++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 20ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                      " น้องของพี่อยู่ที่นี่เอง...ทำอะไรอยู่ครับ...." พี่แป้งส่งเสียงมาก่อนที่จะเดินมาถึงตัวผมซะอีก
                 " หวัดดีครับ...."  ผมหันไปยกมือไหว้พี่แป้ง แต่ก็ไม่พูดอะไรต่อ
                 " อ่ะ...มือไปโดนอะไรมา "  พี่แป้งพูดเป็นห่วงผม คงจะเห็นมือของผมที่โดนมีดบาดตอนที่ผมยกมือไหว้ พี่เค้า
                 " มีดบาดคับ...."  ผมบอก
                 " เป็นอะไรมากไหม...ให้พี่ดูหน่อยซิ  "  พี่แป้งพูดจบก็ยกมือผมไปดูบริเวณนิ้วที่เป็นแผล
" ไม่เป็นไรแล้วคับ......."  ผมบอกพี่แป้ง
                 " อืม...ไปทำยังไงถึงโดนมีดบาดได้น่ะ..."  พี่แป้งถามผมดุๆ
                 " ป่าวคับ..."  ผมบอก  แล้วก็ไม่พูดต่อ  พี่แป้งเค้าคงมองออกแหละว่าผมไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยคุยเหมือน ที่ผมมักจะเป็น
                 " อ่า...น้องพี่คนนี้เป็นอะไรไปอีกน่ะ....งอนอะไรพี่เหรอ..."  พี่แป้งถามผม เมื่อสังเกตุว่าผมแปลกไป ไม่ร่าเริงเหมือนเดิม
                 " ก็....ป่าวหรอกครับ  ไม่มีอะไรอ่ะครับ  " ผมปฎิเสธ  ไม่บอกพี่แป้งหรอกครับ
                 " อย่ามาโกหกพี่เลย พี่มองออกว่าเราน่ะงอนพี่  ไม่ยอมคุยด้วยเหมือนเคย "  พี่แป้งพูดกะผม
                 " ก็บอกว่าไม่มีอะไรอ่ะคับ..."  ผมบอกพี่เค้าอีก  แล้วลงจากโต๊ะ มายืนที่พื้น  ผมเดินออกมาจากตรงนั้น
                 " มีอะไรก็บอกมาสิครับ....เงียบไว้แบบนี้ แล้วพี่จะรู้ได้ยังไงล่ะครับ  "  พี่เแป้งบอกผม
                 " อุ๊ย...."  ก็พี่แป้งอ่ะคับ  อยู่ๆก็เดินมากอดผมด้านหลัง  แล้วเอามือมาโอบเอวผมด้วย  และก็หอมแก้มผม อย่างรวดเร็ว
               " อืม...หอมจัง  "  พี่แป้งพูด
                 " พี่อ่ะ..."  ผมเบี่ยงตัวหนี  แต่พี่แป้งก็ไม่ยอมปล่อย
                 " มันเรื่องอะไร  พี่ยังไม่รู้เรื่องเลย  มานี่มาคุยกันก่อนเลยนะ "  พี่แป้งพูดจบก็ปล่อยผม  แล้วดึงมือผม ให้เดิน
ตามไป
                 พี่แป้งดึงมือผมมาที่ด้านหลังของบ้าน  ไอ้เป้งไปไหนนะทำไมไม่มาช่วยผมมั่งเลย  ผมยังไม่อยากคุย อะไรกะพี่แป้งตอนนี้อ่ะคับ  ที่จริงอยากรู้ก็อยาก  แต่อีกความคิดนึงก็บอกว่าไม่อยากรู้  สงสัยผมคงจะกลัวคำตอบมั้ง  เพราะถ้าพี่แป้งบอกว่าคนนั้นเป็นแฟนของพี่แป้งเอง  ผมล่ะจะรู้สึกยังไง ผมคงจะเห็นแก่ตัวอ่ะ....
