ให้รักมาพบกันและจะรักเธอตลอดไป # 3

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เปล่า”
“รีบ ๆ นอนพรุ่งนี้มีงานทำ อย่ามากวนใจกู” อะไรงานอะไรใคร ใครจะทำงาน ตื่นเช้ามาทำก็รู้ตัวครับว่าที่แม็กกลับบ้าน
ก็เพราะว่าแม่ของแม็กจะเก็บข้าวโพดซึ้งเป็นพืชที่บ้านแม็กปลูก
“ตื่น ๆ จะนอนไปถึงไหน ยังงี้จะทำงานอะไรทันคนอื่นหา” ผมงัวเงียขึ้นมา
“เช้าแล้วเหรอ” ผมก้มดูนาฬิกา
“เพิ่ง 6 โมงเอง”
“เช้าแล้วมึงไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวเดี๋ยวต้องทำงาน”
“หา ทำงาน”
“มึงนึกว่ากูพามึงมาเที่ยวเหรอ” แม็กล้อเล่นเปล่า
“เช้านี้มึงต้องไปเก็บข้าวโพด” เก็บข้าวโพด ผมทำตาโตมองแม็ก
“เอ่อ มึงทำได้ไหม”
“ได้” ผมตอบเสียงอ่อย ๆ ก็ไม่เคยนี้ครับ พ่อแม่ เป็นข้าราชการไม่เคยรู้เรื่องเกษตรเลยแต่วันนี้ต้องมาเป็นเกษตรกร เอาวะ ครั้งหนึ่งในชีวิต หลังจากทำธุระที่บ้านเสร็จแม็กก็พาผมมาที่สวนของแม็ก มันใหญ่มากสำหรับผม
“มึงลงไปเก็บข้าวโพด ของมึงแถวเดียวพอ” เวลาเก็บข้าวโพดเขาจะให้ลงกันทีละแถวเก็บเสร็จก็ให้หักต้น
จะได้รู้ว่าเก็บเรียบร้อยแล้ว ผมคิดในใจว่าทำไมไม่ใช้เหมือนต่างประเทศที่ใช้แทร็คเตอร์ลงทีเดียวเสร็จเลย วันนี้มีคนมาประมาณ 30 คนได้แม็กบอกว่าเขามาช่วยกันทั้งนั้นแหละ
คนนี้น่ารักจัง ถ้าเป็นทางบ้านผมคงต้องจ้างหมดแหละ พอลงเก็บคนอื่นเขาเปลี่ยนแถว ส่วนผมเหรอครับแถวเดียวยังไม่เสร็จเลย ก็มันคันถ้าใครไม่เคยขอบอกว่ามันคันมาก
ผมเก็บไปก็เกาตัวเอง จนผิวของผมที่มันขาวตอนนี้มันแดงไปหมด แม่ของแม็กคงเห็นจึงเดินเข้ามาหาผม
“พอเถอะลุกไม่เคยก็อย่าทำเลย แม่ไม่ว่าอะไรหรอก”
“ไม่เป็นไรครับแม่ จะเสร็จแล้วครับแม่”
“แม่บอกแม็กแล้วว่าไม่ต้องให้ลูกทำแต่มันไม่ยอมบอกว่าลูกอยากจะลอง”
อ้าว กูไปบอกมึงตั้งแต่เมื่อไร เดี๋ยวเถอะมึง ผมหันไปมองแม็กที่ตอนนี้ก็หยุดดูผมคุยกับแม่ ผมทำหน้าบึ้ง
แต่แม็กกับยิ้มออกมา ครั้งแรกนะเนี๊ยะที่แม็กยิ้มให้เรา น่ารักจัง แอะหรือว่ายิ้มให้แม่ แต่ชั่งเถอะเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน จนบ่ายพวกเราก็เก็บข้าวโพดเสร็จตอนเย็นก็มีรถเข้ามาขนข้าวโพดออกไป คิดว่าวันนี้บ้านแม็กคงขายได้หลายตังเหมือนกัน ตอนเย็นกลับมาบ้านเขาก็มีงานเลี้ยงกันที่บ้านแต่
