++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 14

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" กลับมาหาพี่จริงๆนะครับ..." พี่แป้งพูดกับผม
             " ครับ..มะนาวไม่อยากให้เรื่องราวมันคาราคาซังแบบนี้...แล้วมะนาวจะรีบกลับมานะค้าบ..."  ผมบอกพี่แป้งเห็นพี่ปะแป้งทำหน้าตาบึ้งตึงใส่ผม
             " .............."  พี่แป้งไม่พูด ยังคงบึ้งตึงใส่ผม
" พี่ปะแป้ง...เข้าใจมะนาวหรือเปล่าค้าบ....   "   ผมเงยหน้าขึ้นไปถามพี่แป้งอีกครั้ง
             " ............... "  พี่แป้งยังไม่ตอบผมอีก  เอาแต่จ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น
             " พี่แป้งค้าบ..."  ผมพูดอ้อนๆกับพี่แป้ง
             " ครับ...พี่จะพยายามเข้าใจน้องมะนาวก็ได้... "  พี่แป้งบอกผมหลังจากหยุดคิดไปชั่วครู่
             " แล้วพี่แป้ง ไม่เป็นไรใช่หรือเปล่า.. "  ผมถาม เพราะมองหน้าพี่แป้งแล้ว ก็รู้สึกว่า พี่แป้งคงไม่อยากให้ ้ผมไปหาพี่เจส
             " ก็เป็น...ครับ..."  พี่แป้งตอบ  แล้วเปลี่ยนสีหน้าจากบึ้งตึงไปเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมแทน
             " เป็นอะไรค้าบ..."  ผมถามพี่แป้ง ก็ไม่รู้อะไรเลยอ่ะค้าบ กับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วอย่างนั้น ตามไม่ทันค้าบ...
             " เป็นคนที่รักมะนาว...ยังไงล่ะครับ..."  พี่แป้งบอกว่ารักผม ผมได้ยินก็ทำอะไรไม่ถูกเลย
             " ....................... "  เงียบ  ผมพูดไม่ออกค้าบ ผมขอโทษค้าบพี่แป้ง  พี่น่าจะมาหาผมเร็วกว่านี้อีกนิดผมคิดในใจ
             " งั้นให้มะนาวไป ใส่เสื้อผ้าก่อนนะค้าบ..."  ผมบอกพี่แป้งอย่างอายๆ ก็ตัวผมยังไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลย ต้องเอาผ้าคลุมที่นอนมาพันตัวเอาไว้
             " ก็ไปใส่สิครับ...พี่ไม่ได้ห้ามซะหน่อย..."  พี่แป้งพูดอย่างยียวนกับผม พร้อมทั้งยักคิ้วให้ผมด้วย
             " พี่แป้งอ่ะ...หยิบเสื้อผ้าให้มะนาวหน่อยสิค้าบ..."  ผมอ้อนพี่แป้ง  ก็มันลำบากอ่ะครับ ที่จะต้อง
ลุกเดินไป หยิบเสื้อผ้าโดยที่พันผ้าคลุมที่นอนไว้แบบนี้...
             " พี่ไม่หยิบให้หรอกครับ...ถ้าน้องอยากใส่เสื้อผ้า น้องก็เดินมาหยิบเอาเองสิครับ..."  พี่แป้งแกล้งผม ทำหน้ากวนประสาท  แล้วผมก็มองหน้ากวนๆของพี่แป้งได้สักพักหนึ่ง
             " พี่แป้งอ่ะ...มะนาวไปหยิบเองก็ได้...ไม่ต้องมาขำเค้าเลย  โกรธพี่แป้งแล้วอ่ะ..."  ผมพูดไปแล้วก็ลุกลงมาจากที่นอน เดินไปบ่นพี่แป้งไป มือก็ต้องจับปมผ้าคลุมที่นอนที่พันบนตัวผมอยู่ ก็กลัวหลุดนี่ครับ...
             พี่แป้งเห็นผมเอาผ้าคลุมที่นอนมาพันตัว แล้วเดินไปหาเสื้อผ้ามาใส่อย่างทุลักทุเล  ก็นั่งขำผม  ผมเดินมองหา เสื้อผ้า ผมเดินมาหยิบที่พื้นหลายตัวแล้ว  ปรากฎว่ามันไม่ใช่  กว่าจะหาเจอก็เล่นเอาเหนื่อย  
             พอผมแต่งตัวเรียบร้อย  ผมก็หันไปมองพี่แป้ง  ก็เห็นว่านั่งมองผมอยู่  ผมรู้ว่าเมื่อสักครู่ที่พี่แป้งแกล้งผม ก็เพื่อที่จะทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นกับเรื่องนี้  แล้วผมจึงเดินเข้าไปหาพี่แป้ง  แล้วเข้าไปหอมแก้ม ขวาที ซ้ายที พี่แป้งก็กอดผมแน่น ผมรู้ว่าพี่แป้งเข้าใจผม  แต่กว่าจะปล่อยตัวผมได้ ก็กินเวลาหลายนาที ระหว่างนั้น ผมกับพี่แป้ง ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำเลย  
            ผมกดลิฟท์มาที่ชั้น..9...ของคอนโดแห่งหนึ่ง...ในใจนั้นผมคิดอะไรหลายอย่าง ก่อนมาที่นี่ ผมโทรหาพี่เจสเท่าไหร่ก็ไม่ติด ผมไปคอยที่บ้านพี่เจสที่พี่เคยพาผมไป ผมคอยอยู่นาน พี่เจสก็ไม่มา  พอดีมีป้ากับ หลานสองคน เปิดประตูเข้าไปในบ้าน  
            ผมจึงเดินไปเรียก แล้วก็ถาม  ป้าเค้าบอกว่าเป็นแม่บ้าน มาทำความสะอาดอาทิตย์ ละ2 ครั้ง  แล้วป้าก็บอกว่าตอนนี้ พี่เจสไม่ค่อยกลับมาบ้านที่นี่เท่าไหร่  แต่มักจะไปนอนที่คอนโด......มากกว่า ให้ผมลองไปดูที่นั่น  ผมก็เลยถามว่าคอนโดอยู่ที่ไหน  แล้วป้าแม่บ้านก็บอกผม หลังจากนั้นผมก็เลยมาที่คอนโดนี้
ผมออกจากลิฟท์มาได้ ก็เดินมองหาเลขที่ห้อง  จนเจอ  ผมตัดสินใจเคาะห้อง หลายที
            "  ก็อก...ก็อก... "  ผมเคาะแล้วรอ ก็ไม่มีใครมาเปิดประตู  ผมเลยเคาะอีก
            " ก็อก...ก็อก.... "  ผมเคาะแล้วก็รออีกครั้งก็ไม่มีคนมาเปิด  พี่เค้าคงออกไปข้างนอก ยังไม่กลับเข้ามา  
            ผมทั้งเหนื่อย แล้วก็เมื่อยไปหมด ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือ  ก็รู้ว่านี่เกือบทุ่มนึงแล้ว  ผมจึงตัดสินใจ  นั่งคอยที่ประตูหน้าห้อง  ผมนั่งพิง แล้วยืดขาออก เพราะรู้สึกเมื่อยไปหมด  ผมนั่งคอย นานเท่าไหร่ไม่รู้  ตรงนั้นมีลมเย็นพัดผ่านมา อากาศเย็นสบาย แต่ผมกลับรู้สึกหนาวเหมือนคนจะป่วย  ไข้คงจะกลับมาอีกแน่ๆเลย  แต่ผมเมื่อย หมดแรงแล้ว ลุกไม่ไหว แต่ช่างมัน ผมขอนั่งคอยอยู่ตรงนี้แหละ  ผมต้องเจอพี่เจสให้ได้
            ผมก็นั่งคอย เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้  แล้วอากาศที่เย็น กับความอ่อนเพลียของร่างกาย จนผมนั่งหลับไป ตั้งแต่เมื่อไหร่ผมก็ไม่รู้ตัว
            ผมรู้สึกเหมือนมีใครมาอุ้มผม ไปที่ไหนสักแห่ง  อากาศเย็นๆ  ทำไห้ผมหลับสนิท  ผมเริ่มรู้สึกหนาวๆร้อนๆ  แล้วผมก็เหมือนถูกวางลงมาบนที่นอนนุ่มๆ  มีคนเอามือมาแตะที่หน้าผากของผม แล้วสักครู่ก็มีใครไม่รู้ มาถอดเสื้อผ้าผมออกหมด  แล้วก็เอาผ้าชุบนํ้ามาเช็ดตัวของผม
            เวลาผ่านไปเหมือนนานมาก  แล้วผมก็รู้สึกเหมือนมีใครมากอดผม พร้อมกับจูบผม มาไซร้ที่ซอกคอของผมผมรู้สึกเจ็บที่
ต้นคอ    ผมรู้สึกเจ็บที่หน้าอก ที่ตรงนั้นตรงนี้ ทั่วตัว  แต่ก็แปลกที่ผมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก  
            ผมตอบสนองการกระทำทุกอย่างอยู่ๆการกระทำทั้งหมดก็ถูกหยุดเอาไว้  ไม่มีใครมากอดผม ผมเอามือไขว่คว้าเอาไว้แต่ไม่พบเจอ เวลาผ่านไปเหมือนนานมาก  อยู่ๆแล้วผมก็ ได้รับทุกอย่างกลับคืนมา  ผมจูบตอบด้วยความรู้สึกเร่าร้อนรุนแรง  ผมยกมือโอบรอบคอคนนั้นเอาไว้แน่น
สักพักเหมือนผมถูกจับให้แยกขาออก  รู้สึกหนักเมื่อมีร่างของใครสักคนทาบทับผมอยู่  แล้วผมก็ต้องขนลุก  เมื่อใครคนนั้นมากระซิบเบาๆที่ข้างหูของผม
            " เป็นของพี่นะครับ...คนดี..."  ผมได้ยินเสียงนี้คุ้นๆ
            " ................................... "
บทที่ 33
            " อืม...อืม...ค้าบ...พี่..."  ผมส่งเสียงครางออกไป พร้อมๆกับรับคำของพี่คนนั้น
            " ให้รู้เอาไว้นะ..ว่า..พี่รักมะนาวนะครับ...รักมาก... พี่เลยต้องทำกับมะนาวอย่างนี้.. พี่กลัวว่าคนอื่น จะมาแย่งมะนาว ไปจากพี่...อย่าโกรธพี่นะครับคนดี...รักนะครับ..."  ผมได้ยินเสียงนี้ที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น และร้อนแรงในเวลาเดียวกัน
            แล้วระหว่างที่ผมมีความรู้สึกล่องลอย  ความรู้สึกอีกอย่างที่ผ่านเข้ามาคือ ความเจ็บปวด มากมาย ที่ด้านล่างของผม  ผมถอยตัวหนี แล้วก็มีมือมาจับผมไว้แน่น  มากอดผม และกระซิบเบาๆ แต่ผมได้ยินชัดเจน  
            " คนดี...อย่าเกร็งตัวสิครับ  ปล่อยมันเฉยๆ อย่าฝืนตัวอีก  มะนาวไว้ใจพี่นะครับ..."  ผมได้ยินแล้วก็ทำตาม แต่ผมก็เกร็งเป็นระยะ  ความเจ็บยังคงมีอยู่ ผสมกับอาการจุกคับแน่น ไปจนถึงท้องน้อย ตลอดเวลาผมก็ จะได้ยินเสียง ปลอบโยน
            " ครับ  มะนาวปล่อยมันไปตามธรรมชาติ อย่างนั้นครับ ..."  ผมได้ยินเสียงอยู่ใกล้ผม
            ผมรับรู้ถึงแรงกระแทก และการกดทับนั้น  ความเจ็บ ความจุกแน่น ยังคงมีอยู่ แต่ความรู้สึกอีกอย่าง ก็ค่อยๆเข้ามา..ความสุข...แล้วผมก็ถูกจูบอย่างเร่าร้อน  พร้อมกับการกระแทกอย่างรุนแรงเนิ่นนาน  แล้วสุดท้ายก็รับรู้ถึงการกระตุกอยู่ในร่างกายของผมและ
ถูกกดทับอย่างแนบแน่น เนิ่นนาน ผมถูกกอด  และเหมือนมีใครมาซุกที่ต้นคอของผม แล้วผมก็รู้สึกเจ็บที่ต้นคอเพราะถูกขบเม้มอย่างแรง  แต่กลับมีความสุข  มากมายของผมเข้ามาแทนที่
            เวลาผ่านไปสักพัก มีเพียงเสียงลมหายใจที่รุนแรง ทั้งของผม กับคนนั้น  ผมยังคงนอนหลับตาอยู่  มันเหมือนอยู่ในความฝัน  
แล้วผมก็ถูกจูบอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้ไม่รุนแรงอย่างคราวแรก  แต่กลับนุ่มนวลอ่อนหวาน พร้อมกับเสียงกระซิบเบาๆที่หูของผม
            " พี่รัก ...มะนาวนะครับ  อย่าหนีพี่ไปไหนอีกนะ..."  ผมได้ยินเสียงนี้ ถึงแม้ผมจะไม่ลืมตาแต่ผมก็รับรู้ได้ว่าเค้าเป็นใคร  เสียงที่ผมอยากได้ยินมาตลอด เวลา
            แล้วพี่ก็จูบผมอีกครั้ง  พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปบนร่างกายเปล่าเปลือยของผม  ปลุกอารมณ์ของผมให้ลุกโชนอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้มั่นใจมากขึ้นผมรับรู้ถึงความรู้สึกต่างๆ  ที่เข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า  ครั้งนี้ถึงแม้ว่าจะยังคงมีความเจ็บ ความจุกแน่น ก็ตาม   แต่ก็ไม่เท่าครั้งแรก  ผมมีความสุขไปพร้อมๆกับพี่  จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน  
           ในที่สุดผมก็ได้รับรู้รสชาดของความสุข ระหว่างผมกับพี่อีกครั้ง..แล้ว..ความรู้สึกสุดท้ายที่ผมรับรู้คือ ผมถูกกอดไว้แล้วผมก็ซุกหน้านอนหลับไปกับความอบอุ่นในอ้อมกอดของคนที่นอนอยู่ข้างๆผม......
            ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ดึกมากแล้ว พร้อมกับความรู้สึกที่เจ็บไปทั่วตัว ด้านล่างของผมทั้งเจ็บ ทั้งแสบไปหมด ผมหันไปมองคนที่นอนกอดผมอยู่ข้างๆ เวลาที่หลับ  หน้าตาของพี่เจสดู อ่อนโยน ผมไม่ได้ฝันไปนะ ที่ผ่านมามันคือความจริง  
            แล้วผมก็เอานิ้วไปปัดปอยผมที่ตกลงมาละใบหน้า และเอานิ้วไล้ไปที่แก้ม ผมรู้ตัวว่ารักคนคนนี้มากขนาดไหน เพราะอะไรนะที่ผมถึงรู้สึกกับพี่เจส แตกต่างจากคนอื่น คงอาจจะเป็นที่พี่เจสไม่เหมือนคนอื่นที่ผมรู้จักมา
             ผมค่อยๆยกมือของพี่เจสข้างที่กอดผมอยู่ออก แล้วผมก็ลงจากที่นอน ผมอยากเข้าห้องนํ้า เพื่อไปอาบนํ้าทำความสะอาดร่างกาย ผมรู้สึก ทั้งปวดทั้งเจ็บไปทั่วตัว โดยเฉพาะด้านล่างมันทั้งเจ็บ ทั้งแสบไปหมด ผมเดินแทบไม่ไหว ร่างกายมันไม่มีแรงเลย ผมพยายามมาจนถึงห้องนํ้า มีผ้าเช็ดตัวแขวนที่ที่แขวนผ้า
            มองตัวเองในกระจก เห็นรอยจํ้า ไปทั่วตัว ที่คอสามรอย ที่หน้าอกอีกหลายรอย ผมก้มไปมองข้างล่าง ผมเห็นคราบแห้งกรัง คงจะเป็นเลือดของผม ผมสำรวจร่างกายจนทั่ว แล้วทำความสะอาด จนเรียบร้อยก็เดินกลับมา ที่เตียง ด้วยความยากลำบาก
             พอมาถึงผมก็ล้มตัวลงไปนอน ร่างกายเริ่มรู้สึก ร้อนๆ หนาวๆ เหมือนจะไม่สบาย พี่เจสเอามือขึ้นมากอดผม แล้วดึงตัวผมให้เข้ามาแนบชิดกับอกที่แข็งแรง พี่ก้มลงมาหอมแก้มผม แล้วพูดกับผมเบาๆ
             " มะนาว เจ็บมั้ยครับ " พี่เจสถามผมด้วยความเป็นห่วง
             " เจ็บสิครับ...ถามได้ เจ็บทั้งตัวเลย...พี่เจสชอบแกล้งมะนาว..." ผมว่าพี่เจส
             " พี่ขอโทษนะครับ...ก็พี่รักมะนาว ก็เลยอดใจไม่ได้.." พี่เจสบอกผม
             " พี่รักมะนาวจริงๆเหรอครับ... " ผมถาม
             " จริงสิครับ...ถ้าไม่รักจะตามถึงขนาดนี้เหรอครับ...พี่รักมะนาวมานานแล้ว..." พี่บอกผม
             " แล้วเรื่องโทรศัพท์ ที่พี่โทรมาหามะนาว ทำไมไม่พูดล่ะครับ..." ผมถามด้วยความสงสัย
             " ก็พี่อยากได้ยินเสียงของมะนาวอ่ะครับ...แค่เสียงก็ยังดี...พี่คิดว่ามะนาวไม่รักพี่แล้ว เห็นมีแต่คนหน้าตาดีมาชอบ มะนาว เยอะแยะเต็มไปหมด พี่เห็นแล้วรู้สึกอิจฉาพวกนั้นที่เข้าไปคุยกับมะนาว  และก็โมโหด้วย  อยากเข้าไปแล้วเอาตัวมาอยู่กับพี่..ไม่ให้จากไปไหนเลย..." พี่เจสบอกผมกับ ความรู้สึกของพี่ แล้วก็เรื่องต่างๆให้ผมรู้
             " พี่รู้มั้ยว่า...พี่โทรเข้ามาแล้วไม่พูด ทำให้มะนาวรู้สึกแย่มากๆเลย...ต่อไปอย่าทำอย่างนั้นอีกนะครับ..."  ผมบอกพี่เจส
             " พี่ขอโทษครับ...พี่สัญญา ต่อไปจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วครับ..."  พี่เจสบอกสัญญากับผม
             " ครับ...จริงๆนะครับ..."  ผมพูด  แล้วมองหน้าพี่เค้ายิ้มๆ
             " มะนาว..." พี่เจสเรียกผม
             " ค้าบ..."  ผมขานรับ
             " มะนาวรักพี่หรือเปล่า..." พี่เปลี่ยนเรื่องมาถามผม แล้วก็จ้องมองหน้าของผม
             " เอ้ะ...จะรักดี หรือไม่รักดีน้า..."  ผมตอบแกล้งๆพี่เจส พร้อมกับทำท่าว่ากำลังคิดอยู่
             " มะนาวคร้าบ...ตอบพี่มาซะดีๆน้า...อย่าแกล้งพี่สิคร้าบ...เร็วๆ  พี่อยากรู้นะครับ..."  พี่เจสพูดกับผมเสียงอ้อนๆ...
             " บอกก็ได้อ่ะ...รักสิ...ค้าบ...ก็ถ้ามะนาวไม่รักพี่ มะนาวก็คงไม่ยอมมาหาพี่ที่นี่หรอกครับ..." ผมบอกกับพี่เจส  หน้าของผมคงแดงไปหมดแล้วอ่ะครับ...
             " ขอบคุณครับ...ที่มะนาวเลือกที่จะรักพี่..."  พี่เจสบอกผม  มองผมยิ้มๆ  พร้อมกับเอามือมาแตะหน้าของผม  แล้วก็ทั้งกอดทั้งหอมแก้มของผม
             " เดี๋ยวสิค้าบ...มะนาวมีเรื่องจะถามพี่อีก..."  ผมบอกพี่เจสแล้วเอามือดันพี่เจสออกไปก่อน
             " น้องอยากรู้เรื่องอะไรอีกล่ะครับ..."  พี่เจสถามผม แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยตัวผม
             " แล้ว พวกผู้หญิงพวกนั้นล่ะ " ผมถาม  แล้วดันตัวพี่เจสให้ปล่อยผมออกก่อน พี่เจสก็ยอมปล่อยผม   ผมต้องคุยกับพี่เจสให้จบเรื่องที่มันคาใจผมออกไปก่อน  ไม่อย่างนั้นแล้ว มันก็จะคอยแต่จะคิดอยู่ตลอดเวลา
             " พวกนั้นพี่แค่ควงมาให้มะนาวเห็นเอง พี่แค่จะแกล้งน้องมะนาวเองครับ...พี่ไม่ได้คบใครจริงๆนะ..." พี่เจสพยายามอธิบายให้ผมรู้
             " ก็มะนาวเห็นพี่......" ผมพูดได้เท่านั้น
             พี่เจสก็ก้มหน้าลงมาจูบผม แล้วกอดผมไว้อีก  ผมพยายามดันให้พี่ออกห่าง แต่แรงผมสู้ไม่ได้ แล้วพี่ก็กอดผมแน่นกว่าเดิม พี่จูบผมจนผมหมดแรง ร่างกายร้อนผ่าว กับเพลิงอารมณ์ อีกครั้ง ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อพี่เจสกดร่างกายให้แนบสนิทเข้ากับตัวผม
             " พี่เจสค้าบ..." ผมร้องเรียก
             " ครับ..ครับ...ว่า..ว่าไงครับ..." พี่เจสตอบผมเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน  แล้วก็ถามผมกลับ
             " พี่พอเถอะนะ วันนี้มะนาวเกือบ หมดแรงแล้ว ..." ผมบอกพี่เจสอย่างอาย...อาย...
            " แต่ก็ยังมีแรงอยู่ไม่ใช่เหรอครับ ..นะ ..นะ.." พี่เจสทำเสียงอ้อนผม  มองหน้าผม  แต่ผมไม่ทันบอก พี่เจสก็ทำต่อไปตามความรู้สึก ที่พี่คงจะหยุดไม่ได้  และผมก็ไม่ได้ห้ามการกระทำของพี่อีก
             เวลาผ่านไปพร้อมกับความสุขที่ได้รับ แต่ก็ทำให้ผมหมดแรง ผมหลับตาลง  ทีนี้ผมเจ็บไปทั้งตัวจริงๆ พี่เจสชอบขบกัดแรงๆ
ที่คอผมกระบมไปหมด  แล้วพรุ่งนี้ ผมจะทำยังไงดี ผมจะใส่เสื้อผ้าตัวไหนที่จะปกปิดร่องรอยได้หมด
              แล้วผมนึกไปถึง พี่ปะแป้งที่รอผมที่บ้าน ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ผมทำร้ายความรู้สึกที่พี่แป้งมีให้ผม แล้วพี่ก้องอีกคน แต่ผมต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง มันอาจจะทำให้ใครเจ็บปวดบ้าง แต่ผมรักพี่เจส ผมปฎิเสธ เรื่องนี้ไม่ได้ ผมจึงต้องเลือก ผมคิดว่าพี่แป้ง กะพี่ก้อง คงจะเข้าใจผมนะ
             " มะนาว..." พี่เจสเรียกผม
             " ค้าบ... " ผมขานรับ
             " พี่รักมะนาวนะครับ...." พี่เจสบอกรักผมอีกครั้ง
             " ครับ..มะนาวก็รักพี่เจส....คร้าบ .." ผมก็บอกพี่เจสเหมือนกัน
             แล้วพี่เจสก็กอดผมแน่นยื่นแขนออกจับให้ผมนอนหนุนแขนพี่ แล้วพี่ก็หอมผม จูบผม แล้วเราทั้งสอง ก็หลับไป
บทที่ 34
             ผมมารู้สึกตัว ก็เกือบจะเช้าแล้ว  รู้สึกร้อนๆ หนาวๆพี่เจส กำลังเอาผ้าชุบนํ้ามาเช็ดหน้าให้ผม  ผมมองหน้าพี่เจสก็เห็น สีหน้า
เป็นห่วงผม พี่เจสก็หยิบยามา แล้วประคองให้ผมนั่งพิงกับตัวของพี่เจส  
             จากนั้นก็เอายามาป้อนที่ปากผม  พร้อมกับเอาแก้วนํ้ามาให้ผมดื่ม  เสร็จแล้วก็จับผมให้นอนลงไป  แล้วพี่เจสก็ล้มตัวลงนอนข้างๆผม  แล้วดึงผมเข้าไปกอด เพื่อถ่ายเทให้ร่างกายผมอบอุ่น  แล้วพี่ก็บอกให้ผมนอนหลับ  สักพักผมก็หลับไป
             ผมนอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้   แต่เมื่อตอนผมรู้สึกตัวผมก็ได้ยินเสียงพี่เจสคุยกับใครสักคนอยู่  ผมลืมตามองก็ทันเห็นพี่เจสกำลังกดปิดโทรศัพท์มือถือพอดี  พี่เจสหันมามองผม  เมื่อเห็นผมตื่นพี่เจสก็เดินมาหาผม
             " ว่าไงครับ  รู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า..."  พี่เจสถามผม  เมื่อเดินมานั่งลงบนเตียงที่ผมนอนมองพี่เค้าอยู่
             " .............. "   ผมไม่ตอบ  แต่ยิ้มให้พี่เจสแทน
             " ไหนมาดูสิ  ว่าตัวยังร้อนอยู่หรือเปล่า..."  พี่เจสพูดจบก็เอามือมาแตะที่หน้าผากของผม
             " อืม...ตัวยังอุ่นๆอยู่นะ...น้องปวดหัวหรือเปล่าครับ..."  พี่เจสถามผมต่อ
             " ก็ยังปวดอยู่นิดๆค้าบ..."  ผมบอก
             " เหรอครับ...งั้นกินยาอีกชุดนึงนะครับ..."  พี่เจสพูดจบก็พยุงให้ผมนั่ง  และหันไปหยิบยามาให้ผมอีกชุดหนึ่ง  แล้วป้อนที่ปากของผมทีละเม็ด
             " พี่อ่ะ...มะนาวไม่ชอบกินยาเลยค้าบ...แค่ชุดนี้พอแล้วนะ.ไม่เอาแล้วน้า..."  ผมบอกอ้อนๆ ก็ผมไม่ชอบกินยาเลย  อีกอย่างกลัวแพ้ยาด้วยอ่ะครับ...
             " ก็น้องยังไม่หายนี่ครับ..ต้องกินยาอีกหน่อย.."  พี่เจสบอกผม
             " ไม่เอาอ่ะค้าบ...มะนาวกินชุดนี้พออ่ะ.."  ผมบอกเหมือนเดิม
             " ตกลงครับ..ชุดนี้พอครับ...เอ้านี่  กินยาก่อนอาหารก่อนนะ..."  พี่เจสยอมตามใจผม
             แล้วผมก็ยอมกินยา  ที่พี่เจสยื่นมาป้อนที่ปากของผม แล้วก็ตามด้วยนํ้าที่พี่เจสส่งตามมาให้ เมื่อกินหมดแล้ว  พี่เจสก็วางแก้วนํ้า ไว้ที่โต๊ะข้างเตียงนอน  แล้วพี่เจสก็จับให้ผมนอนเหมือนเดิม  หยิบผ้าห่มมาห่มให้ผม
             " ตะกี้พี่โทรคุยอยู่กับใครครับ..."  ผมถามพี่เจส เมื่อนึกขึ้นได้
             " คุยกับพี่มะยมครับ  พี่โทรไปบอกว่ามะนาวไม่สบาย  นอนอยู่ที่นี่  ไม่ต้องเป็นห่วง พี่จะดูแลเอง..."  พี่เจสบอกผม  ผมก็ยิ้มให้
             " ขอบคุณค้าบ..." ผมขอบคุณพี่เจส   แล้วพี่เจสก็จะลุกออกจากที่นอน  ผมก็ยกมือดึงแขนของพี่เจส ไว้
             " พี่จะไปไหนอ่ะค้าบ..."  ผมถามพี่เจส
             " เปล่าครับ...พี่แค่จะออกไปเอานํ้ามาเติมอีกครับ แล้วจะเอาโจ๊กร้อนๆมาให้มะนาวด้วยยังไงล่ะ..."  พี่เจสบอกผม
             " งั้นเหรอค้าบ..."  ผมพูด  มองหน้าพี่ทำหน้าอ้อนๆ
             " งั้นก็ปล่อยพี่ สิครับ..."  พี่เจสพูด แล้วก็ยิ้มให้ผม
             " ค้าบผม...แฮะแฮะ..ลืมอ่ะค้าบ..."  ผมหัวเราะ แล้วผมก็ปล่อยแขนพี่เจส
             " เดี๋ยวพี่มานะครับ คนดี..."   พี่พูดจบก็ก้มมาหอมแก้มผม  
             " ค้าบ...พี่มาเร็วๆน้า..."  ผมพูด  พี่เจสได้ยินก็ยิ้มให้ผม  แล้วพี่ก็เดินออกจากห้องไป
             เวลานี้ ผมรู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้อยู่อย่างนี้กับพี่เจส  ผมรู้ว่าความยุ่งยากกำลังจะตามมา  ไหนจะเรื่องพี่ปะแป้ง  แล้วพี่ก้องอีกคน  แต่ผมต้องตัดสินใจที่ต้องเลือกเพียงแค่คนเดียว  แล้วตอนนี้ผมก็เลือกแล้ว เลือกคนที่ผมรัก และ เค้าก็รักผม  ผมคิดว่าผมคงเลือกไม่ผิดคนนะ
             ผมนอนคิดอะไรเพลินได้สักพักใหญ่ๆ  พี่เจสก็เดินเข้าห้องมาพร้อมกับโจ๊กร้อนๆควันฉุย  พี่เดินมาหาผมที่เตียงนอน  พร้อมกับรอยยิ้มให้ผม  แล้ววางชามโจ๊กร้อนๆน่ากินไว้ที่โต๊ะข้างเตียงแล้วหันมาพูดกับผม
             " มะนาว มากินโจ๊กร้อนๆก่อนนะครับ เดี๋ยวจะได้กินยาหลังอาหารอีกนิดนึง... "  พี่เจสบอกผม พร้อมกับพยุงให้ผมนั่งพิงกับหัวเตียง

GBOMK

ขอบคุนคับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-16:}

imanaji

ขอบคุณครับผม

gigusa

ขอบคุนมากครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

nattan010

http://www.g4guys.com/forum-44-2.html

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

fffn

ขอบคุนมากคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

thawatchai_01

ขอบคุนค้าบบบบ               

llsjAr

ขอบคุณคับ

minone

ขอลคุนคับ

Yhoon

ตัวเลือกเยอะมากๆๆ

natthaphat.sam

ขอบคุนคราบ

pt200

ขอบคุณครับ

Verikapi

เริ่ด