++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 15 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                   " เอ่อ...เมื่อกี้พูดถึงรื่องกิน ก็เลยนึกได้ว่าจะชวนออกไปกินข้าวกัน....ไปมั้ยไอ้เจส  กูยังไม่ได้กินอะไรเลยมาถึงก็ตรงดิ่งมานี่เลยว่ะ.."  พี่แป้งบอกพี่เจส
                   " ไม่ดีกว่า นาวซื้อมาให้กูแล้วว่ะ...อีกอย่างเดี๋ยวมีลูกค้าเข้ามาด้วยเพราะว่านัดกันแล้ว.."  พี่เจสพูด
                   " อ้าวเหรอ...แล้วนาวล่ะกินอะไรหรือยัง.."  พี่แป้งหันมาถามผม ตอนนี้ที่จริงก็หิวเหมือนกันอ่ะคับ  ผมก็หันไปมองพี่เจส
ก็เห็นทำหน้าเฉยๆอ่ะ
" ยังไม่ได้กินอารายเลยคร้าบ..."  ผมบอกพี่แป้งคับ....
                   " งั้นไปกินกะพี่แล้วกัน  "  พี่แป้งบอกผม
                   " เอ่อ...พี่เจสให้นาวไปป่าวคร้าบบ..."  ผมพูดเสียงเบาๆ แล้วเอามือกอดเอวพี่เค้าซุกหน้าที่ท้อง ของพี่เค้าด้วย  ผมไม่อาย
พี่แป้งหรอกคร้าบ..เพราะพี่แป้งเห็นผมอ้อนพี่เจสบ่อยแย้วอ่ะ...
                   " ........................... "
ตอนที่ 26
                   " ไอ้เจสให้นาวไปกินข้าวกับกูเถอะวะ  รับรองปลอดภัย 100 เปอร์เซนต์  มึงก็รู้นี่หว่า  "  พี่แป้งพูด ขอกะพี่เจส
                   " ให้ไปป่าวคร้าบ.."  ผมถามอีก  จะให้ไปหรือไม่ให้ผมก็มะว่าพี่เค้าหรอกคร้าบ
                   " แล้วกินข้าวเสร็จ กูว่าจะพาน้องกูไปเที่ยวด้วย โอเคนะโว๊ย.."  พี่แป้งพูด
                   " แล้วจะพาไอ้นาวไปไหนกันล่ะ  "  พี่เจสถามพี่แป้งอีก  แหม..ห่วงผมจริงๆเลยอ่ะค้าบ...
                   " ก็ที่ไหนก็ได้...ที่น้องกูอยากไปน่ะ...กูรู้ว่ามึงไม่ค่อยมีเวลาพาน้องกูไปเที่ยวไหน  "  พี่แป้งพูดอีก
                   " เออ...เราอยากไปหรือเปล่าล่ะ  ถ้าอยากไปกับไอ้แป้ง นาวก็ไปเถอะ......"  พี่เจสพูดกะผม  น้อยใจป่าว มะรู้อ่ะ
                   " มะเอา...นาวอยากถามพี่เจสอ่ะ  ถ้าให้ไปนาวก็ไป ไม่ให้นาวก็ไม่ไปคร้าบ...ยังไงก็ได้คร้าบ.."  ผมบอก
                   " งั้นตามใจนาวแล้วกัน พี่ไม่ว่าหรอกครับ  เดี๋ยวพี่มีงานอีกน่ะครับ  มีลูกค้าจะเข้ามาคุยน่ะ ถ้าพี่ไม่ติดมีลูกค้า พี่ก็อยากจะไปด้วยเหมือนกัน  "  พี่เจสบอกผมให้รู้ว่าพี่เจสเค้าก็อยากไปเหมือนกัน
                   " แล้วพี่จะยุ่งป่าวคร้าบ ให้นาวอยู่ด้วยมั้ยล่ะคร้าบ.."  ผมบอก  ก็กลัวพี่เค้างานยุ่งอ่ะ
