++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 16

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" เร็วๆหรือว่าจะให้พี่ถอดออกให้..."  พี่สั่งอีกเมื่อเห็นว่าผมยังไม่ยอมทำตาม
           " ก็ได้ค้าบ...แต่เสื้ออย่างเดียวไม่ได้เหรอ..." ผมต่อรองอีก
           " ไม่ได้...เร็วๆ..." พี่ไม่ยอม  ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีก็เลยถอกชุดออกหมดแล้วเอามือมาปิดตรงนั้นไว้ แล้วรีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้
" เดี๋ยว ...ยังไม่เสร็จ..."  พี่เจสบอกผมอีก
           " อะไรอีกอ่ะค้าบ..."  ผมถามอย่างไม่ใว้ใจ
           " มาถอดเสื้อผ้าของพี่ด้วย..."  พี่เจสบอกผม ทำเอาหน้าผมแดงแปร๊ดเลยครับ
           " ไม่เอาอ่ะ...พี่เจสบ้า..."  ผมบอกพี่เจสก็เห็นพี่เจสทำหน้าดุ
           " เร็วๆ..."  พี่เจสสั่งผม
           " ก็ได้...พี่เจสอ่ะ...ชอบแกล้งมะนาว..."  ผมบอกพี่เจส แล้วลงมือถอดเสื้อพี่เจสออก
           " เร็วๆ...อย่าช้า..."  พี่เจสเร่งผมเมื่อเห็นว่าผมแกล้งถอดช้าๆ
           " อย่าเร่งสิ...ขี้โกง..."  ผมพูด แล้วก็ตัดสินใจดึงกางเกงวอร์มลง
           " อ้า....พี่เจสบ้า...หน้าด้าน ...หน้าไม่อาย..."  ผมร้องเสียงดังแล้วหันหน้าหนี จากไอ้ตรงนั้นของพี่เจส
           " จะหันหน้าหนีไปไหนล่ะ  ก็ชอบไม่ใช่เหรอ..."  พี่เจสพูดจบก็ล้มตัวลงมาทับผม จับผมให้หันหน้ามาแล้วก็จูบผม  ตอนแรกผมก็ดิ้นหนี  แต่แล้วไม่นานผมก็ยินยอมแต่โดยดี  พี่เจสจูบผมได้สักพัก  แล้วอยู่ๆก็มีเสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้น.....
           " ติ้ง...ต่อง...ติ้ง...ต่อง......"  เสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้น  พี่เจสไม่ยอมปล่อยผม
           " พี่เจส มีคนมาเรียก  ปล่อยน้า...ไปดูก่อน... "  ผมดันพี่เจสออก   พี่เจสจึงเงยหน้าออกจากผมแล้วสบถบางอย่างด้วยความขัดใจ  แล้วลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันช่วงล่างไว้ แล้วเดินออกไปจากห้อง  สักพักผมได้ยินเสียงประตูเปิดแล้วก็มีเสียงเดินมาที่ห้องที่ผมนอนอยู่  ไม่ใช่พี่เจสคนเดียวแต่มีคนอื่นเดินมาด้วย  ใครน้า....
           " แย่แล้ว..."  มะนาวดูตัวเองสิ  ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย...โอยไม่ทันแล้ว... ผมคิดกับตัวเอง  แล้วจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทั้งตัว ทันพอดีกับที่พี่เจส กับอีกคนเข้ามา
           " อุ้ย..."  ผมอุทานด้วยความตกใจที่เห็นคนที่เข้ามากับพี่เจส  และคนๆนั้นก็ตกใจเหมือนกันที่เห็นผมอยู่ในสภาพนี้
           " ................................ "
บทที่ 37
             " โอ้ยตายแล้ว..."  ผมอุทานด้วยความตกใจที่เห็นคนที่เข้ามากับพี่เจส และคนๆนั้นก็ตกใจ เหมือนกันที่เห็นผมอยู่ในสภาพนี้
             " พี่ก้อง..."  ผมเรียกชื่อพี่ก้องด้วยเสียงที่เบา  
             " น้องมะนาว........"  พี่ก้องก็เรียกชื่อผม  
             แล้วมองจ้องผมด้วยสีหน้าที่ผมก็บอกไม่ถูกมันปนเปกัน ทั้งโกรธ โมโห เสียใจ  ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี  ผมหันไปมองพี่เจสก็เห็นแกยืนมองเฉยๆ ก็รู้สึกน้อยใจ ที่พี่เจสไม่ยอมช่วยผมเลย  แล้วสถานการณ์อย่างนี้ จะให้ผมทำยังไงล่ะ  แล้วผมจึงหันกลับมามอง พี่ก้องอีกครั้ง....
             พอพี่ก้องเห็นผมหันมามอง  พี่แกก็เดินมาที่ผมด้วยอารมณ์ที่โกรธ   ผมคิดไม่ออก จะลุกหนีก็ลุกไปไม่ได้ ก็ร่างกายของผม มันไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น  แล้วพี่ก้องก็คงจะรู้ดี อีกทั้งพี่เจสก็พันผ้าเช็ดตัวไว้แค่ผืนเดียวด้วย  ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพี่ก้องคิดยังไงกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าของพี่เค้าอย่างนี้....
             ผมกระเถิบตัวหนีไปจนติดขอบเตียง  แล้วผมไม่รู้จะหนีไปไหนอีกก็ มุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม   ..ผมได้ยินเสียงพี่ก้องเรียกผมเสียงดังมาก
             " มะนาวออกมาคุยกับพี่ให้รู้เรื่องก่อน..."  เสียงพี่ก้องเรียกผม
             " ไม่เอา..."  ผมตะโกนตอบออกไป
             " มะนาว...ออกมาก่อน..."  พี่ก้องยังเรียกผมอีกพร้อมทั้งจับผ้าห่มเขย่า
             " ไม่เอา...เดี๋ยวมะนาวกลับก่อนแล้วจะไปคุยอ่ะ..."  ผมตะโกนบอกพี่ก้องอีก
             " มะนาวออกมาคุยกันก่อน..."  พี่เจสยังคงเรียกผม
             " น้า...น้า...พี่ก้อง...น้า..."  ผมบอกพี่ก้องด้วยเสียงอ้อนๆ
             " ออกมาก่อนสิ..."  พี่ก้องเรียกให้ผมออกจากผ้าห่มอีก
             " ก็ได้ค้าบ...พี่อย่าแกล้งมะนาวน้า...."  ผมบอกพี่ก้อง
             " อือ...ไม่แกล้ง...ออกมาก่อน..." พี่ก้องบอกผม ด้วยเสียงที่ดีขึ้น
             " ค้าบ.........."  ผมพูดจบก็ค่อยๆ โผล่หน้าออกมาทีละนิด  มองดู  ก็เห็นพี่ก้อง มองผมอยู่ หน้าแกเหมือนกลั้นยิ้มเอาไว้  แล้วผมก็หันไปมองพี่เจสก็เห็นพี่เจสยิ้มและก็ขำผม  ผมหน้าแดงแปร๊ด แล้วทำหน้างอนใส่พี่เจส  คนอะไรไม่รู้ไม่ช่วยแล้วยังมาขำอีก  แล้วจึงหันหน้ากลับมามองพี่ก้อง
