OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 29

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
..แล้วมันก็ยังขยับต่อ..สุดท้ายจบลงที่มันเอาหัวมาซุกคอกูพ่นลมหายใจอุ่นๆใส่หู..
เหลือบมองดูมัน..เห็นแต่คอ..กับอกที่ผ้ามันย้อยตกลงไปนิดหน่อย..พยายามหันไปมองหน้ามัน..เห็นแก้มมันอยู่ใกล้ๆ..ขนตาพับลงปิดลูกตากวนตีนนั่นไว้..มันพ่นลมออกมาจากปากน้อยๆ..เหมือนฝันดี..
มึงฝันดี..แต่กูไม่ได้หลับ..ไอ้ห่า !..คิดแล้วอารมณ์เสียฉิบหาย..แถมมันยังดิ้นไปโดนโน่นโดนนี่..เออ...โดนไปซะทั่ว..
“..ไอ้เนม...” กระซิบใส่หูมันเบาๆ..แต่หนักหน่อย..
  “............” มันกรนเบาๆเป็นคำตอบ..ไอ้เชี้ย..
   “..ไอ้เนม..” คราวนี้เสียงเข้มกว่าเดิม..แต่มันก็ยังทำแค่ขยับตัวยุกยิก..
  “....งือ..... “ ครางงึมงำในลำคอ..แล้วแขนของมันทั้งสองข้างก็ตวัดกอดรอบคอกู เอาให้แน่นซะจนหายใจแทบไม่ออก แล้วเอาหัวตัวเองซุกลงที่ซอกคอ..ล็อกแน่นเกาะทั้งตัวยิ่งกว่าปลิง..เป็นอันเสร็จพิธี...
   “.........” กูได้แต่นอนจ้องเพดานคุก..ไม่รู้จะเอาอะไรมาด่ามันแล้ว..
  “..อืม...” เสียงครางหงุงหงิงแบบมีความสุขนักหนา พร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆของยาทากันยุงโชยเข้าจมูก..นี่ตอนดึกๆมันจะหอมเป็นพิเศษรึไง..หรือว่ามันถูกกับหนังไอ้เนม กลิ่นเลยดีเป็นพิเศษ..ไม่เห็นเหมือนตอนที่กูทา
   “.........” ตามหลักก็ควรสะบัดมันให้หลุดแล้วง้างตีนถีบไปให้ไกล เสร็จแล้วก็ลากคอมันไปนอนในส้วม..แต่..
ไอ้น้ำหนักที่ทับบนตัวนี่ก็ไม่ได้น่ารำคาญเท่าไหร่.....ไปๆมาๆ..มันก็ชวนง่วงดีเหมือนกัน...
ก้มไปมอง..เห็นหัวที่มีผมดำ..กับแก้มขาวๆนั่นชัดถนัดตา..เวลามันโกรธหรือว่ามันอาย แก้มมันจะเห่อแดงไปหมดทั้งหน้า ดูแล้วขำยังกะอะไร..   ...แต่กูนี่สิ...จะนอนยังไงดี...
  “..พี่โต..เฮียเว้ย..” เสียงกระซิบนั่นทำให้กูสะดุ้ง หันขวับไปทางเสียงเรียกนั่น มองหน้าไอ้ทินที่ตื่นเมื่อไหร่ไม่รู้ ทำตาวิบๆวับๆใส่กูเห็นแล้วอยากจะเอาศอกถอง แต่เพราะมีปลิงติดอยู่แบบนี้ เลยไม่รู้จะทำยังไง...
  “..อะไร...” ถามเสียงห้วนมาทำหน้าตาแบบนั้นใส่ กูล่ะหงุดหงิด
  “..พรุ่งนี้...ป๋าบอกให้ไปหาว่ะ..” มันกระซิบ..สีหน้าลำบากใจ..
  “..เออ...” กูนิ่งไปพักเมื่อได้ยิน ก่อนจะตอบมันออกไปเบาๆ..ไอ้ทินพยักหน้ารับสีหน้าลำบากใจไม่น้อยมันทำท่าเหมือนจะมาแกะไอ้ตัวที่เกาะตัวกูให้ แต่ก็ช่างมันเถอะ..กูไม่ได้หนักอะไร..
  “..หึ....” พลิกตัวไปนอนตะแคง ไอ้ควายตัวนี้เลยเอนลงมาด้วย..มันยังกอดคอกุแน่นเหมือนกลัวตก..ว่ะ..แกล้งไม่สำเร็จผล..   เห็นท่าทีสุขสันต์แล้วหมั่นไส้จริงๆไอ้เด็กเวรนี่ ...
     ยกแขนพาดหลังมันผลั่ว..แล้วเอามือดันๆหัวมันให้ซุกอกมากกว่าเดิม..กูไม่ได้พิศวาส..แต่รอดูดีกว่า..ว่าพอตื่นขึ้นมา..มันจะทำหน้ายังไง..
  “.........” ไอ้วิทย์ทำหน้ารู้ทันแล้วพลิกตัวกลับไปนอน เห็นหน้ามันแล้วอยากเตะฉิบหาย...
      ก้มมองดูไอ้คนที่นอนหลับตรงหน้าแล้วก็อดถอนใจอีกเฮือกไม่ได้..ก็ก็ใช่จะไม่รู้ ว่าที่มึงเป็นแบบนี้เพราะอะไร..ถึงจะบอกว่ามึงโง่..แต่กูก็เข้าใจดี..ว่ามันเป็นเพราะอะไร..
  บางสิ่งบางอย่างกับคนบางคน ต่อให้ร้าย และทำให้แค้นจนอยากจะกระอักเลือดแค่ไหน..ถึงจะอยากบดขยี้ด้วยปลายเท้าและให้มันสลายหายลงไปต่อหน้าต่อตา..   แต่สุดท้ายแล้ว..ทำยังไง..ก็เกลียดมันไม่ลงซักที..
ตอนพิเศษ : พวกเอ็ง..รู้จักวันวาเลนไทน์กันมั้ยว่ะ!
วันนี้วันที่สิบสี่..กุมภา..รู้มั้ยว่ามันวันอะไร?..วันอาทิตย์ ตอบแบบนี้มีตบคว่ำ วันพระ..เออ ถึงจะใช่ แต่ไม่ตรงประเด็น วันนี้มันวันวาเลนไทน์โว้ย
..แต่มันจะต่างอะไรกับวันปกติ วันวาเลนไทน์ที่หนุ่มๆสาวๆเขาซื้อของขวัญมอบให้กัน สวีตหวานแล้วพากันไปต่อถึงไหนต่อไหน จนกลายเป็นวันเสียตัวแห่งชาติ ถึงจะเป็นวันแบบนั้น แต่.. คิดว่าในคุก มันจะมีอะไร???
   คิดซิ..คิด..คิดว่า วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักในคุก ..คุกที่มีประชากรชายล้วนร้อยเปอร์เซ็นต์ หน้าตากร้านแดดกร้านลมหัวยุ่งหนวดเฟิ้ม ไม่เจริญหูเจริญตามันจะมีอะไรแตกต่างไปจากวันปกติมั่ง..?
   กริ้ง...
  เสียงกริ่งเรียกเข้าแถวดังยาวเหยียดลั่นไปทุกอาคาร ทำให้บรรดานักโทษที่กำลังปฏิบัติภารกิจต่างๆอยู่ชะงัก ต่างพากันละวางจากสิ่งที่ทำเพื่อไปเข้าแถวตามเสียงกริ่งและเสียงเรียกของผู้คุม..
    กลางลานซีเมนต์กว้าง มีปะรัมพิธีสำหรับพูดขนาดกลางตั้งอยู่ เบื้องหลังคือเสาธงขนาดใหญ่ที่ชักธงชาติไทยผืนใหญ่ขึ้นไปไหวตามลม แปดโมงเช้าที่แดดเริ่มร้อนเปรี้ยงทำให้ใบหน้าของบรรดานักโทษที่ต่างทยอยกันมาเข้าแถวมีสีหน้าไม่พอใจนัก ใบหน้าที่กร้านแดดกร้านลมยิ่งดูทะมึนขึ้นไปใหญ่..
