OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 48

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

  “..ก็บอกแล้วไง..ว่ามันสมควรแล้ว..” เจ้าตัวสะบัดมือเขาออก..และหันไปโยนมีดในมือให้คนที่ยืนมองอยู่เบื้องหลังด้วยสีหน้าคาดไม่ถึง..ผู้พันไม่ได้รับมีดในมือมาด้วยซ้ำได้แต่ปล่อยให้มันตกลงพื้นและจ้องหน้าไอ้คนทำอย่างนิ่งอึ้ง...
  “...ทำไมล่ะครับ..ผมก็ทำตามที่บอกแล้วๆไง..” ไอ้เนมมันบอกอย่างนั้น พร้อมกับหันไปสบตาผู้พัน
“..คุณไม่ได้บอกให้ผมทำถึงขั้นไหนนี่ ..”
   ผมหันไปมองหน้าผู้พัน พลางเอื้อมมือไปหาไอ้คุณพี่โตที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า เอาเสื้อสีหม่นที่เจ้าตัวใส่ทบกันแล้วทาบบนแผลพร้อมกับคว้ามือเจ้าตัวที่นิ่งอึ้งให้กุมแผลตัวเองไว้ให้มั่น.....อาจจะงง ว่าผมทำอะไร..
ในวินาทีที่เอามีดแทงไปตรงร่างของคนที่ผมเกลียด มันก็น่าจะแทงที่หัวใจหรือไม่ก็ปาดคอให้ตายๆไปซะ
ยอมรับว่าเกลียด ...เกลียดทุกอย่างที่พี่โตทำ..ทำให้ผมต้องเจอเรื่องแบบนี้..
...แต่ท่ามกลางเสียงกระซิบที่หลอกล่อผม ราวกับปีศาจนั่น..เสี้ยวหนึ่งของความคิด..ก็ยังย้ำเตือนบอกถึงความตั้งใจของผมตอนมาที่นี่..และ..สิ่งที่ได้รู้จากพี่ๆทั้งหลาย....พวกเขาก็ไม่มีสิทธิเลือก..พอๆกับผม..ทุกอย่างที่พวกเขาทำ..มันอาจจะมาโดยสมัครใจ..อาจจะครึ่งหนึ่ง หรือทั้งหมด ผมไม่รู้....แต่อย่างน้อย ผมก็รู้..ว่าทุกอย่างที่ผมเจอ..มันมาจากคำสั่งใคร..
จะให้ผมแก้แค้นเหรอ..ก็ดีสิ....ผมไม่ต้องฆ่าใคร ไม่ต้องเป็นเมียไอ้ลุงบ้าโรคจิตนี่..ไม่ต้องไปส่งยา..ไม่ต้องทำอะไรที่ผมเกลียด..ก็ดีสิ.....แค่แทงลงไป..จะได้แก้แค้นและไม่ต้องทำเรื่องที่ตัวเองไม่ชอบ..ใช่ไหม..เป็นแบบนั้นใช่ไหม..?..
แต่ผมไม่ได้โง่พอที่จะทำแบบนั้น.....การฆ่าคนตายในคุก..มันต่างอะไรกับการขุดหลุมฝังตัวเอง..ให้ลึกขึ้น..ลึกขึ้นเรื่อยๆ..
..แล้วแน่ใจได้ยังไง..ว่าผมไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ..แล้วจะมีความสุข.....แน่ใจได้ยังไง..ว่าผมจะหลุดพ้นจากทุกสิ่งทุกอย่าง..มันง่ายเกินไป..เกินกว่าที่จะเชื่อถือได้....แต่ถ้าจะไม่ทำ..ผมก็ต้องฆ่าใครสักคนอยู่ดี..การทำแบบนี้อาจจะดีกว่า..
เพราะนอกจากจะทำตามคำสั่งของตาลุงนี่แล้ว ก็ยังได้แก้แค้น..อย่างที่ผมอยากทำด้วย...
     ผมมองหน้าพี่โตที่มองหน้าผมนิ่งๆ ผมมองแผลที่ผมแทงลงไป..ด้วยการจับมีดแทงลงบนหน้าท้องแล้วกระชากมีดให้กรีดลงไปบริเวณหน้าท้องจนถึงข้างเอว....จะโหดมั้ย?..ไม่รู้สิ ผมรู้แต่ว่า มันคงดีกว่าการแทงเข้าไปในเนื้อของคนตรงหน้าแบบตรงๆ
แบบนั้นมันอาจจะถึงตาย..และ...ผมอาจจะต้องกลายเป็นฆาตกรอีกครั้ง....ผมไม่ได้โง่หรอกน่ะ...ไม่ว่าใครจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม..
