++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 17 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ตอนที่ 30
              " ไม่เอา..ไม่ขึ้นอ่ะ.." ผมไม่กล้า
               " ถ้าไม่ขี่หลังพี่ งั้นพี่จะอุ้มเราไปนะ ..จะเอาแบบไหนเลือกเอา "  พี่แป้งบอกผม
               " อ่า...พี่แป้งอ่ะ...งั้นนาวขี่หลังพี่ก็ได้คร้าบ..." ผมบอก ก็มันน่าอายน้อยกว่า โดนอุ้มอ่ะคับ
               แล้วพี่แป้งก็นั่งยองๆลงกะพื้นให้ผมขี่หลัง พอผมขี่หลังเรียบร้อยแล้ว  พี่แป้งก็ลุกยืนขึ้นอย่างสบายเลยอ่ะคับ  พี่แป้งคงออกกำลังกายเป็นประจำแน่เลยอ่ะ ก็ลุกขึ้นยืนทั้งๆที่แบกผมอยู่บนหลังอย่างสบายเลยคับ  แข็งแรงจัง  
แล้วพี่แป้งก็แบกผมเดินออกมาพาผมไปที่รถที่จอดอยู่ ก็ไกลมากเหมือนกันจากที่พี่แป้งให้ผมขึ้นขี่หลัง  แต่ก็ไม่เห็นพี่แป้งเค้าจะบ่นว่าเหนื่อย หรือว่าเมื่อยเลยอ่ะคับ  แล้วเดินผ่านไปทางไหน คนก็มองไปตลอดทาง  แล้วก็ยิ้ม ให้ผมด้วย  ผมก็ยิ้มให้อ่ะคับ  แล้วไปได้สักพักผมก็ซุกหน้าไปกะต้นคอของพี่แป้ง  อุ่นดีจัง ได้กลิ่นหอมๆ ผสมกะกลิ่น เหงื่อของพี่แป้งด้วย  รู้สึกดีจัง  ผมมองเห็นเหงื่อไหลที่หน้าพี่แป้งด้วยคับ  ก็เอามือไปเช็ดออกให้  เห็นพี่แป้งอมยิ้มด้วยอ่ะ
               ไม่นานก็ถึงรถ  พี่แป้งค่อยๆวางผมให้ยืนกับพื้นอย่างช้าๆ  พี่แป้งเปิดรถ  แล้วประคองผมให้ก้าวขึ้นรถ  พอผมเข้าไปเรียบร้อยแล้ว  พี่แป้งก็ปิดประตู เดินอ้อมไปอีกข้างแล้วก็เปิดเข้ามานั่งข้างใน  พี่แป้งหันมาคาดเบลท์ให้ผม  ตรวจดูความเรียบร้อยเสร็จก็ขับรถออกไป..........
               " ขาเราเป็นยังไงบ้าง  เจ็บมากไหม..."  พี่แป้งถามผม เมื่อขับรถออกมาจากสวนสนุกได้สักพัก
               " ตอนนี้ดีขึ้นแล้วคร้าบ...ไม่ค่อยเจ็บแย้ว..."  ผมบอก  กลัวพี่แป้งถามต่ออ่ะ....
               " ยายังมีอยู่หรือเปล่า  ถ้าไม่มีพี่จะได้พาเราไปหาหมอก่อน  "  พี่แป้งถามผม  
               " ที่บ้านยังมีอยู่คร้าบ..."  ผมบอก  กลัวโดนไปหาหมออีกอ่ะ...
               " อืม...แล้วเราจะบอกพี่ได้หรือยังว่าไปโดนอะไรมา..."  พี่แป้งถามผม  โดยที่ผมก็คาดไว้แล้วว่าพี่แป้งต้อง ถามผมแน่  แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะบอกพี่แป้งดีหรือไม่บอกดี  ผมกลัวพี่แป้งจะไปเอาเรื่องกะพี่เจสอ่ะคับ  พี่แป้งยิ่งใจร้อน อยู่ด้วย
               " เอ่อ...."  ผมพูดไม่ออก ก็ตัดสินใจไม่ถูก
               " ถ้าไม่บอกพี่  เดี๋ยวกลับไปถึง พี่จะไปถามไอ้เจสเอง..."  พี่แป้งพูดออกมาแบบนี้  ผมก็ตัดสินใจได้ ้ทันทีแหละคร้าบ...
               " เอ่อ...งั้นนาวเล่าให้พี่ฟังเองดีกว่า  "  ผมพูด  ก็อย่างน้อยมันก็ดีกว่าให้พี่แป้งไปถามพี่เจสเองอ่ะคับ
               แล้วหลังจากนั้น ผมก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่แป้งฟัง  ตลอดเวลาที่ผมเล่าให้ฟัง  พี่แป้งนั่งเงียบ ไม่พูดอะไร  เหมือนว่าไม่คิดอะไร แต่ผมรู้ ไอ้เงียบๆแบบนี้แหละ ที่มันน่ากลัว  พร้อมที่จะเอาเรื่องใครก็ได้  ผมเห็นแบบนี้ ผมยิ่งกลัวว่าพี่แป้งจะไปทะเลาะกะพี่เจส  แต่ผมไม่ยอมหรอกคร้าบ ต้องทำอะไรซักอย่างอ่ะคับ  ผมกะลังคิดว่าจะพูด กะพี่แป้งยังไงดี  แต่พอนึกได้จะพูดออกมา  เสียงมือถือของผมมันก็ดังขึ้น            
               " ติ๊ด...ตะริ๊ด...ติ๊ดตี่......."  เสียงมือถือผมดังคร้าบ....ผมหยิบแล้วมองดูเบอร์  แต่ไม่โชว์อ่ะ  แปลกใจจังเลยคร้าบ...หันไปมองพี่แป้งก็เห็นพี่แป้งเหลือบตามองแป๊บนึงก็กลับไปสนใจกะการจราจรข้างหน้าต่อ
               " หวัดดีครับ..."  ผมกล่าวทักทาย
               " หวัดดีครับ.....ไอ้น้องตัวเล็กๆของพี่ก้อง  ได้ยินเสียงพี่ชัดหรือเปล่าครับ..."  เสียงปลายสายดังขึ้น  ผมได้ยินเสียงแล้วก็รู้สึกดีใจมากมายเลยคร้าบ
               " คร้าบ...ได้ยินชัดคร้าบเหมือนพี่มาพูดอยู่ตรงนี้เลยอ่ะ...อิอิ....พี่ก้องโทรมาจากนู่นเหรอคร้าบ......" ผมพูดด้วยความดีใจสุดๆเลยคร้าบ  แล้วก็ถามพี่ก้องบ้าง
               " ใช่ครับ...พี่ยังอยู่ที่นี่ครับ  แต่ไม่กี่วันพี่ก็จะกลับไปแล้วครับ..."  พี่ก้องบอกผม
               " เหรอคร้าบ..นาวดีใจจังเลยคร้าบ...นาวคิดถึงพี่ก้องจังเลย พี่ก้องไม่ยอมโทรมาหานาวเลยอ่ะคับ " ผมพูดกะคนปลายสายเสียงน้อยใจนิดๆอ่ะ
               " พี่ขอโทษครับ...พอดีงานยุ่งมากแล้วพี่ก็ออกเดินทางตลอดเลยครับ  พี่เลยไม่ได้โทรมาหาตัวเล็กเลย  แต่พอพี่ว่างจะโทรไปหา  ดูเวลาแล้วที่นู่นก็ดึกแล้ว  พี่เลยไม่อยากโทรไปปลุกน้องมารับโทรศัพท์น่ะครับ... ไม่ว่าพี่นะ ครับ..."  พี่ก้องบอกผม
               " นาวไม่ว่าพี่ก้องหรอกคร้าบ..ก็รักพี่ก้องอ่ะ....."  ผมบอก
               " ครับ...พี่ก็รักน้องตัวเล็กคร้าบ..."  พี่ก้องบอก  ผมหันไปมองพี่แป้ง ก็เห็นพี่แป้งหันมามองผม แล้วก็หันกลับ ไปสนใจกะถนนข้างหน้า
               " คร้าบ...จุ๊บๆ..."  ผมส่งจุ๊บให้พี่ก้องด้วยอ่ะคับ  ตอนนั้นผมอ่ะ มองพี่แป้งอยู่ด้วย  ก็เลยถูกพี่แป้งเขกหัว ไปทีนึง.....แฮะแฮะ...
               " จุ๊บๆ...ชื่นใจจังเลยคร้าบ...ไอ้ตัวเล็ก..."  พี่ก้องบอกผม
               " คิกคิก...."  ผมหัวเราะอ่ะ
               " เออ...ตัวเล็กอยากได้อะไรหรือเปล่าครับ  พี่จะได้ซื้อมาฝากเรา  "  พี่ก้องถามผม
               " เอาจิ..อิอิ...พี่อยากซื้ออารายให้นาวก็ตามใจพี่คร้าบ...พี่ก้องซื้ออะไรมาให้ นาวก็ชอบทุกอย่างแหละคร้าบ..."  ผมบอก ก็ไม่รู้อ่ะ พี่ก้องมาถามตอนนี้ ผมคิดมะออกอ่ะคับ  
               แต่ถ้าพี่เค้าบอกก่อน  ผมคงมีรายการเป็นหางว่าวแน่เลยอ่ะ  แต่ผมว่าพี่เค้าคงรู้แหละ พี่ก้องเลยไม่โทรมา บอกก่อน  ล่วงหน้า เพราะถ้าบอกผมก่อน  พี่ก้องคงคาดว่ากระเป๋าตังค์คงฉีกอ่ะคับ  ฮ่าฮ่า....
               " อ่ะ...นึกออกแล้วคร้าบ  พี่ก้องกลับมาอาทิตย์หน้าใช่ป่าวคร้าบ งั้นก็ทันวันครบรอบวันเกิดของแม่มะนาวอ่ะคับ "  ผมบอก
               " เหรอครับ...นาวอยากได้อะไรเอามาเป็นของขวัญให้แม่เหรอครับ...บอกพี่มา แล้วจะไปหาให้ครับ.."  พี่ก้องรู้ทันความคิดผมด้วยอ่ะ
               " คร้าบ...เอ่อ..พี่ช่วยดูกระเป๋าหนังของผู้หญิง กระเป๋าสะพายอ่ะคับ  แม่นาวชอบกระเป๋าหนังอ่ะคับ.."  ผมบอก
               " โอเคเลยครับ เดี๋ยวพี่ไปหาซื้อมาให้ครับ เอาอะไรอีกหรือเปล่า  "  พี่ก้องถามผม
               " ไม่แย้วคร้าบ  ไม่รบกวนพี่ก้องน้า..."  ผมบอก
               " ไม่ครับ สำหรับไอ้ตัวเล็กของพี่  เรื่องแค่นี้ พี่เต็มใจที่สุดเลยครับ ไม่รบกวนอะไรพี่เลย..."  พี่ก้องบอกผม
               " คร้าบ..ขอบคุณคร้าบ...รักพี่ก้องที่สุดเลยคร้าบ...ฮี่ฮี่..."  ผมพูดอ้อนอ่ะคับ  มองพี่แป้งอีกครั้ง ก็เห็นพี่เค้า ไม่ได้สนใจอะไรผม  พี่เค้าคงไม่อยากกวนผมมั้งคับ
               " คร้าบ พี่รักตัวเล็กนะ...แล้วพี่จะกลับไปหานะ  พี่ต้องรีบออกไปทำธุระแล้วล่ะครับ "  พี่ก้องบอกผม     
               " คร้าบ...พี่ก้องออกไปทำงานเถอะคร้าบ...นาวไม่กวนพี่แล้วอ่ะ...แล้วพี่ดูแลตัวเองด้วยน้า..."  ผมบอกพี่ก้อง ครับ
               " คร้าบ....น้องก็เหมือนกันดูแลตัวเองดีๆ อย่าดื้อกับพี่เค้านะรู้มั้ย..."  พี่ก้องไม่วายสอนผมอีกอ่ะ...