                  " มีอะไร  บอกพี่ซิ  "  พี่แป้งพูดกะผม เสียงดุ
                  " ............. "  ผมเงียบครับ  ไม่พูดอ่ะ...ไม่ใช่อะไรหรอกนะ  แต่ผมกลัวพี่แป้งน่ะครับ
                  " ว่าไง  ถ้าไม่พูด  พี่จะไม่คุยด้วยแล้วนะ  "  พี่แป้งพูดขู่ผม
                  " เอ่อ...พี่แป้งครับ...."  ผมอ้าปากพูด  ก็กลัวพี่เค้าโกรธผมอ่ะ
                  " ครับว่าไง..."  พี่แป้งขานรับ  ถามผม  และก็รอฟัง
                  " ผู้...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอครับที่อยู่กะพี่แป้งวันนี้อ่ะคับ  "  ผมตัดสินใจพูด  และก็รอคำตอบ
                  " ฮ่าฮ่า...อ้อเรื่องนี้นี่เอง....ที่ทำให้เรามางอนพี่..."  พี่แป้งหัวเราะผม  แล้วมายีหัวผมเล่นอีกด้วยอาะคับ
                  " อ่า...แล้ว...แล้วเค้าเป็นใครล่ะ  "  ผมถามต่อ  ไหนก็พูดไปแล้ว  ผมก็ต้องรู้ให้ได้
                  " อ้อ....เค้าเป็น.......เอ่อ....."  พี่แป้งแกล้งผมอ่ะ....ทำให้อยากรู้แต่ไม่ยอมพูดต่อ
                  " เป็นใครอ่ะ....พี่แป้ง....."  ผมถามกลับอย่างรวดเร็ว  อยากรู้สุดๆ
                  " เป็นใครน้า....ไม่บอกดีกว่า...."  พี่แป้งไม่บอกอ่ะคับ
                  " พี่แป้ง....งั้นไม่ต้องบอกนาวแล้วนะ  นาวไม่อยากรู้แล้ว  "  ผมพูด  น้อยใจด้วย  ผมไม่ขำหรอกนะที่พี่แป้ง แกล้งว่าจะบอกแต่กลับไม่บอก  ผมเดินหนีเข้าไปในบ้านเลยครับ  เห็นไอ้เป้งมันกำลังเอาอาหารที่ทำใส่จาน  ผมก็จะเดิน ไปหามัน  แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวขาไปเลย  ก็ถูกพี่แป้งดึงมือผมให้เดินตามพี่เค้าไปอีก
                   พี่แป้งดึงมือผม ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นจูงมือพาเดินไป ที่นั่งเล่นหลังบ้านที่เมื่อสักครู่ ผมกะพี่แป้งคุยกันอยู่  ผมก็เดินไปแต่โดยดีแหละครับ  ก็เห็นพี่แป้งทำหน้าดุๆอยู่อ่ะคับ  พอไปถึงโต๊ะนั่งแล้ว  พี่แป้งก็ให้ผมนั่งที่โต๊ะตัวนั้น  แล้วพี่แป้งก็นั่งที่ฝั่งตรงข้ามของผม
                   " นาวพี่ไม่แกล้งแล้ว  เรามาคุยกันดีๆนะ...ตกลงมั้ย..."  พี่แป้งพูดกะผม  
ตอนที่ 37
                   " ก็...ก็ได้ครับ..."  ผมบอก
                   " วันนี้ที่เราน่ะโทรไปหา  พี่บอกตรงๆว่า พี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ  น้องดาไม่เห็นบอกพี่เลยน่ะครับ  สงสัยคงจะลืม  "  พี่แป้งบอกผมแบบนี้   
                   จากที่ผมไม่เคยเห็นไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น ตอนนี้ผมยิ่งเกิดความไม่ชอบมากกว่าเดิมขึ้นไปอีก  รู้สึกแปลกใจที่ว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่ยอมบอกพี่แป้งว่าผมโทรมา  ทั้งๆที่ก็รู้ชื่อของผมด้วย
                   " เหรอครับ...เอ้อ...นาวถามพี่อย่างสิว่า  ทำไมเค้ารู้จักชื่อของมะนาวด้วยอ่ะคับ  พี่บอกเค้าเหรอครับ..."  ผมถาม เมื่อนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ว่าเค้าทักชื่อผมออกมาเอง
                   " พี่เคยพูดถึงนาวให้น้องดาฟังนะ  พี่บอกน้องดาไปว่า  พี่รักน้องคนนึง  น่ารัก  ยิ้มเก่ง ขี้อ้อนมากๆ  "  พี่แป้งพูดจบแค่นั้น ก็ยิ้มให้ผม
                   " เอ่อ...และ..แล้ว...ยังไงต่ออ่ะ..."  ผมถามต่ออีก  ก็อายจนหน้าแดงแย้วอ่ะ
                   " น้องดาก็ถามพี่ว่าชื่ออะไร  พี่ก็บอกว่าชื่อ มะนาว แล้วน้องดาก็บอกว่าชื่อน่ารักจัง  "  พี่แป้งพูด
                   " เหรอครับ....เอ่อ...แล้วตกลงว่าเค้าเป็นใคร  "  ผมถาม
                   " น้องดา เป็นลูกสาวเจ้าของบริษัทที่พี่ติดต่อค้าขายกันมานานแล้ว  อีกอย่างก็เป็นรุ่นน้องของพี่  ตอนที่เรียนปริญญาตรีด้วยน่ะครับ  คงอายุมากกว่านาว สัก 2 ปีได้มั้ง..."  พี่แป้งบอกผม  แต่ผมอยากรู้มากกว่านั้นอ่ะคับ
                   " พี่แป้งชอบเค้าเหรอ....."  ผมถามพี่แป้งตรงๆเลยอ่ะ
                   " ก็ถ้าถามพี่ว่าชอบหรือเปล่า  พี่ก็ตอบว่าพี่ชอบน้องเค้า  แต่ตอนนี้พี่แค่ลองๆคบดูก่อน "  พี่แป้งบอกผมตรงๆเหมือนกัน
                   " อืม....แล้วเค้าชอบพี่แป้งป่าวอ่ะคับ..."  ผมถามต่ออีก  พี่แป้งได้ยินที่ผมถาม ก็มองหน้าผมอ่ะคับ
                   " พี่ไม่รู้หรอกครับ...."  พี่แป้งบอก  แต่ความคิดของผมก็คือว่า  ผู้หญิงคนนั้นต้องชอบพี่แป้งแน่เลย  ที่ผมคิดว่าอย่างนั้นก็เพราะผมมีเหตุผล
                   " แต่นาวว่าเค้าคงชอบพี่แป้งแหละครับ..."  ผมพูดต่อ  พี่แป้งจ้องผมเลยอ่ะ คงคิดว่าผมคิดได้ยังไง ก็ในเมื่อผมเองก็ยังไม่เคยคุยกะเค้าเลย
                   " เราน่ะ...รู้ได้ยังไง ยังไม่เคยเจอพี่เค้าเลยนะ "  พี่แป้งพูด  ชิ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พี่ผมซะหน่อย
                   " ก็แค่คิดอ่ะคับ..."  ผมไม่บอกหรอกครับ  มันต้องพิสูจน์
                   " เค้าน่ารักป่าวคับ..."  ผมถามพี่แป้ง  หน้างอๆ
                   " ก็น่ารักนะ...แต่..."  พี่แป้งพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม  แต่ผมไม่ยิ้มให้หรอก
                   " แต่อะไรอ่ะ...."  ผมถามทันที  ก็เนี่ยนิสัยของผม  อดทนไม่ได้เลย....
                   " แต่....น้องของพี่น่ารักมากกว่าเยอะเลยน้า...รู้เปล่า...."  พี่แป้งพูดแล้วดึงผมเข้าไปกอด  
                   " จริงอ่ะ......" ผมถามเพื่อความแน่ใจ
                   " จริงสิครับ.....น้องพี่ต้องน่ารักที่สุดอยู่แล้ว "  พี่แป้งพูด
                   " งั้นแล้วไป  ถ้าพี่ไปชอบคนอื่นมากกว่า  นาวจะไม่คุยกะพี่ด้วย "  ผมพูด  ออกอาการหวง แล้วก็งอนด้วย
                   " อ้าว...."  พี่แป้งพูดแล้วมองหน้าผม
                   " ไม่ต้องอ้าวเลย...."  ผมพูดต่อ
                   " แล้วยังงี้พี่ก็ไม่ต้องมีแฟนเลยล่ะสิ..."  พี่แป้งบอกผม  
                   " มีได้คร้าบ...นาวพูดเล่น....แต่พี่ต้องรักนาวมากกว่าเค้าน้า..."  ผมบอกยิ้มๆ
                   " คร้าบ...รับรองพี่ไม่รักใครมากกว่าน้องของพี่หรอกคร้าบ.."  พี่แป้งยิ้มให้ผม  
                   " แล้วพี่จะพามาให้นาวรู้จักหรือป่าวอ่ะคับ.."  ผมถาม  ก็อยากเห็นตัวเป็นๆอ่ะ ว่าจะเป็นแบบไหน
                   " แน่นอน  พี่ต้องพามาให้น้องของพี่พิจารณาก่อนอยู่แล้ว  ว่าจะผ่านหรือไม่ผ่าน  "  พี่แป้งพูด  แหย่ผม แต่ผมน่ะคิดจริงๆเลยแหละ
                   " เมื่อไหร่อ่ะ..."  ผมถามต่อ  อยากเจออยากเจอ
                   " พรุ่งนี้เลยดีมั้ยล่ะ...."  พี่แป้งรีบเลยอ่ะคับ สงสัยคงกลัวผมเปลี่ยนใจ
                   " ได้คร้าบ....แต่พี่ต้องห้ามว่านาวน้า  ถ้าหลังจากนาวคุยกะเค้าแล้ว  นาวคิดยังไงอ่ะคับ..."  ผมบอกพี่แป้งเอาไว้ก่อน
                   " อื้อ....ได้ครับผม....พี่ต้องฟังน้องของพี่อยู่แล้ว  "  พี่แป้งรับปากผมอ่ะ  ดีจัง  รู้สึกดีที่รู้ว่าถึงพี่แป้ง จะไปชอบใครคนไหนก็ตาม  แต่ผมก็ยังเป็นคนที่สำคัญที่สุดของพี่แป้งอยู่ดี
                   " เอ่อ...พี่แป้ง นาวขอร้องอะไรหน่อยคร้าบ  "  ผมถาม
                   " ได้สิ...แต่มันเรื่องอะไรเหรอ..."  พี่แป้งถามผมกลับ
                   " คือว่า  พี่แป้งห้ามพาคนนั้นมาที่บริษัทของพี่เจสเด็ดขาด  ห้ามแนะนำให้รู้จักกะพี่เจสด้วย  ห้ามพาไปที่บ้านของนาวด้วย  และสุดท้าย พี่ต้องมารับนาวออกไปหาคนนั้นเองน้า "  ผมบอกข้อห้ามต่างๆ ที่คิดไว้แล้วให้พี่แป้งรู้
                   " โห....เรานี่ร้ายนะ...กลัวน้องดาเค้าเปลี่ยนไปชอบแฟนตัวเองเหรอ...ฮ่าฮ่า...ช่างคิดจริงๆเลย  "  พี่แป้งขำกะข้อห้ามที่ผมตั้งไว้
                   ที่ผมตั้งข้อห้ามไว้อย่างแรก ก็เพื่อป้องกันเอาไว้ก่อนอ่ะคับ  ไม่อยากให้มารู้จักกะพี่เจสด้วย  เพราะถ้าเกิดผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนใจหัน
มาชอบพี่เจสล่ะ  ผมก็แย่สิ....ผมเลยจำเป็นต้องปิดช่องทางที่จะไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นได้เจอพี่เจสอ่ะคับ  ต้องป้องกันเอาไว้ก่อน
                   " นาวก็แค่ป้องกันเอาไว้ก่อนอ่ะคับ  "  ผมบอก
                   " อืม...."  พี่แป้งยิ้มพยักหน้าให้ผม
                   " แล้วตกลงป่าวอ่ะ  "  ผมถาม
                   " ตกลงคร้าบ...พี่ก็คิดอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ..."  พี่แป้งบอก
                   " เอ้อ...พี่แป้ง...นาวขอไปดูไอ้เป้งก่อนน้า ไม่รู้อาหารที่ทำเป็นยังไงบ้างอ่ะคับ.."  ผมพูด  เมื่อนึกไปถึงอาหารที่ไอ้เป้งมันทำอยู่  พี่แป้งพยักหน้า  แล้วผมก็เดินกลับเข้าบ้านไปที่ครัว  ก็เห็นไอ้เป้งมันกะลัง ตักอาหารใส่จานอยู่
                   " เป้งจ๋า...ทำเสร็จหมดแล้วยังอ่ะ...."  ผมถามแล้วเดินเข้าไปหามัน
                   " ก็เสร็จพอดีเลย....แต่ไม่รู้ว่าจะอร่อยหรือป่าวน่ะ..."  ไอ้เป้งพูดแล้วยิ้มให้ผม
                   " ไหนขอชิมหน่อยซิ..." ผมพูดแล้วเอามือจะหยิบเม็ดมะท่วงในจานขึ้นมาใส่ปาก
                   " เพี๊ยะ  " เสียงไอ้เป้งตีมือผม
                   " โอีย.....เจ็บน้า..."  ผมร้อง
                   " สกปรก...ไปล้างมือก่อน  "  ไอ้เป้งมันบอกผม
                   " ก็ได้...ชิ...ทำตัวเป็นพ่อบ้านเลยน้า..."  ผมบ่นมันอ่ะ  แต่ผมก็เดินไปล้างมือแต่โดยดี  ดูจิ...ไอ้เป้งมันอมยิ้มอ่ะคับ  คงถูกใจมันมั้งที่ว่าผมได้  พอผมล้างมือเสร็จ  ก็เดินมาเพื่อที่จะชิมอาหาร  เห็นช้อนวางอยู่  สงสัยไอ้เป้งคงไปเอามาวางไว้  ดีแล้วล่ะ  น่ารักดี....อิอิ...ผมก็เอาช้อนตักเม็ดมะม่วงมาชิมดู
                   " เป็นไงบ้าง..."  ไอ้เป้งรีบถามทันทีเลย  หลังจากที่ผมเอาเข้าปากไปแล้ว
                   " อืม...."  ผมไม่พูดอะไร  ทำหน้าเฉยๆด้วยอ่ะ...ที่จริงมันก็อร่อยดีนะ  แต่ผมอ่ะ...อยากแกล้งมัน
                   " อร่อยป่ะ...."  ไอ้เป้งรีบถามอีก  มองจ้องผมว่าจะบอกว่าอะร
                   " อืม...ต้องลองอีกนิดนึง..."  ผมพูดจบก็ตักมาชิมอีกคำนึง
                   " ว่าไงล่ะ.."  มันอดทนไม่ไหวก็เลยถามผมอีก
                   " อืม...อาหย่อยดีอ่ะ...แฮะแฮะ..."  ผมบอกมัน  ก็มะอยากแกล้งมันแล้วอ่ะคับ
                   " ว่าแล้ว...ก็เป้งซะอย่าง  ฮ่าฮ่า..."  มันหัวเราะ อารมณ์ดีที่ผมชมมันคับ
                   " คิกคิก...ฮ่าฮ่า..."  ผมขำมัน  หัวเราะมันอ่ะคับ  เห็นเป้งยิ้มแบบนี้ ชอบจังเลยอ่ะ...
                   " อารมณ์ดีแล้วเหรอตอนพี่แป้งมาเห็นหน้าหงิกอยู่เลย..."  เป้งพูด  มันนี่ช่างสังเกตุจัง
                   " อารมณ์ดีตั้งนานแย้วคร้าบ....เป้งจ๋า....."  ผมพูด ลากเสียงยาวๆอ้อนมันอ่ะ
                   " อะไรอีก...จาให้ทำอารายอีกคร้าบ...."  เป้งถามล้อเลียนผม
                   " นาวก็อยาก.............."  
ตอนที่ 38
                    " นาวก็อยาก...เอ่อ...กอดเป้งอีกอ่ะ...น้าน้า..."  ผมอ้อนมันอ่ะ....
                    " แฮะแฮะ...อยากต่อจากเมื่อตะกี้เหรอ...."  เป้งพูด อย่างที่รู้ทันผม
                    " อ่า......กอดเฉยๆซ้าหน่อย...."  ผมบอกมัน  แล้วหน้าก็แดงอ่ะ....เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อครู่...
                    " กอดอย่างเดียวน้า...บอกก่อน...."  เป้งแหย่ผมอ่ะคับ
                    " อื้อ...อย่างเดียวจริงๆ...."  ผมยืนยันคำเดิม...อิอิ...
                    " อ๊ะ....งั้นเข้ามากอดได้เลย  "  เป้งพูดจบก็ยืนกางแขนออก  ทำท่าให้ผมเข้าไปกอดมัน
                    " เตรียมตัวน้า..."  ผมบอกมัน....
                    " อื้อ...."  มันขานรับ
                    แล้วผมก็กางแขนออกทำท่าจะเดินเข้าไปกอดมัน  แต่พอก้าวขาไปถึงตัวของไอ้เป้ง  ผมก็กระโดด เอามือกอดคอ  ส่วนขาของผมก็ไปเกี่ยวเอวของมันไว้  กันตกอ่ะคับ  ไอ้เป้งมันตกใจมากแหละครับ แต่พอกอดมัน ได้แป๊บเดียว แล้วมันก็เปลี่ยนมาเป็นกอดเอวผมแน่น  เพื่อกันผมล่วงหล่นตกลงไปที่พื้น
                    " ฮ่าฮ่า...."  ผมหัวเราะ...ก็ชอบใจอ่ะคับ
                    " ดูสิ...เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลยนะเราน่ะ..."  เป้งมันบอกผม  แต่ก็ยิ้มให้ผมเหมือนเดิม
                    " หอมทีน้า..."  ผมพูดจบก็หอมแก้มมันเลยคับ
                    " เฮ้ย....นาว...วันนี้นาวเป็นอะไรน่ะ...เป้งแปลกใจจังเลย  "  เป้งมันพูดกะผม  มันก็คงรู้สึกแปลกใจ จริงๆแหละ  เพราะปกติผมไม่เคยจะเป็นแบบนี้อ่ะคับ
                    " ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ.....แต่ตอนนี้อยากกอดเป้งอยากหอมเป้งอยากอยู่กะเป้งแบบนี้อ่ะ....คิกคิก..."  ผมบอก มัน  ก็ผมอ่ะเป็นอารายมะรู้อ่ะคับ หรือเป็นเพราะเป้งมันเป็นวัยเดียวกะผมด้วยมั้ง  แล้วผมเห็นมันเป็นแบบนี้ มันก็เกิด อาการเหมือนอยากอยู่ใกล้ๆมันอ่ะ  เลยอยากทำอย่างนี้ ให้มันรู้สึกดีๆอ่ะคับ  คงเข้าใจน้า...แฮะแฮะ....
                    " หึหึ......"  ไอ้เป้งหัวเราะเบาๆ
                    " อ่า...แล้วไม่หอมแก้มนาวเหรอ...."  ผมถามมัน  เปิดโอกาสให้มันอีกครั้ง...อิอิ....
                    " หอมสิ...."  เป้งพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม  แล้วมันก็หอมแก้มผม แล้วมันก็ถูๆอีกอ่ะคับ  เหมือนเดิมที่มันแกล้ง หอมผมแบบที่มันได้เคยทำไปก่อนหน้านี้...จักกาจี้จัง....คิกคิก....
                    " เฮ้ย....พอแย้ว...จักกาจี้อ่ะ...เดี๋ยวแก้มนาวชํ้าหมดพอดี  "  ผมบอกมัน  บอกให้พอ ไม่งั้นมันคง หอมแก้มผมไม่เลิกแน่
                    เป้งเงยหน้ามามอง ยิ้มให้ผม แล้วอุ้มผมเดินพามาที่โต๊ะกินข้าว แล้วจับผมขึ้นไปนั่งห้อยขาเหมือนเดิม  ผมก็ยิ้มให้มัน  ส่วนมันก็ยิ้มให้ผมอีกอ่ะคับ...ต่างคนก็ต่างเข้าใจกัน  ไม่มีใครพูดอะไรออกมา  ไม่มีอะไรต่อจากนั้น น้า... บอกแล้วว่าแค่กอดแค่หอมแค่นั้น....อิอิ.....
                    " อะแฮ่ม....."  พี่แป้งส่งเสียงกระแอมขัดจังหวะผม
                    " อ่ะ...พี่แป้ง.."  ผมหันไปมอง ก็เห็นพี่แป้งมองผมยิ้มๆ  ผมไม่รู้ว่าพี่แป้งจะเห็นหรือเปล่าไม่รู้  แต่คิดว่าคง เห็นแหละครับ  แต่ก็ไม่ได้คิดอารายนะคับ....ผมยิ้มให้พี่แป้ง  พี่แป้งก็ยักคิ้วให้ผมด้วย  ส่วนไอ้เป้งเหรอ.... มันก็มองยิ้มๆ อ่ะคับ  มันไม่อายอยู่แล้ว.....อิอิ....
                    " สองหนุ่มทำอะไรกันอยู่...."  พี่แป้งเอ่ยถาม  พี่เค้าแกล้งผมอ่ะ
                    " ............ "  ผมเงียบครับ  เพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี  มะอยากโกหก  แต่จะให้บอกว่ากอดกะหอมไอ้เป้ง ผมก็ไม่กล้าพูดอ่ะคับ
                    " กอดกัน  แล้วก็หอมแก้มกันครับผม..." ไอ้เป้งมันพูดอ่ะคับ  บอกแล้วว่ามันไม่อาย  แต่ผมอ่ะจิ..หน้าแดง เลยคับ  ก็กะว่าไม่อายพี่แป้งหรอกคับ  แต่พอได้ยินไอ้เป้งมันพูด  ผมก็ดันหน้าแดงขึ้นมาเองอ่ะ...แฮะแฮะ....
                    " ป่าวอ่ะ...ไม่จริงน้าพี่แป้ง...เป้งมันพูดเล่นอ่ะ...เราแค่คุยกันเฉยๆเองน้า...."  ผมพูดแก้ตัวอ่ะคับ... แหม ก็มันเขินนี่นา
                    " ไอ้น้องนาว...เรานี่เหลือเกินนะ  ตะกี้พี่เห็นนะว่าทำอะไรกัน...ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งพูด  
                    " อ่า.........."  ผมพูดไม่ออกจริงๆแล้วคร้าบทีเนี๊ย...แฮะแฮะ....ถูกจับได้ว่าโกหกอ่ะคับ
                    " น่าตีนักนะเรานี่...."  พี่แป้งพูด  แต่ไม่ได้จริงจังอะไรหรอกคับ
                    " พี่แป้งอ่ะ....นาวขอโทษคร้าบ..."  ผมบอกพี่แป้งทั้งๆที่รู้ว่าพี่แป้งแค่แกล้งผม  
                    ผมรู้ว่าพี่แป้งเค้าก็รู้แหละคับว่า ระหว่างผมกะไอ้เป้งเป็นยังไง  ก็กุ๊กกิ๊กกันแค่นี้เองอ่ะคับ  ไม่ได้มีอะไร มากไปกว่านี้ ที่ผมทำก็เหมือนเป็นยาเติมพลังให้ไอ้เป้งมัน....แล้วก็ผมเองด้วย...แฮะแฮะ...
                    " เอ้อ...แล้วไอ้เจสมันจะกลับมาถึงเมื่อไหร่นี่..."  พี่แป้งเปลี่ยนเรื่องมาถามผม จนผมตามแทบไม่ทัน
                    " พี่เจสคงจะอีกสักพักแหละครับกว่าจะมาถึง  พี่เจสบอกว่าให้พี่แป้ง กะเป้ง นั่งกินกันไปก่อนได้เลย  ไม่ต้องรอ
อ่ะคร้าบ..."  ผมบอกตามที่พี่เจสบอกผมเอาไว้
                    " เหรอ...งั้นไอ้เป้ง  พี่ว่าเราไปช่วยกันขนของกิน กะกับแกล้มออกมาตั้งกันข้างนอกนี่กันดีกว่า..."  พี่แป้ง หันไปบอกไอ้เป้ง
                    " ได้ครับ..."  ไอ้เป้งพูด
                    พูดจบ ทั้งสองคนก็เดินเข้าไปช่วยกันยกของออกมาจัดวางไว้ ที่โต๊ะโซฟาในห้องรับแขก  ตอนแรกผมก็จะ ไปช่วยแหละคับ  แต่พี่แป้งบอกว่าไม่ต้อง เดี๋ยวพี่แป้งเค้าจะยกมากะไอ้เป้งเอง   ผมก็เลยได้แต่มองทั้งสองคน ยกของ กินออกมาจัดวางกัน                    พอจัดวางของบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว  ทั้งสองหนุ่มหล่อก็เริ่มต้นดื่มกัน  แล้วก็คุยกัน ผมไม่ค่อยได้คุย อะไรหรอกครับ  ได้แต่นั่งฟังก็เพลินแล้วอ่ะคับ สักพักพี่แป้งก็บอกให้เปิดเพลงด้วย  ผมก็เลยเดินไปเปิดเพลงให้พี่เค้า อ่ะคับ  พี่แป้งกะไอ้เป้งพอได้ยินเสียงเพลงก็ร้องตามเป็นที่สนุกสนาน  ผมหันไปมองนาฬิกาก็เกือบ 4 ทุ่มแล้ว  พี่เจสยังไม่เห็นมาเลยอ่ะ  ผมก็เดินเลี่ยงออกมาที่หลังบ้าน แล้วกดมือถือ โทรออกไปหาพี่เจส.....ติดแล้ว  รอสักครู่  ก็ได้ยินเสียง พี่เจสพูด...

        

GBOMK

ขอบคุณคับ

gigusa

ขอบคุนครับ สนุกดีครับ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