  “..หึ...แบบนั้นมันผิดกติกานี่...” ผู้พันพูดออกมาหลังจากเงียบไปพักหนึ่ง..แววตาที่มองมาที่ผมดูแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด..
   “..บอกแล้วไงครับ..ว่าคุณแค่บอก..ให้ทำตามที่ผมรู้สึก...ถึงผมจะเกลียด จะแค้น แต่ก็ไม่ได้อยากจะฆ่าใครให้ตาย..”
ผมหันไปมองหน้า
“...แล้วถ้าผมทำลงไป..จะเชื่อได้ยังไง..ว่าผมจะไม่ถูกลงโทษน่ะ...”
..ถ้าเสี้ยวหนึ่งเป็นความเป็นแก่ตัว.....อีกหนึ่งความคิด ก็คือต้องการอยู่รอด..เขายื่นโอกาสมาให้ ด้วยเหตุผลงี่เง่าว่าแค่อยากเล่นสนุก ผมรู้.....พูดตามตรงว่าต่อให้พี่โตเอาผมมาถลายผู้พันจริงๆอย่างที่เขาว่า ผมก็คงไม่มีสิทธิ์จะโกรธ..ถึงโกรธไปก็เท่านั้นเพราะกับคนที่เคยพาผมไปให้คนอื่นข่มขืนน่ะ..เรื่องที่เขาทำมันไม่แปลกหรอก แต่ถ้าถามว่าผมผิดหวังไหม..ก็แน่สิ...ผิดหวังอยู่แล้ว......นั่นคงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ผมตัดสินใจแทงลงไป แต่ก็ไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ผมคิดจะฆ่าใครไปอยู่ดี..
   ผมสบตาคนที่พูดด้วยนิ่งๆ..ผู้พันมองหน้าผม..เลยไปมองพี่โตที่ยืนเงียบอยู่ข้างหลังแววตาที่เคร่งเครียดนั้นชวนให้ผมนึกหวั่นที่ไปกระตุกหนวดเสือแบบนี้..แต่เขาก็หัวเราะขึ้นเบาๆแทนคำตอบ..
   “...นั่นสิน่ะ...ไม่ใช่คนโง่จริงๆด้วย..” ผู้พันบอกพลางก้มลงหยิบมีดที่ตกลงบนพื้น แววตาที่จ้องมองมาคราวนี้ฉายแววถูกใจเสียจนผมหนาวสันหลังเยือก..และมือหนาของคนด้านหลังก็ตะปบไหล่ผมหมับ..บีบแรงจนหน้านิ่ว..
    “...หวังว่ามึงจะอธิบายไอ้เรื่องที่ทำไปได้น่ะ...” น้ำเสียงเรียบนิ่ง..แต่ฉายแววคุกรุ่นอยู่ในทีทำให้ผมขนลุกวาบ..ผมพลิ้วตัวหนี ขยับออกมาจากรัศมีของบุคคลอันตรายทั้งคู่
    “..ผู้พันสั่ง..” ก่อนจะป้ายขี้ไปให้อีกคนทันที..
     “............” พอได้ยิน ไอ้พี่โตก็หันไปมองหน้า..แต่คนที่ใหญ่กว่าก็ยังทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว..
     “..ก็ทำพลาดเองนี่...” รอยยิ้มแสยะนั่นทำผมขนลุกเยือก...นึกไม่ออกเลยว่าถ้าผมตัดสินใจแทงไปแรงๆหรือฆ่าให้ตายไปอย่างที่เสี้ยวหนึ่งคิดจะทำนั่น...ผลของมันจะออกมาแบบไหน..
    “..แต่ไม่น่าจะ..เอาเด็กมาเล่นแทนเลยนี่ครับ..”
    “..นั่นก็เป็นทางเลือกของเขาเอง...ก็เล่นไปทำเด็กมันแค้นซะนี่..” ในที่สุดก็ยังโยนกลับมาหาผมจนได้ พี่โตหันมามองหน้าผม ผมเม้มปากแน่น สบตาดุๆคู่นั้นอย่างไม่กลัว..
    “...ผมไม่แทงให้ลำไส้ทะลุตายก็ดีแค่ไหนแล้วครับ..” ผมจ้องหน้าคนพูดปากบอกห้วนๆ..อย่างไม่กลัวเกรง..นี่มันทาง
ที่ผมเลือก ดีแค่ไหนแล้ว ที่ผมไม่เลือกที่จะฆ่าไปให้ตายน่ะ..ดีแค่ไหนแล้ว..ที่ผม..เลือกแบบนี้..
...หวังก็แต่ว่าจะไม่ทำคุณบูชาโทษก็แล้วกัน..
