++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 14 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                 " อิ่มจัง...."  นายยูเอ่ยออกมาหลังจากไม่มีอาหารอะไรเหลือแล้ว
                 " อิ่มแล้วเหรอ...งั้นบอกนาวได้แล้วสิว่ามีเรื่องอะไร "  ผมถามทันที
                 " นาวไม่อยากนั่งคุยกับยูแล้วเหรอ  ถึงรีบให้ยูเล่าให้ฟังนัก..." นายยูพูดตัดพ้อกะผม
                 " ก็ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก...ก็แค่อยากรู้เรื่องเร็วๆอ่ะ..." ผมบอก  แต่จะให้บอกยังไงล่ะว่า จริงๆแล้ว ผมคิดถึง พี่เจสมากกว่า  
รู้แหละ ว่าตอนนี้พี่เจสคงกำลังกระวนกระวายใจมากแน่ๆยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งนึกถึง พี่เจส มากขึ้นเท่านั้น
                 " งั้นก็ได้...ยูจะเล่าเรื่องของยูให้ฟัง  "  นายยูบอกผม
                 "...................... "
ตอนที่ 24            
                 ผมเดินออกมานอกร้านมองหาพี่เจส กะไอ้เป้ง  ก็เห็นพี่เจสนั่งคอยผมอยู่ที่เก้าอี้นั่งพัก  ที่อยู่ไม่ไกลจาก ร้านสักเท่าไหร่  พี่เจสนั่งเหมือน คิดอะไรอยู่ในใจ นี่พี่เจสไม่ได้ไปไหนเลยเหรอ  ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ  พี่เจสหันมามองผม พอดี  ผมก็ยิ้มให้  พี่เจสก็ยิ้มตอบ แล้วลุกยืนขึ้น  พอผมไปถึงตัว  พี่เจสก็ยกมือมาลูบหัวผม  ไม่พูดอะไรสักคำ แล้วจูงมือ ผม เดินออกไปจากตรงนั้น  ไม่อายใครเลยทั้งๆที่มีคนหันมามองมากมาย
                 ผมรู้สึกยังไงไม่รู้ก็เลยหันกลับไปมองที่หน้าร้าน ก็เห็นนายยูยืนจ้องมองผมกะพี่เจสอยู่  ผมหันหน้ากลับทันที แล้วบีบมือพี่เจสแน่น  ก็เห็นพี่เจสหันหน้ามามองผมแหละ  คงจะแปลกใจด้วยว่าทำไมผมถึงบีบมือของพี่เจสแน่นขนาดนี้ แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาอยู่ดี  แล้วระหว่างที่กะลังลงมาจากบันไดเลื่อนอยู่นั้น ผมก็เป็นคนที่ทำลายความเงียบก่อน เมื่อนึกขึ้นได้
                 " พี่เจสคร้าบบ....แล้วไอ้เป้งล่ะคร้าบ..มันไปไหนแย้วอ่ะ..."  ผมถามพี่เจส
                 " ก็พี่กำลังพานาวไปหามันอยู่ครับ  "  พี่เจสบอกผม
                 " ที่ไหนเหรอคร้าบ....." ผมถามอีก
                 " ก็มันหิวจัด มันเลยบอกว่าจะลงมากินไก่  มันก็ชวนพี่นะ แต่พี่บอกว่าขอรอนาวก่อน เดี๋ยวตามมันลงไป.."  พี่เจสอธิบายให้ผมรู้
                 " อ๋อคร้าบ...."  ผมพูด
                 แล้วไม่นานพี่เจสก็พาผมมาถึงร้านที่นายยูขอลงมานั่งกินไก่อ่ะ...พี่เจสพาเข้าไปมองหา ก็เห็นนายยูกะลัง จัดการกะเมนูไก่ตรงหน้า...เยอะเลยอ่ะ มะรู้มันจะกินคนเดียวหมดเหรอนั่นน่ะ  พอผมเดินไปที่โต๊ะ แล้วก็นั่งลง มันก็ชวน ผมกะพี่เจสกิน  ผมเห็นก็อยากกินอ่ะ หันมาถามพี่เจส ก็เห็นพี่เจสพยักหน้าว่าอยากกินด้วย  ผมก็เลยลุกออกไปสั่งไก่ ่มาอีกชุด  จ่ายเงินแล้ว ยืนรอ พอของได้แล้วกะลังจะยก  พี่เจสมาตอนไหนไม่รู้ มายกถาดไก่ให้ผมแทน  แล้วเดินกลับ มาที่โต๊ะ...จากนั้นก็ลงมือกินกันอย่างอร่อย...ไม่นานก็หมดเรียบ ก็เหมือนเดิม ผมน่ะกินนิดเดียวก็อิ่มแล้ว ที่เหลือก็ นายตัวโตอ่ะ...จัดการหมดเลย.......
