รักวุ่นวาย ของ นาย เด็กดื้อ [Arts & Bank Story] [copy]

Medmayom

รักวุ่นวาย ของ นาย เด็กดื้อ [Arts & Bank Story] [copy]

คือพอดีผมได้ไปเจอเรื่องราวดี ๆ มาเลยจะมาลงให้เพื่อน ๆ ในบอร์ดนี้ได้อ่านกันมั้ง เป็นเรื่องราวซึ้ง ๆ เรื่องหนึ่งที่ผมคิดว่าน่าสนใจมากถึงตอนจบอาจจะมีน้ำตาไหลกันบ้าง  มาเข้าเรื่องเลยละกัน ______________________________________________________ บทที่ 1 วันแรกแสนวุ่นวาย    “นี่แบ๊งค์ ๆๆ  เร็วๆดิ เดี๋ยวไปมหาลัยสายแต่วันแรกเลยนะ” พี่นุ่นในชุดนักศึกษาตะโกนเรียกใครบางคน ซึ่งกำลังอยู่ในห้อง    “มาแล้วๆ พี่นุ่นอ่ะเร่งกันจัง” แบ๊งค์ในชุดนักศึกษาเดินออกมาจากในห้อง พร้อมกับบ่นเล็กน้อย    “ไปสายชั้นไม่รู้ด้วยนะ  ป่ะไปกันเหอะ” นุ่นรีบตัดบท    “อือ ก้อวันแรกนี่นาขอดูดีหน่อยจิ” แบ๊งค์แย้งขึ้นบ้างพร้อมกับเดินพี่นุ่นในชุดนักศึกษาออกจากห้องไป    ทั้งสองคนพี่น้องอาศัยอยู่ที่คอนโด ย่านรังสิต  ทั้งคู่เป็นเด็กจากจังหวัดทางภาคเหนือ มาเรียนในกรุงเทพฯ ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านรังสิตนี่เอง    “ไม่ลืมอะไรแล้วนะ” นุ่นทักขึ้น    “ไม่อ่ะ  ไม่มีแล้ว” แบ๊งค์ตอบ    จากนั้นทั้งคู่ก้อขึ้นรถเก๋งส่วนตัว โดยมีนุ่นเป็นคนขับ  ออกจากคอนโดไปยังมหาวิทยาลัยที่พวกเขาเรียนอยู่    ทั้งคู่กำลังจะเข้าศึกษาต่อในชั้นปีที่ 1 ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้นุ่นมีอายุมากกว่าแบ๊งค์แต่เนื่องจากมีปัญหานิดหน่อย  ทำให้ต้องดร๊อปเรียนในชั้น ม.6 แล้วมาจบรุ่นเดียวกันกับแบ๊งค์  นุ่นเรียนในคณะวิทยาศาสตร์  ส่วนแบ๊งค์เรียนคณะรัฐศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน    “เลิกแล้วโทรหาพี่นะ” นุ่นพูดขึ้นตอนที่ส่งแบ๊งค์หน้าคณะรัฐศาสตร์    “อืม  ค้าบรู้แล้ว  ป้าก็อย่าไปเผลอเคี้ยวหมากให้ใครเห็นล่ะ” แบ๊งค์แหย่เล่น    “ยะ ชั้นรู้หรอกน่า” นุ่นพูดก่อนขับรถออกไปยังคณะที่ตนเองเรียนอยู่    แบ๊งค์เดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะ  กรูส์จะโดนรุ่นพี่ว๊ากแรงมั้ยเนี่ย แบ๊งค์คิดในใจ ซักพักก็เริ่มมีคนทยอยกันมา แบ๊งค์มองนาฬิกาเป็นเวลา 8.15น.  มีเสียงรุ่นพี่คนหนึ่งดังขึ้นบริเวณอีกฟากหนึ่งของตึก    “น้องคนไหนที่เรียนคณะรัฐศาสตร์ มารวมตัวกันทางนี้ด้วยค่ะ”  พี่ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น  แล้วนักศึกษาปีหนึ่งของคณะรัฐศาสตร์ทั้งหมด ก็ทยอยกันเดินไปหาพี่สาวคนนั้น   เมื่อนักศึกษามากันพร้อมหมดแล้ว  พี่เค้าก็แนะนำตัวเองว่าชื่อ ปอย เป็นรุ่นพี่ของคณะนี้  แล้วพี่ปอยก็ค่อยแนะนำตัว รุ่นพี่คนอื่น ๆ จนหมด  หนึ่งในนั้นมีพี่คนหนึ่งชื่อ พี่ ตั้ม  เป็นพี่ว๊ากที่ดุมาก  เสียงดังขี้โวยวาย  เห็นหน้าแล้วไม่ค่อยสบอารมณ์เลย  แต่ก็ช่างเหอะถ้าเราไม่ไปทำอะไรผิดก็คงไม่โดนว๊ากหรอกมั้ง    “นี่ ๆ นายชื่ออะไรอ่ะ  เราชื่อแมคนะ“ คนข้าง ๆ ผมถามขึ้น    “เอ่อ...เราชื่อ....” พูดได้แค่นั้นเอง    “ไอ้สองคนนั้นทำอะไร  คุยอะไรกันมากมาย  วันนี้เพิ่งวันแรกนะเว้ย พูดอยู่ได้” ยังไม่ทันได้ตอบแมคเลย พี่ตั้มก็เห็นพอดีเลยด่าซะยกใหญ่   ยอมได้ซะที่ไหนล่ะคับ แบ๊งค์อ่ะยอมใครเป็นซะที่ไหนล่ะ  แหงล่ะก็ลูกคนเดียวนี่นา และนี่ก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อยมาว่ากันได้ยังไง  เลยสวนออกไป    “ผมก็แค่พูดคุยแนะนำตัวเฉย ๆ อ่ะ ยังไม่ทันตอบด้วยซ้ำ  ไม่ได้พูดอะไรซักหน่อย” ทั้งนักศึกษาใหม่ และรุ่นพี่ต่างอึ้งที่เห็นว่า แบ๊งค์กล้าเถียงกับพี่ตั้ม ว๊ากเกอร์สุดโหด “อ้าว !!! ไอ้นี่  มาวันแรกก็ปีนเกลียวกูเลยหรอมึง”  พี่ตั้มโกรธจัดเมื่อเห็นแบ๊งค์แย้งออกไป “ไม่ได้ปีนเกลียวซะหน่อย  แค่อธิบายตามความจริงเฉย ๆ “ “ต่อปากต่อคำเก่งนักนะมึง ออกมาข้างหน้าดิ” พี่ตั้มเรียกแบ๊งค์ออกไป  กลัวซะที่ไหนล่ะคับ  อยากทำอะไรก็เชิญ แบ๊งค์ก็เดินออกมาข้างหน้าตามคำสั่ง “ตัวเล็ก แต่แสบจริงนักนะมึง  ไอ้พริกขี้หนู” พี่ตั้มพูดขึ้นหลังจากเห็นแบ๊งค์เดินออกมาจากที่นั่งในแถว  ความจริงแบ๊งค์ก็ไม่ได้ตัวเล็กเท่าไหรหรอก สูง 170 แต่ที่พี่ตั้มเห็นแบบนั้นก็เพราะว่าในคณะนี้มีแต่คนตัวสูง ๆ รวมถึงพี่ตั้มด้วยที่น่าจะสูง ซัก 185 มั้ง “ไหนลองแนะนำตัวดิ ว่าชื่ออะไร มาจากไหน” พี่ตั้มสั่ง “ชื่อชัชพงศ์  ชื่อเล่นแบ๊งค์ มาจากโรงเรียน........