            " มะนาว..ออกไปคุยกับพี่ให้รู้เรื่องก่อน  "  พี่ก้องบอกผม แล้วเอามือมาดึงแขนผมให้ลุกออกจากที่นอน
            " ไม่เอา...อย่าเพิ่งดึงมะนาว...ไม่เอา..."  ผมร้องห้าม ด้วยความตกใจ ก็ผมยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย
            " ทำไมล่ะ...ไปคุยให้รู้เรื่องก่อน..."  พี่ก้องบอกจบก็ดึงแขนผมอีก  พี่ก้องคงลืมไปว่าผมยังโป๊อยู่
            " ก็ ...มะนาวยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยค้าบ..."  ผมพูดเสียงอ่อย  แถมยังอายอีก ถ้าผมหนีได้ ผมคงหนีไปจากตรงนั้นแล้ว
            " ไหน...เสื้อผ้ามะนาวอยู่ไหน..."  พี่ก้องมองหาเสื้อผ้าของผม  แต่หาไม่เจอ  จีงมองผม  ผมก็เลยหันไปมองพี่เจส ด้วยตาละห้อย  แล้วพี่เจสก็เดินเข้ามาหา
            " ไอ้ก้อง...มึงกลับไปก่อนดีกว่า..."  พี่เจสเดินมาจับมือพี่ก้องให้ปล่อยแขนผมออก
            " ไม่...กูยังไม่กลับ  ถ้ากูกลับ น้องมะนาวก็ต้องกลับกะกูด้วย..."  พี่ก้องบอกพี่เจสเสียงดัง  แต่มือก็ยังไม่ปล่อยแขนผมออก
            " มึงก็เห็นไม่ใช่เหรอวะ...ว่ามะนาวเป็นของกูแล้ว...กูเป็นเจ้าของแล้ว...และกูก็ไม่ให้มะนาวกลับตอนนี้.."  พี่เจสพูดกับพี่ก้อง  แล้วแสดงความเป็นเจ้าของ....ผมก้มหน้านิ่งเงียบ  ไม่กล้ามองพี่ก้อง  ขอโทษครับพี่ก้อง...ขอโทษจริงๆครับ  ผมคิดในใจ
            " กูรู้...แต่กูไม่สนใจ...มะนาวออกไปกับพี่..."  พี่ก้องพูดกับพี่เจส แล้วหันมาดึงผม
            " ก็กูบอกแล้วไง  ว่ากูยังไม่ให้กลับ  ..."  พี่เจสพูดพร้อมกับคว้ามือของพี่ก้องเอาไว้ให้ปล่อยแขนผม  
            " แต่กูจะพามะนาวกลับกะกู ..."  พี่ก้องไม่ยอม
            " ไอ้ก้อง...มึงนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือยังไงวะ...ว่ามะนาวเป็นของกู แล้วกูก็ยังไม่ให้กลับ  "  พี่เจสบอกพี่ก้องด้วยเสียงที่โมโห  แล้วพี่ก้องก็มองจ้องหน้าพี่เจสด้วยสายตาที่เอาเรื่องเหมือนกัน
            ตลอดเวลาผมมองดูตลอด  พี่สองคนเห็นผมเป็นตัวอะไร  คนหนึ่งอยากให้อยู่ แต่อีกคนจะเอาไป  แล้วแย่งกัน   ผมเป็นเจ้าของตัวผมเองนะ และผมก็มีจิตใจ  พี่เค้าต้องมาถามผมสิว่าผมคิดยังงัย  แต่นี่ไม่มีใครมาถามผมเลย  ผมเริ่มมีความรู้สึกน้อยใจ แต่ผมมองคนสองคนตรงหน้าผม แล้ว  ผมคิด ...ผมต้องทำอะไรสักอย่างก่อนๆ ที่พี่ทั้งสองคนจะมีเรื่องกัน
            " พี่ค้าบ.....พี่ค้าบ...."  ผมพูดเสียงดัง  ทั้งสองคนหันกลับมามองผมพร้อมกันทันที