     “.เหรอ....” ริมฝีปากของคนฟังกระตุก...แล้วเหยียดเป็นรอยยิ้มชวนสยองขวัญ
“ งั้นมึงก็เตรียมใจรับผลที่จะตามมาแล้วสิ...”
...ผมเม้มปากแน่น..ยอมรับว่าใจหายวาบ..ด้วยความผิดหวัง..
วูบหนึ่งผมคิดว่าพี่โตจะนึกขอบใจ ที่ผมไม่ทำตามคำสั่งของผู้พัน..แต่เอาเข้าจริงๆ..กลับมาเป็นแบบนี้.....ยังไงก็เห็นว่าผมเป็นคนผิดอยู่ดี..
   “...ผมไม่เห็นว่าทำผิดตรงไหน..” ผมเม้มปากแน่น บอกห้วนๆ หลบตาคนที่มองตรงมา..แล้วเบือนหน้าหนี ไม่ใช่ด้วยความสำนึกผิด..แต่ไม่อยากมองเพราะขอบตามันร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ.....หัวใจปวดแปลบ..ผิดหวัง..ผิดหวังอีกแล้ว..
ผิดหวังจนอยากย้อนเวลากลับไปแล้วแทงแรงๆให้ตายไปซะหมดเรื่อง..
   “..ถึงจะบอกว่าไม่ได้ทำผิดกติกา..แต่เล่นตุกติกแบบนี้ก็ไม่ไหวน่ะ... ” เสียงของผู้พันดังขึ้น ทำให้ผมชะงัก..หันไปมองสบตาเขาอีกครั้ง..และ รอยยิ้มที่มองตรงมานั่น มันทำเอาผมใจไม่ดีเอาเสียเลย..
   “...แต่ในฐานะที่..ใจกล้า...กล้าได้กล้าเสีย..กล้าจะลองทำแบบนี้... ” น้ำเสียงที่พูดออกมาไม่ได้ยินดีตามที่พูดเอาเสียเลย ตรงข้าม ผมรู้สึกเหมือนกำลังเหยียบกับระเบิดที่มองไม่เห็น..
“..ฉันไม่ให้ไปฆ่าใครแล้วก็ได้..เพราะแค่กล้าเล่นกับลูกพี่ตัวเองขนาดนี้..ก็พอแล้วล่ะเนอะ..” ผู้พันว่าพลางยิ้มร่า..
ทำเหมือนกับว่าตัวเองไม่ได้สั่งให้ผมฆ่าพี่โตตั้งแต่แรก รอยยิ้มแบบนั้นทำให้ผมนึกฉุน กำหมัดแน่นด้วยความหมั่นไส้เต็มกำลัง..
   “..แต่เรื่องส่งของน่ะ..ฝากด้วยล่ะกัน..”
       ผมชะงัก..หันไปมองหน้าคนพูด..ก่อนจะมองหน้าพี่โตที่สบตาคนสั่งอยู่..เพียงอึกใจเดียวก็ยิ้มออกมา..รอยยิ้มที่ทำให้ผมเสียววาบ..เกร็งไปทั้งตัว..
   “..ครับ...ผู้พัน..” รับคำพลางเหยียดยิ้ม ไม่ได้หันมามองผม แต่ผมเห็นมือข้างที่ไม่ได้กุมแผลของตัวเองกำหมัดแน่น..
     ผมเบือนหน้าหนีทั้งสองคนให้พ้นตา ยอมรับว่าไม่อยากมอง..ส่วนหนึ่งก็ด้วยความผิดหวัง...และ..ความโมโหที่ยัง
คุกรุ่น เพราะสุดท้ายแล้ว ผมก็เหมือนตัวอะไรสักอย่างที่เอาไว้เล่นแก้เบื่อแก้เซ็ง ถึงผมจะทำตามที่เขาบอกรึเปล่า เชื่อได้เลยว่าผู้พันก็คงไม่เดือดเนื้อร้อนใจอยู่ดี..
   “..ถ้างั้น..ขอออกไปทำแผลเลยแล้วกัน..” พี่โตพูดขึ้นมาพร้อมกับคว้าแขนผมไว้ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมา มองสบแววตายิ้มๆเหมือนเรื่องที่ผ่านมาเป็นเรื่องโกหกของผู้พันแล้วนึกโกรธแต่ก็ได้แต่เดินตามแรงลากหรือกระชากของพี่โตและมองคนที่อยู่ในห้องขังพิเศษด้วยความขุ่นเคือง....แต่ก็สมแล้วล่ะ..ที่ยืนอยู่ในจุดนี้ได้..คนใจอ่อนแบบผม คงทำไม่ได้อย่างเขา..
  ผมถอนใจเฮือก และยอมเดินตามแรงลากของพี่โตที่ดูจะแรงขึ้นทุกที ไม่แม้แต่จะสบมองแววตาที่คงโมโหฉุนโกรธถึงขีดสุด ผมได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินตามแรงลากนั่นไปอย่างเลื่อนลอย....นึกด่าตัวเอง..ที่สุดท้าย ก็ทำร้ายคนๆนี้ไม่ได้..
