++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 10 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ว่ามา...เป้งอยากรู้..." มันไม่ยอมแพ้  จนผมต้องยอมเล่าให้มันฟัง พอเล่าจบมันก็งอนผมอ่ะ ว่าไม่ยอมบอกมันตั้งแต่วันแรก เพิ่งจะมาบอกมันตอนนี้
               ไอ้เป้งมันโกรธแทนผมมันบอกว่า ถ้ามันเป็นพี่เจส ไอ้พี่เดียวนั่น เละเป็นโจ๊กยิ่งกว่านี้แน่อ่ะคับ เห็นหน้ามันเวลาที่โกรธแทนผมแล้ว ก็หนาวอ่ะคับถ้าไอ้พี่เดียวเจอไอ้เป้งจริงๆ สงสัยพี่เค้าตายแน่เลยอ่ะ....
" ทำไมนาวไม่ยอมโทรไปบอกเป้งตั้งแต่แรก...มาบอกเอาตอนนี้ "  เป้งพูดอย่างงอนผม
               " ก็มันไม่เป็นไรมากนี่ นาวเกรงใจเป้งด้วยล่ะ...เห็นว่างานยุ่ง เป้งก็ต้องทำงานด้วย นาวไม่อยากให้เป้งเสียงาน เพราะนาว
อ่ะ..."  ผมบอกอย่างที่ผมคิด
               " ก็นั่นแหละ เป้งรักนาวนะ เรื่องนาวก็ต้องสำคัญสำหรับเป้งมากกว่าอยู่แล้ว..."  เป้งมันบอกผม  
               " อย่าคิดอย่างนั้นสิ...งานของเป้งมันสำคัญนะ  "  ผมบอก ก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไงอ่ะคับ
               " อื้อ...สัญญานะถ้าต่อไป เป็นอะไร นาวต้องโทรไปบอกเป้งทันทีนะ  เป็งเป็นห่วงนาวรู้มั้ยครับ..."  ไอ้เป้งบอกผม หน้าตามันดูจริงจังมากอ่ะ
               " นาว...ขอเป้งกอดนาวนะ...."  เป้งบอกผม แล้วดึงผมไปกอด
               " อื้อ....."  ผมบอกเสียงเบา  ก็เข้าใจมันนะเรื่องนี้อ่ะ
               " ทีหลังบอกเป้งนะ รู้ว่ารักแล้วยังแกล้งไม่บอกเป้งอีก...ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ รู้มั้ยครับ..."  ไอ้เป้งพูดกะผม
               " คร้าบ...สัญญาคร้าบ ว่าจะบอกเป้งคร้าบ..."  ผมบอกมัน ก็ให้สัญญามันแหละคร้าบ...เดี๋ยวมันน้อยใจผมอีก
               " คนแรกด้วยนะ..."  มันยังพูดต่ออีก
               " อื้อ...คนแรกคร้าบ...พอใจยังอ่ะ..."  ผมถามมัน
               " ครับ...พอใจครับ....แต่ถ้าให้พอใจมากกว่านี้ต้องให้เป้งหอมแก้มด้วยสิ..."  ไอ้เป้งมีข้อต่อรองผมอีกอ่ะ
               " อ่ะ...มีงี้ด้วย...อื้อ..."  ผมว่ามัน แล้วก็ถูกมันหอมแก้ม ฟอดใหญ่
               " อืม....หอมจัง...ชื่นใจจริงๆเลยคร้าบ..."  ไอ้เป้งมันบอกผม  แล้วตั้งท่าจะหอมแก้มผมอีก
               " ยู๊ด.....พอแย้ว...แก้มเค้าชํ้าหมดแย้วน้า....พอแย้วอ่ะ...."  ผมดันมันออกอ่ะ...แต่แรงมันเยอะกว่าผมนี่ เลยโดนมันหอมอีกฟอด..
               " ฮ่าฮ่า...หอมจิงๆเลย..."  มันบอกหลังจากหอมแก้มผมไปแล้ว
               " ไอ้เป้ง...พอแย้ว...บอกว่าพอแย้ว.งมะฟังนาวมั่งเลย...ชิ..."  ผมบอกค้อนมันไปทีอ่ะ...งอนงอน
               " โอ๋...ไม่แกล้งแล้ว  พอก็พอ..."  มันบอกแล้วก็อดหัวเราะผมไม่ได้....         