                  ผมบอกตรงๆว่ากินไม่ค่อยลงหรอกครับ...ที่ผมทำร่าเริง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ทุกอย่างผมปิดกั้นมัน เอาไว้  ผมเห็นพี่เจสมองผมบ่อยๆ  ผมก้รู้ด้วยว่าพี่เจสเค้าต้องรู้ว่าผมต้องมีอะไรในใจแน่  อยู่ด้วยกันมานาน ใครเป็นยังไง ต่างฝ่ายก็ต่างรู้กันแหละครับ....ผมรู้ว่าพี่เจสรอให้ผมพูดให้ฟัง  เรื่องนี้ผมน่ะคิดอยู่แล้วว่าจะบอกพี่เจส  เพราะทุกเรื่องผม ไม่เคยปิดพี่เค้าเลย  
                  หลังจากที่อิ่มกันแล้ว  ก็เดินเล่นย่อยอาหาร  ดูนั่นดูนี่  ผมเดินเหม่อหลายครั้ง ก็คิดถึงเรื่องที่นายยูพูด อ่ะคับ...พี่เจสถามผมอะไรสักอย่างแต่ตอนนั้น ผมเดินใจลอยไม่ได้ฟังที่พี่เค้าพูดเลย  มารู้สึกก็ตอนที่พี่เจสเอามือมา เขก หัวผมอ่ะ...ผมก็ยิ้มเจื่อนๆให้พี่เค้า...ผมใจลอยหลายครั้ง แต่พี่เจสก็ไม่ได้ว่าอะไรผมนะ...จนเริ่มมืดแล้ว  พี่เจสก็ชวน กลับบ้าน  
                  ไม่นานก็ถึงบ้าน  ไอ้เป้งบอกไม่เข้าบ้าน เพราะต้องรีบไปทำธุระต่อ  พี่เจสก็บอกขอบใจมันที่ไปส่ง  มันก็บอก ไม่เป็นไร  ส่วนผมก็แค่โบกมือให้มัน แค่นั้นเอง  แล้วมันก็กลับไป  ผมกะพี่เจสก็เดินเข้าบ้าน
                   " พีเจสคร้าบ..."  ผมเรียกพี่เจส หลังจากที่เดินเข้ามาในบ้านแล้ว
                   " ครับ...มีอะไรจะพูดกับพี่เหรอครับ  "  พี่เจสถามผม
                   " คร้าบ...เรื่องที่นายยูคุยกะนาวอ่ะ....นาวอยากเล่าให้พี่เจสฟังอ่ะคร้าบ..."  ผมบอกเสียงเบา
                   " อื้อ....ไปนั่งที่โซฟาก่อน แล้วค่อยเล่าให้พี่ฟัง "  พี่เจสบอกผมทำหน้าตาเฉยๆ แต่ผมว่าพี่เค้าอยากรู้มาก แหละคร้าบ  ผมก็เดินเข้าไปนั่ง โดยมีพี่เจสเดินเข้ามานั่งตรงข้ามผม
                   " ยูมันบอกว่า มันอ่ะ...เลิกกะเมียมันแล้ว  "  ผมตัดสินใจบอกเล่าให้พี่เจสฟัง
                   " อืม.....เหรอ..."  พี่เจสทำเสียงในลำคอ
                   " นาวถามมันว่าสาเหตุมาจากอะไร  มันก็บอกนาวแค่ว่า เมียมันน่ะทำมันเจ็บ  ตอนนี้ยูมันยังมีรอยแผลเป็น ที่หน้าอกเลย
อ่ะ..."  ผมพูดแล้วมองหน้าพี่เจส ก็เห็นพี่เจสก็จ้องมองผมอยู่  ผมมะได้บอกต่อหรอกว่า นายยูมันโดนเมีย มันเอามีดแทงอ่ะ แต่ตอนนี้มันไม่เป็นอะไรแล้ว ก็กลัวพี่เค้าจะถามต่อ
                   " ............... "  พี่เจสไม่พูดอะไร  แต่ยังมองผมเหมือนจะบอกว่าให้พูดต่ออีก
                   " แล้วนาวก็ถามถึงเรื่องลูกของมัน  ยูก็บอกนาวว่า เมียมันขอเอาไปเลี้ยง โดยที่มันต้องส่งเงินค่าเลี้ยงดู ูให้ทุกเดือน  "  ผมพูดไปมองพี่เจสไป  เมื่อเห็นพี่เค้าตั้งใจฟัง  ผมก็เลยพูดต่ออีก