เพราะความคันผมจึงรีบอาบน้ำและขึ้นห้องหาแป้งมาโรยตัวซักพักแม็กก้เดินเข้ามา
“อะนี้ยาทาแก้คัน มึงทาซะ”
“ขอบใจ”
“ทาเสร็จมึงลงไปกินเหล้ากับพวกกูนะ กูรออยู่” เออ บังคับกูจัง ผมหันไปมองมันด้วยหางตา ทายาเสร็จผมก็ตามลงไป เห็นแม็กนั่งกินกับเพื่อนคงรุ่นราวคราวเดียวกันนะครับประมาณ 7 คน ผมเดินเข้าไปแม็กให้ผมนั่งข้าง ๆ แล้วก็แนะนำผมให้รู้จักกับเพื่อน ๆ แม็ก แต่ผมจำไม่ได้หรอกครับว่าใครบ้าง
“อะของมึงกินซะ” แม็กยกแก้วเหล้าให้ผม
“นี้มันเหล้าขาวเหรอ”
“เออ มึงแดกไปเถอะ อย่าเรื่องมากที่นี้ไม่มีเหล้านอกให้มึงกินหรอก”
ผมรับแก้วมา ก็เกิดมาไม่เคยกินนี้ 40 ดีกรี ตรารวงข้าว
“ยกเลย ๆ” เสียงเพื่อนแม็กเชียร์ให้ผมยกแก้ว เอาวะตายเป็นตายผมยกแก้วนั้นขึ้นโคตร ๆ
รู้ได้เลยครับว่ามันไหลจากไหนถึงไหน น้ำตาผมเล็ดออกมาเลย
เพื่อน ๆ ของแม็กหัวเราะกันใหญ่ ผมหันไปมองแม็ก เฉย เหมือนเดิม เฮ้อ แต่ก็ดีครับกว่าจะมาถึงผมต้องผ่านอีก 7 คนมีเวลาทำใจผมก็ฟังเขาคุยกันไปเรื่อยและครับไม่รู้เรื่องหรอก แต่แม็กเวลาคุยกับเพื่อนดูสนุกเฮฮาดี ผมก็แอบยิ้มอยู่ในใจไม่เห็นเหมือนตอนอยู่วิทยาลัยเลยชอบทำหน้าบึ้ง ตกดึกผมรู้สึกเมาเพราะว่าไม่เคยกินเหล้าแบบนี้จึงขอตัวขึ้นไปนอน
“แม็กเราไปนอนก่อนนะ รู้สึกเมาแล้ว”
“มึงจะขึ้นไปนอนก็ไปเลยไม่ต้องมาบอกกู” พร้อมกับพูดกับเพื่อน ๆ ต่อ ใจร้าย กูงอนแล้วนะโว้ย บอกดีดี ทำไมต้องมาว่าด้วย ผมรีบลุกขึ้นไปโดยไม่หันไปมองแม็ก งอน ๆ น้อยใจ ๆ เกิดมาไม่เคยมีใครว่าให้ขนาดนี้ขนาดแฟนเก่าเขายังเอาอกเอาใจเลย
นี้อะไรแฟนก็ไม่ใช่ พูดก็ไม่เพราะ กูคิดผิดจริง ๆ เลย ผมล้มตัวลงนอนแต่ก็นอนไม่หลับเพราะมันคันจึงเกา ๆ จนแดงได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมาต้องเป็นแม็ก แน่ ๆ ผมแกล้งหลับ แม็กเข้ามาจริง ๆ ด้วยสงสัยรู้ว่าเรางอน แป่ว แม็กเข้ามาเอาเสื้อแขนยาวแล้วก็เดินออกไป หลับดีกว่ากู ผมตื่นขึ้นมากลางดึกมองดูนาฬิกานี้มันตี 3 แล้วนี้
แม็กยังไม่ขึ้นมาเหรอ ผมจึงลุกออกไปดู แม็กยังนั่งกินเหล้ากับเพื่อนอยู่เลย แต่เพื่อนแต่ละคนฟุบไปหมดแล้ว กะจะกินเป็นอาชีพเลยเหรอไง ผมจึงเดินลงไป
“มึงยังไม่หลับเหรอ”
“นอนไม่หลับ”
“ยังไม่เมาเหรอ”
“ช่างกู” ไอ้เจต เอ๊ย ปลงซะเถอะ วันนั้นมันคงเมาจริง ๆ ที่บอกว่าชอบเรา
“ตามใจ แค่เห็นว่ายังไม่ขึ้นไปนึกว่าไปไหน เลยลงมาดู” ผมลุกขึ้นจะขึ้นไปนอน
“เดี๋ยว” แม็กเอามือมาจับแขนผมไว้
“มึงนั่งกับกูก่อน” จะมาไม้ไหนอีกละเนี๊ยะ เหนื่อยใจเจงๆ
“ไหน ๆ พรุ่งนี้กลับไปเรียนไม่ทันแล้วค่อยกลับตอนเย็นแล้วกันนะ มึงจะว่าอะไรไหม” จะไปว่าอะไรเล่า ก็พามาต้องพากลับสิว่าไงว่ากัน
“พรุ่งนี้มึงไปเที่ยวน้ำตกกันนะ” หา ที่นี้มีน้ำตกด้วยเหรอ ดีใจจังจะได้ไปเที่ยว นึกว่าจะมาแง่วอยู่แต่บ้าน
“งั้นขึ้นไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ตื่นเช้านะ” แม็กหันมามองผม ซวยอีกกูไม่น่าถามเลย แม็กลุกเดินขึ้นบ้านไปเลย
ผมตามขึ้นไปแม็กล้มตัวลงนอนแล้ว
“มึงมานอนข้าง ๆ กูนี้ กูจะกอด แต่มึงห้ามทำอะไรกู” ผมจึงล้มตัวลงนอนข้าง ๆ แม็กดึงตัวผมเข้าไปกอด เบา ๆ ดิกูไม่ใช่ควายนะ
“มึงเป็นแฟนกูแล้วนะ อย่าคิดนอกใจกู ไม่งั้นมึงโดน” นี้ ๆ กูไปตกลงเมื่อไรว่าจะเป็นแฟนมึง ผมหันหน้าไปมองหน้าแม็ก
“มึงหันหน้าไปทางอื่น ไม่ต้องมามองกู” กูจะดีใจหรือเสียใจดีวะ..... หลับก็หลับวะ ตื่นเช้ามา แม็กก็หายตัวไปอีกละ ผมจึงลุกออกมาเจอแม่พอดี
“แม่ครับ แม็กไปไหนครับ”
“แม็กไปตกปลากับเพื่อนจ้า แม่นึกว่าเจตไปด้วย” ไหนบอกจะพากูไปเที่ยวน้ำตกงัย ไหนบอกกูเป็นแฟนมึงงัย แฟนเขาทำแบบนี้เหรอ กูอยากร้องไห้ โว้ย โกรธ ๆ ผมจึงเก็บของของผมแล้วไปลาแม่บอกว่ามีธุระด่วนต้องกลับ
“แม่ผมฝากบอกแม็กด้วยนะครับว่า ผมกลับแล้ว”
“ไม่รอแม็กก่อนเหรอลูก”
“ไม่ครับผมมีธุระด่วนนะครับ” ผมเดินมารอรถแล้วกลับเลย ช่างเถอะมึงไม่สนใจกู กูก็ไม่สนใจมึง น้อยใจ
บทที่ 4 : ความลับแตก-มึง 2 คนเป็นคู่เกย์กันเหรอ
ผมมานั่งรอรถโดยสารซักพักรถโดยสารก็มา ผมขึ้นบนรถตาก็หมอง ใจก็เหม่อ กลุ้ม มีแฟนไม่เหมือนคนอื่น
จะหวานซักนิดก็ไม่มี แล้วหาว่าเป็นแฟนกัน แต่ก็แปลกที่ผมกลับรู้สึกรักแม็กมากขึ้น
(สงสัยไม่เคยเจอของแปลก)แต่ยังไงตอนนี้ก็โกรธ ๆ งอนๆ
ซักพักผมก็ได้ยินเสียงมอไซด์บิดเร่งแซงรถโดยสาร แล้วรถโดยสารก็ถูกโบกให้หยุด อะไรโจรปล้นเหรอ
ตายแน่กู ทำไมวันนี้กูถึง ซ...ว....ย อย่างนี้ แต่ภาพที่ปรากฏนั้น แม็กนี้ แม็กเดินขึ้นมาบนรถแล้วกวาดสายตามาจนเจอผม สงสัยกูไม่ได้ตายเพราะโจรซะละมั้ง จะมาตายเพราะแม็กนี้แหละ แม็กเดินตรงเข้ามาหาผม
ด้วยสายตาที่ตอนนี้เหมือนมีไฟพุ่งออกมาจากดวงตาคู่นั้น ผมอยากจะกระซิบป้าที่นั่งอยู่เบาะข้าง ๆ ว่าป้าช่วยด้วย ๆ เมื่อกี้กูยังโกรธอยู่นี้ ตอนนี้ความโกรธหายไปไหนเหลือแต่ความกลัว แม็กเดินทางถึงผมแล้วกระชาก
เอากระเป๋าจากมือผมไปแล้วดึงแขนผมตามไป ก่อนลงจากรถแม็กหันไปทางคนขับ
“ขอโทษนะครับ” หูเราฝาดไปเปล่าทีพูดกับคนอื่นทำไมพูดเพราะจัง ทีพูดกับกูละห้วนเชียว แม็กจูงผมมาถึง
มอไซด์
“ขึ้นรถ มึงจะขึ้นดีดี หรือว่าจะขึ้นด้วยน้ำตา” ขู่กูอีกละ ไม่ได้เราต้องทำหน้าเศร้าไว้เผื่อสถานการณ์จะดีขึ้น
แม็กพาผมมาถึงบ้านเหมือนเดิมครับด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด
แล้วฉุดกระชากลากถูผมขึ้นไปบนห้อง
“มึงเป็นอะไร จะกลับทำไมไม่รอกู ไหนบอกจะไปเที่ยวน้ำตกกับกูไง” เอาไงเอากันวะกูขอเถียงหน่อยเถอะ
“แล้วใครละหนีไปตกปลา คนเราก็น้อยใจเป็นนะ” นี้โดนไปบ้าง พอผมพูดเสร็จก็เหมือนมีรอยยิ้มเล็ก ๆ
บนปากของแม็ก แต่
“แล้วถ้ากูไม่ไปหาปลามึงจะมีอะไรกินเช้านี้ไหม บ้านกูไม่ใช่โลตัสจะได้มีหมูเห็ดเป็ดไก่ให้คุณหนูอย่างมึงกิน ” ใครจะไปรู้ละว่าจะไปหาอะไรมาให้กิน เห็นหายไปนึกว่าทิ้งเราไว้ สรุปกรูผิดอีกกก ผมก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาแม็กแล้วตอนนี้
“แล้วทำไมแม็กไม่บอกละว่าจะไปตกปลา”
“ก็กูเห็นมึงหลับอยู่ไม่อยากปลุก กูผิดเหรอ” เอ่อ ๆ กูผิด แม็กเดินมาดึงผมเข้าไปกอดเป็นครั้งแรกที่แม็กไม่เมาแล้วดึงผมไปกอด แม็กลูบหัวผมไปด้วย รู้สึกดีจัง
“`คุณ`จืดมึงหัดมีเหตุผลบ้างนะ ไม่ใช่อะไรอะไรหน่อยก็โกรธ เมื่อกี้มึงน้อยใจกูจริงๆเหรอ”
“จริงสิ ก็มันน่าน้อยใจไหมละ” ผมซบหน้าผมกับอกของแม็ก และกอดตอบ พอผมกอดตอบเท่านั้นแหละครับ แม็กปล่อยมือเลย อะไรอีกละพ่อคุณ แม็กดึงแขนผมขึ้นไปดู ตกใจหมดนึกว่ากูทำผิดอีก
“ไหนดูสิเมื่อวานผื่นหายหรือยังเหลือนิดหน่อย มากูทายาให้” แม็กไปหยิบยามาทาให้ผม เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าแม็กเป็นห่วงผม ทีเมื่อคืนอยากให้ทากลับไม่ทา ขออย่าให้ผีความดีที่สิงแม็กอยู่ตอนนี้อย่ารีบออกเลย
“มาให้กูกอดอีกทีซิ “ แม็กจับผมหันหลังแล้วกอดผมไว้ ผมกำลังจะหันไปกอดแม็กตอบแต่ก็
“แม็กลูกลงมาฆ่าปลาให้แม่หน่อย”
“คราบแม่” อดเลยกู แม็กวิ่งลงไปเลย ผมตามลงมา
“อ้าวเจต แม่นึกว่าลูกกลับไปแล้ว”
“ยังหรอกแม่ คนไม่เต็ม ชอบทำอะไรไร้สาระ” อ้าวไอ้คุณแม็กหลอกด่าเหรอ
“ ให้ผมช่วยอะไรไหมครับแม่”
“ไม่ต้องหรอกลูก แม่รู้ว่าลูกไม่เคยทำ นั่งอยู่ตรงนั้นแหละ”
“ครับ” รู้สึกยังไงไม่รู้แฮะที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ผมเห็นแม็กช่วยแม่ทำอาหารอย่างขมักเขม้น ช่างเป็นครอบครัวที่มีความสุขจัง จนอาหารเรียบร้อย ก็เป็นอาหารง่าย ๆ นะครับ ผมก็นั่งกินพร้อมกับแม็กและแม่ จนสายมากแล้วเพื่อน ๆ แม็กก็มาหาแม็กที่บ้าน แล้วพวกเรา
ก็มานั่งน้ำตกกัน สวยจัง แม็กและเพื่อนตั้งวงกินเหล้ากันผมก็มานั่งข้าง ๆ แม็ก เหมือนเดิมครับ
40 ดีกรีตรารวงข้าว ลำบากกรูอีก (แม็กขอเปลี่ยนเป็นเตอกีล่าได้ไหม)
ผมก็ถูกเพื่อน ๆ แม็กบังคับขู่เข็ญให้กินเรื่อย ๆ จนผมคิดว่าผมเมานะเพราะเริ่มมองเห็นหน้าคนอื่นมีหลายหน้า ส่วนคนอื่นผมยังเหมือนเป็นปกติ
“ไม่ไหวมึงไม่ต้องกินแล้วก็ได้” แม็กหันมาบอกผม
“ไม่เป็นไร ยังกินได้”
“อวดดี”
จะถือเป็นคำชม ผมนั่งไปก็มองไปเรื่อย ๆ เพื่อน ๆ แม็กนี้ก็น่าดีเหมือนกันนะ มิน่าเขาว่าช้างเผือกให้มาหาในป่า มีคนหนึ่งนั่งข้างหน้าผมน่าตาน่ารักทีเดียวเชียว อ๋อ ชื่อพัด จำได้แล้วเมื่อคืนก็มาบ้านแม็กแต่เมื่อคืนไม่ทันสังเกตพอมาตอนกลางวันถึงเห็นว่าน่ารัก ผมมองไปซักพัก พัด คงเห็นว่าผมมองอยู่ก็ยิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบ เท่านั้นแหละครับผมหันไปมอง แม็ก อุ๊ย
แ.....ม็......ก.....ไปกินรังแตนที่ไหนมาอย่ากระนั้นเลยไอ้เจต มึงเปลี่ยนโลเกชั่นในการมองเถอะ ไม่งั้นละชีวิตมึงจะหาไม่
ผมจึงเปลี่ยนไปมอง น้ำตกแทน พอจะช่วยเซฟชีวิตไปได้อีกระยะ ซักพักแม็กก็ชวนทุกคนกลับเพื่อนแม็กนี้ก็ดีนะชวนกลับก็กลับมาถึงบ้านไม่พูดไม่จา ขึ้นไปเก็บของ แล้วก็เดินลงมา เอากระเป๋าโยนให้ผม
“มึงหิ้วไป แม่ครับผมกลับแล้วนะครับ”
“ผมก็กลับแล้วนะครับ”
“จ้า ลูกเจต ไว้มาเที่ยวอีกนะ”
“ครับแม่” แม็กพาผมมาขึ้นรถกลับทันทีตลอดทางก็เหมือนเดิมครับแม็กก็ไม่พูดไม่จา จนถึงขนส่งต่างคนก็ต่างลงรถ ผมว่าจะถามซักหน่อยว่าคืนนี้จะไปไหนหรือเปล่า แต่ไม่ทันแล้วครับ แม็กไปแล้ว ผมทำอะไรผิดเหรอ ผมก็ขับรถมาถึงหอ แล้วก็หลับไปเลย เพราะยังรู้สึกว่ายังเมาค้างตั้งแต่ไปเที่ยวน้ำตกจะว่าไปเที่ยวน้ำตกก็คงไม่ใช่ต้องบ
อกว่าไปนั่งเป็นเพื่อนแม็กกินเหล้าที่น้ำตก น้ำซักแอะก็ไม่ได้แตะ ก๊อก ๆ  เสียงประตูผมดังขึ้น ผมมองดูนาฬิกา 3 ทุ่มกว่าแล้วนี้ ใครมาวะ ผมเดินออกไปเปิดประตู อ๋อ ไอ้วัดนี้เอง
“มึงไปไหนมาวะ ไม่ไปเรียน โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้” คงจะโทรได้อยู่หรอกอยู่ในป่าโน้น.
“เปล่า ไม่ได้ไปไหน กูไม่ค่อยสบายก็เลยปิดโทรศัพท์ด้วยอยากพักผ่อน” ผมทำเสียงเข็มและจริงจัง
“เออ ๆ กูรู้แล้ว นี้มึงแดกอะไรยัง”
“ยังเลย”
“งั้นออกไปหาอะไรแดกกันเถอะ”
“ดีเหมือนกัน กูก็เริ่มหิวละ” เอแล้วแม็กละกินข้าวยังนะ จะโทรไปหาดีไหมนะ........ไม่ดีกว่าเมื่อเช้าไม่สนใจเราเราก็ไม่สนใจผมจึงออกไปทานข้าวกับไอ้วัดแต่ก็ขอขับผ่านร้านประจำที่แม็กมักจะมานั่งซักหน่อยเถอะนั้นรถแม็กนี้(ขนาดไม่สนใจนะ) แม็กจะมากับใครหรือเปล่านะผมรีบไปทานข้าวที่อื่น
แล้วพาไอ้วัดมาเอารถเสร็จแล้วไล่มันกับเลย
“มึงเป็นอะไรวะ กูอุตส่าห์มาหามึงกลับไล่กูกลับ”

Klong

ขอบคุนครับ

poppylove69

ขอบคุณครับ

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

barskk

ขอบคุณครับ

llMAGz

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคับ

mixlonly

ขอบคุณครับ

shunza

ดีครับๆ

dung

ขอบคุนครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

CrownClown

ขอบคุณฮะ

Ju1959

ขอบคุณครับ

อ่านเพลินดีครับ

popod

ขอบคุณครับ