...แล้วก็ไม่เห็นว่าเขาจะดีกับผมเลยซักนิด..
  “..เอ๋....กลายเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง?.. ” คำถามจากคนที่เดินมาถึง พร้อมกับมองไปยังร่างของเด็กสองคนที่เดินออกไปเมื่อครู่ ทำให้ใบหน้าของคนฟังชะงัก และหันไปมอง..
   “..ก็...แค่ผิดแผน..นิดหน่อย..” คำพูดนั้นทำให้คนฟังชะงัก และเดินเข้าไปในห้องขัง..มองมีดพกเปื้อนเลือดในมือของคนถือแล้วส่ายหัว..
    “...น่าเสียดาย.. ”  พึมพำแบบนั้นแต่ดวงตากลับวาววับ..ชายที่ทุกคนเรียกว่าป๋า หันไปหยิบมีดพกจากมือของผู้พันพลางถอนหายใจ..และเอนตัวพิงบนแผ่นอกแกร่ง..
   “..นิดหน่อยน่า..แต่ไอ้เด็กนั่นมันก็ฉลาดพอตัว..ทำเอาคาดไม่ถึงเลยน่ะ ให้ตายสิ.. ” ผู้พันบ่น พาดแขนตัวเองลงบนไหล่ของอีกคน พร้อมกับแขนที่โอบรอบเอวอีกฝ่าย..
   “..แต่ก็สนุกใช่มั้ยล่ะ?..” คำถามที่ถูกส่งมาทำให้ต้องหัวเราะร่า..ผู้พันเอื้อมมือกุมฝ่ามืออีกคนที่ถือมีดพกไว้..มองเลือกที่เปื้อนกระเซ็นใบมีดแล้วหัวเราะ..ใช้ปลายจมูกสัมผัสผิวแก้มอีกฝ่ายปลายลิ้นแลบเลียหลังใบหูเบาๆ..เรียกเสียงงึมงำคล้ายจะบ่นว่า แต่ชายวัยกลางคนไม่สนใจ
   “..ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะนะ..ต้องเตรียมไว้ก่อนจะได้ออกไป..ข้างนอกน่ะ..”
   “..อืม..”
   “.แต่ตอนนี้..ช่างมันก่อนแล้วกัน..”
    ...คำพูดนั้นทำให้เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้น มีดพกถูกเหวี่ยงทิ้งลงบนพื้นใต้เตียงอย่างไม่มีใครสนใจมันอีกพร้อมกับเสียงพูดคุยที่เงียบลงในเวลาต่อมา..    ..ยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ...
ปึก !
   ผ่านแดนพิเศษมาแล้ว และคงกำลังถึงแดนของผม ทางแคบๆที่ผมเคยเดินเข้ามากับพี่โตในตอนเช้า..ตอนไปก็โดนลาก ตอนมาก็ไม่ต่างกันและ..อาจจะรุนแรงกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ..
...แรงกระแทกแผ่นหลังกับผนังซีเมนต์นั้นแรงจนเจ็บหนัก..ผมเม้มปากแน่น เงยหน้าไปสบดวงตาคุกรุ่นที่มองตรงมา..แล้วเบือนหน้าหนี..
   “..หลบทำไม..” เสียงถามนิ่งเรียบ แต่ฉายแววโกรธเคืองอย่างเห็นได้ชัด..พลางเอื้อมมือมาบีบคางผมแรงๆ..
    “..แล้วมีอะไรอีก..” ผมถามกลับและหันมาสบตาคู่นั้นในที่สุด แรงบีบที่คางเพิ่มขึ้น..แรงจนผมนิ่วหน้า..
    “..มึงกล้ามากน่ะที่ทำแบบนั้น.. ” น้ำเสียงแผ่วต่ำ..และแววตาที่เดาไม่ถูกของคนพูดถูกส่งมาหา ผมได้แต่ถอนใจ..ด้วยความผิดหวัง..
    “...แล้วยังไง..ผมไม่เห็นว่าตัวเองจะทำผิดตรงไหน..” ผมสบตาคู่นั้น เอ่ยออกมาห้วนๆ..
“..จะโกรธจะโมโหอะไรก็ตามใจสิ..”