                   " แต่ตอนนี้มันไม่ได้คิดถึงเมียมันแล้ว...มันคิดถึง....เอ่อ...นาวอ่ะ..."  ผมบอกแล้วมองพี่เค้าอีกว่าแสดง อารมณ์ไหนออกมา  แต่ก็เห็นแค่ พี่เค้ากัดฟัน แล้วก็เปลี่ยนเป็นปกติเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว
                   " แล้วยูก็บอกว่า มันยังรักนาวอยู่เหมือนเดิม...."  ผมพูด ก็เห็นพี่เจสเริ่มทำหน้าโกรธๆออกมาแล้ว  
                   " มันพูดอย่างนี้ได้ยังไงวะ..."  พี่เจสโมโห พุดเสียงดังจนผมตกใจ  มือกำหมัดแน่น  ผมก็เลยร้องเรียก  ดีแล้วที่ผมยั้งปากเอาไว้ ไม่บอกว่านายยูขอคบกะผมด้วย  แต่ผมก็ปฎิเสธนายยูไปแล้ว
                   " พี่เจสคร้าบ...ฟังนาวก่อนจิคร้าบ...ฟังนาวพูดให้จบก่อนน้า..."  ผมบอก ก็ตกใจอ่ะ กลัวพี่เจสด้วยคร้าบ...
                   " อื้อ...ก็ได้....เล่ามา..."  พี่เจสบอก หน้าตาดุ น่ากลัวอ่ะ...
                   " เอ่อ...ก็...ยูมันถามว่านาวยังรัก...รักมันอยู่หรือเปล่า..."  ผมตัดสินใจพูด  กลัวก็กลัว  แต่ก็ต้องพูดให้ ้พี่เจสเข้าใจ
                   " แล้วบอกมันไปว่าไงล่ะ..."  พี่เจสพูดเสียงดัง  สงสัยคงหึงแล้วก็หวงผมด้วย
                   " นาว...นาว..เอ่อ..ก็บอกว่ายังรักมัน...แต่..."  ผมพูดได้แค่นี้ยังไม่จบประโยคเลยอ่ะ... พี่เจสก็พูดโพล่ง ออกมาก่อน
                   " แต่อะไร...นาวบอกมันว่ายังไงหา..."  พี่เจสพูดเสียงดัง อย่างรีบร้อน
                   " แต่....แต่ตอนนี้นาวรักยูได้แค่เป็นเพื่อนคนนึงเท่านั้นเอง "  ผมพูดเสียงเบา  แล้วมองหน้าพี่เจสไปด้วย
                   " อืม......"  พี่เจสทำเสียงในลำคอเบาๆ
                   " เพราะว่าตอนนี้...นาวมีคนที่นาวรักมากที่สุดในโลกแล้ว...ไม่สามารถไปรักใครได้อีกอ่ะ..."  ผมพูด มองหน้าพี่เจสตลอดว่าเปลี่ยนเป็นยังไงบ้าง  แล้วก็เห็นความเปลี่ยนแปลงเมื่อผมพูดจบประโยค
                   " เหรอ...ใครเหรอครับ..."  พี่เจสยิ้มให้ผมอ่ะคร้าบ...ยิ้มแย้ว...ยิ้มแย้ว...อิอิ...
                   " ก็...คนบ้าอ่ะจิคร้าบ...บ้ามากเลยด้วย...ใช่ป่าวคร้าบพี่เจส..."  ผมพูดแล้วย้อนถามพี่เจสอ่ะ  แหย่หน่อยจิ คนขี้หึง
                   " ใครบ้า..นาวว่าพี่บ้าเหรอ..."  พี่เจสล้อเลียนผมอ่ะ  แกล้งแหย่ผมมั่งแย้ว
                   " อื้อ...แล้วบ้าป่าวล่ะ..."  ผมถามแล้วเอามือไปโอบกอดรอบเอวพี่เจสอ่ะคร้าบ  แล้วเอาหน้าซุกอก คลอเคลียๆอ่ะคร้าบ...
