OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 62

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“..หือ..?...” ใบหน้าที่ซุกอยู่ตรงไหล่ของผมหันมามองสบตา..ก่อนที่มือใหญ่จะสัมผัสศรีษะของผมเบาๆ
    “..ไม่มีอะไร...นอนเถอะ...” ว่าแล้วก็เอนตัวนอนลงกับที่นอนทันทีแถมยังคว้าคอผมให้หล่นตุ๊บตามไปด้วยเสียอีก..ทำเอาผมหน้ามุ่ย จะนอนทั้งที่แสงไฟยังแยงตาเนี่ยน่ะ แถมตอนนี้ยังสองทุ่มกว่ามาทำง่วงอะไรนักหนา..
   “..ปล่อยดิ...ปวดคอ... ” ผมบ่นพลางแงะตัวเองออกจากฝ่ามือที่ทั้งลากทั้งเกาะไว้แน่น ไม่อะไรหรอกน่ะครับก็ที่นอนตรงนี้น่ะสิ คือผมน่ะนอนข้างพี่โตก็จริง แต่ไอ้ที่นอนของพี่แกไม่อยากจะบอกน่ะว่ามันต่างกับผมแค่ไหน ไอ้เนมน่ะเป็นนักโทษธรรมดาที่แค่ได้นอนกับผ้าห่มบางๆรองพื้นก็ดีแล้วแต่กับขาใหญ่แบบพี่โตแล้วเนี่ยไอ้เศษผ้าที่ซ้อนทับกับจนหน้าเป็นตั้งแบบที่เขาเรียกว่าคอนโดแบบนี้น่ะลากเอาผมไปนอนแล้วเอาแขนหนีบคอไว้ ไม่จงใจให้ผมปวดคอตายแล้วจะอะไรล่ะครับ..ผมเอื้อมมือเอารูปถ่ายที่แม่ให้มาสอดไว้ใต้หมอน พร้อมกับเอาตัวลงนอนบนที่นอนบางๆของตัวเอง ตอนนี้พวกพี่ๆก็เริ่มจะปูที่นอนตัวเองนอนบ้างตามที่ขาใหญ่แกทำ..ผมว่าก็เข้าใจอยู่หรอกน่ะ ว่าถ้าพี่โตนอนแล้วคนอื่นยังมาส่งเสียงจิ๊กจั๊กจ้อกแจ้กเนี่ย จะเกิดอะไรขึ้น...
   ผมเหลือบมองคนตัวโตที่นอนอยู่บนที่นอนตัวเอง เจ้าของที่นอนก็จงใจนอนแผ่จนเต็มที่ซะน่าเกลียด จะไม่แบ่งให้ผมไปแอบๆนอนด้วยซักนิดไม่ได้รึไง ใครๆเขาก็อยากได้ที่นอนนุ่มๆนอนทั้งนั้นแหละ..
    แต่บ่นในใจไปก็เท่านั้นเพราะตอนนี้พี่ท่านนอนหลับตาไปซะแล้ว  มองเห็นเค้าหน้าที่ยังคงความเครียดนั้นแล้วก็นึก
สงสารไม่น้อย คิดว่าคงไปเจออะไรที่น่าปวดกบาลมาอีกเป็นแน่...
...คิดถึงเรื่องน่าปวดกบาลแล้วก็วกมาหาตัวเอง..หวังว่าต้นเหตุมันไม่ได้มาจากผมน่ะ..เพราะผมก็ไม่ได้ทำอะไรอีกแล้วนี่..ไหม?..
   “..ปิดไฟ..” เสียงผู้คุมร้องบอกพร้อมกับฝีเท้าที่ย่ำห่างออกไปเรื่อยๆมาพร้อมกับความมืดสลัว มองเห็นได้เพียงรางๆเพราะแสงจากปากทางเข้าที่เดียวเท่านั้น..ขณะที่ผมตัดสินใจจะหลับตาลงและนอนให้เป็นสุข...กลับรู้สึกถึงฝ่ามือที่คว้านเข้ามาหาตัว และตะปบแขนไว้แน่น..
    “...อะไร...” ผมร้องถามงงๆ นัยน์ตาสบมองกับดวงตาวับวามของพี่โตในความมืด คนตัวโตเอามือจุ๊ปากบอกให้เงียบ แล้วเปิดผ้าห่มตัวเองออก..พลิกตัวให้นอนตะแคงให้เหลือพื้นที่ไว้..
    “..มาสิ...” แววตาคู่นั้นมองมาทำเอาผมหน้าร้อน..นึกตะขิดตะขวงใจไม่น้อยที่มาทำอะไรแบบนี้..แต่ว่า...เพราะไอ้ที่นอนนุ่มๆนั่นต่างหากที่ล่อใจ ทำให้ผมอยากลองนอนดูมั่ง ไม่ใช่เพราะพี่โตนอนอยู่ตรงนั้นหรอกน่ะ..
    ..และอีกอย่าง..ก็แค่อยากรู้..ว่าที่ตรงนั้น มันเป็นยังไง..
  ผมชะงักเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อสบมองแววตาคู่นั้นที่มองมา ก็เลิกอิดออด ได้แต่ขยับตัวไปหาและเอนตัวเข้าหาคนตัวโตที่นอนอยู่บนฟูกนอนนุ่มๆที่กางแขนรับให้ผมเข้าไป..
  ...อยากรู้..ว่า..ที่ข้างๆ ที่พี่โตบอก...มันจะอบอุ่น...และสบาย..แค่ไหน...
   ผมขยับตัวเข้าแนบชิดคนตัวโต รู้สึกถึงอ้อมแขนหน้าที่กอดรัดร่างผมเอาไว้ไม่ให้ตกลงไป แขนหนาอีกข้างที่ทำหน้าที่ต่างหมอนให้หนุน...
    “...อืม..” เสียงพี่โตครางงึมงำพร้อมกับจมูกที่สูดลมหายใจเข้าช้าๆ และริมฝีปากที่แตะลงบนเส้นผม ทำให้ผมใจเต้นอยู่ไม่น้อย อ้อมแขนของคนตัวโตรัดตัวผมแน่นขึ้น ไม่ได้แน่นจนเจ็บ..แต่แน่น...พอที่จะให้ผมรู้ ว่ายังมีใครอีกคนอยู่ข้างๆ..
    ผมยิ้มน้อยๆ เอื้อมมือสอดเข้าไปยังเอวหนา และกอดหมับเข้าให้อย่างรวดเร็ว..ความรู้สึกเหมือนได้กอดตุ๊กตาตัวโตๆ ทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้..
...นี่ไม่ใช่ตุ๊กตา..แต่เป็นคน ที่มีเลือดเนื้อและมีชีวิต..
มีหัวใจเต้นอยู่บนอกซ้าย ที่กำลังเต้นประสานกับหัวใจของผมอยู่..
ผมยิ้มออกมาในความมืด พร้อมกับซุกใบหน้าลงไปยังแผ่นอกหนาของพี่โต..ฟังเสียงลมหายใจเข้าออก ฟังเสียงหัวใจเต้นที่เหมือนกัน ฟังมันดังพร้อมๆกันกับร่างกายของตัวเอง..
   ..ความรู้สึกของการได้โอบกอดและหายใจร่วมกับ มันเป็นแบบนี้นี่เอง..
     อืม....
ผมขยับตัวขยุกขยิกในความมืดและสติที่เลือนราง ความอบอุ่นที่ห่อหุ้มตัวไว้ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นความฝันมากกว่าความจริง..แต่มือเย็นๆที่แตะลงบนบั้นเอวพร้อมกับลูบไล้เบาๆ..นั่นทำให้ผมรู้สึกแปลก..
...ทั้งกึ่งรำคาญ..ทั้งวาบหวามแม้ในความฝัน..
    อือ....
   ผมพลิกตัวหนีฝ่ามือคู่นั้นที่เริ่มไล่เลาะเข้าหาตัวมากขึ้นเรื่อยๆ แม้จะรู้สึกดีเพียงใด แต่ห้วงนิทราอันแสนสุขนี้ก็ทำให้ยังไม่อยากลืมตาตื่น..จึงได้แต่ร้องฮืมในลำคออย่างไม่พอใจนิดๆ ยามที่ฝ่ามือคู่นั้นเริ่มไล้วนเย้าหยอกให้รู้สึกหงุดหงิดใจมากขึ้นเรื่อยๆ..
    “..ชู่ว...เบาๆ....”เสียงกระซิบคุ้นหูนั้น ดังขึ้นพร้อมกับสัมผัสเปียกชื้นตรงริมฝีปาก...เปียกๆ แฉะๆ และของบางอย่างที่นุ่มหยุ่นก็ทาบทับลงมาไม่ขาด ทำให้รู้สึกปวดปะแล่มและ...รู้สึกแปลกๆ..
    “..อื้อ..... “ ฝ่ามือเย็นๆนั้นเอื้อมมาสะกิดยอกอกทำเอาผมสะดุ้งเฮือก และร้องครางออกมาทันที แม้ริมฝีปากหนาจะแตะทับลงมาทันควัน..แต่นั้นก็ทำให้เปลือกตาของผมปรือขึ้นในที่สุด...
....ความมืด...
ภาพที่ยังลางเลือนไม่ชัดเจนเป็นสิ่งแรกที่พบเจอ ก่อนที่ดวงตาจะปรับโฟกัสและมองเห็นว่าความมือที่ว่านั้น คือเส้นผม
สีดำและใบหน้าของใครบางคนที่ผมคุ้นเคยดี..
   “..พี่โต... ” ผมร้องถามออกไปเบาๆ ขณะที่คนตัวสูงก็ร้องงึมงำรับในลำคอ.. แต่มือกับริมฝีปากยังไม่หยุด ฝ่ามือหนายังคงไล้แตะเนื้อตัวของผมอยู่อย่างนั้น และริมฝีปากที่ซุกไซ้ซอกคอก็ยังไม่ยอมห่าง..
   “..น่ะ...นี่...” ผมร้องออกมาอย่างตกใจ พร้อมกับเหลือบตามองรอบๆอย่างหวาดระแวง อย่าลืมน่ะว่านี่คือห้องขัง..และ นักโทษยี่สิบกว่าคนที่นอนกรนคร่อกอยู่ตรงนี้น่ะ จะไม่อายเค้าเลยรึไง
   “..พี่โต..ปล่อยสิ..ไม่เอาน่ะ..ผมไม่เล่นด้วยน่ะ... ” ผมพยายามเอื้อมมือดันคนตัวโตที่ทาบทับร่างผมทั้งตัวให้หลีกออก แต่เหมือนว่าจะไม่สะเทือนเลยสักนิด ร่างสูงใหญ่ที่คร่อมผมไว้ยังคงก้มลงซุกไซ้ซอกคอ พร้อมกับกัดมันเบาๆ...ทำเอาผมสะดุ้งเฮือก..
    “..ชู่ว..เงียบสิ..ไม่มีใครรู้หรอกน่า..” ไอ้คนหน้าหนาก็ยังคงหน้าหนาเหมือนเคย บอกแบบนั้นแล้วเอามือมาแตะปากผมไว้เชิงว่าให้หยุดพูด แต่ผมก็ยังไม่ยอมหยุดดิ้น สายตายังคงกวาดมองรอบข้างอย่างหวาดระแวง ในหัวสมองมีแต่คำว่าถ้า..ถ้ามีคนตื่นมาเจอล่ะ ถ้าผู้คุมมาเห็นล่ะ ถ้า..นั่นโน่นนี่สารพัด...
   “..ไม่เอาน่ะครับ..พี่โต..ไม่เอา... ” ผมร้องออกมาอย่างหมดหวัง ไอ้ที่จะทำกันตรงห้องน้ำยังว่าแย่แล้ว แต่ที่ตรงนี้
ห้องขังที่มีคนนับยี่สิบกว่าชีวิตอยู่ที่นี่..ผมไม่ยอม..ไม่ยอมทำแบบนี้แน่..
    “..ไม่เป็นไรน่า...” พี่โตยังคงบอกผมด้วยคำพูดเดิม แต่ยิ่งทำให้ความกลัวของผมมันมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่ได้เป็นคนหน้าด้านไม่สนมนุษย์มนาแบบพี่น่ะ จะได้มาทำอะไรๆกันต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ แล้วถ้ามีใครรู้ ถ้ามีใครเห็น ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน..
    “..ฮึก....ไม่เอา..ผม...”  ด้วยความกลัวและงอแงเป็นทุนเดิม ทำให้ไอ้เนมเริ่มแบะปากด้วยน้ำเสียงเครือเหมือนจะร้องไห้ นั่นทำให้คนตัวโตชะงัก พี่โตหันมามองหน้าที่เบ้เหมือนมีใครจะมาทำมิดีมิร้ายของผม ก่อนจะถอนใจเฮือก..
    “..เฮ้อ...ชอบทำให้กุ฿คิดว่าตัวเองจะข่มขืนมึงอยู่เรื่อย.. ” ทิ้งตัวลงนอนข้างๆผมพลางบ่นออกมา ขณะที่ผมก็ยังหน้าเบ้ แม้จะรู้ว่ารอดตัวไปได้แล้วก็เถอะ..
   “..แล้วจะเอายังไงล่ะหือ..ไอ้ที่มันตั้งขึ้นมาแล้วเนี่ย.. ” บ่นพร้อมกับคว้ามือผมไปตะปบตรงหว่างขาตัวเองทันควัน
ทำเอาไอ้เนมสะดุ้งเฮือก จะชักมือออกก็ไม่ได้ เพราะคนตัวโตขยับเอาใบหน้าและปลายจมูกมาชิดตรงลำคอเอาแขนผมแนบติดแผ่นอกตัวเองไม่ให้ขยับไปไหน..
    “...ไม่เอาน่ะ..ถ้าคนอื่นเห็นจะทำยังไง... ” ผมยังพยายามดึงแขนหนี ไม่ยอมให้คนตัวโตที่เริ่มรุกเข้าหาทำสำเร็จง่ายๆ..
     “..ถ้าคนอื่นไม่เห็น...ก็ได้สิน่ะ...” ริมฝีปากหนายิ้มออกมาบางๆท่ามกลางความมืด ทำเอาไอ้เนมหนาวสันหลังเยือก..
...พร้อมๆกับความมืดที่มาเยือนอีกครั้ง เมื่อพี่โตตวัดผ้าห่มคลุมร่างเราสองคน และร่างของเขาก็คร่อมทับตัวผมไปเป็นที่เรียบร้อย..
..เฮ้ย ผมไม่ได้ต้องการแบบน้าน
   “..ฮื้อ..... ” อ้าปากจะทักท้วงแต่ไม่ทันซะแล้ว เพราะพี่โตแตะริมฝีปากตัวเองเบียดเข้ากับริมฝีปากผมเป็นการปิดคำพูดที่จะกล่าวออกมาเรียบร้อยแล้ว..
   ฝ่ามือร้อนๆไล้ตามสีข้างขึ้นมา พร้อมกับถลกเสื้อที่ผมใส่อยู่ให้ขึ้นมาถึงลำคอ  และอีกข้างก็คว้ามือผมที่ถูกจับให้สัมผัสความแข็งขึงของตัวเองให้สอดเข้าไปในกางเกงของเขาบ้าง..
    ริมฝีปากหนาบดเบียดรุนแรงเสียจนผมหายใจหายคอไม่ออก มืออีกข้างของผมไม่มีปัญญาจะผลักออกแล้วจึงได้แตะเอื้อมมือไปเกาะเกี่ยวแผ่นหลังของพี่โตไว้..
    “..อ่ะ....” ผมร้องออกมาเบาๆเมื่อพี่โตแตะมือลงบนส่วนล่างของร่างกายที่เริ่มแข็งขึง แค่ลูบไล้มันเบาๆก็ทำให้ผมตัวสั่นขึ้นมาทันที ในสมองไพล่คิดไปถึงตอนเย็น..ดังนั้นมือที่ถูกชักนำให้ลูบไล้ลงบนแก่นกายของคนตัวโตจึงเริ่มขยับไปตามที่ได้รับสัมผัสมาบ้าง..
   “..อืม..ดีมาก... “ เสียงกระซิบเบาๆ และลมหายใจร้อนๆที่รดรินตรงซอกคอหลังจากผละจากริมฝีปากของผมไม่นานดังขึ้นราวกับคำชมเชย ขณะที่ผมหลับตาพริ้ม ร้องออกมาเบาๆยามที่ฝ่ามือคู่นั้นกอบกุมความปรารถนาของตัวเองไว้อย่างเต็มที่ ส่วนกางเกงและปราการด่านสุดท้ายก็หลุดลงไปกองอยู่ตรงข้อเท้าอย่างรวดเร็ว..
    ฝ่ามืออีกข้างแตะลงบนแผ่นอก บดขยี้ยอดอกเบาบ้างแรงบ้างทำเอาผมครางฮือออกมาไม่เป็นภาษา ผมละมือออกจากส่วนกลางร่างกายของพี่โตอย่างหมดแรง ได้เอื้อมไปหาลำคอหนาพยายามดึงให้ริมฝีปากคู่นั้นกลับมาประกบกับริมฝีปากของผม ครั้งแล้ว..ครั้งเล่าอย่างหลงลืมตัว..
      “..อ่ะ.... ” ผมร้องออกมาเบาๆ เมื่อปลายนิ้วที่เคยแตะต้องส่วนกลางของร่างกายจนแข็งขึงไล้วนไปยังด้านหลัง พร้อมกับกดลงเบาๆ..สร้างความรู้สึกประหลาดจนชวนให้ขนลุกซู่...
    “..เจ็บเหรอ..?.. ” คำถามแสนน่าอายทำให้ผมส่ายหัวช้าๆ..แต่เมื่อปลายนิ้วสอดลุกเข้าไปในร่างกายกลับต้องเบ้หน้าและร้องออกมาทันควัน.
      “..เจ็บ.... ” ผมหน้าเหยด้วยความไม่คุ้นชิน ปลายนิ้วที่ขยับอยู่เบื้องหลังสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดเสียจนต้องส่ายหน้า..เจ็บแปลบ..แต่อีกชั่วขณะหนึ่งก็แฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่เคยเจอ..
     “..พี่โต...จูบ..ที.... ” ผมกระซิบเบาๆเมื่อเห็นว่าริมฝีปากคู่นั้นแวะเวียนขบกัดที่ลำคอและแผ่นอกจนเริ่มเจ็บชา แต่ความเจ็บปวดเบื้องล่างทำให้ริมฝีปากแห้งผากคล้ายกระหาย..
     “..อืม....” ครางรับแล้วทาบริมฝีปากลงบนเรียวปากบางตามคำขอ ขณะที่ปลายนิ้วที่ซอกวนเบื้องล่างเพิ่มจำนวนขึ้น..ทำให้คนใต้ร่างต้องเบ้หน้า ร่างกายบิดเกร็งด้วยความไม่คุ้นชิน..
   “..เจ็บ... ”ริมฝีปากหนาละออกมาประทับจูบบนผิวแก้ม ขณะที่เรียวปากบางร้องออกมาด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอนัยน์ตา..
    “..ไม่เป็นไร..แปปเดียว...” เสียงเอ่ยปลอบนั้นทำให้ผมพยักหน้ารับ แม้จะไม่รู้ว่ามันเป็นความจริงรึเปล่า.. ได้แต่หลับตาลงแล้วปล่อยให้ริมฝีปากคู่นั้นคอยปลอบประโลมให้คลายความเจ็บ..
    “..อื้อ....”  สะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วที่อยู่ในร่างเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ สร้างกระแสความเจ็บปวดปนวาบหวามเสียจนต้องร้องออกมาเบาๆในลำคอ..ปลายนิ้วที่ขยับเสียดสีเบื้องล่าง เรียกให้เลือดสูบฉีดบริเวณผิวแก้มเสียจนแดงก่ำ.. ริมฝีปากบางเผยอออกหอบกระเส่า ยามที่คนตัวโตผละจาก
    “..อา....” นัยน์ตาที่เอ่อคลอด้วยหยดทอดมองมาอย่างเว้าวอนท่ามกลางความมืด เพราะรู้ว่ามีคนร่วมห้องนับยี่สิบคนจึงต้องกัดริมฝีปากไว้แน่น พยายามระงับเสียงของตัวเอง โดยหารู้ไม่ ว่าท่าทางของตนนั้นน่ามองเพียงใด..คนบนร่างหายใจแรงขึ้น พร้อมกับกัดฟันกรอดอย่างอดทน..แต่เมื่อแขนทั้งสองข้างเอื้อมเข้ามาหา นั่นทำให้ความยับยั้งช่างใจหมดไปโดยสิ้นเชิง..
   “..อย่าเกร็งน่ะ...”  เสียงกระซิบเบาๆนั่นทำให้ผมชะงัก ปรือขึ้นมาสบตาที่มองมา แต่พี่โตก็ไม่ปล่อยให้ผมคิดอะไรนานนัก คนตัวโตทาบแตะริมฝีปากของผมไว้อีกครั้งแต่จูบหวานๆทั้งหนักหน่วงและร้อนแรงนั่นกลับสิ้นฤทธิ์ทันควันเมื่อผมรู้สึกถึงบางอย่างที่แทรกเข้ามาในร่างกาย..
    “.......... ” เสียงร้องของผมดังอยู่ในลำคอ ขณะที่น้ำตาซึ่งเอ่อคลออยู่แล้วไหลพรากออกมาอย่างสุดจะกลั้น..เจ็บ...เจ็บจนน้ำตาไหล..ทั้งเจ็บทั้งจุกเสียงจนร้องไม่ออก ความสุขวาบหวามที่เคยได้รับเมื่อครู่ราวกับจะสลายไปเป็นธาตุอากาศ ที่รู้สึกชัดเจนอยู่ตอนนี้คือความเจ็บ..เจ็บเสียจนอยากจะร้องไห้..
    “..ฮึก...เอาออกไป..ไม่เอา..เจ็บ... ” ผมร้องออกมาเมื่อผละจากจูบนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาพร้อมกับฝ่ามือที่เคยเกาะเกี่ยวร่างกายเบื้องหน้าผละออก พยายามผลักไสพี่โตสุดกำลัง..
    “..แปปเดียว...อย่าร้องไห้..น่ะ..อย่าร้อง... ” เสียงกระซิบแผ่วเบานั้นไม่ได้ทำให้ผมหายเจ็บไปมากกว่าจูบที่ปลอบประโลมนั่น พร้อมกับเกร็งตัวขึ้นเมื่อฝ่ามือร้อนๆแตะลงบนส่วนกลางของร่างกายทำให้ต้องครางฮือออกมาทันควัน
   “..อ่ะ...อา.... ” ร้องครางออกมาเมื่อคนตัวสูงเริ่มขยับตัว..ผมหน้าเบ้ด้วยความเจ็บปวด..ตอนใส่เข้ามาว่าเจ็บแล้ว..แต่ตอนขยับตัวยังเจ็บเสียยิ่งกว่า เจ็บจนน้ำตาที่ไหลออกมาเริ่มจะผลิตออกมาอีกรอบ ผมได้แต่จิกนิ้วลงบนแผ่นหลังกว้าง กดแน่นด้วยความเจ็บปวด..พี่โตดึงให้ผมเอาคางเกยไหล่ตัวเองไว้ เพราะแบบนั้น ผมเลยอ้าปากงับไหล่ของเขาเสียเลย..
   “..ฮื้อ.... ” แต่ขยับไปได้สักพัก ความเจ็บปวดก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่ดีขึ้นผมรู้สึกว่าตัวเองร้องครางน่าอายออกไปมากพอดู กว่าริมฝีปากของพี่โตจะเข้ามาปิดไว้ถึงรู้ว่าไม่ควรให้ใครได้ยินก็ยากจะคุมสติได้อยู่เพราะตอนนี้ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นทำให้ผมมีความสุขเสียจนคิดอะไรไม่ออกได้แต่กอดพี่โตแน่น พร้อมกันแลกจูบกับริมฝีปากคู่นั้นอย่างคุ้นชิน..

pkclub2146

ขอบคุณมากคร้าบ

jibona

ขอบคุณมาก

asd

ขอบคุณครับผม

manza555

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากนะแชร์กันอ่าน

GunGuy

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากเลยครับ

nattan010

ขอบคุณมากคร้าบ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ

Bigdor7

เสร็จโจรแล้วเว้ย

iamalegend

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

สมบูรณ์แบบแล้ว

freezz

สำเร็จแล้ว โต ^55^