++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 28 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ตอนที่ 54
                          "  ฮัลโหล.....ฮัลโหล....." ผมพูดใส่มือถือ
                          " โหล... "  เสียงปลายสายรับ
                          " เป้งเหรอ  นี่นาวน้า..." ผมบอก  
                          " อื้อ......มีอะไรเหรอ  โทรมาตอนนี้น่ะ..."  ไอ้เป้งมันพูดเสียงอู้อี้
                          " อ้าว นี่นอนหลับยังไม่ตื่นเหรอ  นี่มันเที่ยงกว่าแล้วน้า..."  ผมบอกมัน  
                          " อืม....ก็ตื่นเพราะนาวโทรมานี่แหละ "  ไอ้เป้งพูด
                          " อ้าว  นาวเห็นว่าเที่ยงแล้ว ก็เลยโทรมาสิ  นาวผิดใช่ป่าวที่ดันโทรมานี่น่ะ.." ผมพูด  เริ่มมีอาการอีกแล้วอ่ะ
                          " ................ "  ไอ้เป้งมันเงียบ ไม่ตอบผมอ่ะ
" เป้ง  ที่นาวโทรมาก็เพราะว่าเป็นห่วง  เห็นหายไปหลายวัน  แต่รู้ว่าเป้งไม่อยากคุย  งั้นนาววางสายก็ได้   บายน้า........."  ผมพูดจบก็ตัดสายทันที  ก็น้อยใจอ่ะคับ
                           ก็ตั้งแต่วันนั้น  วันที่มันลากผมไปคุยที่หลังบ้านของผม  วันที่มันแกล้งผม แอบขโมยจูบผม ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว  หลายวันที่มันเงียบไม่โทรมาหาผม ไม่มาหา แล้วที่รู้สึกแปลกก็คือ มันไม่รับโทรศัพท์ของผมด้วย  ซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกมากสำหรับผม  
                           จนมาถึงวันนี้  ผมคิดถึงมัน  คิดว่ามันเป็นอะไรหรือเปล่า  ไม่สบายหรือเปล่า  ผมเป็นห่วงมันมาก  ก็เลยตัดสินใจกดโทรมาหามันอีกครั้ง  คิดด้วยว่า ครั้งนี้ ถ้ามันไม่ยอมรับโทรศัพท์ของผม ก็จะไม่โทรไปหามันอีก
                           " ติ๊ดตี่...ตะริ๊ดติ๊ดตี่....."  เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น  ผมก็ยกมันขึ้นมามองดูเบอร์โทร ปล่อยให้มันดังอีกสักพัก ก่อนจะกดรับสาย
                           " ฮังโหลนาว  เป้งขอโทษ  เป้งอยากคุยกับนาวนะ อย่าวางสายเป้งนะครับ  เป้งขอโทษจริงๆที่พูดไม่ดี  "  ไอ้เป้งมันรีบอธิบายให้ผมฟังใหญ่เลยอ่ะคับ  ไม่ปล่อยให้ผมพูดเลย
                           " อื้อ....อยากคุยกับนาวแล้วเหรอ  เมื่อตะกี้ไม่เห็นพูดแบบนี้เลยนี่  "   ผมว่ามันอ่ะ
                           " ป่าวคร้าบ...เมื่อตะกี้ เป้งยังไม่ตื่นเต็มที่น่ะครับ  เลยรู้สึกเบลอๆไปหน่อย  ประสาทสั่งการช้าน่ะครับ   "  เป้งพูดต่อ
                           " ไม่ต้องแก้ตัวเลย  "  ผมบอก
                           " ไม่ได้แก้ตัวนะ  เป้งพูดจริงๆ  แล้วที่นาวโทรมาหาเป้ง เพราะอะไรเหรอ  หรือว่าเกิดคิดถึงเป้งขึ้นมา  "  ไอ้เป้งพูด  เริ่มกวนผมอีกแล้ว
