| อิฏโฐสัพพัญญุตะญานัง
อิฏฐังธัมมังอะนุปปัตโต | อิจฉันโตอาสะวักขะยัง
อิทธิมันตังนะมามิหัง |
| จงหมั่นภาวนา ป้องกันศาสตรา ห่อนต้องอินทรีย์
ทั้งให้แคล้วคลาด นิราศไพรี ศิริย่อมมี แก่ผู้ภาวนา
|
|
| ติณโณโยวัฏฏะทุกขัมมา
ติสโสภูมีอะติกกันโต | ติณณังโลกานะมุตตะโม
ติณณังโอฆังนะมามิหัง |
| ถึงบทนี้ไซร้ หมั่นภาวนาไว้ กันภัยนานา
ภูตผีปีศาจ มิอาจเข้ามา ทั้งปอบทั้งห่า ไม่มาหลอกหลอน
|
|
| ปิโยเทวะ มะนุสสานัง
ปิโยนาคะสุปัณณานัง | ปิโยพรัหมานะมุตตะโม
ปิยินทรียังนะมามิหัง |
| ภาวนานึก สติตรองตรึก อย่าทำร้อนใจ
สารพัดเมตตา อย่าได้อาวรณ์ ครูแต่เก่าก่อน เคยได้ใช้มา
เสกหมากรับประทาน เป็นที่เสน่หา แก่ชนทั้งหลาย
|
|
| โสกาวิระตะจิตโตโย
โสกัปปัตเตปะโมเทนโต | โสภะมาโนสะเทวะเก
โสภะวัณณังนะมามิหัง |
| ภาวนาทุกวัน ตามกำลังวัน ป้องกันอันตราย
ทุกข์ภัยพิบัติ สารพัดเหล่าภัย ศัตรูทั้งหลาย แคล้วคลาดห่างไกล
|
|
| ภัชชิตาเยนะสัทธัมมา
ภะเยสัตเตปะหาเสนโต | ภัคคะปาเปนะตาทินา
ภะยะสันตังนะมามิหัง |
| จงภาวนา กันโรคโรคา ไข้เจ็บทั้งหลาย
ศัตรูมุ่งมาตร มิอาจทำได้ พินาศยับไป ด้วยพระคาถา
|
|
| คะมิโตเยนะสัทธัมโม
คัจฉะมาโนสิวังรัมมัง | คะมาปิโตสะเทวะกัง
คัมยะธัมมังนะมามิหัง |
| ถ้าหมั่นภาวนา โรคภัยโรคา ไม่มายายี
จะค่อยบรรเทา หากโรคเก่ามี มิช้ากายี สิ้นทุกข์สุขา
|
|
| วานานิกขะมิโยตัณหา
วานะนิพพาปะนัตถายะ | วาจังภาสะติอุตตะมัง
วายะมันตังนะมามิหัง |
| บทนี้ดีล้ำ ภาวนาซ้ำซ้ำ ป้องกันศัตรู
เหล่าโจรอาธรรม์ พากันหนียู้ ไม่คิดต่อสู้ ออกได้หายไป
|
|
| อะนัสสาสะกะสัตตานัง
อะนันตะคุณะสัมปันโน | อัสสาสังเทติโยชิโน
อันตะคามิงนะมามิหัง |
| ให้ภาวนา กันเสือช้างม้า ทำร้ายรบกวน
เป็นมหาจังงัง สิ้นทั้งขบวน จระเข้ประมวญ สัตว์ร้ายนานา
|
|
| ระโตนิพพานะสัมปัตเต
รัมมาเปตีธะสัตเตโย | ระโตโสสัตตะโมจะเน
ระนะจาคังนะมามิหัง |
| ภาวนาไว้ คุณคนคุณไสย สารพัดพาลา
ใช้ป้องกันได้ มิให้เข้ามา ถูกต้องกายา พินาศสูญไป
|
|
| หัญญะเตปาปะเกธัมเม
หังสะมานังมะหาวีรัง | หังสาเปติปะรังชะนัง
หันตะปาปังนะมามิหัง |
| ให้ภาวนา เมื่อเวลา เข้าสู่สงคราม
ข้าศึกศัตรู ใจหู่ครั่นคร้าม ไม่คิดพยาบาท ทำร้ายเราแล
|
|
| สังขะตาสังขะเตธัมเม
สังสารังสังวิฆาเฏติ | สัมมาเทเสสิปาณินัง
สะสัมพุทธังนะมามิหัง |
| ภาวนาตรึก ช่างดีพิลึก ท่านในรำพรรณ
เมื่อจะเข้าสู้ เหล่าศัตรูสรรพ์ หมดสิ้นด้วยกัน พ่ายแพ้ฤทธี
|
|
| มาตาวะปาลิโตสัตเต
มานิโตเทวะสังเฆหิ | มานะถัทเธปะมัททิโน
มานะฆาฏังนะมามิหัง |
| ภาวนาไว้ ถ้าหมั่นเสกใช้ ทุกวันยิ่งดี
แก้คนใจแข็ง มานะแรง มีใจอ่อนทันที ไม่มีเย่อหยิ่ง
|
|
| สัญจะยังปาระมิงสัมมา
สังขารานังขะยังกัต๎วา | สัญจิต๎วาสุขะมัตตะโน
สันตะคามิงนะมามิหัง |
| สำหรับบทนี้ ตำรับกล่าวชี้ ว่าดีจริง
สำหรับเสกยา ปัญญาดียิ่ง สุดจะหาสิ่ง ใดมาเปรียบปาน
|
|
| พุชฌิต๎วาจะตุสัจจานิ
พุชฌาเปนตังสิวังมัคคัง | พุชฌาเปติมะหาชะนัง
พุทธะเสฏฐังนะมามิหัง |
| ภาวนาไป เสนียด*อะไร มิได้พ้องพาน
อุปสรรคไรๆ ก็ไม่พะพาน แสนจะสำราญ ให้หมั่นภาวนา
|
|
| โธติราเคจะโทเสจะ
โธตาสะวังมะหาวีรัง | โธติโมเหจะปาณินัง
โธตะเก๎ลสังนะมามิหัง |
| ภาวนาไว้ กันเสือช้างได้ ทั้งสุขหนา
ใช้ป้องกันบ้าง สัตว์ร้ายนานา ไม่อาจเข้ามา ยายีบีฑา
|
|
| วิวิจเจวะอะสัมธัมมา
วิเวเกฐิตะจิตโตโย | วิจิต๎วาธัมมะเทสะนัง
วิทิตันตังนะมามิหัง |
| สำหรับบทนี้ คุณาย่อมมี อติเรกนานา
กันพวกศัตรู เหล่าหมู่พาลา ไม่อาจเข้ามา หลบหน้าหนีไป
|
|
| ชาติธัมโมชะราธัมโม
ชาติเสฏเฐนะพุทเธนะ | ชาติอันโตปะกาสิโต
ชาติโมกขังนะมามิหัง |
| ภาวนาไว้ คุณไสยอนันต์ ทำมามิได้
จงหมั่นภาวนา อย่าได้สงสัย อาจารย์กล่าวไว้ ดังได้อ้างมา
|
|
| จะยะเตปุญญะสัมภาเร
จะชันตังปาปะกัมมานิ | จะเยติสุขะสัมปะทัง
จะชาเปนตังนะมามิหัง |
| บทนี้ดีล้น เสกทำน้ำมนต์ รดเกล้ากายา
เสกมะกรูดส้มป่อย ถ้อยความมีมา ใช้สระเกษา ถ้อยความสูญไป
|
|
| ระมิตังเยนะนิพพานัง
ระชะโทสา ทิเก๎ลเสหิ | รักขิตังโลกะสัมปะทัง
ระหิตังตังนะมามิหัง |
| ภาวนา ศัตรูอาธรรพ์ สรรพโรคภัย
กันได้หลายอย่าง ทั้งเสนียด*อะไร ภาวนาไว้ อย่าได้กังขา
|
|
| นะมิโตเยวะพรัหมเมหิ
นะทันโตสีหะนาทังโย | นะระเทเวหิสัพพะทา
นะทันตังตังนะมามิหัง |
| บทนี้เป็นเอก มีคุณเอนก สุดจะพรรณนา
ระงับดับโศก กันโรคผีห่า อันจะมาคร่า ชนมายุไซร้
|
|
| สังธาเรติวิเธโลเก
สัมมานิพพานะสัมปัตโต | สัญชานาติอะนิจจะโต
สัมปัสสันตังนะมามิหัง |
| สำหรับบทนี้ ท่านอาจารย์ แนะนำกล่าวไว้
ใช้เป็นเสน่ห์ สมคะเนดังใจ อย่าได้สงสัย ดียิ่งนักหนา
|
|
| ปักกะเตโพธิสัมภาเร
ปัญญายะอะสะโมโหติ | ปะสัฏโฐโสสะเทวะเก
ปะสันนังตังนะมามิหัง |
| บทนี้สามารถ กันภูตปีศาจ ไม่อาจเข้ามา
หลอกหลอนเราได้ ท่านให้ภาวนา จงได้อุตส่าห์ ท่องให้ขึ้นใจ
|
|
| โนเทตินิระยังคันตุง
โนสะโมอัตถิปัญญายะ | โนจะปาปังอะการะยิ
โนนะธัมมังนะมามิหัง |
| บทนี้ภาวนา ป้องกันฟ้าผ่า และช้างม้าภัย
มีจิตจำนง ประสงค์สิ่งใด ลงของก็ได้ ใช้ตามปรารถนา
|
|
| สุนทะโรวะระรูเปนะ
สุสุททะสังทิสาเปติ | สุสสะโรธัมมะภาสะเน
สุคะตันตังนะมามิหัง |
| ภาวนากันคุณว่านยา อันเขากระทำมา
ทั้งอาวุธ และเครื่องศาสตรา แม้ถูกกายา ก็มิเป็นไร
|
|
| คัจฉันโตโลกิยังธัมมัง
คะโตโสสัตตะโมเจตุง | คัจฉันโตอะมะตังปะทัง
คะตัญญาณังนะมามิหัง |
| ทำน้ำมนต์ บริกรรมพร่ำบ่น อย่าได้เมามัว
ประพรมสินค้า จงอย่ายิ้มหัว กำไรเกินตัว อย่ากลัวขาดทุน
|
|
| โตเสนโตวะระธัมเมนะ
โตสังอะกาสิชันตูนัง | โตสัฏฐาเนสิเววะเร
โตละจิตตังนะมามิหัง |
| ภาวนาเสก มีคุณอย่างเอก เข้าหาเจ้าขุน
มูลนายเจ้าพระยา เมตตาอุดหนุน โปรดปรานการุณ เพราะคุณคาถา
|
|
| โลเภชะหะติสัมพุทโธ
โลเภสัตเตชะหาเปติ | โลกะเสฏโฐคุณากะโร
โลภะสันตังนะมามิหัง |
| ภาวนาเป่า ศัตรูทุกเหล่า แม้กริ้วโกรธา
แต่พอได้เห็น เอ็นดูเมตตา ปราณีนักหนา ดุจญาติของตน
|
|
| กันโตโยสัพพะสัตตานัง
กะเถนโตมะธุรังธัมมัง | กัต๎วาทุกขักขะยังชิโน
กะถาสัณหังนะมามิหัง |
| เอาข้าวสารมา แล้วภาวนา เสกให้หลายหน
เสร็จแล้วซัดไป ไล่ผีบัดดล หนีไปไกลพ้น ไม่มาราวี
|
|
| วินะยังโยปะกาเสติ
วิเสสัญญาณะสัมปันโน | วิทธังเสต๎วาตะโยภะเว
วิปปะสันนังนะมามิหัง |
| เสกขมิ้นและว่าน เสกข้าวรับประทาน อยู่คงอย่างดี
อีกอย่างหนึ่งไซร้ ไล่ขับผี ภูติพรายไม่มี สิงสู่กายา
|
|
| ทูเสสัตเตปะหาเสนโต
ทูรังนิพพานะมาคัมมะ | ทูรัฏฐานังปะกาเสติ
ทูสะหานังนะมามิหัง |
| ภาวนาบทนี้ เมตตาปราณี ไม่มีโทสา
หญิงชายทั้งหลาย รักใคร่หนักหนา ห่างไกลภัยยา สิ้นทุกข์สดใส
|
|
| อันตังชาติชาราทีนัง
อะเนกุสสาหะจิตเตนะ | อะกาสิทีปะทุตตะโม
อัสสาเสนตังนะมามิหัง |
| จงได้ตรองตรึก หมั่นพินิจนึก ภาวนาไป
เห็นหน้า เมตตารักใคร่ ภาวนาไว้ เป็นศุภมงคล
|
|
| นุเทติราคะจิตตานิ
นุนะอัตถังมะนุสสานัง | นุทาเปติปะรังชะนัง
นุสาสันตังนะมามิหัง |
| บทนี้ดีเหลือ ให้ใช้ในเมื่อ ถึงคราวอับจน
ป้องกันผู้ร้าย โรคภัยเบียดตน พินาศปี้ป่น ไม่ทันรบกวน
|
|
| ตะโนติกุสะลังธัมมัง
ตัณหายะวิจะรันตานัง | ตะโนติธัมมะเทสะนัง
ตัณหาฆาฏังนะมามิหัง |
| ภาวนาเสก ปลุกตัวและเลข ว่านยาทั้งมวล
อนึ่งใช้เสก เครื่องคลาดก็ควร เมื่อรณศึกล้วน เป็นศิริมงคล
|
|
| โรเสนเตเนวะโกเปติ
โรคานังราคะอาทีนัง | โรเสเทวะนะภุชฌะติ
โรคะสันตังนะมามิหัง |
| ภาวนาใช้เป็นไร จากด้าวถิ่นตน
ทั้งใช้ปลุกเสก ซึ่งเครื่องคงทน อย่าได้ฉงน แก้กันสรรพภัย
|
|
| ปุณันตังอัตตะโนปาปัง
ปุญญะวันตัสสะราชัสสะ | ปุเรนตังทะสะปาระมิง
ปุตตะภูตังนะมามิหัง |
| บทนี้ศักดิ์สิทธิ์ ภาวนาดับพิษ สัตว์ร้ายทั้งหลาย
ตะขาบแมลงป่อง หากต้องเหล็กใน จงภาวนาไว้ พิษห่างบางเบา
|
|
| ริปุราคาทิภูตังวะ
ริตตังกัมมังนะกาเรตา | ริทธิยาปะฏิหัญญะติ
ริยะวังสังนะมามิหัง |
| บทนี้ภาวนา รุ่งเรืองเดชา อำนาจแก่เรา
ทั้งหญิงและชาย พอได้เห็นเรา ครั่นคร้ามไม่เบา เมื่อเข้าสมาคม
|
|
| สัมปันโนวะระสีเลนะ
สะยัมภูญาณะสัมปันโน | สมาธิปะวะโรชิโน
สัณหะวาจังนะมามิหัง |
| ภาวนาทุกวัน หมู่เทพเทวัญ ชวนกันระดม
พิทักษ์รักษา เจตนารมณ์ มิให้ระทม เดือดเนื้อร้อนใจ
|
|
| ทันโตโยสะกะจิตตานิ
ทะทันโตอะมะตังเขมัง | ทะมิต๎วาปิสะเทวะกัง
ทันตินทริยังนะมามิหัง |
| บทนี้ภาวนา สำหรับเสกผ้า โพกเศียรครรไร
เจริญราศี สวัสดีมีชัย เสก ณ ที่ไซร้ แมลงรูปบัดดล
|
|
| มะหุสสาเหนะสัมพุทโธ
มะหิตังนะระเทเวหิ | มะหันตังญาณะมาคะมิ
มะโนสุทธังนะมามิหัง |
| อาจารย์กล่าวไว้ ให้เสกดอกไม้ ทัดหูของตน
มีสง่าราศี สวัสดีมงคล เสน่ห์เลิศล้น แก่คนทั้งหลาย
|
|
| สารังเทตีธะสัตตานัง
สาระถิวิยะสาเรติ | สาเรติอะมะตังปะทัง
สาระธัมมังนะมามิหัง |
| ภาวนาให้มั่น กันฝังอาถรรพ์ เวทย์มนต์ทั้งหลาย
ทั้งกันกระทำ มิให้ต้องกาย อีกอาวุธร้าย เมื่อเข้าณรงค์
|
|
| รัมมะตาริยะสัทธัมเม
รัมเมฐาเนวะสาเปนตัง | รัมมาเปติสะสาวะกัง
ระณะหันตังนะมามิหัง |
| ใช้ภาวนา ป้องกันสัตว์ป่า เสือช้างกลางดง
ทั้งควายและวัว กระทิงตัวยง ไม่กล้าอาจอง ตรงเข้าราวี
|
|
| ถิโตโยวะระนิพพาเน
ถิรังฐานังปะกาเสติ | ถิเรฐาเนสะสาวะโก
ถิตะธัมมังนะมามิหัง |
| บทนี้กล้าหาญ เสกข้าวรับประทาน คงกระพันชาตริ
ศัตรูหมู่ภัย ไม่ร้ายราวี เป็นสง่าราศี ไม่มีศัตรู
|
|
| สัทธัมมังเทสะยิต๎วานะ
สะมาหิตังสะสาวะกัง | สันตังนิพพานะปาปะกัง
สันตะจิตตังนะมามิหัง |
| เมื่อจะไสยา จงได้ภาวนา ตามคาคุณครู
ป้องกันโจรร้าย ไม่มีศัตรู ที่จะมาขู่ ข่มเหงน้ำใจ
|
|
| ถานังนิพพานะสังขาตัง
ถาเนสัคคะสิเวรัมเม | ถาเมนาธิคะโตมุนิ
ถาเปนตังตังนะมามิหัง |
| ภาวนานึก เมื่อจะออกศึก สงครามใดๆ
แคล้วคลาดศาสตรา ไม่มาต้องได้ คุ้มครองกันภัย ได้ดีนักหนา
|
|
| เทนโตโยสัคคะนิพพานัง
เทนตังธัมมะวะรังทานัง | เทวะมนุสสะปาณินัง
เทวะเสฏฐังนะมามิหัง |
| บทนี้ก็เอก ใช้สำหรับเสก ธูปเทียนบุปผา
บูชาพระเจ้า พุทธัมสัมฆา จะมีสง่า ราศีผ่องใส
|
|
| วันตะราคังวันตะโทสัง
วันทิตังเทวะพรหมเมหิ | วันตะโมหังอานาสะวัง
วะรังพุทธังนะมามิหัง |
| บทนี้ดียิ่ง ใช้เสกมาลี สิบเก้าคาบไซร้
เอามาทัดหู คนดูรักใคร่ บูชาพระไซร้ ย่อมเป็นมงคล
|
|
| มะหะตาวิริเยนาปิ
มนุสสะเทวะพรหมเมหิ | มะหันตังปาระมิงอะกา
มะหิตังตังนะมามิหัง |
| เมื่อลงนาวา ขับขี่ช้างม้า ยาตราจรดล
หรือขึ้นเรือนใหม่ อย่าได้ฉงน เสก 19 หน จะมีเดชา
|
|
| นุนะธัมมังปะกาเสนโต
นุนะทุกขาธิปันนานัง | นุทะนัตถายะปาปะกัง
นุทาปิตังนะมามิหัง |
| ภาวนาบ่น ประเสริฐเลิศล้น อย่าได้กังขา
ชนช้างก็ดี หรือขี่อาชา มีเดชแกล้วกล้า ไชยาสวัสดี
|
|
| สาวะกานังนุสาเสติ
สาระธัมมังมะนุสสานัง | สาระธัมเมจะปาณินัง
สาสิตังตังนะมามิหัง |
| บทนี้ดีมาก เมื่อจะกินหมาก เสก 17 ที
ทั้งแป้งน้ำมัน จวงจันทร์มาลี ทัดกรรณก็ดี มีเสน่ห์ยิ่งยง
|
|
| นันทันโตวะระสัทธัมเม
นันทะภูเตหิเทเวหิ | นันทาเปติมะหามุนิ
นันทะนิยังนะมามิหัง |
| บทนี้เลิศล้ำ เสกลูกประคำ สังวาลสวมองค์
ตะกรุดพิศมร 19 คาบตรง มีเดชมั่นคง ราศีผ่องใส
|
|
| พุชฌิตาริยะสัจจานิ
พุทธะญาเณหิสัมปันนัง | พุชฌาเปติสะเทวะกัง
พุทธังสัมมานะมามิหัง |
| ภาวนาบทนี้ เมื่อจะจรลี สู่บ้านเมืองไกล
ป้องกันสรรพเหตุ เภทภัยใดๆ มีคุณยิ่งใหญ่ แก่ผู้ภาวนา
|
|
| โธวิตัพพังมะหาวีโร
โธวิต๎วาปาณินังปาปัง | โธวันโตมะละมัตตะโน
โธตักเก๎ลสัง นะมามิหัง |
| บทนี้เป็นเอก สำหรับปลุกเสก เครื่องลางนานา
ประสิทธิทุกอย่าง อีกทั้งมนตรา 7 ทีบัดดล
|
|
| ภะยะมาปันนะสัตตานัง
ภะเวสัพเพอะติกกันโต | ภะยังหาเปตินายะโก
ภะยะสันตัง นะมามิหัง |
| บทนี้ดีล้นค่า ใช้เสกศาสตรา อาวุธคู่ตน
นิราศผองไพร มิได้ต้องตน เสก 19 หน ตนจะอาจหาญ
|
|
| คะธิโตเยนะสัทธัมโม
คัณหะนียังวะระธัมมัง | คะตัญญาเณนะปาณินัง
คัณหาเปนตังนะมามิหัง |
| บทนี้ภาวนา เมื่อจะเข้าหา สมณาจารย์
ท่านมีเมตตา กรุณาสงสาร ล้วนมงคลการ ประเสริฐเลิศล้น
|
|
| วาปิตังปะวะรังธัมมัง
วาสิตังปะวะเรธัมเม | วานะโมกขายะภิกขุนัง
วานะหานังนะมามิหัง |
| เข้าหาขุนนาง แม้ใจกระด้าง โอนอ่อนบัดดล
จงได้ภาวนา ท่านเมตตาตน กรุณาเลิศล้น อย่าแหนงแคลงใจ
|
|
| ติณโณโสสัพพะปาเปหิ
ติเรนิพพานะสังขาเต | ติณโณสัคคาปะติฏฐิโต
ติกขะญาณังนะมามิหัง |
| ภาวนาบทนี้ เหมือนดั่งมณี หาค่ามิได้
เจริญทุกวัน ป้องกันโรคภัย ทุกโศกฤษัย ศูนย์หายสิ้นเอย
|