               แล้ววันนั้นทั้งวัน ไอ้เป้งก็อยู่คอยช่วยดูแลผมตลอดทั้งวัน  ผมก็รู้สึกดีนะคับ  ก็มีไอ้เป้งมาเป็นเพื่อนคุย แก้เหงา ด้วย  มันก็สรรค์หาเรื่องอะไรที่ตลกๆ เอามาเล่าให้ผมฟัง  ไม่ก็นั่งร้องเพลงนั้น เพลงนี้ ให้ผมฟัง  พี่เจสก็โทรเข้ามาคุย กะผมตลอด
หลายครั้ง  ทุกครั้งที่โทรมาก่อนวางสาย พี่เจสก็จะบอกว่ารักนาวที่สุดในโลก ทุกๆครั้ง ผมได้ยินทีไรก็อดยิ้ม แก้มแทบปริไปด้วยไม่ได้ทุกครั้ง จนไอ้เป้งนี่มันแซวแล้วแซวอีก
               พอคํ่าๆ  พี่เจสกลับมาพร้อม อาหารหลายอย่าง  ไอ้เป้งเข้าไปช่วยพี่เจสจัดอาหารใส่จาน แล้วยกมาตั้งที่โซฟา ที่ผมนั่งๆนอนๆ อยู่อ่ะคับ  แล้วหลังจากนั้นก็จัดการอาหารตรงหน้า อย่างเอร็ดอร่อย  จนทุกอย่างหมดไปอย่างรวดเร็ว...
               วันต่อๆมา ไอ้เป้งก็มาหาผมอีก ทุกวันๆ  พี่เจสแซวมันว่า พี่เค้ายังไม่ได้โทรไปเรียกมาเลย แล้วมันจะมาทำไม  ไอ้เป้งบอกว่า ก็แฟนมันเจ็บ มันก็ต้องมาดูแลสิ...ตอนนั้น ผมจะช็อคตายอ่ะ  ที่ไอ้เป้งมันพูดอ่ะคับ แต่พี่เจสก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เห็นพี่เค้าหัวเราะอ่ะคับ....โล่งอก........           
               พอเข้าสู่อาทิตย์ที่สอง  ที่บริษัทเปิดแล้ว งานก็ยุ่งมาก แต่พี่เจสก็ไม่ยอมกลับเข้าไปบริษัท ผมถามพี่เจสก็บอกว่า ไม่เป็นไรพี่เจสฝากพี่จิม (พี่ชายคนที่สองของพี่เจส )ให้ช่วยดูแลให้แล้ว ไม่มีปัญหาอะไร  ผมก็รู้ที่จริง พี่เจสก็ห่วงงานมาก เหมือนกัน เพราะงานบางอย่างพี่เจสต้องเป็นคนที่ตัดสินใจ  แต่ตอนนี้พี่เจสคงเป็นห่วงผมมากกว่า เลยไม่ยอมเข้าบริษัท  ผมก็เลยบอกให้พี่เจสไปทำงานได้แล้ว ไม่ต้องห่วง  
               ผมให้เหตุผลว่าตอนนี้ผมก็พอที่จะเดินเองได้ไหวแล้ว ถึงจะยังไม่คล่องเหมือนปกติ แต่ก็สามารถช่อยเหลือ ตัวเองได้แล้ว
แต่พี่เจสก็ยังไม่ยอม พี่เค้าบอกว่าถึงพี่เค้าจะออกไปทำงาน แต่ก็อดเป็นห่วง คิดถึงผมตลอดเวลาไม่ได้อยู่ดี ก็จะไม่มีสมาธิกับงานที่ทำ  พี่ก็บอกว่าจะอยู่ดูแลผมจนกว่าจะหายสนิท อีกอย่าง พี่เจสก็โทรบอกมัมแล้วด้วย และมัมก็ บอกให้พี่อยู่ดูแลผมไปจนกว่าจะหาย  ผมก็เลยไม่พูดอะไรต่อ เพราะพูดไปพี่ก็ไม่ยอมไปอยู่ดี  มัมก็สนับสนุนให้พี่เจส ดูแลผมด้วย  ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีอ่ะคับ..ก็เลยปล่อยเลยตามเลย...
