OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 77

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   แขนหนากอดรัดบั้นเอวผมแน่นและซบหน้าลงกับไหล่..ขณะที่ผมชะงัก..เอื้อมมือไปแตะแผ่นหลังคนตัวโตที่กอดผมไว้แน่น..อย่างไม่แน่ใจ..
   “....เลิกกับแฟนเหรอ?..” นั่นเป็นคำถามที่คนโง่ๆอย่างผมพอใจนึกได้จากคำพูดเหล่านี้..
   “..เปล่า...แค่ขอ...บอกให้เขามองคนอื่นบ้าง..” พี่โตกระซิบบอกเบาๆ
“..กูไม่ใจแข็งพอที่จะเอากิ๊งออกไปจากชีวิต..เพราะเขาสำคัญกับกู...กูทำได้แค่นี้...กูให้มึงได้แค่นี้...เนม...”
  “............” ผมตัวสั่น สุดหายใจเข้าลึก..ถึงพี่โตจะกอดผมอยู่ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น..เพราะคำพูดเหล่านั้น..
....พอไหม?...
ทำได้แค่ขอให้แฟนมองหาคนใหม่บ้าง..ขอให้เขา...มองหาอนาคต ไม่ใช่รอนักโทษที่สิ้นไร้ไม้ตอก....ให้กับผมได้แค่นี้...
ไม่ใจแข็ง...พอจะทิ้งผู้หญิงที่มั่นคงซื่อสัตย์กับตัวเองมาหลายปี..ไม่อาจจะทอดทิ้งเขา..เพื่อ...คนอย่างผม..ทำได้แค่นี้...
ทำให้ผมได้แค่นี้...เพราะสำคัญ..ทั้งคู่ เลยตัดใครออกไปไม่ได้..
   ผมเม้มปากแน่น รู้สึกว่าแก้มตัวเองเปียกชื้น..ขอตาร้อนผ่าว และริมฝีปากสั่นระริก..อยากจะเปล่งเสียง แต่..ไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้เลย..
  ผมไม่มีสิทธิ์จะบอกว่าไม่ยุติธรรม เพราะผมต่างหากคือคนที่เข้ามาแทรกกลาง คนที่น่าสงสาร ควรจะเป็นผู้หญิงคนนั้นมากกว่า..ผู้หญิงที่แสนดี ทนรอพี่โตอยู่หลายปี..  ผู้หญิงคนนั้น ควรจะเจ็บปวด.ยิ่งกว่าผมด้วยซ้ำ..
    “..พี่มันชั่ว..เห็นแก่ตัวโคตร..” ผมหัวเราะออกมา ทั้งที่น้ำตาไหลอาบแก้ม..
    “..กูรู้...” พี่โตละอ้อมแขนที่กอดรัดผมไว้ มองหน้าผมแล้วเอามือลูบแก้มเบาๆ
“..กูขอโทษ ที่ให้มึงได้แค่นี้..”
   “..ช่างเถอะ..” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ...
“ คนที่ควรขอโทษน่ะ..มันแฟนพี่มากกว่า..ไอ้ผมน่ะ ต่อให้ไม่บอกว่าสำคัญ..ก็ต้องอยู่ข้างๆแบบนี้ ไปชั่วชีวิตไม่ใช่รึไง..”
   “..เพราะมึงก็สำคัญไง...กูถึงต้องทำ...”
   “ขอบคุณ..ครับ....” ผมยิ้มออกมา..ไม่รู้ว่าตัวเองทำสีหน้าแบบไหน..แต่ที่แน่ๆ..ผมไมได้มีความสุขมากพอเท่ากับคำขอบคุณที่บอกออกไป..
    แค่ขอบคุณ ที่ให้ความสำคัญกับผม..   อาจจะเท่ากัน..กับคนๆนั้น..   แต่ก็ยังดีกว่า..ไร้ความสำคัญ..
        ผมถอนหายใจเฮือก...ฟังเสียงเรียกของผู้คุมที่บอกให้เข้าเรือนนอน แล้วลุกขึ้นมองออกไปข้างนอกที่ตอนนี้ฝนเริ่มซา..และ...แสงอาทิตย์เริ่มสาดส่องเข้ามา.....หวังว่า..ฟ้าจะสดใสในเร็ววัน..
Imprison 60: ปิดกระดาน
    เสียงฝนสาดกระเซ็นหลังคากระเบื้องเป็นจังหวะนั้นขาดหายไปได้หลายวันแล้ว และลมเย็นๆที่พัดมากับบรรยากาศอึมครึมของท้องฟ้านั้นไม่ได้ทำให้คนมองรู้สึกแย่อย่างที่ควรเป็น..ตรงข้าม พวกเราต่างก็ดีใจ ที่สามารถออกมาข้างนอกเรือนนอนได้ และยังสามารถกวาดพื้น ทำความสะอาดต่างๆได้โดยไม่เดือดร้อนอะไรมากนัก ด้วยไม่มีแสงอาทิตย์ส่องทอประกายกล้าให้หงุดหงิด
    ผมนั่งมองท้องฟ้าสีหม่นที่มีเมฆสีเดียวกันไหลผ่านท้องฟ้า เอนตัวพิงลำต้นมะม่วงที่ประจำอย่างเคยชิน สายตามองไปยังพรรคพวกที่นั่งสนทนากันอยู่หลังจากพักกับการทำความสะอาดอันยาวนาน
   “...แบบนี้ชวนง่วงจริงแฮะ..” ผมบ่นลอยๆพลางบิดตัวคลายเมื่อยขบ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนาตะปบเข้าที่เอวออกแรงจี้ไม่เบานัก จนต้องหัวเราะก๊าก..
   “...พี่โต...อะไรกันอ่ะ ..” ผมทำหน้าบูดส่งไปให้คนทำ วันนี้พี่โตไปหาพวกป๋ามา คิดว่าคงจะไปคุยเรื่องที่ตกลงกับพี่กันย์เรื่องหัวหน้าแล้วนั่นล่ะ ผมหันไปมองหน้าพี่โตคิดสะระตะไว้ในหัวเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าพี่เขาจะทำหน้ายังไงบ้าง..แต่..สีหน้าปกตินั้นก็ทำให้ผมขมวดคิ้ว..
   “...ไม่มีเรื่องอะไรเหรอ?..”
   “ อะไรกัน...คิดว่าทุกครั้งที่กูไปต้องมีแต่เรื่องรึไง..” พี่โตบ่นออกมา ขณะที่ผมส่งเสียงหึขึ้นจมูก แล้วพยักหน้ารับทันที..
   “..ปฏิเสธมั่งก็ได้..” พี่โตว่าแล้วเอื้อมมือยกตัวผมให้นั่งตัก ผมเอื้อมมือคว้าแขนหนาไว้ขณะที่ถูกยกตัวขึ้น..แหม หมั่นไส้คนแรงเยอะจริงๆแฮะ..
   “...ป๋าไม่ว่าไรจริงอ่ะ?..” ผมยังคงอยากรู้ เอียงคอถามอย่างสงสัย
    “..จะว่าอะไร...ก็ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของพวกมันนี่..” พี่โตว่า ริมฝีปากบิดขึ้นคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ คาดว่าคงไม่พอใจที่ตัวเองต้องเดินตามเกมส์คนอื่นอีกเช่นเคย..
   “..ก็ยังดีกว่าโดนลงโทษไม่ใช่รึไง? ” ผมจ้องตากลับ ออกปากถามบ้าง
   “..ก็ใช่...แต่ยังไงก็ไม่ชอบอยู่ดี..”พี่โตบ่นงึมแล้วถอนใจเฮือก แขนรัดเอวผมไว้แล้วเอาหน้ามาทาบลงตรงไหล่
   “...แหมพี่...ทำอ้อนอ่ะ...” ผมแซวใส่อย่างไม่จริงจังนัก ส่วนขาใหญ่แห่งแดนสิบสองก็ยิ้ม แล้วเอามือขยำหัวผมให้หันไปทางพี่ๆในกลุ่มที่นั่งคุยยืนคุยกันอยู่ สายตาหลายคู่ที่มองมาทางผมกับพี่โตยังคงฉายแววยั่วล้อเช่นเคยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมอับอายหรือเขินจนสู้หน้าใครไม่ได้แล้ว..ผมไม่ได้หน้าด้านขึ้นนะ แค่ชินแล้วเท่านั้นเอง..
   “....เฮ้ย โตมะ......เฮ้ย ! ” เสียงร้องทักของพี่วิทย์ที่กลายแป็นเสียงร้องจ๊ากทำเอาผมชะงัก ชะเง้อไปมองเหตุการณ์ ปรากฏว่าพี่วิทย์กำลังนั่งกุมนิ้วเท้าตัวเองที่เลือดโชก มีจอบอันใหญ่แน่นิ่งอยู่แนบเท้าและมีเมฆยืนเหวอ
   “...เป็นไรอีกว่ะมึง..ห่านี่...จอบอยู่ตรงนี้ดีๆเสือกเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ..” พี่โตร้องบ่นใส่อย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะปัดมือเชิงว่าเรื่องที่จะถามไว้ทีหลัง ตอนนี้รักษาตีนมึงซะก่อนเถอะ...
     ผมมองตามพี่วิทย์ที่พยายามจะลุกขึ้นเดินโขยกเขยก เสียแต่เท้าไม่ทันถึงพื้น เมฆก็ร้องว้ากใส่แล้วสั่งให้ลูกน้องพี่แกลากคอท่านหัวหน้าไปขึ้นเขียง..เอ๊ย...เย็บเท้าที่ห้องพยาบาลด่วน
   แต่ก่อนที่เหล่าลูกน้องจะลากพี่วิทย์ที่ร้องโวยวายใหญ่ไปห้องพยาบาล เมฆก็ลากแขนพี่กันย์มาลิ่วๆแล้ว..เหมือนผมจะมองเห็นประกายไฟแว้บๆในดวงตาเมื่อสองหนุ่มหันมามองตากัน ก่อนพี่วิทย์กับพี่กันย์จะเริ่มสงครามกันเหมือนที่ผมเคยเจอทั้งสองคนนี้แรกๆ...
  ผมมองแล้วยิ้มขำๆ นึกถึงตอนที่ผมเจอทั้งสองคนนี้ นึกถึงตอนที่ผมมาที่นี่ใหม่ๆ มาจนถึงตอนนี้ ผ่านมาสามเดือนแล้ว..สามเดือนที่ผมใช้ชีวิตอยูที่นี่ ทั้งที่เคยคิดว่าคงอยู่ไม่ได้...รู้สึกแย่..และ..อะไรอีกมากมาย..
   ผมเหลือบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของพี่โตที่หันไปคุยกันพี่ซันที่เดินมาหา นึกไปถึงตอนที่เจอคนๆนี้แรกๆ คนตัวโต หน้าโหดๆชอบทำตัวแปลกๆเดานิสัยไม่ออก...ทั้งใจร้าย แต่บางทีก็คอยดูแลใส่ใจ ทั้งทำตัวลึกลับ วางแผนอะไรลึกลับมากมาย..คนที่ผมเคยนึกเกลียด...และนึกชิงชัง..ที่ตอนนี้กลับกลายมาเป็นคนที่นั่งกอดผมทำให้ผมนั่งยิ้มอยู่ใกล้ๆแบบนี้...
    “พี่โต...” ผมเรียกเบาๆ ขณะที่พี่โตหันมามองหน้าตามเสียงเรียก..
     “...อยู่มาได้จนสามเดือนเนี่ย..ผมอึดเนอะ..” ว่าแล้วก็ชมตัวเองซักหน่อย..
     “...เหอะ...ร้องไห้น้ำตาไหลไปกี่ปี๊ปแล้วล่ะ..”พี่โตเอามือมาขยี้หัวผมแรงๆ
“ แต่ก็เอาเถอะ...อึดได้จริงๆนี่..นึกว่าจะบ้าตายแขวนคอคาห้องขังไปล่ะ..”
     “...ถ้าทำจริงจะยอมมั้ยล่ะ...” ผมหรี่คาลงน้อยๆ ออกปากถาม
     “..อืม....ตอนโน้นไม่แน่ใจ...แต่ตอนนี้ไม่ยอมหรอก..” ผมฟังแล้วหัวเราะหึหึ เอื้อมมือดึงแขนที่พาดลงตรงคอมาบีบเล่น เห็นท่อนเนื้อแน่นๆแล้วหมั่นเขี้ยวอยากจะอ้าปากงับด้วยความอิจฉา...กล้ามโตได้ใจจริงๆ
      “..ตอนนี้ก็ไม่เป็นไรแล้วนี่..เรื่องอะไรจะไปแขวนคอตาย..” ผมว่าก่อนจะนิ่วหน้าน้อยๆ
“นอกจากว่าพวกป๋าจะหาอะไรมาเล่นให้ชาวบ้านเขาปวดหัวอีกนะ..”
     “ ไอ้นั่นพวกมันก็ทำประจำอยู่แล้ว..” พี่โตหน้ามุ่ยเมื่อนึกถึงพลางถอนหายใจเฮือก “ เตรียมใจไว้เถอะ ว่าจากนี้ก็จะมีเรื่องวุ่นวายอีกเยอะ...”
      “ อืม.....” ผมรับคำเบาๆ จากการใช้ชีวิตมาสามเดือน ทำให้พอจะทำใจได้ว่าการอยู่ในแดนสิบสอง โดยเฉพาะอยู่กับผู้ชายชื่อโตนี่..รับรองว่าไม่มีเรื่องอะไรน่าเบื่อหรือไม่มีอะไรทำแน่นอน..
       “..เฮ้อ....อยู่กับพวกอื่นอาจจะดีกว่าก็ได้นะ..” พี่โตแกล้งถอนใจแล้วพูดออกมา
       “ พูดยังกะจะปล่อยให้ผมไปอยู่กับพวกอื่น..โดนท่านทั้งหลายกำหนดมาแต่แรกแล้วนี่..จะหนียังไงก็ไม่พ้นหรอก..” ผมว่าอย่างหมั่นไส้กับคำพูดที่ได้ยิน ทั้งที่ทำยังไงตัวเองก็ไม่ปล่อยแท้ๆ
        “แน่นอน..” ยืนยันขนาดนี้ แล้วเมื่อกี้มาทำเหมือนเสียสละ ชิ
        “..ความจริงมันก็มีอะไรที่มึงต้องรู้อีกเยอะ...แต่ก็ช่างเถอะ..” พี่โตงึมงำแล้วยักไหล่ ผมก็รู้อยู่หรอกว่าแค่สามเดือนแรกนี่ผ่านมาได้ก็ไม่ใช่ว่าผมจะรู้อะไรไปเสียทุกเรื่อง
       “ ก็สอนผมสิคร้าบ..” ผมทำเสียงยานก่อนจะลุกขึ้น
“ ไปซ้อมไวโอลินก่อนนะ..แล้วตอนเย็นๆจะมา..”
       “ ซ้อมอะไรนานนัก ” พี่โตร้องถามสีหน้ายุ่ง ขยับตัวลุกขึ้นบ้าง
       “ โห...ก็ต้องซ้อมนานดิ ไม่งั้นจะจำได้ยังไง.....อยากฟังมั้ยล่ะครับ..มาด้วยกันสิ..” ผมว่าแล้วหันหลังเดินไม่ได้ใส่ใจว่าพี่โตจะเดินตามมารึเปล่า
    “..ฟังแล้วง่วงจะตาย...แต่ก็เอาเถอะ..อย่างน้อยก็กล่อมให้หลับฝันดี..” เสียงบ่นของพี่โตไล่หลังมา พร้อมกับมือหนาที่คว้ามือผมมาบีบไว้ ผมหันไปยิ้มแยกเขี้ยวให้พี่แกแล้วหัวเราะเบาๆ ตามองเห็นห้องดนตรีตั้งอยู่ตรงหน้า หูฟังเสียงพี่โตตะโกนคุยกับพวกพี่ๆที่อยู่ข้างหลัง  
   ผมมองท้องฟ้าที่ยังคงเป็นสีครึ้มหม่นแล้วยักไหล่..ต่อให้ท้องฟ้าไม่สดใส วันนี้ผมก็ยังมีความสุขอยู่ดี
    เสียงประตูเปิดดังเอี้ยดอ๊าดเบาๆ สะท้อนก้องในความเงียบของเรือนอน คนมองหันไปยิ้มให้แล้วพยักเพยิดให้นั่งลงบ้าง..
    “..เป็นไง...” น้ำเสียงทักเรียบเฉย..จากชายวัยกลางคนผู้มีใบหน้าเคร่งขรึม ไรหนวดบางๆที่อยู่บนริมฝีปากขยับทุกครั้งที่เขาออกปากถาม..
    “..อืม...คิดว่ากำลังใกล้จะแพ้..” ชายคนนั้นตอบพลางส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ นัยน์ตาพราวระยับเจ้าชู้นั้นก้มมองกระดานหมากรุกที่ตนเองกำลังเสียท่า..
เสียงถอนใจยาวๆ มาจากชายหนุ่มผู้ถาม เจ้าตัวยังคงยืนอยู่ที่ประตูห้องขัง ไม่ได้นั่งตามคำเชิญแต่อย่างใด..
    “ เรื่องไอ้พวกแดนสิบสองต่างหาก..”
     “ ..คนของกูชนะ..” รอยยิ้มพรายประดับบนใบหน้าดูดี  ผู้ตอบขยับหมากรุกในมือไปยังหมากของฝ่ายตรงข้ามอย่างใจเย็น รุก..
    “...ใจร้อนจริงๆน้า...คุณป๋า.. ” คนจะแพ้บ่นงึมงำพร้อมกับขยับหมากหนี..
    “..อ่อนเองต่างหากเล่า..ท่านผู้พัน..” ป๋าหัวเราะแล้วขยับตัวหมากไล่ตามไม่ห่าง..
“ แล้วมึงจะว่ายังไงกับผล..ชาติ...?..”
    “...ไม่ว่ายังไง ไอ้กันย์แพ้ก็คือแพ้..มันอ่อนเอง ช่วยไม่ได้.. คนถูกถามยักไหล่  ใครจะครองแดนนั้นก็ช่างเถอะ..ยังไงก็ได้ผลประโยชน์ร่วมกันอยู่ดี..”
     “ เอ...จะดีเร้อ...คนของกูทั้งนั้นนะ..” นัยน์ตาฉายแววยั่วล้อกราดมอง ขณะที่มือก็ยังขยับหมากในมือไล่ตามหมากที่อีกฝ่ายขยับหนีอยู่
“ กลัวป๋าอย่างกูหักหลังรึไง..?..”
     “ ถ้ามึงฉลาดพอก็คงไม่ทำแบบนั้นหรอก..เพราะกว่าจะถึงวันนั้นมันอีกนาน...มีเวลาลองใจกันอีกเยอะ..” ชาติ ยิ้มอย่างไม่สนใจ มองสองชายหนุ่มที่กำลังเล่นหมากรุกอยู่เบื้องหน้าด้วยดวงตาสงบนิ่ง..
    “..นั่นสินะ...แต่ต่อไปก็คงจะมีปัญหาตามมาเยอะ..เพราะในแดนสิบสอง...” ป๋าเกริ่นแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“ มีแต่ไอ้พวกดื้อด้าน..แต่นิสัยน่าสนใจ..น่าเล่นตั้งหลายคน..”
     “ เพลาๆบ้างก็ได้ เดี๋ยยวลูกน้องมึงตบะแตก..ไล่ฆ่าลูกพี่`ตัวเงินตัวทอง`ๆอย่างพวกมึงไปซะก่อน..” ชาติว่าพลางส่ายหัวช้าๆอย่างนึกระอาใจกับนิสัยของคนที่เขาตัดสินใจร่วมกลุ่มด้วย..เพื่อ..จะทำการใหญ่ในวันหน้า
    “ มันไม่ทำหรอก...เพราะมันรู้..ว่าถ้าทำกู ต่อให้ออกไปข้างนอกนั่นได้..มันก็ไม่รอดเหมือนกัน..” ป๋าหัวเราะเบาๆ ก่อนจะวางตัวหมากลงไปอีกหนึ่ง.. รุกฆาต..
    “ เฮ้อ....แพ้ทุกที...” เสียงโอดดครวญนั้นทำให้คนชนะหัวเราะรับ
    “ แพ้แล้วก็ทำตามกติกาด้วยละ...”เสียงหัวเราะเบาๆของสองคู่หูทำให้คนฟังอย่างชาติมีสีหน้าเบื่อหน่าย เจ้าตัวออกปากลาแล้วเดินหนีออกมาจากห้องขัง..แต่ ก็ยังช้าเกินที่จะไม่เห็นภาพหนุ่มใหญ่สองคนนั่งแลกน้ำลายกันอยู่ดี..
   “ หึหึ..ทำหน้าตื่นเชียว..” ป๋าหัวเราะเบาๆ พลางเอนตัวลองนอนบนตักของอีกหนึ่งหนุ่มในชุด   “...ก็ชอบทำอะไรโจ่งแจ้งนี่นา..สมควรแล้ว..เนอะ...”
ผู้พันหัวเราะเบาๆขณะที่ไล้ปลายนิ้วลงด้านหลังใบหูของชายผู้ทอดตัวลงบนตักของตน
    “...ก็ตามกติกา...ต้องนั่งให้หนุนทั้งวันละ...”
น้ำเสียงสั่งการนั้นเรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากลำคอคนฟัง ป๋าขยับศรีษะที่หนุนตักอีกฝ่าย
จัดที่จัดทางให้สบายตัว นักโทษ..เสียงโซ่ตรวนซึ่งถูกใส่ไว้ที่ข้อเท้าดังกริ้งเบาๆ..ตามการขยับกาย..

littleprincegay

เสียวสุดๆเลยครับ

manza555

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอบคุนครับ

wsdonin

ขอบคุณมากๆคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากคร้าฟฟ

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขออบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากมากมากคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณมากครับ

iamalegend

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

โซ่ตรวนจะเกะกะไหมนะ

pt200

ขอบคุณครับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ

Ohmkungz123