรอก
  “..มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร?..” คำถามนั้นมาจากคนที่ยืนจ้องหน้าผมด้วยแววตาวาวโรจน์น่ากลัว..
  “..คิดว่าเป็นเทวดาเหรอว่ะกูถึงต้องฟังมึง..หน้าอย่างมึงมีอะไรจะพูด..”
  “..........”
“..คำขอโทษของมึง..ใครอยากจะได้..มาตามกูงกๆ..กับแค่ไอ้คำพูดไร้สาระ..โง่ไม่มีสิ้นสุด..”
“...พี่พูดแบบนี้ได้ยังไง..ไอ้เรื่องขอโทษ ถึงพี่จะไม่ฟัง..ผมก็แต่อยากบอก..แล้วไงพี่มีสิทธิ์ไรมาด่าผมว่ะ..”ผมว่าทันทีที่ได้ฟังคำตอบรับอันสุดแสนจะไร้มารยาทนั่น..ไม่พอยังจะมาด่า เชี้ยพี่โตเลี้ยงหมาไว้ในปากเหรอว่ะ
   “....ว่ากูไม่มิสิทธิ์เหรอ?..”
  “....หรืออยากให้กูเตือนสติมึงอีกรอบ..ว่านี่มันคือที่ไหน..ว่าที่นี่..ใครใหญ่ที่สุด...”ว่าแล้วกอดอกมองหน้าผมด้วยแววตาเยาะเย้ยอย่างชัดเจน..แล้วแสยะยิ้ม..เป็นรอยยิ้มน่ารังเกียจที่สุด.ในสายตาของผม..
  “..เหมือนกูจะเล่นกับมึงมากไปสิน่ะ..ถึงไม่สำนึกตัวซักที..เด็กใหม่อย่างมึง คงไม่รู้..ว่าการที่เข้ามาแล้วไม่มีใครคุ้มกะลาหัว..มันเป็นยังไง?..”
  “..กูจะเสียสละเวลา..อธิบายอะไรๆให้มึงฟังแบบชัดเจนที่สุด..เป็นครั้งสุดท้าย..”
  “..ที่นี่เป็นที่ของกู..คนแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด..คนอ่อนแออย่างมึง มีแต่จะต้องถูกเอาตีนเหยียบ เห็นว่ากูอ่อนให้เลยคิดจะแข็งข้อ..มึงอยากลองก็เอาสิจะได้รู้...ว่า นรก..น่ะ..มันเป็นยังไง..”
  “..ไอ้ควายที่คิดว่าที่นี่เป็นสนามเด็กเล่นแบบมึง..น่าจะลองมองความจริงได้แล้ว..ว่ามึง..เป็นแค่หมาตัวนึง..ในสายตากูเท่านั้น..”
   “...........” ผมเม้มปากแน่น... มองไปยังใบหน้าของคนพูด..ที่ยังแสยะยิ้มยโสนั่น...กำมือจนแน่น..จนหมัดนี้สั่นระริก..อยากจะเหวี่ยงไปใส่ใบหน้านั้นสักที..เพราะผมเกลียดใบหน้านั้น..เกลียดสายตานั้นเหลือเกิน..
  “..ถ้ามึงอยาก เจอของจริง..ก็ลองก้าวออกจากโต๊ะที่มึงนั่งสิ..เผื่อ หมาตัวนึง..มันจะมีค่าขึ้นมาในสายตาคนอื่นเขาบ้าง...”
...คำพูดนั้นทำให้ผมตัวชาวูบ..หันไปมองหน้าคนที่อยู่รอบโต๊ะ..
ประสานสายตาหลายๆคู่..ที่ต่างเบือนหลบ..ไม่ก็ชาเฉย..จนน่าตกใจ..
..ผมเงยหน้าไปสบตาของผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง..เขายังยิ้มเยาะ...ราวกับสมเพชผมเต็มประดา..
“..แค่นี้ก็น่าจะรู้ได้แล้ว..ว่ามึงน่ะ...ไม่มีใครเลยสักคน...”
...ใช่...
ผมเพิ่งรู้ในวันนี้เอง..ว่าผม...ไม่ใช่สิ่งที่เรียกได้ว่า คน ในสายตาของพวกเขาแม้แต่น้อย..
...ภาพของผู้ชายใจดี ที่คอยดูแลช่วยเหลือเรื่องนั้นเรื่องนี้..ถึงจะโหดจะ`ตัวเงินตัวทอง`ม จะรุนแรงฉุนเฉียวยังไง..ก็ยังถือได้ว่าช่วยดูแลผมตลอดมา ตั้งแต่ย่างเท้าก้าวมาที่นี่..พรรคพวกที่เป็นรุ่นพี่ใจดี มีแต่เรื่องสนุกๆมาเล่าสู่กันฟัง คอยแนะนำเรื่องนั้นเรื่องนี้..ตลอดสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา..
