++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 25

tanya · โพสต์ 2012-12-31 16:08:58

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2012-12-31 16:17

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2012-12-31 16:15

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" พี่เจส..ไม่เอา..ปล่อยน้า...ปล่อยจิ..." ผมดิ้นไป พูดไป ทุบหลังพี่เจสไป ก็ที่จริงอายอ่ะค้าบ...แค่เล่นตัวไปอย่างนั้นเอง
            " เรื่องอะไรพี่จะปล่อยล่ะ...ฮ่าฮ่า...." พี่เจสบอกแล้วหัวเราะอย่างเป็นผู้ชนะ
            " พี่เจสอ่ะแกล้งมะนาวอีกแล้ว...."  ผมพูดออกไปเหมือนบ่นกับตัวเองแหละ แต่ก็เลยตามเลย อ่ะค้าบ....คิกคิก.........
            "..................................... "
บทที่ 59
            เช้าวันนี้ผมตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีคนมาจูบผม  ลืมตามองก็เห็นคนที่ผมรักเค้ามากมาย ก้มมองผมอยู่พร้อมกับรอยยิ้มที่ยิ่งทำให้ผมมีความสุขมากกว่าเดิม
            " พี่เจสอ่ะค้าบ...แกล้งมะนาวตั้งแต่เช้าเลยน้า..."  ผมพูดยิ้มๆ
            " ไม่ได้แกล้งซักหน่อย  แล้วนี่กี่โมงแล้วล่ะ...รู้มั้ยครับ..." พี่เจสบอกผม
            " ไม่รู้สิค้าบ กี่โมงแล้วอ่ะครับ..."  ผมถาม
            " เกือบ 10 โมงเช้าแล้วนะ...นอนขี้เซาเลยนะเราน่ะ.."  พี่เจสแหย่ผม
            " จะไม่ให้มะนาวขี้เซาได้ยังไงล่ะ...ก็เมื่อคืนโดนใครก็ไม่รู้มาแกล้งเกือบทั้งคืนเลยอ่ะ..."  ผมบอกอายๆ
            " ก็พี่อดใจไม่ไหวนี่ครับ..."  พี่เจสบอกผมมองผมสายตาเจ้าเล่ห์อีกละ
            " เห็นหรือเปล่าล่ะ ว่าใครเป็นคนทำให้มะนาวนอนขี้เซาอ่ะครับ.."  ผมพูดย้อนพี่เจส
            " ก็ได้...พี่ผิดเองก็ได้ ยอมรับผิดแล้วคร้าบ...ให้มะนาวลงโทษอะไรพี่ดีน้า..."  พี่เจสพูดแล้วทำท่า กำลังนึกอะไรอยู่
            " ก็ให้มะนาวนอนหลับต่อสิค้าบ..."  ผมบอก
            " ไม่เอาครับ...ไม่ให้นอนแล้ว  เอาเป็นว่า..."  พี่เจสหยุดพูดแค่นั้น
            " เอาเป็นว่าอะไรครับ.."  ผมถาม
            " ก็เอาเป็นว่า....อย่างนี้ไงล่ะ..."  พูดจบพี่เจสก็ก้มลงมาหอมแก้มของผม
            " พี่เจสค้าบ...ไม่เอาอ่ะ...ให้มะนาวล้างหน้าก่อนสิค้าบ..."  ผมพยายามบอก
            " ไม่ต้อง แค่นี้มะนาวก็หอมแล้ว..."  พี่เจสบอก
            " ไม่เอาค้าบ...สกปรกจะตายไป..."  ผมบอก
            " ก็ได้...มะนาวไปอาบนํ้า เสร็จแล้วพี่จะพามะนาวไปที่ที่หนึ่ง..."  พี่เจสบอกผม ให้สงสัย
            " ไปที่ไหนล่ะครับ...พี่เจสบอกหน่อยสิครับ..."  ผมอ้อนด้วยความอยากรู้มาก
            " ไม่บอกหรอกครับ...เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองน่า..."  พี่เจสก็ไม่ยอมบอกผมอีก
            " ก็ได้ เดี๋ยวมะนาวไปอาบนํ้าก่อนนะครับ...ไม่นานหรอกค้าบ..."  ผมบอก แล้วรีบลุกเดินไปเข้าห้องนํ้า
            ผมคิดว่าพี่เจสจะพาผมไปไหนกันนะ  คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก  ผมก็เลยรีบอาบนํ้า  ผมอาบเสร็จเร็วกว่าเดิม  เพราะในเวลาปกติผมใช้เวลาอาบนานมาก  และที่ผมอาบนํ้าเร็วก็เพราะว่าผมอยากจะไปที่พี่เจสบอก มากอ่ะครับ...อยากรู้ว่าจะไปไหนกันแน่....
            พี่เจสพาผมออกมาจากบ้าน  แล้วมุ่งเข้าสู่ใจกลางเมือง  ซึ่งอย่างที่รู้ การจราจรติดขัดมาก... พี่เจสหัน มามองผมเป็นระยะ พอผมหันไปเจอ  ก็เห็นพี่เจสยิ้มให้ผม  ตอนนั้นผมคิดว่าพี่เจสแปลกๆ  ชอบมองผมบ่อยๆ
            แล้วพี่เจสก็ขับรถ เลี้ยวไปที่ถนนอีกสาย  หลังจากที่ฝ่าการจราจรที่ติดขัดออกมาได้ แต่มาได้ไม่ไกลกว่า
เดิมสักเท่าไหร่ก็ต้องมาเจอกับการจราจรที่ติดขัดเหมือนเดิม พี่เจสขับรถไปเรื่อยๆ ส่วนผมก็เปิดเพลง ฟัง แล้วก็ร้องตาม  ก็ผมไม่รู้จะทำอะไรดีนี่ครับ...ถ้านั่งอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ ผมก็คงนั่งหลับไปแน่ๆเลย
            และผมก็นึกได้ ว่าที่เบาะนั่งข้างหลังของผมมีถุงขนมจุกจิกมากมายหลายถุง  ซึ่งผมมักจะชอบ ไปซื้อมาใส่ไว้ในรถเวลาไปไหนไกลๆ หรือเวลารถติดแล้วไม่รู้จะทำอะไรดีอย่างตอนนี้ ที่ผมเป็นอยู่ ก็จะหยิบ ขนมออก มากินเล่น...ผมก็เอี้ยวตัวไปที่เบาะหลัง  แล้วก็หยิบถุงใหญ่ที่ใส่ขนมต่างๆมากมายมาที่ด้านหน้า  ผมเปิดถุง มองดูขนม ว่ามีอะไรบ้างและผมก็เลือก ปลาเส้น เอาออกมา แล้วก็ฉีกถุง หยิบออกมาเห็นพี่เจสมองผมยิ้มๆ ผมเห็นก็เลยถาม
            " พี่เจสครับ...พี่อยากกินหรือเปล่าครับ..."  ผมถาม
            " อยากกินสิครับ...พี่เห็นมะนาวกินแล้วก็อยากกินมั่ง..."  พี่เจสบอกผม
            " งั้น  เดี๋ยวมะนาวหยิบให้พี่กินนะ  "  ผมบอก เมื่อพี่เจสออกรถพอดี
            " ครับ..."  พี่เจสพูด  แต่ตาก็มองทางข้างหน้า
            " เอ้า...พี่เจสอ้าปากสิครับ..."  ผมบอก
            คนฟังก็อ้าปากตามที่ผมบอก  ผมก็หยิบปลาเส้นป้อนที่ปากพี่เจส  พี่เค้าก็กินไปเรื่อยๆ  ผมก็หยิบป้อน ไปเรื่อยๆ พี่เจสกินเร็ว จนผมหยิบแทบไม่ทัน แล้วอยู่ๆก็คิดอะไรได้ ผมก็หยิบปลาเส้นออกมาทีละเส้น แล้วก็มัดต่อ กันยาวๆ  เมื่อยาวได้ที่แล้วก็หยิบใส้เข้าปากของพี่เจส
            พี่เจสก็เคี้ยวไปเรื่อยๆ  แล้วก็หันมามองผมเป็นระยะๆ  ผมก็ยิ้มให้  แต่พี่เจสก็กินเข้าไปจน ปลาเส้น ที่ผมมัดไว้ทีละเส้นเต็มถุง  ก็หมดลงไปโดยที่ผมยังไม่  ได้กินเข้าไปเลยสักเส้น  แล้วผมก็เลือกขนมอื่นขึ้นมาหยิบกิน  พี่เจสก็บอกผมว่า อยากกินด้วย แล้วผมก็ป้อนใส่ปาก ให้พี่เจสกิน  จนขนมถุงนั้นหมดอีก และก็ตามมาอีกหลายถุง
            หลังจากที่พี่เจส ไม่กินขนมแล้ว  ผมก็นั่งกินคนเดียว ฟังเพลงไปด้วย แล้วอยู่ๆ ก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้  แล้วนานขนาดไหนก็ไม่รู้ด้วย  แล้วผมมารู้สึกตัวเมื่อ ถูกพี่เจสเอามือมาขยี้หัวผม  แล้วก็เรียกผมด้วย
            " มะนาว...มะนาว ตื่นได้แล้วครับ..." พี่เจสเรียกผม
            " อือ..."  ผมส่งเสียงเบาๆ  แต่ยังไม่ตื่นดี
            " น้องมะนาวค้าบ...ตื่นได้แล้วค้าบ...ถึงแล้ว..."  พี่เจสเรียกผมอีก
            " อือ...ค้าบ...ถึงแล้วเหรอค้าบ..."  ผมพูดเบาๆ
            " ใช่แล้วครับ...ถึงแล้ว..."  พี่เจสบอกผม
            ผมยืดตัวขึ้นนั่งตรงมองออกไป ก็เห็นว่ารถได้จอดอยู่ในที่จอดรถ ซึ่งอยู่ติดกับบ้านหลังใหญ่  บ้านหลังนี้สวยมาก มีบริเวณบ้านที่กว้างขวาง มีสนามหญ้ารอบๆ.. แล้วที่นี่เป็นบ้านของใครกันนะ.. สงสัยคงจะเป็นบ้านของเพื่อนพี่เจส...ผมคิด...
            " เอ้า...ลงไปกันได้แล้ว...พวกเค้ารอเรามานานแล้ว..."  พี่เจสบอกผม
            " ครับ...เอ๊ะ..เดี๋ยวก่อน  พี่เจสครับ..พวกเค้าเป็นใครกันเหรอครับ ถึงได้มารอเราอ่ะครับ.."  ผมถามด้วยความสงสัยหลังจากที่นึกตามที่ผมได้ยินที่พี่เจสพูดได้
            " อยากรู้ก็รีบลงมาสิครับ...เข้าไปมะนาวก็รู้เองแหละครับ..."  ผมได้ยินพี่เจสพูด ก็เลยรีบลงจากรถ
            " เรียบร้อยแล้ว งั้นเราก็เข้าไปข้างในกันเถอะ..."  พี่เจสบอกผม แล้วจับมือผมเดินเข้าไปข้างในบ้าน ผมก็เดินตามไป
            เมื่อเข้าไปข้างในบ้าน ก็พบป้าคนหนึ่งกำลังเดินออกมา  พอเห็นพี่เจส ป้าคนนั้นก็ยิ้มให้พี่เจส แล้วก็ยิ้มให้ผมด้วย  ผมรีบสะบัดมือพี่เจสให้ปล่อยมือของผมออก  พี่เจสก็ปล่อยมือผมแต่โดยดี  แล้วพี่เจสก็พูดกับป้าคนนั้น
            " ป้าศรีคร้าบ...คุณ...อยู่หรือเปล่าคร้าบ..."  พี่เจสถามป้าคนนั้น
            " ท่านรออยู่ข้างในแน่ะค่ะ..."  ป้าศรีบอกพี่เจส
            " ครับ..ขอบคุณครับ  แล้วป้าหายป่วยแล้วหรือยังครับ"  พี่เจสกล่าวขอบคุณป้าศรี แล้วก็ถาม
            " ก็หายดีแล้วค่ะ..."  ป้าศรีบอก
            " ครับ...งั้นผมขอไปหา..คุณ..ก่อนนะครับ..."  พี่เจสบอก  แล้วก็จับมือผมดึงให้ผมเดินตาม
            ผมพยายามจะแกะมือออก แต่ไม่สำเร็จ ผมหันไปมองป้าศรี ก็เห็นป้าเค้ายิ้มให้ผม  แล้วผมก็เลยยิ้มแหยๆ  ก็อายน่ะครับ...ผมเดินตามพี่เจสเข้าไปในห้องใหญ่ห้องหนึ่ง คงจะเป็นห้องรับแขก  ที่โต๊ะ ผมเห็นผู้หญิงวัยกลางคน นั่งอยู่ที่โซฟารับแขกสีสวย
บทที่ 60
            ...พี่เจสยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น ซึ่งกำลังยิ้มรออยู่แล้ว พี่เจสเห็นก็ดึงมือผมให้เดินตามเข้าไป หาผู้หญิงสวย คนนั้น...
            " มัม..ผมพามะนาวมาหาแล้วครับ..."  พี่เจสพูดกับผู้หญิงสวยคนนั้น
            " มัม...แม่ของพี่เจส..."  ผมพูดออกมาเสียงเบาๆกับตัวเอง แล้วขืนตัวเองเอาไว้ไม่เดินต่อ ตามแรงดึงของพี่เจส
            ก็ตกใจมากอ่ะครับ  ไม่คิดว่าพี่เจสจะพามาหาแม่ของพี่เค้า  ความคิดตอนนั้นมันสับสนไปหมด  ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงดี แล้วผมก็ไม่รู้ว่าแม่ของพี่เจสจะคิดยังไงกับผม  และเรื่องของผมกับพี่เจสล่ะ  ก็ถ้าพี่เจสบอกให้ผมรู้ก่อนสักนิด ผมก็คงจะได้มีเวลาเตรียมตัวและก็เตรียมใจให้พร้อมมากกว่านี้
            " มะนาวครับ...มากับพี่สิครับ..ไม่ต้องกลัว  "  พี่เจสบอกผมให้เดินตามไป
            " พี่เจสครับ..."  ผมเงยหน้าขึ้นไปมองพี่เจส หน้าตาบ่งบอกว่าผมตกใจ และก็คงจะกลัวมากจริงๆ พี่เจสจึงปลอบผม
            " มะนาว..มากับพี่ ไม่ต้องกลัวหรอกครับ...มัมใจดี  และมัมก็รู้เรื่องของเราหมดแล้ว  เชื่อพี่นะครับ..."  พี่เจสบอกผม และก็จูงมือผมให้เดินตามเข้าไปหามัมที่นั่งมองผมยิ้มๆ
            " สวัสดีครับ...คุณป้า.."  ผมก้มหัวไหว้อย่างสวยงาม ก็จะให้ผมเรียกว่าอย่างไรล่ะครับ
            " จ๊ะลูก...เข้ามานี่เร็ว  มาใกล้ๆหน่อย..."  แม่พี่เจสเรียกผมให้เข้าไปนั่งข้างท่าน
            " เอ่อ...ครับ.."  ผมหันไปมองพี่เจสก็เห็นพี่เค้า พยักหน้าให้ผมเข้าไปนั่งข้างมัม  ผมก็นั่งลง
            " ทีหลัง ห้ามเรียกป้านะลูก "  มัมบอกผม
            " แล้ว...เอ่อ..ให้มะนาวเรียกว่าอะไรล่ะครับ..."  ผมถาม กล้าๆกลัวๆ
            " ก็เรียก..มัม..ตามเจสก็ได้นะลูก..."  มัมบอกผม หันไปมองเห็นพี่เจสยิ้มให้ผม
            " ไหนขอมัมดูหน้าใกล้ๆหน่อยซิ..."  มัมอนุญาติให้ผมเรียก มัมเหมือนที่พี่เจสเรียก แล้วมัมก็ ็เอามือมาจับหน้าของผม  แล้วจ้องมองดูผมมัมมีสีหน้ายิ้มแย้ม อย่างคนที่ถูกใจอะไรสักอย่าง
            " .............. "  ผมไม่ได้พูดอะไร  แต่ก็ยอมให้มัมสำรวจตัวผม แต่โดยดี
            " อย่างนี้นี่เอง...ว่าทำไมเจสถึง ชอบลูก มาก รู้ไหมว่า พี่เค้าเอาแต่ชมเราอย่างนั้นอย่างนี้ บอกว่ามะนาวน่ารัก  ถ้ามัมเห็นรับรองจะต้องชอบ  มัมได้ยินบ่อยจนทนไม่ไหว จนต้องบอกให้พาลูกมะนาวมาหาให้ได้  "  มัมบอกให้ผมรู้ว่าพี่เจสชอบเล่าเรื่องของมะนาวให้มัมฟังบ่อยๆ
            " ครับ..."  ผมพูดได้แค่นั้น เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี  โดยที่มีมือของมัมยังคงสำรวจหน้าตาของผมอยู่
            " แล้วมัมคิดว่า เป็นอย่างที่ ผมบอกหรือเปล่าล่ะครับ..."  เสียงพี่เจสพูดแทรกเข้ามา
            " ไม่เหมือนที่บอกเลย... "  มัมพูด  ผมหันไปมอง เห็นพี่เจสหน้างอ  ก็แอบขำในใจ ก็ไม่เคยเห็นพี่เจสทำหน้าตาอย่างนี้มาก่อนอ่ะครับ
            " มัมไม่ชอบเหรอครับ..."  พี่เจสพูดกับมัม...
            " หึหึ...ใครว่าล่ะ...รู้หรือเปล่า ว่า มัมถูกใจน้องมะนาวมากเลยรู้ไหม  " มัมพูดกับพี่เจส  แต่หันมายิ้มให้ผม
            " ............ " ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มแหยๆอย่างเดียว
            " ที่มัมบอกกับเจสว่าไม่เหมือนที่เจสบอก ก็เพราะว่า มัมเห็นว่าน้องมะนาวของเจสน่ะ... น่ารักกว่า ที่เจสได้บอกกับมัมเอาไว้อีกน่ะ "  มัมพูดต่อ  ผมหันไปมองพีเจสก็เห็นพี่เค้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ดีใจจนออกนอกหน้า
            " เห็นไหมล่ะครับ  อย่างที่เจสบอกมัมใช่หรือเปล่าล่ะครับ..."  พี่เจสพูดกับมัม  แต่ตามองผม
            " ใช่แล้วจ๊ะ..."  มัมหันมายิ้มให้ผม  ส่วนผมอ่ะ ก้มหน้า ไม่มองใครเลยครับ...ก้ทั้งเขินทั้งอายอ่ะ
            " เจสเราน่ะ ชมจนน้องเราเค้าเขิน จนทำอะไรไม่ถูกแล้ว..."  มัมว่าพี่เจส
            " ฮ่าฮ่า...มะนาวค้าบ...โชว์ฝีมือทำอาหารให้มัมชิมหน่อยสิครับ..."  พี่เจสบอกผม แล้วก็หัวเราะที่ได้ยินมัมพูด
            " ครับ..ครับ..."  ผมพูดติดๆขัดๆ แต่มองพี่เจสตาเขียวเลย  ฝากเอาไว้ก่อนนะที่ไม่บอกอะไรผมเลย
            " น้องมะนาวจ๊ะ...ทำตัวตามปกติเถอะ  คิดว่าเป็นบ้านของหนูเองแล้วกันนะจ๊ะ..มัมอนุญาติ.."  มัมบอกผม
            " ...เอ่อ... "  ผมพูดไม่ออก
            " เอ๊ะ..แปลกแฮะ  ปกติเห็นพูดไม่หยุด แล้ววันนี้ทำไมกลายเป็นใบ้ไปได้ล่ะนี่...ไอ้ตัวแสบ.."  พี่เจสพูดแหย่ผม
            " ใครว่ามะนาวเป็นใบ้ล่ะ...ก็ตกใจที่อยู่ๆพี่เจสพามาหามัมน่ะสิครับ..."  ผมเผลอเถียงพี่เจสออกไป อย่างลืมตัวไปว่านั่งอยู่กับมัม
            " อ้าว...พูดได้แล้วเหรอ  ตะกี้ยังเงียบอยู่เลยนี่ครับ..."  พี่เจสพูดแหย่ผมอีก
            " ก็ตอนนี้มะนาวหายตกใจแล้วนี่ครับ..."  ผมบอก
            " เหรอครับ...ฮ่าฮ่า...มัมครับนี่แหละมะนาวคนเดิมครับ..."  พี่พูดหัวเราะไปด้วย ที่แหย่ให้ผมเถียงพี่เค้าได้  แล้วหันไปบอกมัม
            " พี่เจสอ่ะ...มัมคร้าบ...พี่เจสน่ะชอบแกล้งมะนาวเรื่อยเลยอ่ะคร้าบ.."  ผมย่นจมูกใส่พี่เจส แล้วหันไปฟ้องมัม
            " อะไรหว่า  แป๊บเดียวก็อ้อนมัมแล้ว..."  พี่เจสพูดแล้วทำหน้ากวนๆให้ผม
            " ก็พี่เจสอยากแกล้งมะนาวก่อนนี่...มัมก็เห็นใช่มั้ยล่ะคร้าบ..."  ผมหันไปพูดกับมัม  ก็เห็นมัม นั่งยิ้มใหญ่เลยครับ...คงขำที่ผมกับพี่เจส แหย่กัน
            " จ๊ะ...มัมก็เห็นว่าเจสแกล้งแหย่น้องมะนาวเค้าก่อน..."  มัมพูด เข้าข้างผม
            " โห...เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะครับ...ผมก็กลายเป้นหมาหัวเน่าไปแล้วสิเนี่ย..."  พี่เจสพูดเหมือนน้อยใจ  แต่สีหน้าไม่ได้บอกว่าน้อยใจอะไรเลย  ก็ผมเห็นพี่เค้ายิ้มเจ้าเล่ห้ให้ผมอ่ะครับ
            " ........ฮ่าฮ่า...."  ผมหัวเราะใส่พี่เจส  แล้วก็ยักคิ้วให้ด้วย  มัมก็อดขำไปด้วยไม่ได้
            " ไม่เอาแล้วล่ะครับ...เข้ากันอย่างนี้  แล้วผมจะไปสู้อะไรได้ล่ะครับ..."  พี่เจสบ่นๆ
            " ......ฮ่าฮ่า...."  ผมก็หัวเราะอีก  ก็อดไม่ได้นี่ครับ....
            " มะนาวคร้าบ..."  พี่เจสเรียกผม
            " คร้าบ...ว่ายังไงคร้าบ..."  ผมถาม
            " พี่หิวแล้วคร้าบ...น้องมะนาวเข้าไปทำอาหารกันเถอะ มัมก็คงหิวแล้วด้วย  เดี๋ยวพี่ช่วยนะคร้าบ.."  พี่เจสบอกผม แล้วพูดอ้อนๆ
            " ครับ...เดี๋ยวมะนาวไปทำมาให้ทานน้า...มัมรอสักครู่นะคร้าบ..."  ผมพูดแล้วหันไปบอกมัม
            " จ๊ะ...วันนี้ได้ทานอาหารฝีมือน้องมะนาวสักที  เห็นเจสเค้าคุยว่าน้องมะนาวทำอาหารอร่อย..."  มัมบอกผมแล้วยิ้มให้
            " โอ๊ย...ไม่จริงหรอกครับ...มะนาวทำไม่อร่อยหรอกครับ..."  ผมบอก
            " อร่อยคร้าบ...มัมรอเดี๋ยวนะครับ...มะนาวไปกันเถอะไปทำอาหารกัน..."  พี่เจสบอกมัม  แล้วดึงมือผมออกไปที่ห้องครัว  ผมหันไปมองก็เห็นมัมหัวเราะชอบใจ
            เมื่อมาอยู่ในครัว  ก่อนที่จะทำอาหาร ผมก็นึกอะไรออก ก็เลยถามพี่เจสถึงเรื่องๆนึง
            " พี่เจสคร้าบ  เอ่อ...แล้วพ่อของพี่ล่ะครับ...ไปไหนอ่ะครับ  ทำไมมะนาวไม่เห็นเลยครับ..."  ผมถามพี่เจสอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะอาจเป็นเรื่องที่ ไม่สมควรถามก็ได้
            " อ๋อ..พ่อน่ะเหรอครับ...ขอโทษทีครับ  พี่ลืมบอกไป  พ่อของพี่ตอนนี้ท่านอยู่ที่ เท็กซัส เพราะต้องคอยติดต่อเรื่องงานที่นั่น  นานๆท่านจะกลับมาที..."  พี่เจสบอกให้ผมรู้
            " เหรอครับ...แล้วเมื่อไหร่ ท่านจะมาล่ะครับ..."  ผมถามเพราะอยากรู้
            " รู้สึกว่า อาจจะอีกไม่กี่วันนี้คงจะกลับ เพราะว่าจะปีใหม่พอดี  ที่นั่นจะหยุดยาวหน่อย..."  พี่เจสบอกผม
            " ครับ...แล้ว พ่อดุไหมครับ..."  ผมถามเพราะว่ากลัว เมื่อเวลาเจอกัน
            " ไม่ดุหรอกครับ...เดี๋ยวมะนาวเจอท่านก็รู้เองแหละ..."  พี่เจสพูด ให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยนึง
            " ไม่ดุแน่นะครับ...ห้ามหลอกน้า..."  ผมถามเพราะยังไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่
            " ไม่ดุจริงๆครับ...ไม่ต้องกลัวไปหรอก...มาเถอะ เรามาทำอาหารกันได้แล้ว...เดี๋ยวมัมรอนาน..."  พี่เจสบอก
            จากนั้นผมก็ลงมือทำอาหารโดยมีพี่เจสเป็นผู้ช่วย คอยหยิบ คอยจับ  แต่พี่เจสชอบแกล้งผม ทำให้ผม วุ่นวายเพิ่มมากขึ้น...แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี  แต่กว่าจะเสร็จได้  ผมต้องไล่ คนดื้อ ที่แกล้งผม ออกไปข้างนอกก่อน ไม่งั้นทำไม่เสร็จแน่
            แล้วหลังจากนั้น อาหารที่ผมจัดขึ้นโต๊ะ ก็ผ่านไปได้ พร้อมกับคำชม กระบุงโกย...มัมชอบมาก บอกว่าผม ทำอาหารอร่อยกว่า แม่บ้านของที่นี่ซะอีก  และยังบอกกับพี่เจส ให้พาผมมาที่นี่บ่อยๆด้วย.... พูดอย่างนี้ ทำเอาผมเขิน....อ่ะค้าบ...
บทที่ 61
            มัมบอกผมว่า  ให้ผมคิดว่าผมเป็นลูกของท่าน  และที่นี่ก็เป็นเหมือนบ้านของผม  จะมาเมื่อไหร่ก็มาได้  มัมบอกผมว่าเห็นครั้งแรก มัมก็ชอบผมแล้ว  และอีกอย่าง  พี่เจสไม่เคยพาใครที่พิเศษมาที่บ้านนี่เลย พวกผู้หญิงที่พี่เจสเคยคบ  เคยพาไปเที่ยวไหนต่อไหนมา  แต่ก็ไม่เคยพามาที่บ้านนี่เลยสักครั้งนึง  มีแต่เพื่อนๆ  มะนาวคงต้องเป็นคนที่พิเศษที่สุดของพี่เจส  ถึงได้พามาพบกับมัมที่บ้านนี่ได้
            ผมได้ยินที่มัมพูดก็รู้สึกดีมาก แล้วมัมก็คุยกับผม อีกหลายเรื่อง ก็เป็นเรื่องของพี่เจสเป็นส่วนมาก  มัมเล่าเรื่องตอนพี่เจสเป็นเด็กๆ  ให้ผมฟังด้วย  และมัมก็ถามเรื่องเกี่ยวกับผมด้วย ตลอดเวลาที่คุยกัน  มัมทำให้ผมรู้สึกเป็นเหมือนกับคนในครอบครัวของมัมคนหนึ่ง  ผมดีใจครับ ที่มัมไม่ได้รังเกียจผม  แถมยังต้อนรับผมเป็นอย่างดีด้วย...
            แต่ผมก็มีเรื่องที่สงสัยอยู่อีกเรื่องนึง คือ ทำไม มัมถึงรับเรื่องระหว่าง ผมกับพี่เจส ได้โดยที่ไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ  แล้วที่ผมคิดก็ได้คำตอบ เพราะว่าผมได้ถาม มัมตรงๆเลยครับ...มัมบอกว่า  เพราะ มัมเป็นลูกครึ่ง  เกิดที่อเมริกา  อยู่ที่นั่นก็เจอแบบนี้มากมายจนเป็นเรื่องปกติ  อีกอย่างมัมเลี้ยงลูก แต่ละคน แบบเด็กต่างชาติ  เลี้ยงแบบเป็นเพื่อนกัน  เคารพการตัดสินใจของลูกๆ  หรือจะทำอะไรก็ทำไปเลย ถ้าเป็นสิ่งไม่ผิด  เรื่องแบบนี้ก็เลยเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับ มัม...
            ผมนั่งคุยกับมัมจนเกือบเย็น  พี่เจสหลบออกไปไหนก็ไม่รู้ คงจะปล่อยให้ผมได้คุยกับมัมอย่างเต็มที่  ผมกำลังนั่งคุยอยู่เพลินๆ  พี่เจสเข้ามากอดผมทางด้านหลัง
            " อุ๊ย..."  ผมอุทานอย่างตกใจ ก็เพราะพี่เจสเข้ามากอดผมทางด้านหลัง โดยที่ผมไม่รู้ตัว
            " พี่เจสปล่อยคร้าบ..." ผมบอกเสียงเบา  เมื่อนึกได้ว่ามัมยังนั่งมองผมอยู่ตรงหน้า
            " ไม่ปล่อย..." พี่เจสไม่ยอมปล่อย
            " พี่เจสปล่อยมะนาวคร้าบ...มะนาวอายมัมคร้าบ.."  ผมพูดแล้วก็หน้าแดงจัดเพราะอายมัมอ่ะครับ
            " ไม่ต้องอายครับ...มัมไม่ว่าหรอก มัมเค้ารู้ว่า พี่รักมะนาวน่ะ...จริงหรือเปล่าครับมัม..." พี่เจสพูด แล้วหันไปถามมัม

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜ ˚★
Krabbbbbb\\(^^)//             ★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚˛ •
                                          •。★And ★ 。* 。
                                          ° 。° ˚* _Π_____*。*˚
                                          ˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
                                          ˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜˚★。• ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
                                                                                                happy★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚˛ •
                                                                                                •。★Newyear ★ 。* 。
                                                                                                ° 。° ˚* _Π_____*。*˚
                                                                                                ˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
                                                                                                ˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜˚★。• ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
                                                                                                Krabbbbb \\(^^)//

GBOMK · โพสต์ 2013-1-6 19:53:22

ขอบคุนคับ

kiwwy · โพสต์ 2013-1-11 21:17:54

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

gigusa · โพสต์ 2013-3-23 15:20:58

ขอบคุนมากครับ

KillTi · โพสต์ 2013-3-25 22:21:07

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

nattan010 · โพสต์ 2013-3-26 19:48:03

ขอบคุนมากครับ

cokebundit · โพสต์ 2013-9-17 16:41:19

ขอบคุนมากครับ

kamaji · โพสต์ 2013-10-6 02:47:48

ขอบคุนคราบ

tarsii · โพสต์ 2013-11-25 19:01:33

ขอบคุณมากนะ

minone · โพสต์ 2014-12-14 15:54:35

ขอบคุนคับ

Yhoon · โพสต์ 2015-4-25 16:31:45

pt200 · โพสต์ 2015-10-17 12:45:12

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-9 13:34:01

ผ่านแล้วสองด่าน

OoPoomoO · โพสต์ 2017-1-28 16:09:21

ขอบคุณครับ

pearl9845 · โพสต์ 2019-10-18 09:02:37

ขอบคุนมากคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 25

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร