OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 22

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“..เห้ยพี่...ไอ้นี่มันหัวเราะว่ะ...บ้าไปรึเปล่าว่ะ! ”
  “..ช่างหัวมัน...”
    คำพูดนั้นทำให้ผมต้องหัวเราะอีกระลอกแล้วสำลักออกมาเมื่อถูกเตะเข้าที่ท้องจังเบ้อเร่อ...
..เจ็บ...ผมจุกจนตัวงอ...แต่เจ็บตัวยังไม่เท่าไหร่...เจ็บใจ..มันกลับทำให้เสียความรู้สึกมากกว่า..
....ผมได้แต่นิ่ง...พูดไปก็เท่านั้น..ร้องไปก็เปล่าประโยชน์..จะขอความเห็นใจจากคนที่ไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตาไปเพื่ออะไรกัน..
“...ตายรึยังว่ะพี่..”
ใครสักคนพูดออกมาแบบนั้น..ขณะที่ความเจ็บปวดซึ่งรุมเร้าดูจะเบาบาง..ลงบ้าง..
“..อึดเป็นแมงสาบแบบนี้คงไม่ตายหรอก..มึงไปเอาข้าวมาให้มันกินซิ..” คำพูดนั้นทำให้ผมงวยงงไม่น้อย..ผมหรี่ตามองร่างสูงใหญ่ที่ยืนค้ำหัว..เขายิ้มแสยะใส่ผมแบบที่ชอบทำ..แล้วก้มตัวลงมาหา..
  “..อึก !...” ผมครางออกมาเมื่อมือหนาบีบปลายคางแน่น..ผมขมวดคิ้ว..ก่อนจะสบตาคู่นั้น..ดวงตาสีเข้มที่บัดนี้วาววับไปด้วยแรงโทสะ..ก่อนจะเอ่ยเย้ยเยาะ..
  “...ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ..ท่าจะชอบแบบนี้สิน่ะ...”
        พี่โตเอื้อมมือรับจานข้าวที่ผมยังไม่ได้เตะมาจากใครคนหนึ่ง..เขาวางจานลงตรงหน้าผม...
ยิ้มให้ผม...รอยยิ้มบางๆ..ราวกับสุขสบายใจนักหนา..รอยยิ้มที่ผมเคยบ่นว่าไม่เคยได้มองมัน..บัดนี้มันมาปรากฏอยู่ตรงหน้า..พร้อมกับจานข้าวในมือของเขา..พี่โตยกจานข้าวขึ้นมาในระดับสายตาของผม..
...ก่อนจะเทมันลงบนพื้นช้าๆ..
“..ถ้าเป็นหมา..ก็ต้องกินแบบหมาได้ซิว่ะ..”
      คำพูดนั้นทำให้ผมนิ่งเงียบ..ขณะที่คนพูดตบปากผมเบาๆ..แล้วออกแรงกดใบหน้าผมจ่อตรงจานข้าวที่ถูกเทลงบนพื้น
...พื้นซีเมนต์หลังโรงอาหารที่แสนสกปรก..สถานที่ซึ่งเขาเคยพาผมมาดูการ
“ทำงาน”ของเมฆ...ผมมองกองอาหารที่เคยอยู่บนจานของตัวเอง..
....มองสบตาคนที่เย้ยเยาะ...
   ค่อยๆเอื้อมมือลงไปหยิบข้าวแดงที่กองอยู่บนพื้นปูนแข็งๆอย่างเชื่องช้า..เงยหน้าขึ้นมาสบตาคนพูด...
......ยิ้ม...แล้วกลืนมันเข้าปาก...
  “..พอใจรึยัง?...”
ผลั่ว !
   ฝ่าเท้าหนักปลิวหวือมากระแทกท้องผมเต็มแรงจนผมต้องขย้อนของที่เพิ่งเอาเข้าปากออกมา เขาแตะผมแรงๆหลายครั้งพร้อมกับเสียงพ่นก่นด่าดังลั่น กระทั่งมีเสียงเอ็ดตะโรห้ามความเจ็บปวดนั้นถึงจะหายไปได้..
.... ผมหรี่ตามองผ่านดวงตาที่ปรือต่ำของตัวเอง..ยังเห็นจานข้าวกลิ้งโค่โร่..และเศษข้าวที่ผมขย้อนออกมา..พลันเสียงตะโกนเหมือนฟ้าผ่าก็ดังลั่นข้างหู
  “..ถ้าชอบแดกนักก็กินเข้าไปให้หมด !..อย่าให้เหลือน่ะมึง..ไอ้ทิน ! มึงเฝ้ามันเอาไว้..ถ้าไม่หมดก็ให้มันเลียซะ ! ...”