จังหวัดเชี........” แบ๊งค์แนะนำตัว “มาไกลนักนะมึง  แต่ซ่าไม่เลือกถิ่นเลยว่ะ” พี่ตั้มเหน็บแนม “แบ๊งค์ยังไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย!!” แบ๊งค์แย้งขึ้น “เออๆๆๆ กุขี้เกียจเถียงมึงแล้ว  เด็กอะไร เถียงคำไม่ตกฟาก” พี่ตั้มยังคงว่าแบ๊งค์ต่อไป  แต่แบ๊งค์อ่ะสิ  ตอนนี้แก้มป่อง  ทำหน้าไม่พอใจไปแล้ว “แน่ะ!! ไอ้เด็กนี่ยังทำหน้าไม่พอใจอีก กลับไปนั่งที่เลยมึง เดี๊ยะกูโบกให้” พี่ตั้มขู่  แบ๊งค์ก็เลยเดินกลับไปนั่งยังที่ของตัวเอง  โดยที่นักศึกษาใหม่และรุ่นพี่ทุกคนมองเป็นตาเดียว  จากนั้นรุ่นพี่ก็ให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพัก  ก่อนจะรวมตัวทำกิจกรรมอีกครั้ง “เราขอโทษนะ  ที่ทำให้นายต้องลำบาก  แล้วยังโดนรุ่นพี่เขม่นอีก”  แมคเดินเข้ามาแล้วพูดกับแบ๊งค์ที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าตึก “ช่างเหอะ ไม่ต้องสนใจหรอกเราก็งี้แหละ ไม่ค่อยยอมใคร  ไม่ต้องไปสนใจอะไรมาก”  แบ๊งค์พูด  จากนั้นเพื่อน ๆ นักศึกษาปีหนึ่งทั้งหลายก็ต่างแนะนำตัวกับเพื่อนใหม่กันยกใหญ่  แล้วรุ่นพี่ก็เรียกรวม  โดยจะให้แบ่งกลุ่ม  กลุ่มละ 5 คน แยกกันไปเข้าฐานที่รุ่นพี่จัดไว้ให้  โดยกลุ่มของแบ๊งค์จะมี  แบ๊งค์  แมค  กาว และอีกสองสาวชื่อ  ครีมกับผิง เราก็เดินยกกลุ่มกันไปเข้าฐานต่าง ๆ ที่มีกิจกรรมให้เล่นมากมาย  จนมาถึงฐานหนึ่งซึ่งมีพี่ตั้มและเพื่อนของเขา เป็นคนคุม  กรูส์จะโดนอะไรอีกมั้ยเนี่ย  แบ๊งค์คิดในใจ   “ฐานนี้เป็นฐานตอบคำถาม  ไม่ต้องห่วงนะเป็นคำถามง่าย ๆ “ พี่ตั้มพูดขึ้น “โดยที่พี่พี่จะเลือกคน 1 คนจากในกลุ่ม มาตอบคำถามพี่ 1 คำถาม  ถ้าตอบไม่ได้ก็โดนลงโทษยกกลุ่มกันล่ะ”  พอพูดจบเพื่อน ๆ ของพี่ตั้มต่างทำตาค้าง แบบอึ้งอะไรบางอย่าง ฐานนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้วล่ะสิ “เอ่อ.......ผมว่ากติกามันแปลก ๆ ไปนะเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังใช้อำนาจเผด็จการแก้ไขมันอยู่นะ” แบ๊งค์ก็แย้งไปสิครับ มันดูแปลก ๆ ตั้งแต่กติกาแล้วดูเอาเปรียบยังไงก็ไม่รู้ “ก็กูจะเอาของกูแบบนี้อ่ะ มึงจะทำไม  หรือว่ากลัว  ไม่กล้า” พี่ตั้มท้า  โหยยยยยยยย  ใครจะไปยอมล่ะคับ ท้ากันถึงขนาดนี้ “งั้นก็ตามใจ  มีอะไรก็ว่ามาก็แล้วกัน” แบ๊งค์ตอบออกไปลอย ๆ “งั้นกูเอามึงเนี่ยแหละมาตอบคำถาม  พูดมากดีนัก” “ได้ไงอ่ะ  เล่นแบบนี้ซะงั้น” “ทำไม!!!  มึงกลัวเหรอ” “ก็ได้!!! ถามมาดิ” แบ๊งค์ตอบพี่ตั้มออกไป “งั้นกูให้มึงอธิบายดีกว่าพูดมากดีนัก” “.......(O_O)......” อ้าวเวรเปลี่ยนซะงั้น เผด็จการเต็มขั้นเลยว่ะ “มึงลองเล่าประวัติโดราเอมอนให้กูฟังดิ  ดูเหมาะกับมึงดี กูอยากฟัง ห้ามผิดนะเว้ย” พี่ตั้มขู่ไม่เลิก  ในใจคงคิดว่าจะเอาชนะได้แน่ๆ ( มารู้ทีหลังคับ พี่เค้าเป็นแฟนพันธ์แท้โดราเอมอน ) “ก็ได้.......โดราเอมอนเกิดที่โรงงานหุ่นยนต์มาซุชิบ้า  เมื่อวันที่ 3 กันยายน ค.ศ.2112  โดยความจริงแล้วโดราเอมอนมีสีเหลือง  แต่หนูกัดหูก็เลยร้องให้ 3 วัน จนกระทั่งสีเหลืองที่เคลือบหลุดออกมาจนเหลือเป็นสีฟ้าซึ่งเป็นสีของตัวโดราเอมอนจริง...................” แบ๊งค์ก็เล่าไปนานมาก หันไปดูพี่ตั้มอีกที  พี่เค้าทำหน้าอึ้งคับ  ไม่รู้ล่ะสิผมก็แฟนพันธุ์แท้โดราเอมอนเหมือนกัน  พี่เค้าเลยหาทางเล่นงานแบ๊งค์ไม่ได้  เลยปล่อยออกฐานมาโดยทำหน้าเสียดาย  คิดจะเล่นงานแบ๊งค์หรอ  หุหุ.....