++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #31 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" ไม่แกล้งแล้วครับ...."  เป้งพูด
                              " ไม่ต้องพูดเลย เป้งแหละ มาหัวเราะนาวด้วยอ่ะ...."  ผมหันไปว่าไอ้เป้ง  เกิดอาการพาลแล้วอ่ะคับ
                              " เปล่าซะหน่อย เป้งขำพี่เจสน่ะ  ไม่ได้ขำนาวเลย "  ไอ้เป้งพูด  แล้วหันไปมองหน้าของพี่เจสเหมือนจะบอกว่าให้พี่เจสช่วยมันทีอ่ะ
                              " แน่ะ....ไปเกี่ยวอะไรกับพี่อีกล่ะ เดี๋ยวเถอะ เรื่องของมึง ก็แก้เอาเองแล้วกันโว๊ย...ฮ่าฮ่า..." พี่เจสพูดขำๆกับไอ้เป้ง
                              " อ้าวเฮ๊ย  ยังงี้ผมก็แย่ดิ ไม่มีใครช่วยผมซักคนเลยน่ะ นาวคร้าบ...เป้งยอมก็ได้ น้าๆไม่งอนเป้งแล้ว
นะคร้าบ...."  
ไอ้เป้งเมื่อไม่มีคนช่วยก็เลยต้องยอมผมอ่ะ.....อิอิ......เห็นป่าวในที่สุดมันก็ต้องยอม  ฮ่าฮ่า....
                               " ก็ได้  งั้นเรื่องที่สัญญาต้องล้มเลิกนะ  ไม่งั้นไม่ต้องมาพูดกับนาวเลย  "  ผมพูดขู่มัน
                               " เออ  ยอมๆก็ได้  จะทำยังไงก็ได้ทั้งนั้นเลย  แค่ให้นาวหายโกรธเป้งก็พอ  "  ไอ้เป้งบอกยอมผมทุกอย่างเลยครับ
                               " ตกลงเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย  งั้นเอาของมากินกันเถอะ  พี่หิวแล้วครับ  นาวซื้ออะไรเข้ามาล่ะ "  
พี่เจส ถามผม
                               " อ้อ...เยอะแยะเลย  เดี๋ยวนาวเอาไปใส่จานก่อนนะ  เป้งไปช่วยกันเร็วๆ อย่าชักช้า "  ผมพูด แล้วหยิบถุงอาหารเดินเข้าไปข้างในห้องด้านหลัง  ไอ้เป้งเดินตามเข้ามา แล้วก็ช่วยกันกับผมเอาอาหารใส่จาน  
                                " นาวคร้าบ..."  ไอ้เป้งเรียกผม
                                " อะไรเหรอ  "  ผมพูด  ก็ตอนนั้นผมกำลังยืนหันหลังแกะถุงต้มยำใส่ชามอยู่
                                " หันมาดูนี่สิ...."  ไอ้เป้งพูด
ตอนที่ 62
                               " อ้อ...เยอะแยะเลย  เดี๋ยวนาวเอาไปใส่จานก่อนนะ  เป้งไปช่วยกันเร็วๆ อย่าชักช้า "  ผมพูด แล้วหยิบถุงอาหารเดินเข้าไปข้างในห้องด้านหลัง  ไอ้เป้งเดินตามเข้ามา แล้วก็ช่วยกันกับผมเอาอาหารใส่จาน  
                                " นาวคร้าบ..."  ไอ้เป้งเรียกผม
                                " อะไรเหรอ  "  ผมพูด  ก็ตอนนั้นผมกำลังยืนหันหลังแกะถุงต้มยำใส่ชามอยู่
                                " หันมาดูนี่สิ...."  ไอ้เป้งพูด
                                " ไหนอ่ะคับ....อุ๊บ...."  ผมพูดไม่ออก  ก็ไอ้เป้งมันจุ๊บผม  โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยอ่ะคับ  มันจุ๊บผมแล้วหอมแก้มผม  กอดผม  แล้วมันก็ปล่อย  
