OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 53

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
รู้สึกแปลกๆจนหัวหมุน..ร้องครางออกมาเบาๆ..เหมือนคนละเมอ..แถมหัวใจมันยัง...เต้นแรง...แรงจนแทบทะลุออกมานอกอก..แรงพอๆกับเสียงเต้นในอกของคนอีกคน..ที่อยู่ตรงหน้า...นี่มัน...จูบ..ใช่ไหม?..จูบ..ไม่ใช่เอาปากกัด..ไม่ใช่เมื่อคราวนั้น..นี่คือจูบ...จูบหวานๆเบาๆ..จูบอย่างทะนุถนอม..เหมือนว่าเป็นสิ่งสำคัญ...
...พี่โต...กับ....ผม...มัน....  ผมรู้สึกว่าตัวเองหายใจหอบ..สั่นไปทั้งตัว..เหมือนขาดอากาศหายใจ..
ความรู้สึกวาบหวามแปลกๆในอกทำให้ผมแทบไม่กล้ามองหน้าคนทำ...ที่ยังคงกอดผมไว้แน่น..พร้อมกับนิ้วมือที่เกลี่ยไล้ใบหน้า...ทำให้รู้สึกแปลกๆระคนเขินอาย..
“...พะ.....”
อะแฮ่ม.
เสียงกระแอมเบาๆ...ดังขึ้นแทนที่ความเงียบและเสียงลมหายใจสอดประสาน..ผมชะงัก...เงยหน้าออกจากแผ่นอกหนา
ที่อิงซบอย่างลืมตัว..กวาดสายตาหาที่มาของเสียง........และภาพเบื้องหน้า...ทำให้ผมรู้ซึ้งถึงคำว่า ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้
ที่ไหน มันเป็นยังไง...
   โว้ย บ้าที่สุด !
อ้าก งี่เง่าเป็นบ้า นี่ผมฝันไป ฝันไป ฝันไปใช่ม้าย
   ไอ้เนมนั่งกัดปากเอามือสองข้างทึ้งผมบนหัวทั้งที่สั้นเกรียนจนจิกไม่ค่อยติดสักเส้น ขณะที่สมองของผมกำลังรวน กำลังแฮงค์ เออเร่อ อย่างรุนแรง..
...ไม่ต้องมาถามเลยน่ะว่าเรื่องอะไร ก็เมื่อกี้ยังแอบดูอยู่ใช่ไหมเล่า.?
  แอบดูกันอยู่ทั้งกลุ่มเลยว้อย
   ผมนั่งกุมหน้ากุมหัวกุมหัวตัวเองอยู่ในมุมมืด มองหน้าใครไม่ติดซักคน ท่ามกลางเสียหัวเราะเฮฮาคิกคักที่ดังไม่ขาดสายซึ่งมาจากปากพวกถ้ำมองเมื่อกี้ ก็เมื่อกี้...เมื่อประมาณสามสิบนาทีที่ผ่านมานี้เอง ผมที่กำลังอารมณ์ดีลั่นล้าสุดขีดกับ
ไอ้พี่โตที่ไม่รู้ว่าไปเมายา...เออ..ใช่ มันต้องเมายา เมายาแน่ๆ..ที่ไอ้คุณพี่โตทำไปมันต้องเป็นเป็นเพราะเมายาแน่ๆ..
แต่..แต่ผมไม่ได้เมานี่ว้อย อ้าก
  ไม่ไหวแล้ว ผมขอคุ้มคลั่งให้หายบ้าก่อนเถอะ เพราะหลังจากที่ผมกับไอ้พี่โต..เอ่อ...เผลอ..เมา มึนหรืออะไรสักอย่างแล้ว..เอ่อ...ก็ทำแบบนั้นนั่นล่ะรู้กันอยู่อย่ามาเซ้าซี้..ที่พอทำแบบนั้น..กำลังเอ่อ...เคลิ้ม..เอ๊ย...หมายถึงมึนได้ที่ เสียงคุณ
พี่เบิร์ดก็กระแอมกระไอออกมาว่า
