++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 24 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ตอนที่ 45

                         " พี่ต้องไปส่งน้องนาวนะครับ " พี่แป้งพูด
                          " แต่น้องดารีบนะคะ  พี่แป้งไปส่งน้องดาก่อนนะคะ  "  พี่ดายังไม่หมดความพยายาม
                          " ยังงั้นเหรอ  แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ  พี่ก็ต้องไปส่งนาวด้วย "  พี่แป้งยังคงพูดอีก
                          " พี่ก็ไปส่งน้องดา  แล้วก็ให้น้องเค้ากลับไปเองก็ได้นี่คะ  ได้หรือเปล่าคะน้องนาว"  พี่ดาพูดกับพี่แป้ง แต่ลงท้ายหันมาพูดกับผม ซึ่งตลอดเวลาที่เจอกัน พี่ดาไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคำเลยอ่ะคับ ร้ายจริงผู้หญิงคนนี้
" ครับ...เดี๋ยวนาวกลับเองก็ได้  พี่แป้งไปส่งพี่ดาเถอะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงมะนาวหรอกครับ  "
ผมพูด แล้วหันไปมองพี่แป้ง  ในใจก็คิดให้พี่แป้งบอกว่าไม่ยอมให้ผมกลับเอง  พี่แป้งจะเป็นคนไปส่งเอง
                           " จะเอาอย่างนั้นเหรอ นาว แล้วเรากลับเองได้แน่หรือเปล่า "  พี่แป้งพูดอย่างเป็นห่วง แต่ผมกลับ คิดว่า ผมไม่ได้สำคัญสำหรับพี่แป้งเท่าพี่ดาเค้าอ่ะคับ
                           " ได้ครับ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ  "  ผมพูดแล้วก็ยิ้มให้พี่เค้าอ่ะคับ
                           " แต่....."  พี่แป้งจะพูดอะไรต่อ แต่พี่ดาพูดขัดขึ้นมาก่อน
                           " งั้นเราไปกันเถอะค่ะพี่แป้ง น้องเค้าบอกกลับเองได้นี่คะ  ไปกันเถอะ เดี๋ยวน้องดาไปทำธุระไม่ทัน "  พี่ดารีบพูดออกมา
                           " ไปเถอะครับ  มะนาวจะไปแวะซื้อของด้วยอ่ะคับ   งั้นนาวก็แยกกับพี่ตรงนี้แล้วกันน้า  หวัดดีนะครับพี่แป้ง พี่ดา  " ผมพูดจบก็หันหลังเดินแยกออกมาเลยอ่ะคับ  แล้วไม่หันไปมองด้วยว่าพี่แป้งเค้าจะเป็นห่วงผมหรือเปล่า  ผมไม่อยากร้องไห้ให้พี่เค้าเห็นอ่ะคับ  ผมเดินไปก็ร้องไห้ไป  พอรู้ตัวก็เช็ดออก
                           ผมเดินออกมาที่ถนนแล้ว  ก็ไปยืนเรียกรถแท๊กซี่ โชคดีที่มีรถว่างผ่านมาพอดี  ผมก็ขึ้นไปเลยอ่ะคับ โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าจะไปแวะที่ไหนดี  ได้แต่บอกให้ลุงคนขับๆตรงไปข้างหน้า   ผมเบื่อแล้วก็น้อยใจพี่แป้งเค้าด้วยอ่ะคับ  น้อยใจจนนํ้าตาไหล ลุงคนขับเห็นก็ถามผมว่าเป็นอะไรหรือเปล่า  ผมก็บอกไม่เป็นไร แล้วก็รีบเช็ดนํ้าตา   ลุงคนขับคงอยากจะพูดอะไร  แต่ก็ไม่พูดออกมา  แล้วก็ขับรถไปต่อ  แต่พอไปได้ไม่ไกลนักผมก็บอกให้ลุงคนขับ ไปส่งห้างแห่งหนึ่ง
