++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 12

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
            ผมเช็ดนํ้าตา ทันเห็นพี่ก้องมองผม แล้วเหมือนจะพูดอะไร  แต่พี่ก้องก็ไม่พูด ยังคงนั่งเงียบอย่างนั้น  ผมยิ่งรู้สึกน้อยใจมากกว่าเดิมนี่ก็เข้าวันเกิดผมแล้ว  แต่ผมต้องมานั่งร้องไห้ในวันเกิดของตัวเองนี่นะ  พี่ก้องขับรถไปได้อีกนิดเดียว ก็ติดไฟแดง  ผมจึงหันหน้าไปมองพี่ก้อง แต่พี่ก้องก็ไม่หันมามองผม  ผมจึงตัดสินใจตอนนั้น เปิดประตูรถออก แล้วรีบลงไปยืน  
ผมปิดประตูรถแล้วหันหลังก้าวเท้าเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยความรวดเร็ว  ผมข้ามไปอีกฝั่งของถนน แล้วรีบเดินออกไปอีก ผมไม่ได้หันกลับมามองดูหรอกว่าพี่ก้องตามผมมาหรือเปล่า  
            ผมเพียงแค่ได้ยินเสียงแตรรถดังหลายคัน  พอดีมีรถ แท็กซี่ขับผ่านมาพอดี ผมจึงเรียกรถให้หยุดแล้วก็ขึ้นไป ผมบอกคนขับให้ออกรถไปจากตรงนั้นทันที  พอรถออกไปแล้วผมจึงหันกลับไปดู ก็เห็นพี่ก้องวิ่งมาหยุดยืนมองรถที่ผมนั่งอยู่   จึงไม่เห็นสีหน้าว่าพี่ก้องรู้สึกยังไง
            พอรถออกมาได้สักครู่ ผมก็ปิดเครื่องโทรศัพท์  ผมไม่อยากรับสายของใครทั้งนั้น แล้วลุงคนขับรถก็ถามผม
            " น้องครับ  จะให้ลุงไปส่งที่ไหนครับ..."  ลุงคนขับถามผม  
            ใช่สินะ ผมจะไปที่ไหนดี  จะกลับบ้านผมว่าจะต้องเจอพี่ก้องแน่ๆ จะไปหาพี่เจส พี่เค้าก็เปลี่ยนไปแล้ว พี่เจสไม่ได้ชอบผมแล้ว แล้วผมจะไปที่ไหนดีล่ะ  ผมคิดแล้วนํ้าตาก็คอยจ้องจะไหลออกมา  ผมไม่มีที่ให้ไปเลยเหรอ ผมไม่อยากเจอใครเลย  แล้วผมก็นึกได้  ไปหาคนที่เข้าใจผมดีที่สุด  คนที่รักผมมากเหมือนกัน  แล้วผมก็บอกลุงคนขับให้ไปส่งที่นั่น
          " กริ๊ง......กริ๊ง.......กริ๊ง....... "  ผมกดกริ่งตรงรั้วประตูบ้าน  สักพักประตูก็เปิดออก  ผมเดินเข้าไปข้างในนั้น ผมเปิดประตูบ้านเข้าไปข้างในก็เห็นคนที่ผมต้องการมาหาเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน
             " ไอ้มะนาว คิดถึงกูหรือไงวะมาหาเอาป่านนี้น่ะ "  มันทักผม
             " เอ้อว่ะ...กูคิดถึงมึงจิงๆว่ะ..ไอ้เป้ง.. กูไม่มีที่ไปอ่ะ.. "  ผมบอกไอ้เป้งมัน มันเห็นนํ้าตาผมไหลออกมา มันก็เดินมาหาผม
             " มึงเป็นไรวะ ใครรังแกมึง บอกกูสิ.."  มันพูดกับผม  แล้วเดินเข้ามากอดผมไว้   ผมจึงเอาหน้าไปซุกที่อกของมัน
             " ไม่..ไม่มี  แต่กูเหนื่อยว่ะ  เหนื่อยมาก ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ... "ผมบอกมันไอ้เป้งมันก็คงรู้ว่าผมคงรู้สึกแย่มากจิงๆ มันก็กอดผมอยู่อย่างนั้น จนผมรู้สึกดีขึ้น ผมก็เงยหน้ามองมัน แล้วก็ยิ้มให้มัน  แล้วมันก็ปล่อยผมออกจากอ้อมกอดของมัน  