   เมื่อเห็นว่ามากันครบพร้อมแล้ว พัศดีประจำเรือนจำก็ก้าวออกมาขึ้นไปยืนพูดบนปะรัมพิธี..
“..เนื่องจากวันนี้...” เอ่ยแปล้วกระแอมกระไอเบาๆ “..เป็นวันพิเศษ วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก ถึงแม้จะไม่ใช่ประเพณีไทย แต่เนื่องในวันดีๆแบบนี้ ผมก็อยากให้ทุกคนมีความสุข ทางเราได้แจ้งญาติสนิทมิตรสหายของทุกคน นักโทษทุกชั้นไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่ว่าวันนี้ ทางเรือนจำจะจัดกิจกรรมสร้างเสริมความสำพันธ์ในครอบครัว ให้บรรดาพ่อแม่พี่น้องญาติสนิทมิตรสหายหรือคนรัก ได้มาเยี่ยมและร่วมทานอาหารกลางวันด้วยเป็นกรณีพิเศษ..”
   คำประกาศนั้นเรียกเสียงพึมพำกระหึ่มเบาๆ หลายคนหันไปพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นด้วยไม่เคยรู้มาก่อน..
  “..อะแฮ่ม...เดี๋ยวก่อน..” เสียงประกาศออกไมโครโฟนของพัศดีทำให้ต้องเงี่ยหูฟังอีกครั้ง “...เนื่องในโอกาสอันดีนี้
ที่ทางเรือนจำจัดมาให้ ผมหวังว่าทุกคนจะมีความสุข และขอให้อยู่ด้วยความสงบ ไม่ก่อเหตุอะนะครับ..สวัสดี..”
    ร่างของพัศดีวัยกลางคนในชุดราชการสีกากีเดินลงจากปะรัมพิธี ผู้คุมก็เดินสวนมาอีกครั้ง ออกปากบอกกำหนดการและวิธีวางตัวคร่าวๆแก่เหล่านักโทษ ก่อนจะปล่อยให้แต่ละคนไปจัดการเตรียมตัวเพื่อพบคนสำคัญในเช้าวันนี้..
  เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังไปทั่วเรือนนอนตามปกติ ต่างจากทุกวันก็อาจจะเป็นเพราะเสียงพูดคุยนั้นเต็มไปด้วยความยินดีปรีดา ใบหน้าของทุกคนเปี่ยมสุขไปด้วยความคาดหวังเพราะจะได้พบกันญาติพี่น้องและคนรัก หลายรายเดินถือขันน้ำและอุปกรณ์อาบน้ำตัวปลิวเพื่อไปทำความสะอาดร่างกายและดูแลตนเองให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด...
   ภายในห้องลูกกรงสี่เหลี่ยมที่คับแคบ อารมณ์แห่งความยินดีสุขสมยังอบอวลไปทั่ว สายตาที่แสนสุขเต็มไปด้วยความหวังไม่ได้ต่างกับที่อื่นในเรือนจำแห่งนี้  ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุขของคนหลายคน ทำให้อดจะยิ้มตามไม่ได้..
   “..อูย...กูโคตรตื่นเต้นเลยว่ะ...” เสียงพึมพำข้างตัวทำให้ผมหันไปมอง พบว่าคนพูดซึ่งก็คือพี่ทินยืนผุดลุกผุดนั่ง เอามือกุมอกข้างซ้ายของตัวเองไว้..ท่าทางตื่นเต้าราวกับสาวน้อยจะได้เจอคนรัก..ซึ่ง..มันขัดกับบุคลิกพี่แกชอบกล..