                           " อื้อ....ก็คิดถึงจริงๆแหละ  บอกแล้วว่าเป็นห่วงเห็นหายไป  โทรไปก็ไม่รับ "  ผมบอกมัน เสียงบอกอาการน้อยใจนิดๆ
                           " ขอโทษคร้าบ...ทีหลังจะไม่เป็นแบบนี้อีกน้า....อย่าโกรธเป้งนะครับ...."  ไอ้เป้งมันบอกผมอ้อนนิดๆด้วย   ไม่บ่อยครั้งหรอกที่มันจะพูดเสียงแบบนี้
                           " อื้อ.......ไม่โกรธแล้ว  เป้งก็น่าจะรู้นาวโกรธใครได้เหรอ......"  ผมพูด
                           " อืม....รู้สิ...ทำไมเป้งจะไม่รู้ล่ะ....รู้จักดีเลยแหละครับ...."  เป้งมันพูดเพราะกับผมอ่ะ
                           " นาวบอกไม่โกรธ แต่รู้ป่าว  ถ้าวันนี้นาวโทรไปแล้วไม่รับสายอีก  นาวก็จะไม่โทรไปหาอีกแล้วอันนี้นาวพูด
จริงน้า...."  ผมบอกมันเพื่อที่มันจะได้รู้
                           " อืม....ครับ  "  ไอ้เป้งมันฟังที่ผทพูด
                           " นาวคิดว่าทำไมนาวจะต้องคอยโทรไปหาคนนั้นคนนี้ คอยเป็นห่วงใครๆ   โดยที่เค้าไม่ได้คิด  ไม่ได้รู้สึกว่านาวรู้สึกยังไงบ้าง  "  ผมพูด อย่างที่ผมรู้สึกจริงๆ  ว่าผมก็หมดความอดทนเป็นเหมือนกัน
                           " ครับ  เป้งจะไม่เป็นแบบนั้นอีก  สัญญาครับ...."  เป้งพูด
                           " อื้อ...ไม่เป็นไรแล้วอ่ะ....นาวได้พูดก็รู้สึกสบายใจขึ้นแล้ว "  ผมบอก ก็รู้สึกดีขึ้นจริงๆ
                           " ครับ...."  เป้งตอบ
                           " แล้วเป้งเป็นอะไรไปเหรอ  ที่วันนั้นอ่ะ....บอกนาวได้ป่าวอ่ะ..ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรน้า...."  ผมตัดสินใจถามมัน
                           " ...................... "  ไอ้เป้งมันเงียบไม่พูดอะไรเลย
                           " เป้ง...มีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็บอกนาวได้น้า  นาวรับฟังได้ทุกเรื่อง  หรือถ้าไม่อยากเล่า  นาวก็ไม่ว่าอะไรหรอก  "  ผมบอกมันยํ้าอีกครั้ง
                           " อืม.........."  ไอ้เป้งก็ยังไม่พูด  มันก็คงจะกำลังคิดอยู่เหมือนกันว่าจะเล่าหรือไม่เล่าให้ผมฟังดีอ่ะคับ
                           " ที่นาวพูด เพราะนาวอยากให้เป้งกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม  นาวไม่ชอบที่เป้งเป็นแบบนี้อ่ะ... "ผมพูดความรู้สึกของผมต่ออีก
                           " อืมได้....ได้...เป้งตัดสินใจแล้ว  ตอนแรกเป้งว่าจะไม่บอกนาว  แต่ตอนนี้เป้งก็ตัดสินใจเรื่องนั้นมันไปแล้วด้วย  "
เป้งพูด
                          " เหรอคร้าบ..."  ผมพูด
                          " แล้วเป้งก็คิดว่าน่าจะบอกนาวให้รู้เหมือนกันว่าเป้งมีอะไร  แล้วเป้งตัดสินใจไปเพราะอะไร "  เป้งพูดต่ออีก
                          " คร้าบ....เป้งต้องเต็มใจเล่าน้า.....ถ้าไม่ก็ไม่ต้องเล่า  นาวไม่อยากรู้ก็ได้  "  ผมบอก
                          " เต็มใจสิ  อยากให้นาวรู้ด้วย "  เป้งบอกผม
                          " แล้วตกลงมันเรื่องอะไรล่ะ  "  ผมถามต่อทันที
                          " อ่ะ......นั่นแน่  ไหนบอกว่าไม่อยากรู้ไงล่ะ  ฮ่าฮ่า..."  ไอ้เป้งพูด  ย้อนผมทันทีเลยอ่ะคับ แล้วยังมาหัวเราะผมอีกอ่ะ
                          " เป้งอ่ะ.....ป่าวซะหน่อย  ไม่อยากรู้ซักกะนิดเดียว  ชิ..."  ผมพูดแล้วย่นจมูกใส่โทรศัพท์  
                          " ฮ่าฮ่า...เป้งล้อเล่นคร้าบ...."  ไอ้เป้งบอกผม  หัวเราะผมใหญ่เลยอ่ะ
                          " แล้วตกลงจะเล่าหรือไม่เล่า  นาวจะได้วางสายซะที  "  ผมบอก
                          " เล่าสิคร้าบ.....แต่.........."  ไอ้เป้งพูดแบบว่าให้ผมเกิดความอยากรู้มากๆอ่ะ
                          " แต่อะไรอ่ะ....."  ผมถาม
ตอนที่ 55
                        " ฮ่าฮ่า....แต่เป้งยังไม่เล่าให้ฟังตอนนี้หรอก  "  ไอ้เป้งพูด
                         " อ้าว......มาพูดอย่างนี้อีกแล้ว  งั้นนาววางสายแล้วอ่ะ....แกล้งนาวอยู่ได้  บ้าจัง  "  ผมบอกแล้วบ่นมัน  โมโหอ่ะแกล้งผมอยู่ได้
                         " โอ๋ๆ...อย่างอนน่านะ  เป้งแหย่เล่นนิดเดียวเอง  แล้ววันนี้จะออกไปที่บริษัทกับพี่เจสหรือป่าวล่ะ  หรืออยู่บ้าน  "  
เป้งถามผม
                         " วันนี้อยู่บ้านแหละ  ไม่ได้ไปไหน ว่าจะเก็บบ้านหน่อย ผ้าก็ยังไม่ได้ซักเลยด้วย  "  ผมบอกมัน
                         " อ้าว แล้วพี่เจสล่ะ  "  เป้งถามต่ออีก
                         " พี่เจสเหรอ  ตอนนี้ออกไปแล้วอ่ะ เพิ่งไปก่อนที่นาวจะโทรไปหาเป้งอ่ะ  "  ผมบอกมัน
                         " เหรอ  งั้นดีเลย  เดี๋ยวเป้งไปหาแล้วกัน  ขอเป้งอาบนํ้าก่อนน้า  จะได้พาไปหาข้าวกินด้วย  "  เป้งบอกผม
                         " อืม....งั้นก็ได้  "  ผมบอกมัน
                         " งั้นเป้งไปอาบนํ้าก่อนน้า  "  เป้งบอก
                         " ได้คร้าบ....."  ผมพูด
                         " รักนาวนะครับ...จุ๊บ...จุ๊บ....บายครับผม....  "  เป้งพูด
                         " อ่า..เอ่อ.....คร้าบคร้าบ....บายคร้าบ..."  ผมพูดติดอ่างเลยอ่ะ  แฮะแฮะ....
                         ผมก็กดวางสายลงไป  แล้วก็มานั่งคิดว่ามันมีเรื่องอะไรน้า  อยากรู้เหมือนกัน  แต่อีกเดี๋ยวก็คงรู้ ก็มันจะมาเล่าให้ฟังแล้วนี่  มัวมานั่งคิดทำไมนะ  ไปอาบนํ้าดีกว่า เดี๋ยวไอ้เป้งว่ามันจะมารับออกไปกินข้าวด้วย  พอคิดได้ก็ขึ้นไปอาบนํ้าอีกรอบ  ก่อนจะลงมานั่งคอยมันข้างล่าง  ด้วยเสื้อผ้าที่วันนี้เลือกใส่เป็นพิเศษเสื้อผ้าที่มันซื้อให้ผมอ่ะคับ.........
                          " อุ๊ยเป้ง....ดูรองเท้าคู่นั้นสิน่ารักดีอ่ะ..."  พูดยังไม่ทันจบผมก็ลากแขนไอ้เป้งให้ตามผมเข้ามาในร้านขายรองเท้า
                          " รองเท้าอีกแล้วเหรอ...."  ไอ้เป้งพูด แล้วทำหน้าย่น
                          " อื้อ...ก็นาวชอบอ่ะ...."   ผมพูด  เมื่อเดินมาหยิบรองเท้าขึ้นดู
                          " ก็รู้ว่าชอบน่ะ  ขอถามหน่อยว่าที่ซื้อมา  ใส่หมดแล้วหรือยัง  "  ไอ้เป้งถามผมต่ออีก
                          " ก็ใส่แล้วแหละทุกคู่  แต่บางคู่ก็ใส่แค่ครั้งเดียวเองอ่ะ  "  ผมตอบมัน
                          " อืม......."  ไอ้เป้งคงไม่รู้จะพูดอะไรดีอ่ะ  
                          " ดูจิ..น่ารักป่าวอ่ะ...."  ผมถามมันเมื่อลองสวมดูแล้ว  และมันก็ดูน่ารักดีด้วย
                          " เออ...น่ารักดี  "  ไอ้เป้งบอก
                          " เหรอ  งั้นนาวเอาคู่นี้อ่ะ  เป้งจ่ายตังค์ด้วยน้า  คิกคิก....นะน้า..."  ผมพูดอ้อนมันอ่ะ...อิอิ...
                          " ว่าแล้ว....ที่จริงไม่ต้องบอกเป้งก็รู้แหละว่าต้องจ่ายน่ะ..."  ไอ้เป้งบอกผม เหมือนมันบ่นเลยอ่ะ
                          " แฮะแฮะ........ก็นาวอยากได้ของที่เป้งซื้อให้นี่คร้าบ...  "  ผมบอกมัน
                          " เออ...รู้...แล้วไม่ดูต่อแล้วเหรอ  "  เป้งถามผม
                          " ไม่แล้วอ่ะ....คู่อื่นไม่น่ารักอ่ะ...อิอิ....."  ผมบอก
                          แล้วเป้งก็หยิบรองเท้า คู่ที่ผมลองสวมเมื่อสักครู่ส่งให้กับพนักงานขาย  ระหว่างที่รอ  ผมก็เดินดูรองเท้าคู่อื่นๆอีก  แต่ก็ไม่ถูกใจ  สักครู่เป้งก็เดินมาพร้อมถุงรองเท้า  แล้วทั้งผมและไอ้เป้งก็เดินออกไปด้านนอก  แล้วก็ดูของต่ออีก  เดินได้พักใหญ่ก็รู้สึกหิว  ตกลงว่าจะไปกินอาหารญี่ปุ่นกัน  แล้วเป้งก็พาเดินไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่น
                          เข้ามาในร้านก็ได้ที่นั่งด้านใน  ก็ดีจะได้เป็นส่วนตัวนิดนึง  แล้วตอนนี้คนก็น้อยด้วย  ผมบอกให้เป้งสั่งให้  เพราะผมกินได้หมด  ไม่นานอาหารก็ยกมาส่งให้  
                          ระหว่างที่นั่งกินกันไปได้สักพัก  ผมนึกได้ก็เลยถามเป้งเรื่องที่บอกว่าจะเล่าให้ผมฟังอ่ะคับ..แต่ตอนนี้เห็นมันกำลังกินอย่างอร่อย  มันก็คงหิมมากมั้งครับ  ผมก็เลยยังไม่อยากกวนมัน  รอให้มันได้กินอิ่มก่อนแล้วค่อยให้มันเล่าให้ผมฟัง
                          " เป้ง...ไหนว่าจะเล่าอะไรให้นาวฟังอ่ะ..ยังไม่เห็นเล่าเลยอ่ะ  "  ผมบอกมันหลังจากที่มันอิ่มแล้ว
                          " อ้าว...ลืมเลยน่ะคร้าบ....ฮ่าฮ่า....."  ไอ้เป้งพูด
                          " รู้แล้วก็เล่าสิ  "  ผมบอกมัน  ก็อยากรู้แหละคร้าบ...อิอิ....
                          " แน่ะ...อยากรู้มากอ่ะดิ....งั้นไม่เล่าดีกว่า..."  ไอ้เป้งมันแกล้งผมอ่ะคับ
                          " เป้งอ่ะ.....ไม่เล่าก็ไม่เล่า  ไม่อยากรู้แล้วอ่ะ  "  ผมพูดทำหน้าบึ้งอ่ะคับ  งอนมันจริงๆน้า
                          " โอ๋ๆ  เป้งไม่แกล้งแล้วคร้าบ....."  ไอ้เป้งต้องยอมผมอ่ะ...อิอิ....
                          "  คือว่ามีลูกสาวเพื่อนของแม่คนนึงมาชอบเป้ง  เค้าน่ารักมากเลยนะ  เอ่อ...แต่นาวอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ  เป้งไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยนะครับ  "  ไอ้เป้งพูดให้ผมฟัง
                         " เอ๊ะ...นาวก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเป้งเลยอ่ะ...."  ผมบอก
                         " ก็เป้งกลัวว่านาวจะเข้าใจผิดน่ะครับ..."  เป้งอธิบายให้ผมรู้
                         " แล้วเป็นไงต่ออ่ะ...ที่ทำให้เป้งไม่สบายใจอ่ะ "  ผมถาม
                         " ก็พอแม่ของน้องเค้ารู้ ก็เอาเรื่องมาบอกกับแม่ของเป้งไงครับ  แล้ว......."  เป้งพูดแล้วมองหน้าของผมอ่ะ  
                         " แล้วอะไรต่ออีกอ่ะ...."  ผมถามต่อทันที
                         " แล้วก็ทีนี้แม่ของน้องเค้า กับแม่ของเป้งก็จะจับคู่ให้เป้งกับน้องเค้าชอบกันน่ะครับ  "  ไอ้เป้งบอกผม
                         " เหรอคร้าบ...แล้วเป้งทำยังไงต่ออ่ะ....."  ผมถาม แล้วก็มองหน้าของไอ้เป้งมันอ่ะ  จะดูว่าหน้ามันจะบอกอะไรออกมาหรือป่าว
                         " เป้งก็คิดนะ  น้องเค้าก็ดี  นิสัยก็ดี  เรียบร้อยด้วย  "  ไอ้เป้งบอกผม  ตอนนั้นผมรู้สึกไม่ดีเลยอ่ะคับ  มันรู้สึกเหมือนกับว่าไอ้เป้งมันจะไม่รักผมแล้วอ่ะ  ก็ผู้หญิงคนนั้นดีพร้อมทุกอย่าง
                        " นาวถามอะไรหน่อยสิครับ..."  ผมพูด
                        " ว่าไงล่ะครับ...ถามมาสิ..."  ไอ้เป้งบอก
                        " เป้งรู้จักน้องเค้านานหรือยังอ่ะ..."  ผมถาม
                        " ก็...เอ่อ...นานเหมือนกันครับ..."  ไอ้เป้งอํ้าอึ้งบอกผม
                        " แล้วได้คบกันแล้วหรือยัง  "  ผมถามต่ออีก
                        " เปล่านะ เป้งยังไม่ได้คบกับน้องเค้าน่ะครับ  "  ไอ้เป้งรีบบอกผม
ตอนที่ 56
                        " จริงอ่ะ...แล้วเป้งชอบน้องเค้าหรือป่าวอ่ะคับ..."  ผมถามอีก
                        " เอ่อ...ก็ชอบครับ  "  ไอ้เป้งพูด แล้วมองจ้องหน้าผม
                        " เหรอ  เป้งชอบน้องเค้าเหรอ...งั้นก็คบกับน้องเค้าไปสิ..."  ผมพูดเสียงเริ่มเครือแล้วอ่ะ  แล้วก้มหน้าหลบสายตาของ
ไอ้เป้งมันอ่ะ  ก็กลัวว่ามันจะเห็นนํ้าตาที่มันคลอตาอยู่อ่ะคับ
                        " แต่.................."  ไอ้เป้งพูด  แล้วเอื้อมมือมาจับคางของผมให้เงยหน้าขึ้นไปมองมันอ่ะคับ
                        " ........................ "  ผมเงียบ.....สงสัยด้วยว่ามันจะพูดอะไร  แต่ตอนนั้นนํ้าตาที่คลอตาของผมมันก็หยดลงมาเองอ่ะคับ
                        " ร้องไห้ทำไมครับ  เป้งพูดยังไม่จบเลยน้า "  เป้งพูดแล้วเอามือมาเช็ดนํ้าตาที่หยดลงบนแก้มของผม
                        " ก็ป่าวอ่ะ....นาวแค่........."  ผมพูดไม่ออก  ขี้แยจริงๆเลยอ่ะผมเนี่ย.....
                        " ยังจะมาแก้ตัวอีกแน่ะ...."  ไอ้เป้งพูด  ล้อผมอ่ะ.......
                        " ก็.............. "  ผมจะพูดต่อ  แต่ไอ้เป้งเอามือมาจุ๊ปากผมไว้
                        " ฟังเป้งนะ.......ฟังให้จบก่อนด้วย รู้ป่าวคร้าบ..."  ไอ้เป้งบอกผม
                        " คร้าบ...."  ผมพูด แล้วพยักหน้า
                        " เป้งจะบอกว่า  น้องเค้าก็นิสัยดี  เป้งก็ชอบแต่ว่า  เป้งไม่ได้รักน้องเค้าน่ะครับ  "  เป้งพูด
                        "....................."  ผมเงียบครับ  
                        " แล้วแม่ของเป้งก็ชอบมาถามมาเร่งรัดว่าให้เป้งคบกับน้องเค้าด้วยน่ะครับ  เป้งเองก็รู้สึกสับสนมาก  ตอนนั้นเป้งไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังไงกับน้องเค้ากันแน่  เป้งก็เลยหายไปหลายวันน่ะครับ  "  เป้งพูด แล้วมองจ้องตาผมอีกอ่ะ
                        " คร้าบ...."  ผมพูดเสียงเบาแล้วฟังที่มันพูดต่อ
                        " เป้งไปนอนคิดเรื่องต่างๆ ที่ชายทะเลครับ  ไปนอนเกาะคืนนึงด้วย  คิดอะไรได้หลายเรื่องพอรู้สึกสบายใจขึ้นก็เลยกลับมานี่แหละครับ  "  ไอ้เป้งพูดให้ผมฟังอ่ะคับ
                        " แล้วเป้งตัดสินใจได้แล้วใช่ป่าวอ่ะ..."  ผมถาม จ้องหน้ามองตามันอ่ะคับ  
                        " ตอนแรกก็วันนั้นน่ะแหละครับ....ก็ตัดสินใจได้  แต่พอกลับมาที่บ้านเจอแม่มาเร่งถามเป้งอีกบอกว่าแม่ชอบน้องเค้า  เป้งก็เลยลังเลอีก "  เป้งพูด
                        " วันนั้นเหรอ  วันไหนอ่ะ..."  ผมถาม
                        " ก็วันที่เป้งคุยกับนาวที่หลังบ้านนั่นแหละ  รู้มั้ยเพราะนาวไงที่ทำให้เป้งคิดได้  "  เป้งพูดมองหน้าผมตลอดจนผมต้องหลบมันอ่ะ
                        " อ้าว  แล้วไปเกี่ยวอะไรกับนาวอ่ะ  "  ผมถามมัน
                        " ก็เพราะว่านาวเป็นห่วงเป้งไง  ไม่เคยมีใครนึกถึงเป้ง เอาใจใส่เป้งเลยนะ มีแต่คนบอกให้เป้งทำอย่างนั้น ทำอย่างนี้  ทั้งๆที่เป้งไม่ได้ต้องการทำเลย  "  เป้งบอกผมให้รู้ถึงความรู้สึกของมัน
                         " แต่นาวก็ไม่เข้าใจอยู่ดีแหละว่า  ความเป็นห่วงของนาวไปเกี่ยวอะไรด้วยกับเรื่องการตัดสินใจของเป้งอ่ะ...."  ผมถามเพราะความสงสัย
                         " ก็เพราะนาวเป็นห่วงเป้งมากไง  เป้งเลยคิดได้ว่าเป้งยังมีคนที่คอยเป็นห่วง แล้วเป้งก็รู้ว่าในใจเป้งรักใครมากที่สุดที่ใครก็ไม่สามารถบังคับได้  "  เป้งพูดระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมาให้ผมได้รับรู้
                         " ......................... "  ผมไม่พูด แต่ก็มองมันว่าจะพูดอะไรต่ออีก       
                         " แล้วตอนนี้เป้งก็ตัดสินใจได้แล้ว    เพิ่งจะตัดสินใจได้ก็ไม่นานนี่เอง  "  เป้งบอกผมต่อ
                         " เมื่อไหร่อ่ะคับ...."  ผมถาม ก็อยากรู้อ่ะคับ
                         " ก็วันนี้ไง  "  ไอ้เป้งบอก  ทำให้ผมงง
                         " วันนี้เหรอ..."  ผมทวนคำพูดของมัน
                         " อืม...ใช่  ก็เพราะนาวนั่นแหละ  ที่ทำให้เป้งตัดสินใจได้สักที  "  เป้งพูด
                         " ทำไมอ่ะ..."  ผมถามอีก
                         " ก็เป้งรักนาวไงครับ  "  เป้งบอกผม
                         " นาวรู้สึกดีนะ รู้ว่าเป้งรักนาว  แต่เป้งต้องมองคนอื่นนะ  ที่นาวพูดแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่านาวไม่รักเป้ง  แต่เป้งก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้  นาวไม่อยากให้ใครมาว่านาวเห็นแก่ตัว  ที่เก็บเป้งไว้กับตัวเอง  "  ผมบอกให้เป้งรู้ และก็เข้าใจ
                          " ........ครับ....เป้งเข้าใจ  ก็นาวดีแบบนี้ไงครับ  ที่ทำให้เป้งรักนาว  "  ไอ้เป้งบอกผม
                          " เป้ง....รับปากนาวได้ไหม...."  ผมพูด
                          " เรื่องอะไรล่ะครับ  "  เป้งถามผม
                          " ก็รับปากว่า ต่อไปนี้  เป้งต้องมองคนอื่น  เป้งไม่ต้องเป็นห่วงนาวหรอกคร้าบ...นาวเข้าใจ แค่นาวเห็นเป้งมีความสุขไม่ว่าเป้งจะเลือกคบกับใคร  นาวก็มีความสุขเหมือนเป้งแหล่ะคร้าบ..."  ผมบอกมัน
                          " อื้อ........เป้งเข้าใจครับ  "  เป้งบอกผม
                          " ดีแล้วคร้าบ.....แล้วอย่าลืมนะ ที่รับปากนาวอ่ะ  "  ผมเตือนมัน
                          " คร้าบ...  แต่ตอนนี้  เป้งขอรักนาวเหมือนเดิมนะครับ  ได้มั้ย "  เป้งถามผม
                          " เอ่อ..ได้...ได้คร้าบ...."  ผมบอกมัน  แฮะแฮะ...........
                          " งั้นเรื่องนี้ให้เป้งจัดการเรื่องของตัวเองนะ นาวไม่ต้องเป็นห่วง เพราะทุกอย่าง เป้งเป็นคนตัดสินใจเองน่ะครับ "  เป้งพูด
                         " คร้าบผม...."  ผมพูด  ก็ยินดีกับการตัดสินใจของมัน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง
                         " อืม...งั้นเรามากินต่ออีกหน่อยนะครับ "  เป้งบอกผม ยิ้มๆ

gigusa

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