++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 1

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
บทที่ 1
ผมชื่อ " มะนาว " ครับเป็นคนต่างจังหวัดทางภาคตะวันออกติดทะเลของประเทศไทย เป็นคนดีเป็นที่รักของครอบครัว มีพี่ชายคนนึงชื่อ
" มะยม " อายุห่างจากผม 5 ปี
เมื่อผมเป็นลูกคนเล็กก็ถูกตามใจตั้งแต่เกิด แต่ผมโตขึ้นมาก็เป็นเด็กดีนะ เชื่อฟังทุกคนดีเรียนเก่ง แต่ก็ซน แก่นชอบแกล้งใครๆไปทั่ว ก็ตามประสาเด็กถูกตามใจแหละครับ
ที่ผมเป็นแบบนี้ เป็นเกย์น่ะครับมันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่มันเป็นเองอ่ะแต่ก็ไม่มีใครรู้นะครับ อย่างน้อยผมก็คิดว่าอย่างนั้น
เพราะเพื่อนๆของผมก็ไม่มีใครรู้ แต่กับครอบครัวผมไม่แน่ใจเพราะไม่มีใครว่าอะไรผมเลย คือผมก็เป็นปกติไม่ได้มีกริยาแสดงออกอะไรให้ใครๆรู้....
เมื่อผมสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองหลวง พ่อกับแม่ดีใจมาก ท่านเลือกซื้อบ้านในหมู่บ้านแห่งหนึ่งแทนที่จะเป็นหอพักหรือว่า
อพาร์ทเมนท์ก็เพราะว่าผมจะได้สบายไม่รู้สึกอึดอัดกับการอยู่กับคนอื่น อีกอย่างที่ซื้อบ้านก็เพื่อจะให้ไอมะยมมันมาอยู่กับผมด้วย เพื่อที่จะดูแลผมเพราะพ่อกับแม่เป็นห่วงผมไม่กล้าให้อยู่คนเดียว เรื่องนี้ไอมะยมมันดีใจมากที่จะได้มาอยู่ที่กรุงเทพกับผม มันกวนทีนมากมันแกล้งตีหน้าเศร้าไม่ให้พ่อกับแม่เห็น มันบอกว่าต้องหางานใหม่อีก แล้วจะหาได้รึป่าวก็ม่ายรู้ งานยิ่งหายากๆอยู่ด้วย พ่อกับแม่ก็บอกกับมันว่าก็ให้ค่อยๆหาไปเดี๋ยวก็ได้เองแหละ มันก็ทำหน้าบึ้ง แต่พ่อกับแม่ไม่รู้หรอกว่ามันดีใจขนาดนี้พอลับหลังพ่อกับแม่ มันก็เข้ามากอดผมแล้วก็หอมแก้มผมหนึ่งทีมัน
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตอนนั้นถ้ามันตะโกนได้บ้านคงแตกแล้วความจริงมันอยากไปใจจะขาดมันก็เคยขอพ่อกับแม่อยู่ต่อหลังจากมันเรียนจบที่ที่เดียวกับที่ผมสอบเข้าได้ แต่มันไม่อยากเรียนต่อพ่อกับแม่จึงให้มานกลับมาช่วยดูแลธุรกิจของบ้านเราซึ่งตอนนั้นงานมาก มันจึงจำใจกลับมาอยู่บ้าน แล้วที่พ่อกับแม่จะให้มันมาอยู่เพื่อดูแลผม ท่านทั้งสองจะรู้ไหมว่าเป็นผมอ่ะจิที่ต้องดูมัน ก็มันไม่ทำไรเลยผมก็เลยต้องรับเละอยู่คนเดียว ทั้งงานบ้าน ทั้งอาหารการกินและอีกหลายอย่าง แต่ผมไม่ว่ามันหรอกก็มันเป็นพี่สุดที่ร้ากของผมนี่ และอีกอย่างผมก็รู้ว่ามันก็รักผมมากเหมือนกันแหละ...