            " พี่อย่าเพิ่งเถียงกันเลยครับ  ทำไมไม่ถามมะนาวก่อนล่ะครับว่ามะนาวคิดยังไง..."  ผมพูดด้วยความน้อยใจ
            " ................................. "  เงียบ พี่ทั้งสองมองจ้องผม  สักพักผมก็พูดกับพี่ก้อง
            " พี่ก้อง...กลับไปก่อนนะครับ...ขอเวลามะนาวก่อน  แล้วมะนาวจะไปคุยกับพี่ก้องเองนะครับ..."  ผมบอกพี่ก้องหลังจากที่ตัดสินใจได้
            " .....มะนาว...."  พี่ก้องเรียกชื่อของผม  แล้วมองหน้าผมนิ่ง
            " พี่ก้องคร้าบ...พี่ก้องกลับไปก่อนน้า...นะคร้าบ..."  ผมอ้อนบอกพี่ก้อง
            " ....ครับ....น้องมะนาว...พี่ก้องจะกลับไปก่อน...พี่จะรอ...ครับ..."  พี่ก้องบอกผม พร้อมกับหน้าซึมๆ  แล้วพี่ก้องก็มองพี่เจส ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้อง  พี่เจสมองผมยิ้มๆ  แล้วเดินตามพี่ก้องออกไป   สักพักผมได้ยินเสียงประตูเปิด และก็ปิด  แล้วพี่เจสก็เดินกลับมาหาผม
            พี่เจสเดินเข้ามาหาผม  แล้วขึ้นมาบนเตียง พี่เจสมองผม ยิ้มให้ผมแล้วพี่เจสก็กอดผม  ผมยิ้มให้พี่เจส  ผมรู้ว่าผมผิดต่อพี่ก้อง  แต่ ผมต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง  ผมเลือกคนที่หัวใจผมบอก  ผมคงเลือกถูกนะ  แล้วผมนึกได้ก็เลยถามพี่เจส....
            " พี่เจสครับ...ทำไมพี่ถึงพาพี่ก้องเข้ามาหามะนาวอ่ะครับ...ผมสงสารพี่ก้องเค้าอะครับ   "  ผมบอกพี่เจส
            " ก็พี่จะให้มันเห็นจริงๆว่า  พี่เป็นเจ้าของมะนาวแล้ว  มันจะได้เชื่อพี่ซะที..."  พี่เจสบอกผม
            " บ้าจิ...พี่เจสดูสิเนี่ย...มะนาวอยู่ในสภาพนี้นะ  ไม่มีผ้าติดตัวสักชิ้น..."  ผมบอกพี่เจสอย่างเคืองๆ
            " ไหนดูซิว่าไม่มีเสื้อผ้าติดตัวจริงหรือเปล่า..."  พูดจบพี่เจสก็ดึงผ้าห่มของผมออก โดยที่ผมไม่ได้ระวัง
            " อุ้ย...อ้ายพี่เจสบ้า...แกล้งมะนาวอีกแล้ว  "  ผมร้องแล้วว่าพี่เจส พร้อมกับเอามือมาปิดตรงนั้นไว้  แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้ง ที่อยู่ๆพี่เจสก็กระโจนขั้นมาคล่อมตัวผมไว้ แล้วนอนทับผม
            " พี่เจส...ตัวหนักแล้วยังมาแกล้งมะนาวอีก...หนักน้า...เดี๋ยวกระดูกหักพอดี..."  ผมร้องว่าพี่เจส
            " ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่รักษาให้เอง..." พี่เจสพูดจบก็ก้มลงจูบผม สักพักก็ถอนปากออก แล้วพูดกับผม
            " ทำไมนะอยู่ใกล้มะนาวแล้วพี่อดใจไม่ได้สักทีเลย...เฮ้อ..ว่าแล้วก็ต้อง........................"  
            " อ้า" ...
บทที่ 38