               คืนนึงเกือบสองทุ่มแล้ว พี่เจสอาบนํ้าพร้อมผม โดยที่พี่เจสอาบให้ผมโดยให้ผมนั่งที่เก้าอี้  พี่เจสจับขาข้าง ที่เจ็บของผมวางพาดไปกับอ่างอาบนํ้า เพราะหมอสั่งไว้ว่ายังไม่ให้โดนนํ้า ให้เพียงแค่เช็ดก็พอ  พี่เจสก็เช็ดแผลให้ผม  พี่เจสอาบนํ้าให้ผมโดยระวังไม่ให้ไปโดนแผลของผม พี่เจสถูสบู่ให้ผมจนทั่วทั้งตัว  ผมไม่อายแล้วครับ  ทุกๆอย่างของผม พี่เจสเค้าเห็นไปหมดทั่วทั้งตัว ทั่วทุกจุดของร่างกาย  ก็เหมือนกับผม ที่ทุกๆส่วนทุกจุดในร่างกายของพี่เจส ผมจดจำ ได้หมด  พี่เจสอาบนํ้าให้ผมราดนํ้าล้างสบู่ออกไปจนหมด พี่เจสยิ้มๆให้ผม ยิ้มเจ้าเล่ห์  ผมก็ยิ้มตอบ  
               พี่เจสบอกให้ผมนั่งแบบนั้นรอพี่เค้าอาบเสร็จก่อน  แล้วพี่เจสก็ลงมืออาบนํ้าตัวเอง  ผมก็นั่งมองพี่เค้า  มองตั้งแต่หัวจนถึง
ปลายเท้า  พี่เจสมีร่างกายที่สมบูรณ์  ทั้งส่วนสูงทั้งร่างกาย  ทั้งหน้าอกที่มีกล้ามสวยพอดีไม่หนา มากเกินไป  กับหน้าท้องที่
แข็งแรง
ที่มองก็รู้ว่าได้รับการออกกำลังกายมาอย่างถูกวิธี ส่วนกึ่งกลางลำตัว...ละไว้ในฐาน ที่เข้าใจ ( คิดเอาเองครับ..คิกคิก )........
               ผมมองแล้วก็หน้าแดงเหลือบตาขึ้นไปก็เห็นพี่เจสมองจ้องผมอยู่ พี่เจสยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม ตาพราวระยับ  ผมก็ยิ้มตอบพี่เค้าไป  
รู้แหละครับว่า พี่เจสคิดอะไรต้องการอะไร  พี่เจสต้องการผม ก็ตั้งแต่ผมเจ็บขา ก็เกือบ 10 วันแล้ว ที่พี่เจสกับผมไม่ได้ทำเรื่องแบบว่าเลย  ผมก็ยังเคยคิดเลยว่า ทำไมพี่เจสอดทนนานขนาดนั้นได้ยังไง ทั้งๆที่ปกติแล้ว พี่เจสกับผมมีอะไรกันแทบจะ
ทุกวัน...อ่ะ...บอกทำมั๊ยไอ้มะนาว....อิอิ....
               " ไอ้นาว..."  พี่เจสเรียกผมเสียงเบา
               " อืม...คร้าบ.."  ผมขานรับเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
               " อย่ามองพี่อย่างนั้นสิ...."  พี่เจสพูดมองผมไม่วางตา
               " ทำไมอ่ะคร้าบ....."  ผมพูดไปแต่ก็ไม่รู้ตัวเองหรอกว่าสายตาที่มองพี่เจสมันบ่งบอกอะไร
               " เดี๋ยวพี่อดใจไม่อยู่...."  พี่เจสตอบกลับมา  
               " ................... "  ผมไม่พูดแต่ยิ้มตาพราวให้พี่เจส
               " ไอ้นาว.....อย่า....อืม...."  พี่เจสพูด  และก็ครางออกมาเบาๆ เหมือนกำลังฝืนทนอะไรสักอย่าง
               " .................. "  ผมก็ยังคงยิ้มเหมือนเดิม  พี่เจสเดินตรงเข้ามาหาผม
               " นาว...อย่า...พี่ไม่อยากทำ..พี่กลัว...กลัวว่าพี่จะเผลอไปทำให้ขานาวเจ็บอีก..."  พี่เจสกำลังอดทนกับความต้อง การของร่างกาย