                   " บ้าสิ...แต่บ้ารักนาวนะ...รักไอ้ตัวเล็กเจ้าเล่ห์คนนี้ไงล่ะ..."  พี่เจสพูดจบก็เอามือรวบผมเข้าไปกอดแน่น ผมตะแคงหน้าไปมอง พี่เจส เลยก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม  แล้วทำเสียงหอมแก้มเสียงดังอ่ะ
                   " ฟื๊ด.....หอมจัง  "  พี่เจสพูด หลังจากหอมแก้มผมแล้ว
                   " อ่ะ...พี่เจสไม่โกรธนาวน้า  ที่นาวออกไปพบยูมันอ่ะ..."  ผมถาม เมื่อเห็นว่าพี่เจสอารมณ์ดีแล้ว
                   " ใครบอกล่ะ...ว่าไม่โกรธ...โกรธมากด้วย  ก็แฟนใครๆก็หวง  แล้วดูสิไอ้ตัวเล็กของพี่รู้ทั้งรู้ยังอยาก จะออกไปพบคนอื่นอีก  แล้วนี่ยังเป็นแฟนเก่าด้วย  เป็นใครก็ต้องกลัวทุกคนแหละ..."  พี่เจสบอกผมอย่างยาวเลยอ่ะ  ผมก็เพิ่งรู้นะนี่ว่าพี่เจสคิดอย่างนี้
                   " นาวขอโทษน้าคร้าบ...นาวไม่รู้นี่ว่าพี่เจสจะคิดแบบนี้  แต่นาวก็ไม่ได้คิดอารายน้า...พี่ก็น่าจะรู้นิสัยนาวนี่ ..."  ผมบอกตามที่ผมคิดอ่ะ
                   " คร้าบ...พี่รู้คร้าบ...พี่ถึงยอมให้นาวไปไง  แต่ที่พี่อยากไปด้วยก็เพราะว่าพี่อดกลัวไม่ได้ กลัวว่านาวจะกลับ ไปชอบไอ้ยูมันอีก  " พี่เจส บอกผม ถึงความรู้สึกของพี่เค้า
                   " ตอนนี้พี่ก็ไม่ต้องกลัวว่านาวจะกลับไปรักไปชอบใครอีกแย้วน้า...เพราะนาวรักใครไม่ได้อีกแย้วอ่ะ..."  ผมบอกยํ้าให้พี่เจสฟังอีกครั้ง
                   " คร้าบ...ตอนนี้พี่รู้แล้วคร้าบ...งั้นพี่ว่าเราไปกันเถอะ  ก็อย่างที่เราตกลงกันไว้ไงล่ะ..."  พี่เจสพูด แล้วเปลี่ยนเรื่องที่ทำให้ผมงงอ่ะ...เรื่องอารายหว่า...มึนมึน...
                   " อารายเหรอคร้าบ...เราตกลงอารายกันไว้อ่ะ..."  ผมถาม เพราะลืมไปแล้วจริงๆอ่ะ...โอ๊ย...นึกมะออก
                   " ก็............ไงล่ะ...จำได้ยังครับ..."  พี่เจสพูด แล้ว ชูนิ้วขึ้นมา
                   " อ่ะ........พี่เจสอ่ะ..."  ผมพูดมะออกแย้วอ่ะ เมื่อเห็นพี่เจสชูนิ้วขึ้นมา  หน้าออกอาการทันทีเลยคร้าบ... แดงแปร๊ด...อายอาย...
                   " ไปเร็ว...อย่าทำงง  "  พี่เจสพูดจบก็เอามือมาช้อนร่างผมแล้วอุ้มเดินขึ้นไปชั้นบน  ก็...แฮะแฮะ... ห้องนอนอ่ะ....อิอิ.....
                   ผมก็กลัวตกอ่ะ...จะดิ้นก็มะได้  ไม่รู้จะทำไงดี ก็เลยเอามือโอบรอบคอของพี่เค้า แล้วเอาหน้าซุกอก ที่มีกลิ่นเหงื่อนิดๆ
ผสมกะกลิ่นนํ้าหอม  แหมพอผมได้กลิ่นที่คุ้นเคยนี่ ทำเอาผมเคลิ้มเลยอ่ะคร้าบ... หลังจากนั้นไม่
ต้องบอกก็คงจารู้น้าว่าเป็นอย่างไรต่อ...ฮ่าฮ่า...คิดเอาเองละกันน้า...คิกคิก........