ไม่มีทาง  แล้วกลุ่มเราก็เดินออกฐานมาคับ “แบ๊งค์เก่งจังอ่ะ  รู้ประวัติโดราเอมอนด้วย  เราว่าเรารู้ทุกอย่างแล้วนะ เจอแบ๊งค์เข้าไป  ขอคารวะเลย” ครีมพูดขึ้น “ช่ายๆๆๆ” ทุกคนในกลุ่มพูดเป็นเสียงเดียวกัน “แหะ ๆ  (-  -) ก็นิดนึงอ่ะ” ไม่รู้จะตอบยังไงคับ และแล้วครึ่งวันแรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี เพื่อน ๆเค้าออกไปทานข้าวกลางวันนอกมหาวิทยาลัยกันคับ  แต่แบ๊งค์อ่ะไม่อยากไปไหน  ก็เลยไปซื้อขนมกับนมมานั่งกินที่หน้าตึกนั่นเอง กินเสร็จก็นั่งเปิดดูมือถือคับ  กะว่าจะโทรหาเพื่อนที่เชียงใหม่  ได้ข่าวว่าอยู่คณะเดียวกันยกแก๊งค์  ทำเอาครูที่โรงเรียนถึงกับอึ้งว่าติดได้ยังไง  กำลังจะกดเบอร์คับ แต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น“กินน้อยแค่นี้ล่ะสิ  ตัวถึงได้เล็กเป็นนายพริกขี้หนูแบบนี้” พี่ตั้มคับ เดินมากับเพื่อนอีกสองคนคับ   พี่ปอย ( ยังจำได้ป่าว คนที่ประกาศเรียกเด็กมาอ่ะคับ ) และก็พี่ตี๋  พี่คนนี้ตี๋สมชื่อจริง ๆ คับตาเป็นเส้นเดียวเลย “ให้พวกกูนั่งกะมึงได้ป่าว” โห....มาขอนั่งด้วยนะเนี่ย  พูดซะไพเราะโคตรพ่อเรย “ก็นั่งไปสิคับ  ไม่ได้มีป้ายห้ามซะหน่อย”  แบ๊งค์เริ่มปะทะคารม “อ้าว!!ไอ้นี่  กวนตีนกูอีกแระ” พี่ตั้มโวย “พอแล้วตั้ม  หาเรื่องน้องเค้าอยู่ได้” เหมือนนางฟ้ามาโปรดคับ พี่ปอยช่วยแย้ง “ก็.........” “เฮ้ย....พอเหอะวะเรามาขอน้องเค้านั่งด้วยนะเว้ย” พี่คนที่ชื่อตี๋เสริมขึ้นบ้าง  หุหุมีความสุขครับ มีคนเข้าข้างมากมายขนาดนี้  แบ๊งค์มองหน้าพี่ตั้มซึ่งมองหน้าแบ๊งค์อยู่ก่อนแล้ว โดยสายตาของพี่ตั้มบอกประมาณว่า ฝากไว้ก่อนเหอะ  ผมก็เลยจ้องกลับบ้างพร้อมกับส่งสายตาไป บอกประมาณว่า กลัวซะที่ไหนล่ะ  พี่ตั้มมันก็ยิ่งไม่พอใจดิคับ “น้องเป็นคนเชีย.... หรอคะ”  พี่ปอยถามแบ๊งค์คับ “คับ”  แบ๊งค์ตอบพร้อมกับผงกหัวงึก ๆ “อืม........นี่น้องเป็นเด็กปีหนึ่งจริง ๆ หรอ” พี่ตี๋ถามบ้างคับ “ใช่คับ  มีอะไรรึเปล่าคับ”  แบ๊งค์งงนิหน่อยอ่ะ  ถามแปลก ๆ “ก็น้องอ่ะตัวเล็กนิดเดียว  ผอมซะ อย่างกะเด็ก ม.ต้น” “ แหะ ๆ (- -‘) หรอคับ” งงดิคับ นี่เราดูตัวเล็กขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย “นี่นายเล่นกีฬาอะไรมั่งรึป่าว” พี่ตั้มถามคับ “ไม่อ่ะ....ไม่เล่นซักอย่าง” “ถึงว่าล่ะสิ  ตัวถึงได้ผอมแห้งขนาดนี้อ่ะ” พี่ตั้มพูด   “แล้วเอาเวลาไปทำอะไรหมดล่ะ  เวลาที่ว่างๆอ่ะค่ะ” พี่ปอยถาม “คือ.......เอาไปเล่นเกมกะเอ็มเอสเอ็นอ่ะคับ” ไม่รู้ทำไงคับ  เลยตอบไปตามความจริง “แค่สองเองอ่ะหรอ  แล้วเล่นกี่ชั่วโมงเนี่ย” พี่ตี๋ถาม “คับ ถ้าวันปกติ ก้อแค่ช่วงเลิกเรียนอ่ะคับประมาณ 16.30-21.30น.  ถ้าวันหยุดก็........13.30-04.00น.คับ.....”    ทุกคนต่างอึ้งเมื่อได้ยินคำตอบจากปากของแบ๊งค์  ไม่คิดว่าจะเล่นได้ขนาดนั้น “โห!  น้องเล่นหนักขนาดนี้เลยหรอคะ”  พี่ปอยทำท่าตกใจ “ไม่น่าล่ะถึงได้ดูผอม ไม่มีแรงแบบนี้อ่ะ” พี่ตั้มพูด “พยายามลดลงหน่อยนะคับน้อง รักษาสุกขภาพด้วย” พี่ตี๋พูดบ้าง “ค้าบบบบ (-‘-)!” โดนรัวเป็นชุดเรยแฮะ   เรานั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ คับ รู้สึกว่าคุยกับพี่ ๆกลุ่มนี้แล้วสนุกดีอ่ะคับ พี่ปอยก็สวย ใจดี  พี่ตี๋ก็คุยสนุก พี่ตั้มอ่ะหรอ ก็ดีนะ  ถ้าลดความห่าม เถื่อนลงมาอีกนิด หุหุ   พอถึงเวลาประมาณ 13.30 น. พวกพี่ ๆ เค้าก็พาผมไปรอเพื่อน ๆ คนอื่นที่ลานกิจกรรมข้าง ๆ ตึกคับ ไม่มีอะไรหรอกคับ ก็แค่ให้มานั่งร้องเพลงกันเฉย ๆ แล้วก็ถึงเวลาเลิกแล้วคับ  อยากกลับบ้านจัง (คอนโดนั่นแหละ)   อยากนอน ไม่จิ   อยากออนเอ็ม เล่นเกมแล้วแหละคับ สงสัยคงเลิกไม่ได้จริง ๆ โทรหาพี่นุ่นแล้วคับเดี๋ยวก็คงมารับ   พอขึ้นรถอ่ะคับพี่นุ่น ก็รีบแจ้งเหตุยกใหญ่รัวเป็นชุดเลยคับ   ว่าที่คณะของเค้าเป็นยังไงบ้าง ฟังแล้วก็อิจฉาครับรุ่นพี่ใจดีทั้งนั้นเลย พอมาถึงห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า   กินอะไรจนเรียบร้อย  ก็ไม่ไหวแล้วคับขอตัวไปหลับอย่างแรง จากที่กะไว้ว่าจะไปเล่นเกม  ออนเอ็ม  ไม่ได้ทำหรอกคับ  เหนื่อยมาก  ไม่รู้เหนื่อยอะไรหลับไปไม่รู้ตัวเลยคับ ____________________________________________________ Credit : Bank,doraemon37 ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกันมั้งนะคับ รอดู (ว่ามีคนอ่านปะ) เสียงตอบรับน่ะครับ จะลงต่อดีหรือเปล่า เลยไม่รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบอะ  ได้แต่มาอ่านไม่มีคอมเม้นต์เลยแฮะ