               " นาวไม่ดื้อหรอกคร้าบ..แฮะแฮะ..นาวเป็นห่วงพี่ก้องน้า...กลับมาโดยปลอดภัยด้วยคร้าบ เป็นห่วงพี่คร้าบ.." ผมบอกอีก
               " อื้อ...ดีใจที่น้องเป้นห่วงพี่  แล้วพี่จะรีบกลับไปหาน้องนะครับ  พี่ต้องไปแล้วครับ.."  พี่ก้องบอกผม
               " คร้าบ...รักพี่คร้าบ...บ๊ะบายคร้าบ.."  ผมบอก
               " ครับ...พี่ก็รักน้องครับ...บายครับ.."  พี่ก้องพูดจบก็ตัดสายไป
               พอเลิกคุยกะพี่ก้องแล้ว  ผมก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยอ่ะคับ  ลืมไปเลยว่าจะคุยกะพี่แป้งต่ออ่ะ... พอนึกได้ก็หัน ไปมองพี่แป้งอีก  ก็เลยโดนพี่แป้งเหน็บแนมมาอ่ะคับ
ตอนที่ 31
               " รู้สึกเรานี่จะชอบไอ้ก้องมันมากนะ เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาตั้งแต่ตอนคุยกันแล้ว  "  พี่แป้งพูดกะผม
               " เอ่อ...ก็พี่ก้องเค้าน่ารักนี่คร้าบ  พี่เค้าห่วงนาวด้วยอ่ะ  "  ผมบอก
               " เหรอ...ถึงว่า เห็นบอกรักกันตลอดน่ะ..."  พี่แป้งพูด  ตอนนั้นรถมาจอดเพราะติดไฟแดงพอดี
               " ก็ไม่มีอารายซ้าหน่อยอ่ะ....อิอิ...แต่นาวก็รักพี่แป้งน้า...จุ๊บๆๆ..."  ผมพูดจบก็เอี้ยวตัวไปจูจุ๊บแก้ม พี่แป้ง อ่ะค้าบ  แฮะแฮะ...ผมอารมณ์ดีอ่ะ  อีกอย่างจะได้พูดอ้อนพี่แป้งไม่ให้ไปว่าอะไรพี่เจสด้วยอ่ะคับ
               " แน่ะ...มาหอมแก้มพี่...เดี๋ยวเหอะ..."  พี่แป้งบอกผม
               " อารายอ่ะ...ก็นาวอยากจุ๊บอ่ะ...คิกคิก..."  ผมแหย่เล่นอ่ะคับ
               " ยังจะมาพูดอีก  "  พี่แป้งทำบ่นผม  แต่หน้ากลับยิ้มให้ผมอ่ะ....ชอบล่ะจิ...อิอิ...
               " อ้าวก็จริงนี่  จุ๊บแก้มอีกทีก็ได้..."  ผมพูดจบก็จะไปหอมแก้มพี่แป้งอีก
               " พอเลย...ไม่ต้องเลย เดี๋ยวเถอะพี่อดใจไม่ได้ แล้วจะรู้สึก.."  พี่แป้งพูด
               " อ้าว...แหมนาวก็แค่จุ๊บแก้มพี่แป้งเฉยๆเองอ่ะ...ก็น้องจุ๊บแก้มพี่ไงล่ะ..."  ผมพูดแบบว่าขอไปทีอ่ะ
               " นั่นแหละ...พอได้แล้ว ไม่อย่างนั้น น้องก็น้องเถอะ..."  พี่แป้งบอกผมอีก..
               " อ่า......"  ผมเงียบเลยอ่ะ...
               เกือบหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วมั้ยล่ะ...เฮ้อ....ผมไม่ได้คิดอะไรเกินจากนั้นเลยนะ  ก็คิดว่าพี่ๆน้องๆอ่ะคับ  แล้วน้องจุ๊บแก้มพี่นี่ก็เป็นเรื่องปกติเองอ่ะคับ...ไม่เห็นจะเป็นอารายเลยอ่ะ...แค่นี้พี่เค้าต้องคิดด้วย......ผมว่าเปลี่ยนเรื่องคุยกะพี่แป้งดีกว่า.....หลังจากที่นั่งเงียบไปได้สักพัก
               " พี่แป้งคร้าบ....."  ผมเรียกพี่แป้ง ทำลายความเงียบอ่ะ..ที่จริงก็ไม่เงียบหรอกคร้าบ...ก็เปิดเพลงฟังอยู่อ่ะคับ
               " ครับ...มีอะไรเหรอ..."  พี่แป้งถาม
               " เอ่อ...คือว่า...พี่แป้งอย่าไปทะเลาะกะพี่เจสน้าคร้าบ..."  ผมตัดสินใจพูดออกมา  เมื่อคิดได้ว่าควรจะพูด กะพี่แป้งตรงๆดีกว่า...
               " อ้อ...พี่คิดแล้วว่าเราน่ะคงจะกังวลเรื่องนี้อยู่...พี่ก็รอว่าเราจะพูดออกมาเมื่อไหร่  "  พี่แป้งบอกรู้ทันผม ว่าผมจะพูดอะไร  
คิดอะไรอยู่....
               " คร้าบ...พี่แป้งรู้ด้วยเหรอคร้าบ..."  ผมถาม ก็สงสัยอ่ะคับ ว่าพี่แป้งรู้ได้ไง
               " อืม...ทำไมพี่จะมองเราไม่ออก  พี่รักเรานะ  รู้จักมาตั้งกี่ปี ไอ้เรื่องแค่นี้ทำไมพี่จะไม่รู้ว่าเราน่ะคิดยังไง  "  พี่แป้งบอกรู้จักความคิดความรู้สึกของผมจริงๆ
               " คร้าบ...แล้วพี่อย่าว่าพี่เจสน้า  พี่เค้าดูแลนาวอย่างดีนะคร้าบ  พี่เจสไม่ใช่ไม่ดูแลนาวอ่ะ..."  ผมบอกต่อ
               " ครับ...พี่ไม่ว่าอะไรมันหรอก แต่พี่ต้องพูดอะไรกับมันบ้าง  "  พี่แป้งบอกผมให้สบายใจขึ้น  
               " จริงน้า...พี่สัญญาก่อนจิ...."  ผมถามเพื่อความมั่นใจ
               " คร้าบ...พี่สัญญาคร้าบ....พอใจหรือยัง...เรานี่มัวแต่ห่วงคนอื่นน่ะ...ไม่ห่วงตัวเองบ้างเลย  "  พี่แป้งบ่นผม
               " ก็...นาวไม่อยากให้พี่ทะเลาะกันด้วยเรื่องของนาวอ่ะคับ  "  ผมบอก  ก็คิดอย่างนั้นจริงๆอ่ะคับ
               " อืม..พี่เข้าใจ....ส่วนเราน่ะ  ทีหลังก็ต้องห่วงตัวเองมั่งนะ  คนอื่นช่างมันเถอะ  รู้มั้ย..."  พี่แป้งบอกผม ด้วยความเป็นห่วง
               " คร้าบ...นาวรู้แล้วคร้าบ..."  ผมบอกรับคำของพี่แป้ง
               " ดีมาก...น้องรักของพี่..."  พี่แป้งพูดแล้วเอามือเอื้อมมาลูบหัวของผม  
               รู้สึกอบอุ่นดีคร้าบ  รู้สึกดีมากด้วยที่รู้ว่าผมมีคนที่รักผมมากมายหลายคน  โดยเฉพาะพี่แป้ง  พี่ก้อง และคงรวมไปถึงไอ้เป้ง ด้วยอีกคน  ส่วนพี่เจสนั้น ไม่ต้องพูดถึงหรอกคร้าบ...เพราะรู้ดีอยู่แล้วอ่ะคร้าบ ว่าพี่เจสรักผม มากขนาดไหน
               ผมมักคิดอยู่ตลอดเลยอ่ะคับว่า  ถ้าผมมีความรัก  แล้วก็ส่งมันออกไปให้ใครมากขนาดไหน  ผมก็จะได้ ความรักจากคนที่ผมรักกลับคืนมาหาผมมากขนาดนั้น  
               ผมไม่เคยโกรธใคร  ไม่ว่าใครจะทำอะไรผม  ถึงแม้ว่าบางครั้ง ผมไม่พอใจใคร เพราะเค้าแกล้งผม  หรือน้อยใจใคร แล้วผมงอนเค้า  ไม่นานผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อก่อนทุกที  เพราะในใจของผมกลัวว่า ถ้าผมงอนมากๆ แล้วเกิดเค้าโกรธผมจริงๆ ไม่พูดกะผมเลย  ผมก็คงจะเสียใจมากเพราะว่าคิดอย่างนี้ไงล่ะ  ผมถึงไม่เคยโกรธใครเลย  พอไม่โกรธใคร  ตัวผมเองก็รู้สึกสบายใจด้วยแหละคร้าบ...
               มาถึงที่บริษัท  ก็เหมือนเดิมแหละคร้าบ  พี่แป้งให้ผมขี่หลัง แบกผมเดินเข้าบริษัท  เจอคุณยามเดินออกมา ดูสั่งให้หยุด  แต่พอมองเห็นว่าเป็นผมขี่หลังพี่แป้งอยู่  คุณยามก็ปล่อยให้พี่แป้ง แบกผมเข้าไปข้างใน  แถมยังแอบขำ ผมด้วยอ่ะ...ชิ...มาหัวเราะผม  เดี๋ยวเถอะน่าดู....อิอิ...
               " ไอ้เจส...มึงมานี่เลย  มารับน้องกูลงไปซะดีๆ "  พี่แป้งพูดเสียงดัง เมื่อพาผมเดีนเข้าไปที่ห้องพี่เจส
               " อ้าว...ไอ้นาวเป็นอะไร...ใครทำวะไอ้แป้ง..."  พี่เจสมองผมหน้าเสีย รีบเดินมาที่ผม  ก่อนที่จะหันไปพูดกะพี่แป้ง...
               " ถามมาได้ ก็มึงน่ะสิ ดูแลน้องกูไม่ดี..."  พี่แป้งต่อว่าพี่เจส
               " พี่แป้งคร้าบ  ไหนสัญญากะนาวแล้วนี่ ว่าจะไม่ว่าพี่เจสอ่ะ..."  ผมรีบพูดออกไปก่อนที่พี่เจสจะพูดอะไรอีก
               " เรื่องอะไรเหรอ ไอ้นาว  "  พี่เจสพูดไป ก็อุ้มผมออกจากหลังพี่แป้ง...ผมกอดคอพี่เจสแน่น  ก็คิดถึงพี่เจส อ่ะคับ  แค่จากกันไม่กี่ชั่วโมงเองผมก็คิดถึงอ้อมแขนของพี่เจสมากมายแล้วอ่ะคับ
               " ก็....."  ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรเลย  พี่แป้งก็พูดออกมาซะก่อน
               " ก็เรื่องที่น้องกูถูกเพื่อนมึงรังแกไงวะ  มึงดูสิ  วันนี้ขาน้องกูอักเสบจนเดินไม่ได้  "  พี่แป้งพูด
               " ไหนนาว...ขาเจ็บมากอีกแล้วเหรอ....มาพี่ดูก่อน..."  พี่เจสถามผม  แล้วอุ้มผมเดินมาวางไว้ที่โซฟารับแขก  พี่เจสคุกเข่าลงกับพื้น  แล้วถลกขากางเกงขึ้นไป  พี่เจสมองที่แผล  แล้วกัดฟันแน่น
               " พี่เจสคร้าบ...นาวไม่เป็นอะไรหรอกคร้าบ..."  ผมบอกแล้วเอามือไปแตะที่แก้มของพี่เค้าอ่ะคับ
               " นาวเจ็บมากมั้ย...ไปหาหมอกันนะ..."  พี่เจสพูดกับผม เสียงเบา
               " ไม่ต้องหรอกคร้าบ...นาวมียาอยู่ที่บ้าน  ยาทาก็มี  ที่จริงนาวก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรแล้วอ่ะคับ  แต่วันนี้ นาวซุ่มซ่ามเองอ่ะ ลุกเดินไปขาก็ดันไปสะดุดโต๊ะ  มันก็เลยเจ็บขึ้นมาอีกคร้าบ..."  ผมอธิบายให้พี่เจสฟัง
               " ไม่เป็นไรเหรอ...แต่พี่อยากให้นาวไปนะ  ให้หมอตรวจอีกที เพื่อความสบายใจ "  พี่เจสบอกผม
               " ไม่ไปอ่ะ...นาวบอกไม่เป็นไรจริงๆน้า...เอาอย่างนี้ก็ได้ ถ้าวันหรือสองวันนี้ไม่ดีขึ้น พี่ก็พานาวไปหาหมอ ได้เลย...."  ผมบอก
               " แน่ใจนะว่าสองวันนี้ไม่ดีขึ้นแล้วจะไปหาหมอ  "  พี่เจสถาม เพื่อความแน่ใจ
               " อื้อ...จริงคร้าบ...นาวยอมไปจริงๆ ไม่โกหกพี่หรอกคร้าบ.."  ผมบอกเพื่อให้พี่เจส สบายใจขึ้น
               " ไอ้แป้ง  กูขอโทษมึงจริงๆโว๊ย  กูไม่มีอะไรแก้ตัว กูดูแลนาวไม่ดีจริงๆ  "  พี่เจสบอกพี่แป้ง หลังจากที่คุยกะผมเข้าใจแล้ว
               " เออ...รู้ตัวก็ดีแล้ว  "  พี่แป้งพูดตอบ
               " พี่แป้ง....."  ผมเรียกพี่แป้ง  แล้วมองหน้าพี่เค้า  พี่แป้งก็คงเข้าใจ ว่าผมไม่อยากให้พูดว่าพี่เจสอ่ะ...
               " ครั้งนี้กูยอมมึงก็ได้  แต่ครั้งหน้ากูไม่ยอมแล้วนะ  มึงอย่าลืมว่าสัญญาอะไรกับกูไว้ "  พี่แป้งพูดกะพี่เจส  ผมงงนะว่าพี่เค้าสัญญาอะไรกันไว้  ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย
               " พี่คร้าบ....สัญญาอะไรอ่ะคร้าบ...ทำไมนาวไม่เห็นรู้เรื่องเลย  "  ผมถามออกไปทันทีเลยอ่ะคับ
ตอนที่ 32
               " ไม่มีอะไรหรอกครับ  "  พี่เจสบอกผม
               " แต่นาวอยากรู้นี่คับ...พี่แป้งบอกนาวมาก็ได้ค้าบ.."  ผมพูด แล้วหันไปถามพี่แป้ง
               " นาว...เดี๋ยวกลับบ้านแล้วพี่จะเล่าให้ฟังเอง.."  พี่เจสบอกผม
               " งั้น....พี่เจสพานาวกลับบ้านเถอะคร้าบ  นาวอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ...."  ผมบอก  พี่เจสหันมามองผม  ผมก็พยักหน้าบอกว่าอยากกลับจริงๆ
               " เออ..ไอ้แป้ง  กูขอพานาวกลับบ้านก่อน  ส่วนเรื่องนั้น  กูจำได้ตลอด แล้วก็ไม่เคยคิดว่าจะผิดสัญญากับมึงด้วย  "  พี่เจสหันไปพูดกะพี่แป้ง
               " อืม...กูจะจำไว้ มึงพานาวกลับไปบ้านเถอะ  "  พี่แป้งบอกพี่เจส  ผมมองคนนั้นที คนนี้ที
               " พี่แป้ง...พี่แป้งจะมาหานาวอีกเมื่อไหร่คร้าบ..."  ผมถาม  
               " พรุ่งนี้พี่เสร็จธุระแล้วจะเข้าไปหา  คงจะคํ่าหน่อยนึง "  พี่แป้งบอกผมยิ้มๆ
               " พี่แป้งห้ามลืมน้า...ถ้าไม่มาหา  นาวโกรธพี่จริงๆด้วย  "  ผมบอก แล้วทำหน้างอๆ
               " คร้าบ...พี่ไม่ลืมแน่นอนคร้าบ...พี่ก็อยากอยู่กะน้องของพี่นานๆเหมือนกันคร้าบ..."  พี่แป้งพูดหยอกผมเล่นอ่ะ  แล้วเอามือมาลูบหัวผมเล่นอ่ะ...อีกล่ะ....หัวผมโดนลูบอีกแย้ว...
               " คร้าบผม...คิกคิก..."  ผมพูด แล้วก็ขำกะท่าทางของพี่แป้งอ่ะคับ
               " เออ...ไอ้เจส...พรุ่งนี้กูเข้าไป ก็ว่าจะชวนมึงตั้งวงเหล้าด้วยว่ะ  นานๆเจอกันที ยังไงมึงก็กลับเร็วๆแล้วกัน  "  พี่แป้งหันไปบอกพี่เจส
               " ได้เลยโว๊ย...แล้วกูจะรีบกลับเร็วๆ  "  พี่เจสบอกพี่แป้ง
               " ดี....กูว่าตอนนี้มึงพาน้องกูกลับได้แล้ว   อย่าลืมดูแลหายามาให้น้องกูด้วยล่ะ กูเป็นห่วงน้องกูว่ะ.."  พี่แป้งบอกพี่เจสให้ดูแลผมดีๆอ่ะ
               " เออกูรู้โว๊ย..."  พี่เจสบอก
               " กูก็จะกลับแล้วเหมือนกัน  "  พี่แป้งพูด
               " พี่แป้งคร้าบ...มาหอมมะนาวก่อนจิ..."  ผมอ้อนแล้วอ่ะ
               " หึหึ...คิดว่าจะลืมให้พี่หอมแก้มเราแล้ว  มามา..."  พี่แป้งก้มลงมาหอมแก้มของผม ทั้งสองข้าง
               " นาวมะลืมหรอกคร้าบ..ฮี่ฮี่..."  ผมบอกยิ้มๆขำๆ
               " รักน้องนะครับ..."  พี่แป้งบอกผมยิ้มๆ แล้วลูบหัวผมอีกแล้ว
               " นาวก็รักพี่แป้งคร้าบ.."  ผมบอกแล้วยิ้มให้อีกคร้าบ...
               " อ้าวแล้วเราไม่จุ๊บแก้มพี่มั่งเหรอ..."  พี่แป้งบอกเมื่อเห็นว่าผมอยู่เฉยๆ
               " อ่า...แฮะแฮะ..."  ผมหันไปมองพี่เจสด้วยอ่ะคับ
               " จุ๊บแก้มพี่มาเร็วๆ  อย่าชักช้า  ไม่ต้องไปกลัวไอ้เจส..มันไม่ว่าน้องหรอก  จริงมั้ยวะไอ้เจส  "  พี่แป้งบอกผม แต่ลงท้ายหันไปพูดกะพี่เจส
               " เออ....แม่งโว้ย..."  พี่เจสบ่นว่าพี่แป้ง  กัดฟันบอกด้วย
               " ฮ่าฮ่า...ต้องอย่างนี่สิวะ...เอ้ามาน้องพี่ มาจุ๊บแก้มพี่ได้แล้ว  จะได้กลับกันสักที  "  พี่แป้งพูดไปหัวเราะไป
               " คร้าบ...จุ๊บบ...จุ๊บบๆๆ....."  ผมหันไปมองพี่เจสอีกครั้ง ก่อนที่จะจุ๊บแก้มพี่แป้งทั้งสองข้าง
               " ชื่นใจจังเลย...รักน้องนะครับ..." พี่แป้งพูด แล้วยกมือมายีหัวผมเล่น  หลังจากที่ผมจุ๊บแก้มพี่แป้งแล้ว   
               " คร้าบ..."  ผมพูดแล้วยิ้มตาหยีเลยอ่ะคับ...
               " ไป...ไปกันได้แล้ว  มัวแต่ลากันอยู่นั่นแหละไม่ได้ไปกันสักที  "  พี่เจสคงทนไม่ไหวที่ผมให้พี่แป้งหอมแก้มผม  แล้วแถมยังบอกรักกันด้วยอ่ะ
               " เออ...กูไปแล้ว มึงนะไอ้เจส  แค่น้องหอมแก้มกูมึงยังทำโมโหเลย...แม่งหวงจริงว่ะ..."  พี่แป้งพูดบ่นเบาๆ ไม่จริงจังอะไร  ก็พี่แป้งพูดไปขำไปอ่ะ...

GBOMK

ขอบคุณคับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