             " ฮัลโหล...คร้าบ...พี่มะยมคร้าบ..."  ผมโทรหาพี่มะยม และก็ทักทายเมื่อพี่มะยมมารับโทรศัพท์แล้ว
            " ว่าไง...ไอ้ตัวแสบ...คิดถึงพี่แล้วเหรอ ป่านนี้ถึงค่อยได้โทรมาหาพี่น่ะ..."  พี่มะยมพูดเหมือนน้อยใจผม ที่หลายวันผมไม่ได้
โทรหาพี่ชายสุดที่รักเลย
            " พี่มะยมอ่ะ...น้อยใจมะนาวเหรอคร้าบ...มะนาวขอโทษคร้าบ..."  ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่ พี่มะยมน้อยใจผม
            " พี่ไม่ได้น้อยใจหรอก...แค่คิดว่าน้องลืมพี่ชายคนนี้ไปซะแล้ว..."  พี่มะยมยังพูดให้ผมรู้สึกแย่ไปอีก
            " พี่อ่ะ...มะนาวขอโทษคร้าบ...อย่าโกรธมะนาวน้า..ทีหลังมะนาวไม่ทำอย่างนี้แล้วคร้าบ..."  ผมบอกขอโทษพี่มะยมอีกครั้ง เพื่อให้พี่มะยมรู้สึกดีขึ้น  ผมพูดแล้วก็หันไปมองพี่เจสด้วย  ก็เห้นพี่เค้ามองผมอยู่....
            " บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้โกรธ...ว่าแต่เราน่ะ..จะกลับบ้านเมื่อไหร่ล่ะ..."  พี่มะยมเปลี่ยนเรื่องพูด จนผมตามแทบไม่ทัน
            " คร้าบ...ก็มะนาวจะโทรไปบอกพี่แหละคร้าบ..ว่าคืนนี้มะนาวจะกลับไปนอนที่บ้านคร้าบ..."  ผมบอกพี่มะยม  หันไปก็ยังเจอพี่เจส นั่งหน้าบึ้งมองผมอยู่
            แต่ที่ผมจะกลับก็เพราะ นึกได้ ว่าพรุ่งนี้ ผมต้องไปเรียน  แล้วเสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาที่นี่ด้วย  ผมเลยต้องกลับไปบ้าน
            " ดีแล้ว..กลับมานอนที่บ้านเราดีกว่า  อยู่ที่นั่นเราก็ไปรบกวนเค้าให้วุ่นวายไปด้วย... แล้วตอนนี้น้องหายดีแล้วหรือยังล่ะ..."   
พี่มะยมถามผมถึงอาการเจ็บป่วยของผม
            " ก็ดีขึ้นมากแล้วคร้าบ...แต่ยังไอ เจ็บคออยู่อีกนิดหน่อยคร้าบ..."  ผมบอกกับพี่มะยม
            " เออ..หายแล้วพี่ก็ได้หมดห่วง...แล้วไปนอนที่บ้านไอ้เจสน่ะ...มันดูแลน้องดีหรือเปล่าล่ะ..."  พี่มะยมถามผม
            " ก็...ดีคร้าบ...แต่พี่เจสเค้าชอบแกล้งมะนาวอ่ะ...ไม่ค่อยได้หลับได้นอนเลยคร้าบ..."  ผมพูดออกไปอย่างนี้ ก็เพราะจะแกล้งพี่เจสเค้าอ่ะครับ  ก็เห็นนั่งหน้ามุ่ยมองผมอยู่ได้  ไม่รู้อารมณ์เสียเรื่องอะไร  แต่แทนที่พี่เจส ได้ยินผมพูดอย่างนั้น แทนที่จะโมโหที่ผมไปฟ้องพี่มะยม  พี่เจสกลับเปลี่ยนสีหน้าเป็นเจ้าเล่ห์ใส่ผม แถมยังยิ้มให้ด้วย.... โอย...ผมตามอารมณ์พี่เค้าไม่ทันเลย
            " อ้าว...มันแกล้งอะไรน้องล่ะ...ให้พี่ไปจัดการมันเอามั้ย..."  พี่มะยมพูดกับผมอย่างโมโห  ก็คงเพราะเป็นห่วงผมนั่นแหละ