zxzxcc

ขอบคุนครับ

Medmayom

บทที่ 2 จุดเริ่มต้นของการอยู่คนเดียว [copy]



ผ่านมาได้ 1 อาทิตย์แล้วคับ  กับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของแบ๊งค์   ก็ไม่อะไรหวือหวามากมายหรอกคับ
พี่ ๆ ใจดีกันทั้งนั้น  ไอ้คุณพี่ตั้มก็ดีขึ้นเยอะ ไม่โววาย ไม่ปากเสียเหมือนแต่ก่อน  ทำเอารุ่นน้องปี 1
สาว ๆ หลาย ๆคนเริ่มพากันกรี๊ดพี่ตั้มซะงั้น  อืม....ลืมบอกไปตอนนี้มีการแบ่งพี่รหัส  น้องรหัสแล้วนะคับ  
บางคนได้พี่รูปหล่อ บางคนได้พี่สุดสวยก็ดีใจกันไป  ของแบ๊งค์อ่ะหรอ ชื่อพี่อาร์ทคับ  เป็นนักบาส สาว ๆ
รุมกรี๊ดกันเป็นแถว  ไม่รู้ว่ากรี๊ดอะไรกัน แบ๊งค์ก็เห็นว่าพี่เค้าดูเฉย ๆ นะไม่ถึงกับหล่อมากมายแต่ไม่รู้ทำไมสาวกรี๊ดกันนัก

“ นี่แบ๊งค์ ออนคุยกะใครอยู่หรอ”  พี่นุ่นถาม

“ จิมมี่ไง  ไม่ได้คุยกันนานแล้ว”  แบ๊งค์ตอบออกไป

“ อืมฝากทักทายมันด้วยล่ะ  เดี๋ยวพี่ไปเก็บของก่อนนะ”

“ คับป๋ม”  ว่าแล้วพี่นุ่นก็เดินไปเก็บเสื้อผ้า ข้าวของต่าง ๆ ใส่กระเป๋า  ดีจังอ่ะ  คณะพี่นุ่นคับมีกิจกรรม
รับน้องที่หัวหิน  พี่นุ่นก็เลยต้องไป ดูท่าทางน่าสนุกจัง

“ เออ!!!นี่ลืมไป   พรุ่งนี้พี่ไม่ได้เอารถไปนะ  เดี๋ยวเพื่อนพี่ที่ชื่ออ้อมอ่ะ  จะมารับ”  พี่นุ่นหันมาพูดก่อนจะ
เดินพ้นห้อง

“ เราจะไปมหาลัยยังไงอ่ะ  เอารถพี่ไปมั้ยอ่ะ” พี่นุ่นถามขึ้น

“ อือ ไม่อ่ะแบ๊งค์ขับรถไม่แข็ง  เดี๋ยวเอารถป้าไปชน”

“ ไม่เป็นไร  เดี๋ยวแบ๊งค์นั่งรถเมล์ รถ แท็กซี่ไปเองก็ได้ ไม่ต้องห่วง”  แบ๊งค์ตอบ

“ งั้นเอาแบบนี้  เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปด้วยกันนี่แหละ  แล้วตอนกลับเราค่อยกลับเองเอานะ” พี่นุ่นเสนอทางออกให้

“ อืม  เอางั้นก็ได้คับ”  แบ๊งค์ตอบพร้อมผงกหัวงึก ๆ พี่นุ่นก็เดินออกห้องไปยังห้องของเธอเองเพื่อจัดกระเป๋า
เดินทางให้เรียบร้อย แบ๊งค์ก็เลยเล่น MSN คุยกะเพื่อนที่อยู่เชียงใหม่ชื่อจิมมี่ต่อไป

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:    ดีแบง

badboy_be_sadboy   say:   คับ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   เปนไงบ้างที่โน่นอ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   ก้อดีอ่ะเรื่อย ๆ แล้วที่นั่นอ่ะเปนไง เบนซ์ไปต่อยรุ่นพี่คนไหนอ่ะป่ะ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   อะนะ  ไม่มีหรอก  มีแต่รุ่นพี่ใจดี

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   มีแต่คนมาจีบล่ะไม่ว่า

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   อิอิ

badboy_be_sadboy   say:   ไรว้า!!!

badboy_be_sadboy   say:   กรูส์อยู่ที่นี่ไม่เหงมีใครมาจีบเรย

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   แล้วนุ่นควันไฟล่ะเปนไง ( ฉายยาของพี่นุ่นเค้าคับไว้วันหลังจะเล่าที่มาให้ฟัง )

badboy_be_sadboy   say:   ก้อดีอ่ะ เนี่ยเพิ่งออกไปเก็บของ

badboy_be_sadboy   say:   ป้าแกมีรับน้องที่หัวหินพรุ่งนี้อ่ะ  อิดฉาว่ะ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   แล้วแบ๊งค์ไม่ไปหรอ

badboy_be_sadboy   say:   อือ.........ไม่ได้ไปว่ะ

badboy_be_sadboy   say:   เด๋วพุ่งนี้ ก้อคงต้องไปมหาลัยเองว่ะ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   พี่นุ่นไปกี่วันอ่ะ

badboy_be_sadboy   say:  7 วันอ่ะ  ไปโคตรนาน ทิ้งน้องแสนน่ารักอย่างกรูส์อยู่คนเดียว

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   แหวะ.........ทำไปได้

badboy_be_sadboy   say:   อิอิ...........ขอหน่อยน่า

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:  จ้าพ่อหนุ่มหล่อ

badboy_be_sadboy   say:   สู้หนุ่มฮอทไม่ได้หรอก

badboy_be_sadboy   say:   เปนไงบ้าง อยู่ที่โน่น

badboy_be_sadboy   say:   แต่ละคน  HOT ป่าว

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   อืมก้อดีนะ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   ยิ่งไอ้เบนซ์  กะหญิงดิ

badboy_be_sadboy   say:   ไมหรอ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   โคตรป็อปเลย  มีแต่คนมาจีบ

badboy_be_sadboy   say:   เพื่อนกรูส์ขายออกซะทีนะ

badboy_be_sadboy   say:   แระเมริงอ่ะ  เปนไงห้ามตอบว่าไม่มี

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   ก้อมีบ้างอ่ะ  แต่ไม่เท่าสองคนนั้นหรอก

badboy_be_sadboy   say:   ให้มานเจงเหอะ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   อิอิ

badboy_be_sadboy   say:   หุหุ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   แล้วแบงอ่ะ  เปนไง

badboy_be_sadboy   say:   ของกรูส์เงียบ ๆ ว่ะ ไม่มีใครเลย

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   ถุย!!. ให้มันจิงเหอะ

badboy_be_sadboy   say:   กรูส์พูดจิงนะเว้ย  ไม่มีจิง

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   แล้วคนใน เอมล่ะ เมื่อก่อนเหนเจอแต่เด็ก กทม.

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   ไม่เจอกันบ้างหรอ

badboy_be_sadboy   say:   ไม่เลยว่ะ  กรูส์ยุ่ง ๆ อ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   กลับถึงคอนโดก็หมดแรงว่ะ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   อืม

badboy_be_sadboy   say:   คิดถึงพวกเมริงว่ะ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   อืมกรูส์ก้อคิดถึงเมริงเหมือนกัน

badboy_be_sadboy   say:   ฝากบอกเพื่อน ๆ ด้วยนะ

badboy_be_sadboy   say:   ว่ากรูส์ กะเพ่นุ่นคิดถึง

badboy_be_sadboy   say:   แล้วบอกพวกมันด้วยว่าตั้งใจเรียน

badboy_be_sadboy   say:   อย่าเกเรให้มากนัก

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   ค้าบ....................พ่อ

badboy_be_sadboy   say:   ดีมากลูก

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   อิอิ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   หุหุ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   เด๋วกรูส์ไปก่อนนะเว้ย

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   พรุ่งนี้มีกิจกรรมแต่เช้า

badboy_be_sadboy   say:   อืม...............บายคับ

kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม   say:   บาย



____________________________________________________

Credit : Bank,doraemon37
ชอบไม่ชอบยังงัยก็บอกกันมั้งนะคับ


ได้แต่มาอ่านไม่มีคอมเม้นต์เลยแฮะ  คงไม่ค่อยชอบอะ (คิดเอาเองก็ได้)

Medmayom

บทที่ 3 เจ็ดวันอันตราย ..........รึป่าวนะ (-' -) ตอนที่ 1

   “ตื่น ๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้ว"   พี่นุ่นปลุกแบ๊งค์

   “ ถ้าไม่ตื่น  ไปมหาลัยเองละกัน  แล้วถ้าสายขึ้นมาอย่ามาว่าชั้นล่ะ”

   “ค้าบบบ”  แบ๊งค์ตอบพร้อมกับรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว    เมื่อแบ๊งค์ออกมานอกห้องก็เห็นพี่นุ่นซึ่งถือกระเป๋าพะรุงพะรังเต็มไปหมด

   “นี่ป้า!!!  จะย้ายบ้านหรอ  ขนไปซะ”  แบ๊งค์แซวเมื่อเห็นของเหล่านั้น

   “ ก็ไปตั้ง 1 อาทิตย์นี่นา  ก็ต้องเตรียมไว้ คนสวยก็งี้แหละ”  พี่นุ่นพูด

   “อ่ะจ้า  แม่สาวฮอทเชียงใหม่ อย่าไปทำน้ำหมากหกใส่ใครอีกก็แล้วกัน”  แบ๊งค์แซวไม่เลิก

   “ยะ  ไปได้แล้วเดี๋ยวอ้อม จะมาแล้ว”  แล้วแบ๊งค์ก็ช่วยถือกระเป๋าเดินทางของพี่นุ่นไปยังลานจอดรถหน้า คอนโด  ไม่รู้ป้าแกจะไปสวยอะไรกันนักกันหนา กระเป๋าหนักซะ นี่ยังมีกระเป๋าถือที่ข้างในมีเครื่องสำอาง ของแกอีกนะ  งานนี้ดูท่าพี่นุ่นเกิดแน่ ๆ  มาถึงหน้าคอนโด รถของเพื่อนพี่นุ่นมาพอดี  

   “อ้าวอ้อม   มาพอดีเลยนะ”  พี่นุ่นทักขึ้น

   “อ้อม  นี่แบ๊งค์ นายเกย์น้อยที่ติดตามชั้นมาจากเชียงใหม่อ่ะ”  พี่นุ่นแนะนำ

   “หวัดดีคับ”  แบ๊งค์ทักทาย

   “หวัดดีค่ะ  รีบขึ้นรถซิคะ”  อ้อมพูด

   “เดี๋ยวไปส่งแบ๊งค์ที่คณะรัฐศาสตร์หน่อยนะ”  พี่นุ่นพูดขึ้นบ้าง

   “อืมได้สิ”  อ้ออมตอบ

   ระหว่างทางบนรถ  เราก็คุยกันต่าง ๆ นานา  เรื่องเรียนบ้าง  เรื่องส่วนตัวบ้างจนทำให้แบ๊งค์ได้รู้ว่าอ้อม เนี่ย  เป็นเด็กซิ่ลมาก่อน  คือปีที่แล้วเข้าคณะบริหารไปแล้วไม่ชอบ  ก็เลย เอนท์ใหม่ใด้คณะนี้  พอเข้าคณะนี้แล้วชอบมาก ไม่น่าไปเอนท์บริหารเลย พี่อ้อมพูดแบบเสียดายนิด ๆ

   “ถึงแล้วเกย์น้อย  นี่วันนี้กลับบ้านเองก็ระวังตัวด้วยรู้มั้ย”  พี่นุ่นสั่ง

   “ค้าบ  จะไม่คุยกับคนแปลกหน้าและหน้าแปลกด้วยเลยอ่ะ”  แบ๊งค์รับปากพร้อมเหน็บแนม

   “มีอะไรก็โทรหาพี่นะจ๊ะ  แล้วจะซื้อของฝากมาให้  บายจ๊ะ  จุ๊บๆ ”  

พี่นุ่นบอกก่อนที่จะไปยังคณะวิทยาศาสตร์ซึ่งตอนนี้คนคงเต็มไปหมด แล้ว  เสียดายจังทำไมคณะเราไม่มีแบบนี้บ้างอ่ะ   แบ๊งค์คิดในใจ  แล้วก็เดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะที่เดิม

ช่วงนี้เป็นช่วงที่เพิ่งเปิดเทอมก็เลยยังไม่มีการเรียนการสอนอะไรมากมายหรอก คับ  ส่วนมากจะเป็นกิจกรรมที่พวกรุ่นพี่ทั้งหลายจัดขึ้นมาแทนการเรียน มากกว่า   

   “มานั่งคนเดียวอีกแล้วนะ ”  กาวทักพร้อมเดินมากะแมค

   “อืม........ตามปกติอ่ะไม่รู้ไปไหน”  แบ๊งค์ตอบ

   “นั่งด้วยได้ป่ะล่ะ” แมคถาม

   “อ้าว!! ก็นั่งไปจิ  ไม่ได้ห้ามซะหน่อย” แบ๊งค์ตอบไป

   “เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ตั้มถึงได้เรียกว่านายพริกขี้หนู” แมคพูดแล้วหัวเราะหึหึ

   “ซะงั้น  เราก็ตอบตามความจริงนี่นา  ก็เราเป็นคนแบบนี้อ่ะ”  แบ๊งค์ตอบแบบมีงอน

   “อ่ะนะ  อย่าทะเลาะกันเลย” กาวตัดบทหลังจากดูสถานการณ์ไม่ดี

   วันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอกคับ  ได้เรียนไม่กี่ชั่วโมง  เน้นไปที่การนั่งร้อง เพลงทำกิจกรรมมากกว่า  วันนี้มีเลือกเข้าชมรมด้วยคับ  ไอ้กาวอ่ะไปเข้าชมรม บาส  ที่พี่อาร์ทพี่รหัสแบ๊งค์คุมอยู่อ่ะคับ  แมคไปเข้าชมรมนันทนาการที่พี่ ตั้มคุมอยู่ ( ไปอยู่กันได้ไงวะ น่าอยู่ซะ.....)  สองสาวครีมกับผิงเลือกชมรมเทนนิสครับ ( นักกีฬาว่ะ )  แบ๊งค์หรอคับไม่รู้จะอยู่ไหน กีฬาก็ไม่ชอบเล่น  นันทนาการก็เดี๋ยวไปทะเลาะกะไอ้พี่ตั้มอีก  เลยไปอยู่ ชมรมรักการอ่านของฝ่ายหอสมุดอ่ะคับ  ( ไปหลับอย่างเดียวแน่ ๆ กรูส์ )

   “ไอ้ตัวเล็ก  อยู่ชมรมไรงะมึงอ่ะ”  พี่ตั้มคับเดินเข้าทัก เดี๋ยวนี้ขยันหาคำมาผมจัง ตั้งแต่ไอ้พริกขี้หนูแล้ว  ตอนนี้ก็มาไอ้ตัวเล็กอีก

   “อยู่ชมรมรักการอ่านอ่ะไมหรอ”  แบ๊งค์ตอบไปทำท่ากวน ๆ นิด ๆ

   “หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ  นี่หัดไปทำอะไรให้ร่างกายแข็งแรงบ้างดิวะ พวกชมรมกีฬาทั้งหลายอ่ะทำไมไม่ไปเข้า  ไม่ก็ชมรมกูก็ได้” พี่ตั้มพูดซะยาวเหยียด

   “ก็ไม่ชอบอ่ะ  อยากอยู่ชมรมนี่อ่ะ ใครจะทำไม”  แบ๊งค์ตอบแบบกวน ๆ

   “มิน่าล่ะ  ตัวถึงได้เล็กแบบนี้ ไม่โตซะทีนะไอ้ตัวเล็ก”  พูดจบพี่ตั้มก็หัวเราะใหญ่

   “นี่พี่ แบ๊งค์อายุ 18 แล้วนะถึงจะสูงแค่ 170 ก็เหอะแต่มันก็สูงกว่าใครหลาย ๆ คนในมหาวิทยาลัยนี้ เลิกเรียกผม ไอ้ตัวเล็กซะที”  แบ๊งค์ตอบแบบมีน้ำโห

   “เดี๋ยวนี้ดุจังนะ  แซวนิดเดียวทำเป็นโกรธ”  พี่ตั้มพูดขึ้น แล้วก็เดินจากออกไปคับ  สงสัยงอนมั้ง ช่างเหอะไม่ได้เกี่ยวพันอะไรกันอยู่แล้ว

นี่ก็เลิกเรียนมานานแล้ว คับ  กำลังคิดครับจะกลับยังไงดี  จะนั่งรถเมล์ หรือรถแท็กซี่ดี ระหว่างที่นั่งอยู่ป้ายรถเมล์ก็มีเสียงทักขึ้น

   “อ้าวแบ๊งค์!!!!ทำไมมานั่งรอรถอยู่นี่ล่ะ เพื่อนนายคนนั้นล่ะ” กาวทักขึ้นครับ

   “อืม ก็เค้าไปรับน้องที่หัวหินอ่ะดิ เลยต้องกลับเอง” แบ๊งค์ตอบ

   “แล้วจะขึ้นรถสายอะไรกลับล่ะ”  กาวถามครับ

   “ไม่รู้ดิ น่าจะเป็นสาย aaa มั้งเห็นผ่านหน้าคอนโดบ่อย ๆ”

   “อ้าว  มาอยู่นี่ไม่ได้สำรวจอะไรเลยหรอ”  กาวทำหน้าตกใจ

   “อืม  ก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้นี่นา”  แบ๊งค์ก้มหน้าตอบ  แบบอายนิดๆ

   “งั้นนายอยู่คอนโดชื่ออะไรล่ะ”  กาวถาม

   “OOOOคอนโดอ่ะ รู้จักหรอ”  แบ๊งค์ถามกลับ

   “งั้นก็ดีล่ะ  ขึ้นรถเมล์สายเดียวกับเราก็ได้ นั่นไง!!!!รถมาแล้ว!!!”  จะรออะไรอีกล่ะครับ  
วิ่งสิครับ เดี๋ยวรถเมล์ไปก่อนต้องรออีกนาน ตอนนี้ก็เริ่มเย็นมากแล้วด้วย  กาวมันก็สอนครับว่าต้องขึ้นรถสายอะไร ถึงจะมาเรียนได้ แล้วมีรถสายอะไรไปไหนบ้างที่ผ่านคอนโดแบ๊งค์  แล้วก็มาถึงคอนโดครับ

   “เราไปก่อนนะ  วันนี้เราขอบคุณนายมากด้วยละกัน บาย”

พูดจบก็ลงรีบรถไปเลยครับลงช้าเดี๋ยวกระเป๋ารถด่า  เดินมาที่หน้าคอนโดซื้อบะหมี่หมูแดงไปกินด้วยครับ  
ตอนนี้อยู่คนเดียวแล้ว ตอนที่กำลัง เปิดประตูเข้าไปในห้องนั่นเอง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น  ใครซะอีกล่ะคับ ป้านุ่นนั่นเอง

   “แบ๊งค์อยู่ไหนแล้ว “ พี่นุ่นถาม

   “กำลังถึงห้องเนี่ย”  แบ๊งค์ตอบไป

   “ตอนนี้พี่กำลังกินซีฟู๊ดอยู่  อร่อยมากกก   ตอนที่มาถึงนะได้เล่นน้ำด้วย รุ่นพี่เค้าใจดีมากเลยอ่ะแบ๊งค์”  พี่นุ่นบรรยายถึงบรรยกาศที่นั่น

   “โห.......ป้าอิจฉาว่ะ เนี่ยอยู่คนเดียวอีก  กินแต่บะหมี่หมูแดงเนี่ย”  แบ๊งค์บ่นอุบอิบ

   “อ่ะจ้า  ยังไงก็ทนหน่อยนะ 7 วันเอง อิอิ แล้วนี่จะทำอะไรต่อไปอ่ะ” พี่นุ่นถาม

   “เดี๋ยวกินข้าว  อาบน้ำเสร็จ ก็คงไปเล่นเกมต่ออ่ะ กะจะอัพเลเวลวันนี้เลยอ่ะ”

   “อย่านอนดึกให้มากนักล่ะ  เดี๋ยวไปเรียนสายและเสียสุขภาพอีก” พี่นุ่นพูดเชิงเป็นห่วง

   “คับ ซัก 5 ทุ่มกว่า ๆ ก็คงนอนอ่ะ” แบ๊งค์ตอบไป

   “ดีมาก!!!งั้นแค่นี้ก่อนนะ บายจ๊ะ”

พี่นุ่นตัดสายไปแล้วคับ  ตอนนี้ผมก็จัดแจงทุกอย่างเรียบร้อยแล้วคับ กินข้าว  อาบน้ำ  ในที่สุดก็ได้เล่นซะที  เล่นเกมสนุกมากเลยคับ  วันนี้ทำ คะแนนได้อยู่อันดับต้นตลอด  ไม่มีพลาดเลยคับ  เล่นเพลินมากจนในที่สุด เหลือบไปมองนาฬิกา อ่ะจ๊ากกกก(o_O)นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้วหรอเนี่ย  รีบปิดคอมแล้วเข้านอนเลย คับ  เดี๋ยวตื่นไปโรงเรียนสาย  

ปิ๊ป ๆๆๆๆ   เสียงนาฬิกาปลุกครับ  ดังอีกแล้ว เลยเอื้อมมือไปปิดคับ แล้วนอนต่อ (-“-)

รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนมองนาฬิกานั่นแหละครับเลยเวลาปลุกมาเกือบชั่งโมง  ตอน นั้นลนลานมากคับทำอะไรไม่ถูก รีบอาบน้ำแต่งตัว แล้ววิ่งสุดแรงเกิดเลยคับมารอรถที่ป้ายรถเมล์หน้าคอนโด  วันนี้เป็นอะไรไม่ รู้คับ รถคันไหน ๆ ก็เต็มขึ้นไม่ได้เลย สงสัยคนตื่นสายกันหมด ( หรือว่าแบ๊งค์ไม่ชินเองกับการขึ้นรถเมล์ )  ไม่รู้จะไปไงคับ จะขึ้นแท็กซี่  รถแท็กซี่เจ้ากรรมก็ดันหาย  บางคันก็มีลูกค้า วันนี้ต้องไปสายแน่เลยคับ คิดแล้วก็นั่งปลงตกที่ ป้ายรถเมล์อยู่คนเดียว  แล้วอยู่ดี ๆ ก็มีรถสปอร์ต สีดำติดฟิล์มทึบเข้ามาจอดหน้าป้ายรถเมลล์คับ  จากนั้นกระจกก็ค่อย ๆ เลื่อนลง

   “นี่ ๆ น้องคนนั้นอ่ะ ชื่อแบ๊งค์ที่เป็นน้องรหัสพี่ใช่มั้ย”  แบ๊งค์ก็เลยหันไปมองต้นเสียง คับ  พี่อาร์ทคับ คนขับรถคันนั้นคือพี่อาร์ทพี่รหัสของแบ๊งค์เอง

   “ค...คับ....”  แบ๊งค์ตอบ

   “ขึ้นมาเร็วเดี๋ยวพี่ไปส่ง”  พี่อาร์ทเรียก แต่แบ๊งค์ยังคงเงอะงะอย

  “ขึ้นมาเหอะ สายขนาดนี้อ่ะรถหมดแล้ว” พี่อาร์ทเร่ง แบ๊งค์เลยขึ้นรถพี่อาร์ทไป ระหว่างทางบนรถนั้นมีแต่ความเงียบ พี่อาร์ทคงสังเกตเห็นว่าแบ๊งค์นั่งเกร็ง ๆ ก็เลยพูดขึ้นมา

   “ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้  ว่าแต่...เราไม่ใช่คนกรุงเทพฯใช่มั้ย”  พี่อาร์ทถาม

   “ค...คับ...เป็นคนเมือง”  แบ๊งค์ยังคงเกร็งอยู่

   “ก็ว่า....สายขนาดนี้ยังมานั่งรอรถอีก  คนกรุงเทพฯอ่ะเค้าไม่มานั่งรอกันแล้วเวลาขนาดนี้อ่ะ

   “พี่อาร์ทพูดแล้วหัวเราะแหะ ๆ

   “คับ.....พอดีขึ้นรถเมล์คนเดียวไม่เป็นอ่ะคับ มีคนพาขึ้นตลอด”  แบ๊งค์ตอบไป

   “แล้วปกติมามหาลัยยังไงล่ะ?”  พี่อาร์ทถาม

   “มีเพื่อนมาส่งครับ  แต่ตอนนี้เค้าไปรับน้องคณะวิทย์อ่ะคับ”

แบ๊งค์อธิบายไป  พี่อาร์ทก็ผงกหัวงึก ๆ รับคำตอบไป  แบ๊งค์ยังคงเกร็งต่อไป  ก็แบ๊งค์กับพี่อาร์ทเคยคุยซะที่ไหนล่ะ เดินสวนกันยังไม่ทักกันเลยต่างฝ่ายต่างไม่ยอมทักไม่รู้เป็นอะไร  ไม่เหมือน พี่รหัส-น้องรหัสคู่อื่น ๆ แค่เจอหน้ากันระยะ 100 เมตร ต่างฝ่ายก็ต่างเดินเข้าหา ถามกันต่าง ๆ นานา  คงเป็นเพราะแบ๊งค์ไม่ค่อยไปไหนด้วยมั้ง  ว่าง ๆ ก็เอาแต่นั่งหน้าตึก ส่วนพี่อาร์ทก็เอาแต่เล่นบาส ต่างฝ่ายต่างทำกิจกรรมของตัวเองไป เลยไม่ค่อยได้เจอและสนิทกันเหมือนพี่รหัส-น้องรหัสคู่อื่น ๆ

   “ขอบคุณมากนะคับ” แบ๊งค์พูดหลังจากที่รถของพี่อาร์ทเข้าจอดที่ลานจอดรถ

   “อืม ไม่เป็นไร ทีหลังอย่านอนตื่นสายอีกล่ะ” พี่อาร์ทพูดและยิ้มให้ก่อนแบ๊งค์จะลงจากรถ  

เมื่อลงจากรถก็ได้เรื่องเลยคับ คิดไว้อยู่แล้ว มีสายตาจากคนรอบข้างมองมาที่แบ๊งค์เป็นตาเดียว ยิ่งสายตาของพวกผู้หญิงที่จ้องมานะ ประมาณแกเป็นใคร?  มากับพี่อาร์ทได้ยังไง? เห็นแล้วน่ากลัวจัง เห็นแค่นั้นก็รีบเลยคับ ไปนั่งที่เดิมด่วน ไม่สนใจใครแล้ว

   “มาสายนะไอ้ตัวเล็ก” พี่ตั้มครับนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวประจำของแบ๊งค์แล้วทักขึ้น ผมก็เดินเข้าไปนั่งดิคับ โต๊ะตัวอื่นมีคนนั่งหมดแล้ว

   “นี่ ๆๆ มีมารยาทหน่อยดิ คนอื่นเค้านั่งอยู่ จะขอซักคำมีมั้ยอ่ะ”  พี่ตั้มพูดขึ้นมา

   “ก็แบ๊งค์เห็นว่า ที่โต๊ะตรงนี้มีแค่นาย...เอ้ยพี่ตั้มนั่งอยู่คนเดียวไม่เห็นมีคนอื่นมานั่ง”

    ในเมื่อมันว่างอยู่ แบ๊งค์ก็มีสิทธิ์นั่ง หรือว่ามันจะมีใครบางคนจะใช้อำนาจเผด็จการ และไร้ซึ่งน้ำใจไม่ให้แบ๊งค์นั่งหรอคับ” แบ๊งค์แย้งออกไป  ทำเอาพี่ตั้มทำหน้าแหยเก

   “เออ ๆๆๆ  มึงอยากนั่งก็นั่ง”  พี่ตั้มพูดดูท่าไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่

   วันนั้นก็ผ่านมาได้โดยที่ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอกคับ ตอนเย็นแบ๊งค์ยังคงกลับบ้านกับนายกาวเหมือนเดิมเพราะยังไม่ค่อยชินในการขึ้น รถเมล์เท่าไหร่  กาวมันก็เลยอาสา กลายเป็นว่าตลอด 7 วันนี้แบ๊งค์ต้องกลับบ้านกับนายกาวทุกวัน โดยที่กาวจะพาขึ้นรถและสอนเส้นทางต่าง ๆ ที่จำเป็นให้ นี่ถ้าเป็นเชียงใหม่นะแบ๊งค์คงไม่ต้องลำบากเพื่อนขนาดนี้หรอก  โบกรถได้ อย่างเซียนต่อรถไปได้ทั่วเชียงใหม่