                           นั่งอยู่ในรถก็นานพอสมควร มาถึงห้างนี้ก็เริ่มจะมืดแล้ว  ผมยังไม่อยากกลับบ้านก็เลยกะว่าจะมาเดินดูของในห้างก่อน เผื่อจะได้สบายใจขึ้นบ้าง  ตอนที่นั่งอยู่ในรถนั้นผมก็ได้โทรไปบอกพี่เจสแล้วว่าจะกลับบ้านเลยไม่เข้าไปบริษัทแล้ว  พี่เจสก็ไม่ว่าอะไร  พอผมคุยกับพี่เจสเสร็จแล้ว ก็ปิดโทรศัพท์เลยเพื่อที่จะได้ไม่มีใครโทรมากวนผมอีก
                           " พี่ครับ....พี่ครับ... "  เสียงผู้ชายร้องเรียก   ผมจึงหันไปมอง
                           " ......................... "  ผมมองก็สงสัยอ่ะคับ ผมรู้สึกคุ้นๆหนุ่มน่ารักที่ยืนตรงหน้า แต่ก็ยังนึกไม่ออก
                           " หวัดดีครับพี่มะนาว  "  หนุ่มน้อยคนนั้นทักทายผม
                           " หวัดดีครับ  "  ผมทักทายกลับ  โดยที่ผมก็ยังจำน้องเค้าไม่ได้
                           " พี่มะนาวจำผมไม่ได้เหรอครับ  "  หนุ่มน้อยตรงหน้าพูด
                           " อืม...ใครอ่ะ....ขอพี่นึกก่อนน้า..."  ผมบอกหนุ่มน้อยตรงหน้า  แล้วก็นึกว่าหนุ่มคนนี้เป็นใคร
                           " นึกไม่ออกใช่ป่าวครับ.....ผมเกมไงครับ  "  หนุ่มน้อยบอกชื่อให้ผมรู้  เพราะคงคิดว่าผมนึกไม่ออกแน่ๆอ่ะคับ
                           " อ้อใช่.....จำได้แล้ว น้องเกม  ก็ไม่ได้เจอตั้งนานแล้วนี่นะ ดูสิน้องเปลี่ยนไปตั้งเยอะแน่ะ  สูงกว่าเดิมด้วย  ตอนนี้สูงกว่าพี่อีก  หน้าตาก็น่ารักขึ้นกว่าเดิมเลยทำให้พี่จำไม่ได้น่ะสิครับ  "  ผมบอกน้องเกม
                           " ครับ.....ผมไม่ว่าพี่หรอกครับ....ฮ่าฮ่า...ไม่เจอพี่นานจนเกือบจะลืมหน้าพี่ไปแล้วนะ  แต่พอเห็น
หน้าของพี่ก็จำได้ทันทีแหละครับ หน้าตาน่ารักแบบพี่นี่เห็นที่ไหนก็จำได้ครับ  "  น้องเกมพูดหยอดผม  แล้วก็ยิ้มๆให้ผมด้วย
                           " อ่ะคับ...พอดีพี่ไม่ค่อยว่างเลยครับ  แล้วนี่น้องมากับใครล่ะครับ  " ผมถามเมื่อเห็นน้องเกมยืนอยู่คนเดียว
                           " ผมมาคนเดียวครับ  แล้วพี่ล่ะครับมากับใครอีกหรือเปล่าครับ  "  น้องเกมตอบแล้วถามผมบ้าง
                           " พี่ก็มาคนเดียวครับ  "  ผมตอบน้องเกมออกไป  
                           " เหรอครับ...งั้นก็ดีเลยครับ ผมกำลังหาเพื่อนเดินเล่นพอดีเลยครับ  "  น้องเกมบอกผม
                          พอพูดจบ น้องเกมก็จับมือของผมแล้วจูงเดินไปทันที โดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลยอ่ะคับ  แต่เมื่อคิดอีกที ก็ดีเหมือนกัน มีเพื่อนเดินเล่น  ถึงจะยังเป็นน้องไม่ใช่เพื่อนก็ตาม
                         น้องเกมเป็นเด็กหนุ่มอายุ 17 ปี แต่ถึงจะอายุยังน้อย แต่ตัวดันสูงมากกว่าผมซะอีก   แล้วหน้าตาก็น่ารักมาก  น้องเกมกำลังเรียนชั้น ม.6 ที่โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง  ปีหน้าก็จะสอบเข้ามหาลัยแล้ว  ผมรู้จักน้องเกม  ตั้งนานแล้วเหมือนกัน ก็รู้จักตอนที่เริ่มเล่นสเก็ตนํ้าแข็งใหม่ไม่นานอ่ะคับ   ตอนนั้นผมมาหัดเล่นใหม่ๆ ยังไม่เป็นเลย  มัเด็กๆที่เล่นฮ็อกกี้นํ้าแข็งมาทักทายจนรู้จักกันดีแล้ว ช่วยสอนผม  แล้วน้องเกมก็เป็นเด็กในกลุ่มนั้น  แต่ตอนนั้นที่รู้จักกัน  น้องเค้ายังเป็นเด็กตัวเล็กๆอยู่เลยอ่ะคับ  
                          หลังๆผมห่างจากการเล่นสเก็ตนํ้าแข็งไปก็เลยไม่ได้เจอกันอีก  ก็มีบ้างนานๆครั้งที่บังเอิญได้เจอกันล่าสุดที่เจอกันก็เกือบ 2 ปีแล้วอ่ะคับ  มาเห็นอีกทีตอนนี้ก็ตัวโตแปลกตาไปมากเหมือนกันจนผมจำไม่ได้อ่ะคับ
                          น้องเกมจูงมือผมเดินเข้าร้านนั้น ออกร้านนี้  ก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน  ที่เวลาเดินไปไหนจะมีคนมองตามตลอดสงสัยว่าที่น้องเกมเดินจูงมือของผม  คนอื่นๆที่เห็นคงจะเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนกันหรือเปล่าก็ไม่รู้  ตอนแรกผมก็จะไม่ยอมให้น้องเกมจูงมือ  แต่พอคิดอีกทีว่า ผมกับน้องเกมไม่ได้คิดอะไรกันแบบนั้น  ก็เหมือนพี่กับน้องเดินจูงมือกัน  มันก็ไม่แปลกอะไรนี่คับ  ผมก็เลยไม่ว่าอะไรเรื่องนี้
                         " พี่มะนาว  ผมว่าเราไปเล่นสเก็ตกันดีกว่าครับ  ไม่รู้ว่าจะไปไหนแล้วครับ  "  น้องเกมพูด หลังจากที่เดินไปจนเกือบจะทั่วห้างแล้ว
                         " อืม...ก็ดีเหมือนกัน นี่ยังแค่หัวคํ่าเลย แล้วอีกอย่างพี่ไม่ได้มาเล่นสเก็ตตั้งนานแล้วด้วยอ่ะครับ  "  ผมบอกน้องเกม  จริงๆก็อยากเล่นมากด้วยอ่ะคับ
                         " งั้นไปกันเลยครับ  "  น้องเกมพูด
                         แล้วน้องเกมก็จูงมือของผมพาผมเดินขึ้นบันไดเลื่อนตรงไปยังชั้นที่มีลานสเก็ตนํ้าแข็ง  ผมจ่ายเงินค่าบัตรเข้าไปในลาน ตอนแรกน้องเกมก็ไม่ยอมหรอกครับ  แต่ผมบอกจะจ่ายให้เอง  จนน้องเกมยอมให้ผมเป็นคนจ่ายเงินค่าบัตรให้  โดยที่บอกผมว่าเล่นเสร็จแล้ว ผมต้องไปนั่งกินข้าวกับน้องเค้า   ผมก็เลยตอบตกลง
                         พอเข้ามาก็ไปวัดขนาดเท้าเพื่อจะได้รู้ขนาดของรองเท้าที่จะใส่  หลังจากที่ใส่รองเท้าแล้วผมกับน้องเกมก็เล่นสเก็ตกันอย่างสนุกสนาน  เล่นไล่จับกันด้วย  พอดีคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่  เราก็เลยวิ่งกันได้เร็วมากกว่าเดิม  ซึ่งตามปกติ ทางลานจะไม่ให้วิ่งกันเร็วเพราะว่ามีคนเล่นมาก  เพื่อป้องกันการเกิดอุบัติเหตุอ่ะคับ                        
                         ผมกับน้องเกมเล่นกันนานจนรู้สึกเหนื่อยแล้ว ก็เลยเลิกเล่น  ผมเดินไปเอาโทรศัพท์มือถือที่ตู้เก็บของที่ได้เช่าเอาไว้ตอนที่เข้ามาเล่น  หยิบได้ก็เอาเก็บใส่กระเป๋ากางเกง  น้องเกมก็เช่นเดียวกัน  พอคืนรองเท้าที่ใส่เล่นเสร็จเรียบร้อย  ก็เดินลงมาข้างล่าง
                         " ไปกินข้าวกัน  "  น้องเกมบอก
                         แล้วไม่รอให้ผมพูดอะไรต่อ น้องเกมก็คว้ามือผมมาจูงเหมือนเดิมแล้วก็จูงผมพาเดินไปที่ร้านอาหารในห้างนั้นแหละแต่อยู่ชั้นล่างสุด  พอไปถึงก็ตรงเข้าไปเลย  น้องเกมหันซ้ายหันขวามองหาอะไรสักอย่าง สักครู่ก็จูงมือผมเดินตรงไปที่โต๊ะๆนึงที่อยู่ด้านใน  ที่มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่แล้ว
ตอนที่ 46
                         " พี่มารอนานแล้วเหรอ "  น้องเกมพูด
                         " อืม...พี่มาได้แป๊บนึงแล้วว่ะ  "  ผู้ชายคนนั้นพูดตอบ
                         " เออ  คิดว่ามารอนานแล้ว  ผมเล่นสเก็ตเพลินไปหน่อย เพิ่งจะเลิกตะกี้นี้เองน่ะ  "  น้องเกมพูด
                         " แล้วนั่นใครวะ  พี่รู้จักหรือเปล่า "  ผู้ชายคนนั้นถาม
                         " อ้อ  ลืมไปเลย  พี่มะนาวครับ  นี่พี่ชายของผมเองชื่อ พี่กาย ครับ "  น้องเกมบอก  
                         ผมก็มองผู้ชายที่นั่งอยู่  หน้าตาก็คล้ายๆกับน้องเกม  แต่ตัวโตกว่า  หน้าตาเข้มมากกว่า  น้องเกมจะออกแนวน่ารัก  แต่คนๆนี้ไม่น่ารัก แต่หล่อเข้มมาก  มองครั้งแรกก็สะดุดตามากเลยคับ  แล้วผมคิดว่าพี่กายคงจะอายุมากกว่าผมนิดหน่อยคับ
                         " เอ้อ...หวัด...หวัดดีครับ  "  ผมพูดเก้ๆ กังๆ  ก็พี่น้องเกมจ้องผมอยู่นั่นแหละครับ  จ้องจนผมเขินเลยอ่ะคับ   
                         " พี่กาย นี่พี่มะนาวครับ "  น้องเกมแนะนำผมให้รู้จักกับพี่ชายของน้องเค้า
                         " หวัดดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ  "  พี่กายพูดทักทายผม
                         " ครับ  "  ผมตอบ
                         " นี่พี่กาย มองพี่มะนาวไม่วางตาเลยนะ  แล้วพี่จะไม่ชวนพี่มะนาวนั่งด้วยกันเหรอครับ  "  น้องเกมพูด
                         " อ้าว...มองคนน่ารักเพลินจนลืมไปเลยแฮะ.....นั่งทานข้าวด้วยกันก่อนนะครับ  "  พี่กายบอกผม
                         " เอ่อ....จะดีเหรอครับ  "  ผมพูด  ก็ผมไม่รู้จักเค้านี่คับ เพิ่งเจอกันครั้งแรกด้วย
                         " ดีสิครับ  จะได้คุยกันรู้จักกันมากขึ้นไงครับ  "  พี่กายพูด  แล้วลุกขึ้นยืนทำมือให้ผมเข้าไปนั่งโต๊ะด้านใน  ผมสังเกตูทันที พี่กายตัวสูงมากเหมือนกัน  ใกล้เคียงกับพี่เจสแหละครับ
                         " เอ่อ...งั้น..งั้นก็ได้ครับ...."  ผมตอบตกลง  ก็ถ้าไม่นั่งตามคำชวน มันก็จะเป็นการเสียมารยาทอ่ะคับ
                         ผมเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ซึ่งอยู่ติดกับผนังของร้าน  โดยมีน้องกายนั่งฝั่งเดียวกับผม  ส่วนพี่กายอยู่ฝั่งตรงข้าม   พอผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว   พี่กายก็ชวนผมคุย
                          " ทานอะไรดีครับ  "  พี่กายถามผมก่อนเป็นอย่างแรก
                          " ไม่ดีกว่าครับ....คือ   เอ่อ...ผมยังไม่หิวอ่ะครับ  "  ผมพูดติดขัดนิดหน่อย  ก็พี่กายจ้องผมอยู่นั่นแหละแล้วผมก็มักจะทำอะไรไม่ถูกเวลาที่ถูกใครจ้องแบบนี้อ่ะคับ   
                          " ทานนิดนึงเถอะครับ  "  พี่กายพูดเหมือนอ้อนให้ผมสั่งอาหารเลยอ่ะคับ  ทำให้ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าพี่กายนี่จะเป็นเกย์หรือเปล่า  อีกอย่างพี่เค้าชอบมองจ้องผมแบบนั้นด้วยอ่ะคับ
                          " เอ่อ...จะดีเหรอครับ  "  ผมพูด  ก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆอ่ะคับ  
                          " อะแฮ่ม....อะแฮ่ม......"  เสียงน้องเกมกระแอมดังขึ้น  ผมและพี่กายต่างก็หันไปมองแทบจะพร้อมกันเลยครับ                     
                         "  เป็นอะไร ไอ้เกม  "  พี่กายพูดกับน้องเกม เสียงดุนิดๆ
                          " ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ  เห็นพี่คุยจีบพี่มะนาว จนจะลืมผมอ่ะ "  น้องเกมพูด  ผมได้ยินก็ตกใจ แต่ที่ทำให้ตกใจมากกว่าก็คำพูดต่อมาที่พี่กายพูด
                          " ก็รู้แล้วว่าพี่กำลังจีบน้องมะนาวเค้าอยู่แล้วยังจะมาขัดจังหวะอะไรพี่อีก ล่ะวะ "  พี่กายพูดกับน้องเกม
                          " ก็ไม่อยากขัดหรอกคร้าบ  แต่ผมหิวแล้วน่ะครับ  พี่ก็ไม่เห็นถามผมบ้างเลยอ่ะ  "  น้องเกมบอก
                          " เออ...แล้วอยากกินอะไรก็สั่งไปสิ  ไม่เห็นต้องรอให้พี่ถามเลยนี่  "  พี่กายพูด
                          " ฮ่าฮ่า....รู้แล้ว  ผมแค่แกล้งพี่แค่นี้เอง  "  น้องเกมพูดอ้อนๆพี่กาย
                          " เดี๋ยวเถอะไอ้นี่  เดี๋ยวจะโดนเตะ  "  พี่กายหันไปว่าน้องเกม  
                          ผมเห็นก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้  จะว่าไปมองสองพี่น้องแหย่กันก็น่ารักดีนะนี่   แต่ที่รู้คำพูดที่สองคนพูดแหย่กันมันก็ทำให้ผมรู้สึกเป็นกันเองเพิ่มมากขึ้น  ถึงจะรู้ว่าพี่กายจะคิดหรือมองผมแปลกๆก็ตาม
                          " แน่ะ...แอบหัวเราะอะไรพี่  "  พี่กายหันมาพูดกับผม
                          " อ่ะ.................. "  ผมพูดไม่ออก หุบยิ้มทันทีเลยอ่ะคับ  อายครับอาย
                          " ฮ่าฮ่า...พี่แกล้งครับ  "  พี่กายบอกผม
                          " แฮะแฮะ.....ครับ  "  ผมได้ยินพี่กายพูดแบบนั้น ก็ยิ้มออกอ่ะคับ
                          " นั่นแหละครับ  พี่ว่าน้องยิ้มแล้วดูสดใสดีนะ  คนรอบข้างก็พลอยรู้สึกดีไปด้วย  สบายใจขึ้นแล้วนะครับ  "  พี่กายพูด  รู้สึกแปลกใจที่พี่กายมองผมออกด้วยว่าผมไม่ค่อยสบายใจ
                          " พี่มองออกด้วยเหรอครับ ว่ามะนาว เอ่อ...ผมมีเรื่องไม่สบายใจ  "  ผมถามตรงๆ ตามที่ผมคิด
                          " หึหึ....ทำไมพี่จะมองไม่ออก  ก็หน้าตาของน้องมันบ่งบอกแบบนั้นนี่ครับ  "  พี่กายอธิบายให้ผมรู้
                          " โห  หน้ามะนาว  เอ่อ...ผมมันบ่งบอกอย่างนั้นเลยเหรอครับ  "  ผมพูดแบบสบายๆ เป็นกันเองมากขึ้น  ทำไมผมเข้ากับคนอื่นๆได้ง่ายจังแฮะ ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลยอ่ะ
                          " น้องมะนาวจะเรียกแทนตัวเองยังไงก็ได้ตามสบายเลยนะครับ  พี่ไม่ว่าอะไรหรอกครับ "  พี่กายพูด
                          " แฮะแฮะ....ครับ  "  ผมตอบยิ้มให้พี่กายเค้าด้วย
                          " อ๊ะ....อย่ายิ้มแบบนี้ให้พี่บ่อยนักสิครับ  "  พี่กายพูด  ผมก็งงอ่ะคับ ทำไมผมยิ้มมันไม่ดีเหรอครับ ไม่เข้าใจอ่ะ  หันไปเห็นน้องเกมมองมาที่พี่กายด้วย  คงจะงงเหมือนผมแหละครับ
                          " ทำ...เอ่อ...ทำไมเหรอครับ  มะนาวไม่ยิ้มก็ได้  "  ผมพูดงอนๆ  เฮ้อไอ้มะนาวเอ๊ย  เพิ่งจะรู้จัก แล้วก็เพิ่งจะได้คุยกับพี่เค้า ดันไปงอนเค้าด้วยอ่ะ  แย่จริงๆน้า....
                          " เปล่า...เปล่า  พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะครับ  "  พี่กายพูดด้วยตกใจที่ผมพูดแบบนั้น
                          " พี่แค่จะบอกว่า.....เอ่อ...."   พี่กายพูดแค่นั้นแล้วก็ไม่พูดต่ออีก  ยิ่งทำให้ผมอยากรู้อ่ะคับ ว่าพี่กายจะพูดว่าอะไร
                          " อะไรเหรอคร้าบ..."  ผมพูดเสียงอ้อน  แปลกใจตัวเองจัง ที่สนิทสนมกะใครๆง่ายจัง  ทั้งๆที่เพิ่งจะรู้จักกันแท้ๆ
                           " เอ่อ........"  พี่กายก็ไม่ยอมพูดอยู่ดีอ่ะ  แต่มันก็ยิ่งทำให้ผมอยากรู้เข้าไปใหญ่เลย                              
                           " ใช่ๆ  พี่กายอะไรเหรอ  พูดไม่จบยิ่งทำให้อยากรู้นะเนี่ย...."  น้องเกมพูด  เหมือนที่ผมคิดเลยอ่ะ
                           " ไม่พูดดีกว่า  เอ้าอยากกินอะไรกัน ดูสิเลยยังไม่ได้สั่งอะไรมากินเลย  "  พี่กายไม่พูด  แล้วรีบพูดเปลี่ยนเรื่องทันทีเลยอ่ะคับ
                           " ไมอยากรู้แล้วก็ได้...."  ผมพูดเบาๆ  แต่คิดว่าพี่เค้าคงได้ยินแหละคับ
                           " หึหึ.........."  พี่กายหัวเราะเบาๆ  ผมก็รู้แหละว่าพี่เค้าคงหัวเราะ ที่ได้ยินผมพูดตะกี้
                           " พี่กายนี่ พอทำให้คนอยากรู้แล้วก็ดันไม่ยอมบอกให้หมด "  น้องกายยังคงบ่นต่ออีก
                           " นี่  จะกินหรือไม่กิน ถ้าจะกินก็รีบสั่งซะเร็วๆ  อยากรู้อยากเห็นนักนะไอ้น้องคนนี้  "  พี่กายพูดเสียงดุๆใส่น้องเกม
                           " กินค้าบ....แค่นี้ก็ต้องดุด้วย  "  น้องกายพูดบ่นต่ออีก
                           " แล้วมะนาวด้วยนะ  สั่งได้เลย "  พี่กายหันมาบอกผมหน้าดุด้วยอ่ะ  ผมก็กลัวจิ  ก็เลยรีบเปิดเมนูดูรายการอาหาร แล้วก็เลือกสั่งไปอย่างนึงอ่ะคับ
                           แล้วน้องเกมก็สั่งบ้างแต่ก็หลายอย่างเลยคับ  น้องเกมบอกว่าอยากกินเพราะหิวจัดแล้ว   หลังจากที่สั่งอาหารไป แล้ว  น้องเกมก็ขอตัวบอกว่าไปห้องนํ้าแป๊บนึง  ผมก็เลยต้องนั่งอยู่กับพี่กายแค่สองคน
                           " เอ่อ...น้องมะนาวอยากรู้ไหมครับที่เมื่อสักครู่พี่พูดออกไปไม่หมดน่ะครับ  "  พี่กายถามผม  ซึ่งตอนนั้น ผมน่ะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว
                           " อื้อ...มะนาวอยากรู้จิครับ  แล้วพี่จะพูดอะไรต่ออ่ะคับ  "  ผมถามพี่กายทันที
ตอนที่ 47
                           " พี่...จะบอกว่ายิ้มของน้องทำให้พี่หวั่นไหวมากเลยครับ  แล้วพี่ว่าถึงตอนนี้แล้ว  พี่คิดว่าพี่ชอบน้องแล้วครับ "  พี่กายพูดออกมาตรงๆจนผมแทบช็อค  แล้วผมจะทำยังไงดีอ่ะคับ
                           " พี่กายคร้าบ....มะนาวเป็นผู้ชายนะครับ  จะมาชอบมะนาวได้ยังไง  "  ผมพูดเผื่อพี่กายอาจสับสนอยู่
                           " พี่รู้ครับ  แต่พี่ชอบน้องนี่ครับ เป็นผู้ชายก็ไม่เป็นไร  "  พี่กายพูดต่อ
                           " เอ่อ....มะนาวมีแฟนแล้วครับ  "  ผมพูดต่ออีก
                           " อืม....ไม่เป็นไร  "  พี่กายยังคงไม่ยอมแพ้
                           " แล้ว...อีกอย่าง...มะนาวอยู่กะแฟนแล้วก็รักกันมากด้วยครับ  "  ผมตัดสินใจบอกพี่กาย  ผมไม่อยากมีปัญหาแล้ว ก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าด้วยอ่ะคับ
                           " เหรอครับ  น่าเสียดายจัง  แต่มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว  หน้าตาแบบนี้ไม่มีแฟนนี่ก็แปลกไปแล้วล่ะ น่าเสียดายจริงๆ  เอ๊ะ...."  พี่กายพูด
                           " อะไรหรือครับ  "  ผมถามทันที ก็สงสัยครับ
                           " หรือว่าจะแย่งดีนะ    "  พี่กายพูด  ผมเงียบเลยอ่ะ อยากกลับบ้านแล้วอ่ะ....
                           " เอ่อ...พี่ครับ  มะนาวอยากกลับบ้านแล้ว  มะนาวขอตัวกลับก่อนนะครับ  "  ผมบอกทันที  ไม่อยากอยู่ต่อแล้วอ่ะ
                           " ฮ่าฮ่า....กลัวพี่เหรอครับ   "  พี่กายหัวเราะ แล้วถามผม
                           " .........................   "  ผมไม่ตอบ   แต่หน้าตาผมมันคงบ่งบอกออกไปแล้วอ่ะ
                           " ไม่ต้องกลัวหรอกครับ  พี่แค่แกล้งน้องน่ะครับ  เดี๋ยวกินข้าวเสร็จก่อนนะครับ แล้วค่อยกลับบ้าน  "  พี่กายบอกผม
                           " เอ่อ..........มะนาวไม่หิวอ่ะคับ  "  ผมบอก ก็ยังไม่ค่อยน่าไว้ใจอยู่ดีแหละ
                           " พี่บอกว่าแกล้งไงครับ  เดี๋ยวก็ทำจริงๆซะหรอก  กินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับนะ  "  พี่กายพูดต่ออีก  ขู่ผมด้วยอ่ะ
                           " ครับ....ครับ... กินก่อนก็ได้ครับ  "  ผมรีบรับคำ  ก็กลัวพี่เค้าทำอย่างที่พูดจริงๆอ่ะ   อยากกลับบ้านจริงๆน้า  ป่านนี้พี่เจสจะมาถึงบ้านหรือยังก็ไม่รู้อ่ะ
                           แล้วได้สักพัก น้องเกมก็กลับมาที่โต๊ะ  แล้วก็คุยกัน  พี่กายก็ชวนผมคุยเรื่องทั่วไป แล้วก็ถามว่าผมรู้จักน้องเกมได้ยังไง  ตั้งแต่เมื่อไหร่ อะไรประมาณนี้อ่ะคับ  คุยกันได้ไม่นานอาหารที่สั่งไปก็ถูกยกเข้ามาวางบนโต๊ะน่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะคับ  ตอนแรกบอกว่าไม่หิว แต่ไหงหลังจากที่ได้กลิ่นอาหารแล้ว ผมก็อดใจไม่ได้อีกอ่ะคับ กินจนอิ่มแปล้เลยครับ  
                           อิ่มแล้วก็ยกนาฬิกาขึ้นดู โอ๊ยแย่ละ 4 ทุ่มกว่าแล้วอ่ะ  พี่เจสต้องดุผมแน่เลย โทรศัพท์ก็ดันลืมเปิดเครื่องอีกอ่ะ ตายแน่ไอ้มะนาวเอ๋ย
                           " พี่คร้าบ...มะนาวต้องขอตัวกลับก่อนน้า  ดึกแล้วอ่ะคับ เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วงอ่ะคับ  "  ผมบอกเมื่อรู้สึกเริ่มเป็นกังวลใจ

                           " พี่ก็จะกลับพอดีเลย รอพี่เดี๋ยวนะขอพี่เช็คบิลก่อนนะครับ "  พี่กายบอกผม แล้วก็จัดการเคลียร์ค่าอาหาร
                          " ขอบคุณพี่มากเลยนะครับ  สำหรับอาหารมื้อนี้อ่ะคับ "  ผมบอก
                          " ไม่เป็นไรครับ  พี่เลี้ยงน้องทุกวันก็ยังได้นะ  "  พี่กายพูด
                          " แหวะ....ยี้  เลี่ยนๆ  "  น้องเกมพูดไปทำท่าตามที่พูดไปด้วย

gigusa

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