OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 97

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ...อะไรกัน พี่โตเองไม่ใช่เหรอพูด ใครก็เดาออกยิ่งท่าทีพี่โตฮึ่มใส่ไอ้เป้ยิ่งแล้วใหญ่.."  อ้อ จริงสินะ ลืมไปเลย
กับคำเปรยของพี่โต ที่ตอบโต้เรื่องไอ้เป้หยามเรื่องพี่แกขึ้นสนิมอะไรนั่น...
"  แต่ก็นะ...ไอ้เป้มันเลยกร่างไง ที่พี่โตบอก
ก็ดีอย่างคือพวกเราเริ่มระแวงมัน แต่ก็นั่นล่ะนี่ไงเหตุผลที่ไม่มีใครกล้าทำอะไรมัน ...แล้วมันก็เสือกกร่างไม่สนซะด้วย
นี่มันโง่หรือบ้าว่ะ"
"..........." ผมไม่กล้าฟันธงทั้งสองอย่างนั่นล่ะ
        "แล้วพี่กันย์ยังนิ่ง ไม่ห้าม ไม่พูดอะไรอีก " เมฆบ่นออกมาเบาๆพาดพิงไปถึงบุคคลที่สมควรจะเป็นคนห้าม ....นี่มันอะไรกันเนี่ย?
       "....กูรู้สึกเหมือน...มันกำลังสร้างเครืองข่ายอะไรแปลกๆ..ไม่รู้สิ แถมไม่มีใครห้ามมันซะด้วย "ผมบ่นความรู้สึกตัวเองออกมา เท่าทีรู้มาฟังมา พฤติกรรมไอ้เป้นี่เข้าข่ายหาพวกพ้องเพื่อทำอะไรบางอย่างชัดๆ ยังกับทำ MLM สร้างเครือข่ายหาดาวน์ไลน์แล้วตัวเองอยู่ยอดสูงสุดของพีระมิด คอยรับผลประโยชน์?
       " อือ.....ไม่รู้สิ ไอ้พวกเราก็คิดได้แค่นี้ ไอ้ประเภท"ขาใหญ่"ที่ไปรับคำสั่งโดยตรงรึว่ารู้เรื่องทั้งหมดล่ะมั้ง...จะบอกได้ " เมฆมันปรายตามาทางด้านข้างของผม พลางเบะปากเอ่ยคำพูดประชดประชัน  และนั่นทำให้ผมพอจะนึกรู้ว่า ไอ้เงาดำๆที่อยู่ข้างตัวน่ะมันคือใคร
        "...แต่เสือกหุบปากเงียบเป็นหอยกาบนี่สิ ไม่รู้อมอะไรอยู่ "ผมหันไปมองด้านข้าง มองเห็นขากางเกงสีน้ำตาลเข้ม
กับหน้าขาล่ำๆแล้วชักอยากจะเอื้อมมือไปดึงขนหน้าเเข็งออกมาสังเวยความหงุดหงิดสักเส้นสองเส้นซะจริง
         " หึหึหึ...อมไรไม่รู้ว่ะ รู้แต่ตอนนี้แม่งทำหน้ายังกะอมขี้ ...กูไปดีกว่า " เมฆมันหัวเราะขำแล้วเดินหนีบาทาของพี่โตไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่ตัวต้นเรื่องนั่งลงใกล้ๆผม ไอ้เนมปรายตามอง ยิ้มให้หน้าตาบูดๆนั่นหวานๆ
         "...คุยกับไอ้เป้เสร็จแล้วเหรอครับพี่? " ผมไม่ได้ประชด อย่ามาทำหน้าไม่เชื่อ
           ".........." พี่โตที่เริ่มจะยิ้มตอบยิ้มหวานๆของผมหุบความรื่นเริงที่แสดงออกมาทันควัน เมื่อรู้ว่ายิ้มนั้นคือการแดกดันแบบนิ่มๆ
          "...พี่ทินไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่? " ผมไม่สนหน้าตาบึ้งๆนั่น เพราะแน่นอนว่าผมไม่ได้เป็นคนผิด และรู้ด้วยว่า
กับนิสัยของพี่โตแล้ว คนมีชนักติดหลังแบบนี้ ต้องตามใจผมทุกอย่างไม่กล้าด่ากล้าเถียง รับรองหงอยเป็นหมาน้อยแน่
          "...หา? ....อ้อ....เป็นเดือนแล้วมั้ง ฮ่าๆๆ...." นั่น ว่าแล้วไม่มีผิด พี่โตมันทำหน้าอึ้งนิดๆกับคำถามที่ไม่บ่งบอกถึงความสนใจในเรื่องที่คุยค้างกันกับเมฆเมื่อครู่ หรือเรื่องคำพูดประชดของตัวเองสักนิดของผม ขาใหญ่ของแดนสิบสองทำหน้างงวูบแล้วตอบพลางเริ่มหัวเราะ ด้วยสีหน้า...ตอแหลลงตับ....ดูยังไงก็โกหกและไม่จริงใจ
            " ไม่เห็นรู้ "ผมทำหน้าเมื่อยใส่ตาลุงงี่เง่าข้างๆตัว ชักจะหงุดหงิดกับการทำตัวมึนๆของพี่แกขึ้นเรื่อยๆ เรื่องโกหกน่ะพี่โตก็เนียนอยู่หรอก เพียงแต่ไม่สำเร็จกับคนรู้แกว และยิ่งกับคนสนิท...ไม่สิ คนรู้จักมานานพอดูแบบผมยิ่งแล้วใหญ่ แต่พี่ท่านทำตัวแบบใครทำหน้าสงสัยหรือถามอะไรทำนองนี้ก็จะทำหน้าดุหน้า`ตัวเงินตัวทอง`มใส่เป็นการตอบแทนและโหดกลบเกลื่อนไปในตัวก็เท่านั้น แน่นอนว่าในยามนี้พี่โตไม่ได้ใช้กับผม....หรือจะทำ...
            "...อ้อ โทษที ไม่ได้บอก พอดีช่วงนี้ยุ่งๆ "นั่น ...วกเข้าหาเรื่องให้ตัวเองอีกประโยค
" มันขอย้ายตัวเองไปอยู่กลุ่มพวกแดนสิบตั้งสองสามอาทิตย์แล้วมั้ง นานๆไปกูเลยเลือน.."
             " ใคร? "ผมยังทำหน้าเนียนไม่รู้ต่อไปเรื่อยๆ และประโยคคำพูดของตัวเองก็ชักจะห้วน สั้น ลงไปเรื่อยๆเช่นกัน
            " ใครอะไร?" พี่โตเลิกคิ้ว ทำหน้างง
             "ใครที่พี่ทินไปชอบน่ะ แล้วพี่ทินไปทำงานอะไรตรงไหนซะล่ะ"
             "...ไอ้คิน แดนสิบ พวกมันทำอยู่แถวๆป่าช้ามั้ง จะเจอก็เจอได้ .. ยังไงมันก็นอนที่เดียวกับเราอยู่นี่
" พี่โตเลิกคิ้ว ท่าทางเริ่มจะสังเกตความมึนตึงที่ผมแสดงออก ฝ่ามือคู่นั้นเลยเลื้อยมาคว้าเอวหมับ...แต่ขอโทษ อากาศไม่ใช่เย็น แถมตอนนี้อารมณ์ไม่คงที่ พลาดอย่างแรง ขอบอก
               "...ปล่อย จะไปแล้ว " ผมถอนใจเฮือก ลุกพรวดขึ้นพร้อมทั้งดึงมือจอมเลื้อยของพี่โตออกด้วยความเซ็งในอารมณ์
               " ไปไหน? "พี่โตขมวดคิ้ว น้ำเสียงถามเริ่มเข้มขึ้นทันควัน...เสียงแต่ว่ามันใช้ไม่ถูกที่ถูกทางและถูกอารมณ์ผมอย่างแรง...เป็นที่สุด
               "...ไป ป่าช้า " ผมตอบสั้นๆ แล้วเริ่มก้าวเท้าออกไปจากที่ร่มใต้ต้นมะม่วงทันควัน พี่โตทำมาพูดว่าพี่ทินอยู่แถวป่าช้า หวังใช้นิสัยกลัวผีของผมให้เป็นประโยชน์ล่ะสิ เหอะ กลัวน่ะจริง แต่อารมณ์นี้ล่ะไม่ว่าที่ไหนก็ไปหมดล่ะ!
  ตราบใดที่พี่โตยังทำตัวอมพะนำอมนั่นอมนี่อยู่อย่างนี้ล่ะก็ อย่าหวังเถอะว่าจะได้คุยกันดีๆ ไม่ต้องมาหาข้ออ้างว่าเรื่องใหญ่อย่างนั้น เรื่องอันตรายอย่างนี้ ฟังไม่ขึ้น !
ผมไม่ใช่เด็กแล้ว ผมโตแล้ว ถึงในสายตาคนอื่นจะคิดว่าไอ้เนมยังเป็นเด็กง่อยอยู่ในอ้อมแขนพี่โต ทำได้แค่ถูกปกป้อง
ไม่อาจจะทำอะไรได้ แต่ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้น เพราะการได้อยู่ข้างๆขาใหญ่ที่ทำตัวแบบนี้นั่นล่ะ ถึงทำให้ผมรู้อะไรมากกว่าที่คิด รู้ว่ามือพี่โตเปื้อนเลือดมากแค่ไหน  รู้ว่าสันดานคนมันเป็นเช่นไร
ถึงจะไม่เชี่ยวมากมายขนาดท่านทั้งหลายผู้มีประสบการณ์มานานปี แต่ผมก็ไม่ใช่เด็กอมมืออย่างวันนั้นอีกแล้ว
เพราะอย่างนั้นอย่ามาทำปิด อย่ามาทำเหมือนว่าผมเป็นเด็กอีก! โดยเฉพาะพี่โต คนที่อยู่ใกล้ผมมากที่สุด กลับมาทำตัวแบบนี้ นี่ล่ะมันน่าผิดหวังมากที่สุด!  ตราบใดที่คิดว่าผมเด็ก ตราบใดที่คิดจะไม่พูดคุยกัน ก็อย่าคุยกันดีๆเลย
ไม่บอกก็ได้ ผมจะหาเอง ไอ้เรื่องที่พี่กำลังปิดไว้น่ะ !แต่เอาเข้าจริงที่ๆผมจะไปก็ไม่ใช่ป่าช้าหรอก
    ใครจะอยากไปล่ะครับ เหอะๆ ป่าช้าที่อยู่ใกล้แปลงผักกับห้องน้ำ แทบจะอยู่หลังสุดของเรือนจะโน่นน่ะ แถมถัดไปอีกนิด พ้นรั้วลวดหนามขึ้นสนิมห้าหกชั้นไปแล้ว ก็จะเป็นสถานที่สำหรับ"ยิงเป้า" ปลิดชีวิตพวกนักโทษประหาร  เมื่อไม่ถึงสิบปีมานี้ ยังมีเสียงปืนดังขึ้นทุกสามสี่วันครั้งอยู่เลย พอยิงเสร็จแล้วก็จะเอาศพไปชันสูตรก็ขนย้ายผ่านทางนี้ล่ะครับ มีแค่เตียงเข็นกับผ้าขาวปิดหน้าเข็นผ่านแดนสิบสองไปซะเฉยๆ  แถมพวกที่ไม่มีญาติมารับก็ฝังตรงป่าช้านี่ซะอีก
      ดีนะครับที่ตอนผมเข้ามาเขายกเลิกโทษประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าไปแล้วเปลี่ยนเป็นฉีดยาพิษเข้าเส้นแทน ไม่งั้นมีหวังได้นอนสะดุ้งขนลุกกันแทบทุกบ่าย แถมยังมีคนเล่าว่าตอนกลางคืนจะได้ยินเสียงปืนดังหรือไม่ก็เสียงลากโซ่อยู่แถวๆนั้นด้วย แล้วอีแบบนี้ใครอยากจะไปครับ บรรยากาศวังเวงจะตาย  ห้องน้ำที่นั่นก็แทบจะเป็นห้องน้ำร้าง ไม่มีใครกล้าไปเข้า(แต่ได้ข่าวว่าฮิตสำหรับนักโทษที่จากลากใครไปยำตีน หรือสำหรับฆ่าตัวตายแถวนั้น) ไอ้กลุ่มไหนที่จับพลัดจับผลูซวยได้ทำงานที่นั่นล่ะก็ต้องรีบเเจ้นทำงานอย่างไวตั้งแต่หัววันเชียว ไม่งั้นหลังห้าโมง มีขนหัวตั้งกันเป็นแถบๆ
      ที่ๆผมจะไปตอนนี้ก็คือสถานที่ซึ่งตัวผมคุ้นเคยดีนั่นล่ะครับ
เพราะผมสะกิดใจ กับคำพูดของเมฆ...ที่ว่าไอ้เป้มันไป"สนใจ"อาจารย์ธีระกับเขาด้วย อาจารย์ธีระมีอะไรที่น่าสน?
     ผมไม่ปฎิเสธหรอกว่าคนแบบอาจารย์ธีระ สำหรับผู้ชายในคุกแล้ว จัดเป็นประเภทผู้ชายดีเยี่ยมคนนึง แน่นอนว่าต่อให้นับเรื่องแกแอบค้ายาด้วยแล้วก็ใช่ แต่ว่า..ถ้าสำหรับนักโทษคนหนึ่งที่อยากจะได้ใครมาคุ้มครองจากตีนขาใหญ่แล้วล่ะก็ ผมเกรงว่ามันจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก
   เพราะอะไรหรือ? ก็เพราะอาจารย์ธีระแกไม่ใช่ผู้มีอิทธิพลอะไรนักหนา แถม...ถึงสนใจจะกิ๊กกับอาจารย์แกไป ยังพาลจะโดนผู้คุมเขม่น เพราะจะให้เรือนจะเห็นว่าผู้สอนที่มีสิทธิ์เข้าออกเรือนจำสนิทสนมกับนักโทษ"เกินไป" ในทางชู้สาวก็ใช่ที่
   อาจารย์ธีระไม่ใช่ผู้มีอิทธิพล ไม่ใช่นักโทษ ไม่ใช่คนที่สามารถจะคุ้มหัวได้ ต่อให้ทำได้ตอนกลางวัน แต่ตอนกลางคืนล่ะ? ตอนที่อาจารย์ธีระแกออกไปจากเรือนจำล่ะ ...   ยังไงช้อยส์นี้ก็ดูจะไม่ใช่ทางเลือกของไอ้เป้สักนิด..
แถมยังดูจะเป็นการรนหาที่เสียด้วยซ้ำ.. แล้วทำไมถึงได้เข้ามาสนิทสนม?     ...หรือเกี่ยวกับเรื่องที่มันพล่ามว่าจะ
"ออกไป" อะไรนั่น...
ผมเม้มปากแน่น สมองไพล่คิดไปถึงเมื่อสามสี่วันก่อน กับถ้อยคำที่ผมกับพี่โตได้ยินจากปากของไอ้เป้...
             "...แค่บอกเรื่องที่นายมึงสั่งให้ทำ แค่นี้มันยากเกินไปเหรอ...? ถ้าบอกแล้วเราจะได้ออกไปด้วยกันนะ  "   
มันกำลังหาพรรคพวก?
  อดคิดไม่ได้ว่าไอ้เป้มันมีอะไรมากกว่าที่เห็นคนที่ดูเหลาะแหละ อวดฉลาด ทำเก่งเกินตัวอย่างมันน่ะเหรอจะถูกสั่งมาโค่นพี่โตจริงๆ
ทำแบบนั้นพี่กันย์ยังจะมีโอกาสถูกจูงใจมากกว่ามัน และโอกาสทำสำเร็จมากกว่ามันเสียอีก อีกทั้งเรื่องที่มันพูดนั่น...
จะออกไป
ไม่รู้มันเอาเรื่องอะไรไปขายให้เจ้านักโทษคนนั้นฟัง เรื่องจะออกไปจากคุก? ออกไปจากเรือนจำ จะทำได้ยังไง
ความฝันที่มันเอาไปหลอกคนพวกนี้ช่างงี่เง่าเต็มที   แต่ที่น่าแปลกกว่าคือยังมีคนเชื่ออยู่นี่สิ
     ผมไม่โง่พอจะไม่รู้ ว่าในเรือนจำนี้ ไม่ได้มีนายอย่างป๋าแค่คนเดียว ในนี้ก็มีพวกคนข้างบนที่วันๆไม่มีอะไรทำ เอาแต่นั่งเล่นกับชีวิตของคนอื่นแก้เบื่ออย่างที่ผมเคยเจอ ..มีมากมายหลายคน
  คนพวกนี้มีลูกน้องเป็นของตนเอง มีพรรคพวก มีเส้นสาย มีหนทางในการแสดงอำนาจ แสดงความยิ่งใหญ่ของตนเองแม้ถูกกักขังในเรือนจำก็ตาม
  และลูกน้องที่มีหน้าทำที่ตามเพื่อแลกกับความสะดวกสบายต่างๆก็มีหน้าที่ต้องห้ำหั่นกันเองเพื่อชิงความเป็นใหญ่ คนที่ไม่เลือกพรรคพวกนั้นไม่มีหรอก มีแต่ไม่ยอมเลือกจนต้องถูก"บังคับ"ให้เลือกในที่สุดเท่านั้น
ในแดนสิบสองนั้น ก็ไม่ได้มีแต่พรรคพวกพี่โตเพียงพวกเดียว ยังมีกลุ่มอื่นอยู่ด้วยเช่นกัน อย่างเมื่อสามปีก่อนที่ผมมาถึง ก็มีกลุ่มของพี่กันย์ที่ขับเคี่ยวสูสีกับพี่โตอยู่ จนกระทั่งตอนนี้ที่รวมกลุ่มกันแล้ว พี่โตกลายเป็นขาใหญ่ในแดนนี้ก็จริง แต่ทว่า คนในนี้ก็ใช่จะเป็นลูกน้องพี่โตทั้งหมด ในแดนสิบสองก็ยังมีคนกลุ่มอื่น คนของเจ้านายพวกอื่นๆอยู่ด้วยเช่นกัน เพียงแต่คนเหล่านี้ทำได้เพียงยอมรับอำนาจของพรรคพวกที่เเข็งแกร่งกว่า และพยายามไม่ไป"ขัดขา"รนหาที่หาเรื่องเดือนร้อนใส่ตัวเท่านั้น
  ...เจ้าหมอนั่น ที่คุยกับไอ้เป้ก็ไม่ใช่พรรคพวกของพี่โต
ผมจำได้แม่น เพราะพี่โตไม่ได้มีท่าทีรู้จักมักจีเจ้าของเสียงนี้เลย และพวกมันก็ไม่ได้เอ่ยอะไรที่จะเป็นการเชื่อมโยงว่า
พี่โตเป็นลูกพี่สักนิด
อีกทั้งเป้มันยังถามถึงเรื่องที่นายของนักโทษคนนั้นสั่งมาให้ทำ ถ้าเป็นป๋าซึ่งเป็นนายของมันเอง มันจะออกปากถามไปอีกทำไม? หรือมันกำลังหาข่าวของกลุ่มอื่น เพื่อเอาไปให้ป๋า?
  ผมค่อนข้างเอนเอียงกับข้อสันนิฐานนี้มากกว่า เพราะหากมันต้องการสืบข่าวของกลุ่มอื่นไปให้ป๋า  ไอ้เป้จะทำตัวปีนเกลียวกับพี่โต จนถูกชังน้ำหน้าก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะมันสามารถเอาเรื่องที่พี่โตเกลียดและไม่ชอบหน้ามันไปอ้างได้ กับกลุ่มหรือคนนอกกลุ่มที่มันพยายามไปสืบหาข่าวมา ตอนแรกผมคิดแบบนั้น
แต่ทว่าที่ไอ้เป้กับพี่โตหันมาพูดคุยกันเหมือนคนไม่เคยเคือง....นั่นมัน หมายความว่ายังไง?
   มันน่าจะรู้ว่าทำแบบนั้นเท่ากับการทำตัวน่าสงสัยในสายตาคนอื่นและทำให้มันเสียโอกาสในการได้ข่าวที่ต้องการ
หรือแม้กระทั่งเสียความไว้วางใจไป..และที่สำคัญ....ป๋ากำลังอยากรู้ข่าวอะไรจากกลุ่มอื่นๆ..
    " มีอะไรเหรอ? ตอนนี้จะปิดโรงฝึกแล้วนะ " ผมชะงักกับเสียงทัก พบว่าตัวเองเดินเหม่อจนมาถึงโรงฝึกงาน
ผมมองเห็นอาจารย์ธีระกำลังนั่งเช็คข้าวของ เช็คเครื่องดนตรีและทำความสะอาดมันก่อนตัวเองจะออกไป มองนาฬิกาตรงหน้าห้อง พบว่าเข็มนาฬิกาใกล้จะเเตะเลขสาม ซึ่งเป็นเวลาปิดโรงฝึกแห่งนี้
      "อ้อ....ผม...ว่าไวโอลินวันนี้เสียงแปลกๆ อยากแวะมาดูอีกที " ไอ้เนมแถไปเรื่อยพลางหัวเราะแหะๆ เพราะสมองดันตื้อพลันคิดไม่ออกเสียดื้อๆว่าจะพูดอะไรกับอาจารย์ธีระดี ปากบอกว่าจะมาเพื่ออยากรู้ว่าอาจารย์ธีระแกมีอะไรที่ทำให้
ไอ้เป้สนใจ แต่ว่าเอาเข้าจริง ก็พบว่าตัวเองไม่ได้มีความเชี่ยวชาญอะไรในการล้วงเอาข่าวสารความลับจากชาวบ้านมากขนาดนั้น...
....อีกทั้งการเปิดประเด็นดื้อๆก็ดูจะไม่ใช่เรื่องฉลาดด้วย เพราะสามสี่ปีที่ฝึกด้วยกันมา ผมยอมรับว่าคนอย่างอาจารย์ธีระนั้น เล่นยากพอสมควรแน่นอน..ถ้าไม่แน่จริง ก็อย่าหวังจะเป็นหนึ่งในเครือข่ายของป๋าได้..
     " อ้อ...งั้นเหรอ ว่าอยู่เหมือนกัน เพราะคนที่เล่นต่อจากเราก็ว่าเสียงมันแปลกๆ " อาจารย์ธีระว่า พลางหยิบเอากระเป๋าไวโอลินมาวางไว้บนโต๊ะ มือก็กวักเรียกผมยิกๆ
      " อือ...จริงด้วยครับ " ผมยิ้มให้คนพูดพลางทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ใกล้ๆ มือก็แกะเปิดเอาไวโอลินที่ผมตู่ว่าเสียงมันเพี้ยนๆมาลองปรับ
          เสียงเอี้ยดอ้าดของไวโอลินดังขึ้นแหวกคงวามเงียบเมื่อผมไม่มีอะไรจะคุยกับอาจารย์ท่านนี้มากนัก บอกตามตรง
ก็ได้ ว่านอกจากการถามไถ่กันตอนเล่นไวโอลินแล้ว นอกนั้นอาจารย์ธีระออกจะเข้าหายากไปสักนิด และยิ่งการส่งของที่ผมเคยทำกับคนๆนี้ด้วยแล้ว มันทิ้งร่องรอยความหวั่นระแวงไว้ในใจมากพอดู
Rrr
    เสียงเรียกเข้าดังขึ้นเป็นเพลงมาจากโทรศัพท์ของอาจารย์ธีระรายนั้นก็กดมารับพลางลุกออกไปคุยด้านนอกด้วยท่าทีเคร่งเครียดพอตัว ผมที่ปรับสายไวโอลินเสร็จแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บมันไว้ในกล่องบุกำมะหยี่เหลือบตามองดูท่านอาจารย์คนนี้นิดๆ...

manza555

ขอบคุณครับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากนะครับ

GunGuy

ขอบคุณมากนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากเลยคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ดูวุ่นวายพิลึก

pt200

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