++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 29 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
                          " งั้นเรื่องนี้ให้เป้งจัดการเรื่องของตัวเองนะ นาวไม่ต้องเป็นห่วง เพราะทุกอย่าง เป้งเป็นคนตัดสินใจเองน่ะครับ "  เป้งพูด
                         " คร้าบผม...."  ผมพูด  ก็ยินดีกับการตัดสินใจของมัน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง
                         " อืม...งั้นเรามากินต่ออีกหน่อยนะครับ "  เป้งบอกผม ยิ้มๆ
" ก็ได้คร้าบ....แต่นาวกลัวอ้วนอ่ะ  "  ผมบอกมันเสียงอู้อี้  เบาๆ
                          " แน่ะตัวผอมขนาดนี้แล้วยังจะกลัวอ้วนอีก  กินอีกหน่อย  "  เป้งมันดุผมอ่ะ
                          " คร้าบ...แฮะแฮะ........"  ผมยิ้มแหยๆให้มันอ่ะ
                          " ฮ่าฮ่า.....งั้นกินกันเถอะ  "  เป้งพูด
                          แล้วต่อจากนั้น  เป้งก็ลงมือกินอาหารต่อ ผมมองดูมันนั่งโดยที่ไม่ยอมกินอ่ะ  ไอ้เป้งหันมามองเห็นผมนั่งเฉยๆ  ก็เลยหยิบมาใส่จานให้ผม  แล้วก็บังคับให้ผมกินให้หมดอ่ะ  ผมก็บ่นอู้อี้ไปตามเรื่องอ่ะแต่ก็ยอมกินโดยดี
                         อิ่มกันแล้ว ก็เดินออกมาเดินเล่น  แต่มากับชายเป้งทั้งทีมีเหรอที่ผมจะแค่เดินเล่น  อิอิ...ผมก็ช็อปกระจายอ่ะคับ....แฮะแฮะ........ชั่วโมงนึงผ่านไป  ก็เดินหอบของกลับมาที่รถ  มีแต่ของๆผมทั้งนั้นแหละครับ งานนี้ชายเป้งหมดตังค์ไปหลายอ่ะ  แต่มันก็ไม่บ่นซักคำอ่ะ....อิอิ.....คือว่ามันไม่กล้าบ่นตะหากอ่ะ  ก็มันกลัวว่าผมจะงอนมันอ่ะคับ  อิอิ..........
                         " เป้งคร้าบ...."  ผมเรียกมัน  ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ แล้วไอ้เป้งกำลังขับอยู่ ตอนนี้กำลังจะกลับบ้านของผมอ่ะคับ
                         " ว่าไง......"  เป้งถามผม เหลือบตามามองผมนิดนึง
                         " เป้งว่างป่าว..."  ผมถามมัน
ตอนที่ 57
                         " ก็ตอนนี้ว่าง  มีอะไรเหรอ หรือว่าอยากจะไปไหนต่ออีก "  เป้งถามผมบ้าง
                         " นาวอยากไปเล่นสเก็ตนํ้าแข็งอ่ะ  ตอนนี้ยังไม่อยากกลับบ้านเลยอ่ะ  เป้งพาไปหน่อยจิ  น้า..น้า..."  ผมพูดอ้อนมัน  
ก็อยากเล่นนี่คร้าบ  กลับบ้านไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี  พี่เจสก็ยังไม่กลับด้วย
                         " อืม...ก็ได้ครับ  "  เป้งบอกผม  แล้วเป้งก็พาผมไปที่ห้าง...........
                         แต่ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถผมก็กำลังคุยกับไอ้เป้งอยู่อย่างสนุกสนาน  ไอ้เป้งหาเรื่องมาทำให้ผมรู้สึกสนุกสนาน  ผมนั่งหัวเราะไปตลอดทางเลยอ่ะคับกำลังเพลินๆผมก็นึกอะไรบางอย่างได้  ผมหยิบโทรศัพท์กดเบอร์ออกไป  รอสักครู่ปลายสายก็รับ
                         " ว่าไง ไอ้ตัวยุ่ง......"  เสียงปลายสายพูดกับผม  ก็ไม่ใช่ใครหรอกคร้าบ  พี่เจสเองอ่ะครับ....