               " พี่เจส....พี่อย่ากลัวเลยครับ....ถ้าพี่ต้องการ พี่ก็ไม่ต้องฝืนทนไปหรอกครับ...พี่อยากทำอะไรนาว พี่ก็ทำไป ได้เลย "  ผมบอกแล้วก็จ้องหน้าพี่ส่งสายตาเชิญชวนเต็มที่  
               ผมก็คิดถูกแล้วว่าพี่เจสต้องกลัวว่าจะทำให้ผมเจ็บขา  เพราะพี่เจสคิดแบบนั้นจริงๆ ผมไม่กลัวหรอกนะก็แค่เจ็บขา  แต่ผมไม่อยากเห็นพี่เจสต้องเจ็บปวดที่จะมาอดทนไม่มีอะไรกับผม  ทั้งๆที่พี่เจสต้องการผมมาก  ตอนแรกพี่เจส ก็ฝืนทน  แต่เพราะว่าผมส่งสายตาอ้อนๆหวานๆเชิญชวนออกไปขนาดนั้น  พี่เจสก็คงทนไม่ไหวหรอกครับ... และตอนนี้ พี่เจสก็คงจะหมดความอดทนแล้วด้วย
               พี่เจสยกมือประคองหน้าผมเอาไว้แล้วจ้องมองที่ตาของผม  พี่เจสก้มลงมาจูบ  ตอนแรกพี่เจสจูบนุ่มนวล อ่อนหวาน ทำเอาผมเคลิบเคลิ้มเหมือนล่องลอยไปไหนๆ ที่ผมก็ไม่รู้    ผมเลื่อนมือลงไปสัมผัสน้องน้อย..เอ๊ะ..แต่ไม่สิ น้องตัวใหญ่ๆ ( บอกให้เค้ารู้ทำมั๊ย ) มากกว่า ของพี่เจสที่มันดันขาผมอยู่  ก็รู้ว่ามันต้องการผมมากแค่ไหน...แฮะแฮะ....
               " อืม...อืม...อา...."  พี่เจสครางออกมาเสียงดัง  แล้วพี่เจสก็จูบผมเร่าร้อนรุนแรงขึ้น  อยู่ๆพี่เจสก็หยุด ปล่อยปากของผมให้เป็นอิสระ  พี่เจสจ้องมองผมตาเป็นประกาย  
               " นา...นาว...พี่ขอนะครับ...พี่ทะ...ทนไม่ไหวแล้ว  "  พี่เจสบอกผมเสียงขาดเป็นห้วงๆ
               " คร้าบ.....พี่อยากทำอะไรนาว  พี่ก็ทำได้เลยคร้าบ...นาวก็ต้องการพี่คร้าบ...."  ผมพูด แล้วก็ยิ้มให้พี่เจสอย่าง ที่ใครเห็นก็คงอดใจไม่ไหว เหมือนกัน  แต่ผมไม่เคยยิ้มเชิญชวนแบบนี้ให้ใครนะครับ.....
               ผมพูดจบ  พี่เจสก็หันไปปืดนํ้าฝักบัว  เสร็จแล้วพี่เจสก็ ช้อนร่างผมอุ้มเดินออกมาจากห้องนํ้า  พี่เจสพาผม มายืนที่ข้างเตียง บอกให้ผมรอแป๊บนึง  พี่เจสเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว มาแล้วเช็ดตัวผมจนแห้ง  แล้วพี่เจสก็รีบเช็ด ร่างกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว  พอเรียบร้อยพี่เจสก็โยนผ้าเช็ดตัวผืนนั้นไปทางไหนก็ไม่รู้  อย่างไม่สนใจ  
               พี่เจสมองผมทั่วตัว ก่อนจะมาหยุดที่หน้าของผม แล้วเลื่อนมามองที่ปากแดงๆของผม  พี่เจสดันผม ให้นั่ง ลงบนเตียง  แล้วกดผมให้นอนหงาย  พี่เจสลงมานอนทับตัวผม ก่อนที่จะจูบพี่เจสเอานิ้วมือมาไล้ที่ริมฝีปากของผม  ตอนนั้นผมรู้สึกหวิวๆ จึงอ้าปากนิดๆ  แล้วก็แกล้งงับนิ้วของพี่เจสเบาๆ
               " อ่ะ.....อืม....."  พี่เจสส่งเสียงครางเบาๆ...