ผมมีรักครั้งแรกตอน ม.5 ผมแอบชอบใครหลายๆคนแต่ไม่มีใครรู้ ก็บอกแล้วว่าผมเป็นปกติเหมือนคนอื่น ถึงแม้ว่าผมจะหน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิง ผิวขาว ใครๆก็มักจะบอกแบบนั้น แต่ผมก็มีคนมาชอบหลายคนทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายแต่ผมก็ไม่สนใจใครเพราะพวกนั้นไม่ใช่คนที่ผมแอบชอบ จนการสอบวิชาสุดท้ายเสร็จสิ้นลงก่อนปิดเทอมใหญ่ เย็นแล้วผมกำลังจะกลับบ้านไอ้มะยมมันจะมาคอยรอรับหน้าโรงเรียน ระหว่างกำลังเดินลงมาจากตึกวิทย์ ก็เห็น "ไอ้ยู " เพื่อนที่เรียนในห้อง ไอ้เพื่อนคนนี้มันเนื้อหอมมาก หน้าตาดีเป็นนักกีฬาของโรงเรียน สาวๆทั้งในและนอกโรงเรียนมาชอบมันมากมาย มันก็คบคนนั้นคนนี้เปลี่ยนเป็นว่าเล่น จนผมจำไม่ได้ว่าตอนนี้มันคบอยู่กับใคร " ไอ้ยู " มันเรียกผมให้หยุดเดินและมันก็เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับดึงมือผมให้เดินตามมันไป ผมก็เดินตามมันไปนะ ปากก็ถามมันไปด้วยว่าจะพาผมไปไหน แต่มันไม่ตอบ
" ไอ้ยูมรึงจะพากรูไปหนายวะ " ผมถามมัน แต่มันก็เงียบไม่ตอบผม แล้วก็ดึงมือผมเดินกลับขึ้นไปที่ชั้น 3 ของตึกวิทย์อีกครั้ง พอไปถึงตรงนั้นมันไม่มีใครอยู่ก็มันเย็นมากแล้ว ใครๆก็กลับบ้านกันหมด มันหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าผมพร้อมกับดันผมไปติดกำแพง
ผมตกใจว่ามันจะทำอะไรผม ผมก็อ้าปากจะด่ามัน...แต่...
บทที่ 2
" อุ๊บ ... " มันจูบผมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมตัวแข็งทื่อตอนนั้นผมตกใจมากไม่คิดว่ามันจะทำอย่างนี้กับผม มันจูบผม สักพักมันก็ถอนปากออกจากผม มึนครับมึน
" ....... " เงียบ ผมไม่กล้ามองหน้ามัน ก็อายมันแหละ หน้าของผมคงจะแดงไปทั้งหน้าแล้ว ก็ถูกจูบและนี่มันก็เป็นจูบแรกของผมด้วย
ผมก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
" กูรักมึง " มันพูดกับผม พอพูดจบมันก็เงียบไป มันคงจะรอดูว่าผมจะเป็นยังงัย
" กูแอบชอบมึงมาตั้งแต่เห็นหน้ามึงครั้งแรกตอนเข้า ม.4 กูมองมึงทุกวัน กูอยากจะบอกกับมึงมาตั้งนานแล้ว แต่กูไม่กล้า เพราะกูกลัวมึงจะโกรธกู ไม่ชอบผู้ชายอย่างกู แต่วันนี้กูทนไม่ไหวแล้ว เพราะถ้ากูไม่บอกมึงวันนี้กูก็ไม่ได้เจอมึงอีกร่วม 2 เดือนที่ปิดเทอม กูคงเป็นบ้าแน่ๆ " มันบอกกับผม
" แล้วมึงไม่มีอะไรจะพูดกับกูเหรอ " มันถามผมเมื่อเห็นผมไม่พูดอะไรอีก มึงรู้มั้ยเนี่ยกูพูดม่ายออกโว้ย
" แล้วมึงจะหั้ยกูพูดยังงัยกับมึงวะ ก็ตอนนี้กูตกใจที่อยู่ๆมึงทำยังงี้กับกู กูคิดม่ายออกโว้ย " ผมบอกมัน
" ก็มันจะยากอะรัยเล่าวะ มึงก็บอกว่ามึงก็ชอบกูงัย แค่เนี้ยเรื่องก็จบ " มันพูดแล้วยักคิ้วทำหน้ากวนๆให้ผม
" ................ " เงียบ ผมกำลังรวบรวมความคิดที่มันกระเจิดกระเจิงอยู่
" อุ๊บ... " แล้วมันก็จูบผมอีกครั้งโดยที่ผมก็ยังไม่ทันตั้งตัวอีก แล้วเมื่อตะกี้กูทำไมไม่ผลักมันออกไปก่อนวะ