“เอ่อ...ช่วยแหกตาดูด้วยครับ ว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่พวกมึงสองคน”
ใช่...ไม่มีคนเดียว แถมมีเป็นฝูง ซะด้วยซ้ำ..
...กูจะเอาหน้าไปไว้ที่หนาย
ผมแทบอยากจะบ้า หลังจากพี่เบิร์ดพูดแบบนี้พร้อมกับลูกตานับสิบคู่ที่มองตรงมา..
...ทุกคนมองหน้าผมกับไอ้พี่โต..พร้อมกับ...หัวเราะออกมาปนเสียงโห่ฮามีความสุขอย่างเห็นได้ชัด
เออ..ทุกคนมีความสุข สุขมาก
...ไม่ได้ดูเล้ย ว่าผมน่ะทำหน้ายังไง ..!
      ผมหน้างอ ก้มหน้างุดพยายามทำตัวกลืนไปกับแปลกกราวด์และวอลเปเปอร์อันประกอบด้วยลูกกรงและพื้นซีเมนต์ ฉากหวานของนิยายเรื่องไหนกันว่ะมันเป็นแบบนี้เนี่ย ไม่มี๊ เพราะงั้นไม่ใช่ ผมไม่ยอมรับ..ถึงไอ้คนทำตะกี้ยังจะไม่สำนึกแถมมานั่งเบียดอยู่ข้างๆก็เถอะ..
   “...ขยับไปหน่อยสิ..จะแบนแล้วน่ะ.. ” ผมบ่นงึม สายตากำลังวิเคราะห์ดูองค์ประกอบของเนื้อปูนบนพื้นอยู่อย่างใจจดใจจ่อ ขณะที่รู้สึกถึงลมหายใจของใครสักคนใกล้เข้ามาจนสะดุ้งเฮือก..
   “..จะหน้าบางอะไรนัก..” ชะ ดูพูดเข้า ใครเขาจะหน้าหนาเหมือนคุณพี่กันว่ะครับ คิดแล้วหมั่นไส้..
   ไม่พอ...แค่นี้ยังโห่ฮากันไม่พอใช่ไหม..ถึงต้องกระแซะมาใกล้ พร้อมๆกับเอื้อมเอามือมากอดเอวผมไว้แน่นๆ..แบบนี้..
...นี่...มัน...มันรู้สึกจั๊กกะเดียมแปลกๆง่ะ
   “... หรือพี่พอใจ ที่ถูกคนอื่นมองว่าเป็นเกย์...” ผมถามอย่างหงุดหงิด เหลือบตามองคนตัวสูงที่ออกแรงยกผมไปนั่งบนตักตัวเองทั้งตัว..อะไรว่ะเนี่ย..จะมากไปแล้วน่ะ !
  “..ไม่จะเป็นต้องเป็นเกย์ซะหน่อย ที่นี่น่ะ จะเสียบผู้ชายมันเรื่องปกติ หรือมึงเห็นว่ามีผู้หญิงให้มึงเอา..” พูดงึมงัมอยู่ข้างหลัง
   “....................” คำพูดนั้นทำให้ผมชะงักจากการเอาเล็บสั้นๆของตัวเองขูดลูกกรงหาหวย หันไปมองหน้าพี่โตที่ชะโงกมาใกล้ ด้วยแรงกอดที่เอวมากขึ้น..พร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ...
..ด้วยน้ำเสียงที่ติดจะหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
แสดงว่าไอ้ที่มากอดจูบลูบคลำกันนี่ แค่อยากจะ เอา แค่นั้นใช่มั้ยว่ะ ...หา?
“ ถ้าอยากนัก ทำไมไม่ไปหาคนอื่นว่ะ ” ผมกระชากเสียงใส่อย่างหงุดหงิด พร้อมกับหันมาจ้องหน้าคนพูด อารมณ์หวานหรือเหมือนจะหวาน อาการเขินหรือเกือบเขินหรืออะไรเทือกๆนั้นหายไปกับสายลมแล้วเมื่อได้ยินไอ้วาจาของคุณพี่โต