แต่พอมากรุงเทพฯแล้ว เอ๋อ.. รับประทานเลยคับ สายไหนเป็นสายไหนไม่รู้จริง ๆ  วันนี้ยังคงเล่นเกมเหมือนเดิมครับ  แต่ไม่เล่นเหมือนเมื่อวานอีกแล้ว นะ  เข็ดแล้วเดี๋ยวไปเรียนสายอีก มันคงไม่โชคดีแบบนี้ทุกวันหรอก

วันนี้ตื่นเช้าครับ ไม่ต้องห่วงว่าจะไปสายอีก  ตอนนี้กำลังจะไปรอรถที่ป้ายรถเมล์ครับ คนเยอะกันจริง ๆ  ระหว่างที่กำลังเดินก็มีรถคันหนึ่งบีบแตรขึ้นมาครับ เล่นเอาตกใจเลยก็เลยหันไปมองว่าเกิดอะไร

   “แบ๊งค์ !!!แบ๊งค์จริง ๆ ด้วย”  แมคครับ ไอ้คนที่มันถามชื่อแบ๊งค์ในวันแรก จนทำให้แบ๊งค์
ต้องทะเลาะกับพี่ตั้มอ่ะคับ มันพูดตอนที่แบ๊งค์หันไปพอดี

   “ขึ้นมาดิ เดี๋ยวเราไปส่ง” แมคชวน

   “อือ  ไม่อ่ะไม่เป็นไรเดี๋ยวรถก็มาแล้ว”  แบ๊งค์ปฏิเสธ  นายแมคก็เลยทำหน้าเจื่อน ๆ

   “ไปด้วยกันเหอะ ทางเดียวกันประหยัดเงิน ประหยัดน้ำมันนะเว้ย”  แมคอ้าง

   “เร็ว ๆ ดิ เดี๋ยวกูโดนรถเมล์บีบแตรไล่นะเว้ย มาจอดขวางป้ายเค้าอ่ะ”  

ไม่รู้จะทำยังไงครับก็เลยรีบขึ้นรถเจ้าแมคไป  แมคชวนคุยต่าง ๆ นานา แบ๊งค์ก็ไม่ได้ตอบอะไร  พอดีวันนั้นง่วง ๆ อ่ะคับ เลยไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่  เผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  มารู้ตัวอีกทีตอน ที่แมคเรียก

   “แบ๊งค์  แบ๊งค์ตื่นได้แล้ว  ถึงมหาวิทยาลัยแล้ว” สะดุ้งสิคับ

หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยก้อเลยขอบคุณแมคไป แมคมันก็ยิ้ม ๆ  แบ๊งค์ก็คิดในใจ มันยิ้มอะไรของมันวะ หรือว่าตอนนอนกรูส์หลับไปทำอะไรปัญญาอ่อนป่าววะ ( เช่น นอนน้ำลายไหล ) เออช่างเหอะลงไปเรียนดีกว่า เดินมานั่งที่เดิมเลยคับ  โดยมีเจ้าแมคนั่นแหละเดินตามมานั่งด้วยกัน  มัน ยังคงยิ้มอยู่ ทนไม่ไหวแล้วคับ

   “นี่แมค มีอะไรรึป่าวเห็นยิ้ม ๆ มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ มีอะไรก็บอกมาดิ ทำแบบนี้เราไม่ชอบนะ”

ก็จริงนี่คับทำแบบนี้มันดูเสีย self ยังไงก็ไม่รู้ แมคมันก็หัวเราะออกมาเลยคับ  ยิ่งทำเราเสีย self เข้าไปใหญ่ นี่กรูส์ทำอะไรที่มันเปิ่นขนาดนั้นเลยหรอวะ  คิดในใจคับแต่หน้ายังป่องเป็น ปลาทองแสนงอนต่อไป

   “ป่าว ๆๆๆ ไม่มีอะไร  แค่เห็นหน้านายตอนหลับแล้วมันน่ารักดี  บอกไม่ถูกว่ะ คิดอะไรเพลิน ๆ
เลยหัวเราะออกมา”  แมคมันกลั้นหัวเราะพูดออกมาแล้วก็กลับไปหัวเราะอีก

   “อะไรเนี่ย ดูตอนไหนไม่ดู มาดูคนตอนหลับ”  แบ๊งค์ยังทำหน้าตาปลาทองต่อไป

   “หัวเราะอะไรกันเนี่ย  ดังเชียว”

พี่ตั้มเข้ามาทักครับแต่ไม่มีใครยอมตอบ  นายแมคก็เอาแต่หัวเราะ ส่วนแบ๊งค์ก็ยังทำหน้างอนอยู่  แล้วแมคมันก็ดึงพี่ตั้มไปคุยอะไรกันก็ไม่รู้ พอกลับมาทั้งคู่ก็เอาแต่หัวเราะ  วันนั้นทั้งวันแบ๊งค์รู้สึกไม่ชอบเลยอ่ะ คับ สองคนนั้นเอาแต่ยิ้ม สลับกับหัวเราะตลอดเวลาที่เจอหน้าแบ๊งค์   ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยทำหน้างอนอย่างเดียว

วันนี้แบ๊งค์ต้องกลับบ้านกับนายกาวตามปกติครับ แต่ที่ไม่ปกติคือ วันนี้ต้องกลับเย็นกว่าเดิม เพราะชมรมบาสที่นายกาวอยู่เรียกพบสมาชิกวันนี้แบ๊งค์เลยต้องไปนั่งรอนายกาว ซ้อมบาสที่สนามบาสครับ


____________________________________________________
Credit : Bank,doraemon37

ชอบไม่ชอบยังงัยก็บอกกันมั้งนะคับ จะได้เอามาลงต่อไงครับ

Medmayom

บันทึกไว้เมื่อ วันที่ 7 กันยายน 55 เวลา 13.28น.  คนดู: 11|ตอบ: 2 (ตอบเอง ลงต่อน่ะ สรุปยังไม่มีคนตอบ)

Medmayom

มีคนเข้ามาดู 19 ไม่มีใครแสดงความคิดเห็นเลย คิดจะไม่ลงต่อล่ะนะ

{:7_279:}

Stampza09

ขอบคุนครับ(อยากอ่านต่อตอนสองอ่ะครับ ช่วยลงให้หน่อยน่ะครับ^^")

ikkyukung

ลงต่อน้าค้าบบบ รอติดตามอยู่คร้าบผม

1369900413607

โหๆ อย่างอลนะคับ รอติดตามอยู่ค้าบ

poppet

ขอบคุณคราฟ

doltae

ลงเถอะครับ

doltae

ลงเถอะครับ

platong

รออ่านตอนต่อไปอยุ่ครับ

ruga

ขอบคุณครับ

fitting

ขอบคุณครับ

coin

มาต่อเมื่อไร อยากอ่าน

ivyinvo

ขอบคุนครับ

peckza_ha

ขอบคุงคร้าบ

netza132526

ขอบคุณคับ....

saruntun

ขอบคุณครับ