                                " ฮ่าฮ่า....."  ไอ้เป้งมันหัวเราะผมอ่ะ ที่แกล้งผมได้แบบนี้
                                " ไอ้เป้งบ้านี่....แกล้งนาวเหรอ  มันต้องโดนอย่างนี้  "  ผมพูดแล้วไล่เตะมันอ่ะ
                                " เฮ้ย.....ฮ่าฮ่า...."  ไอ้เป้งวิ่งหนีผมอ่ะคับ  โดยที่ผมไล่ตามมัน  
                                " อย่าหนีนะ  "  ผมพูดโดยที่ไล่เตะมัน  ไอ้เป้งวิ่งหนีผมออกมาด้านนอก  ผมก็ไล่ตามโดยที่มันน่ะหัวเราะผมตลอด  ส่วนผมก็ขำมันอ่ะ  ไล่มันจนมาถึงที่พี่เจสยืนอยู่
                                " นี่ไอ้สองคนนี้นี่  เล่นกันเป็นเด็กไปได้  ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสพูดขำๆ  พร้อมกับดึงมือผมไว้ให้หยุดวิ่ง
                                " พี่คร้าบ...ก็ไอ้เป้งมันแกล้งนาวนี่คับ  "  ผมบอก
                                " พอได้แล้ว  ไหนอาหารล่ะครับ พี่ว่าไปยกออกมากินกันเถอะครับ  เสร็จแล้วจะได้กลับ เดี๋ยวต้องไปส่งพี่ก้องของเราอีกนะ "  พี่เจสบอกผมแล้วเอามือมายีหัวผม
                                " คร้าบ....ขอโทษคร้าบ นาวลืมเลยอ่ะค้าบว่าพี่หิวด้วยน่ะคร้าบ งั้นนาวรีบไปยกออกมาแล้วกันนะคร้าบ "  ผมบอก หันไปยิ้มให้  แล้วเดินเข้าไปข้างใน
                                ผมเดินเข้าไปที่โต๊ะแล้วเตรียมจะยกอาหารออกมา  ไอ้เป้งเดินเข้ามาตอนไหนไม่รู้ก็มาแย่งถาดใส่อาหารจากผม  แล้วยกออกไปแทน  
                                " เป้งคร้าบ...."  ผมเรียก
                                " ว่าไงครับ  "  เป้งหันกลับมาที่ผมแล้วก็พูดเพราะๆ
                                " เป้งถือถาดดีๆนะ ระวังหกล่ะ  "  ผมพูดยิ้มๆ  
                                " คร้าบ...เป้งระวังอยู่แล้วคร้าบ...."  ไอ้เป้งพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม
                                " อืม...งั้น....นี่แน่ะ...."  ผมพูดจบก็เดินเข้าไปหามันแล้วก็หยิกที่แขนมันไปทีนึง แล้วไม่ปล่อยด้วยผมต้องเอาคืน  
รู้ว่ามันไม่ได้เจ็บมากอะไรหรอกคร้าบ  ก็แค่แกล้งมันอ่ะคับ...
                                " โอ๊ย......."  เสียงไอ้เป้งร้อง
                                 " ยอมมั้ย  ทีหลังจะแกล้งนาวอีกมั้ยล่ะ  ต้องโดนอย่างนี้แหล่ะ ฮ่าฮ่า.... " ผมพูดแล้วก็หัวเราะ
                                 " คร้าบ...พอแล้วคร้าบ..เป้งยอมแล้วตอนนี้จะไม่ทำอีกแล้วคร้าบ......"  เป้งพูดร้องไปด้วย  ก็ผมบิดเนื้อมากกว่าเดิมอ่ะ
                                  " แค่ตอนนี้ใช่มั้ย  นาวได้ยินน้า  "  ผมพูดอย่างที่รู้ทันมันอ่ะคับ
                                  " ฮ่าฮ่า....รู้ทันอีก....โอ๊ย...พอแล้ว  ยอมแล้วยอมจริงๆคร้าบ..."  เป้งบอก
                                  " แน่นะ  "  ผมถามมัน
                                  " จริงๆคร้าบ.... "  เป้งรับปาก
                                  " งั้นปล่อยก็ได้ นี่เห็นแก่พี่ๆนะนี่ กลัวพี่เค้าหิวอ่ะ  "  ผมบอก
                                  " คร้าบ....ฮ่าฮ่า...."   ไอ้เป้งมันขำผมอีกอ่ะคับ   แต่ก็ไม่แกล้งมันแล้ว
                                  ผมกับไอ้เป้งก็ช่วยกันยกถาดออกไป  แล้วก็นั่งกินอาหารด้วยกัน มีทั้งข้าว  ก๋วยเตี๋ยว  ทั้งขนมหลายอย่าง  ดีที่ผมซื้อมาหลายอย่างก็เลยพอที่จะกินกัน 4 คนน่ะครับ   แล้วหลังจากที่กินของที่ซื้อมากันหมดเรียบร้อยแล้ว  พี่ก้องก็บอกกลับก่อนโดยที่ไอ้เป้งจะเป็นคนที่ไปส่งเอง  เพราะบ้านไปทางเดียวกัน
                                  พี่ก้องบอกว่าพี่เจสจะได้ไม่ต้องรีบร้อนทำงาน  พี่เจสก็ไม่ได้ว่าอะไร  แล้วหลังจากนั้นพี่ก้องก็กลับออกไปพร้อมกับไอ้เป้ง  ส่วนผมพอพี่ก้องไปแล้ว ก็เก็บจานแล้วก็ถาดออกไปล้าง  เสร็จแล้วก็เข้ามานั่งเล่นคอมที่โต๊ะทำงานของพี่เจส  โดยที่พี่เจสก็นั่งทำงานไปด้วยแหล่ะครับ
                                   " นาว....นาวคร้าบ....."  เสียงพี่เจสเรียกผม
                                   " อื้อ....อื้อ...."  ผมส่งเสียงขานรับในลำคอ
                                   " นาวคร้าบ...ตื่นก่อนนะครับคนดี  เดี๋ยวไปนอนในรถนะครับ  "  พี่เจสเรียกผม  แล้วพูดกับผม
                                   " อื้อ....คร้าบ....."  ผมพูดทั้งๆที่ตาก็ยังปิดอยู่
                                   " ตื่นก่อนนะครับ "  พี่เจสบอกผมอีก
                                   " คร้าบ...คร้าบ...นาวตื่นแล้วอ่ะ  แล้วพี่เจสเสร็จงานแล้วเหรอคร้าบ..."  ผมลืมตามองพี่เค้าแล้วก็ถาม พี่เค้า
                                   " เสร็จแล้วครับ  ไปลุกขึ้นได้แล้วครับ  กลับบ้านเรากันเถอะ  "  พี่เจสพูด  แล้วยื่นมือมาให้ผมจับ  ผมก็จับมือนั้นแล้วพี่ก็ดึงให้ผมลุกขึ้นแล้วผมกับพี่เจสก็ลงมาข้างล่างของตึก  ไปที่รถจอดอยู่  ระหว่างที่เดินลงมานั้น  พี่เจสจูงมือผมตลอดเวลา  แล้วผมก็โอบกอดเอวพี่เค้าอ่ะคับ  
                                  ไปถึงรถ ขึ้นมาได้  ผมก็เปิดเพลงฟัง แล้วก็ร้องเพลงตาม  พี่เจสก็ร้องตามไปกับผมด้วย   แต่ร้องไปร้องมาผมก็หลับไปอีกแหล่ะครับ  ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน  แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงนอนแล้ว  เสื้อผ้าก็ไม่มีติดตัว  แต่ตัวก็หอมนะ  อิอิ....คงเป็นพี่เจสเช็ดตัวให้  ผมหนุนแขนพี่เจส โดยที่พี่เค้ากอดผมนอนหลับอยู่  ได้ยินเสียงกรนเบาๆ  ผมยิ้มให้แล้วก็จุ๊บแก้มพี่เจสแล้วก็หลับตาลงนอนต่อ ไม่นานก็หลับไปอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่เป็นสุข
                                   " ฮังโหลคร้าบ....พี่ก้องคร้าบ....."  ผมพูด  เกือบเที่ยงแล้วผมโทรไปหาพี่เค้าเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนผมลืมบอกพี่เค้าไป