                   " ไม่ยุ่งหรอก  นาวไปเที่ยวกับพี่แป้งเค้าเถอะ  "  พี่เจสพูด
                   " งั้นนาวไปน้า..."  ผมพูด
                   " อื้อ...เที่ยวให้สนุกนะ  เออ...เรายังไม่ได้บอกพี่เลยว่าจะไปเที่ยวที่ไหนต่อ "  พี่เจสถาม เมื่อนึกขึ้นได้
                   " เอ่อ...อืม...นาวว่านาวอยากไปเที่ยว สวนสนุกอ่ะคับ  ไม่ได้ไปนานแย้วคร้าบ  "  ผมบอก เมื่อคิดขึ้น มาได้ว่าไม่ได้ไปนานแล้วอ่ะ
                   " อื้อ..."  พี่เจสเอ่ยออกมาเบาๆ
                   " พี่ปะแป้งจะพาไปป่าวคร้าบ..."  ผมถามเพื่อความแน่ใจอ่ะคับ
                   " โอเคคร้าบ...เจ้านาย...ข้ารับใช้คนนี้จะพาไปคร้าบบผม  "  พี่แป้งพูดล้อเลียนแกล้งผมให้หัวเราะ  โดยทำท่าทางโค้งคำนับตัวผมอ่ะคับ
                   " ฮ่าฮ่า..."  ผมหัวเราะกะท่าทางที่พี่แป้งทำให้ผมดู
                   " เออ..งั้นไอ้แป้ง กูฝากแฟนกูด้วยนะโว๊ย..."  พี่เจสหันไปบอกพี่แป้ง
                   " กูรู้โว๊ย...ก็น้องกูเหมือนกันนี่หว่า..."  พี่แป้งพูดโต้กลับบ้าง
                   " อืม...งั้นไปได้แล้ว  เดี๋ยวลูกค้าที่นัดจะมาแล้ว กูต้องรีบไปกินข้าวที่ไอ้นาวซื้อมาให้ก่อน เดี๋ยวไม่ทันว่ะ..."  พี่เจสบอกกะพี่แป้ง
                   " เออ.........งั้นกูไปก่อนนะ...ไปนาวไปกัน..."  พี่แป้งพูดจบก็หันมาพูดกะผม
                   " เดี๋ยวๆ...ไอ้แป้ง มึงกลับมาก็พานาวมาส่งที่นี่นะ  กูทำงานยาวโว๊ย...รออยู่นี่แหละ..."  พี่เจสบอกพี่แป้ง
                   " อื้อ........"  พี่แป้งรับคำ  
                   ส่วนผมก็หอมแก้มพี่เจสทั้งสองข้างเลยคร้าบ  เอาใจนิดนึง ที่ใจดียอมให้ผมไปเที่ยวกะพี่แป้งได้ง่ายๆ  คิดว่าจะยากกว่านี้ซะอีก  แต่มันก็คงเพราะพี่เจสต้องคุยกะลูกค้า  อ่ะคับ  พอผมหอมแก้มพี่เจสเสร็จแล้ว  พี่เจสก็เอามือมากอดผม แล้วก็หอมแก้มผมทั้งสองข้างเช่นเดียวกะผมแหละคร้าบ  พี่เจสยิ้มให้ด้วย
                   " ไปได้แล้ว...จะได้กลับเร็วๆ  พี่จะได้ไม่ต้องคิดถึงเรานานๆ  "  พี่เจสบอกผม  คำพูดแค่นี้ก็ทำเอาผมซึ้ง แล้วคร้าบ  ก็แค่จะไม่เจอกันแป๊บเดียว พี่เค้าก็จะคิดถึงผมแล้วอ่ะ...เพราะอย่างนี้แหละ ผมถึงไม่แยกกะพี่เจสไปไหน ต้องอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาอ่ะคับ....