ที่กล่าวออกมา..
ไม่รู้ทำไมผมถึงหงุดหงิด..
ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่พอใจ..
แต่ได้ยินว่า..ไม่ใช่เพราะ รัก หรือ ชอบ..
....... มันน่าโมโหชะมัด !
  “....พอใจ....”  ดูคนพูดเถอะ นี่มันเป็นคนเดียวกับไอ้บ้าเมื่อกี้ที่ยิ้มหวานใส่พร้อมกับจูบ..เบาๆ นั่นรึเปล่า?
   “..แต่ผมไม่พอใจ..” ผมบอกห้วนๆ..แต่ไอ้พี่โตเหลือกตาขึ้นฟ้า พร้อมกับเอื้อมมือมาหยิกแก้มผมเบาๆ...แต่เจ็บวุ้ย!
    “...อย่าคิดอะไรให้ปวดกบาลไปเลย..ไอ้ควายน้อย..” ว่าพร้อมกับยักไหล่ช้าๆ กระซิบถ้อยคำอันแสนจะแสลงหูให้ผมฟังใกล้ๆ..
   “ ไอ้พี่บ้า...” ด่าใส่แล้วเบือนหน้าหนี ดีที่วันนี้ผม อารมณ์ดีขึ้นมาบ้างกับการได้เล่นไวโอลิน ไม่งั้นล่ะก็อย่าหวังว่าผมจะยอมให้กอดแกะแต๊ะอังกันอยู่แบบนี้ ชิ..
..แต่ว่า...
  ผมเอื้อมมือไปกำลูกกรงเหล็กอันโตอีกครั้งด้วยอารมณ์เหม่อๆ...ไอ้คำพูดเมื่อกี้...มันยังติดหู..
ผมเหลือบมองคนตัวโตที่ยังคงโอบเอวผมไว้หลวมๆ..และนั่งฟังพวกพี่ๆเขาคุยกันอย่างไม่อินังขังขอบ.
...ไม่รู้..ว่าทำไปทำไม..
ไม่เข้าใจ..ว่าทำไมต้องเป็นผม....ไอ้คำพูดที่บอกออกมานั่น..ใคร..ใครเขาจะเชื่อ..แล้วใคร..จะเข้าใจ..
..แต่...ถ้าพูดว่าชอบ...ผมจะเชื่อไหม?..
     ผมถอนใจเบาๆ พลางขยับตัวให้หลุดจากมือและตักที่นั่งอยู่ หันกลับมานั่งจ้องลูกกรงห้องขังที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมาอย่างครุ่นคิด..
..จะบอกว่าชอบ..ผมก็ไม่เชื่อหรอก..
ไม่เชื่อ..ว่าพี่โตจะทำอะไรไปโดยไม่มีผลตอบแทน..ไม่มีส่วนได้..ไม่หวังผล..
ไม่เชื่ออีกแล้ว...ไม่เชื่อ...พอๆกับที่ไม่เข้าใจ..
..ผมเหลือบมองเสี้ยวหน้าของคนตัวโตที่อยู่ข้างๆ...แล้วถอนใจออกมาเบาๆ..บอกว่าทำไปเพราะแค่อยากจะเอา กับคนๆนั้น มันอาจจะฟังง่ายกว่า..และ..ยอมรับได้มากกว่าคำว่าชอบหรือรัก..ที่มีให้ผม..
..เพราะต่อให้บอกว่าชอบผมก็ไม่เชื่อ..
ต่อให้บอกว่ารัก ผมก็ไม่เข้าใจ..
...จะให้พูดยังไง..ผมก็ไม่อาจจะวางใจเขาได้อีกแล้ว..
        ผมหรุบตาลงแล้วหันหลังให้ลูกกรงสีสนิม เอาหลังพิงพร้อมกับเหลือกตามองเพดานปูนสีหม่นๆ..เอาเสียงหัวเราะหรือโห่แซวพวกนั้นให้ลอยผ่านหู..พร้อมกับนึกไปถึงพรุ่งนี้..กับไวโอลินที่ผมรัก..
