OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 31

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“..หึ ถึงผมตัวเล็กก็หล่อน่ะพี่..หล่อเกาหลีอ่ะไม่รู้จักรึไง..” ผมว่าพลางหัวเราะหึหึ
   “..เหอะ..หลงตัวเอง..ยืดเลยน่ะมึง..” ว่าพลางยกมือเฉดกุหลาบผมเบาๆแบบว่าพอรู้สึก..
   “..สู้พี่ตะ.....” น้ำเสียงเย้ยเยาะที่จะเอาผมไปเปรียบเทียบกับไอ้คุณพี่โตหยุดลงแค่นั้นพร้อมกับความเงียบยาวเหยียด และสายตางวยงงที่ตามมา..
..ผมส่งสายตาเป็นเชิงไม่อาจทราบได้ให้พี่ทินและพรรคพวกทันที ตาก็มองไปยังท่านผู้นำที่ตอนนี้ นั่งซุกอยู่กับมุมห้อง หยิบรูปถ่ายอะไรสักอย่างมาดูแล้วบ่นงึมงัมกับตัวเอง..
  “..`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตเป็นไรว่ะ?...”
“......HaPpY VaLaNtinE Day’s”...
Imprison 26: อันธพาล
  “..เอาขยะไปทิ้ง..” เสียงเข้มๆนั่นทำให้ผมชะงัก ก่อนจะก้มลงไปหิ้วถังขยะพลาสติกสีเขียวเข้มด้วยสองมือ แล้วยกกึ่งลากไปเหวี่ยงทิ้งลงบนบ่อกว้างๆบ่อหนึ่ง
  ปึ่ก!
“ ระวังหน่อยสิว่ะ..”  เสียงทักนั่นทำให้ผมที่เพิ่งเหวี่ยงเศษขยะเปียกจำพวกใบไม้และเศษหญ้าลงบ่อสะดุ้ง เมื่อถังขยะในมือเผลอไปชนใส่ผู้อื่น ผมหันไปมอง ก่อนจะชะงักกับใบหน้าของคนที่มองมาอย่างหาเรื่องและไม่พอใจเสมอนั่น
   “..ไม่เคยเห็นคนรึไง..หลีก...”เอ่ยพลางเหวี่ยงเศษขยะลงบ่อ ผมยังขมวดคิ้ว อึ้งปนตะลึงไม่หายกับใบหน้านั้น..
    “..ไอ้เนม...มาเอาขยะได้แล้ว..”เสียงตะโกนเรียกทำให้ผมยอมละสายตาไปได้ในที่สุด แต่ก็ยังพกพาความมึนงงและไม่เข้าใจไปด้วยอย่างสลัดไม่หลุด
   “..มองทำไมนัก..ก็อีหรอบเดียวกับบนหนังหน้ามึง ทำเหมือนไม่เคยเห็น..” พี่แม้กว่า พลางโกยใบไม้แห้งๆใส่ถังขยะตรงหน้าผมงกๆแบบๆไม่ใส่ใจ..
   “..แต่นั่นมัน...” ผมยังข้องใจไม่หาย เขม้นมองใบหน้าหวานๆของผู้ชายที่ยืนตักเศษหญ้าอยู่ไม่ไกล..
   “..ถึงจะอยู่มานาน ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่โดนซักหน่อย ” เสียงพี่ทินบ่นลอยๆดังเข้าหู
“ จะเป็นไอ้เมฆก็เถอะ ยังไงก็อยู่คนละแดน ถ้ามีเรื่องอะไรก็ช่วยไม่ได้..”
   “..คนของพี่โต..แดนโน้นก็มีนี่พี่..” ผมหันไปถาม อย่างไม่เข้าใจกับรอยฟกช้ำดำเขียวบนใบหน้าของเมฆ รอยที่ดูสดๆใหม่ๆบนใบหน้าหวานๆน่ารักนั้นดูน่ากลัวพิกลในสายตาของผม เพราะถ้าดูไม่ผิด ผมเห็นที่ข้างแก้มขาวๆนั่น..มี..รอยมีด.
   “..มันไปขัดขาพวกอื่นเอง..ใครอยากยุ่ง..”
   “..แล้ว.....”
   “..เลิกซักซะที..ใครมันจะโดนประคบประหงมแบบมึง ไอ้เรื่องแบบนี้มันของธรรมดา ไม่อยากโดนก็ต้อง”เกาะหนึบ
“ แบบมึงไง..”
   “..พี่...ก็บอกว่าไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย !..” อ้าก อย่ามาตอกย้ำได้ไหมว่ะ  อุตส่าห์ทำลืมๆไปแล้วน่ะเนี่ย...
   ก็หลังจากคืนนั้น ที่ผมถูกลากไปทารุณกรรมนั่นล่ะ ตื่นเช้ามานี่แทบช๊อคเพราะพบว่าตัวเองนอนกอดไอ้พี่โตหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแก หลังจากโดนถีบไปสองสามทีตอนรับอรุณแล้ว ไอ้สายตาล้อเลียนวิบวับนี่..ไม่อยากจะพูดถึง..แถมจากนั้น
ไอ้คุณพี่โตก็ยังดีใจหาย ไปไหนก็ลากผมไปด้วยจนตัวติดกันเป็นแฝดอินจันไปแล้ว ส่วนผมก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับกรรมและเสียงทั้งโห่ทั้งแซวที่บัดนี้มันก็ยังไม่จางหาย
    “..เอาน่า..ไม่ต้องเขินไปมึง..เดี๋ยวก็ชินว่ะ..” พวกลุงแก่ๆนี่มันยังไงกันน่ะ จะล้อกันไปถึงไหน?
   “..ไม่เอา..ไม่พูดแล้วเว้ย..” ผมบ่นแล้วเดินลากถังขยะไปที่อื่น ไม่อยากจะสนใจไอ้พวกลุงๆที่ป่านนี้ก็ยังหัวร่องอหงายไม่หยุดนั่น..
   แต่ที่ยังคาใจไม่หาย คือไอ้ร่องรอยการทำร้ายร่างกายบนใบหน้าของเมฆนั่น ชวนให้ผมอยากรู้จริงๆว่าใครทำ แล้วไม่คิดจะมีคนช่วยเลยเหรอ คนคิดแก้แค้นก็ไม่มีรึไงไอ้เรานึกว่าจะเหมือนเด็กช่างกลที่พอเห็นเพื่อนโดนรุมทีก็ยกโขยงกันไปเอาคืน
..แต่จะคิดอีกที นี่มันคุกนี่หว่า จะเหมือนข้างนอกได้ยังไง....เฮ้อ..คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ แค่ตัวเองยังเอาไม่รอดยังจะไปยุ่งเรื่องชาวบ้านอีก..
   “..มีอะไร?..” น้ำเสียงห้วนกระชากคุ้นหูนั่นทำให้ผมชะงัก เหลือบไปเห็นคนที่ผมกำลังสงสัยกับไอ้พี่โตยืนคุยกันอยู่ สัญชาติญาณแห่งความเสือ..ก...เอ้ย...อยากรู้อยากเห็นแล่นพล่าน มันบอกให้ผมค่อยๆแอบย่องไปแอบฟังแถวๆมุมอาคาร ใกล้กับที่สองคนนั่นยืนคุยกัน..
   ผมขมวดคิ้ว เมื่อแอบเห็นท่าทางเครียดๆนั่น ทั้งสองคนยืนมองหน้ากันแล้วเงียบ..ทำเอาผมขมวดคิ้วยุ่งแล้วก็ขยับตัวไปใกล้อีกหน่อย เห็นเสี้ยวหน้ากวนๆของไอ้พี่โตแล้วหงุดหงิดพิกล มีอะไรนักหนาถึงต้องมาคุยกันลับๆล่อๆ..
   อย่ามามองหน้าผมแบบนั้นน่ะ แค่อยากรู้ ไม่ได้หึงน่ะเว้ย
     “..ไปขัดขาหมาที่ไหนมาว่ะ... รายนั้นถามได้น่ารักมาก.หึหึ..น่ารักฉิบหาย แทนที่จะห่วงลูกน้องตัวเองแท้ๆ
   “..ช่างเถอะ...แค่นิดหน่อย..”
   “..อย่าให้งานสะดุดแล้วกัน..”พอเขาบอกว่าไม่ต้องสนใจ ก็ไม่สนจริงๆหันมาคุยเรื่องงานได้หน้าตาเฉย ตาลุงนี่หน้าเงินจริงๆ แต่ไอ้พี่โตหันขวับมามองหน้าเมฆที่ยักไหล่ก็คว้าคอหมับ..เฮ้ย !..
   “..หรือมึงคิดจะเปลี่ยนขั้ว..” เห้ย เปลี่ยนขั้วอะไร ไม่ใช่รัฐบาลชุด XXXXX น่ะเว้ย จะได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาน่ะ แล้วนั่น ไปบีบคอเขาทำไม ได้ข่าวว่าแผลที่หน้าเมฆยังไม่หายเลยไอ้พี่โตแม่ง..ซาดิสต์จริงๆสิน่ะ..
   “..หึ...พูดอะไรของมึง..” เมฆปัดมือที่บีบคอเขาแน่นออก แล้วมองสบตาไอ้พี่โตเงียบๆ...ราวกับจะวัดใจ..
“..กะอีแค่โดนเรียกไป ถึงกับเสียเซลฟ์เลยเหรอว่ะ ยังไงมึงก็ไม่ได้โดนล้วง จะเครียดไปทำไม..?...”
   “..เพราะมันไม่ได้ง่าย เหมือนที่มึงคิด..” เอาอีกแล้ว ไอ้เนมอยากเอาหัวทุบผนังซะจริงๆ ทำไมชอบคุยกันเรื่องที่กูไม่เข้าใจว่ะ หรือว่าที่จริงแล้วไอ้เนมมันโง่ มันซื้อบื้อ มันง่ะ...เอ่อ...ไปๆมาๆก็เหมือนจะจริง..
   “..ไม่ง่ายเพราะเกือบจะโดนตัดหน้ารึเปล่าล่ะ..”
   “ งั้นเหรอ?..”
  “..แค่คนๆเดียว มึงคุมมันไม่ได้ ก็สมควร..” รายนั้นยักไหล่ ทำท่าไม่แยแส..ส่วนไอ้พี่โตก็หน้าเครียดหรี่ตามอง..
    “..คนที่คิดแบบนั้น ก็คงมีแต่มึงล่ะมั้ง..?...ไปโดนเป่าหูอิท่าไหนว่ะ ถึงโง่เหมือนเดิมซะได้ ”
   “..เหมือนมึงจะลืมไปแล้วล่ะมั้ง..ว่าตอนมึงมาน่ะ..เขา “รับน้อง” กันแบบไหน...” คำพูดนั้นทำให้เมฆหน้าซีดไป..ขณะที่ผมเงี่ยหูฟัง ประเด็นไอ้เด็กใหม่นั่น..มัน..คุ้นๆ..
   “..หึ..ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นั่นมันโชคดีกว่ากู..” เมฆหัวเราะหึๆ
   “ กูว่ามันดี..ที่มาถูกเวลา..แต่โชคร้ายน่ะ..มากกว่ามึงแน่ๆ..”
   “..จะทำอะไรก็ทำ กูก็ทำงานของกูไปแล้ว มึงอย่ามาขู่..”
   “..กูไม่ได้ขู่...แต่ถ้าเรื่องมันไปกันใหญ่ล่ะก็ มึงรู้ใช่มั้ย ว่าต้องรับผิดชอบ..” ผมนิ่ง..ไม่รู้ว่าใครพูดคุยอะไรกันด้วยสีหน้าแบบไหนแล้ว ผมนิ่งฟัง ลำตัวแนบไปกับของผนังรู้สึกว่าหัวตัวเองมันเต้นตุบๆด้วยความเครียด..
   “..ถ้ามึงคุมมันได้ เรื่องก็ไม่ดังขนาดนี้หรอก..นี่อะไรว่ะ...อิแค่ไอ้โง่คนนึง เพราะมึงนั่นแหละใจอ่อน...” เสียงโวยวายเข้าหู..ทำให้ผมยิ่งขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจ..
    “..กูไม่ได้ใจอ่อน..และไม่เคยใจอ่อน..ลองถามไอ้ “พี่ชาย” สุดที่รักของมึงสิ ว่ามันทำอะไรไว้..รู้แล้วค่อยมาโทษกู..” เสียงตุ๊บตับหลังกำแพงปูนทำเอาผมแอบสะดุ้งไม่ได้ แต่การแอบมาฟังคนอื่น มันก็แย่พออยู่แล้ว นี่ถ้าโดนจับได้...
ไม่อยากจะคิด...
     “..ชิ...พวกมึง มันน่าขยะแขยงจริงๆว่ะ..ทำ`ตัวเงินตัวทอง`อะไรไม่ได้ก็เอาของเข้าล่อ มึงอย่าคิดน่ะ ว่ากูไม่รู้ว่ามึงจะทำอะไร..ถึงมันจะเป็นควาย แต่ก็เป็นควาย “ของกู” ที่กูเท่านั้น จะใช่มันไถนา หรือทำอะไรก็ได้..”
   “..อ้อ...แต่ความจริงแล้ว..มันไม่ใช่ควายหรอกน่ะ...”
   “..มันเป็น “ปลาทอง” ต่างหากล่ะ..ไอ้ความจำสั้นที่โดนทำอะไรไว้แล้วไม่เคยจำ เหมือนปลาทองที่กินอาหารแล้วลืม
ก็เลยกินต่อจนตัวเองท้องแตกตาย..”
     “..เหอะ !..แค่ถูกเรียกไปก็คลั่งเหมือนโดนของ แล้วมาพาลโทษคนโน้นคนนี้..ไอ้เชี่ยเอ้ย...” เสียงก่นด่านั้นดังขึ้นหลังจากมีเสียงเดินจากไป ผมนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม สมองมึนตื้อ มึนงงกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ฟัง มันอะไรกัน..น้องใหม่..? การพนันขันต่อ..? โดนเรียก..?..แล้ว..พี่ชาย..นั่น..มันใคร?..
เพล้ง !
   เสียงแก้วแตกดังขึ้นข้างหู ใกล้ชนิดว่าเศษของมีคมปลิวเฉียดหูผมไปไม่กี่คืบ ทำเอาตัวเย็นวูบ พร้อมกับเสียงตะโกน
ที่ดังขึ้นใกล้ๆตัว..
   “ ไอ้หมาตัวไหนแอบฟัง มึงออกมา! ”
เอาแล้วไง..
   “..มึง.... ” พอผมโผล่หน้าไปตามคำเชิญ คนที่ยืนอยู่ก็เหมือนจะชะงักไป หน้าตาเครียดๆนั่นยิ่งเครียดกว่าเดิม และทำท่าเหมือนโมโหจนทำอะไรไม่ถูก..
ปึก !..
   ผมโดนคนตัวเล็กๆนั่นเหวี่ยงไปชนต้นไม้ซะอึกใหญ่ ทำเอาไอ้เนมเบิกตากว้างตัวเล็กกว่าผม ทำไมแรงเยอะกว่าผมได้ล่ะเฮ้ย
  “ มึงได้ยินอะไรบ้าง มึงรู้อะไรบ้าง บอกกูมา ! ” กระชากคอเสื้อผมแล้วเขย่าแรงๆจนหัวสั่นหัวคลอน หน้าหวานๆนั่นแลดูโหดและโรคจิตจนต้องสะดุ้ง ทำเอาผมกลัวโดยอัตโนมัติ สำนึกที่ว่าคนตรงหน้าคือนักโทษคดีฆ่าคนตายเริ่มลอยเข้าสมอง..พร้อมๆกับวัตถุคมๆจี้ตรงคอหอย...
   “..ไม่....ได้ยินแต่ก็ไม่รู้เรื่อง พูดอะไรก็ไม่รู้..” ไอ้เนมปฏิเสธปากคอสั่น มันก็จริงนี่หว่า ฟังน่ะฟังหมด แต่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยน่ะเว้ย..
    “..ไอ้เวร..ชอบสอดรู้สอดเห็นจริงน่ะมึง..” ผมได้ยินเสียงสบถในลำคอนั่น พร้อมกับมือที่ลดแรงขยำลง สงสัยผมต้องหัดไปฟิตกล้ามแล้วสิน่ะ ถ้าคนตัวเล็กกว่ายังสามารถเหวี่ยงไอ้เนมกระแทกต้นไม้ได้น่ะ..
   “..ว่างนักเหรอว่ะ มายุ่งเรื่องคนอื่น หรือมาเฝ้าผัว กลัวหาย..” ไอ้คำพูดหลังๆนั่นทำเอาผมอ้าปากหวอ..
  “..ถึงกูจะเป็นเมีย`ตัวเงินตัวทอง`นั่นเหมือนกัน แต่ไม่ต้องห่วงไปหรอก..กูไม่แย่ง..” ว่าแล้วตบแก้มผมเบาๆแล้วยิ้มแสยะ..
   “..ถ้ามึงมาได้ยิน ก็ช่างเถอะ ได้ยินไปก็เท่านั้น สมองควายแบบนี้คิดอะไรคงไม่ออก..” ไอ้คำหมิ่นประมาทนั่นทำเอาผมปี้ดเหมือนกัน หน้าไหนๆทำไมมันชอบด่าผมโง่กันนัก..
พอไม่พูด ก็หาว่าโง่  พอพูดก็หาว่าเถียง ทำอะไรถึงจะถูกใจกันห๊ะ..
    “..อ้อ..เว้นแต่จะเอาเรื่องที่กูด่าไปฟ้องผัวมึงนะ..”
   “..ไม่ใช่ครับ..ไม่ได้มีอะไรกัน..” ผมงึมงำตอบกับคำพูดที่เหมือนจะแก้ตัวไปก็เท่านั้น คนฟังเลิกคิ้ว ก่อนจะตอบกลับ..
   “..ก็ช่าง..ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของกู ที่ต้องไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน..” ฉิบ...เจ็บกันมั้ยเนี่ย..ผมล่ะเจ็บสุดๆ..
    “..แล้วหน้าไปโดนอะไรมาครับ..”
    “บอกแล้วไงไม่ใช่เรื่องของมึง เสือก..” ว่าแล้วก็ผลักไหล่ผมเบาๆก่อนจะมองหน้า
   “ มึงเป็นตุ๊ดใช่มั้ย?..”เห๊..
   “..ตุ๊ดแน่ๆว่ะ สัด ตัวโตกว่ากูซะเปล่าเสือกไม่มีแรง ถึงว่าชอบโดนเอาตูด คงจะ....”
   “ เงียบทีได้มั้ยครับ..” ผมร้องห้าม คิ้วเริ่มกระตุกยิกๆ..
   “..ไม่...” รายนั้นลอยหน้าลอยตาพูด
“..สงสารพ่อแม่มึงจริงว่ะ ที่มีลูกออกมาเป็นตะ...”
ผลั่ก !
   “..ขอโทษน่ะ “ผมเค้นเสียงออกมาในลำคอ“ อย่าลามปามถึงพ่อแม่คนอื่นมันบาป” น่ะรู้มั้ย ”
       “..หงุดหงิดเรื่อง`ตัวเงินตัวทอง`ๆ” อะไรมาไม่รู้หรอกน่ะ แต่ที่รู้ คืออย่ามาพาลใส่คนอื่น เหมือนเด็ก ”ผมจ้องหน้าเขาเขม็ง เรื่องอื่นไม่ว่า แต่อย่ามาด่าพ่อแม่ ผมรับไม่ได้..
   “..หงุดหงิดเรื่องมึงไง ไอ้เวร ! ” มือคู่นั้นกระชากคอเสื้อผมมาเข่าแรงๆ..อย่างมีน้ำโห ตาคู่โตนั้นมองสบตาผมด้วยแววตาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด..
   “เพราะมึงทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายขนาดนี้..หัดฉลาดเหมือนคนอื่นมั่งสิว่ะ ไอ้ควาย ! ”
   “..แต่ที่ได้ยินมันไม่ใช่แบบนั้นนี่..ทำพลาดเองแท้ๆ..”ผมหัวเราะหึๆเลเวลความกวนโมโหของตัวเองผุดขึ้นมาจากไหนไม่รู้อย่างกะทันหันมองหน้าเมฆที่โมโหอยู่แล้วจงใจเหยียดยิ้ม..
   “..แล้วจะให้เป็นคนฉลาดที่คอยเดินตามเกมส์ของคนอื่นผมไม่เอาว่ะ...”
   “..มึง...”
   “ เพราะขัดขา..แล้วปล่อยให้กัดกันเองมันสนุกกว่าตั้งเยอะ !..”
   “..ไอ้`ตัวเงินตัวทอง` ! พ่อแม่...”

pkclub2146

ขอบคุณครับ

airline

ขอบคุงมากนะครับผม

manza555

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

asd

ขอบคุณครับผม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

xiah01

แต้งกิ๊วคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

waahk01234

ขอบคุณครับ

poomza

ขอบคุณนะครับ

H2Oz

ขอบคุณจ้า {:4_98:}

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคร้าบ

nattan010

ขอบคุณครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบ

Klong

ขอบคุนครับ