   “..ตื่นเต้นอะไรของมึงไอ้ทิน ทำหน้าเหมือนสาวน้อยไปได้น่ะไอ้ตูด..ได้ข่าวว่าเมียมึงบอกเลิกไปแล้ว..ถุย...”
   “..พูดอย่างกับมึงดีนักน่ะไอ้ฟาย..เมียมึงก็บอกเลิกเหมือนกัน..” พี่ทินหันไปเถียงกับพี่แม้กที่ยืนเก็บข้าวเก็บของอยู่..
   “..งั้นพวกมึงสองตัวก็หันมาเอาตูดกันซะสิ..”
   “..ไอ้เวร! เอาอะไรคิดว่ะ...”
     ผมหัวเราะหึหึอย่างขบขันเมื่อได้ยินเสียงทักของพี่กิต  ก้มมองผ้าห่มเน่าๆในมือที่กำลังพับเก็บ...แว่วเสียงต่อล้อต่อเถียงของเหล่าพี่ๆทั้งหลายก็ได้แต่อมยิ้ม..ดวงตาเป็นประกายด้วยความหวัง..
...แม่...
   ผมวางผ้าห่มกับหมอนเน่าของตัวเองลงบนพื้น ริมฝีปากแยกเป็นรอยยิ้มไม่คลายจนผมยังเจ็บแก้ม แต่มันก็หยุดไม่ได้เสียที...
   เงยหน้าขึ้นมองผู้ร่วมห้องทุกคนที่ต่างมีสีหน้ายินดีปรีดา.. ผมรู้ว่าบางคนญาติพี่น้องก็ใช่จะมีเวลาว่างมาเยี่ยมเยียนบ่อยนัก บางคนก็ได้แค่คุยกันผ่านโทรศัพท์ น้อยคนนักที่จะมีคนมาเยี่ยมเยียนเป็นประจำและเรื่องทานข้าวร่วมกันยิ่งไม่ต้องพูดถึง..
   “..สิบโมงแล้วพวกมึง..รีบไปกันได้แล้ว..” เสียงร้องบอกต่อกันทำให้ผมลุกพรวดขึ้นตามเสียงนั้น เดินตามก้นพี่ๆทั้งหลายที่ยังส่งเสียงเฮฮาเป็นระยะ..ด้วยหัวใจที่ยินดีปนคาดหวัง..
      “ เขาให้ทำอะไรบ้างน่ะ..” หลายรายพอยืนต่อแถวกันแล้วก็ชักจะขยับตัวยุกยิก เหมือนตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ผมก็ไม่แตกกันยืนชะเง้อคอมองไปมองมาด้วยความอยากรู้และความตื่นเต้น..
   “..จะชะเง้อคอไปไหน เตี้ยๆแบบมึงชะแง้ให้ตายก็ไม่เห็นหรอก..” ชิชะ..น้ำเสียงปากหมาคงที่และถาวรแบบนี้เป็นใครคงไม่ต้องบอกล่ะมั้ง แต่ก็ช่าง ว่าไปก็เท่านั้นวันนี้ผมอารมณ์ดี จะได้พบกับคนที่รัก แล้วจะมาหงุดหงิดเพื่ออะไรกันล่ะ
   “..แหม...พี่..ใครๆเขาก็ตื่นเต้นกันสิ ไม่ได้มีคนมาเยี่ยมทุกอาทิตย์เหมือนพี่นี่หว่า..” พี่เบิร์ดที่อยู่ห้องขังตรงข้ามกันร้องทักอย่างร่าเริงและกวนตีน ส่วนตัวเองก็ยืนแด๊ดแด๋อยู่ข้างหน้าสักสองสามคิว..
   “..แล้วไง..ดีกว่าไม่มีใครมาเหมือนมึง..”
   “..จิ๊....ขอให้เจอกล้วย สักวัน ” ว่าไม่พอยื่นนิ้วกลางมาให้อีก..เอาเข้าไป ..
   “..เชี้ยนี่อยากโดนตีนรึไง..”  โว๊ะ...ลืมรึไงว่าเขาไม่ให้ก่อเรื่อง เดี๋ยวก็ซวยกันหมดหรอก !..