   “............” ผมยิ้มรับคำพูดนั้นอย่างไร้คำพูดตอบโต้..กระทั่งเงาดำของคนหลายคนหายไปจากสถานที่นี้
  ..ผมจึงค่อยพยุงตัวขึ้นมานั่งอย่างยากลำบาก..สายตามัวพร่ามองเห็นร่องรอยการทำร้ายกระจายทั่วร่าง..ดีที่พวกเขาไม่ได้ใส่รองเท้า..ไม่อย่างนั้นแผลผมคงเยอะกว่านี่นับเท่าตัว..
   ผมมองไปยังเศษข้าวที่กองอยู่บนพื้น..ความรู้สึกคลื่นเหียน อยากอาเจียนออกมาให้รู้แล้วรู้รอดยังตามมาหลอกหลอน..กระทั่งแค่คิด..ยังต้องขย้อนออกมาอีกรอบ..
“..แหวะ....” ผมก้มมองซากอาเจียนของตัวเอง..มันมีสีแดงๆปนติด..ไม่ใช่แค่เพราะสีของข้าว..แต่เป็นเพราะความเลือด
ที่คละคลุ้งทั่วปากของผมด้วยเช่นกัน..
..แต่ถึงจะรู้สึกรังเกียจและคลื่นเหียนแค่ไหน..ท้องของผมกลับส่งเสียงร้องลั่น....ทำให้ผมต้องเอื้อมมือที่สั่นระริกของตัวเองหยิบมันเข้าปาก.....อยากให้กินแบบหมาสิน่ะ.....อยากให้เป็นเหมือนหมาตัวนึงใช่ไหม?...
     ขอบตาของผมร้อนผ่าว..ความรู้สึกพลุ้งพล่านอัดแน่นอยู่ภายในใจ..ริมฝีปากสั่นระริก..แต่กระนั้น..ขอบตาผมก็แห้งผาก.....ผมไม่ต้องการจร้องไห้ให้กับการกระทำแบบนี้...ไม่ต้องการจะร้องไห้ให้ใครเห็นอีกแล้ว...
  “..พอได้แล้ว...มึงจะนั่งกินจนหมดเลยหรือไง...” เสียงทักเหนือหัวทำให้ผมชะงัก..บรรยากาศโดยรอบมืดสลัว..ผมจึงเห็นแค่เสี้ยวหน้าบางส่วน..แต่น้ำเสียงนั่น..ผมจำได้ว่ามันเป็นเสียงของใคร..
  “..ก็ผมหิวนี่...” ตอบ..แต่ยิ้มไม่ออกเพราะเจ็บแปลบตรงมุมปาก..
  “..เอานี่ไปกิน..” บอกพร้อมกับวางจานข้าวมาตรงหน้า ผมมองหน้าพี่เขาอีกรอบ..คนปากหมาหน้าด้านพูดจาไม่ดี..เพิ่งรู้ว่าใจดีเป็นกับเขาเหมือนกัน..
  “..กินไปซะ...มึงนี่น้า...เล่นกับใครไม่เล่น..เสือกมาท้า`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตซะได้..” พี่ทินว่าพลางถอนใจเฮ้อให้ได้ยิน..ผมหยิบช้อน..ก้มกินข้าวตรงหน้าเงียบๆไม่ต่อปากต่อคำอะไร..
  “..ทั้งที่กูว่าพี่`ตัวเงินตัวทอง`นี่ใจดีกับมึงแล้วเชียว..” บ่นอยู่คนเดียวแล้วเงียบไป..คงรอให้ผมกินข้าวหมด..
  “.เงียบทำไมว่ะ..เดี๋ยวกูก็ซัดมึงอีกซักรอบหรอก !..” บ่นออกมาเมื่อผ่านไปได้ไม่นาน..จะทำก็ทำไปสิ..ผมจะค้านอะไรได้..
  “...เจ็บ..ปาก....” ผมงึมงำตอบแล้วร้องซี้ด...เจ็บชะมัด..
   “...สมอยู่หรอก...เสือกต่อปากต่อคำ...ทำไมมึงดื้องี้ว่ะ..`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตอุตส่าห์จะเลี้ยง..ก็เชื่องให้มันลากๆจูงๆไปเดี๋ยวก็สบายแล้ว...”เจ้าตัวว่าพลางถอนใจเฮือกๆ..
  “..กินไปซะ..เดี๋ยวกูไปตามไอ้กันย์ให้..หายหัวไปไหนไม่รู้...” ว่าพลางลุกขึ้นปัดกางเกงลวกๆ..
   “...ถ้ามีคนทำกับพี่แบบนี้..ทั้งที่รู้ว่าตัวเองเป็นหมา..ก็จะยอมงั้นเหรอ?...”พูดประโยคยาวๆนี่มันเจ็บชะมัด..
   “..มึงรู้มั้ยไอ้เนม..” คนพูดก้มหน้ามามองหน้าผมออกปากสั่งสอนอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก..
   “..ในนี้...ไม่ว่าใครจะมองกูเป็นหมา..เป็นควาย..หรือเป็นคน..ขอแค่ที่มีชีวิตรอด..จะเป็นอะไรก็ไม่สำคัญหรอก...”
   ผมยิ้มน้อยๆ..มองตามหลังพี่ทินที่เดินห่างออกไปท่ามกลางความมืดสลัวที่มาเยือน..
...ผมมันโง่เองสิน่ะที่ยังคิดจะมีศักดิ์ศรีอยู่บ้าง..
.. ท่ามกลางผู้คน ที่มองว่าผู้อื่นไม่ใช่ คน ..
“..ไอ้ควายที่คิดว่าที่นี่เป็นสนามเด็กเล่นแบบมึง..น่าจะลองมองความจริงได้แล้ว..ว่ามึง..เป็นแค่หมาตัวนึง..ในสายตากูเท่านั้น..”
   คำพูดที่ดังขึ้นมาในหัวอีกรอบ..ทำให้ผมได้แต่แค่นหัวเราะ..แม้จะเจ็บทั้งปากและปวดหนึบในหัวใจ..
...เป็นแค่หมาตัวนึง...
..ผมก้มมองจานข้าวตรงหน้า...หยิบช้อนมาตักกินเป็นครั้งสุดท้าย..ก่อนจะเทมันรวมกับ
“อาหารหมา” ก่อนหน้านี้..
  ...ถ้าอยากให้เป็นหมานัก...ก็จะเป็นให้ดู...
Imprison 20: เจ็บแล้วจำ..คราวหลังเอาคืน
ถ้าเป็นหมา ควรจะทำตัวยังไง?..
ผมก้มลงโกยเศษใบไม้แห้งๆใส่ถังขยะเงียบๆ ในสมองครุ่นคิดอยู่คนเดียว.. ขยับตัวครั้งไหนก็เจ็บแปลบไปทั่ว รอยช้ำทั่วทั้งตัวเด่นชัดชนิดผู้คุมยังต้องลากตัวมาสอบสวน ไอ้เรานึกว่าจะห่วง แต่กลับหาว่าผมไปมีเรื่องกับใครซะนี่..หนังหน้าแบบผม ดูไม่ออกรึไงว่าโดคนชาวบ้านเค้ารุมกระทืบมา..
แต่ก็อย่างว่า..โวยไปก็ไม่ได้อะไร ในเมื่อ อิทธิพล ของหมอนั่นมันคลุมซะทั่วแล้วนี่...
    หลังจากตอนเย็นของสองวันก่อน..ผมที่นั่งมองข้าวที่ถูกเทลงไปรวมกันด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก ก็ถูกพี่กันย์ลากตัวไปทำแผล..สายตาที่มองผมแม้จะยังห่วงใยเอ็นดู..แต่ผมก็รู้..ว่าส่วนหนึ่งมันก็มีความ สมเพช ปนอยู่ด้วย..
...ผมรู้..ในสายตาคนอื่น..คงมีแต่คนว่าผมโง่..
....ผมรู้...ว่าท้ายที่สุดแล้ว..ก็ไม่มีใครช่วยเหลือผม นอกจากตัวเองเท่านั้น..
   พวกเขาก็คงคิด..ว่าแค่การ ยอม..แลกอะไรนิดๆหน่อยๆ แลกกับความสบายในคุก มันไม่มีอะไรเสียหาย..มันก็คงใช่..แต่ผมจะยอม..ได้ยังไง..ถ้าสิ่งที่ผมต้องแลกไปกับความสบายนี่..คือ ความเป็นคน ของผม..
...ผมเลวมามากพอแล้ว ต่ำมามาก.ทำผิดมาจนเกินพอแล้ว..
ทำผิดจนต้องเข้าคุก เมื่อมาอยู่ในคุก ยังจะทำผิด ทำเลว เพื่อให้ตัวเองอยู่รอดอีกเหรอ?..ผมยอมไม่ได้...
ขอทีเถอะ...อย่าให้ผมต้องใช้ชีวิตแบบคนทำผิดอีกเลย
หึ..แต่นั่นมันก็แค่ความฝัน..ฝันเฟื่องสิ้นดี..เพราะสุดท้ายแล้ว..ผมก็ไม่สามารถจะเดินออกไปจากที่นั่นได้..
ผม..ไม่อาจจะยืดอกแล้วเดินออกไป..เช่นที่ใจหวัง..ทำไมน่ะหรือ?...ก็เพราะ..ความเห็นแก่ตัวของผมไง..