                   เอ่อ...อีกอย่างผมต้องจัดการนายตัวโตอีกเรื่องอ่ะ กะรอยที่คอ  เพราะรอยนี้แหละที่นายยูมันเห็น แล้วบอก ผมว่า พี่เจสกลัวคนไม่รู้เหรอว่าผมมีเจ้าของแล้วอ่ะ... จาจัดการยังไงดีน้า....คิดคิด...ฮี่ฮี่...จัด การรวบยอดบนเตียงนอน เลยแย้วกัน.....แฮะแฮะ...เอ่อ...คิดอีกทีใครจัดการใครกันแน่หว่า....ฮ่าฮ่า....
ตอนที่ 25  
                   " พี่ปะแป้งคร้าบ...พี่ปะแป้ง.มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะคร้าบ...."  ผมร้องเรียกพี่แป้งเสียงดัง หลังจากที่เปิดประตู เข้ามาในห้องทำงานของพี่เจส  
                   ก็ผมออกไปหาซื้ออาหารกลางวันมาให้พี่เจสอ่ะเกือบบ่ายแล้วด้วย  ก็ไม่คิดว่ากลับเข้ามาจะเจอพี่แป้ง อยู่ในห้อง  ดีใจๆสุดๆเลยคร้าบ ก็ไม่ได้เจอพี่แป้งมานานเกือบ 2 เดือนแล้ว พี่แป้งต้องกลับไปดูแลกิจการที่บ้าน ในเชียงใหม่แทนพ่อกะแม่ของพี่เค้าด้วย  เพราะพวกท่านอายุมากแล้วทำงานไม่ค่อยไหว  เลยยกกิจการทุกอย่าง ให้พี่แป้งเป็นคนดูแลแทน
                   เดือนนึงพี่แป้งถึงจะลงมากรุงเทพครั้งนึง  แต่เมื่อเดือนที่ผ่านมา พี่แป้งไม่ได้ลงมาที่กรุงเทพ เพราะพี่แป้งงานยุ่งมาก  แต่พี่แป้งก็โทรศัพท์มาหาผมบ่อยมาก ทุกอาทิตย์เลยครับ  แต่วันนี้พี่แป้งมาหาผมโดยที่ไม่บอก ผมก่อน...
                   " อ้าว...ไอ้น้องนาว...พี่เพิ่งมาถึงเองครับ.."  พี่แป้งหันมาบอกผม  ยิ้มร่าเลยค้าบพี่แป้งอ่ะ....
                   ผมวางถุงอาหารที่ซื้อมาที่โต๊ะ แล้วรีบเดินอย่างเร็วเข้าไปหาพี่แป้ง  ผมอยากกอดพี่แป้งอ่ะคร้าบ  พอไปถึงที่พี่แป้งยืนอยู่ ก็อ้าแขนออก เพื่อที่จะโอบเอวพี่เค้า..แต่.....ผมมองเลยตัวพี่แป้งไปเห็นพี่เจส ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน  แล้วที่สำคัญพี่เจสจ้องมองผมตาแข็งเลยอ่ะคร้าบ
                   เบรค...เอี๊ยดเลยคร้าบ ยืนนิ่งมือยังอ้าออกไปอ่ะ....เห็นหน้าพี่เจสแล้วผมมะกล้ากอด พี่แป้งเลยอ่ะ.... พี่แป้งคงเห็นผมยืนอ้าแขนค้าง ก็เลยหันไปมองดูพี่เจส  แล้วพี่แป้งก็หันกลับมามองผม ยิ้มให้ด้วย
                   " อ้าวนาวตะกี้จะเข้ามากอดพี่ไม่ใช่เหรอ  แล้วตอนนี้ทำไมหยุดซะล่ะ..."  พี่แป้งพูดกะผม
                   " อ่า...ไม่อ่ะ....ไม่กอดแย๊ว...."  ผมบอกเสียงอ่อย  ก็ดูสิ...ตอนนี้พี่เจสหน้าก็ยังมะเปลี่ยนเลยอ่ะ...ฮือฮือ....
                   " อ้าว...กลัวไอ้เจสมันเหรอ..."  พี่แป้งถาม   แงแง....ตรงจุดเป๊ะเลยอ่ะ...
                   " ไม่อ่ะ..."  ผมบอกเสียงแทบจะกระซิบเลยคร้าบ...ส่ายหน้าดิ๊กดิ๊กอ่ะ..ไม่กลัวหรอกคร้าบ แต่....มะกล้าอ่ะ...
