++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 26 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" พี่ต้องรักนาวไปนานๆน้า นาวจะไม่ดื้อแล้วคร้าบ  "  ผมพูดอ้อนๆพี่เจสอ่ะคับ
                             " ครับผม......พี่ไม่เคยหยุดรักเราเลยครับ "  พี่เจสพูดจนผมหน้าแดงเลยอ่ะคับ
                             " ขอบคุณคร้าบ...นาวก็ไม่หยุดรักพี่เจสเลยคร้าบ....จุ๊บจุ๊บ....." ผมพูดบอกพี่เจสเหมือนกัน พอพูดจบก็เขย่งเท้าไปหอมแก้มพี่เค้าอ่ะคับ
" ครับ  ไหนให้พี่หอมแก้มเราบ้างสิ  "  พี่เจสบอกผม
                              " อ่ะ.....คิกคิก....."  ผมเอียงแก้มให้พี่เจสคับ แล้วก็ต้องหัวเราะออกมา  ก็พี่เจสแกล้งบดจมูกมาที่แก้มผมอย่างแรง  
จนหนวดที่เพิ่งขึ้นของพี่เจสมันตำแก้มผมจนรู้สึกจักจี้
                              " ฮ่าฮ่า...นี่แน่ะ หมั่นเขี้ยวจริงๆเลยยนะ "  พี่เจสพูดไปหัวเราะไป
                              " พี่อ่ะ  แกล้งมะนาว  คิกคิก....."  ผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้
                              " พอแล้ว....ไป  ไปเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ก่อน แล้วค่อยลงไปข้างล่างกัน  "  พี่เจสบอกแล้วเลิกที่จะแกล้งผม
                              " มีอะไรที่ข้างล่างเหรอคร้าบ......"  ผมถามด้วยความสงสัย
                              " ก็พี่แป้ง กับ ไอ้เป้งของนาวน่ะสิ  รอนาวตื่นอยู่ที่ข้างล่างนั่น "  พี่เจสบอกผม
                              " อ่า.....พี่แป้ง กะเป้งรอนาวอยู่เหรอคร้าบ  แล้วพี่เค้าโกรธนาวป่าวคร้าบ  "  ผมกลัวอ่ะ เลยอดถามพี่เจสไม่ได้
                              " ก็ไม่รู้เหมือนกัน  เดี๋ยวนาวก็ลงไปดูเอาเองสิ  "  พี่เจสพูดไม่ได้ช่วยอะไรผมเลยอ่ะ....เฮ้อ...
                              " ไปห้องนํ้านู่น  รอพี่เดี๋ยวเดียวพี่ไปเอาผ้าก่อน "  พี่เจสบอกผม แล้วพี่ก็เดินไปที่ตู้เพื่อจะหยิบผ้า ผมก็เลยต้องเดินไปคอยที่ห้องนํ้า  แล้วถอดเสื้อผ้าออก
                               สักพัก พี่เจสก็เดินเข้ามาที่ห้องนํ้า  แล้วพี่ก็เช็ดตัวให้ผม พี่เอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาชุบนํ้าแล้วก็เอามาเช็ดหน้า
ให้ผมก่อน  แล้วค่อยเช็ดไปตามแขน ตามตัว แล้วก็ขาของผม  
                               เวลาที่ผมป่วย  ผมจะอาบนํ้าไม่ได้  ต้องเช็ดตัวได้อย่างเดียว   แล้วเวลาที่เช็ดตัวพี่เจสจะเป็นคนที่มาเช็ดตัวให้ผม
ทุกครั้ง  ก็เหมือนกันถ้าพี่เจสป่วย ผมก็จะเป็นคนที่เช็ดตัวให้พี่เจสเอง  แต่ส่วนมากจะเป็นผมตลอดที่เป็นฝ่ายถูกเช็ดตัว น้อยครั้งมากที่
พี่เจสจะป่วยอ่ะคับ
                               ไม่นานนักก็เสร็จ  ผมออกมาแต่งตัวและพี่เจสก็เก็บเอกสารใส่แฟ้ม เสร็จแล้วก็เดินลงมาข้างล่างพร้อมกัน
ตอนที่ 50
                          " เป็นยังไงบ้างเจ้าตัวป่วน  "  เสียงพี่แป้งพูดกับผม เมื่อเห็นผมเดินตามหลังพี่เจสเข้ามาในห้องรับแขก
                          ผมมองหน้าพี่แป้งอย่างกล้าๆกลัวๆ  แล้วก็หันกลับมามองหน้าพี่เจส  เห็นพี่เค้าพยักหน้าให้ผมซึ่งพี่เจสคงเข้าใจว่าผมรู้สึกยังไง  แล้วผมก็เดินไปที่พี่แป้งซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟา  พอไปถึงก็เอามือขึ้นโอบรอบคอนั่งลงข้างพี่แป้ง  แล้วกอดพี่แป้งแน่น
                          พี่แป้งก็เอามือมากอดผมเช่นเดียวกัน ผมก็เงยหน้าไปหอมแก้มพี่เค้าด้วยทั้งสองข้างเลยอ่ะ พี่แป้งก็หอมแก้มผมตอบด้วย
                          " นาวขอโทษพี่แป้งนะคร้าบ....ฮือฮือ....."  ผมพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วยทั้งๆที่ผมว่าผมจะไม่ร้องไห้แล้วนะ  คงจะเป็นอารมณ์ตอนที่จะอ้อนพี่เค้าอ่ะคับ
                          " แล้วร้องไห้ทำไมล่ะนี่  พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรน้องสักหน่อยเลย  "  พี่แป้งบอกผม
                          " ก็ที่นาวทำตัวไม่ดีออกไปแบบนั้น  คราวหน้านาวไม่ทำตัวแบบนั้นอีกแล้วครับ  พี่อย่าโกรธนาวน้า  ฮือฮือ....."  ผมพูดแล้วยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก  เมื่อได้ยินพี่แป้งพูดออกมา
                          " เอ้า หนุ่มเจ้านํ้าตาจริงๆเลยนี่  ยิ่งร้องหนักไปอีก  "  พี่แป้งพูด
                          " ฮือฮือ....."  ผมร้องไห้ไม่หยุดอ่ะ
                          " เอ้า....ไอ้เจสดูแฟนมึงสิ  ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลย  ทำไงดีวะ "  พี่แป้งหันไปพูดกับพี่เจสที่ตอนนี้มานั่งอยู่ที่ตรงข้ามพี่แป้งกับผม
                          " ไม่รู้โว๊ย  ก็น้องมึงเหมือนกัน ก็จัดการเอาเองสิวะ "  พี่เจสพูดกลับ
                          " อืม.....ทำไงดีล่ะทีนี้  "  พี่แป้งทำอะไรไม่ถูก  ก็ผมน้อยครั้งมากที่จะร้องไห้มากๆ แบบนี้ต่อหน้าพี่แป้งอ่ะคับ
                          " ฮือฮือ......"  ผมก็ยังคงร้องไห้อยู่อีกเหมือนเดิม
                          " เงียบนะคับหยุดร้องไห้ได้แล้ว  พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยถ้าไม่หยุดร้องไห้พี่จะไม่รักแล้วนะ " พี่แป้งพูด  เอามือมาลูบหลังผมไปมาด้วย
                          " คร้าบ....ฮือฮือ....คร้าบไม่ร้องแล้ว....ฮึกฮึก......"  ผมพยายามหยุดร้องไห้ แต่ก็ยังคงสะอื้นอยู่
                          " ไอ้เจสมึงดูสิ  พอบอกว่าถ้าร้องไห้ จะไม่รัก  น้องกูหยุดร้องไห้เลย  "  พี่แป้งพูดกับพี่เจสต่อ
                          " ฮ่าฮ่า.....มึงเสร็จน้องมึงแล้วลาะ..."  พี่เจสหัวเราะให้พี่แป้ง
                          " อืม...ก็เป็นอย่างนี้แล้วพี่จะไปไหนได้ล่ะนี่  "  พี่แป้งพูด
                          " ฮึกฮึก....พี่ก็ไม่ต้องไปไหนสิคร้าบ  อยู่กับนาวแล้วก็รักนาวแบบนี้แหละ  ฮึกฮึก...."  ผมพูด หมือนเป็นคนเห็นแก่ตัวจังเลยอ่ะ.....
                          " อืม...พี่ก็ว่างั้นแหละ สงสัยชาตินี้พี่ไม่มีเมียแน่เลย อนาคตต้องไปบวชพระแน่เลย ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งบอก  แล้วหัวเราะออกมา
                          " พี่แป้งอ่ะ....นาวไม่ได้หมายความให้เป็นแบบนั้นน้า  นาวแค่อยากให้พี่เจอกับคนที่ดีๆที่สุดอ่ะคับแต่แบบพี่ดา นาวไม่เอาอ่ะ  นาวอยากได้พี่สะใภ้ที่ดีๆอ่ะคร้าบ  "  ผมบอกอย่างที่ผมคิดในใจ
                          " หึหึ...ครับพี่รู้ ว่าน้องคิดยังไงกับพี่...น้องไม่อยากให้พี่ไปไหนใช่ไหมล่ะ  เอาพี่เก็บไว้เอง  "  พี่แป้งพูดกับผมแบบนั้นอ่ะ
                         " ไม่ใช่น้า  พี่แป้งอ่ะ นาวไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้นหรอกคร้าบ  แต่ถ้าพี่ไม่ไปไหนก็ดีนะเนี่ย  คิกคิก "  ผมพูดไปก็อดขำไม่ได้
                         " แน่ะไอ้เจส...มึงดูน้องกูสิ  พอหยุดร้องไห้แล้วก็มีอารมณ์แหย่คนอื่นแล้วก็มาหัวเราะว่ะ "  พี่แป้งพูดกับพี่เจส ให้มองดูผม
                         " เออ...กูว่ามึงไปไหนไม่รอดหรอกว่ะ ฮ่าฮา...."  พี่เจสขำพี่แป้ง
                         " เออ  กูก็ว่าแบบนั้นแหละ ก็เหมือนมึงนั่นแหละโว๊ย มาหัวเราะเยาะกู มึงก็ไปไหนไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละโว๊ย  ทำมาเป็นว่ากู  ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งพูดย้อนพี่เจส แล้วก็มานั่งหัวเราะ
                         " ฮ่าฮ่า......."  พี่เจสหัวเราะ
                         " พี่อ่ะ....หัวเราะกันสนุกแล้ว นาวไปหาไอ้เป้งดีกว่า  แล้วเป้งมันไปไหนอ่ะคับ  "  ผมเงยหน้าถามพี่แป้ง เมื่อมองไม่เจอไอ้เป้งเลย
                         " ไอ้เป้งน่ะเหรอ  พี่ว่าเห็นมันเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกน่ะ  "  พี่แป้งบอก
                         " อืม...งั้นพี่แป้งคุยกันกับพี่เจสก่อนน้า  เดี๋ยวนาวออกไปดูไอ้เป้งก่อนคร้าบ  "  ผมบอก
                         " อืม....ได้คุยกันเสร็จแล้ว  บอกมันว่าเดี๋ยวไปข้างนอกกัน  "  พี่เจสพูด
                         " ครับ  แต่จะไปไหนกันเหรอคร้าบ  "  ผมถามก็สงสัยอ่ะคับว่าจะไปไหนกัน
                         " ก็พี่จะพาออกไปกินข้าวกัน  นี่มันกี่โมงแล้วล่ะยังไม่ได้กินข้าวกันเลย  มัวแต่รอเราตื่นน่ะแหละ " พี่เจสพูด  พี่แป้งก็พยักหน้า ว่าเห็นด้วยกับพี่เจส
                         " พี่อ่ะ...ว่านาวนอนขี้เซาเหรอค้าบ  แต่ก็ได้คร้าบ รอแป๊บนึงนะคร้าบ..คิกคิก..."  ผมพูดเสร็จแล้วก็ยื่นจมูกหอมแก้มพี่แป้งอีกครั้งแล้วรีบลุกขึ้นหัวเราะ
                         " แน่ะ...เรานี่ แฟนนั่งอยู่ตรงนั้นแล้วยังมาหอมแก้มคนอื่นให้เห็นอีก  "  พี่แป้งพูด ยิ้มๆ
                         " แฮะแฮะ....ไม่เป็นไรหรอกคร้าบ  ก็นาวหอมพี่แป้งซะหน่อย  ไม่ใช่คนอื่นนี่น้า  แล้วพี่เจสเค้าก็ไม่ว่านาวหรอกคร้าบ  เน๊อะ..พี่เจสเน๊อะ....  "  ผมพูด  แล้วหันมาถามพี่เจสอ่ะคับ      
                         " คร้าบ....พี่ไม่ว่าหรอก   ยกให้คนนึงแล้วกัน  ฮึ่มฮึ่ม....."  พี่เจสพูด  แล้วแกล้งกัดฟันอ่ะ.....อิอิ....
                         ผมเห็นก็เลยเดินมาด้านหลังที่พี่เจสนั่งอยู่แล้วก็เอามือโอบกอดคอทางด้านหลัง แล้วก้มลงไปหอมที่แก้มพี่เจสทั้งซ้ายแล้วก็ขวาอ่ะคับ
                         " คิกคิก....เดี๋ยวมาน้า....."  ผมปล่อยมือที่โอบคอพี่เจสออกแล้วก็วิ่งออกมาด้านนอก ทันได้ยินเสียงพูดดังตามหลังผมมา
                         " ไม่ต้องวิ่ง  เดี๋ยวก็ลื่นหกล้มไปอีก  "  เสียงพี่เจสพูด
                         " คร้าบ...รู้แล้วคร้าบ  "  ผมพูดตะโกนตอบ  แล้วเปลี่ยนจากวิ่งมาเป็นเดินเร็วๆแทน  เปิดประตูออกไปมองหาเป้ง  
ไม่เห็นเลยอ่ะ  เลยเดินมาด้านข้างบ้านที่มีซุ้ม ที่ที่เมื่อคืนผมแอบหลบมานั่งอยู่จนหลับไป เป้งอยู่ที่นั่นจริงๆด้วย  มันนั่งหันหลังอยู่  ผมก็เลยเดินไปเบาๆ  ไม่ให้มันรู้กะว่าจะแกล้งมันอ่ะคับ
                         " จุ๊บ..จุ๊บ......."  ผมโอบกอดคอมันด้านหลังแล้วก็หอมแก้มทั้งสองข้าง  มันสะดุ้งตกใจ
                         " เฮ้ย........"  เป้งมันหันกลับมามองผมหน้าตาตื่น  
                         " ตกใจเลยเหรอ........."  ผมพูดยิ้มให้มัน แล้วแลบลิ้นใส่มันอีกทีนึง
                         " ไอ้นาว.......ฮัลโหล  รอเดี๋ยวนะครับ  "  ไอ้เป้งเรียกชื่อผม แล้วยกมือแตะปากให้ผมเงียบเสียงก่อนที่จะยกโทรศัพท์ขึ้นมาพูด
                         " .................... "  ผมก็เงียบไม่พูดอะไรต่อ  
                         " นาว......อย่าเล่นแบบนี้สิ ไม่เห็นหรือไงว่าคุยโทรศัพท์อยู่  เป้งตกใจหมดเลย  ดูสิโทรศัพท์ก็เกือบตก  "  เป้งบ่นผมหน้าดุด้วยอ่ะ
                         " ก็นาวไม่รู้ว่าเป้งกะลังคุยโทรศัพท์อยู่นี่  นาวขอโทษก็แล้วกัน เป้งคุยโทรศัพท์ต่อเถอะ  "  ผมพูดน้อยใจอีกอ่ะ  แล้วก็เดินกลับเข้ามาข้างในบ้าน  ได้ยินเสีนงเป้งเรียกชื่อผม  แต่ผมก็ไม่ได้หันกลับไปมอง
                         " อ้าวเป็นไรอีกล่ะ......"  พี่เจสถามผมเมื่อผมเดินกลับเข้ามาที่ห้องรับแขก
                         " ป่าวคร้าบ....ไม่มีอะไรหรอกคร้าบ......"  ผมบอก แล้วยิ้มให้พี่เจส
                         " ยังจะว่าไม่มีอะไรอีก  หน้าตาเรามันบอกอาการซะขนาดนั้น  "  พี่เจสพูด
                         " ไม่มีอะไรจริงๆคร้าบ...แค่นาวปวดหัวเองอ่ะคับ  นาวไม่ออกไปกินข้าวแล้วอ่ะ พี่ๆไปกันเถอะนาวอยากนอนครับ "  ผมพูดจบก็เดินขึ้นไปข้างบนห้องของผม
                         " อ้าว.....ไหนปวดหัวมากหรือเปล่า  "  พี่เจสพูดตามหลัง  ผมรู้ว่าพี่เจสเดินตามผมขึ้นมาข้างบนด้วย
                         ผมเข้าห้องมาได้ก็เดินไปนอนที่เตียงนอน  หลับตาเหมือนว่าผมปวดหัวจริงๆ  พี่เจสเดินเข้ามานั่งข้างๆผมบนที่นอน
                         " เป็นอะไรอีกล่ะครับ...อย่าบอกพี่ว่าปวดหัวนะ  พี่ไม่เชื่อหรอก  "  พี่เจสพูด เอามือมาลูบหัวผมด้วย  พี่เจสคงรู้แหละครับ  พี่เค้ามองผมออกหมดทุกเรื่องอ่ะคับ  
                         " พี่เจสคร้าบ....."  ผมลืมตามอง เห็นพี่เจสจ้องมองหน้าผมอยู่......
                         " ว่าไงครับ.....ไอ้ตัวยุ่ง....."  พี่เจสถามผมกลับ.......
ตอนที่ 51
                         " นาวรักพี่เจสที่สุดนะคร้าบ......คนอื่นไม่เข้าใจนาว ไม่เหมือนพี่เจสสักคน  "  ผมพูดเสียงอ้อน
                         " ก็พี่รักนาวนี่ พี่ก็เลยเข้าใจคนที่พี่รักน่ะสิครับ  ทีนี้บอกพี่ได้หรือยังว่าเป็นอะไรอีก  "  พี่เจสถามผมต่อ
                         " ก็ตะกี้เป้งมันดุนาวอีกอ่ะ  "  ผมพูดเสียงเบา
                         " ไหนตอนแรกก็ดีๆอยู่  แล้วทำไมทะเลาะอะไรกันอีก  "  พี่เจสถามผม
                         แล้วผมก็เล่าให้พี่เจสฟังตั้งแต่ที่ผมเข้าไปทักไอ้เป้ง  แล้วก็ถูกไอ้เป้งดุอ่ะคับ  ผมเล่าให้พี่เจสฟังก็งอนไปด้วย  ก็มาดุผมทำไมอ่ะ  
                         " โธ่ เราน่ะขี้งอนไม่รู้เรื่องนะ  พี่ว่าไอ้เป้งมันไม่ได้ตั้งใจดุนาวหรอก  เชื่อพี่เถอะลงไปคุยกับมันนะครับ  "  พี่เจสพูดพยายามหาเหตุผลให้ผมหายงอนไอ้เป้ง
                         " ................ " ผมยังไม่ตอบอ่ะ  
                         " นะ...อย่าดื้อสิครับ เป็นแบบนี้เดี๋ยวไอ้เป้งมันก็ไม่รักพอดีเลย  "  พี่เจสบอกผม  อีกล่ะชอบพูดแบบนี้ทุกทีเลยอ่ะ ก็รู้ว่าผมกลัวมากที่สุด กลัวว่าไม่มีใครมารักผมอ่ะ
                         " พี่อ่ะ.....ไม่ดื้อก็ได้คร้าบ...."  ผมพูด
                         " ถ้าไม่ดื้อก็ต้องหายงอนไอ้เป้งมัน  "  พี่เจสบอกผม
                         " ................... "  ผมก็ยังไม่ตอบอีก
                         " ไหนไม่ดื้อไง  หายงอนแล้วก็ลงไปข้างล่างกัน  นะครับ  "  พี่เจสพูดเพราะกับผม
                         " คร้าบ....ไม่งอนก็ได้คร้าบ.....แต่ถ้าไอ้เป้งยังดุนาวอีกอ่ะนาวไม่ไปกินข้าวด้วยหรอกครับ  "  ผมพูดยังไม่ยอมแพ้อ่ะ  
แต่ที่จริงก็อยากดีจะแย่แล้ว
                          " ต้องอย่างนั้นสิครับ  งั้นยิ้มให้พี่ดูก่อนสิ  พี่บอกแล้วว่าหน้าเราเหมาะที่จะยิ้ม   "  พี่เจสบอกผม ยิ้มให้แล้วเอามือมายีหัวผมอีกอ่ะ
                          " คร้าบ......คิกคิก...พอใจหรือยังอ่ะคร้าบ..."  ผมบอกยิ้มให้แล้วก็หัวเราะด้วยอ่ะคับ
                          " ดีมากคร้าบ  อย่างนั้นแหละ  น่ารักจริงๆแฟนใครน้า....."  พี่เจสบอกผม  แกล้งแหย่อ่ะ
                          " ก็แฟนใครไม่รู้ที่หน้าตาหล่อๆอ่ะ...."  ผมก็พูดแหย่เล่นมั่งคับ
                          " คนหล่อมากใช่หรือเปล่าล่ะ...." พี่เจสพูดเล่นต่ออีก
                          " อื้อ...ใช่คร้าบคนนั้นแหละ   คิกคิก..."  ผมบอกยิ้มๆหัวเราะๆ
                          " อ้อ...พี่รู้แล้วล่ะ..สงสัยว่าจะเป็นพี่ล่ะมั้งคนนั้นน่ะ...ฮ่าฮ่า..ใช่มั๊ยครับ  "  พี่เจสพูดแล้วหัวเราะ
                          " คงใช่มั้ง....คิกคิก....."  ผมบอกขำๆอ่ะ  ยิ้มให้ตาหยีเลย
                          " อารมณ์ดีแล้ว งั้นไปกันได้แล้วพวกพี่เค้าคอยนานแล้ว  "  พี่เจสพูดเมื่อเห็นผมอารมณ์ดีหัวเราะเหมือนเดิมแล้ว
                          " คร้าบ....แต่พี่เจสหอมแก้มนาวก่อนสิคร้าบ...ไม่งั้นนาวไม่ลุกขึ้นด้วย  "  ผมยังตั้งแง่อีกอ่ะ....อิอิ...
                          " มา.......เรานี่น้าอ้อนจริงๆเลยน้า...จะมีใครเหมือนเราแบบนี้มั่งไหมเนี่ย  "  พี่เจสพูดบ่นๆ  แต่หน้ากลับยิ้มให้ผมอ่ะคับ  สงสัยจะชอบ  แล้วพี่เค้าก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม
                          " ฮ่าฮ่า....คิกคิก...."  ผมหัวเราะไปด้วยเมื่อเอียงหน้ายื่นแก้มให้พี่เจสหอม
                          " หอมจัง...แฟนใครนี่ แก้มหอมจังเลย ....จุ๊บบ  "  พี่เจสหอมแก้มผม แล้วก็พูดชมผมไปด้วย
                          " อ๊ะ.....พี่อ่ะ....."  ผมร้องเสียงหงุงหงิงเลยอ่ะ  ก็พี่เจสอ่ะจิคับ  ไม่หอมป่าว มาจูจุ๊บที่ปากผมเป็นของแถมด้วยอ่ะ
                          " ก็หมั่นเขี้ยวนี่  เป็นของแถมละกัน  ฝากเอาไว้ก่อน  เดี๋ยวค่อยมาต่อ ฮ่าฮ่า...."  พี่เจสพูด
                          " ชิ....ชอบแกล้งนาวทุกทีอ่ะ...ขี้โกงจัง  "  ผมบ่นเสียงเล็กเสียงน้อย
                          " ไป..ลุกได้ซะทีพี่ๆเค้าคอยแย่แล้วมั้ง ป่านนี้น่ะ..."  พี่เจสบอก แล้วดึงผมให้ลุกขึ้นจากที่นอนด้วย
                          " อีกแป๊บสิคร้าบ  ขอนาวเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนน้า  ชุดนี้ไม่ดีเลยอ่ะ  "  ผมบอก แล้วก้มลงมามองเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่อยู่
                          " ก็เปลี่ยนสิครับ  หรือว่าจะให้พี่ช่วยเปลี่ยนให้...."  พี่เจสพูดแล้วทำตาเจ้าชู้ใส่ผม
                          " แน่ะ...ไม่ต้องเลย  เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปกันพอดี...คิกคิก..."  ผมพูดขำๆ
                          " อืม...ก็จริงนะ  แหมไอ้สองตัวนั้นไม่น่ามาเลย  ไม่งั้นก็........ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสพูดให้นึกไปเองอ่ะคับ แฮะแฮะ
                       " ไม่งั้นก็อารายอ่ะ....พูดดีๆนะ..."  ผมถาม
                          " ไม่งั้นก็ไม่ต้องไปไหนไกลจากเตียงนอนน่ะสิคร้าบ...เอ๊ะ  หรือว่าจะเปลี่ยนใจดีนะ ..."  พี่เจสพูดต่ออีก
                          " พอพอ...ไม่ต้องเลย  งั้นนาวรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนน้า....."  ผมบอกแล้วรีบเดินออกไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้ว ก็เลือกชุด
                           " ฮ่าฮ่า......"  พี่เจสหัวเราะตามหลังผม
                          ผมเลือกชุดได้ ก็จัดการเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว  วันนี้ผมใส่เสื้อตัวโปรดของผม  เสื้อยืดสีชมพู  ที่จริงผมก็ไม่ได้ชอบสีนี้เป็นพิเศษ  แต่เป็นเพราะพี่เจสอ่ะซื้อมาให้ผม  แล้วพอใส่ไปแล้ว  ก็รู้สึกดีอ่ะ  พี่เจสบอกว่าผมเหมาะกะเสื้อสีชมพู  พี่บอกว่าผมใส่สีนี้แล้วน่ารักอ่ะคับ
                          พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว  ผมก็เดินไปหาพี่เจส ซึ่งนั่งรอผมอยู่  พี่เจสมองผมก็ยิ้มให้อ่ะ
                         " พี่คร้าบ.....นาวใส่แบบนี้แล้วน่ารักป่าวอ่ะคับ....."  ผมถามยิ้มๆ
                         " อืม.....น่าเกลียด  "  พี่เจสบอกผม
                         " พี่เจสอ่ะ...ว่ามะนาวน่าเกลียด งั้นนาวไปเปลี่ยนใหม่ก็ได้  "  ผมบอกพี่เจส  หน้ามุ่ยเลยอ่ะแล้วหันหลังกลับจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าอีกครั้ง  พี่เจสพูดแบบนี้ทำเอาผมขาดความมั่นใจเลยอ่ะคับ
                         " จะไปไหน....."  พี่เจสบอกผม แล้วดึงแขนผมไว้
                         " ก็พี่บอกว่าน่าเกลียดนี่คับ  นาวเลยจะไปเปลี่ยนใหม่  "  ผมบอก
                         " โธ่เรานี่  ซื่อจริงๆ  พี่แค่แกล้งเราน่ะครับ  นาวน่ารักขนาดนี้ใส่อะไรก็น่ารักหมดแหละครับ  " พี่บอกผม
                        " จริงเหรอคร้าบ  "  ผมถาม  
                        " ก็จริงสิ  ใส่อะไรก็น่ารัก ไม่ใส่ยิ่งน่ารักมากกว่าซะอีก  "  พี่เจสบอกผม ยักคิ้วให้ด้วยอ่ะ
                        " อ่ะ......บ้าจิ....."  ผมทุยแขนพี่เจสไปทีนึงอ่ะ
                       " ฮ่าฮ่า......พี่พูดจริงนะ..."  พี่เจสยังพูดยํ้าข้างหูผมอีกอ่ะ
                       " รู้แล้วคร้าบ....."  ผมบอก  แล้วยิ้มให้   วันนี้พี่เจสเค้าเป็นอะไรไปน้า
                      " ไปกันได้แล้ว......"  พี่เจสบอกผม  แล้วจูงมือผมเดินลงมาข้างล่าง
                      ระหว่างที่เดินลงบรรไดลงมาข้างล่าง  ผมก็คิดตลอดอ่ะว่าจะพูดกะไอ้เป้งยังไงดี  อายเป้งมันเหมือนกันอ่ะ อยากพูดกะมันจะแย่แล้ว
                      เดินเข้ามาในห้องรับแขก ก็เห็นพี่แป้งกะ ไอ้เป้งคุยกันอยู่  ก็ดูอารมณ์ดีทั้ง 2 คนอ่ะ  ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันนัก  ไอ้เป้งพอเห็นผมเดินเข้ามาก็ เดินตรงรี่เข้ามาหาผมทันที

gigusa

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

nobnan

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