            " ไม่...ไม่ต้องหรอกคร้าบ...พี่เค้าแค่..แค่..."  ผมพูดได้เท่านี้ เพราะนึกอะไรไม่ออกว่าจะบอกพี่มะยมยังไงดี  หันไปมองก็เห้นพี่เจสยักคิ้วให้ผมอีก
            " แค่อะไร...มันทำอะไร บอกพี่มาซิ..."  พี่มะยมยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม
            " ก็แค่...แค่นอนกรน เสียงดังมากเลยคร้าบ...ไม่เชื่อพี่ลองมาฟังเสียงกรนตอนพี่เจสเค้านอนหลับดูสิคร้าบ..."  ผมบอกแล้วถอนหายใจอย่างแรง เมื่อนึกหาเหตุผลออก
            " อ๋อ...เสียงกรนหรอกเหรอ...อืม..แล้วน้องจะกลับมาตอนกี่โมงล่ะ..ตอนนี้พี่ก็อยู่ข้างนอกซะด้วย..."  พี่มะยมบอกผม  ผมเห็นพี่เจสเดินเข้ามาหา แล้วก็กอดผมแน่น  
            " ก็คงจะดึกนิดนึงคร้าบ...ถ้าพี่มีธุระก็ไม่ต้องรีบกลับมาก็ได้นะคร้าบ...มะนาวอยู่คนเดียวได้ครา...คร้าบ..."  ผมบอก เสียงตะกุกตะกัก ก็รู้สึกจักจี้มาก  เพราะพี่เจสเอาปากมาเม้มที่ติ่งหูผมเล่นอ่ะครับ
            " เอาอย่างนั้นเหรอ..เออก็ได้  พี่คงจะกลับไปถึงดึกๆ...เออลืมบอก ที่บ้านมี..."  พี่มะยมบอกผมได้แค่นั้น
            " พี่มะยมคร้าบ..เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคร้าบ..แค่นี้น้า..."  พูดจบผมก็กดปิดเครื่อง  ก็เพราะพี่เจสลามมาที่ต้นคอของผม  ถ้าผมคุยต่อ ผมต้องหลุดเสียงอะไรออกไปแน่เลย
            " อ้าว..ไม่คุยต่อแล้วเหรอครับ..."  พี่เจสพูด ทั้งๆที่พี่เค้ายังคงวุ่นวายอยู่ที่ต้นคอของผม
            " พี่เจสคร้าบ...หยุดก่อนคร้าบ...ไม่เอาแล้ว..."  ผมบอก และก็ดันพี่เค้าออกไป แล้วผมก็วิ่งหนีรอบเตียงนอน
            " มานี่ซะดีๆ  จะหนีไปไหน...มาให้กอดซะดีๆ..."  พี่เจสแกล้งทำเสียงน่ากลัว  พี่เค้าแหย่ผม  แล้วก็เดินเข้ามาหาผม
            " ไม่เอา  อยากกอดก็ต้องจับให้ได้สิ..."  ผมพูดจบก็วิ่งหนีไปอีกทาง  โดยมีพี่เจสกระโดดอ้อมมาดักข้างหน้า  แล้วคว้ามือ
ของผมไว้  พี่เจสดึงผมเข้ามาหาตัว  แล้วก็กอดผมแน่น
            " จับได้แล้ว...ไหน..ขอหอมอีกทีซิ..."  พี่เจสพูดจบก็จะหอมแก้มผม  แต่ผมดันพี่เค้าไว้
            " พี่คร้าบ...พอแล้ว  มะนาวเหนื่อยแล้วอ่ะคร้าบ..."  ผมบอกแล้วก็หายใจอย่างแรง  ก็มันเหนื่อยอ่ะครับ..
            " ก็ได้ ไม่แกล้งแล้ว  งั้นให้พี่หอมแก้มก่อนนะ..."  พี่พูดจบ  ผมก็เอียงแก้มให้...พี่เจสก็หอมแก้มผมอย่างแรง
            " พอแล้วคร้าบ..เดี๋ยวแก้มมะนาวก็ชํ้าพอดี...พี่เจสอ่ะหอมแรงจังคร้าบ.."  ผมบอก  แล้วก็ยิ้มให้
            " ก็มันหมั่นเขี้ยวนี่ครับ..."  พี่เค้าบอกผม  แล้วก็หอมแก้มผมอีกที  เสร็จแล้ว พี่ก็มองหน้าผม  แล้วก็ถามผม