" มึงชอบใช่มั้ยล่ะ " มันพูดเมื่อมันถอนปากออกจากปากผม ผมลืมตามองมัน แล้วก็ต้องตกใจกับตัวเอง อ้าว...มือกูมันไม่
รักดีมันไปกอดคอของไอยูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไอมะนาวบ้าเอ้ย อายมันชะมัด
" มึงเงียบอย่างนี้.... " มันพูดค้างแค่นั้นแล้วมันก็เอามือของมันจับหน้าแดงๆของผมให้ไปมองหน้ามัน
" ก็แสดงว่ามึงก็ชอบกูเหมือนกันใช่มั้ย " มันรุกผมอีก
" กู ขอเวลาหน่อยได้ไหมวะ " ผมตัดสินใจพูดออกไป
" ได้สิวะ งั้นกูขอไปหามึงที่บ้านได้ไหมล่ะ อาทิตย์หน้าแล้วกูจะไปเอาคำตอบจากมึง " มันขอผมด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ของมัน
" เออ ก็ได้กูจะคอยมึง " อ้าวกูหลงกลมันอีกแหละ แล้วยังไปบอกว่าจะคอยมัน กูพูดไปได้ยังงัยวะ หาเรื่องอีกแล้วกู เฮ้อ...
เบื่อตัวเองจัง
" จิงนะโว้ย มึงสัญญานะว่ามึงจะคอยกู " มันพูดไปยิ้มไป เหมือนว่ามันดีใจมาก
" เออ " ผมรับปากมัน
" เฮ้ย...มึงเนี่ยเหลือเกินเลยนะชอบฉวยโอกาสตอนกูเผลอทุกที " ก็มันมาหอมแก้มผมอีกทีตอนผมเผลอ
" นี่ค่ามัดจำโว้ย...555 " มันพูดจบก็หัวเราะ
" กลับกันเถอะเดี๋ยวพี่มึงจะคอยนาน " มันพูดจบก็จับมือผมจูงลงมาข้างล่าง ไอ้นี่มันรู้ดีอีกว่าพี่ผมมาคอยรอรับ พอลงมา
ข้างล่างมันก็ปล่อยมือที่จูงผมออกแล้วมันก็เปลี่ยนมากอดคอผมแทน ตอนแรกผมก็ตัวแข็งกลัวว่าจะมีใครรู้ แต่พอคิดดูก็เห็น
เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายจะกอดคอกันเดิน ผมคิดได้ก็เดินออกไปหน้าโรงเรียนกับมัน เจอพี่ผมคอยอยู่
" ปล่อยกูได้แล้วโว้ย พี่กูอยู่นั่น " ผมหันไปบอกมัน แล้วมันก็ปล่อยผม
" มึงอย่าลืมคอยกูนะโว้ย " มันพูดเตือนผมอีกทีเมื่อเห็นผมเดินออกไป
" เออน่ากูไม่ลืมหรอก " ผมหันไปบอกมัน ยิ้มให้มันทีแล้วก็เดินไปหาไอมะยม...
หลังจากวันนั้นมันก็มาหาผมตามที่มันบอกเอาไว้ มันมาเอาคำตอบแล้วผมก็ตัดสินใจคบกับมัน ช่วงนั้นมีความ สุขมากมายครับ มันก็ทำตัวเป็นปกติเมื่ออยู่กับเพื่อนๆกับคนอื่นๆ แต่เพื่อนๆที่สนิทบางคนมันก็รู้นะครับ ว่าผมกับมันคบ กันอยู่และก็ไม่มีใครว่าอะไรด้วย ผมไม่เคยมีอะไรกับมันมากกว่าการกอดกับจูบ แต่พอมันพยายามที่จะมีอะไรกับผม ผมก็หาทางเลี่ยงมันมาจนได้ ที่จริงผมยังเป็นเด็กอยู่เลยเพิ่งจะทำบัตรมาไม่นานนี่เอง ผมก็กลัวสิครับ ( ลืมบอกไปผมอายุน้อยที่สุดในห้อง ส่วนมันอายุมากกว่าผม 2 ปีกว่าได้ ) เราก็คบกันไปเรื่อยๆจนจบม.ปลาย ผมสอบเข้ามหาลัย'ชื่อดังได้ ส่วนมันไม่ติดอะไร มันจึงไปสมัครเข้าเรียนที่มหาลัยเปิดกับเพื่อนๆหลายคน แล้วก็มีเรื่องเกิดขึ้นโดยที่ผมไม่เคยระแคะระคายมาก่อนเลย กับเพื่อนผู้หญิงต่างโรงเรียนที่ผมแนะนำให้มันสองคนรู้จักกัน...
บทที่ 3