               " อา...อุ๊บ...อืม.....พี่เจสคร้าบ...รักนาวมากๆน้า...."  ผมพูดวกวนสับสน  เมื่อถูกพี่เจสจูบรุนแรงเร่าร้อน
               " คร้าบ...พี่รัก...รักนาวคร้าบ...นาว...นาวก็รักพี่มากๆนะ...อืม...อืม...ดีจัง...."  พี่เจสพูดเสียงกระท่อน กระแท่น... ก่อนที่จะซุกหน้าลงมาไล้เลียที่ซอกคอของผม
               " อ๊า.....อื้อ.....พี่เจส..."  ผมส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บ  ผสมกะเสียงคราง จนแทบจะแยกแยะไม่ออก
               เมื่อพี่เจสขบกัดที่ต้นคอผมอย่างแรงอาจจะ....จะด้วยความหมั่นเขี้ยวผม  ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นขบเม้ม ดูดดุนติ่งหูใช้ลิ้นเล็มเลียในรูหูลามออกมาที่หลังใบหู พอผมโดนแค่นั้น ร่างกายเกิดหมดแรงอย่างกระทันหัน  ไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่ ได้แต่ยกมือโอบรอบคอของพี่เจสไว้อย่างนั้น
               พี่เจสดันตัวขึ้นมามองหน้าผมอีกครั้ง  ผมก็มองตอบส่งสายตาตัดพ้อ แต่เชิญชวน แล้วทำปากจิ๊จ๊ะ บอกอาการ ว่าขัดใจที่พี่หยุดทำกระทันหัน  แล้วเหมือนสายตาเชิญชวนที่ส่งออกไปทำงานได้สำเร็จ พี่เจสก้มหน้าลงมาอีกครั้ง  ผมหลับตารอรับริมฝีปากของพี่เค้า  ด้วยใจที่สั่นไหว  แล้วหลังจากนั้น  ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่เจสได้ทำ และได้มอบให้กับผม มันมีความรู้สึกหลายอย่างปนเปกัน ทั้งร้อนแรง อ่อนหวาน นุ่มนวล พี่เจสมอบความสุขที่ทำให้ผมแทบคลั่ง  เนิ่นนาน ระลอกแล้วระลอกเล่า จนกระทั่งความสุขสุดยอดเดินทางมาถึง  
               แต่ไม่นานพี่เจสก็เริ่มต้นใหม่ มอบความสุขครั้งใหม่ให้ผมอีกครั้ง และอีกครั้ง  จนเกือบเช้าของวันใหม่ พี่เจสกะผม ก็นอนกอดเกี่ยวนอนหลับลงไปด้วยความอ่อนเพลียของร่างกาย.......
ตอนที่ 17
             " ติ๊ด..ตะ..ริ๊ด..ติ๊ด...ตี่..."  เสียงมือถือของผมดังขึ้น ในคํ่าวันหนึ่ง  ที่บริษัท ซึ่งพนักงานกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือเพียงแค่พี่เจส กะผม  แล้วก็พนักงานรักษาความปลอดภัยด้านล่างแค่นั้น
             ตอนนั้นผมกะลังนั่งจัดการเอกสารอยู่ที่โต๊ะ ในห้องทำงานของพี่เจส ผมก็หยิบมันขึ้นมามองดูเบอร์ที่โทร เข้ามาหา แล้วปล่อยให้มันดังอย่าง นั้นอีกสักครู่  กะลังชั่งใจว่าจะรับดีหรือไม่ดี  มองดูว่าพี่เจสมองผมเหรอเปล่า  เมื่อแน่ใจแล้วว่าพี่เจสไม่ได้สนใจอะไรผม ก็เลยตัดสินใจกดรับ.....
             " อัลโละ...ดีคร้าบ......"  ผมทักทายออกไป ตื่นเต้นนิดหน่อย
             " อื้อ....คิดถึงจัง...... "  เสียงปลายส่ายบอกผม
             " คร้าบ....คิดถึงจริงป่าว..."  ผมถามกลับ...ก็ไม่ได้คุยกันนานแล้วอ่ะคับ......
             " ก็รู้อยู่ยังจะถามอีก....ไอ้นาว เดี๋ยวปั๊ด... "  ปลายสายตอบกลับ....
             " ไม่แหย่ก็ได้....มีอะไรเหยอคร้าบ..วันนี้ถึงได้โทรมาหานาวได้อ่ะ..."  ผมถามอีก
             " อ้อ...ถ้าไม่มีอะไรก็โทรมาหาไม่ได้ใช่ไหม..."  ปลายสายพูด
             " ป่าว....โทรได้ แต่ที่ถามอ่ะ ก็เห็นว่าไม่เคยโทรมาหานาวเลยอ่ะ  เนี่ยเกือบลืมไปแล้วรู้มั้ย..."  ผมบอกกับคน ที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์
             " อยากลืมก็ลืมไปสิ...ใครห้ามเอาไว้ล่ะ..."  ปลายสายบอกผม เสียงเหมือนน้อยใจผมอ่ะ
             " อ้าว...อารายอ่ะ...โทรมาชวนนาวทะเลาะเหรอ..."  ผมตัดพ้อบ้าง
             " เอ่อ....ขอโทษครับ....ยูไม่ได้ตั้งใจนะ..."  นายยูรีบพูด  เมื่อได้ยินเสียงผมพูดตัดพ้อ
             " คร้าบ..งั้นถามจริงๆ ยูมีเรื่องอะไรอ่ะป่าว ถึงโทรมาหานาวได้อ่ะ..ก็ไม่เคยคุยกันนานแล้วนะ นาวก็เลยแปลกใจ อ่ะ..."  
ผมถามนายยูออกไป ก็จริงๆอ่ะคับ  นายยูหายไปนานแล้ว ไม่ได้ติดต่อมา ผมก็ไม่ได้ติดต่อไป เพราะว่าพี่เจส สั่งห้าม ผมไว้
             " ก็มีเรื่องอยากจะคุยเยอะแยะเลย  นาวเจอยูได้หรือเปล่า..."  นายยูถามผม
             " เอ่อ...ก็เจอได้....แต่เดี๋ยวนาวโทรไปบอกได้ป่าว เพราะว่า...เอ่อ..นาวต้อง...เอ่อ..."  ผมพูดค้างกะลังจะพูดต่อ นายยูก็กลับพูดต่อให้ผมเองเลย
             " ต้องขอแฟนนาวก่อนใช่หรือเปล่า..."  นายยูพูดต่อแทนผม
             " เอ่อ...ก็ใช่แแหละ...แฮะแฮะ..."  ผมกล้อมแกล้มเออออ ตอบนายยูออกไป
             " อืม...ถ้าอย่างนั้นก็ได้...ยูยังอยู่ที่กรุงเทพอีก 3 หรือ 4 วัน...แล้วโทรมาหายูนะ..."  นายยูบอกผม
             " มันเรื่องสำคัญเหรอ...ถึงได้บอกทางโทรศัพท์ไม่ได้อ่ะ..."  ผมถามนายยู
             " อื้อ...ใช่แล้วมันเป็นเรื่องสำคัญมากเหมือนกัน..."  นายยูบอกผม  
             ยิ่งนายยูพูดอย่างนี้ยิ่งทำให้ผมอยากรู้เข้าไปใหญ่ว่า นายยูมีเรื่องอะไรที่สำคัญถึงขนาดบอกผมตอนนี้ไม่ได้  ผมสงสัยมากเลยนะ เรื่องนี้อ่ะแต่ผมก็คิดว่ามันคงเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ ถึงต้องมานัดผมไปเจอ
             " งั้น...นาวจะโทรไปบอกน้าว่าวันไหนอ่ะ...ด่วนป่าวล่ะ..."  ผมถามนายยูอีก
             " ถ้าเร็วๆก็ดีนะ...."  นายยูบอกผม
             " เหรอ...อื้อ...งั้นพรุ่งนี้นาวจะโทรไปหานะ..."  ผมตัดสินใจบอก ที่จริงก็อยากรู้เรื่องเร็วๆเหมือนกันอ่ะค้าบ...
             " ได้ครับ...งั้นพรุ่งนี้ยูจะรอโทรศัพท์ของนาวนะ..."  นายยูบอกผม
             " คร้าบ...แล้วจะโทรไปหา...แต่ไม่รู้เวลาไหนน้า...รอแล้วกัน..."  ผมบอก
             " ตอนไหนก็ได้ ยูว่างตลอดสำหรับนาว..."  นายยูพูด แต่ผมได้ยินแล้วรู้สึกแปลกๆนะ
             " คร้าบผม...จะโทรไป..."  ผมพูดเบาๆ
             " งั้นยูไปทำธุระก่อนแล้วกัน..."  นายยูพูด
             " จ้า......"  ผมบอก
             " ยูรักแล้วก็คิดถึงนาวเหมือนเดิมนะ...บายครับ..."  นายยูบอก  ผมได้ยินแล้วที่ผมรู้สึกอ่ะ...มันเรื่องจริง มันแปลกจริงๆด้วย
             " อื้อ...บายคร้าบ..."  ผมพูดจบก็ตัดสัญญาณปิดเครื่องทันที
             ผมนั่งคิดอยู่ที่โต๊ะทำงาน ก็อยู่ในห้องเดียวกันกะพี่เจสแหละคร้าบ...แต่ที่โต๊ะของผมอ่ะ มันอยู่ในห้องแยกเล็กๆ อ่ะค้าบ
เป็นห้องส่วนตัวพิเศษที่พี่เจสได้สั่งให้ช่างทำไว้ เพื่อสำหรับพักผ่อนส่วนตัว  ไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้หรอกคร้าบ  ผมสั่งห้ามไว้
             แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย...ก็ไม่คิดว่าอยู่ๆนายยูจะโทรศัพท์มาหา  ก็ไม่เคยติดต่อกันเลย  แล้วอยู่ดีๆ ติดต่อมา บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก แถมบอกว่าเป็นเรื่องสำคัญมากซะด้วย....ผมอยากรู้จริงๆอ่ะ... แต่รอก่อน...แล้วผมจะ บอกพี่เจสยังไงดีอ่ะ...ผมยังไม่รู้เลยอ่ะค้าบ...ทำไงดีน้า ยังไงก็ต้องพูดตรงๆ ลองขอดู สักพักผมว่าจะบอกกะพี่เจสอ่ะค้าบ  แล้วก็คิดว่าพี่เจสคงไม่ว่าอะไรหรอก...คิดว่านะ
             แล้วใครให้เบอร์โทรนายยูมันอ่ะ...ก็ผมไม่ได้บอกใครมากมายนี่ครับ...สงสัยจังหรือว่า มันโทรไปถามเบอร์ โทรศัพท์ของผมที่บ้านผมที่จันทบุรี  แม่คงบอกมันไปมั้ง...แต่ช่างมันเถอะ  คิดถึงเรื่องอื่นดีกว่า
             ตอนนั้นหลังจากที่มันบอกผมว่า มันพลาดทำผู้หญิงท้อง  แล้วผมก็เลิกกะมันไป  ผมเสียใจมากอ่ะ และก็รู้ว่ามัน ก็เสียใจมากๆเหมือนกัน แต่จะทำยังไงได้อ่ะคับ  เรื่องมันทำพลาดไปแล้วนี่  จะแก้ไขอะไรก็ไม่ได้ซะด้วย...ตั้งแต่ตอนนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อพูดคุยอะไรกะมันเลย อยู่นานมากแต่ผมก็รู้เรื่องราวของมันมาตลอดนะ ก็ไอ้เพื่อนๆน่ะแหละคร้าบ มันคอยโทรมาบอกเป็นประจำเลยอ่ะ...รู้ว่ามันต้องจัดงานแต่งงาน ไม่ใหญ่โตอะไรมากมาย ก็ผู้หญิง เมียมันน่ะ ท้องก็ ็เริ่มโตมากแล้วอ่ะ ถ้าเป็นเดี๋ยวนี้มันก็ไม่ค่อยจะเท่าไหร่อ่ะคับ แต่นี่มันอยู่ต่างจังหวัดอ่ะ  ใครเห็นก็เอาไปเมาท์พูดคุย  เป็นที่สนุกสนานกัน  
             เพื่อนๆมันก็บอกว่า นายยูมันก็โทรมาหาผมนะ แต่ก็ไม่เจอผมหรอก ผมก็พอจะรู้แหละว่ามันโทรมาทำไม  แต่ผมไม่อยากพูดคุยกะมัน  พอมันติดต่อผมไม่ได้ มันก็เลยฝากเพื่อนที่สนิทกะผมมากคนนึงให้บอกผมด้วย เพื่อนคนนี้ ชื่อ กั๊ต  ไอ้กั๊ตมันกะผมก็เป็นเหมือนๆกันอ่ะ  ไอ้กั๊ตมันบอกว่า  นายยูน่ะอยากให้ผมไปงานแต่งงานของมันด้วย แต่ผม ตัดสินใจ ไม่ไปอ่ะ ใครจะว่ายังไงผมก็ตาม  แต่ตนนั้นผมรู้สึกแย่มากจริงๆ  ผมไม่กล้าไปอ่ะค้าบ ผมใจไม่แข็งพอ...
             แล้วหลังจากที่งานแต่งงานของนายยูผ่านพ้นไป  ไอ้กั๊ตมันก็โทรมาหาผม บอกว่า นายยูมันเสียใจมากที่ผม ไม่ไปงานแต่งงานของมันอ่ะ...แต่ไอ้กั๊ตมันก็เข้าใจนะ เพื่อนคนนี้มันรู้ว่าผมเป็นอะไร  แล้วนายยูคิดยังไงกะผม  แล้วตั้งแต่นั้นผมก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับนายยูอีกเลย  ก็นายยูมีเมียแล้ว  ส่วนผมตอนนั้นก็เริ่มคบกะพี่เจสแล้วเหมือนกัน  ผมก็เลยไม่ติดต่อมันอีก ตัดขาดมันออกไปเลย  มาเจอนายยูอีกทีก็วันเลี้ยงรุ่นที่จะจัดขึ้นทุกปี  แต่ก็แค่ทักทายกันเฉยๆ อ่ะไม่ได้คุยอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราวเลย...แล้วครั้งล่าสุดที่ได้เจอกันก็เมื่อ ต้นปีที่แล้วนู่นอ่ะค้าบ..........
             " พี่เจสคร้าบ...."  ผมเดินอ้อมไปกอดด้านหลังของพี่เค้าอ่ะค้าบ...อ้อนอีกแย้ว....
             " ว่าไง....ไอ้นาว...จะขออะไรพี่อีกเนี่ย..."  พี่เจสถามผม...แหมรู้ทันจังแฟนผม....ชิ....
             " แฮะแฮะ.....พี่เจสอ่ะ...รู้อีกละ...."  ผมบอกงอนนิดๆ
             " ก็เราทำอ้อนอย่างนี้กับพี่ทีไร ต้องมาขออะไรพี่ทุกทีเลยนี่...จริงหรือเปล่าล่ะครับ..."  พี่เจสพูดแล้วก็เอามือ มายีหัวผมเล่น
             " ก็.....ป่าวซะหน่อย...นาวแค่อยากกอดพี่แค่นี้เองอ่ะ...."  ผมแกล้งพูดอย่างอื่นแทนอ่ะ.... ที่จริงก็จะบอกพี่แล้วเรื่องนายยูอ่ะ แต่พอโดนรู้ทันเลยไม่กล้าเลย ขอไปตั้งหลักอีกรอบนึงก่อน  ผมรู้ว่าพี่เจสไม่ค่อยไว้ใจนายยู อ่ะคับ ไม่รู้เป็นไงเหมือนกัน
             " ไม่มีแน่นะ...."  พี่เจสยังสงสัย พูดแบบไม่เชื่อหูตัวเองอ่ะคับ ว่าที่ผมบอกไม่มีอะไรนี่จะเป็นจริงอย่างที่ผมบอก
             " เอ่อ...แน่จิคร้าบ..."  ผมกัดฟันตอบว่าไม่มีอะไรจริงๆอีกครั้ง
             " แน่นะ....ให้โอกาสอีกครั้ง...เอ้าว่ามา...ไม่งั้นพี่ไม่ฟังแล้วนา..."  พี่เจสบอก
             " เอ่อ...พี่เจสอ่ะ...นาวไม่กล้าบอกอ่ะ..." ผมตัดสินใจพูด แต่ก็ยังคงไม่กล้าพูดอยู่ดีอ่ะค้าบ....
             " นาว...อยากขออะไรก็บอกพี่มาเถอะ นาวก็รู้ว่าพี่ไม่เคยปฎิเสธเราได้เลยสักอย่าง "  พี่เจสพูดให้ผม สบายใจ ที่จะกล้าเล่า
             " อื้อ...นาวก็รู้คร้าบ...แต่เรื่องนี้นาวกลัวพี่ว่าอ่ะคร้าบ....พี่สัญญากะนาวก่อนสิว่าพี่เจสจะไม่ว่านาวอ่ะ..." ผมขอสัญญาจากพี่เจสเค้าอ่ะ

GBOMK

ขอบคุณคับ

gigusa

ขอบคุณมากๆครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

คับ ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