                   พี่แป้งพาผมออกมาจากบริษัท  แล้วพาผมไปกินอาหารแถวสยาม  พี่แป้งดูแลเอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี ผมก็รักพี่แป้งตรงนี้ด้วยแหละ  พี่แป้งทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่าง  ตามใจผมตลอด   ผมอยากได้อะไร พี่เค้าก็ซื้อให้ผม  พี่แป้งบอกผมว่าพี่เค้ารักผมมาก แต่ในเมื่อเป็นแฟนไม่ได้ แต่ผมก็เป็นน้องพี่แป้งได้  แล้วในเมื่อผมเป็นน้อง แล้วเวลาที่ผมต้องการอะไร หรือจะปรึกษาอะไร พี่แป้งก็ต้องหา หรือต้องทำให้ผมได้อยู่แล้ว
                   ผมเป็นคนขี้หวงอย่างร้ายกาจที่สุด  เวลาที่ผมรักใคร  พูดคุยอะไรกะใครมากๆ  ผมก็จะหวงคน คนนั้นแล้ว อ่ะคับ  อย่างพี่แป้งนี่ก็เหมือนกัน ผมก็หวงพี่เค้ามากที่สุดเลยอ่ะ  แต่ผมก็บอกพี่เค้าให้หาแฟนนะ  อย่ามารักแต่ผมโดยที่ ไม่มองคนอื่น แต่มีข้อแม้ว่า พี่เค้าต้องพามาให้ผมดูก่อน  แล้วพอถึงเวลาจริงๆ ที่พี่แป้งไปชอบใคร แล้วพามาหาผม  ผมก็แสดงความขี้หวงออกมาแหละ  ยิ่งบางคนนิสัยไม่ดีแล้วด้วย  ผมก็ยิ่งไม่ยอมรับเข้าไปใหญ่  จนเวลานี้ พี่แป้งก็ไม่ได้ ้คบใครเลยอ่ะคับ  หรือแอบคบกันโดยที่ไม่บอกผมก็ไม่รู้
                   " ตะริ๊ด...ติ๊ดตี่...."  เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น  ผมเห็นเบอร์ที่โชว์ที่หน้าจอก็รีบกดรับ
                   " คร้าบ...."  ผมกดรับแล้วทักทาย  พี่แป้งหันมามองผม  แล้วก็หันไปมองทางเบื้องหน้า
                   " อยู่ที่ไหนกันแล้ว..."  พี่เจสถามผม
                   " ตอนนี้เหรอคร้าบ...พี่แป้งเพิ่งขับรถออกมาจากสยามเองคร้าบ ตะกี้พี่แป้งพานาวมากินข้าวที่สยามอ่ะคับ..."  ผมบอกพี่เจส
                   " เหรอครับ.."  พี่เจสพูด
                   " ตอนนี้ลูกค้าที่นัดไว้ยังไม่มาเหรอคร้าบ.."  ผมถามเมื่อนึกได้ว่าทำไมพี่เจสยังโทรมาหาผมได้
                   " ยังเลย...แต่เมื่อครู่ได้โทรมาบอกว่าขอเลื่อนนัดออกไปสักชั่วโมงครับ...พอดีประชุมยืดเยื้อ เลยมาพบพี่ช้า หน่อยน่ะ
ครับ..."  พี่เจสอธิบายให้ผมฟัง
                   " แล้วพี่กินข้าวเรียบร้อยแล้วใช่ป่าวคร้าบ.."  ผมถามก็ห่วงพี่เจสอ่ะ
                   " กินอิ่มแปล้เลย.......ไม่เชื่อมาจับพุงพี่สิ..."  พี่เจสพูดอยอกล้อกะผม
                   " อ่า...ไปได้ยังไงล่ะคร้าบ...ขอเป็นคืนนี้แย้วกันน้า...แฮะ แฮะ..."  ผมก็พูดหยอกเล่นกะพี่เจสเหมือนกันอ่ะ...
                   " อ่ะแฮ่ม...อ่ะแฮ่ม....หวานกันจริงเลยนะไอ้สองคนนี้ ไม่เกรงใจชาวบ้านเค้ามั่งเลย "  พี่แป้งพูดเสียงดัง จนพี่เจสยังได้ยินอ่ะ..
                   " แฮะแฮะ...."  ผมยิ้มแหยๆอ่ะ...ลืมสนิทเลยอ่ะว่าพี่แป้งขับรถอยู่ข้างๆผม...
                   " อิจฉาโว๊ย...."  พี่แป้งพูดต่อ แต่เหมือนพูดกะตัวเองเลยอ่ะ...
                   " บอกมันด้วยว่า ให้มันขับรถไป ไม่ต้องมายุ่งกับเรา..."  พี่เจสบอกผมให้บอกพี่แป้งอะคับ  
                   " พี่แป้งคร้าบ...พี่เจสฝากบอกว่าให้พี่ขับรถไปไม่ต้องมายุ่งกะพี่เค้าอ่ะคร้าบ..."  ผมก็พาซื่อบอกพี่แป้ง ออกไปเหมือนกัน
                   " เออ...ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งขานรับคำ แล้วก็หัวเราะเสียงดัง
                   " นาว...พี่คิดถึงนาวจังเลยครับ..."  พี่เจสเปลี่ยนเรื่องพูดกะผม จนทำให้ผมงงเลยอ่ะคับ...
                   " อื้อ......"  ผมขานรับเสียงเบาใส่โทรศัพท์อ่ะ
                   " นาวคิดถึงพี่หรือเปล่าล่ะครับ  "  พี่เจสถามผม
                   " เอ่อ...คิดถึงคร้าบบ..."  ผมพูดพอให้พี่เจสได้ยิน...แหมก็อายพี่แป้งอ่ะ...
                   " แล้วคิดถึงมากหรือเปล่าครับ..."  พี่เจสถามผมต่ออีก
                   " ก็มากคร้าบ...มากที่สุดเลยอ่ะคร้าบ..."  ผมพูดหวานๆใส่โทรศัพท์
                   " น่ารักจังเลยแฟนพี่  " พี่เจสบอกผม ทำเอาหน้าแดงเลยอ่ะ ทั้งๆที่เป็นแค่เสียงนะเนี่ย
                   "  ...ก็นาวน่ารักจริงๆนี่คร้าบบบ...แฮะแฮะ.."  ผมพูด ก็หลงตัวเองนิดนึงอ่ะ...อิอิ.....
                   " ฮ่าฮ่า...เอ่อนาว...พอแค่นี้นะ...เดี๋ยวพี่โทรไปหาใหม่  มีลูกค้าเข้ามาน่ะ..."  พี่เจสบอกผม
                   " คร้าบ....รักพี่เจสน้าคร้าบ..."  ผมพูดเสียงอ้อนๆอ่ะคับ
                   " พี่ก็รักนาวคร้าบ..."  พี่เจสบอกผม
                   " คร้าบ..."  ผมพูด แล้วก็กดวางโทรศัพท์  
                   หันไปมองหน้าพี่แป้งก็เห็นอมยิ้มให้ผมอ่ะคับ  แล้วพี่แป้งก็ขับรถไปเรื่อยๆเหมือนเดิม  ไม่ค่อยจะพูดคุย เลยอ่ะ  แต่ก็ดีจะได้ไม่เสียสมาธิในการขับรถ   ผมก็เปิดเพลง แล้วก็ร้องตาม  พี่เค้าก็ฟังผมร้องแล้วก็หัวเราะให้ผมด้วย   พอเบื่อๆผมก็เลยชวนพี่แป้งเค้าคุย  เล่าเรื่องนั้น เรื่องนี้  ถามนั่นถามนี่  พี่แป้งก็คุยด้วยครับ  นั่งหัวเราะก็ตั้งหลายครั้ง  ก็นานพอสมควรจนในที่สุดก็มาถึงสวนสนุกที่อยากมาจนได้...................
ตอนที่ 27
             พี่แป้งพาผมเข้าไปข้างใน  แล้วก็เดินสำรวจแผนผังก่อนว่า มีเครื่องเล่นอะไรอยู่ตรงไหน  วันนี้อากาศก็ร้อน มากเหมือนเป็นปกติทุกวัน  ขนาดนี่เกือบเย็นแล้วนะ  พอรู้แล้วว่าอะไรอยู่ตรงไหน  ทีนี้พี่แป้งก็ตระเวณพาผม ขึ้นไปเล่น เครื่องเล่นหลายอย่าง  ซึ่งผมว่าที่เล่นอ่ะ  เป็นเครื่องเล่นที่พี่แป้งอยากเล่นซะมากกว่า
              หลังจากที่ออกมาจากล่องแก่ง ที่ทำให้ผมกะพี่แป้งตัวเปียกไปหมดทั้งตัวแล้ว  ผมก็รู้สึกหิวมาก  ก็ตอนไปสยาม ผมกินนิดเดียวอ่ะค้าบ  ผมก็เลยบอกพี่แป้งว่าหิว พี่แป้งก็เลยพาผมไปหาของกิน  พออาหารมาวางต่อหน้า ผมก็จัดการ ทันทีเลยอ่ะคับ  ปกติผมน่ะกินไม่เยอะหรอกคร้าบ   โดนพี่เจสว่าเรื่องการกินอาหารเป็นประจำเลยอ่ะ  แต่วันนี้ผมกิน เหมือนเอาที่กินหลายวันมารวมกันอ่ะ  คือเยอะมากกว่าที่เคยกินอ่ะคับ
              พี่แป้งนั่งมองผมกินนั่นกินนี่  แล้วก็อดยิ้มให้ผมไม่ได้  พี่แป้งน่ะมองแตาผม แต่ตัวเองไม่ค่อยกินเลยอ่ะคับ  แล้วของที่ซื้อมาให้ผมกินนี่  ก็อย่างละจานอ่ะ  ข้าวก็จานเดียวเหมือนกัน  ตอนแรกเพราะความหิวผมก็เลยไม่ทัน ได้สังเกตุ  แต่พออาหารตกถึงท้องพอสมควรแล้ว  ผมก็เพิ่งสังเกตุเห็นก็เลยอดถามไม่ได้
              " พี่ปะแป้งคร้าบ...พี่ไม่หิวเหรอคร้าบ  ทำไมซื้อข้าวมาแค่จานเดียวอ่ะค้าบ  นาวกินคนเดียวก็หมดแล้ว อ่ะคร้าบ.."  ผมถาม
              " อื้อ...พี่เห็นนาวกินอย่างอร่อยพี่แป้งก็อิ่มแล้วครับ..."  พี่แป้งบอกผม แล้วก็ยิ้มให้ผมอ่ะ
              " จะอิ่มได้ยังไงอ่ะ...ก็นาวกิน แต่พี่แป้งไม่ได้กินนี่คร้าบ.."  ผมถาม ก็มันอดสงสัยไม่ได้นี่คร้าบ
              " ก็พี่...อิ่มใจ...ไงล่ะครับ.."  พี่แป้งพูดหวานจังอ่ะคับ
              " แหมหวานจัง จนนาวใจละลายแย้วอ่ะ..."  ผมพูด อิอิ........
              " ก็มันจริงนี่...เห็นนาวกินแล้ว พี่รู้สึกอิ่มในใจจริงๆนะ  "  พี่แป้งยืนยันคำพูดเดิม  ผมเห็นว่าพี่แป้งไม่ค่อยกิน อะไรเลยคับ  ก็เลยอ้อนให้พี่เค้ากินอาหารที่ผมกินอยู่
              " พี่แป้งอ่ะ....กินหน่อยน้า..."  ผมอ้อน ก็อยากให้พี่แป้งกินอ่ะคับ
              " ไม่ครับ  นาวกินไปเถอะ  พี่ซื้อมาให้นาวกินนะ  "  พี่แป้งไม่ยอมกิน
              " น่าน้า...นิดนึงก็ยังดี  "  ผมอ้อนอีกอ่ะ
              " ไม่เอา  พี่ยังไม่หิว  "  พี่แป้งก็ยังปฎิเสธอยู่เหมือนเดิม
              " น่านะ....นะ..."  ผมก็อ้อนไม่เลิกเหมือนกันคับ
              " อืม.....ก็ได้...พี่กินก็ได้  แต่นาวต้องป้อนพี่นะ  "  พี่แป้งทำท่าคิด  แล้วก็ยื่นข้อเสนอมาให้ผม
              " อ่า....อารายอ่ะคับ  พี่แป้งที่นี่คนมันเยอะจะตาย  อายเค้าแย่เลยอ่ะ  "  ผมท้วงพี่แป้งแหละ
              " จะไปอายใครเค้าทำไม  ไม่เห็นต้องอายเลย......ตกลงจะป้อนพี่หรือเปล่า  "  พี่แป้งบอกไม่อายใคร  แล้วก็ถามผมต่ออีก  
              " แต่นาวก็อายอยู่ดีแหละ  ดูสิ  คนมองมาเต็มเลยอ่ะคับ "  ผมบอก ก็เห็นคนหันมามองหลายคนอ่ะ
              " ไม่ป้อน ก็ไม่กิน พี่จะนั่งมองเรากินเฉยๆ ตรงนี้แหละ "  พี่แป้งยื่นไม้ตายบอกผม
              " เอ่อ...ก็...ก็ได้อ่ะ......"  ผมก็ตกลงยอมจนได้
              " งั้นป้อนพี่สิ...เริ่มหิวแล้ว  "  พี่แป้งบอก  รู้แหละว่าพูดแกล้งเอาใจผมอ่ะ
              " เอ้า......อํ้า...."  ผมพูดเบาๆ  แล้วเอื้อมหยิบช้อนของพี่แป้งมาตักข้าวผัดป้อนส่งมาจ่อที่ปาก  อิอิ...เหมือนป้อน เด็กเลย....ฮ่าฮ่า...
              " อํ้า....อาหร่อยจัง..."  พี่แป้งอ้าปากกินข้าวที่ผมป้อน แล้วทำเสียงเลียนแบบผมด้วย  พูดไปข้าวก็ยังเต็มปากไปด้วย
              " แฮะแฮะ...ดีป่าว..."  ผมถาม ก็เห็นพี่แป้งเคี้ยวข้าวเหมือนอร่อยมากอ่ะ  ผมวางช้อนลงในจานอีกด้านตรงข้าม กะช้อนของผม  แล้วเอื้อมมือไปหยิบแก้วนํ้ามาดื่ม  แต่แขนของผมมันดันไปชนกะด้ามช้อนของผมเองที่อยู่ในจาน  ช้อนก็เลยตกที่พื้นใต้โต๊ะ
              " อุ๊ย......พี่แป้งช้อนของนาวตกอ่ะคับ..."  ผมบอกพี่แป้ง
              " ไม่เป็นไร..ปล่อยมันไว้อย่างนั้นแหละ...อ้าวนาวก็กินด้วยสิ..."  พี่แป้งบอกผม แล้วให้ผมตักข้าวกินไปด้วยอ่ะคับ
              " เอ่อ...มันมีช้อนคันเดียวเองอ่ะคร้าบเหลือของพี่แป้งอ่ะ..."  ผมบอก  ก็ของผมมันตกอ่ะ  เลยเหลือแต่ของ พี่แป้งคันเดียว  แล้วจะให้ผมใช้ช้อนคันเดียวกะพี่แป้งเหรอคับ  ที่จริงผมก็ไม่ได้รู้สึกจะรังเกียจหรืออะไรกะเรื่องนี้ หรอกคับ  แต่แบบนี้มันก็เหมือนจุ๊บกะพี่แป้งอ่ะจิ แล้วที่นี่คนก็เยอะ ด้วย  ใครเห็นแล้วจะคิดยังไงอ่ะ
              " ก็ไม่เป็นไรนี่...หรือนาวรังเกียจพี่ล่ะครับ.."  พี่แป้งพูดกะผม เหมือนน้อยใจอ่ะคับ
              " ป่าว...ไม่ใช่อย่างนั้นน้า...ก็...เอ่อ...คน..คนมันเยอะอ่ะ  "  ผมบอก ก็เกือบหลุดปากออกไปแล้ว อย่างที่ผมคิดอ่ะ  แต่ก็ยังดีที่ยั้งปากไว้ทันไม่งั้นอายหนักกว่านี้แน่ เพราะผมคิดว่าพี่แป้งต้องล้อผมแน่เลยอ่ะ
              " งั้นไม่รังเกียจก็กินสิ...เรื่องคนมองก็ปล่อยพวกให้เค้ามองไปเถอะ  ไม่ต้องไปสนใจ  "  พี่แป้งพูด  แหม...ไอ้ผมก็คิดนะว่า แค่เดินไปหยิบช้อนมาใหม่ก็จบ  แต่ผมก็พูดไม่ได้อีก ก็กลัวพี่จะว่าผมรังเกียจพี่เค้าอ่ะ  เล่นพูดดักคอผมไว้แล้วนี่คร้าบ
              " คร้าบ...กินคันเดียวกะพี่แป้งก็ได้คร้าบ..."  ผมพูด แล้วก็หยิบช้อนคันเดียวกันตักข้าวเข้าปาก  มองเห็นพี่แป้งยิ้มให้อ่ะ...ยักคิ้วด้วย  ผมก็ตักข้าวป้อนพี่แป้งไปอีกคำ  
              " อืม....."  พี่แป้งส่งเสียงเมื่ออ้าปากกินข้าวที่ผมป้อน
              ผมก็ยิ้มแหละ  มองพี่แป้งกินข้าว  พี่เค้าเคี้ยวแป๊บเดียวก็กลืนลงคอหมดอย่างรวดเร็ว  สงสัยที่จริงคงจะหิวแหละ  แล้วเห็นผมกินพี่เค้าดูเพลินจนลืมหิวมั้ง  แต่พอได้กินแล้วก็คงหยุดไม่อยู่อ่ะ  ผมก็ป้อนตลอดอ่ะคับ  สลับกะตักให้ตัวเอง กินไปด้วย  แต่ก็ต้องรีบนิด ก็พี่แป้งกินเร็วเหลือเกินอ่ะคับ  ผมป้อนแทบไม่ทันเลยคับ   แล้วอยู่ๆพี่แป้งก็มองผมแล้ว ก็หัวเราะอ่ะ...ผมก็งงนะ หัวเราะอารายผมก็ไม่รู้
              " ฮ่าฮ่า......ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งขำอะไรไม่รู้ เมื่อมองหน้าผม
              " พี่แป้งขำอารายนาวอ่ะคับ..."  ผมอดถามไม่ได้
              " ป่าวครับ...ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งบอกป่าว แต่ก็ยังหัวเราะอีกอ่ะ
              " พี่แป้งอ่ะ...หัวเราะอาราย...บอกมาน้า...."  ผมถาม แล้วทำหน้ามุ่ยอ่ะ...
              " บอกก็ได้...พี่ขำคนขี้เหนียว อยากเอาข้าวกลับไปกินที่บ้าน....ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งบอกผม แล้วหัวเราะ  ก็งงอยู่แหละคับ พี่แป้งว่าผมเหรอ
              " อารายเหรอคร้าบ...นาวงงอ่ะ..."  ผมซื่อบื้ออ่ะคับ...งงจริงตามมะทันเลยคร้าบ...
              " เอ่อ...นาวอยู่เฉยๆนะ  "  พี่แป้งบอก แล้วเอื้อมมือมาหยิบอะไรไม่รู้ตรงเหนือปากของผม  สงสัยคงเป็นข้าว  พอหยิบเสร็จแล้ว ผมยังไม่เห็นเลย ก็พี่แป้งเอาเข้าปากตัวเองเลยอ่ะ..........อ่าาา....... มึนเลยคร้าบบอาราย ของเค้าไม่รู้คับ.....แต่ผมก็หน้าแดงไปแย้วอ่ะ...มะรู้อารายแต่ก็อายอ่ะ
              " พี่แป้ง......อารายอ่ะ ข้าวเหรอ แล้วพี่กินทำไมอ่ะคับ ทำไมไม่ทิ้งไปอ่ะ....."  ผมร้องบอก ก็ตกใจคับ  พี่แป้งกล้ากินได้ไง
              " ก็พี่อยากกินนี่ครับ...ใครจะทำไม..."  พี่แป้งบอก แบบว่าไม่ได้รู้สึกอารายเลยอ่ะ
              " ก็...ก็มันสกปรกอ่ะคับ..."  ผมเถียงข้างๆคูๆ
              " สกปรกอะไรกัน ปากของนาวพี่ยังจูบมาแล้วเลย  แค่ข้าวติดที่ปากแค่นี้มันจะเป็นไรไปล่ะ..."  พี่แป้งพูดย้อน ผมอีก  อย่างที่ผมพูดไม่ออกเลยอ่ะคับ...แฮะแฮะ.........