                         " คร้าบพี่....นาวอยู่กับเป้งน้า.."  ผมบอกพี่เจส ยิ้มๆ  บอกพี่เค้าว่าผมอยู่กับใคร เพื่อพี่เค้าจะได้ไม่เป็นห่วง
                         " แล้วเราไปไหนกันมาเนี่ย  ไปกวนอะไรไอ้เป้งมันอีกล่ะ  "  พี่เจสพูด
                         " ป่าวกวนอ่ะ  เป้งมันมารับนาวออกไปกินข้าวเอง  แล้วก็ซื้ออะไรก็ไม่รู้เยอะแยะเลยให้นาวอ่ะคร้าบ " ผมบอกพี่เจส
                         " ฮ่าฮ่า.....ก็นั่นแหละ  เห็นเปล่า พี่เดาว่าไอ้เป้งคงโดนไปหลายตังค์ล่ะสิ..."  พี่เจสพูดๆ หัวเราะๆ
                         " แฮะแฮะ....พี่อ่ะรู้อีก  แค่นิดหน่อยเองอ่ะคร้าบ........."  ผมบอกพี่เจส
                         " แล้วนี่อยู่ไหนกันแล้วล่ะ...."  พี่เจสถามผม
                         " ก็อยู่ในรถครับ  แล้วพี่จะกลับตอนไหนเหรอคร้าบ..."  ผมถามพี่เจสครับ
                         " ก็ประมาณ สามสี่ทุ่มน่ะครับ  จะไปไหนกันต่อหรือเปล่า " พี่เจสถามผม
                         " คร้าบ..นาวให้เป้งพาไปเล่นสเก็ตอ่ะคร้าบ...ก็ตอนนี้กลับไปบ้านก็ไม่รู้จะทำอะไรอ่ะคับ  ก็พี่เจสไม่ยอมให้นาวทำอะไรมั่งเลยอ่ะคร้าบ.." ผมบ่นๆ  บอกว่าผมเบื่อที่ไม่ได้ทำอะไรมั่งเลย ก็พี่เจสแหละที่ไม่ยอมให้ผมทำอ่ะครับ
                         " เหงามากเลยเหรอ  ก็พี่เห็นนาวทำงานบ้านแค่นั้นนาวก็เหนื่อยมากแล้ว  พี่ก็เลยไม่อยากให้ทำอะไรมากกว่านั้นอีก  "
พี่เจสบอกผม
                         " ก็...ก็เหนื่อยอ่ะ  แต่พี่คร้าบ..นาวว่าค่อยคุยกันทีหลังแล้วกันน้า..คิกคิก..."  ผมบอกแล้วอ้อนๆต่ออีก
                         " อืม..ก็ได้ แล้วอย่ากลับคํ่ามากนะ เล่นก็ระวังด้วยรู้มั้ยครับ  "  พี่เจสบอกผมสั่งผมก็พี่เค้าห่วงอ่ะครับ
                         " คร้าบ...รู้แล้วคร้าบบบบบ..."  ผมบอก ทำเสียงยานๆ  ล้อเลียนพี่เค้าอ่ะ
                         " เดี๋ยวก่อน นาวหยิบโทรศัพท์ถือให้เป้งคุยกับพี่เดี๋ยวนึงสิ  "  พี่เจสพูด  
                         " คร้าบ.....เป้งคุยกะพี่เจสแป๊บนึงน้า  "  ผมบอกเป้ง แล้วผมก็เอาโทรศัพท์ไปแนบหูของไอ้เป้ง
                         " หวัดดีครับ  "  ไอ้เป้งพูด
                         " ครับ.......ครับ.....ครับ...ครับ......."  ไอ้เป้งพูดอยู่คำเดียวอ่ะ  ผมก็ขำอ่ะ รู้เลยว่าพี่เจสคุยอะไรกะมัน  เดาออกอ่ะคับ  
แต่ผมไม่ถามมันหรอกครับ  อิอิ.......มันคุยได้ไม่นานก็พูดกับผม
                         " นาวพี่เจสเค้าจะคุยด้วยน่ะ  "  ไอ้เป้งบอก  ผมก็เอาโทรศัพท์เปลี่ยนมาแนบกับหูตัวเองแทน
                         " คร้าบ...พี่เจส...."  ผมถาม
                         " ก็ไม่มีอะไรแล้ว  เล่นระวังๆด้วยนะ  แล้วเดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะครับ  "  พี่เจสบอกผม
                         " คร้าบ...."  ผมบอก
                         " รักเรานะครับ  "  พี่เจสบอกผม  แค่ได้ยินผมก็ยิ้มแล้วคร้าบ....คิกคิก....
                         " คร้าบ...นาวก็รักพี่คร้าบ...."  ผมบอก ได้ยินเสียงพี่เจสหัวเราะด้วยอ่ะคับ  
                         แล้วก็วางสายกันไป  ผมหันมามองไอ้เป้งเห็นมันเหลือบตามองผม  มันคงหมั่นไส้ผมอ่ะคับ  ที่ผมคุยบอกรักหวานๆกับพี่เจสอยู่ข้างๆมัน  แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้หรอกคร้าบ...เพราะต้องขัยรถอยู่
                         ไม่นานก็ถึงห้างนั้น  ไอ้เป้งวนหาที่จอดรถได้ ก็เข้าไปจอด  เสร็จแล้ว ผมก็ดึงแขนมันให้ตามผมขึ้นบันไดเลื่อนแล้วตรงไปที่ลานสเก็ตเลยทันที  อยากเล่นอ่ะ  พอไปถึงก็ซื้อบัตรแล้วก็ไปเอารองเท้ามาใส่  ไอ้เป้งก็มาคอยดูผมอยู่ใกล้ๆ  
                          ผมเอากระเป๋ากะมือถือฝากไว้ที่มันแล้วก็รีบลงไปเล่น  ก็เจอน้องๆหลายคนอ่ะครับ แล้วก็เลยเล่นกะน้องๆมันอ่ะ  
คอยหันมามองไอ้เป้งตลอดเลยครับ  แล้วก็เห็นมันยิ้มให้ผมทุกที  
                          ผมสังเกตุว่ามีสาวๆหลายคนเข้ามานั่งใกล้ๆกะไอ้เป้งด้วย  ไม่นานก็เห็นสาวๆพวกนั้นคุยกะไอ้เป้งเลื่อนเข้ามานั่งใกล้ๆอีกต่างหาก  ผมมองดูได้สักพัก  ผมก็เลยกลับเข้าไปที่ไอ้เป้งนั่งอยู่
                          " อ้าวนาว เลิกเล่นแล้วเหรอ  "  ไอ้เป้งถามผม
                          " อื้อ...ไม่เล่นแล้วอ่ะ  "  ผมตอบ แล้วมองหน้าสาวๆพวกนั้น  ก็เห็นเค้ายิ้มให้ผมกัน  ผมก็ยิ้มตอบ
                          " เหนื่อยมั้ย  "  เป้งถามผมต่ออีก
                          " ก็เหนื่อยนิดหน่อยคร้าบ..."  ผมตอบไอ้เป้งไป  เห็นสาวๆพวกนั้นมองไอ้เป้งกะผมใหญ่เลยอ่ะคับคงจะเริ่มสงสัยแล้วล่ะ  ที่ได้ยินเป้งมันถามผมเป็นห่วงผมอ่ะ
                          " งั้นนาวไปห้องนํ้าแป๊บนึงน้า...."  ผมบอกเป้ง  แล้วก็หันไปยิ้มให้กับสาวๆพวกนั้นที่ตอนนี้มองผมแปลกๆแล้ว
                          " ครับผม...ให้ไปเป็นเพื่อนด้วยหรือเปล่าครับ  "  เป้งถามผมอีก  แบบว่าไม่นึกถึงสาวๆที่นั่งอยู่รอบตัวมันเลยน่ะครับ
                          " ไม่เป็นไรหรอก  เป้งนั่งคุยไปก่อนก็ได้  เดี๋ยวนาวมาแล้วกันคร้าบ..."  ผมบอก
                          " ครับผม..."  เป้งพูดแล้วยิ้มให้ผมด้วย
                          ผมก็เดินออกมาจากที่ตรงนั้นแล้วก็เดินเข้าไปในห้องนํ้า  ผมตรงไปที่อ่างล้างมือ แล้วจัดการล้างมือ แล้วต่อด้วยล้างหน้าตา  จนรู้สึกสบายขึ้น  แต่ระหว่างนั้นก็มีคนเดินเข้ามาข้างๆผม  แต่ผมไม่ได้มองหน้าชายคนนั้นหรอกครับ  มารู้สึกแปลกใจจนต้องหันไปมองก็เพราะว่าคนที่ยืนข้างๆก็ยืนเฉยๆไม่เดินออกไปไหนสักที
                         " หวัดดีครับ..."  ชายคนนั้นเอ่ยทักทายผม
ตอนที่ 58
                         " อ๊ะ...พี่ครับหวัดดีครับ  "  ผมพูด แล้วก็ยิ้มให้
                         " จำพี่ได้หรือเปล่าครับ..."  เสียงชายหนุ่มพูดขึ้น
                         " โห...จำได้สิครับ...พี่....เอ่อ...พี่อะไรน้า....."  ผมแกล้งนึกชื่อพี่ไม่ออก
                         " ดูสิคนเราไหนบอกจำได้ไง  "  พี่เค้าพูดตัดพ้อกับผม
                         " คิกคิก.....นาวแกล้งอ่ะ  พี่กาย  "  ผมบอก  ก็เห็นพี่เค้าทำหน้ามู่ทู่  ก็เลยไม่อยากแกล้งอ่ะครับ
                         " เดี๋ยวเถอะมาแกล้งพี่  แล้วยังจะมาหัวเราะพี่อีก   จะโดนดี "  พี่กายพูดกับผม  แต่เริ่มมียิ้มให้แล้ว
                         " จะโดนดีอะไรเหรอครับ  "  ผมพาซื่อถาม
                         " ก็โดนศรรักปักใจไงครับ  ฮ่าฮ่า...."  พี่กายแกล้งผมอ่ะ
                         " พี่กายอ่ะ.....ดูพูดสิ.....เอ่อเปลี่ยนเรื่องไม่พูดเรื่องนี้แล้ว  พี่เพิ่งมาเหรอครับ  "  ผมเปลี่ยนเรื่องถามเพราะว่าเริ่มจะเข้าตัวแล้ว
                         " พี่มานั่งอยู่ตั้งนานแล้ว  เราไม่มองพี่เองน่ะมันน่าน้อยใจจังครับ  คนอุตส่าห์......"  พี่กายพูดไม่จบผมมองหน้าพี่เค้าเลยอ่ะ  สงสัยอ่ะครับ
                        " อะไรเหรอคร้าบ..."  ผมถาม มันอดสงสัยไม่ได้นี่ครับ
                        " ก็พี่มานั่งคอยน้องมะนาวเกือบทุกวันเลยนะ  พี่ไม่รู้นี่ว่ามะนาวจะมาเล่นที่นี่เมื่อไหร่  เบอร์โทรก็ไม่มี ก็เลยต้องมานั่งรออยู่อย่างนี้แหละ  "  พี่กายพูดให้ผมรู้ว่าพี่เค้ามาคอยผมตลอด
                        " เอ่อ....แล้วพี่มาคอยมะนาวทำไมอ่ะ..."  ผมถามทั้งๆที่คิดว่ารู้คำตอบแล้ว
                        " ก็คนมันคิดถึงน่ะ  ก็เลยอยากจะเจอสิครับ....."  พี่กายพูด  มันก็ตรงอย่างที่ผมคิดเลยอ่ะครับ
                        " แล้วทำไมถึงต้องคิดถึงด้วยอ่ะ   มีอะไรหรือป่าวคร้าบ..."  ผมถามกวนๆ  ก็แกล้งแหย่พี่เค้าเล่นๆอ่ะ...
                        " เอ่อ....."  พี่กายพูดไม่ออกเลยครับ
                        " คิกคิก.....พี่คร้าบ...มะนาวแกล้งแหย่พี่เองอ่ะคร้าบ..."  ผมบอกขำๆพี่กายที่ทำหน้าซึมไปเลยอ่ะครับ
                        " แน่ะ....ร้ายนักนะเรา  รู้ว่าพี่คิดถึงแล้วยังมาแกล้งกันอีก  "  พี่กายพุดบ่นผมเบาๆ
                        " คิกคิก...."  ผมขำอ่ะครับ  
                        " แล้วนี่น้องมะนาวมากับใครเหรอครับ  "  พี่กายถามผม
                        " ก็มากับเพื่อนน่ะครับ  "  ผมบอก พี่กาย
                        " อืม...คิดว่าเป็นแฟนซะอีก  ค่อยยังชั่วหน่อย    พี่กายพูด  แล้วถอนลมหายใจ
                        " แฮะแฮะ...."  ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อก็เลยยิ้มๆขำๆ
                        " น้องรู้ไหมครับ  ตั้งแต่วันนั้น  พี่มาคอยน้องที่นี่ทุกวันเลยนะครับ  ก็ไม่รู้ว่ามะนาวจะมาวันไหนน่ะครับ "  พี่กายบอก
                        " อ้าว...เหรอครับ  แล้วทำไมพี่ไม่โทรหามะนาวล่ะครับ  "  ผมบอก
                        " พี่ก็อยากจะโทรแหล่ะครับ  แต่ติดปัญหาบางอย่างน่ะ  "  พี่กายบอกผม
                        " อะไรเหรอครับ  "  ผมถามเพราะสงสัย  ปัญหาอะไรของพี่กายนะ
                        " ปัญหาก็คือ น้องยังไม่ได้ให้เบอร์โทรพี่มาน่ะครับ  "  พี่กายพูดให้ผมรู้อ่ะครับ
                        " อ้าวเหรอครับ...แฮะแฮะ....."  ผมหัวเราะ ก็ไม่รู้นี่ครับ
                        " งั้นพูดแล้วก็ขอเบอร์ของน้องให้พี่หน่อยสิครับ  "  พี่กายรีบพูดขอเบอร์ของผมเลยอ่ะ
                        " เบอร์โทรของมะนาวเหรอครับ  อ่ะ...เบอร์ 089-xxx๐๐xx  "  ผมบอกเบอร์ให้พี่กาย  ก็ไม่ได้คิดอะไรนี่ครับ  
                        " ขอบคุณครับ  ขอพี่เมมเบอร์ก่อนนะครับ  "  พูดจบพี่กายก็กดเมมเบอร์ของผมในเครื่องของพี่เค้า
                        " เอ่อ....พี่กายครับ  งั้นมะนาวขอตัวก่อนนะครับ  เดี๋ยวเพื่อนรอนานอ่ะครับ  "  ผมบอก เมื่อเห็นพี่กายเมมเบอร์ของผมเรียบร้อยแล้ว
                         " ได้ๆครับ  งั้นไว้พี่จะโทรไปหานะครับ  "  พี่กายบอกผมยิ้มกว้าง เหมือนดีใจที่ได้ของอะไรสักอย่าง
                         " คร้าบ...พี่โทรมาแล้วกันน้า  อย่าลืมล่ะคร้าบ...."  ผมบอก  แล้วเดินออกมาจากห้องนํ้า  คิดในใจเป็นบ้าแล้วเหรอ  ไปให้เบอร์คนอื่นที่เพิ่งจะรู้จักไม่นาน  แล้วยังจะบอกเค้าว่าอย่าลืมโทรมาหาด้วย  
                         ผมคิดไปก็เกาหัวไป กับความที่ไม่ค่อยจะคิดอะไรของตัวเอง  เดินมองไปที่ไอ้เป้ง  ก็ยังคงเห็นสาวๆนั่งล้อมมันเต็มเลยอ่ะ  ไม่ได้ๆ หวงๆ  ผมหวงอ่ะครับ........
                         " เป้งคร้าบ...."  ผมเรียกไอ้เป้ง  มันก็หันมามองผม
                         " ครับผม...."  เป้งพูดรับคำผม
                         " นาวเสร็จแล้วอ่ะคร้าบ...ไปกันได้หรือยังอ่ะคร้าบ...นาวหิวอ่ะ...."  ผมพูดเป็นชุดเลย ไม่สนใจสาวๆพวกนั้นที่หันมามองผมเป็นตาเดียวกัน  แล้วคิดว่าผมจะโดนรุมหรือป่าวเนี่ย
                         " ครับ....ครับ...ไปสิครับ...เอ่อ...พี่ขอตัวก่อนนะครับ  เพื่อนพี่เรียกแล้วน่ะครับ  "  ไอ้เป้งบอกผมแล้วหันไปพูดกับสาวๆพวกนั้น
                         " ค่ะ...บายค่ะ  แล้วมาเจอกันใหม่นะ พี่สุดหล่อ...."  สาวคนหนึ่งในกลุ่มพูดเสียงดัง
                         " ฮิ๊ว ฮิ๊ว......"  แล้วก็ต่อด้วยเสียงวี๊ดวิ๊วของบรรดาเพื่อนๆที่นั่งอยู่ส่งเสียงแซวสาวคนนั้น
                         " เพื่อนหรือแฟนกันแน่คะพี่  "  อีกคนพูดโพล่งออกมา
                         " อ้อ....แฟนก็แฟนครับ..ขอตัวนะครับ...บายครับ..ไปกันเถอะนาว...."  ไอ้เป้งพูดออกมาตรงๆสาวๆบางคนก็ตกใจ
                         ผมเองก็ตกใจที่ไอ้เป้งพูดแบบนี้  แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอ่ะครับ  ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยไป   ไอ้เป้งเดินจับมือผมให้ออกเดินตามมันไป  ผมเองก็เดินไปตามมันเหมือนกันผมมองหน้ามันก็เห็นมันทำหน้าอมยิ้มอ่ะครับ  แต่ผมสิมู่ทู่เลยอ่ะครับ  อายสาวๆพวกนั้นเหมือนกัน
                         " ดีใจจัง........." ไอ้เป้งพูด  หลังจากเดินออกมาจากลานสเก็ต  แล้วกำลังไปที่ที่รถจอดอยู่
                         " ดีใจอะไรอีกอ่ะ...อยู่ๆก็พูด  แปลกดีแฮะ..."  ผมบอกมัน  ก็อยู่ๆมันก็พูดแบบนี้  เป็นใครก็ต้องสงสัยแหละครับ
                         " ก็ตะกี้ไง...ฮ่าฮ่า..."  ไอ้เป้งพูดแล้วก็หัวเราะ
                         " เอ๊ะ...บ้าป่าวเนี่ย  หรือว่าป่วย  พูดไปหัวเราะไป  "  ผมพูด  แล้วหันมองหน้าไอ้เป้ง แล้วยกมือขึ้นไปแตะที่หน้าผากของมัน
                         " ฮ่าฮ่า...เอาเข้าไป  เป้งไม่ได้เป็นอะไรหรอกคร้าบ...."  ไอ้เป้งบอกผม  แต่ก็ยืนให้ผมแตะหน้าผากเฉยๆ ไม่หลบผมด้วยอ่ะ
                         " อ้าว  แล้วดีใจเรื่องอะไรอ่ะ...งงน้าเนี่ย..."  ผมพูด
                         " ก็ตะกี้...นาว.............ใช่หรือเปล่าล่ะ  "  ไอ้เป้งพูด  แล้วเว้นไว้ไม่พูดต่ออ่ะ.....
                         " ว่าอะไรน้า...."  ผมถาม  ก็ไม่รู้อ่ะ  ไอ้ที่เว้นเอาไว้  มันอะไรน้าเนี่ย...
                         " ก็........................."
ตอนที่ 59
                         " ก็ตะกี้  นาวหึงเป้งใช่หรือเปล่าล่ะครับ "  เป้งพูดกับผม
                         " บ้าจิ....ใครบอกล่ะ นาวยังไม่ได่พูดสักหน่อยเลย  "  ผมบอก  ก็ไม่ได้หึง แต่แค่หวงเองอ่ะ
                         " นั่นแหละ  ตะกี้ไม่ได้พูดว่าหึง  แต่ที่แสดงออกมามันตรงกันข้ามกับคำพูดเลยนะ  ฮ่าฮ่า..."  ไอ้เป้งมันไม่เชื่อที่ผมพูดอ่ะ  มันยังคงยืนกรานความคิดตัวเอง
                         " บอกว่าเปล่า..ก็ไม่เชื่ออีกอ่ะ....ตามใจอยากคิดอย่างนั้นก็คิดไป..."  ผมบอกมัน  เอ๊ะ...หรือที่ผมได้แสดงออกไปนั่นมันเหมือนหึงไอ้เป้งมันเหรอ....สับสนจัง
                         แล้วผมกับไอ้เป้งก็เดินมาถึงที่รถจอดอยู่  ตอนนี้ที่ลานจอดเงียบมากอ่ะ  ก็ได้เวลาห้างปิดแล้ว  คนก็ทยอยกลับกันไปแล้ว  แต่ชั้นที่จอดรถนี่ก็เงียบมาก   เหลือรถจอดอยู่ไม่กี่คัน  ไอ้เป้งเดินมาจับมือผมไว้ เมื่อเดินมาถึงที่รถจอดอยู่แล้ว
                         " มีอารายอีกล่ะ...."  ผมถามมัน
                         " นาวพูดเพราะๆกับเป้งหน่อยสิ....ไหนลองพูดใหม่อีกทีซิครับ  "  เป้งพูด  
                         " ทำไมอ่ะ...ก็ได้....มีอะไรเหรอครับ....เพราะหรือยังอ่ะ..."  ผมถามประชดนิดๆ  
                         " ครับ...ดีครับ  แบบนี้แหละเป้งชอบ ทีหลังพูดเพราะๆแบบนี้นะเวลาอยู่กับเป้งสองคนน่ะ "  เป้งบอกผม
                         " ก็...ก็ได้....แล้วตกลงมีอะไรเหรอครับ   "  ผมถามต่อ
                         " ก็ไม่มีอะไรมากหรอกคร้าบ....."  เป้งบอกผม แล้วยิ้มแปลกๆให้ผมด้วย
                         " แล้วมันอะไรอ่ะ....อยากรู้นะนี่ถึงได้ถาม..."  ผมบอกขำๆ
                         " ขอจุ๊บทีสิคร้าบ..."  เป้งบอกผม
                         " อ่ะ...จะบ้าเหรอ  นี่มันที่ไหน เดี๋ยวมีใครเดินมาเห็นหรอก  ไม่อายคนอื่นเค้ามั่งเหรอครับ..."  ผมพูดก็มันจริงๆนี่  อยู่ๆมาขอจุ๊บ  ที่ลานจอดรถของห้าง
                         " ไม่อายหรอก  ก็ตอนนี้มันไม่มีใครนี่...นะ...น้า...จุ๊บทีนึง  "  เป้งบอกอ้อนผมด้วย
                         " ไม่เอาอ่ะ....เป้งไม่อายแต่นาวอายนี่  "  ผมบอก  แค่พูดก็อายแล้วอ่ะ....
                         " ก็ได้ ไม่จุ๊บก็ได้  แต่ขอหอมแทนนะ  นะครับ...."  เป้งยังไม่ยอมอีกอ่ะ
                         " แค่หอมอย่างเดียวนะ  อืม......"  ผมยังไม่ตอบมันหรอก  ก็ไม่ค่อยจะไว้ใจมันสักเท่าไหร่
                         " นะ....หอมอย่างเดียว  "  เป้งพูดอ้อนผม  
                         ผมคิดนะที่อยู่ดีๆมาขอจุ๊บ  มาขอหอมผมอ่ะ  ผมว่ามันแปลกๆ  มันจะต้องแกล้งอะไรผมแน่ๆเลยอ่ะครับก็ปกติมันจะจุ๊บหรือหอมแก้มผมนี่มันไม่เคยขอเลยอ่ะ  มันมักจะแอบทำตอนผมเผลอๆ   ซะมากกว่าอ่ะครับ  แต่ผมก็ได้แต่คิด  ยังไม่ได้ตอบมันเลย
ก็พอดีมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  ผมมองเบอร์โทรทีหน้าจอโทรศัพท์แล้วก็กดรับ
" พี่คร้าบ...." ผมพูดทักทายก่อนเลยอ่ะ
                        " คร้าบ...อยู่ที่ไหนแล้วครับ  ถึงบ้านหรือยัง  "  พี่เจสถามผม
                        " กำลังจะกลับพอดีคร้าบ  เพิ่งออกมาจากลานสเก็ตอ่ะครับ  "  ผมตอบพี่เค้าอ่ะ....
                        " เหรอครับ  "  พี่เจสพูด
                        " แล้วพี่จะกลับแล้วหรือยังอ่ะคร้าบ...นาวคิดถึงพี่แล้วอ่ะคร้าบ..." ผมพูดเสียงอ้อนกับพี่เจส  

gigusa

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

nobnan

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