ผมพาตัวเองเข้าสู่รั้วมหาลัย'เป็นวันแรกท่ามกลางความยินดีของครอบครัว แต่สำหรับผมเองไม่มีความสุขเลย...ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเรียนที่นี่นะครับก็มันเป็นความภูมิใจของผมที่สามารถสอบเข้าที่นี่ได้ แต่ไอ้สาเหตุที่ทำให้ความรู้สึกแย่ก็คือ รักครั้งแรกของผมที่ผ่านมาได้แค่ 2 ปี มันเพิ่งจะจบลงเมื่อ 2 วันที่ผ่านมานี่เอง ไอยูมันเรียกผมไปหามันที่หอพัก พอไปถึงมันก็ชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ ผ่านไปชั่วครู่มันเรียกผมและก็บอกผมว่า
" ไอ้มะนาว " มันเว้นระยะพูดนิดนึง
" มึงรู้ใช่มั้ยว่า ผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิง แต่กูก็รักมึงมากกูไม่อยากเสียมึงไป " มันเงียบไปชั่วครู่ มันฟัง ดูแปลกๆ ผมคิด
" แต่...กูก็รักปุ่นมันมากเหมือนกัน " มันพูดจบก็เงียบเหมือนรอว่าผมจะมีปฏิกริยายังไง แต่ผมก็เงียบ แล้วจะให้ผมทำยังไงก็อยู่ๆก็เจอแบบนี้โดยที่ไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน
" เราอยู่ด้วยกัน3คนได้ไหม " มันคงคิดและก็ตัดสินใจแล้วที่มันพูดกับผมแบบนี้ ผมก็มองที่หน้าของมัน แต่ผมก็ไม่พูดอะไรกับมันเพราะมันเจ็บที่ใจอย่างแรง ผมกับมันก็รักกันดีไม่เคยทะเลาะอะไรกันเลยแล้วมันไปชอบกันได้ยังงัย ผมคิดกับตัวเอง
" มึงว่ายังงัยล่ะ " มันถามผมอีก สำหรับผมแล้วตอนนั้นมันเจ็บมาก ผมคิดว่าเป็นทาง 2 แพร่งให้เลือกสำหรับผม คือ ทางแรกสู้ หรือทางที่ 2 ถอย แล้วผมก็ตัดสินใจคิดและก็พูดกับมันพร้อมกับนํ้าตาที่มันไหลออกมา
" มึงทำยังงี้กับกูได้ยังงัย ไอปุ่นมันก็หักหลังกู กูไม่รู้ว่ามึงสองคนไปชอบกันตอนไหน แต่กูก็สมนํ้าหน้าตัวกูเองแหละที่แนะนำมันให้รู้จักมึง มึงรู้ไหมว่ากูเจ็บขนาดไหน กูอยู่อย่างที่มึงบอกไม่ได้หรอกแล้วกูก็ไม่อยากเจอมึงอีก มึงก็รู้นี่ว่ากูนิสัยเป็นยังงัย กูไม่สู้กับมึงกับไอ้ปุ่นต่อหรอกเพราะว่ากูรู้มึงตัดสินใจแล้ว ถ้ากูยื้อมึงไว้กูก็เจ็บตัวเองป่าวๆ แต่กูก็ขอบใจมึงนะที่มึงบอกความจริงกับกู โชคดีนะกับการตัดสินใจของมึง " ผมพูดไปก็ร้องไห้ไป ผมรู้ตัวเองนะว่าผมด่วนสรุปและก็ตัดสินใจไปอย่างนั้น แต่เวลาอย่างนั้นมันมีแต่ความเจ็บกับความโกรธอยู่ในหัว คนอื่นๆอาจไม่ตัดสินใจอย่างผมก็ได้ ผมไม่อาละวาดไม่ทำร้ายตัวเองไม่ทำลายข้าวของ ก็ผมไม่ใช่คนบ้าที่จะทำอะไรอย่างนี้ อายุของผมก็แค่ 17 เอง ( ตอนเล็กผมเข้าเรียนเร็วกว่าคนอื่น ) ผมไม่อยากจมอยู่กับไอ้เรื่องแย่ๆแค่นี้หรอก ปล่อยมันไปเถอะอาจจะเสียดายเวลา แต่มองอีกทีมันก็เป็นเหมือนเรื่องๆนึงในชีวิต แล้วชีวิตก็ต้องเดินต่อไป...
" ไอ้มะนาว มึงอย่าทำอย่างนี้กับกูนะ มึงอย่าตัดสินใจอย่างนี้สิ " มันพูดกับผม เสียงของมันเหมือนกับมันจะร้องไห้ แล้วมันก็เอามือมาจับมือผมไว้ ผมสะบัดมือมันออก