...สิ่งเหล่านั้นค่อยๆพังทลายลงไปช้าๆ..
สายตาของพวกเขา..บอกว่าไม่มีผมอยู่..
นัยน์ตาที่เบือนหลบ..ท่าทางเฉยชา..บอกเลยว่าไม่มีใครอยู่ข้างผม..
...กระทั่ง...
..ผมสบตาของคนพูดคำนั้นช้าๆ...สายตาของเขาเหยียดหยาม รอยยิ้มสมเพชเวทนา..การกระทำของเขา..ทุกสิ่ง..ทุกอย่าง..
...ทำไปเพราะเห็นผมเป็นแค่หมาตัวนึง..?...
Imprison 19: ยอมจำนน
“..จะให้เห่าให้ฟังมั้ยล่ะ..?...”
   ผลั่ว !เจ็บ....
...ผมหลับตาลงช้าๆ...ขณะที่รู้สึกว่าร่างของตัวเองถูกแรงกระแทกนั้นส่งให้ลงไปกองอยู่กับพื้น ริมฝีปากของผมช้าวูบ..จากนั้นก็เจ็บแปลบ..
หูผมได้ยินเสียงเอะอะ..เสียงตวาดโวยวาย..ขณะที่ตัวเองได้แต่นอนกลิ้งโค่โล่..ไม่ลุกไปไหน
แปะ....แปะ......
   ผมยกมือลูบแก้มตัวเองที่แสบและเจ็บแปลบ..จากสายตาที่หรุบต่ำมองเห็นหยดเลือดสีเข้มไหลลงพื้น..เป็นดวงๆ..
  ผมได้แต่แสยะยิ้ม..เงยหน้าไปมองคนที่ทำร้ายตัวเองอย่างชาชิน..
   ....ผมเห็นเขากำลังโมโหโกรธาอย่างที่เป็นบ่อยๆ เท้าทั้งสองข้างยังแล่นถลาจะมาทำร้ายร่างกายผม แต่ทว่าไม่อาจทำได้เพราะมีพรรคพวกลูกน้องหลายคนยื้อยุดเขาไว้ เสียงเอะอะห้ามปรามนั้นแว่วเข้าหู..เสียงนั้นไม่ได้ห้ามปรามเพราะความห่วงใย..ไม่ใช่หรอก...ก็แค่กลัวจะมีเรื่องราวใหญ่โตเพราะที่ๆผมอยู่มันคือโรงอาหาร ไม่ใช่ที่ลับตาอื่นๆ...
   “...มึงปล่อย ! “ เขาสลัดแขนพรรคพวกออกแล้วหันมามองหน้าผม..ผมที่ยังคงนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่บนพื้น มองสบตาเขาอย่างไม่หลบ..พี่โตสบถออกมาดังๆหลายคำ.ก่อนจะร้องบอกพรรคพวก..
   “..มึงเอาตัวไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นี่ไปรับน้องหน่อยซิ...”
ก่อนจะแสยะยิ้มที่น่ารังเกียจนั้นมองมาที่ผมอีกครา...
   ผมหลับตาลงเมื่อถูกหิ้วปีกออกมาจากโรงอาหารด้วยแขนของใครหลายคน ผมได้ยินเสียงผู้คุมเอะอะแต่ก็มีคนบอกแค่ว่าจะไปทำแผล..ผู้คุมจึงปล่อยไปเพราะเห็นพี่กันย์ยืนอยู่ด้วย..
...ผมเหลือบมองหน้าพี่กันย์ที่แสนใจดีเล็กน้อย..เขามองสบตาผมอย่างห่วงใย..แต่กลับนิ่ง ทำได้แค่มองตาม..
...เขายืนมองผมอยู่ตรงประตูโรงอาหาร..ยืนอยู่หลังผู้คุมที่ทำเพียงแค่เหลือบตามองแล้วเมินเฉย..
...อิทธิพล...
ผมเพิ่งซึ่งกับความหมายของคำนี้ ก็ในตอนนี้เอง..
ผลั่วะ ! ตุ๊บ ! ตับ..ผลั่ว !...
เจ็บ...ชา...ร้อนไปทั้งตัว..แสบไปทั้งหน้า...
    เลือดกำเดาของผมที่เคยหยดแหมะ บัดนี้มันเปรอะไปทั่ว ทั้งปากทั้งหน้า กระทั่งไหลย้อยไปตามลำตัวของผม...
   สายตาที่พร่ามัวมองเห็นเพียงฝ่าเท้ามากมายที่รุมเข้ามา..ปรี่มาทำร้ายผมราวกับเจ็บแค้นแสนสาหัส..
   ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ...มันดังแผ่วเบา..แต่กลับชัดเจนยิ่งในสมองของผม......เสียงหัวเราะของคนๆนั้น..
คนที่ผมคิดว่าเขาเป็น..พี่ชาย......นับแต่ผมก้าวเข้ามาในคุก..ก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้เป็นครั้งแรก ความหวั่นกลัว ความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาและความรวดร้าวในอกนั้นมีมากมาย..ผมกลัวทุกสิ่งทุกอย่าง หวาดหวั่นต่อทุกสิ่งที่เข้ามา กระทั่งภาพของพ่อเลี้ยงนอนจมกองเลือดยังหลอกหลอน..กลัวมันไปซะทุกอย่าง..
...แต่แล้วผมก็ได้เจอกับผู้ชายคนนั้น...เขาอาจจะไม่ใช่คนที่คอยเฝ้าประคบประหงม แต่อย่างไรเขาก็เข้ามาดูแลผม..ทำให้ผมไม่อยู่คนเดียว อย่างน้อยก็มีพี่..มีเพื่อน..ทำให้ผมนับถือเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง.....พี่ชายที่ทำให้ผมสามารถใช้ชีวิตอยู่ในที่คุมขังอันแสนโหดร้ายได้
..มันสนุกหรือ..กับการที่ต้องมาอยู่ในที่ซึ่งไม่รู้จัก กับคนทีตัวเองไม่คุ้นเคย กระทั่งโดนจำกัดอิสรภาพ..ไม่ให้ออกไปไหนได้ตามชอบ.....ชีวิตที่แสนน่ากลัวและสังคมอันมืดมนที่ผมต้องพบเจอ จากการกระทำที่เกิดจากบาปของผม..ความผิดของผม..หากไม่มีเขา..ไม่มีพี่โตที่เข้ามา..ผมจะใช้ชีวิตในนี้แบบไหน..ผมก็ยังไม่รู้.....ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น..ทั้งๆที่คิดแบบนั้น...แต่ตอนนี้...ผมรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเข้าจังเบ้อเร่อ..เจ็บแสบไปหมดราวกับว่าโดนน้ำกรดราดลงบนใบหน้า...
..เมื่อพบว่าที่แท้แล้ว..เขาไม่ได้มองผมเป็นคนด้วยซ้ำ..
  “..ที่นี่เป็นที่ของกู..คนแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด..คนอ่อนแออย่างมึง มีแต่จะต้องถูกเอาตีนเหยียบ..”
ตอนนี้...มันก็เป็นแบบนั้นนี่...คิดแล้วก็อดขำไม่ได้...
“..เห้ยพี่...ไอ้นี่มันหัวเราะว่ะ...บ้าไปรึเปล่าว่ะ! ”
  “..ช่างหัวมัน...”
    คำพูดนั้นทำให้ผมต้องหัวเราะอีกระลอกแล้วสำลักออกมาเมื่อถูกเตะเข้าที่ท้องจังเบ้อเร่อ...
..เจ็บ...ผมจุกจนตัวงอ...แต่เจ็บตัวยังไม่เท่าไหร่...เจ็บใจ..มันกลับทำให้เสียความรู้สึกมากกว่า..
....ผมได้แต่นิ่ง...พูดไปก็เท่านั้น..ร้องไปก็เปล่าประโยชน์..จะขอความเห็นใจจากคนที่ไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตาไปเพื่ออะไรกัน..

pkclub2146

ขอบคุณครับ

manza555

อ่าว เฮียโตมีเมียแล้วหรอเนี่ย555  ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

asd

ขอบคุณครับผม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

hutch0802

ขอบคุนคับแล้วผมจะติกดตามต่อ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับผม

xiah01

แก๊งกิ๊วคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

waahk01234

ขอบคุณครับ

waahk01234

ขอบคุณครับ

poomza

อ่านต่อนะคร๊าบบ สนุกดี ดิบๆเถื่อนๆ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณครับ

nattan010

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบคุณมากมากครับ