OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 86

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ตอนนี้เด็กใหม่อยู่ไหน?
" พี่กันย์ถามกลับ
    " นอนตายอยู่ข้างนอกมั้ง " พี่โตว่า
ทำเอาทั้งวงพากันหัวเราะครืน ทั้งที่ไม่ใช้โจ๊ก แน่ล่ะว่านั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนรอคอยกับชะตากรรมของเด็กใหม่ที่แสนกวนตีน..
"  อีกแล้ว... "พี่กันย์ถอนหายใจเอือกออย่างระอาใจ
    " อ้อ.... " พี่โตชะงัก เลิกคิ้วเหมือนนึกขึ้นได้ "กูยกให้มึงก็แล้วกัน..แทนคนที่มึงควรจะปล่อยไปได้แล้ว.." พี่โตบีบไหล่พี่กันย์พร้อมทั้งก้มกระซิบอย่างหนักแน่น..ใจความนั้นทำให้ผมขมวดคิ้วมุ่น..
    " ..... บางอย่าง มันก็เอาอะไรแทนไม่ได้หรอกครับ.."
        คำตอบของพี่กันย์ทำให้พี่โตถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิด ผมขมวดคิ้วน้อยๆ มองหน้าพี่กันย์ที่ยังฉายแววรื่นเริงกับงานเลี้ยง ก่อนจะมองพี่โตที่มีสีหน้าเรียบสนิทและแววตาครุ่นคิด..
    คนที่ควรจะปล่อยไปได้แล้วงั้นเหรอ?
        ใคร?
Improbable 4 : เมฆตั้งเค้า
     ผมนั่งอยู่บนเตียงในห้องพยาบาล สายตามองไปยังการสนทนาของพี่โตกับพี่กันย์ที่ชักจะยืดเยื้อไปเรื่อยๆด้วยความสนอกสนใจ ข้างตัวผมก็มีร่างของไอ้เป้ เด็กใหม่ นั่งยองๆมองขาใหญ่ทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่ เป้มันพยายามจะถามถึงเรื่องที่พวกนี้คุยกันจากผมเป็นพักๆ แต่ใครจะตอบล่ะครับ ปล่อยมันให้เผชิญนรกของเด็กใหม่ไปน่ะดีแล้ว...อุ๊ย..พูดเล่นครับ หมายถึงผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากนัก เลยไม่มีอะไรจะเล่า บวกกับสายตาจ้องเขม็งของพี่โตที่กราดมาทางนี้ทุกๆสามนาที มันบอกให้ผมรู้ตัวอ้อมๆว่า ควรจะนั่งเงียบๆอยู่อย่างนี้ดีกว่า..
     " ป่ะ ไปได้แล้ว " สักพักใหญ่ๆ ในที่สุดพี่โตก็เดินมาหาผมแล้วออกปากชวน ผมมองเห็นพี่กันย์ปรายมาตามองเราสองคนแล้วถอนหายใจเฮือก ด้วยท่าทีหน่ายใจยังไงชอบกล..
     " แล้วผมล่ะพี่ " เป้มันถามออกมา ทำให้พี่โตที่มีท่าทีอารมณ์ดีชะงัก ก่อนจะหรี่ตาลงแล้วชี้ไปที่พี่กันย์
     " มึงเป็นลูกน้องไอ้กันย์แล้ว ถามมันโน่น " ว่าแล้วก็จองหน้าไอ้เป้แล้วถลึงตาใส่มัน
" อย่าทำตัวมีปัญหาล่ะมึง "
     " ครับๆ " ไอ้เป้ในพยักหน้ารับและหันไปมองหน้าพี่กันย์บ้าง รายนั้นก็มองหน้าไอ้เป้แค่เเว้บเดียวแล้วหันไปสนใจรายงานบนกระดาษขาวๆต่อ
        เมื่อหมดธุระกับการฝากฝังลูกน้องที่ตัวเองไม่ต้องการให้คนอื่นแล้ว พี่โตก็คว้าตัวผมออกจากห้อง ปล่อยให้ลูกน้องกับนายใหม่สองคนคุยกันเอง..และถ้าตามไม่ฝาด ผมว่าเห็นสีหน้าหน่ายๆของสองคนนั้นชัดเจน..
   " ตกลงจะให้ไอ้เป้มันไปเป็นลูกน้องพี่กันย์จะดีเหรอพี่? " ผมถามพี่โตหลังจากโดนลากคอออกจากห้องพยาบาลแล้ว
   " อือ ดีสิ กูขี้เกียจเห็นหน้า " พี่โตรับคำแล้วยักไหล่
   " ไม่ใช่แบบนั้น ก็ไอ้เป้มันนอนอยู่ห้องเดียวกับเรา ถ้าคุยอะไรกัน มันไม่ลอดไปถึงหูพี่กันย์หรอกเหรอ? "ถึงจะบอกว่าอยู่แกงค์เดียวกันแล้ว แต่ต่างก็ต้องมีความลับหรือเรื่องที่ควรรู้กันแค่พรรคพวกของแต่ละฝ่ายอยู่ละครับ ถ้าให้ไอ้เป้ที่เข้ามาไปเป็นลูกน้องพี่กันย์ มันก็เหมือนทำให้ตัวเองมีพวกอื่นอยู่ในห้องชัดๆ  
    " มันจะรู้ก็ช่าง เพราะถึงยังไงเรื่องสำคัญๆ...กูก็ไม่ให้มันลอดไปถึงหูไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นั่นหรอก.. " พี่โตว่า ก่อนจะหรี่ตาลงน้อยๆ "อีกอย่าง กูว่า...มันน่าสงสัย...."
    " หือ? " ผมครางเบาๆ พลางมองหน้าคนพูด
    " ให้ไอ้กันย์มันดูน่ะดีแล้ว กูดูออกว่าไอ้สองคนนี้มันก็คล้ายๆกันนี่ล่ะ แม่งร้ายทั้งคู่ ปล่อยให้พวกมันกัดกันเอง มาอยู่กับกู ถึงกูจะดูออกบ้าง แต่มัวเอาเวลาไปสนใจมันยังไงก็ได้เรื่องไม่เท่าไหร่ อีกอย่างก็เสียเวลา เสียสายตากู " พี่โตว้า ทำให้ผมพยักหน้ารับหงึกๆ และเอะใจในวินาทีต่อมาว่า...ที่แท้พี่ก็ขี้เกียจดูมันใช่ไหม?
     " อย่าเอาผมมาอ้างน่า"ไอ้เนมทำหน้านิ่วใส่พี่โต  
"แล้วที่ว่ามีอะไรนี่.."
     " กูว่าช่วงนี้ต้องระวังตัว " พี่โตว่าสั้นๆ "ตั้งแต่ไอ้เป้มันบอกว่าป๋าสั่งมันมา...กูก็รู้แล้ว ว่าพวกแม่งต้องมีอะไรแน่ๆ.."
     ".........." ผมเงียบพลางมองหน้าพี่โตที่มีสีหน้าครุ่นคิด
     " ไอ้พวกนั้นมันจะทำอะไรอีกก็ไม่รู้ " พี่โตบ่นออกมาเบาๆ " ได้กลิ่นตุๆลอยมาเลยล่ะ "
     " แล้วแบบนั้น พี่เฝ้าเองยังจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ? ให้พี่กันย์เฝ้าก็ใช่จะ.."
      " ก็ใช่..แต่ไอ้กันย์...มันก็ ไม่ยอมให้พวกนั้นหลอกใช่หรอกนะ..." พี่โตว่า ทำให้ผมเลิกคิ้ว มองหน้าคนพูดอย่างสงสัยปนทึ่งหน่อยๆ
      " โห..นี่ญาติดีกันแล้ว? "
      " พวกกูไปทะเลาะกันตอนไหน? " พี่โตขมวดคิ้ว ออกปากถาม
      " แน่ใจเหรอครับ...ว่าไม่ได้ทะเลาะกันนะ " เห็นประจำเถอะ คุยกันก็กระโชกโฮกฮากจนพี่กันย์แกเบื่อจะพูดด้วยทุกทีไป
     " หึหึ นั่นแค่ละคร "
      "อ้อ งั้นความจริงก็สนิทสนม ? คุ้นเคย คุยกัน..."
      " พอๆ อย่ามาลากไปเรื่องอื่น .." พี่โตปรามเมื่อพบว่าผมชักจะลากเรื่องของตัวเองกับพี่กันย์ไปในทางชู้สาว " คุยกันน่ะ ในต้องรู้ทันกันเว้ย ทะเลาะอะไรกันน่ะเรื่องปกติ แต่ไม่เคยมีปํญหาใหญ่ เข้าใจไหม? "
      " อืม... " ผมพยักหน้ารับ..
     " อ้อ จริงสิ " เงียบไปสักพัก รายนั้นก็หันมามองหน้าผมเหมือนนึกขึ้นได้
"วันนี้วันอาทิตย์นี่ แม่มึงมาเยี่ยมรึเปล่า ?"
    " มาครับ..ทำไมเหรอ? "ผมถามกลับ ทำให้พี่โตชะงักไปเล็กน้อย ก่อนรายนั้นจะหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้านิ่งๆ ท่าทางนั้นทำให้ผมรู้ทันที ว่ามีอะไร
     " พี่กิ๊งมาเยี่ยมเหรอ ? "
     " อืม .... " พี่โตรับคำเบาๆ นัยน์ตายังจ้องหน้าผมอยู่
     " ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ พี่เขามาเยี่ยมนานๆที ออกไปเดี๋ยวคงได้เจอกัน " ผมว่าช้าๆ พลางเอื้อมมือไปจับมือพี่โต
รายนั้นพยักหน้ารับช้าๆ แล้วบีบมือผมตอบ ขณะที่เราสองคนพากันเดินไปที่อาคารเยี่ยมของเรือนจำ...
            ความเงียบก่อตัวช้าๆ ภายในห้องพยาบาล มีเพียงเสียงพลิกกระดาษเบาๆดังขึ้นเป็นครั้งคราวเท่านั้น นัยน์ตาของกันย์ยังคงก้มมองกระดาษรายงานในมืออย่างมีสมาธิ และนัยน์ตาอีกคู่ของเด็กใหม่ก็จ้องมองมาที่ตัวเขาไม่กระพริบเช่นกัน ทั้งคู่ได้แต่ปล่อยความเงียบให้ลอยผ่านไปช้าๆ แม้ต่างฝ่ายจะมีท่าทีใจเย็นไม่รีบร้อนอะไร ทว่าความอดทนของคนมองก็ใช่จะมีมากเช่นกัน
   เป้ลุกขึ้นจากท่านั่งยองๆของตัวเองมานั่งบนเตียง จ้องมองใบหน้าของลูกพี่ใหม่ที่ยังคงจับจ้องหน้ากระดาษสีขาวนั้นแล้วก็ถอนหายใจเอือก และในที่สุดเขาก็เป็นฝ่ายหมดความอดทน...
    " ว่าไงพี่..ตกลงมีอะไรจะคุยรึเปล่า ? "
    " แล้วมีอะไรจะถามมั้ยล่ะครับ ? " กันย์เงยหน้าขึ้นจากแผ่นกระดาษ ออกปากถามสั้นๆ และก้มลงไปมองรายงานในมือต่อ..
    " มี..." เป้ถอนหายใจเฮือก พลางจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาหงุดหงิด
" ที่อยากถามคือมีไรให้ทำ งานจะมาเมื่อไหร่? "
    " ไม่ทราบครับ " กันย์ตอบกลบสั้นๆ " อยากรู้ก็ไปถามโตเอาเอง "
   " อ้าว...ก็เมื่อกี้พี่โตมันบอกว่าผมเป็นลูกน้องพี่แล้วไง ไปถามมันให้โดนกระทืบอีกทำไมล่ะ พี่นั่นแหละ เป็นหัวหน้าผมก็ต้องตอบสิ " เป้ขมวดคิ้ว ออกปากถามอีกฝ่ายอย่างหงุดหงิด
     " คำตอบมันก็อยู่ในคำถามแล้วนี่ครับ...ในเมื่อผมเป็นหัวหน้าคุณ จะบอก ก็ต่อเมื่อมีงานมา ไม่ได้มีหน้าที่รับคำสั่ง...." น้ำเสียงเรียบๆนั้นดังออกมาพร้อมกับนัยน์ตาคู่นั้นที่หันมาจ้องมองเพียงชั่วครู่ แต่เป้ก็ต้องเงียบ เมื่อมองเห็นแววตาแห่งความไม่พอใจในดวงตาคู่นั้นชัดเจน..
    จ้องมองท่าทีของหัวหน้าคนใหม่ที่มันยังเงียบอยู่อย่างนั้นแล้วก็นึกรำคาญใจเป็นที่สุด เป้ไม่ชินเลยที่ต้องมาเจอคนแบบนี้ กับป๋าก็ทีล่ะ แต่รายนั้นยังมีท่าทีใจดี แบ่งรับแบ่งสู้กันได้อยู่ ไม่ได้มีท่าทีนิ่งๆเงียบๆ ไม่สะทกสะท้านใจอะไรแบบนี้ มองเห็นแล้วมันน่ารำคาญปนอึดอัดเสียงจริงๆ
   " หึ...แหม ท่าทางแบบนี้ดูจะฉลาดกว่า`ตัวเงินตัวทอง`พี่โตเยอะนี่...ทำไมพี่ไม่ได้เป็นหัวหน้าว่ะ " เป้เลิกคิ้ว พลางออกปากถามคนตรงหน้า เขายิ้มมุมปากด้วยท่าทีสบายๆ
     " ไม่รู้สิครับ...เพราะความฉลาดมันไม่ได้วัดกันจากคำพูด ตำแหน่งหน้าที่หรือลักษณะท่าทางภายนอก... " กันย์ตอบเรียบๆ ก่อนจะปิดรายงานลงช้าๆ และหันมาจ้องใบหน้าของเด็กใหม่ ลูกน้องคนใหม่ของตนให้ชัดตา
" แล้วผมก็ใช่จะดีใจหรอกนะ ถ้ามีใคร...มาชมว่าสมควรเป็นหัวหน้าคนคุก "
     " อ้อเหรอ.....เป็นพวกคุณธรรมสูงแล้วพลาดงั้นเหรอครับ ถึงไม่ดีใจน่ะ แปลกจังแฮะ ทำไมชอบเจอแต่คนพวกนี้อยู่เรื่อยๆ " เป้หัวเราะหึหึ พลางมองหน้าลูกพี่ของตัวเอง
     " ก็จริงครับ เพราะอย่างน้อยคนดีที่ทำพลาด ก็ยังดีกว่าคนเลวที่ยังไงก็ไม่มีทางคิดอะไรดีๆ " กันย์ลุกขึ้จากเก้าอี้
ก้มหยิบคลิบบอร์ด มาไว้ในมือและจัดเอกสารบนโต๊ะด้วยท่าทีอารมณ์เย็น..
     " ....แล้วก็..." กันย์เปรยขึ้นมาช้าๆเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบเสียงไป
" เรื่องงานที่อยากจะทำ หรือเรื่องงานที่ได้รับมอบหมายมาให้ทำ "
     "........."
     " ก็รอให้ถึงเวลาอันควรก่อนแล้วกันนะครับ..." ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบสนิท
" ถ้าว่างๆไม่มีอะไรทำก็ควรจะไปปลูกผัก ถางหญ้า หรือรดน้ำต้นไม้กับคนอื่นๆได้แล้ว .. และเสียใจด้วยนะครับ ที่ยังไงก็ต้องทำงานกับพวกที่คุณไม่ชอบขี้หน้าอยู่ดี "
   " เหอะ แล้วแบบนี้จะให้มาอยู่กับพี่ทำไมว่ะ " เป้บ่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
     " ไม่รู้สิครับ บางคนนึกเกลียดขี้หน้าใคร ก็ใช่จะมีเหตุผลจำเป็น " กันย์ยักไหล่ ไม่ได้สนใจคำถามนั้นมากนัก
        เป้ลุกมาจากเตียงที่ตัวเองนั่งอยู่ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ลุกพี่ของตัวเอง เขายกรอยยิ้มมุมปากด้วยท่าทีคุ้นชิน และมองหน้าหัวหน้าใหม่ของตัวเองด้วยท่าทีชอบอกชอบใจ
    " หึหึ ชักจะชอบพี่ขึ้นมาแล้วนะเนี่ย...."ว่าพลางหัวเราะเบาๆ " ได้คุยกันแล้วยิ่งงงว่ะ ว่าทำไมพวกป๋าเอย ผู้พันเอย รึแม้แต่ลุงชาติ ทำไมถึงได้ให้ไอ้พี่โตเป็นลูกพี่ "
     "  อยากรู้ก็ไปถามเองสิ " กันย์ถอนหายใจกับการต่อปากต่อคำที่ไร้ประโยชน์ เขาหรี่ตาลงช้าๆ เริ่มเข้าใจว่าทำไมไอ้โตไม่อยากเอามันอยู่ใกล้ๆ เพราะแค่ที่เขาเจอวันแรกนี่..มันก็ชวนปวดหัวและน่ารำคาญเสียจริงๆ
      " แล้วถ้าเป็นไปได้ ก็อย่าพูดมาก ให้ตัวเองน่ารำคาญมากกว่านี้นะครับ เพราะถึงผมจะไม่เอะอะก็กระทบเหมือนโตมัน แต่ก็ใช่ว่าจะอารมณ์ดีได้ตลอด "
       " ตามนั้นๆ ลูกพี่ " เป้ยักไหล่ รับคำ
       " ถ้ารู้แล้ว....."
            กันย์ชะงัก หรี่ตาลงเมื่อได้ยินเสียงเอะอะแว่วมาใกล้ เขาขมวดคิ้วก่อนจะถอนหายใจเฮือก และวางของในมือลงบนโต๊ะแทบจะในทันที
ปึง..
    เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างของลูกน้องคนหนึ่งในกลุ่ม มีคนสี่ห้าคนเดินเข้ามาด้วย ร่างของคนป่วยมีแผลเลือดโชกอยู่ตรงกลางฝ่าเท้า ขณะที่พรรคพวกส่งเสียงเอะอะดุน่าปวดหัวยิ่งนัก
        " เป็นอะไรไป? " กันย์ออกปากถามสั้นๆ พลางขมวดคิ้ว
        " มันโดนหินบาด เสือกไปขุดแปลงผักแล้วไม่ใส่รองเท้า สมน้ำหน้าเอ๊ย " วิทย์ตอบพลางส่ายหัวปลงๆ กันย์มองคนป่วยก่อนจะหันมามองหน้าตนถามเสียแว้บนึง พยักหน้ารับและเดินไปเอากล่องปฐมพยาบาล
       " จะ...จะโดนเย็บมั้ยว่ะพี่ กูไม่อยากโดนเย็บตีน " เสียงคร่ำครวญของไอ้ลูกน้องใจเสาะ ทำให้วิทย์ฟังแล้วอยากจะเอามือไปฟาดหัวมันซักสี่ห้ารอบ
        " ใครจะยอมมาเย็บตีนให้มึง ไอ้ห่า ถ้ามันหนักขนาดนั้นก็เลือดออกตีนตายซะเถอะ "  ว่าแล้วลูกพี่ก็ขยับตัวห่างจากเตียง ปล่อยให้กันย์เริ่มทำแปผลให้คนเจ็บ นัยน์ตาคู่นั้นกวาดมองรอบห้อง ก่อนจะขมวดคิ้วๆเมื่อมองเห็นเด็กใหม่..
         " อะไร? ไอ้กันย์ มึงเอาเด็กใหม่มาเป็นพวกเหรอ? "คำถามนั้นทำให้บรรดาลูกน้องในแกงค์หันมามองตามลูกพี่มันทันควัน เป้มีสีหน้าปกติ ขณะที่กันย์ซึ่งกำลังทำแผลอยู่ถอนหายใจเฮือก
         "ก็เปล่า ไอ้โตมันพามาให้ "
         " อ้อ.... ไปกวนตีนมันมากก็ง้นแหละ " วิทย์พยักหน้ารับช้าๆ เขาเหลือมองกันย์เพียงชั่วแว้บ ก่อนจะหันไปมองหน้าเด็กใหม่พลางหรี่สายตาลงช้าๆ
" แต่ก็ดีแล้วว่ะ อยู่กับไอ้โตได้ช้ำในตายแน่ "
         "  นั่นสิ " เมฆที่เดินไปปิดประตูหยักหน้าหงึกๆ เป็นการยืนยันความคิดร่วมกับอีกฝ่าย
         " ก็บอกรายนั้นให้เพลาๆด้วยแล้วกัน" คนทำแผลได้ยินแล้วจึงออกปากบอก ทำให้วิทย์หัวเราะหึหึ
         "ไม่บอกเองว่ะไม่กล้าพูดรึไง" ว่าก่อนจะหน้านิ่วเมื่อเมฆเอามือฟาดแขนไม่เบานัก

manza555

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากคร้าบบ

GunGuy

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากมากคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ท่าจะร้ายน่าดูนะ ไอ้เป้

pt200

ขอบคุณครับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