..ปล่อยให้การกระทำและคำพูดที่เข้าใจยากของไอ้คุณพี่โตให้ตกตะกอนอยู่ในสมองซะ..อย่าเก็บเอามาให้เคืองใจ..
....เพราะยังไง...ต่อให้ทำดีแค่ไหน..ผมก็ไม่กลับไปเชื่อเขาอีกแล้ว..
         “...ถ้ากูรักไอ้เมฆ...มึงจะยอมให้กูอยู่กับมันได้รึเปล่า...”
...นั่น...มันพูดออกมาได้ยังไง..
ผมรู้สึกว่ามือตัวเองสั่น...สั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..
แววตาที่มองมา..ตรงๆ..ไม่เสหลบ..ไม่สั่น..ไม่หวั่นไหว..อย่างที่ควรเป็น..
   ..รัก..
มันพูดออกมาว่ารัก...
...รัก..เมฆ...
รัก..คนสำคัญของผม..
รัก...คนที่ผม...สัญญากับตัวเอง..ว่าจะปกป้อง..จะไม่ให้ใครมาทำร้าย..
รัก..
..รักทำไม!
  “...ทำไม?....ทำไม..?.. ” ผมได้ยินตัวเองถามออกไปแบนั้น..พร้อมๆกับกัดฟันกรอด..รู้สึกหงุดหงิด..อึกอัดในหัวใจจนแทบจะดิ้นเร่าๆ...
ทำไม..ทำไม..ทำไมต้องรัก...
  นัยน์ตาคู่นั้นหันมามองสบตา..ดวงตาคู่นั้นไร้ร่องรอยของความเจ็บปวดหรือความถือดี..ไม่มี...ไม่มีความเจ็บแค้นชิงชังอยู่..
...มันพูดว่ารัก...รัก..รักจริงๆงั้นเหรอ?..
   “...นั่นมันเรื่องก่อนที่มึงจะมา..มึงไม่เกี่ยว..” ผมได้ยินมันพูดออกมาแบบนั้น...เรื่องก่อนที่ผมจะมา..จะย้ายมาเรือนจำแห่งนี้...จะมาพบกับเมฆ...เมฆที่เปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน..
...ไม่เกี่ยว...ทำไมจะไม่เกี่ยว..
มึงทำร้ายเมฆ...ทำร้ายคนสำคัญของกู....ทำแบบนั้นไป..แล้วยังจะมีหน้า..มาบอกว่า..รัก
   “โกหก...” โกหก...ไม่มีวันเป็นจริง...ไม่ใช่ความจริง..
   “...มึงรู้ได้ยังไงว่าไม่จริง..?..” มันถามออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม...ยิ้ม..ที่น่ารังเกียจ..
   “...เพราะถ้าเป็นความจริง...คงไม่มีควายตัวไหน ปล่อยให้คนที่ตัวเองรักไปเจอเรื่องร้ายๆได้ลงคอ..” ผมเค้นเสียงใส่มัน..ไอ้วิทย์หันมาหัวเราะใส่..มันยิ้ม..ยิ้มเหมือนขำซะเต็มประดา..
   “..นายมึงไม่สอนรึไง..ว่าทำอะไร ต้องนึกถึงคำสั่งก่อนเป็นอันดับแรกน่ะ..” มันว่าพร้อมกับยักไหล่
“..แล้วมึงคิดว่ากุมีความสุขมากรึไงที่ทำแบบนี้..แต่ก็น่ะ...ไอ้คนแบบมึง พูดไปด้วยก็เท่านั้นล่ะว่ะ..”
  “หึ...” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ..
“ ก่อนมึงจะได้รัก...กูว่ามึงคงตายไปก่อนแล้วล่ะ..”
  “..หือ.?...จะเอาก็เอาซี..” มันว่าพร้อมกับยักไหล่