                   " ไม่กลัว แต่ไม่กล้าใช่มั๊ยล่ะ..."  พี่แป้งพูดเหมือนรู้เลยน้า....
                   " อ่า......."  ผมพูดมะออก ได้แต่ยืนนิ่งเฉยอยู่อย่างนั้นแหละคร้าบ...
                   " ถ้านาวไม่กอดพี่....งั้นพี่กอดเราเองแล้วกัน...."  พี่แป้งพูดจบ ก็คว้าผมเข้าไปกอด  แล้วมีหอมแก้มฟอด ใหญ่ต่อหน้าพี่เจสด้วยอ่ะ....
                   " อ่ะ....."  ผมอุทานนี๊ดเดียวเท่านั้น  แล้วเงียบกริบเลยคร้าบ
                   " หอมจัง...ชื่นใจที่สุดเลย  "  พี่แป้งยังคงพูดต่อ  ผมเหลือบตามองพี่เจสก็เห็นพี่เค้ากัดฟันกรอดเลยอ่ะ  คงโมโหน่าดูเลย
                   " เอ่อ...พี่แป้งคร้าบ...เดี๋ยวพี่เจสว่าเอาอ่ะคร้าบ..."  ผมกระซิบบอกพี่แป้ง  ก็พี่แป้งอ่ะมะยอมปล่อยผมเลย  กอดซะแน่นเชียว  แล้วพี่เจส อ่ะ มองจ้องซะ ผมขนลุกเลยครับ....
                   " ยังไม่ปล่อย...ก็พี่ยังอยากกอดน้องของพี่นานๆนี่นะ...ไอ้เจสจะว่าก็ช่างมัน พี่ไม่สนใจ..."  พี่แป้งบอกผม  ก็รู้แหละว่าพี่แป้งน่ะกล้า พี่เจสคงไม่ว่าพี่แป้งหรอกครับ  แต่ผมอ่ะจิ...ตายแน่..พี่แป้งช่างมะรู้อารายซะเลย
                   " พี่แป้งคร้าบ...."  ผมร้องเรียกพี่แป้ง...
                   " ฮึ่ม...ฮึ่ม...กอดนานไปแล้วโว๊ย..."  พี่เจสกัดฟันพูด  คงทนมองไม่ไหวแล้วมั้งคร้าบ......      
                   " หวงเหรอวะ..."  พี่แป้งพูด ทั้งๆที่ยังคงกอดผมอยู่
                   " ............... "  ผมน่ะเหรอ...แฮะแฮะ...เงียบสนิทเลยอ่ะ
                   " เอ้อ...กูหวง...ก็แฟนของกู..กูก็ต้องหวงเป็นธรรมดาสิวะ..."  พี่เจสบอกกะพี่แป้ง
                   " แฟนมึง แต่น้องกูนี่หว่า...กูก็มีสิทธิ์กอดได้เหมือนกันโว๊ย..." พี่แป้ง ไม่ยอมแพ้พี่เจสอ่ะคับ....เฮ้อ......
                   " แต่มึงกอดไอ้นาวมากกว่าพี่กอดน้องนี่หว่า...แล้วมันก็นานเกินไปหน่อยแล้ว..."  พี่เจสว่าพี่แป้งต่ออีกอ่ะ...
                   " กูจะกอดยังไงมันก็เรื่องของกู  "  พี่แป้งก็ตอบสวนกลับไปอีก  ผมว่าต้องทำอะไรสักอย่างแย้วอ่ะ... ขืนเป็นแบบนี้ก็คงไม่มีใครยอมใครกันแน่นอน  
                   " เอ่อ....หยุดก่อนคร้าบ..อย่าเพิ่งเถียงกันเลยน้า..."  ผมตัดสินใจพูดโพล่งออกไป  แต่ก็ได้ผลน้า..ทั้งสองคน หันมามองผมเป็นตาเดียวกันเลยอ่ะ
                   " เอ่อ..คือ...พี่แป้งอย่าไปแหย่พี่เจสเค้าเลยคร้าบ...แล้วพี่เจสอ่ะ...ไม่รู้เหรอว่าพี่แป้งเค้าแกล้งแหย่พี่อ่ะคับ..."  ผมพูดออกไป  ก็มันจริงนี่นา  ผมรู้ว่าพี่แป้งเค้าแค่อยากแกล้งพี่เจสอ่ะคร้าบ
                   " ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งอดหัวเราะออกมาไม่ได้
                   " อืม...."  พี่เจสน่ะเหรอ...พูดไม่ออก ได้แต่ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมให้ผม
                   " ไอ้เจสเอ๊ย...ดูสิ  แฟนมึงยังรู้เลย  แต่ก็ดีนะ กูเห็นแล้วว่ามึงหวงไอ้น้องนาวมันจริงๆ ใช้ได้ๆ  "  พี่แป้ง บอกพี่เจส
                   " เอ่อ...กูรักของกู  ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา  "  พี่เจสพูดจบ ก็เดินอ้อมโต๊ะ แล้วเดินมาที่พี่แป้งยืนกอดผมอยู่
                   " พี่เจสอ่ะ...."  ผมเรียกชื่อพี่เค้าแล้วทำหน้าแหยๆให้พี่เค้าอ่ะคับ
                   " มึงปล่อยได้แล้ว...ทำเป็นพูดแล้วลืมเลยนะมึง  "  พี่เจสพูด แล้วเดินมาจับมือผมกระตุก  เพื่อจะได้ให้ พี่แป้งปล่อยผมจากอ้อมกอด
                   " เออ...กูปล่อยก็ได้...แม่งดันจำได้ซะอีกแน่ะ..."  พี่แป้งพูด แล้วทำท่าส่ายหัว  แต่ก็ยอมปล่อยผมออกไป แต่โดยดี
                   "  มานี่เราน่ะตัวดีนัก...รู้ไปหมดนะว่าใครเค้าคิดยังไง...มานี่มายืนข้างพี่ตรงนี้..."  พี่เจสพูดจบก็ดึงมือผม ให้มายืนข้างพี่เค้าอ่ะ...แล้วก็จับมือผมเอาไว้ แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่เลยคับ
                   "  แล้วเราเป็นไงบ้างล่ะ...ยังดื้อเหมือนเดิมหรือเปล่า  "  พี่แป้งถามผม
                   " นาวไม่ดื้อแย้วคร้าบ มะเชื่อก็ถามพี่เจสสิคร้าบ ...เน๊อะพี่เจส.... "  ผมบอกพี่แป้งแล้วหันมาพยักหน้า ให้พี่เจส
                   " ดื้อ.... "  พี่เจสบอกคำเดียวสั้นๆ  ไม่ช่วยผมเลยอ่ะ....ชิ....
                   " เหรอ...ถ้าดื้องั้นก็ไม่ต้องเอาของฝากที่พี่เอามาให้แล้วกันเน๊อะ..."  พี่แป้งเอาของขวัญมาขู่ผมอ่ะ
                   " ไม่ดื้อเเลยน้า...พี่แป้งคร้าบบ...พี่เจสอ่ะแกล้งว่านาวดื้อ..ทั้งๆที่นาวไม่ดื้อเลยอ่ะ...."  ผมบอกปฎิเสธ ใหญ่เลยคร้าบ...ฮือฮือ...มะมีใครเข้าข้างนาวเลยอ่ะ.... ตะกี้เห็นยังเถียงกันอยู่เลย  แล้วดูสิตอนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เลยอ่ะ..
                   " ไม่ดื้ออะไรล่ะ...บอกให้กินข้าว ก็เฉไฉ  ต้องคอยมากำกับทุกครั้ง...บางทีก็บอกว่า กินแล้วทั้งๆที่ยังไม่ได้กิน เข้าไปเลย  แล้วก็มาบ่นว่าปวดท้อง  "  พี่เจสพูดฟ้องพี่แป้งอ่ะ....แงแง...เอาเข้าไป ดูจิ  โดนรุมอ่ะ
                   " ป่าวน้า.....นาวก็กินอ่ะ...แต่..เอ่อ..เอ่อ..มันไม่ค่อยตรงเวลาก็แค่นั้นเองอ่ะ...จิงน้าคร้าบ."  ผมบอก ปฎิเสธเสียงอ่อน
                   " ก็นั่นแหละ...ยังมาพูดว่าไม่ดื้ออีกแน่ะ..."  พี่เจสพูด  แล้วก็มองผม  พี่แป้งก็มองผมด้วย
                   " คร้าบ....ทีหลังจะกินให้ตรงเวลาก็ได้คร้าบ..."  ผมต้องยอมแพ้อ่ะคร้าบ...เพราะรู้ว่าพูดไปก็ไม่ชนะอยู่ดีอ่ะ  พี่เจสเอามือมาขยี้หัวผมอ่ะสนุกเหลือเกินน้า...เล่นผมเค้าซะเสียทรงหมดอ่ะ....ชิ...
                   " ฮ่าฮ่า...มันต้องอย่างนั้นสิ..."  เป็นพี่แป้งที่หัวเราะผม
                   " พี่แป้งอ่ะ...แล้วไหนของฝากนาวอ่ะคร้าบ..."  ผมพูดแล้ว ยื่นมือแบออก
                   " เอ้า..."  พี่แป้งหันไปหยิบถุงหลายถุงที่วางบนเก้าอี้ใกล้ที่พี่แป้งยืนอยู่  แล้วหยิบมันทั้งหมดส่งให้ผม
                   " โห...ทำไมเยอะอย่างนี้ล่ะคร้าบ ของนาวหมดเลยเหรอคร้าบ..."  ผมพูดไปก็ยิ้มไป ก็อยากรู้แหละคร้าบ ว่ามีอะไรบ้าง
                   " ใช่แล้ว ของนาวหมดเลย ไม่รู้น้องของพี่จะชอบหรือเปล่า  "  พี่แป้งพูด  แต่ก็ยิ้มให้ผมอ่ะ  คงเห็นว่าผม ดีใจมากที่ได้ของฝากเยอะแยะเลย  ผมเปิดดูถุงนั้นถุงนี้ เห็นของแล้วก็ยิ้มออกมาอ่ะ  ทั้งเสื้อของทางเหนือ กำไลข้อมือที่มีกระพรวน  เสียงดังกรุ๊งกริ๊ง พี่เค้ารู้คับว่าผม  ชอบสียงกระพรวนอ่ะ... แล้วก็ของกินของทางภาคเหนือ แต่ทุกอย่างก็เป็นของที่ผมชอบทั้งนั้นเลยคร้าบ...
                   " คร้าบ...ขอบคุณมากคร้าบบ..."  ผมพูดแล้วหันไปมองหน้าพี่เจสอ่ะ  พี่เจสรู้ว่าผมจะทำอะไร พี่เจสก็พยักหน้าให้ด้วย  ผมก็เดินไปกอดพี่แป้ง แล้วยื่นปากไปจูจุ๊บแก้มพี่แป้งอ่ะคับ  ผมหน้าแดงแหละคร้าบ... ทั้งๆที่ไม่ได้คิดอารายอ่ะ  ก็พี่น้องกันคร้าบ...แต่ก็อายอยู่แหละคร้าบ...
                   " อืม...เห็นน้องดีใจแบบนี้ พี่ก็รู้สึกดีแล้ว  "  พี่แป้งบอกผม ยิ้มให้ผมแล้ว เอามือมาขยี้หัวผมด้วย  แปลกใจจัง ทำไมชอบมีคนเอามือมาขยี้หัวผมกันนักก็ไม่รู้อ่ะ...
                   " แฮะแฮะ...แล้วเอ่อ...ซื้อมาฝากนาวอีกน้า..."  ผมได้ทีก็เลยอ้อนบอกกะพี่แป้งอีกอ่ะคับ  
                   " คร้าบ...พี่จะซื้อมาฝากเราอีกคร้าบ...หรืออยากได้อะไรเราก็บอกพี่แล้วกัน.. พี่ให้ทุกอย่างกับเรา ได้แหละนะ.."  พี่แป้งบอกผม  ผมรู้คร้าบว่าพี่แป้งเค้าใจดีกะผมขนาดไหน ก็พี่แป้งเค้ารักผมนี่คร้าบ...อิอิ.....
                   " เอ่อ...เมื่อกี้พูดถึงรื่องกิน ก็เลยนึกได้ ว่าจะชวนออกไปกินข้าวกัน....ไปมั้ยไอ้เจส กูยังไม่ได้กินอะไรเลย มาถึงก็ตรงดิ่งมานี่เลยว่ะ.." พี่แป้งบอกพี่เจส
                   " ไม่ดีกว่า นาวซื้อมาให้กูแล้วว่ะ...อีกอย่างเดี๋ยวมีลูกค้าเข้ามาด้วยเพราะว่านัดกันแล้ว.."  พี่เจสพูด
                   " อ้าวเหรอ...แล้วนาวล่ะกินอะไรหรือยัง.."  พี่แป้งหันมาถามผม ตอนนี้ที่จริงก็หิวเหมือนกันอ่ะคับ  ผมก็หันไปมองพี่เจสก็เห็นทำหน้าเฉยๆอ่ะ

GBOMK

ขอบคุณคับ

gigusa

ขอบคุณมากๆครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ

doee