" มึงมาพูดกับกูอย่างนี้ไม่ได้หรอก เพราะว่ามึงได้เลือกไว้แล้วว่าผลลัพธ์มันจะออกมาในรูปไหน แล้วมึงก็คงได้คำตอบจากกูแล้วแหละว่ากูเลือกยังงัย " ผมพูดจบผมก็เดินออกมาจากห้องมัน มันร้องเรียกผมแล้วเดินตามมาดึงมือผมไว้อีกแต่ผมไม่ยอมผมสะบัดมือหลุดจากมันแล้วก็วิ่งหนีมันออกมา มันวิ่งตามแต่ผมวิ่งไปจนถึงถนนแล้วเรียกรถแท๊กซี่คันแรกที่ผ่านมาผมขึ้นรถแล้วก็ออกมาจากตรงนั้น นํ้าตาผมไหลแต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา ใครๆก็บอกว่าผมเป็นคนใจแข็ง และผมก็รู้ตัวว่าผม จะไม่มีวันกลับมาที่นี่อีก...เพราะผมไม่อยากเจอหน้ามันทั้งสองคนอีก...ผมไม่เดินถอยหลังหรอก ก็เหมือนกับ นาฬิกา เวลามันก็ไม่เคยเดินถอยหลัง...................
แล้วทำไมไอ้เรื่องบ้าๆต้องมาเกิดกับผมก่อนมหาลัย'จะเปิดด้วยนะ ฤกษ์ไม่ดีตั้งแต่แรกเลยแล้วอนาคตในมหาลัยของผมมันจะรอดมั้ยเนี่ย อะไรจะเกิดมันก็เกิด...ก็แค่นั้นผมคิด ก่อนผมจะเดินเข้ามหาลัยผมยกมือขึ้นไหว้แล้วก็คิดในใจ...
" ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงก็ขอให้โชคร้ายผ่านไป และก็ขอให้โชคดีเข้ามาสู่ผม " อธิษฐานเสร็จผมก็เดินเข้าประตูมหาลัยพร้อมๆกับความหวังใหม่ที่รอให้ผมเผชิญอยู่ข้างหน้า......
บทที่ 4
ผมเศร้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก ช่วงแรกผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลย ไม่ค่อยจะรู้จักใครๆ แต่เพราะต้องทำกิจกรรมต่างๆมากมาย
และก็รู้จักเพื่อนใหม่ๆ ผมปรับตัวได้หลังจากผ่านเดือนแรกไป ผมก็กลับมาเป็นไอมะนาวคนเดิมคนที่ยิ้มง่าย กวนทีนใครๆ ผมเป็นที่รักของอาจารย์ที่สอนหลายคน เป็นที่รักของเพื่อนๆ และก็เลยไปถึงเพื่อนคณะอื่นๆ ด้วย ไอ้มะนาวรู้จักเยอะมากบางคนเพื่อนมันก็แนะนำให้รู้จัก แต่บางคนมันก็เข้ามาหาผมเองเลย ผมถามมันบางคนว่าทำไมถึงอยากรู้จักผม ก็ได้คำตอบว่า ก็ผมยิ้มเก่ง มองดูสดใส แล้วหน้าตาก็น่ารักมากด้วยเลยอยากที่จะรู้จัก ( มีทั้งผู้ชายและก็ผู้หญิงนะ มันพูดอย่างนี้จริงๆ ) มีบางคนก็เข้ามาจีบผมเลยนะ ทั้งหญิงทั้งชาย แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็บอกเป็นแค่เพื่อนกันดีกว่า ผมก็นึกแปลกใจเหมือนกันนะ ผู้หญิงมาจีบผม ทำไมมันมองผมไม่ออกเหรอว่าผมเป็นยังไง ตรงนี้ผมเข้าใจเพราะผมไม่ได้แสดงออกว่าเป็น แต่กับไอ้ผู้ชายทำไมมันมีมาจีบผมมากนักก็ไม่รู้ หรือว่ามันรู้กันว่าผมเป็น ผมไม่เข้าใจ
งงครับ เพื่อนๆผมตอนแรกมันก็รู้สึกแปลกๆที่มีผู้ชายมาจีบผม แต่พอบ่อยเข้ามันก็ชาชิน เดี๋ยวนี้มันเล่นล้อผมเป็นเรื่องสนุกสำหรับพวกมัน ที่จริงผมปิดตัวเองไม่เปิดใจให้ใครหรอก ก็กลัวความจะแตกน่ะสิครับ อีกอย่างผมยังไม่มีคนที่ชอบด้วย กลัวครับ การอกหักอ่ะ