                                   " ครับ....อ้าวไอ้ตัวยุ่งว่ายังไงครับ..."  พี่ก้องพูดกลับมา
                                   " เย็นนี้พี่ว่างหรือเปล่าคร้าบ...."  ผมถาม
                                   " เย็นนี้เหรอครับ  ว่างครับ มีอะไรหรือครับ  "  พี่ก้องถามอีกครั้ง
                                   " ก็จะบอกพี่ให้มางานวันเกิดแม่ของนาวด้วยครับ ไม่มีอะไรมาก แค่มากินข้าวด้วยกันน่ะคร้าบ...พี่ก้องต้องมาด้วย
นะคร้าบ..."  ผมพูดกึ่งบังคับพี่เค้าอ่ะคับ
                                   " คร้าบ....ไปแน่คร้าบ...ที่บ้านเหรอครับ  "  พี่ก้องถาม
                                   " ใช่ครับ  แม่เค้าไม่ยอมไปที่อื่นอ่ะครับ  เลยต้องจัดที่บ้าน  "  ผมบอก
                                   " อืม...ก็ดีแล้วนี่ครับ จัดที่บ้านก็จะได้สะดวก  "  พี่ก้องบอกผม
                                   " คร้าบ....งั้นพี่อย่าลืมมาน้า....."  ผมพูดกำชับ  กันพี่เค้าลืมครับ  
                                   " ครับผม...พี่ไม่ลืมหรอกครับ...." พี่ก้องบอกผม
                                   " งั้นนาวไม่กวนพี่แล้วอ่ะครับ  เดี๋ยวเย็นๆคอยคุยกันน้าคร้าบ..รักพี่นะคร้าบ....."  ผมบอก
                                   " คร้าบ...เย็นนี้เจอกันครับ  พี่ก็รักนาวครับ...."  พี่ก้องพูด  
                                   พอคุยกันเรียบร้อยก็วางสายกันไป  แล้วผมก็โทรไปหาไอ้เป้ง  สำหรับไอ้เป้ง  แค่ผมโทรไปหามันอ่ะ  แป๊บเดียวมันก็ขับรถมาหาแล้วครับ....
                                   แล้วเย็นนั้น พอทุกๆคนมากันพร้อมหน้าแล้ว ทั้งแม่  ผม พี่เจส พี่มะยม  พี่ก้อง แล้วก็  ไอ้เป้งก็ลงมือกินอาหารด้วยกัน พูดคุยกันสนุกสนาน แม่ของผมก็สนุกไปด้วย  ผมได้ให้ของขวัญกับแม่  แล้วคนอื่นๆก็ให้ของขวัญกับแม่ตามผม  คืนนั้นกว่าจะเลิกกันได้ ก็ปาไปเกือบ เที่ยงคืน
ตอนพิเศษ.......รักหวานๆที่คอร์ซิกา...1
" พี่เจสคร้าบ...ที่นี่เค้าเรียกว่าสนามบินอะไรคร้าบ..."  ผมถามพี่เจส  หลังจากที่ผ่านขั้นตอนของการตรวจคนเข้าเมือง  แล้วก็รับสัมภาระเรียบร้อยแล้ว
" สนามบิน ชาร์ลส์ เดอ โกล  ครับ..."  พี่เจสตอบผม  พร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไหลซึมบริเวณหน้าผากของผม
" ชื่อจำยากจังเลยอ่ะคร้าบ....เดี๋ยวถึงที่พักแล้วค่อยจดแล้วกัน  "  ผมพูด  ก็ผมชอบจดเรื่องราวต่างๆลงในสมุดไดอารี่อ่ะครับ
" ยังครับ...เรายังต้องเดินทางต่อไปอีกหน่อยนึงครับ  "  พี่เจสบอกผมยิ้มๆให้
" โห...ยังไม่ถึงอีกเหรอคร้าบ....แล้วต้องไปอีกนานหรือป่าวอ่ะคร้าบ..."  ผมถามต่อบ่นๆนิดๆ
" เหนื่อยเหรอครับ  ทนอีกนิดนะครับ  "  พี่เจสพูดให้กำลังใจผม
" คร้าบ....นาวทนไหวคร้าบ...."  ผมพูดยิ้มๆให้พี่เจส
" ดีมากครับ....เก่งจังแฟนพี่  "  พี่เจสพูด แล้วเอามือมายีหัวผมเล่น
" พี่เจสคร้าบ...แล้วพี่เคยมาเที่ยวที่นี่บ้างหรือป่าวอ่ะคับ  "  ผมถามด้วยความสงสัย
" ที่นี่เหรอ  พี่เคยมาเที่ยวกับเพื่อนครั้งนึง  นาวก็เคยมาเรียนที่นี่เหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ  "  พี่เจสพูดเมื่อคิดขึ้นได้
" ก็ใช่คร้าบ....แต่มันหลายปีมากแล้วอ่ะครับ  อยู่แต่ในปารีสอย่างเดียว ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยอ่ะครับ  ตอนนั้นยังเด็กมาก เรียนอย่างเดียวนาวก็แย่แล้วอ่ะครับ  พูดก็ไม่ค่อยได้  ไปไหนก็ไปไม่ถูก  แล้วอยู่แค่ครึ่งปีเองอ่ะครับก็กลับไทยแล้ว  นาวก็เลยไม่ค่อยจะรู้เรื่องน่ะครับ  "  ผมพูดให้พี่เจสฟัง
" อ้าวเหรอ....น่าเสียดายนะ  แต่ตอนนี้ก็ได้มาแล้วนี่  ทีนี้พี่จะพาไปเที่ยวอย่างเดียวไม่ต้องทำงาน  ดีมั้ยล่ะครับ  "
พี่เจสบอกผมแล้วก็ยิ้มให้
" ดีจิคร้าบ...แล้วพี่เจสจะพาไปถูกเหรอครับ  "  ผมถามต่อ
" อ้อ....ฮ่าฮ่า...."  พี่เจสหัวเราะ
" พี่หัวเราะทำไมอ่ะ...เอ๊ะ..หรือว่า อย่าบอกนะว่าพาไปไหนไม่ถูกอ่ะ  อย่างนั้นนาวไม่เอาด้วยหรอกนะคร้าบ.."
ผมรีบพูดเมื่อคิดว่าพี่เจสก็ไปไหนไม่ถูกเหมือนกัน
" ฮ่าฮ่า...ก็ไปไม่ถูกจรืงๆนี่ครับ  แต่ว่า...."  พี่เจสพูดค้างคา
" แต่ว่าอะไรอีกอ่ะคร้าบ..."  ผมรีบถามด้วยความรวดเร็ว
" แต่ว่าจะมีเพื่อนของพี่มารับน่ะครับ  " พี่เจสบอกยิ้มๆ
" เพื่อนเหรอครับ  แล้วเค้าอยู่ที่นี่เหรอครับ  "  ผมถามเพื่อความสบายใจ
" ใช่ครับ...เพื่อนของพี่มันชื่อไมค์ครับ...."  พี่เจสบอกผม
" อ้อครับ...."  ผมพูดพร้อมกับพยักหน้า
" พี่ว่าจะให้ไอ้ไมค์มันพาไปเที่ยวซะให้นาวเบื่อเลยครับ....."  พี่เจสพูด
" นาวไม่เบื่อหรอกนะคร้าบ พี่จะพาไปเที่ยวนานขนาดไหนถ้านาวมีพี่อยู่ข้างๆ นาวไม่มีเบื่อแน่ๆคร้าบจริงๆนะคร้าบ...."  ผมบอกพี่เจส  แล้วกอดเอวพี่เค้าอ่ะครับ
" ฮ่าฮ่า....พี่รู้ครับ....นี่มากอดพี่ตรงนี้ดูสิ คนมองเราเต็มไปหมดเลยนะ  "  พี่เจสพูดกับผม  หัวเราะไปด้วย
" อ่ะ....นาวลืมไป  "  ผมหันไปมอง  ก็เห็นคนมองหลายคน  แต่เค้ายิ้มให้ผมกะพี่เจสอ่ะครับ
" ฮ่าฮ่า...ไม่ต้องอายใครหรอกครับที่นี่น่ะ  มันไม่ใช่เรื่องแปลก แล้วไม่มีใครว่าเราด้วย  "  พี่เจสพูดไปหัวเราะไป
" คร้าบ....ไม่มีใครว่าใช่มั้ย งั้นนาวอยากหอมแก้มพี่เจสท่ามกลางคนเยอะๆอ่ะ  "  ผมพูด หน้าก็แดงไปด้วย  ก็คิดอย่างนี้มานานแล้ว  
ก็ตั้งใจไว้เหมือนกัน เพราะรู้ว่าที่นี่ทำได้  แต่ในเมืองไทยน่ะทำไม่ได้
" ตามใจครับ....อ่ะ...."  พี่เจสพูดจบก็ก้มมาเอียงแก้มให้ผม
แล้วผมก็ยื่นจมูกไปหอมที่แก้มของพี่เจสอ่ะคร้าบ  พอหอมแก้มแล้ว ผมก็ลองหันไปมองคนรอบตัวที่มีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้นเลย ว่ามีใครสนใจมองบ้างหรือเปล่า  ก็เห็นว่ามีคนมองหลายคน  แล้วพวกเค้าก็ยิ้มให้ซะด้วย
" อีกข้างจิคร้าบ...."  ผมบอก  ไม่อายแล้วอ่ะ....คิกคิก.....
" ฮ่าฮ่า...อ่ะ  "  พี่เจสยื่นแก้มอีกข้างให้ผม
" อื้ม....."  ผมกดจมูกลงบนแก้มของพี่เจสอย่างแรง
" เฮ๊ย...สองคนนั้นจะหวานกันไปอีกนานมั้ย "  เสียงผู้ชายตะโกนแซว  ผมหันไปมองพร้อมกับหน้าแดง
" เฮ๊ย...ไอ้ไมค์...."  พี่เจสเรียกผู้ชายคนนั้นด้วยความดีใจ
" เป็นไงบ้างวะ  เหนื่อยกันเหรอเปล่า "  พี่ไมค์พูด
" ก็นิดหน่อยโว๊ย   เป็นไงมั่งวะ  "  พี่เจสถาม
" ก็ดี  ตามประสาคนยังไม่มีเมียนั่นแหละวะ "  พี่ไมค์พูด
" อ้าว  แล้วนี่ใช่คนที่มึงเล่าให้กูฟังหรือเปล่าวะ  "  พี่ไมค์มองมาที่ผมแล้วหันไปถามพี่เจส
" ใช่โว๊ย...แฟนกูเอง...น่ารักหรือเปล่าวะ "  พี่เจสบอกแล้วเอามือมาโอบกอดเอวผมไว้
" น่ารักเหมือนที่มึงเล่าให้กูฟังเลยโว๊ย...."  พี่ไมค์พูด
" เอ่อ...พี่ครับสวัสดีคร้าบ..."  ผมพูดทักทายกับพี่ไมค์ก่อน เมื่อพี่เค้าหันกลับมายิ้มให้ผม
" ครับ สวัสดีครับ   พี่ชื่อไมค์นะครับ  ..."  พี่ไมค์ก็กล่าวทักทายผม
" มะนาวนะครับ  ยินดีที่ได้รู้จักพี่ไมค์นะครับ  "  ผมพูด แล้วยิ้มหวานส่งให้พี่ไมค์
" พี่ก็ยินดีที่ได้รู้จักน้องมะนาวเช่นเดียวกันครับ...."  พี่ไมค์พูด พร้อมกับส่งยิ้มคืนกลับมาให้ผม
" คร้าบ...."  ผมพูดแล้วส่งยิ้มให้เหมือนเดิม
" ไอ้เจส....กูว่ากูพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้เจสที่แต่ก่อนเป็นเพลย์บอย  เป็นเสือร้ายแต่วันนี้ถึงได้เป็นลูกแมวตัวนึง....ฮ่าฮ่า...."  พี่ไมค์พูดไปหัวเราะไป
" ฮ่าฮ่า...มึงนี่มาเปรียบเปรยว่ากู  ลองมึงเจอคนที่มึงรักที่ใช่สำหรับมึง  แล้วมึงก็จะรู้ว่าเพราะอะไร  " พี่เจสพูดกับพี่ไมค์
" เออ...ก็กูยังไม่มีตอนนี้ไง  กูก็เลยขอว่ามึงไปก่อนโว๊ย...ฮาฮ่า...."  พี่ไมค์พูดแล้วหัวเราะ หันมามองผมแล้วก็ยิ้มให้ผมด้วย....
" พูดดีไปก่อนเถอะมึง  เดี๋ยวมึงเป็นแบบกูแล้วมึงจะรู้สึก  "  พี่เจสพูดขำๆ
" ฮ่าฮ่า....น้งมะนาวน่ารักจริงๆนะครับ..."  อยู่ๆพี่ไมค์ก็หันมาพูดชมผม
" ไม่น่ารักหรอกคร้าบ   "  ผมพูด
" น่ารักจริงๆครับ  พี่ยืนยัน....  "  พี่ไมค์พูด
" แฮะแฮะ...."  ผมหัวเราะเบาๆ  เพราะไม่รู้จะตอบยังไงอ่ะครับ....
" เฮ๊ย ไอ้เจส กูว่าเรารีบไปกันดีกว่า  เดี๋ยวจะไม่ทัน  "  พี่ไมค์หันไปบอกกับพี่เจส
" เออ....ไปสิโว๊ย...จะได้ไปถึงเร็วๆ  ไอ้นาวมันเริ่มจะเหนื่อยแล้ว "  พี่เจสพูด
" งั้นตามกูมา...น้องมะนาวเอากระเป๋ามาให้พี่ลากดีกว่า..."  พี่ไมค์พูดแล้ว เดินเข้ามาคว้ากระเป๋าลูกใหญ่ แล้วลากออกไป
" ครับ...ขอบคุณคร้าบ..."  ผมพูดขอบคุณพี่ไมค์
" นาวเดินตามไอ้ไมค์ไปเลย  เดี๋ยวพี่เอากระเป๋าเดินตามไป  "  พี่เจสพูด
" ไม่เอาอ่ะ...นาวจะเดินไปพร้อมพี่อ่ะคร้าบ..."  ผมบอกแล้วก็ยืนคอยพี่เจส
" หึหึ...น่ารักจริงๆแฟนพี่  งั้นรอเดี๋ยวนะครับ  "  พี่เจสบอกผม แล้วก้มไปคว้ากระเป๋าเป้มาสะพายหลัง  พร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางอีกลูกเดินมา  ผมเห็นก็เดินเข้าไปคล้องแขนอีกข้างของพี่เจส แล้วก็เดินออกไปหาพี่ไมค์ที่ยืนรออยู่พร้อมๆกัน
พี่ไมค์ยืนรอผมใกล้ๆกับรถบัสที่จอดรอบริการนักท่องเที่ยว  พี่ไมค์เดินเข้ามาช่วยพี่เจสขนกระเป๋าขึ้นไปเก็บไว้บนรถ  แล้วเราก็นั่งรอนักท่องเที่ยวคนอื่นๆอีกสักครู่  พอได้เวลาแล้วรถก็ออกทันที
พี่ไมค์อธิบายว่ารถบัสนี้จะวิ่งบริการระหว่างสนามบินชาร์ลส์ เดอ โกล กับ สนามบินออร์ลี แล้วที่พวกเราจะต้องไปสนามบินออร์ลีก็เพราะว่าจะต้องไปต่อเครื่องบินสายภายในประเทศเพื่อไปที่เกาะ คอร์ซิกา จากที่นี่
เส้นทางสายนี้ที่รถบัสวิ่งไปสนามบินออร์ลีนั้น ไม่ไกลมากนักแต่ต้องผ่านชุมชนหลายชุมชน ก็อาจจะมีรถติดบ้างถึงจะไม่ท่ากรุงเทพบ้านเราก็ตาม  แต่ก็ต้องเผื่อเวลาบ้าง
ไม่นานประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง  รถบัสก็มาถึงสนามบินออร์ลี  พี่ไมค์กับพี่เจสก็ช่วยกันขนสัมภาระลงมาจากรถผมขอพี่เจสสะพายเป้หลัง พี่เค้าก็เอาใบที่เบาส่งมาให้ผม ส่วนใบที่หนักพี่เจสเอาไปสะพายเอง  
แล้วพี่ไมค์ก็พาพี่เจสกับผมเข้าไปติดต่อซื้อตั๋วตลอดจนถูกตรวจเอกสารต่างๆ ไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยเตรียมตัวบินไปที่เกาะคอร์ซิกา

gigusa

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