   ..แรงบีบที่คางมากขึ้นทำให้ผมเบ้หน้า.. ผมหรุบสายตาลงต่ำ ไม่ยอมสบตา ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิด..ผมไม่ได้รู้สึกผิดจากการกระทำของตัวเอง..แต่กำลังโมโห..และผิดหวัง..ผิดหวังจนไม่อยากจะมองหน้าใครทั้งนั้น..โดยเฉพาะคนๆนี้..
..ผมบิดริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้มขื่น เมื่อรู้ในที่สุดว่าผู้พันสั่งให้ผมทำแบบนั้นไปทำไม..ต้องการแบบนี้..ที่แท้ก็อยากทำแบบนี้งั้นสิน่ะ....ถึงจะไม่ได้กำจัด..หรือได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ..แต่ยังไง เขาก็ไม่ได้ผิดหวังไปซะหมดหรอก..
เพราะชะตากรรมทุเรศๆของผม มันก็คงต้องเจออะไรแบบนี้ให้เขาสนุกอีกเยอะ...
   “..ทำแบบนั้น..แล้วไม่คิดบ้างเหรอ..ว่าถ้ากูไม่ตาย..มันจะเกิดอะไรขึ้น..”
   “..ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้จะฆ่าใครให้ตาย ” ผมหันไปมองหน้า กระชากเสียงห้วนใส่
“ ผมก็ไม่ได้คิดหรอก ว่าจะฆ่าใครน่ะ ถ้าอยากให้ตาย ผมก็ลงมือไปแล้ว..ไม่ต้องมาถามว่าถ้าไม่ตายจะเกิดอะไรขึ้น..จะทำอะไรอีกล่ะ..หา..?.”
   โตมองหน้าเจ้าคนถาม ใบหน้าของเด็กน้อยที่เขาคิดว่ามันแสนโง่งี่เง่าอยู่ใกล้เพียงลมหายใจคั่น ความเจ็บปวดจากรอยแผลที่หน้าท้องยังคงอยู่...แต่มันก็ดีกว่าที่คิดไว้มาก เพราะมันเป็นแค่รอยแผลไม่ร้ายแรง..และเบา..เบากว่าที่คิด..
..มันดูเล็กน้อยเกินกว่าจะบอกว่าทำไปเพราะโกรธเกลียดหรือยากแก้แค้น..
หรือหากเจ้าตัวบอกว่าทำไปเพราะแก้แค้น เขาก็อยากบอกมันว่าแค้นของมัน..ช่างเล็กน้อยและปราณีเสียเหลือเกิน..
กลัวว่าจะเป็นเหมือนอย่างที่เพื่อนรักเอ่ยปากเตือน..กลัวว่าทุกอย่างจะซ้ำรอยเหมือนที่มันพูด..แต่ก็ดีแค่ไหนแล้ว ที่เด็กคนนี้เข้มแข็งเกินกว่าจะหลงไปกับกลลวงหลอกล่อของคนๆนั้น....ดีแค่ไหน..ที่มันยังเหมือนเดิม..แต่มันก็ชวนให้สงสัย..หรือ..อยากรู้ถึงได้ถามออกไป..
  “..แล้วทำไมไม่ทำ..”
“..แล้วทำไมไม่ทำ...” คำถามที่ส่งออกมาคำเดียว..แค่คำพูดประโยคเดียวเท่านั้น..ที่ผมไม่รู้ว่าจะตอบยังไง..
..ผมไม่สบตาคู่นั้น..แต่หรุบต่ำ..พร้อมกับรอยยิ้ม..สมเพชเวทนาตัวเอง..
...ไม่รู้สิ...
..ที่ไม่ทำ..เพราะอะไรไม่รู้..ทั้งที่น่าจะทำ..แต่ก็เปล่า..แค่ไม่อยากเพิ่มโทษให้ตัวเอง..ไม่อยากทำร้ายใคร..ไม่อยาก...
...แต่ไม่รู้เหมือนกัน ว่าอะไรกันแน่...ที่เป็นเหตุผลจริงๆ..
หมับ...

pkclub2146

ขอบคุณมากคร้าบ

manza555

ไม่น่าทำอย่างนั้นเลยอะ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากนะครับ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ

Bigdor7

น่าจะบรรยายฉากผู้พันกะป๋าเพิ่มซักหน่อย แต่สนุกมากเลยครับ

iamalegend

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

เก่งนะ เนม

napapadon1

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