" เฮ้ย ไอมะนาว มึงรู้จักพี่คนนั้นหรือป่าววะ เห็นมองมาทางมึงบ่อยๆ " ไอ้เอ็มมันบอกผม ผมก็หันไปมองตามที่มันบอก
" ไม่ว่ะ กูไม่รู้จัก " ผมหันไปบอกมัน
" กูว่าไอ้พี่นั่นมันต้องชอบมึงแน่ๆเลยว่ะ ไม่เชื่อเดี๋ยวมึงคอยดูสิ " ไอ้เอ็มมันพูดอย่างมั่นใจในความคิด
" .......... " ผมกับเพื่อนในกลุ่มมองหน้ากันแล้วก็ทำเฉยไม่พูดอะไร แล้วต่างคนก็จัดการกับถุงขนมต่างๆหลายอย่างตรงหน้า
" น้องครับ ...พี่ชื่อก้องนะครับ พี่ชอบน้องอ่ะครับ แอบมองมานานแล้ว " ไอ้พี่คนนั้นมันเดินมาหาผมและก็พูดกับผม
" เอ่อ...แต่พี่ไม่กล้าเข้ามาคุยกับน้องอ่ะครับ " พี่ก้องพูดต่อหลังจากที่เงียบไป สักพัก
" ครับ " ผมทำหน้าเหวอๆ แล้วหันไปมองเพื่อนๆรอบๆตัว อ้าย...เพื่อนผมเป็นสิบนะคับมันทั้งขำทั้งอมยิ้ม ผมหันไปมองหน้าไอ้เอ็มเห็นมันกำลัง กลั้นหัวเราะอยู่ ผมยิ้มแหยๆให้มัน
" แล้วน้องชื่ออะไรครับพี่อยากรู้ " พี่ก้องถามผมเมื่อเห็นผมทำสีหน้าไม่ถูกมองคนนั้นทีคนนี้ที
" ครับ มะนาวครับ " ผมบอกพี่เค้าไป
" แล้วตกลงน้องมะนาวคิดยังงัยกับพี่อ่ะครับ " พี่ก้องถามผมต่อหลังจากที่เห็นผมไม่พูดอะไร ผมเขิลนะครับก็ถูกคนมาบอกว่าชอบอ่ะ ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายก็ตามที
" ตกลงน้องมะนาวรับพี่ไว้พิจารณาด้วยนะครับ แล้วอาทิตย์หน้าพี่จะมาเอาคำตอบนะครับ " พี่ก้องพูดจบก็เดินกลับไปที่กลุ่มของพี่เขา ผมมองตาม
ไปก็เห็นว่ามีเพื่อนของพี่เขายืนคอยอยู่หลายคน ผมมองหน้าทีละคนก็เห็นพี่ๆเค้ายิ้มให้ แต่มีพี่อยู่คนนึงเค้ามองผมด้วยสีหน้าโกรธๆ ผมก็ไม่เข้าใจ
ว่ามันโกรธผมเรื่องไร ผมยังไม่เคยรู้จักเค้าเลย พอพี่ก้องเดินไปถึงก็ถูกเพื่อนบางคนมันตบหัวแบบว่าหยอกกันเล่นอ่ะ ส่วนบางคนก็ยกนิ้วให้เหมือน
บอกว่าเอ็งแน่โว้ย แล้วก็เดินกลับกันส่วนไอพี่คนนั้นมันก็ยังมองผมด้วยสีหน้าโกรธๆผมอยู่เหมือนเดิมอ่ะครับ ทำให้ต่อมอยากรู้ของผมอยากที่จะทำงาน
" แหม มันเก่งฉิบ แม่งไม่อายเลยขนาดมันเห็นอยู่กันหลายคน แม่งมันยังกล้าพูดอีกว่ะ " ไอเป้ง เพื่อนของผมอีกคนในกลุ่มพูด
" เออว่ะ " ไอเอ้ม มันก็เออออห่อหมกไปด้วย
" กูก็ว่าพี่มันท่าจะบ้าว่ะ แล้วพี่มันมาชอบกูได้ยังงัยวะ " ผมพูด แล้วเว้นคำพูดไปนิดนึง
" กูผู้ชายนะโว้ย " พร้อมกับท่าทางโมโห แกล้งทำไปอย่างนั้นแหละ กลัวครับกลัว
" ก็หน้าตามึงอยากเจือกเหมือนผู้หญิงทำไมล่ะ ใครๆมันก็เลยคิดว่ามึงเป็นเกย์น่ะสิ มันก็เลยเข้ามาจีบมึง " ไอ้เอ็มมันพูด แล้วคนอื่นๆมันก็หนับหนุนกัน
" เออ กูก็ว่าจริงว่ะ หน้าตาอย่างมึงสมควรโดนจีบ ยังงัยถ้ามึงเป็นเกย์จริงๆมึงบอกกูคนแรกเลยนะโว้ย " ไอ้เป้งมันพูดบ้าง