“ จะทำอะไรล่ะ..จะเอากูแบบตอนนั้นอีกเหรอ..ก็ตามใจน่ะ..แต่ถ้ามึงจะเอาก็เอาให้ตายล่ะ..เพราะถ้าไม่ตาย..สุดท้าย กูนี่ล่ะจะกลับมาทำร้ายมึงเอง ! ”
  ผมชะงัก..มือเอื้อมไปหาลำคอของมันทันที..ไอ้วิทย์ยังยิ้มแสยะมาให้..เหมือนไร้ซึ่งความกลัวเกรง...
ผมเอื้อมมือไปบีบลำคอขาวที่ดูบอบบางแน่นขึ้น..แน่นขึ้นเรื่อยๆ..ยามที่มองเห็นรอยยิ้มแสยะที่แสนจะแสลงตาของไอ้คนสกปรกคนนี้..
   ..รอยยิ้มของมัน...ที่มีเสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่..
ท่าทีไม่สนใจหรือแยแสใคร..ท่าทีเหมือนมีความสุขซะเต็มประดา..
ไม่เคยสำนึกว่าทำใครเจ็บปวด..
ไม่เคยสำนึกว่าทำใครร้องไห้..
ไม่เคยคิด..ว่าใคร...ใครกี่คน...ที่ต้องเจ็บปวดกับรอยยิ้มของมันบ้าง..
  ...มือของผมกดแน่นขึ้น..มันไม่แม้แต่จะเอื้อมมือมากั้นขวาง..มันยังคงยิ้มแสยะ..แววตายังคงวาววับ..
เห็นแล้วอยากทำลาย..ให้ย่อยยับลงกับตา..
มองแล้วมันเจ็บปวด..เหมือนมีหนามแหลมๆ ทิ่มตำหัวใจ..
..มันซ้อนทับกับใบหน้ายามร้องไห้ของคนๆนั้น...คนที่สำคัญกับผมที่สุด..
อยากทำร้าย...อยากเข่นฆ่า...อยากจะทำให้มันหายไปจากโลกนี้ซะ..
เพียงเพื่อที่คนๆนั้น...จะกลับมายิ้มสดใส..และ..มองทั้งหมดในหัวใจให้ผมคนเดียว..มองแต่ผมคนเดียว..ไม่ใช่...มัวแต่จ้องมองหาคนที่ไม่เคยมองกลับมาอย่างมัน..
อย่ามาบอกว่ารัก...อย่ามาพูดว่ายังรัก..
โกหก...คำๆนั้นมันโกหก...ทั้งรักผมหรือเมฆ..หรือรักใครก็ตาม..
...มึงรักแค่ตัวเอง...มึงสนใจแค่ตัวเอง...มึง...มีแต่ตัวเอง..
เพราะอย่างนั้น..อย่ามาพูดว่ารัก !
   “...ฮ่ะๆๆ..มึงนี่มัน... ”วินาทีที่จะกดฝ่ามือไปเต็มแรง...เพราะอะไรไม่รู้..ถึงๆได้ผละมืออก...ไม่..ทำแบบนั้นไม่ฆ่ามันให้ตาย..
เพราะอะไรไม่รู้...ไม่แน่ใจ...ไม่เข้าใจ..
   “..ทำไมไม่ฆ่าให้ตาย..ขี้ขลาดเอ๊ย ! ” มันยังหัวเราะ..หัวเราะปนกระอักกระไอออกมาเบาๆ..แววตาที่มองมายังไม่แสดงความหวาดกลัวหรือโกรธแค้น..มีแค่แววตาสมเพช..สมเพชคนอย่างผม..

pkclub2146

ขอบคุณครับ

asd

ขอบคุณครับผมผม

manza555

อุ้ยย!! เขิลแทนเนมมม >///<

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากนะครับ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ

Bigdor7

เด็ดมากกก

iamalegend

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