            " ตกลงคืนนี้มะนาวจะกลับไปนอนที่บ้านใช่ไหมครับ..."  พี่เจสถาม
            " ใช่คร้าบ...เนี่ยอยู่กับพี่เจสนานจนพี่มะยมน้อยใจแล้วอ่ะ..."  ผมบอกกับพี่เจส
            " เหรอครับ...งั้นก็ได้  แต่พี่ไม่อยากให้มะนาวไปนอนทีอื่นเลยครับ..."  พี่เจสพูดอ้อนๆ กับผม
            " แหม...ก็ที่นั่น มันก็บ้านของมะนาว ไม่ใช่ที่อื่นสักหน่อย..."  ผมแย้ง
            " นั่นแหละ...แต่..ก็ได้ครับ..."  พี่เจสพูดแล้วทำหน้ามุ่ย  แบบว่าจำใจ
            " คร้าบ...ขอบคุณคร้าบ..."  ผมบอกขอบคุณ
             แล้วหลังจากนั้น ผมก็บอกพี่เจสว่าจะอาบนํ้าเพราะรู้สึกเหนียวตัว  พี่เจสก็ยอมแต่โดยดี  แล้วบอกว่า จะไปส่งผมตอนดึกๆ  ตอนแรกผมก็จะแย้ง แต่พอนึกอีกทีก็ไม่ว่าอะไร  แล้วพี่เจสก็เดินไปเปิด ทีวีดู  ส่วนผมก็เข้าไปอาบนํ้า  
            เกือบเที่ยงคืนแล้ว  ผมบอกให้พี่เจสขับรถไปส่งผมที่บ้าน  ก็เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปเรียน ตอนแรกก็คุยกันรู้เรื่องแล้ว  แต่พอผมบอกว่าให้ไปส่งที่บ้านได้แล้ว พี่เจสก็เกิด ไม่ยอมอีก   พี่เค้าหน้าบึ้งใส่ผม  พี่เจสไม่อยากให้ผมกลับมาบ้าน
            " มะนาวค้างกับพี่อีกคืนเถอะนะ...นะ..มะนาว..."  พี่เจสพูดอ้อนผม...
            " ไม่เอา...มะนาวจะกลับบ้าน..."  ผมพูดปฎิเสธพี่เจส  ต้องไม่ใจอ่อน ผมบอกตัวเอง
            " อย่ากลับเลยนะ...น้องมะนาว..."  พี่เจสอ้อนผมอีก  
            " ไม่...มะนาวจะกลับบ้านอ่ะครับ...มะนาวเบื่อพี่เจสแล้วอ่ะ..."  ผมพูดแกล้งแหย่พี่เค้า   แล้วก็ได้ผล  พี่เจสหน้าเสียเลย
            " มะนาวเบื่อพี่จริงๆเหรอครับ..."  พี่เจสพูดอย่างน้อยใจ
            " .......คับ......"  ผมพูดพร้อมผงกหัวไปด้วย  ผมมองหน้าพี่เจสก็เห็นพี่เจสทำหน้าเศร้า
            " ทำไมล่ะครับ...มะนาวไม่รักพี่แล้วเหรอ ถึงได้เบื่อพี่ง่ายๆอย่างนี้..."  พี่เจสพูดกับผม
            " ครับ...มะนาวไม่รักพี่เจสแล้ว...ก็พี่เจสพูดไม่เข้าใจอ่ะ..."  ผมบอกพี่เจสแล้วแกล้งหันหน้าไปทางอื่น  แอบยิ้มนิดนึง
            " มะนาว..."  พี่เจสพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบเสียง ผมจึงหันไปมองก็เห็นพี่เจสมองหน้าผมอยู่ด้วยแววตาเศร้า  ผมเองก็ตกใจไม่คิดว่าพี่เจสจะเป็นแบบนี้  ไม่แกล้งก็ได้อ่ะ...อดสงสารไม่ได้ซักที...
            " พี่เจสคร้าบ..."   ผมเรียก  พี่เจสมองตาผม  แล้วผมก็เดินเข้าไปหาพี่เค้า  ยื่นมือไปกอดเอวพี่เอาไว้และ ก็เอาหน้าไปซุกแนบอกพี่เค้า