              " เอ่อ...นาวยอมแพ้พี่แป้งแล้วก็ได้...."  ผมพูดจบก็ยกแก้วนํ้าขึ้นมาดื่ม  ทำหน้างอนอ่ะ ก็โต้ตอบอะไรไม่ได้นี่ ยอมไปก่อนแล้วกัน
              " หึหึ...เวลาเรางอนนี่มันน่ารักดีนะ...ดูทำหน้าเข้าสิ...น่าจูบจัง..."  พี่แป้งเริ่มชีกออีกแย้ว...เป็นอย่างนี้ทุกที แหละ ตอดนิดตอดหน่อย  แต่ก็ไม่มีอารายน้า พี่แป้งเค้าเป็นแบบนี้เองอ่ะคับ
              " พี่แป้งคร้าบ...ก็ไหนบอกว่านาวเป็นน้องพี่ไงอ่ะ....."  ผมท้วงเรื่องบอกเป็นพี่น้องกัน
              " ก็เป็นน้อง พี่ก็จูบได้ ถ้าพี่อยากจูบ..."  พี่แป้งยักคิ้วให้ผมด้วย
              " .............. "  ผมได้ยินแล้วหุบปากทันทีเลยอ่ะ  
              " ฮ่าฮ่า....พี่ล้อเล่นคร้าบ....ไอ้ตัวเล็กเอ๊ย..."  พี่แป้งหัวเราะ ที่แกล้งผมได้อ่ะ
              " พี่แป้งอ่ะ....ชิ...งอนแล้ว...ชอบแหย่นาว..."  ผมบอก แล้วทำหน้างอ
              " แหม...แค่นี้ก็งอนพี่แล้ว...ขอโทษคร้าบ..พี่แกล้งเล่นคร้าบ...อย่างอนพี่เลยน้า..."  พี่แป้งเห็นผมงอนก็เลยง้อผม
              " ก็พี่ชอบแกล้งนาวนี่อ่ะ..."  ผมบอก ยังงอนอยู่
              " โอ๋.....ไม่แกล้งแล้วคร้าบ...อย่างอนพี่แป้งเลยนะคร้าบ..."  พี่แป้งง้อผมใหญ่เลยอ่ะ
              " ไม่ได้งอนพี่แป้งซะหน่อยนี่..."  ผมบอก
              " ถ้าไม่งอนก็ต้องยิ้มให้พี่ก่อนสิ..."  พี่แป้งบอกผม
              " ยิ้มก็ได้......"  ผมพูดแล้วก็ยิ้มให้พี่แป้งอ่ะ...เห็นพี่แป้งยิ้มให้ผมด้วย
              " แอ๊ะ.....ยิ้มแล้วยิ้มแล้ว..."  พี่แป้งพูดล้อผม แล้วทำหน้าทะเล้นอ่ะ  ผมเห็นก็อดหัวเราะไม่ได้
              " อ่ะ..ฮ่าฮ่า...ฮ่าฮ่า...พี่แป้งทำหน้าตลกจัง  "  ผมหัวเราะ ก็ขำอ่ะคับ

              ปกติ พี่แป้งจะเป็นคนที่วางตัวเป็นผู้ใหญ่อ่ะคับทั้งๆที่อายุก็ยังไม่มากเท่าไหร่เลย ก็เท่าๆกะพี่เจสแหละ  เพราะว่าหลังจากที่พี่เค้าเรียนจบแล้วต้องมาดูแลกิจการแทนคุณพ่อกะคุณแม่ของพี่เค้า  ลูกน้องก็เยอะด้วยพี่แป้งเค้า จะทำตัวเป็นเด็กก็ไม่ได้ เดี๋ยวจะควบคุมบรรดาลูกน้องไม่ไหวจะไม่เชื่อฟังกัน   

gigusa

ขอบคุณมากๆครับ

GBOMK

ขอบคุณคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