    หลายคนคงอยากให้ผมลุกขึ้น ยืดอกแล้วเดินออกไปอย่างสง่าผ่าเผย..พูดออกไปดังๆ ว่ากุไม่ทำตามที่มึงพูด..กูเป็นคน..กูไม่ยอมให้มึงมองกูต่ำกว่าสัตว์...ขอตาย..ดีกว่าต้องทำผิดอีกครั้ง..ใช่ไหม?.....แต่..ผมไม่อาจทำแบบนั้นได้หรอก..
ถ้าผมทำแบบนั้น..แล้วชีวิตของผมในเรือนจำนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป..?..
..มันไม่เหมือนการแกล้งกันที่โรงเรียน ที่คุณสามารถตอบโต้เพื่อน หรือกระทั่งอันธพาลที่เข้ามารังแก..หรือถ้าทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ยังมีครูอาจารย์ มีเพื่อน มีพ่อมีแม่..มีที่พึ่ง มีหลายคนให้พึ่งพา..
แต่ในนี้...ไม่มีใคร......เมื่อผมถูกกลั่นแกล้ง..ใครจะช่วย?...เมื่อผมมีภัย ถูกทำร้าย หรือถูกทำอะไรที่มากกว่านั้น..ผมจะไปขอความช่วยเหลือใคร..
คนที่ถูกขาใหญ่หมายหัว บ่ายหน้าไปหาใคร..ก็ไม่มีมีใครอยากช่วย..อยากเกี่ยวข้อง กระทั่งกับผู้คุม เขายังเมินหน้าหนี..จะมีใครสนใจ หากนักโทษจำคุกฐานฆ่าคนตาย จะโดนทำร้ายเสียบ้าง..กับการทำลายชีวิตคนอื่น..โดนแบบนี้เสียบ้างก็สมควร..ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วผมจะเอาชีวิตรอดไปจากที่นี่ได้หรือ?..
สุดท้ายแล้ว..ผม..ก็ต้องทำตัว
“ตามน้ำ” รับเอาไอ้อิทธิพลมืด และสิทธิของใครสักคนที่จะมาบงการชีวิตผม ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่..
  ครับ..สุดท้ายมันก็จบแบบนี้..มันก็เป็นกฎของธรรมชาติ กฎง่ายๆที่ว่าผู้แข็งแกร่งก็เป็นผู้ชนะ ส่วนผู้อ่อนแอก็ต้องพ่ายแพ้และยอมรับมัน....สุดท้ายแล้ว..มนุษย์ก็มีตรรกะการใช้ชีวิตไม่ต่างอะไรกับ
“สัตว์” สักเท่าไหร่..แล้วยังมีหน้าว่าคนเองเป็นสัตว์ประเสริฐ..น่าขำน่ะ..คนเรา..
...โดยเฉพาะ..คน..บางคนในที่แห่งนี้..
คนที่ถือว่าตัวเองเก่งกาจ มีอำนาจ จึงเอาอภิสิทธิ์ที่ได้รับ..มาข่มเหงกดขี่คนอื่นๆให้อยู่ใต้เท้าของตัวเอง..
..ส่วนผม..ก็ไม่ต่างอะไรกับคนอื่นๆ..ตอนแรกก็เผยอทำกล้า..แต่สุดท้าย..เพื่อความอยู่รอดก็ต้องยอมเพื่อชีวิตที่ดีขึ้นของตนเอง..ใช่...ผมก็เหมือนพวกนั้น..เหมือนกับทุกคน...
..เพราะความเห็นแก่ตัว..สัญชาติญาณการเอาตัวรอด..มันบอกให้ผมต้อง จำใจ เลือก..ฝ่ายนี้.....สุดท้าย...ผมก็ต้องแพ้..และยอมเป็น หมาเชื่องๆ..ให้ฝ่ายนั้นลากจูงไปตามใจต้องการ..........แต่คิดเหรอ...ว่าอย่างผม..จะยอมเป็นหมาเชื่องๆ!..
ฝันไปเถอะพี่น้อง ถึงผมจะโง่ จะบ้า หยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเองเหลือเกิน แต่ทว่าสุดท้ายก็ต้องยอมอยู่ใต้อาณัติเพื่อรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้.. ถึงผมจะเป็นแบบนั้น...ถึงจะยอมเป็น หมา ในสายตาคนอื่น..
...แต่ใครบอก...ว่าผมจะยอม
“เชื่อง”และ
“เชื่อฟัง”แต่โดยดี...
...คิดเหรอว่าคนอย่างผม..จะยอม จะเชื่อฟังง่ายๆ...กับคนที่ทำเหมือนผมไม่ใช่คน....คิดเหรอว่าผมจะก้มหัวให้สุดฤทธิเหมือนคนอื่นๆ...หึ...ฝันไปเถอะ...
ภายนอกผมอาจเหมือนคนหัวอ่อน..ใจดี..ไม่ถือโทษโกรธใคร.....แต่รู้ไหม..ว่าผมก็เป็นคนที่ อาฆาต..และ จำฝังใจ..ไม่แพ้กัน..โดยเฉพาะกับคนที่ทำกับผมแบบนั้น...
    รสชาติความขมขื่น เจ็บร้าวในอก และขยะแขยงจนแทบจะอาเจียน ยามที่ผมก้มไปหยิบข้าวมาจากพื้น..แล้วยิ้มให้คนๆนั้นดู..มันยังฝังรากลึก..ให้ผมจดจำ..
รสชาติความเจ็บปวดของร่างกายที่ถูกทำร้าย รสชาติความเจ็บแสบของความรู้สึกและศักดิ์ศรีที่ถูกเหยียบย่ำ..ยังตราตรึงในหัวใจผม..ชนิดฝังใจไปจนตาย..
  ความรู้สึกดีๆ...ที่เคยมี..หรืออาจมีให้กับคนที่ผมคิดว่าเขาเป็น”พี่ชาย”ได้พังทลายลง..ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ..
  สิ่งที่เหลือตอนนี้มีแต่ความเจ็บร้าวของการโดนดูถูก..ความเจ็บใจที่ถูกหักหลัง..และความขื่นขม..ที่ทวีความเข้มข้นขึ้นทุกขณะ..ยิ่งเวลาผ่านไป..ยิ่งได้มองสภาพรอบกายด้วยสายตาที่ ถูกเปิดกว้าง ยิ่งเห็นชัด...ยิ่งชัดเจน..ว่าที่ผ่านมานั้น..ความใจดี..ความอ่อนโยน ที่เคยได้รับ มันเป็นแค่การโกหก..เสแสร้งทั้งเพ...
...ในที่แห่งนี้..ไม่มีหรอก..คนที่จะหวังดีกับผมอย่างแท้จริง.....ทุกคน...ก็ทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองทั้งนั้น...
และคนที่ทำกับผมแบบนั้น ต่อให้ตาย..ผมก็ไม่มีวันจะให้อภัย ! ทำให้ผมเจ็บเท่าไหร่...ผมก็จะขอเอาคืน ให้เจ็บกว่านับสิบเท่าร้อยเท่า..
...ทำให้ผมเป็นแบบไหน...ผมก็จะทำกับมันแบบเดียวกัน...จะได้รู้กัน..ว่าคนอย่างผม...คนที่ต้องกลายมาเป็นหมาอย่างผม...จะทำยังไง..แล้วผมจะทำให้รู้...ว่าเวลาหมามันแว้งมากัดเจ้าของ..จะเจ็บแสบสักแค่ไหน!...
   “..ไอ้เนม !..เอาถังขยะมานี่ซิ..” เสียงร้องเรียกนั้นทำให้ผมละออกจากภวังค์..รีบก้าวยาวๆไปหาคนที่เรียกพร้อมกับถังขยะในมือ..

pkclub2146

ขอบคุณครับ

manza555

โห เห็นเป็นแค่หมาตัวหนึ่ง T^T เศร้าจังเลยยย สู้ๆนะนายเนม

aRmkung

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

asd

ขอบคุณครับผม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

wsdonin

ขอบคุณมมากคับ

imanaji

ขอบคุณครับ

xiah01

แก๊งกิ๊วคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

waahk01234

ขอบคุณครับ

poomza

อ่านต่อนะคร๊าบบ สนุกดี ดิบๆเถื่อนๆ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคร้าบ

nattan010

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบคุณมากมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