" แล้วทำไมกูต้องไปบอกมึงด้วยล่ะ " ผมถามมันกลับ
" ก็กูจะจีบมึงงัยโว้ย " ผมสะดุ้งไม่คิดว่ามันจะแหย่ผมเล่นขนาดนี้ มันพูดจบก็กระโดดลุกหนีเพราะว่ามันเห็นผมยกเท้าจะถีบมัน
" อ้าวเฮ้ยไอ้นี่วอนซะแล้ว กูเป็นผู้ชายดีๆ เจือกอยากให้กูเป็นเกย์ คิดได้งัยวะ ไอ้ห่านี่ " ผมพูดอย่างขำๆ แล้วก็ลุกขึ้นไล่เตะมัน แต่กูกลัวมึงจะรู้ว่า กูเป็นจิงๆ เฮ้อ...
" ไอ้นี่แล้วถ้ากูเป็นจิงแล้วมึงจะกล้าจีบกูเหรอวะ " ผมแกล้งพูดเล่นกับมัน
" เดี๋ยวขอกูคิดก่อน " แล้วมันทำท่าทางคิดแล้วมองผมด้วยตาเจ้าเล่ห์
" ไม่บอกถ้าเป็นจิง กูค่อยบอกเว้ย " มันพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ผม แล้วมันก็หัวเราะ
" เออ กูหัวใจจะวายตาย " ผมบอกมัน พร้อมกับนั่งหอบหลังจากวิ่งไล่เตะมัน
" ดูมันแม่งเล่นเป็นเด็กไปได้ " ไอเอ็มมันพูดกับเพื่อนๆที่นั่งอยู่แล้วพวกมันก็นั่งหัวเราะกัน ผมก็หัวเราะไปกับพวกมันด้วย จะได้เนียนๆ
" เฮ้ย พวกมึงเอาแต่เล่นอยู่ได้ ไปเรียนกันโว้ย " เพื่อนอีกคนมันพูดออกมา แล้วหลังจากนั้นพวกผมก็เดินออกไป
เย็นนั้นหลังจากเลิกเรียน ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ ไอเอ็มกับไอเป้ง มันมาชวนผมไปดูหนัง แต่ผมปฎิเสธมันไป ผมว่าจะไปค้นหา
ข้อมูลวิชาที่ผมไม่ค่อยเข้าใจที่ห้องสมุด
ผมเดินหาหนังสืออยู่ด้านที่เป็นมุมข้างใน ตรงนี้มันจะลับตาคนไม่ค่อยจะมีใครเข้ามาสักเท่าไหร่ ผมได้ยินเสียงผู้หญิงกับผู้ชายคุยกัน
" พี่คะ พี่อย่าทำอย่างนี้สิคะ นี่มันในห้องสมุดนะ เดี๋ยวใครเข้ามาเห็น " เสียงผู้หญิงพูดเบาๆ
" พี่....... " แล้วเสียงก็เงียบไปอีก
" พูดกับพี่อย่างนี้ถ้าเป็นที่อื่นก็ยอมใช่มะ " ผมไม่ได้รอฟังคำตอบของฝ่ายหญิง เพราะพอจะเดาออกว่าจะเป็นยังงัย คงจะประมาณว่า
" พี่อ่ะ พูดอะไรอย่างนั้น " พร้อมกับเอามือมาตีแขนชายหนุ่ม อันนี้ผมคิดนะ
" อ้าวมาตีมือพี่ทำไมเนี่ย " เสียงชายหนุ่มพูด ผมได้ยินแล้วก้กลั้นหัวเราะ กูว่าแล้ว แค่นี้ผมก็พอจะเดาออกว่าพวกเขาทำอะะไรกันอยู่
ผมจึงเดินกลับไม่อยากไปขวางคนกำลังกุ๊กกิ๊กกันอยู่ แต่ก็อยากรู้แหละว่าสองคนนี้เป็นใครหน้าตายังงัย ผมเดินออกมาหาที่นั่งที่มองเห็นตรงบริเวณนั้น ถ้ามีใครออกมา ก็จะรู้ ตอนนั้นอยากรู้อยากเห็นอ่ะ ผ่านไปสักพักใหญ่ สองคนนั้นก็เดินออกมา ผมมองแล้วก้มหน้าทำว่ากำลังสนใจหนังสือตรงหน้า
เมื่อผู้ชายคนนั้นมองมา แล้วสองคนนั่นก็เดินผ่านผมออกไป ใจผมเต้นแรงก็กลัวไอผู้ชายคนนั้นมันรู้ว่าผมได้ยินมันกุ๊กกิ๊กกัน
ผู้หญิงคนนั้น ผมไม่รู้จัก แต่ผู้ชายคนนั
" อืม...ผมเคยเห็นหน้าที่ไหนนะ " ผมพึมพำกับตัวเองมันคุ้นๆ นึกสักพักก็ถึงบางอ้อ..