            " ขอโทษค้าบ...มะนาวแค่แกล้งแหย่พี่เจสอ่ะคร้าบ...อย่าโกรธมะนาวน้า..."  ผมพูดอ้อนพี่เจส  ก็ผมกลัวพี่เค้าโกรธเอาอ่ะคับ
            " นี่...มะนาวแค่แกล้งพี่เหรอครับ... "  พี่เจสพูดกับผม
            " ....................... "  ผมไม่ตอบ ได้แต่พยักหน้ากับอกอุ่นๆของพี่เจส
            " ร้ายนักนะเราน่ะ..."  พี่เจสพูดจบก็เอามือมาขยี้หัวผม  
            " พี่เจสอ่ะ หัวมะนาวยุ่งหมดแล้ว เดี๋ยวไม่น่ารักกันพอดี..."  ผมพูดแล้วเอามือปัดมือพี่เจสออก
            " ก็ดีน่ะสิ...ไม่น่ารักน่ะ..จะได้ไม่มีคนมาแย่งมะนาว ไปจากพี่..."  พี่เจสบอกผม
            " อือ..............."  ผมไม่ตอบพี่เจสแต่กอดพี่เจสแน่นกว่าเดิมอีก
            " นี่ยังดีนะที่มะนาวแค่แกล้งพี่  ถ้ามะนาวไม่รักพี่จริงๆ แล้วพี่จะทำยังไง...พี่คงแย่แน่ๆเลยครับ..."  พี่เจสบอกผม
            " ไม่หรอกคร้าบ...มะนาวต่างหากที่กลัวพี่ไม่รักมะนาวอ่ะคร้าบ..."  ผมบอกพี่เจสแล้วก็เอาหน้าซุกอกพี่เค้าแน่นๆอีก...ไอ้มะนาวเอ้ย...จะแกล้งเค้าดันกลัวเค้าโกรธอีก
            " แล้วมะนาวรักพี่หรือเปล่าล่ะครับ..."  พี่เจสถามผม
            " ก็...ก็รักสิคร้าบ..."  ผมบอกพี่เจสอย่างอายๆ
            " ไม่เชื่อครับ..."  พี่เจสพูด
            " รักจริงๆคร้าบ..."  ผมพูดยืนยันคำตอบเดิม
              " งั้น...ต้อง..."  พี่พูดไว้แค่นั้น ผมจึงเงยหน้ามองพี่เจส
            " ต้องอะไรคร้าาบ..."  ผมถาม
            " ต้องมาหอมแก้มพี่ก่อน..."  พี่พูดจบก็เอียงแก้มให้ผม  
            " .....จุ๊บ........."  ผมจุ๊บที่แก้มพี่เจส แล้วก็หอมพี่เจส
            " พี่ก็รักมะนาวมากครับ..."  พี่บอกผม แล้วจับผมให้หันหน้ามา พี่เจสก็หอมแก้มผม  ยืนยันคำตอบที่ให้ไว้
            พี่เจสพารถมาหยุดที่หน้าบ้านของผมบ้านเงียบก็นี่มันดึกขนาดนี้นี่นะ  ผมมองดูที่จอดรถก็เห็นรถพี่มะยมจอดอยู่ พี่มะยมคงนอนหลับไปแล้ว

GBOMK

ขอบคุนคับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-38:}

imanaji

ขอบคุณครับผม

gigusa

ขอบคุนมากครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

nattan010

ขอบคุณครับผม

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

fffn

ขอบคุนมากคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

minone

ขอบคุนคับ

Yhoon

natthaphat.sam

ขอบคุนครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

หวานซะ

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