    “..เงียบดิ๊พวกมึง..เถียงกันหาพ่อ..”เสียงจิ๊จ๊ะดังมาข้างหลัง พอหันไปดูก็เห็นพี่วิทย์ยืนรออยู่พร้อมกับพรรคพวก แถมไอ้คนข้างหลังผมทำท่าจะกระโจนเข้าไปหาเรื่องคนที่ยืนลอยหน้าลอยตาไม่ห่าง
    “..พี่..ไม่อยากเจอแฟนก็ตามใจ..” ผมเอ่ยลอยๆพลางหันไปมองหน้า
“..แล้วไม่ใช่แค่พี่จะไม่ได้เจอน่ะ พอมีเรื่องก็จะไม่ได้เจอกันทั้งหมดนี่ล่ะ..”
ว่าแล้วก็หันไปมองหน้า แถมรู้สึกได้ว้าทุกสายตาก็จับจ้องไปยังสองหัวหน้านี่เช่นกัน
      “..รอดตัวไปน่ะมึง..” รอบนี้หันมามองหน้าแล้วเหมือนจะฟัง แต่ก็คงเพราะรู้ น่ะสิ ว่าจะซวยกันหมดอย่างที่ว่าจริงๆ..
       “..เอ้าๆ..เดินเรียงกันเข้าไปน่ะ..เข้าแถวกันดีๆล่ะ ” ผู้คุมสั่งพร้อมกับเปิดประตูออกช้าๆ พวกผมก็กรูกันเดินเข้าไปยังบริเวณที่จัดไว้ให้เยี่ยม ที่ตอนนี้มีคนนั่งอยู่หนาตา มีนักโทษหลายรายนั่งอยู่กับครอบครัว พุดคุยหัวเราะกันยิ้มแย้มแจ่มใสบรรยากาศแห่งความสุขนั้นทำเอาผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ ตาก็พยายามกวาดมองหาคนที่ตัวเองอยากเจอ
    “..เนม..ทางนี้..!” เสียงทักนั่นทำให้ผมหันขวับไปมอง ก่อนดวงตาจะเบิกกว้างด้วยความดีใจ และรีบสาวเท้าไปยังโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นมะม่วงทันที..
      แกร๊ก...
   เสียงปิ่นโตสีเหลืออ่อนลายดอกไม้วางลงบนพื้นหิน พร้อมกับข้าวของแต่ละอย่างที่วางลงช้าๆ อาหารแต่ละอย่างเตรียมมาพร้อมสรรพถูกบรรจงวางลงตรงหน้า ทำให้คนมองยิ้มรับอย่างอ่อนโยน นัยน์ตาสีเข้มทอดมองวงหน้าหวานของหญิงสาวตรงหน้า..
   แว่วเสียงผู้คุมประกาศอะไรบางอย่างดังขึ้น พร้อมกับเสียงหัวเราะครืน แม้ไม่รู้ว่าจะเป็นอะไร แต่บรรยากาศดีๆนี้ก็ทำให้เขาหัวเราะตามได้ไม่ยาก
   “..ผู้คุมเขาพูดอะไรเหรอ?..” เสียงถามนั้นทำให้เขาหันไปมองหน้า ก่อนจะส่ายหัว..
     “..ไม่รู้สิ..”
    “..อ้าว?..” คนฟังมีสีหน้างวยงง..
“งั้นโตหัวเราะทำไม..”
     “ ก็อารมณ์ดี..” ออกปากพลางทอดสายตามองกับข้าวตรงหน้า ..แล้วเลยไปมองสบตาหวานๆของหญิงสาวคนรัก
เธอยิ้มให้เขาน้อยๆ..ก่อนจะชีชวนไปยังอาหารเบื้องหน้า..
   “..เขาบอกให้ทานข้าวได้แล้ว..กินสิ..เรื่องอื่นไว้ทีหลัง..”
  “..เรื่องอะไร?..เรื่องอื่น หืม?..” ว่าพลางส่งสายตาล้อเลียน ทำเอาคนสบตาแก้มแดงเรื่อขึ้นทันที แต่สาวเจ้าก็ค้อนขวัก..
  “..กินๆไปเลยน่ะ กินให้หมดด้วย ไม่หมดจะงอน..”
   “..โห...งั้นกินไม่หมดดีกว่า ตั้งเยอะขนาดนี้..”
   “..โตบ้า...”
         คำตอบรับนั้นเรียกเสียงหัวเราะเบาๆ ที่เต็มไปด้วยความสุขจากผู้ฟัง..
  “..ป๋า...มาทำไมว่ะ?..” ถามพร้อมกับปลายเท้ายกขึ้นพาดกับโต๊ะ..จงใจเอาปลายเท้าชี้หน้าบิดาบังเกิดเกล้าของตัวเอง..
  “..ก็เค้าส่งจดหมายมาเรียก..ทำไม มาไม่ได้เหรอ ไอ้หมา..” ผู้โดนปลายเท้าชี้หน้าก็พอกัน เอาบุหรี่ที่สูบอยู่มาจี้ตีนลูกชายซะงั้น..
    “..โอ๊ย เจ็บน่ะ ! แล้วอย่ามาเรียกไอ้หมา เอาภาษาบ้านเกิดตัวเองมาเรียกทำไมว่ะ.. ” โวยพลางก้มลงปัดๆปลายเท้าตัวเองที่โดนปลายบุหรี่จิ้ม ดีที่ผู้เป็นพ่อไม่ได้จงใจทำอะไรรุนแรง ไม่อย่างนั้นคงได้เจ็บแสบๆร้อนๆกันไปอีกนาน..
     “..ใครบอกให้เอาตีนมาชี้หน้าป๋าล่ะว่ะ ไอ้ลูกหมา.. ” คนเป็นพ่อทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ พลางหันไปหยิบบุหรี่อีกมวนมาสูบหน้าตาเฉย..
   “..ขอโทษน่ะครับ..ขอความกรุณางดสูบบุหรี่สักครู่น่ะครับ..” ผู้คุมที่ดูท่าจะมองการพบกันของพ่อลูกคู่นี้มาพอสมควรแล้วก้าวเท้าออกมาห้าม เนื่องจากบุหรี่ถือเป็นข้อห้ามไม่ให้นักโทษมีไว้ในครอบครอง แม้ว่าลับหลังพวกมันจะหาสูบกันเป็นล่ำเป็นสัน แต่กะจะมาสูบต่อหน้าต่อตา กํคงต้องห้ามกันหน่อย..
   “..ไม่เป็นไรหรอกน่าพ่อหนุ่ม..ฉันรู้หรอกว่าเขาห้ามไม่ให้พวกมันสูบ ฉันไม่ให้มันหรอกน่า..” ว่าพลางดีดขี้บุหรี่ไปตรงหน้าลูกชายที่กอดอกหน้าบึ้งใส่..
   “..ถึงไม่ให้ก็ไม่ได้ครับ เพราะจะเป็นการรบกวนผู้อื่น..”ผู้คุมเอ่ยค้าน ให้คนฟังถอนหายใจเฮือกรับแล้วเอานิ้วเคาะปลายบุหรี่ให้เศษของมันตกลงเบาๆ..บนมือของลูกชายตัวเอง..

pkclub2146

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

asd

ขอบคุณครับผม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

xiah01

แต้งกิ๊วคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

waahk01234

ขอบคุณครับ

poomza

ขอบคุณคร๊าฟฟ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคับ

nattan010

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบคุณมากมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

Benz_omo

ขอบคุณครับ