บทที่ 5
  เช้าวันต่อมาผมรีบมาที่มหาลัย' เพราะความที่ต้องรีดเสื้อผ้าให้ไอพี่มะยม ที่วันนี้มานเป็นอะไรก็ไม่รู้ ดันมาเรื่องมากอยากจะใส่เสื้อสีชมพูอ่อน
ผมสงสัยมันเหมือนกันว่า ทำไมมันช่างกล้านักทั้งๆที่ปกติมันใส่แต่สีขาวหรือไม่ก็สีอ่อนๆ ก่อนออกจากบ้านก็ถาม มันก็บอกแฟนซื้อให้ ผมบอกมันว่าอยากเห็นหน้าเพราะผมคิดว่าคนนี้อาจมีสิทธิ์เป็นพี่สะใภ้ของผมในอนาคตธรรมดาพี่ผมมันไม่เรียกใครว่าแฟน มันจะเรียกแค่สาวๆเท่านั้น

imseng

ขอบคุณนะคับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

aRmkung

ขอบคุณครับ

davil008za

ขอบคุณมากๆๆเลยคร้าบพ้ม

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

GBOMK

ขอบคุนคับ

imanaji

ขอบคุณมากครับ

Tomcy

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

nattan010

http://www.gyguy.nethttp://www.gyguy.net

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

cokebundit

ขอบคุณมากๆๆครับ

fffn

ขอบคุคมากคัง

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟผม