++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 28 ตอนจบภาคแรก

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
               " อืม...แม่อนุญาติ แต่เจสต้องถามเจ้าตัวเอาเองนะแต่แม่ว่าไม่ต้องถามก็รู้คำตอบแล้วล่ะ..."  แม่พูดจบก็หันมายิ้มให้ผมซึ่งตอนนั้นผมอายจนหน้าแดงแล้ว ก็เขินแม่แหละครับที่รู้ใจของลูกตัวเองว่าเป็นอย่างไร
" ว่าไงล่ะนาว...แม่อนุญาติแล้วนะ...นาวจะไปอยู่กับพี่หรือเปล่าครับ..."  พี่เจสหันมาถามผมเสียงหวานเต็มที่
               " อื้อ..."  ผมทำเสียงในลำคอพอได้ยิน ก็อายจะแย่แล้วครับ  ก้มหน้าอย่างเดียว
               " อื้ออะไร...พูดดีๆ  พี่ไม่ได้ยิน...เร็วๆด้วย..."  พี่เจสพูดกึ่งบังคับผม  แม่ของผมอ่ะสิ ได้ยินพี่เจสพูดก็อดขำไม่ได้
               " ก็...ก็ไปอยู่กับพี่เจสก็ได้คร้าบ..."  ผมตัดสินใจพูดออกไป หน้าแดงแปร๊ด....
               " หึหึ...ดีมากครับ...แม่ครับนาวยอมไปอยู่กับผมแล้วครับ.."  พี่เจสยิ้มให้กับคำตอบที่ผมบอกไป แล้วพี่ก็หันไปบอกกับแม่ของผม
               " จ๊ะ...แม่ได้ยินแล้ว...."  แม่ยิ้มให้ แล้วก็ขำกับท่าทางที่ผมเขินอาย  แล้วพี่เจส ผมและแม่ก็นั่งคุยกัน.........
               พอกลับมาที่บ้าน...พี่เจสก็ไปหามัม  กับ ป๊า ( แม่กับพ่อของพี่เค้า ) เพื่อที่จะขอให้ผมมาอยู่กับพี่เค้า  ตอนนั้นพี่เจสก็คิดว่า มัมกับป๊า จะอนุญาต  แต่ผิดคาด ที่จริงแล้ว ท่านก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ แต่ท่านบอกพี่เจสว่า ขอให้ผมเรียนจบก่อน แล้วค่อยไปอยู่ด้วยกัน  ตอนแรกพี่เจสก็ไม่ยอมท่าเดียว  แต่มัมก็บอกพี่เจสว่ามัมมีเหตุผลที่ไม่อนุญาต คือ มัม กลัวว่า ผมจะเหนื่อย ไหนจะทั้งเรื่องเรียน ซึ่งก็เริ่มหนักมากขึ้นเรื่อยๆ  แล้วไหนจะต้องมาคอยดูแลงานบ้าน และก็พี่เจสอีก มัมกลัวผมเหนื่อยเกินไป  พอพี่เจสได้ฟัง ก็ยอมทำตามที่มัมพูด  
               ทุกอย่างก็เป็นปกติเหมือนที่เคยเป็น ผมก็เรียนหนักขึ้น  วันอังคารถึง วันศุกร์ พี่เจสก็จะมารับผมไปเรียน แล้วรับผมกลับบ้าน พี่เจสขอให้ผมไปอยู่กับพี่เค้าที่บ้านในวันหยุด แล้ววันจันทร์ก็ออกไปเรียนพร้อมพี่เค้า เป็นอย่างนี้ตลอด  จนพี่เจสเรียนจบ ก็ยังคงไปรับไปส่งผมเหมือนเดิม  แต่ถ้าวันไหนพี่เจสติดธุระไปไม่ได้จริงๆ  พี่ก็จะโทรให้ ไอ้เป้งมันมารับมาส่งผมแทน
               เมื่อพี่เจสเรียนจบปริญญาตรีแล้ว พี่เค้าก็ตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ ส่วนผมก็เรียนของผมต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งจบปริญญาตรี ตอนที่ผมเรียนจบนั้น  พี่เจสก็จบปริญญาโทเช่นกัน  พี่เจสจึงมาขออนุญาตแม่ของผมอีกครั้งนึง และก็ขอพี่มะยม มัมกะป๊า แล้วก็ไปบอกปู่กับย่า ( ซึ่งเวลาที่ผ่านมาท่านก็รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว และก็ไม่ว่าอะไรด้วย  แต่ท่านก็เปรยๆว่าเสียดายพี่แป้ง เพราะว่าท่านก็รู้ว่าพี่แป้งรักผมมาตั้งแต่เล็กๆแล้ว )  ให้ผมย้ายไปอยู่กับพี่เค้า...
               คราวนี้ก็ไม่มีใครปฏิเสธเราทั้งสองคนอีก อีกทั้งพวกท่านก็เห็นว่าทั้งผมและก็พี่เจสเรียนจบกันแล้ว ก็เลยอนุญาตให้เราสองคนอยู่ด้วยกัน  โดยมัมกับป๊า ซื้อรถซื้อบ้านให้พี่เจสกับผม โดยใส่ชื่อของผมเป็นเจ้าของ  แล้วตั้งแต่นั้นพี่เจสกับผมก็ได้อยู่ด้วยกัน
               พี่เจสได้เข้าทำงานบริษัทของครอบครัว  โดยดูแลร่วมกับพี่ชายของพี่เค้าอีก 2 คนชื่อพี่โจ กะ พี่จิม ส่วนผม มัมพาผมเข้าบริษัท แล้วแนะนำผมกับพวกพนักงานว่าเป็นเหมือนลูกคนเล็ก เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เจส  แล้วให้ผมทำงานเป็นผู้ช่วยของพี่เจส ที่จริงก็คอยดูแลพี่เค้าอ่ะครับ คล้ายๆกับเป็นเหมือนเลขาให้พี่เค้า  แต่จริงๆก็มีเลขาอีกคนเป็นคนทำเรื่องงาน  ส่วนโต๊ะทำงานของผมก็อยู่ในห้องทำงานของพี่เจสนั่นแหละ...
               มัมไม่อยากให้ผมกับ  พี่เจสแยกกันทำงาน  อีกอย่างตัวผมไม่ได้แสดงออกอะไร ก็เป็นปกติเหมือนผู้ชายทั่วไปด้วย จึงไม่มีใครรู้หรือสงสัยอะไรระหว่างผมกับพี่เจส  ทุกคนก็จะคิดเพียงแค่ผมกับพี่เจสเป็นญาติเป็นพี่น้องกัน  ชีวิตของผมกับพี่เจสก็เลยไม่มีปัญหาอะไรอยู่กันอย่างดีเรื่อยมา
                ส่วนพี่ก้อง หลังจากเหตุการณ์คราวนั้น  พี่เค้าก็หายเงียบไปสักพัก  แต่ก็ยังโทรมาหาผมตลอด โดยที่ไม่ยอมมาหาผมเลย  แล้ววันหนึ่งพี่เค้าก็มาหาผมที่บ้าน  แล้วก็ขอพี่เจสให้ผมออกไปทานข้าวกับพี่เค้าข้างนอก  พี่เค้ามีเรื่องจะคุยกับผม  ตอนแรกพี่เจสก็จะไม่ให้ไป  แต่พี่ก้องก็สัญญาว่ามีเรื่องจะคุยกับมะนาว  ไม่ทำอย่างแต่ก่อนอีก  พี่เจสมองที่ผม  แล้วก็ยอมให้ผมไป  
                พี่ก้องก็พาผมมาทานข้าวที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง  แล้วก็บอกขอโทษผม  ที่พี่เค้าหายหน้าไปก็เพราะว่า พี่เค้ารู้สึกแย่มาก และก็พี่กลัวผมเกลียดที่พี่เค้าทำแบบนั้นกับผมด้วย  แต่ผมก็บอกว่าไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเกลียดอะไรพี่เค้า  ไม่ต้องคิดอะไรมาก  แล้วพี่ก้องก็คุยเรื่องต่างๆ  เรานั่งคุยกันอยู่นาน ก่อนจะกลับวันนั้น พี่ก้องจับมือผม แล้วบอกกับผมว่า พี่เค้ารักผมมากนะ และก็รักตลอดไป  ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะเลือกพี่เจสแล้วก็ตาม  แต่พี่เค้ามีความสุขที่ได้รู้จักและก็รักผม  พี่เค้าบอกอีกว่า สักวันพี่เค้าจะหาคนที่เค้ารักได้เหมือนที่พี่เค้ารักผม  โดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจอหรือเปล่า  
                หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา  พี่ก้องก็ยังคงติดต่อผมตลอด  โทรศัพท์มา  และก็มาหาผมที่บ้านบ่อยๆด้วย   และเมื่อพี่เค้าเรียนจบปริญญาโท  ก็เข้าไปดูแลบริษัทของครอบครัวแทนพ่อกับแม่ของพี่เค้า .....................
                ทางด้านพี่แป้ง เรียนจบก็พร้อมๆกับพี่เจสกับพี่ก้อง แต่พี่แป้งเรียนอีกที่นึง....พี่แป้งเรียนต่อโท ระหว่างที่เรียนอยู่นั้น พี่เค้าก็ยังมาหาผมตลอด โทรหาผมทุกวัน จนพี่เค้าเรียนจบ พี่แป้งก็ต้องกลับไปดูแลกิจการที่บ้านสวน  แต่พี่เค้าก็เข้ามาหาผมทุกเดือน บางเดือนก็พาปู่กับย่ามาหาผมด้วย  
                พี่แป้งบอกว่าเมื่อผมรักพี่แป้งอย่างคนรักไม่ได้ ก็ขอให้ผมคิดกับพี่เค้าเป็นเหมือนพี่ชายของผมเองอีกคน  ถึงพี่เค้าไม่บอกผมก็คิดอย่างนี้มานานแล้วแหละครับ  แต่พี่แป้งก็ยังบอกว่ารักผมเหมือนเดิม
                แล้วตั้งแต่เรื่องครั้งนั้นที่พาผมไปทะเล  พี่แป้งกับพี่เจส ก็สนิทกัน รวมทั้งพี่ก้องด้วย กลายเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก  พี่เจสพอรู้ว่าพวกพี่ๆเค้าคิดกับผมเหมือนเป็นน้องชายแล้ว พี่เจสก็หมดห่วงเรื่องของผม   ...
                ไอ้เป้งก็เหมือนกันไม่ได้หายไปไหนไกลจากตัวผม  วนเวียนอยู่ใกล้ๆจนถึงเดี๋ยวนี้  หลังจากที่เรียนจบพร้อมผม  มันก็เที่ยวไปเรื่อยๆ เบื่อๆก็เข้าไปดูแลกิจการในตระกูลของมัน  ซึ่งป๊ะกับม๊า ของมันก็ดูแลอยู่  ป๊ะ กับม๊าเคยถามมันตอนเรียนจบว่าไม่เรียนต่อเหรอ มันบอกกับป๊ะกับม๊า ของมันไปว่า รอก่อน ขอเที่ยวไปสักพัก ป๊ะกับม๊ามันก็ยอม  ผมรู้ว่าทำไมมันถึงต้องรอ  ก็เพราะผมเคยถามมันน่ะครับ  คำตอบที่มันบอกผมก็คือ กูรอเรียนต่อพร้อมมึง  มึงเรียนเมื่อไหร่ กูก็เรียนเมื่อนั้น...เฮ้อ...คำตอบที่มันบอกผมอย่างนี้ มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่เลยครับ  
                ที่จริงผมก็จะเรียนโทต่อเลย  แต่พอมาอยู่กับพี่เจสแล้ว มันก็มีเรื่องให้ทำเยอะแยะไปหมด ทั้งงานบ้าน ทั้งงานที่บริษัท และอีกทั้งต้องดูแลพี่เจสด้วย แค่นี้ก็เอาเวลาของผมไปหมด ผมรู้ว่าถ้าผมอยากเรียนต่อ ผมก็ได้เรียนอยู่แล้ว แต่เมื่อผมเพิ่งจะได้มาอยู่กับพี่เจสกันสองคน ผมก็เลยอยากทำอะไรร่วมกับพี่เค้าทุกอย่างน่ะครับ  เลยพักเรื่องเรียนเอาไว้ก่อน ไม่นานก็จะเรียนต่อ
                ตอนที่เรียนจบใหม่ๆ ไอ้เป้งมันมาคลุกอยู่กับผมตลอด เกือบทุกวัน พี่เจสเค้าก็ไม่ว่าอะไร เพราะรู้ว่า ผมกับไอ้เป้งมันสนิทกัน เป็นเพื่อนซี้กันมากขนาดไหน  แต่ที่จริงแล้วไอ้เป้งมันคิดอย่างไรกับผม พี่เจสเค้าไม่รู้หรอกครับ...ฮะฮะ...เป็นอย่างนั้นก็ดี เพราะพอมันมาขลุกอยู่กับผม ก็ทำให้ไม่เบื่อ มันบอกผมว่า  มันกับผมต้องอยู่ด้วยกันจนตายน่ะแหละ...ตอนนี้อ่ะมันพูดได้  ต่อไปพอมันไปเจอคนที่ใช่สำหรับมัน มันก็จะเปลี่ยนคำพูดเองแหละ..แต่ตอนนี้มันก็ยังอยู่รอบๆตัวผมอ่ะค้าบ....
                วันแรกที่พี่เจสพาผมมาอยู่ด้วยกัน  เป็นวันที่ดีที่สุดวันหนึ่งในชีวิต  ทั้งแม่ของผม  พี่มะยม  มัมและ ป๊า รวมทั้ง   พี่ชายทั้งสองคน    ของพี่เจสด้วย ขาดแต่พ่อ และปู่กับย่า ที่ตอนนี้คงมองผมกับพี่เจสอยู่ที่ไหนสักแห่งบนฟ้านั่น...ทั้งหมดมาส่งผมกับพี่เจสเข้าบ้าน  และก็มีปาร์ตี้เล็กๆในครอบครัว พี่เจส กับผมมีความสุขกันมาก ที่เห็นทุกๆคนรักเราสองคน  
                หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จแล้ว  มัมก็มีเรื่องเซอร์ไพรส์ให้ผมกับพี่เจส  มัมนั่งอยู่ที่โซฟารับแขก พร้อมด้วย ป๊า และแม่ของผม  ท่านเรียกผมกับพี่เจสให้ไปนั่งตรงหน้าของท่าน  แล้วมัมก็ยื่นกล่องเล็กๆส่งมาให้พี่เจส  พอพี่เจสเปิดออกเห็นของข้างในกล่องนั้นแล้วก็หยิบออกมา  มันเป็นแหวนทองมีเพชรเล็กๆอยู่ตรงกลาง  มัมก็บอกให้พี่เจสสวมแหวนวงนั้นให้ผม  พี่เจสก็สวมใส่นิ้วนางให้ผม  เสร็จแล้วก็มองผมยิ้มให้  
                ระหว่างนั้น แม่ของผมก็ยื่นกล่องเล็กๆอีกใบให้ผม ผมเปิดออกก็เห็นเป็นแหวนเหมือนกันกับที่พี่เจสใส่ให้ผม  แต่ขนาดใหญ่กว่า  แม่บอกผมให้หยิบแหวนแล้วสวมใส่นิ้วนางให้พี่เจส  ผมนํ้าตาไหลออกมาเอง  รู้สึกว่าตอนนั้นมีความสุขมาก ไม่คิดว่าแม่ กับมัมและป๊าจะทำให้ผมกับพี่เจสได้ขนาดนี้  ผมมองหน้าพี่เจสก็เห็นพี่เจสนํ้าตาไหลเหมือนผม  ผมกับพี่เจสร้องไห้  แต่เป็นร้องไห้ เพราะมีความสุข  หลังจากที่สวมแหวนให้กันเรียบร้อยแล้ว แม่ มัม ป๊า และพี่มะยมกับพี่ทั้งสองคนของพี่เจส  ก็อวยพรสิ่งดีดีให้พี่เจสกับผม แล้วไม่นานก็กลับไปกันหมด
               คืนนั้น หลังจากที่ผมกับพี่เจสช่วยกันทำความสะอาด กับจานชามกองโต และเก็บกวาดของต่างๆให้เข้าที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว  ก็อาบนํ้ากันเสร็จแล้วก็ขึ้นมานอนคุยกันบนเตียง  ผมยกมือซ้ายขึ้นมามองดูแหวนที่นิ้วนาง  พอสังเกตุก็เห็น ข้างๆเพชร แกะสลักเป็นตัวอักษรว่า " รักเจส "  
               พอผมเห็นก็เกิดความสงสัยจึงยกมือพี่เจสขึ้นมาดูว่าที่แหวน มีแกะตัวอักษรหรือเปล่า  ปรากฏว่ามี และแกะสลักว่า
" รักนาว "
               ผมเห็นก็อดยิ้มให้ไม่ได้  แล้วผมก็ยื่นมือของผมให้พี่เจสดูที่แหวน พี่เจสมองแล้วก็ยิ้ม  พี่เค้าก็ยกมือขึ้นมามองบ้าง แล้วพี่เจสก็ดึงมือผมยกขึ้นไปแล้วจูบที่นิ้วนางที่สวมแหวน  แล้วพี่เจสก็ดึงผมไปกอดแนบอก
               " มะนาวครับ..."  พี่เจสพูดกับผม
               " อะไรเหรอครับ..."  ผมถามกลับ
               " รู้ไหม...ตั้งแต่พี่รู้จักมะนาวแล้วรักมะนาว...ชีวิตของพี่รวมทั้งสิ่งต่างๆรอบตัวก็เปลี่ยนแปลงไปมากมาย...พี่มีความสุขมาก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พี่ขอบคุณน้องมากนะครับ...ที่ทำให้พี่มีความสุขมากมายขนาดนี้..."  พี่เจสพูดและก้มลงมามองตาของผม
               " .................... "  ผมหลบตาที่มองมาของพี่เจส  ก็รู้สึกเขินอ่ะครับ...พูดอะไรไม่ออกเลยครับ...
               " จริงๆนะครับ...พี่มีความสุขจริงๆอยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปนะครับ...แล้วน้องว่ายังไงบ้างเป็นเหมือนพี่หรือเปล่าครับ..."  พี่เจสถามผมให้ตอบ...แล้วเอามือจับหน้าผมให้หันมามองหน้าพี่เค้า
               " ว่ายังไงล่ะครับ...คิดเหมือนพี่หรือเปล่า..."  พี่เจสคะยั้นคะยอให้ผมตอบ...
               " ก็...ก็เหมือนกันกับพี่น่ะครับ..." ผมตอบพี่เจส  ก็ยังเขินๆอยู่อ่ะ
               " เหมือนพี่ยังไงล่ะครับ..."  พี่เจสจะให้ผมพูดต่อ  
               " ก็เหมือนพี่เจสแหละค้าบ...มะนาวก็มีความสุขมาก อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปค้าบ..." ผมตัดสินใจพูดออกไปอย่างที่ใจคิด
               " จริงนะครับ..."  พี่เจสพูดให้ผมยืนยันคำพูดอีกครั้ง
               " จริงสิครับ...มะนาวอยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปจริงๆครับ..."  ผมยืนยันคำพูดเดิม
               " พี่รักมะนาวนะครับ...รักมากด้วย..."  พี่เจสบอกผม
               แล้วพี่ก็ก้มหน้าลงมาจูบที่หน้าผากของผม  พี่เงยหน้ามามองตาของผม  พี่ก็ยิ้มให้  ผมก็ยิ้มตอบ  พร้อมกับยกมือขึ้นไปโอบคอพี่เจสให้โน้มลงมา  แล้วผมก็จูบปากพี่เจส  พี่เค้าก็ปล่อยให้ผมจูบได้สักพัก  พี่เจสก็จูบตอบผม  แล้วพี่ก็จูบแก้ม จูบจมูกแล้วก็หน้าผาก ผมเงยหน้ามองพี่เจส
               " พี่เจสค้าบ...มะนาวก็รักพี่ค้าบ...จะรักตลอดไปค้าบ..."  ผมพูด มองหน้าพี่เจส แล้วพี่เจสก็ยิ้ม และกอดผมแน่น  ผมก็กอดตอบ
               " ขอบคุณครับที่รักพี่...พี่ก็รักมะนาวครับรักตลอดไป..."  พี่เจสพูดแล้วกอดผมแน่นจนร่างของผมแทบจะเป็นร่างเดียวกับพี่เจส
               " ค้าบ..."  ผมพูดตอบ
               พี่เจสก็ปล่อยผมออกจากอ้อมกอดพี่เจสจับผมหันหน้ามามองกัน  และต่างคนก็ต่างยิ้มให้กัน............

GBOMK

ขอบคุนคับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

nattan010

ขอบคุงคั่บ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

minone

ขอบคุนคับผม สนุก มากๆๆๆ

Yhoon

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