             " ถ้ามึงอยากบอกอยากเล่าอะไร  มึงก็บอกกูแล้วกัน มึงก็รู้ว่ากูเป็นห่วงมึงมากขนาดไหน.."  มันพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม
             " อืม... "  ผมก็พยักหน้าให้มัน แล้วมันก็เอามือมาลูบที่หัวผม
             " ไอ้เป้ง...คืนนี้กูขอนอนกับมึงได้หรือเปล่าวะ..."  ผมถามมัน ก็เห็นมันหันมามองผม
             " ได้สิวะ  ทำไมจะไม่ได้ล่ะ มึงก็รู้ว่ากูยินดีต้อนรับมึง ตลอดเวลาอยู่แล้ว... "  ไอ้เป้งมันบอกผม  แล้วก็ยิ้มให้ผมอีก
             " งั้นไปเถอะ  นี่ก็ดึกมากแล้ว ไปขึ้นไปบนห้องกันดีกว่า  " พูดจบมันก็จูงมือผม    ให้เดินตามมัน  ขึ้นไปบนห้องนอนของมัน
             นาฬิกาปลุกที่หัวเตียงนอน บอกเวลาตี สามกับอีกหลายนาทีแล้ว  ผมกับไอ้เป้ง นอนคุยกัน  อยู่บนเตียงนอนใหญ่ที่แสนสบาย  หลังจากที่อาบนํ้าเสร็จ
             " ไอ้เป้ง...มึงรู้มั้ย ว่าวันนี้วันอะไร... " ผมถามมัน  แล้วมันก็ตะแคงข้างมามองผม
             " ไม่รู้ว่ะ..วันนี้วันอะไรล่ะวะ  "  มันมองหน้าผม แล้วยิ้มให้ผม
             " วันนี้ เป็นวันเกิดของกู .... "  ผมบอกมัน  มันก็มองผมแล้วก็ทำท่าคิดอะไร
             " อ้าว มึงไม่บอกกูก่อนล่ะวะ  กูก็เลยไม่มีของขวัญอะไรมาให้มึงเลย "  มันพูดไปก็จ้องหน้าผมไป
             " ไม่เป็นไรหรอก...แค่มึงเป็นเพื่อนที่ดี แล้วก็รักกูอย่างนี้กูก็พอใจแล้ว..."  ผมบอกมัน
             " แต่กูก็อยากให้ของขวัญมึงนะ..."  มันบอกผม
             " ก็มึงไม่มีนี่หว่า แล้วมึงจะให้อะไรกูล่ะ..."  ผมบอกไอ้เป้ง
             " เอาตัวกูเป็นของขวัญ ได้ไหมล่ะ .."  มันบอกผมท่าทางจริงจัง
             " ไอ้บ้า  มึงคิดอะไรกับกูอีกเนี่ย... "  ผมพูดกับมัน แล้วยิ้มให้มัน  คราวนี้ผมไม่กลัวมันแหละ  ไม่รู้เป็นไง
             " เปล่าสักหน่อย...หรือมึงจะให้กูคิดจริงๆล่ะ  "  มันพูดจบก็จ้องหน้าผมอีก
             " มึงจะคิดหรือไม่คิด มันก็เรื่องของมึง  แต่ว่าสำหรับกู มึงเป็นเพื่อนกู "  ผมบอกมัน
             " เออ...กูรู้แล้ว ว่ากูเพื่อนมึง  ยํ้าอยู่ได้...เซงเว้ย ดันรู้ทันกูอีก... "  มันพูดจบก็พลิกตัวนอนหงาย
             " แหม  กูพูดดักคอมึงนิดเดียวทำเป็นโมโห ไอ้บ้านี่ .555."  ผมแกล้งว่ามัน  แล้วผมก็พลิกตัวไปนอนใกล้ๆมัน
             " งั้น กูให้มึงหอมแก้มกูก็แล้วกัน ถือว่าเป็นของขวัญให้กู "  ผมพูดจบก็ชะโงกหน้าไปใกล้ๆมัน แล้วยื่นแก้มให้มันหอม  
             ผมเห็นมันยิ้มตาพราวเลยครับ  แล้วจู่ๆมันก็พลิกตัวดันล่างของผมล้มลงไปนอนหงาย  และมันก็ขึ้นมาคล่อมตัวผมไว้  แล้วมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผม ซ้ายที ขวาที เป็นเวลาพักใหญ่ กว่าที่มันจะผละออกจากตัวผม  ผมรู้ว่ามันนึกถึงสัญญาที่ให้ไว้กับผม และก็รู้ว่ามันฝืนความรู้สึกขนาดไหน  แต่มันก็บังคับตัวมันได้  มันเงียบไปพักนึง  แล้วมันก็พูดกับผม
             " คืนนี้กูขอนอนกอดมึงนะ ..."  มันบอกผม  และผมก็หันไปมองหน้ามัน เห็นมันทำท่าอ้อนวอน  ผมคิด...
             " อือ...อือ... "  ผมก็พยักหน้าให้มัน  แล้วมันก็ล้มตัวลงไปนอนพร้อมกับยื่นแขนออกมา  แล้วมันก็ผงกหัวให้ผมนอนหนุนแขนมัน
             " นอนได้แล้ว..เร็ว..ง่วงแล้ว.."  มันบอกผม แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง  ผมก็เลยล้มตัวลงไปนอนหนุนแขนของมันที่ยื่นออกมาให้ผมหนุนนอน แล้วมันก็หันข้าง เอามืออีกข้างมากอดผม  ผมก็เลยนอนซุกอยู่ในอ้อมกอดของมัน  แล้วอยู่ๆมันก็เรียกผม
             " ไอ้มะนาว..."  ผมจึงเงยหน้าไปมองมัน  แล้วมันก็อาศัยความรวดเร็ว ก้มลงมาจูบปากผมทีนึง  แล้วมันก็หอมแก้มผม  และที่หน้าผากของผม ผมยิ้มให้มัน  ผมไม่ว่ามันหรอก  ก็ผมรู้ว่ามันรักผมอ่ะครับ
             " นี่เป็นของขวัญพิเศษ...สำหรับมึง...สุขสันต์วันเกิดนะ... "  ไอ้เป้งมันบอกผม  ผมก็มองหน้ามัน
             " เอ้า  นอนได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนอีกนะ แล้วจะไม่ได้นอนกันหรอก... "  มันพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม
             " อือ...นอนกันนะ.."  ผมบอกมัน
             " ฝันดีนะ...ฝันถึงกูบ้างล่ะ... "  มันบอกผม
             " มึงก็ฝันดีนะ "  ผมบอกมัน แล้วก็เขยิบตัวไปใกล้มันอีก  มันก็โอบกระชับผมแล้วผมก็นอนซุกหน้าที่อกของมันอีกครั้ง  แล้วผมก็หลับไปด้วยความง่วง...
บทที่ 28
             เช้าวันนี้อากาศดีจัง  ความรู้สึกก็ดีด้วยเรื่องเมื่อคืนผมยังไม่อยากคิดถึง  ไม่อยากทำให้ความรู้สึกดีๆหายไป             อบอุ่นจัง กับการที่ตื่นขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคนหนึ่ง  ถึงแม้ไอ้คนที่มันนอนกอดผมอยู่ข้างๆ  จะไม่ใช่คนๆนั้น  คนที่ผมคิดถึงมาตลอด  แต่ผมก็รักมันนะ   
             " จุ๊บ...จุ๊บ..."   ผม morning kiss มันคับ หลังจากที่นอนมองหน้ามันตอนหลับอยู่นานแล้ว ขอทำแบบฝรั่งหน่อยเถอะ
             " ปลุกกันอย่างนี้เลยเหรอวะ ไอ้มะนาว ..."  ไอ้เป้งมันลืมตามองผมคับ  แล้วมันก็หลับตาลงต่อ
             " ไอ้นี่นอนขี้เซาจังโว้ย...อย่างนี้ต้อง......."   ผมก้มหน้าลงไปหอมแก้มมัน จุ๊บนึงคับ   ไอ้เป้งมันลืมตามองผม แล้วดึงผมเข้าไปกอดอย่างแน่นๆ  แล้วมันก็เอาขาของมันมาก่ายผม พร้อมกับหอมแก้มผม   
             " ไอ้บ้านี่..."  ผมเอื้อมมือไปเขกที่หัวมัน แล้วก็หัวเราะ
             " โอ้ย..เจ็บนะมึง  "  มันร้องบอก แล้วเอามือขึ้นไปลูบหัว  แล้วมันก็หันหน้ามามองผม
             " ทำไมมึงไม่รักกูวะ... "  มันถามผม
             " กูก็ไม่รู้...แต่กูก็รักมึงนะไอ้เป้ง  มึงรู้มั้ย ว่ามึงมันเป็นมากกว่าเพื่อนกู  แต่ มึงมันก็ไม่ใช่คนรักของกู .....มึงพอเข้าใจมั้ยวะ.."
ผมบอกมันไปอย่างนั้น  มันก็เงียบไปสักพัก
             " ไอ้มะนาวกูขอถามมึงอย่างได้ไหม  ถ้ามึงรักกูมึงต้องตอบกูตามความจริงนะ  "  มันมองหน้าผมแล้วก็ยิ้มให้ผม ส่วนผมก็ยิ้มให้มัน
              " มะนาวมึง...รักใคร..."  ผมหุบยิ้มทันที  ผมรักใครน่ะหรือ  ผมรู้ใจตัวเองว่าผมรักใคร มานานแย้วค้าบบ  
             " กู..รัก........ "  ผมพูดเบาๆให้มันฟัง มันก็พยักหน้า  ผมกล้าบอกมันคนเดียวเท่านั้น
             " กูว่าแล้ว...คิดมานานแล้วด้วยว่าต้องเป็นคนนี้...แต่มึงก็กำลังมีปัญหากันอยู่ไม่ใช่เหรอวะ..."  ไอ้เป้งถามผม
             " เออสิ...กูก็ยังไม่รู้จะทำยังไงต่อเลย แล้วอีกอย่างถึงแม้ว่ากูจะรักเค้า แต่ก็ไม่รู้ว่า เค้าจะรักกูด้วยหรือเปล่า  "  ผมบอกมันตามที่ผมรู้สึก
             " กูไม่รู้เหมือนกัน  แต่ถ้าเค้ารักมึง มันก็ดี แต่ถ้าเค้าไม่รักมึงล่ะ มึงจะทำยังไง..."  ไอ้เป้งพูดให้ผมคิด
             " ก็ยังไม่ได้คิดเลย..."  ผมบอก
             " แต่ว่ากูมีทางออกให้มึงนะ...อยากรู้หรือเปล่าล่ะ....."  มันบอกผม ยิ้มให้ท่าทางเจ้าเล่ห์อีกแล้ว
             " อะไรวะ..."  ผมถาม
             " ง่ายนิดเดียว  มึงก็เลือกกูสิวะ เลือกเป็นแฟนมึง..."  ไอ้เป้งบอก แล้วยักคิ้วให้ผม
             " เออ...กูคิดแล้วว่ามึงต้องบอกอย่างนี้...แต่จริงๆแล้วกูก็รักมึงแหละ..."  ผมบอกมัน
             " ไอ้มะนาว ...กูรักมึงจัง.."  มันหัวเราะให้ผม  เขินใช่ป่าว 555 ผมก็หัวเราะให้มัน
             " มึงบอกรักกูบ่อยๆมึงไม่อายเหรอวะ..."  ผมถามมัน
                " ก็นิดหน่อย ว่ะ เริ่มด้านแล้ว....555....."  มันบอกผม แล้วก็หัวเราะ
             " ไปอาบนํ้าเถอะ..เดี๋ยวไปวัดกัน วันนี้วันเกิดกูนะโว้ย.."  ผมพูด เปลี่ยนเรื่อง
             " อาบกับกูสิวะ ..."  มันพูด
             " เรื่องไร เดี๋ยวมึงอดใจไม่ไหวมาปลํ้ากูอ่ะ..."  ผมบอกมันยิ้มๆ.....
             " เออ...ก็ได้  รู้ทันกูอีกแล้วว่ะมึง...ฮ่า...ฮ่า... "  มันหัวเราะ
             " มึงเข้าไปอาบก่อน  เดี๋ยวกูโทรหาพ่อกับแม่ก่อนว่ะ... "  ผมบอกมัน  แล้วมันก็เลยถอดเสื้อผ้าออกหมดเลย แล้วเดินเข้าห้องนํ้าไป โดยไม่สนใจว่าผมนั่งมองมันอยู่  แถมมันยังหันมายิ้มให้ผมซะอีก
             แล้วผมจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดเบอร์โทรออกไป แล้วรอสายสักพัก  แม่ก็มารับสาย  แม่กับพ่อ อวยพรให้ผมมีความสุข เป็นที่รักของใครทุกๆคน แล้วก็อะไรอีกหลายอย่าง  ผมคุยกับพ่อกับแม่อยู่พักใหญ่  ก็วางสาย พร้อมกับรู้สึกว่ามีความสุขมากมาย
             ผมวางสายจากพ่อกับแม่แล้ว หันไปมองไอ้เป้งก็ยังอาบนํ้าไม่เสร็จ  ผมก็เลยนึกไปถึงปู่กับย่า ของผม  ผมกะว่าจะโทรหาท่านมาตั้งนานแล้วแต่ไม่ได้โทรไปสักทีนี่ได้โอกาสแล้ว   ผมก็ต่อสายไป  แล้วผมก็ได้คุยกับปู่กะย่าของผม  ท่านทั้งสอง ดีใจมากที่ผมได้โทรไปหา  ท่านบอกว่าคิดถึงผมมากเลยครับ  แล้วท่านก็ให้พรกับผม พอท่านให้พรผมเสร็จ  ผมก็อ้อนท่าน ถามถึงของขวัญวันเกิด ว่าปู่กะย่าจะให้อะไร  ท่านบอกให้ผมเตรียมรอรับได้เลยที่บ้าน  วันนี้ต้องถึงแน่ๆ  แล้วก่อนวางท่านก็ยังยํ้าอีกว่าอย่าลืมให้รอรับของขวัญที่บ้านเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ด้วย  ผมก็รับปากท่านว่า
รับรองไม่ลืมแน่นอนครับ  ปู่กะย่าก็วางสายไป
             หลังจากวางสายแล้ว ผมก็ยังนั่งคิดว่าของขวัญชิ้นใหญ่คืออะไร  แต่ก็คิดไม่ออก  แล้วขณะที่กำลังคิดอยู่เพลินๆ  ก็มีมือมากอดผมทางด้านหลัง  กลิ่นสบู่หอมสดชื่นจากตัวของมัน ทำให้ผมรู้สึกดี  ไอ้เป้งมันซุกหน้าอยู่ตรงซอกคอของผม  ทำเอาผมขนลุกไปหมด  
             " ไอ้เป้ง...พอได้แล้วโว้ย...กู..ขนลุก..ไปหมดแล้ว..."  ผมละลํ่าละลัก บอกมัน
             " อืม...เรื่องของมึง..."  มันพูดเสียงอู้อี้ตรงซอกคอผม
             " พอแล้วมึง...กูเหม็นตัวเองจะตาย กูยังไม่ได้อาบนํ้าเลยโว้ย..."  ผมหาทางหลบเลี่ยงมัน
             " แต่กูไม่เหม็น...กูว่ามึงหอมว่ะ..."  มันพูดกับผม
             " ไอ้เป้ง หยุดได้แล้ว...แค่นี้พอ...แล้ว..."  ผมบอกมันเพื่อให้มันตั้งสติได้  แล้วก็ได้ผล มันสูดลมหายใจอย่างแรง  แล้วเงยหน้าขึ้น สักครู่มันก็ปล่อยผม  
             " ไอ้นี่แกล้งกูได้นะมึง...แล้วมึงแหละเจ็บเอง..."  ผมพูดพร้อมกับก้มหน้าไปดูไอ้เป้งตัวใหญ่แข็งๆที่อยู่กลางตัวมัน  มันเห็นผมพูดแกล้งมัน มันก็ยิ้มให้ผม แล้วเดินเข้ามาหาผมอีก  ผมก็เลยวิ่งหนีมันรอบเตียงเลย  แล้วก็วิ่งเข้าห้องนํ้าไป  ก็ได้ยินเสียงมันหัวเราะอยู่ข้างนอกห้องนํ้า  แกล้งมันก็สนุกดี  แล้วผมก็อาบนํ้า  หลังจากเสร็จแล้ว  ก็เช็ดตัวให้แห้งแล้วเอาเสื้อผ้าชุดเดิมมาใส่ใหม่  ก็ผมไม่ได้เอาชุดมานี่ครับ  แล้วถ้าจะออกไปเพียง
แค่นุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว...ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวโดน ไอ้เป้งมันแกล้งเอาอีก  แล้วพอผมออกมา ไอ้เป้งก็แกล้งผมจริงๆ  
             เราหยอกเล่นอยู่อย่างนั้นสักพัก ผมก็ชวนมันออกไปหาซื้อดอกไม้ เครื่องถวายสังฆทาน และอะไรอื่นๆอีกนิดหน่อย  พอซื้อของเสร็จก็ไปที่วัดแห่งหนึ่งอยู่นอกเมืองออกไปนิด  แล้วหลังจากที่ถวายสิ่งของแล้ว พระท่านก็ให้ศีลให้พร  สักพักพอเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับรู้สึกดีเป็นพิเศษ  ก็ได้ศีลได้พรซะเต็มไปหมดอย่างนี้ ผมก็เลยมีความสุขมากมาย  ผมกับไอ้เป้งเดินไปให้อาหารปลา อยู่รับอากาศบริสุทธิ์ ได้เดี๋ยวก็กลับกัน
             ไอ้เป้งขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของผม ก็เกือบบ่ายสองแล้ว  ก่อนเข้ามาบ้าน ก็แวะหาอะไรกินกันมาตลอดทาง  ผมมองเข้าไปในรั้วบ้านของผม  ก็เห็นมีรถยนตร์จอดอยู่สองคัน  คันนึงไม่มีอะไรแปลก ก็ของพี่มะยมมัน  แต่อีกคัน  ผมคุ้นๆว่าเคยเห็นที่ไหน  แต่นึกไม่ออก  รถใครไม่รู้จัก
              " ไอ้มะนาว กูกลับก่อนนะเว้ย  วันนี้กูต้องไปธุระให้แม่กูตอนสี่โมงว่ะ  กูออกไปก่อน เผื่อรถติด อีกกว่าจะถึงก็คงสี่โมง
พอดี... "    มันบอกผมผมก็พยักหน้าให้มัน  แล้วก็ยิ้ม  มันยิ้มตอบ แล้วก็พูดกับผม
              " Happy Birthday สุขสันต์วันเกิดนะ ไอ้มะนาว...มีความสุขมากๆ ...กูรักมึงนะโว้ย..."  ไอ้เป้งพูดไปยิ้มไป  
              " กูก็รักมึง...ไอ้เป้ง..."  ผมบอกมัน มันยิ้มให้ แล้วมันก็ออกรถไป ผมมองมันจนรถมันเลี้ยวมุมถนนไปแล้ว ผมก็เลยเดินเข้าไปในบ้าน
              " พี่มะยมค้าบ...มะนาวกลับมาแย้วค้าบ..."  ผมตะโกนร้องเรียกพี่สุดหล่อของผม  หลังจากที่เข้ามาในบ้านแล้ว
              " มะนาว...เมื่อคืนไปนอนไหนมา ทำไมไม่โทรมาบอกพี่ล่ะ  พี่เป็นห่วงน้องจนนอนไม่หลับเลย รู้มั้ย..."  พี่มะยมส่งเสียงออกมาจากห้องรับแขก  ก่อนที่จะเดินออกมาหาผม  แล้วเข้ามาขยี้หัวผม
              " ค้าบ...มะนาวขอโทษค้าบ...ลืมโทรมาบอกอ่ะ...มะนาวไปนอนบ้านไอ้เป้งมันค้าบพี่มะยม..."  ผมบอก แล้วยกมือจัดผมให้เข้าที่
              " แล้วค่อยคุยกันเรื่องนี้...เออ...มานี่มะนาว มีคนมาหาแน่ะ..."  พี่มะยมบอกผม
              " ค้าบ...ใครค้าบ..."  ผมถาม
              " ไม่บอก..ให้เค้าบอกเองดีกว่า  คุณปู่กะย่าส่งของขวัญมาให้มะนาวน่ะ..."  พี่มะยมบอกผม แล้วทำสีหน้ามีเลศนัยให้ผมสงสัย  
              " เข้าไปคุยกับเค้าเองแล้วกัน  พี่ออกไปก่อนนะ นัดกับ เพื่อนพี่เอาไว้น่ะ..."  พี่มะยมบอกผม
              " ค้าบ... "  แล้วผมก็เดินเข้าไปหอมแก้มพี่มะยมมันทั้งซ้ายทั้งขวา  แล้ว พี่มะยมมันก็หอมแก้มผมกลับด้วย  พี่มะยมบอกขอให้ผมมีความสุขในวันเกิดนี้  ผมก็ยิ้มให้  พี่พูดจบก็เดินออกไปขึ้นรถ  แล้วก็ขับออกไป ปล่อยให้ผมต้องอยู่กับใครไม่รู้ที่เอาของขวัญที่ปู่กะย่าส่งมาให้แล้วผมก็เดินเข้าไปข้างในห้องรับแขกนั้น...
              ผมเข้าไปก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนมองภาพวาดที่ผมวาดไว้เล่นๆ แล้วเอาไปใส่กรอบรูปสีสวย นำมาแขวนไว้ที่ฝาผนังห้อง  พอผมเดินเข้าไปผมเห็นด้านหลังผู้ชายคนนี้ก็รู้สึกคุ้นตา ...ใครนะ...แล้วพอคนนั้นหันหน้ามาผมก็ต้องตกใจบทที่ 29
            ผมเข้าไปก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนมองภาพวาดที่ผมวาดไว้เล่นๆ แล้วเอาไปใส่กรอบรูปสีสวย นำมาแขวนไว้ที่ฝาผนังห้อง  พอผมเดินเข้าไปผมเห็นด้านหลังผู้ชายคนนี้ก็รู้สึกคุ้นตา ...ใครนะ...แล้วพอคนนั้นหันหน้ามาผมก็ต้องตกใจ.........
            " พี่ปอ... "  ผมเรียกพี่ปอเบาๆ  
            " พี่มาหามะนาวที่นี่ได้ยังไงครับ... "   ผมถาม
            " ก็หัวใจของพี่มันบอกให้มาที่นี่ครับ... "  พี่ปอบอกผม
            " พี่อ่ะ พูดเล่นอยู่ได้..มะนาวอยากรู้จริงๆนะครับ... "  ผมอยากรู้จริงๆ
            " พี่ไม่ได้พูดเล่น...พี่พูดจริงนะครับ..."  พี่ปอยํ้าอีกครั้ง
            " พี่อ่ะ...มะนาวไม่เชื่อหรอกครับ...อยากรู้จริงๆอ่ะ..."  ผมไม่ยอมเชื่อ
            " เออนะ พี่บอกก็ไม่เชื่อ  แล้วอยากรู้จรืงหรือเปล่าครับ..."  พี่ปอพูดแล้วพร้อมกับทำตาเจ้าเล่ห์ใส่ผม
            " ครับ..มะนาวอยากรู้จริงๆครับ  "  ผมบอกยํ้า
            " งั้นมะนาวก็เข้ามานั่งคุยกันกับพี่ตรงนี้สิครับ... "  พี่ปอพูดแล้วก็ชี้มือไปที่โซฟารับแขกข้างหลังที่พี่ปอยืนอยู่  ผมก็เลยเดินเข้าไปที่โซฟานั้น แล้วผมก็นั่งลง  แต่พี่ปอคว้าตัวผมไปกอดเอาไว้ก่อนโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
            " อุ้ย ..พี่ปอจะทำอะไรมะนาวล่ะครับ.. "  ผมตกใจ พร้อมกับถามพี่ปอ
            " ...................... "  พี่ปอไม่ตอบแต่ก้มลงมาหอมแก้มผม  ผมพยายามดันพี่ปอออกไป แต่พี่กลับกอดผมแน่นกว่าเดิม  ผมหน้าแดงครับหนีก็หนีไม่ได้  ต้องอยู่อย่างนั้น
            " พี่อยากกอดอยากหอมมะนาวอย่างนี้มานานแล้ว...รู้ไหมครับ..."  พี่ปอพูดกับผม
            " พี่ปออ่ะแกล้งมะนาวอีกแล้ว..."  ผมบอกพี่ปอ แล้วพยายามเอามือดันพี่เค้าให้ปล่อยผม  ทั้งๆที่รู้ว่าไม่เป็นผล
            " น้องมะนาวครับ...พี่คิดถึงน้องมากรู้ไหมครับ... "  พี่ปอพูดกับผมเสียงเบามาก
            " พี่จะคิดถึงมะนาวได้ยังไงอ่ะ..เพิ่งจะแยกกันได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง  "   ผมพูดแล้ว  ผมก็เงยหน้าไปมองพี่ปอ  ก็เห็นพี่ปอมองผมอยู่ก่อนแล้ว แล้วจู่ๆ ผมก็นึกได้ถึงเรื่องเมื่อคืนที่พี่ปอ ทำกับผมไว้ ก่อนแยกกัน  ผมนึกขึ้นได้ก็โมโห
            " พี่ปอ ปล่อยมะนาวนะ..."  อยู่ๆผมก็พูดเสียงดัง  พี่ปอแปลกใจจึงก้มมามองผม  แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผม
            " บอกให้ปล่อย... "  ผมพูดยํ้า
            " ทำไมล่ะ...บอกมาก่อนว่าเรื่องอะไร...ไม่งั้นไม่ปล่อย.."  พี่ปอก็พูดกับผมด้วยเสียงที่เหมือนกั้นหัวเราะเอาไว้  ผมไม่รู้จะทำยังไงดี  จึงจำเป็นที่จะต้องบอกพี่ปอ
            " ก็เรื่องเมื่อคืนยังไงล่ะ...พี่ปอทำอย่างนั้นต่อหน้าพี่ก้องทำไมครับ "  ผมถามพี่ปอ
            " อ๋อ คิดว่าเรื่องอะไร...ที่แท้ก็กลัวแฟนโกรธ นี่เอง..."  พี่ปอพูดไปก็ยิ้มไป
            " พี่ก้องไม่ใช่แฟนมะนาวสักหน่อย  แล้วตอนนี้ พี่ก้องก็โกรธมะนาวจริงๆด้วย... "  ผมพูด
            " พี่ปอไม่น่าแกล้งมะนาวเลย  "  ผมพูดเสียงเบา
            " ใครบอกล่ะว่าพี่แกล้ง แต่พี่อยากจะทำอย่างนั้นจริงๆนะ ...พี่พูดจบก็ก้มลงมาหอมแก้มผมอีก "  แล้วผมก็พยายาม
เบี่ยงหน้า   แล้วระหว่างนั้น ผมก็นึกขึ้นได้เรื่องของขวัญของคุณปู่ กะ คุณย่าของผม
            " เดี๋ยวก่อนครับ....พี่ปอ..."   ผมพยายามดันหน้าของเขาออกห่าง สักพัก พี่ปอก็มองผม
            " มีอะไรอีกล่ะ..."  พี่ถามผม
            " ก็เรื่องของขวัญของปู่กะย่าของมะนาวอ่ะครับ ตะกี้พี่มะยมบอกมะนาวว่าปู่กะย่า ฝากของขวัญมาให้มะนาว..." ผมพูดไปมองหน้าพี่ปอไป

aRmkung

ขอบคุณครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-45:}

imanaji

ขอบคุณมากๆๆครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

nattan010

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

fffn

ขอบคุนมากคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

thawatchai_01

ขอบคุนค้าบบบบ               

freezz

ขอบคุณครับ

llsjAr

ขอบคุน

minone

ขอบคุนคับ

Yhoon

natthaphat.sam

ขอบคุนคราบ