++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #34 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
จ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาจากร้านกัน ผมอดไม่ได้เอาออกมาลองชิมดู  ก็กลิ่นหอมของมันยั่วยวนใจผมเหลือเกิน  
แต่ผมไม่ได้ชิมคนเดียวน้า  ก็ส่งให้พี่ไมค์ด้วยส่วนพี่เจสผมหยิบป้อนถึงปากเลยครับ..อิอิ..ใครๆเดินผ่านเห็นผมหยิบป้อน
พี่เจสก็อดยิ้มให้ผมไม่ได้สักคน  
" ปวดขาอีกแล้วเหรอครับ  "  พี่เจสถามผม  เมื่อเห็นผมหยุดยืนบีบนวดขาเป็นระยะ
" ก็ปวดอ่ะคร้าบ... "  ผมบอกพี่เจส  ก็เดินมาตั้งไกลอ่ะคับ
" แล้วทำไมไม่บอกพี่ล่ะครับ  "  พี่เจสพูดดุผม
" ก็นาวไม่อยากให้พี่เจสลำบากที่จะต้องมาแบกนาวอ่ะคร้าบ "  ผมบอกเสียงเบาๆ
" เรานี่มันน่านัก..นะ  พี่ยอมเหนื่อยที่จะต้องมาแบกนาว  ดีกว่าให้นาวต้องมาทนเหนื่อย  ทีหลังถ้ารู้สึกไม่ดีก็
บอกพี่นะรู้มั้ยครับ..."  พี่เจสบอกผม  ทำเอาผมนํ้าตาซึมเลยครับ
แล้วพี่เจสก็นั่งลงให้ผมขึ้นไปขี่หลังเหมือนเดิม  พี่เจสพาผมเดินเที่ยวต่อไปตามทาง จนเดินมาถึงบริเวณท่าเรือรอบๆท่าเทียบเรือนี้มีร้านค้าตั้งอยู่มากมายคอยบริการนักท่องเที่ยว
พี่ไมค์เดินหายไปไหนไม่รู้สักครู่  ขณะที่พี่เจสกับผมยืนดูวิวรอบๆบริเวณท่าเทียบเรือ  ไม่นานพี่ไมค์ก็กลับมาหาพร้อมกับ ขวดนํ้าในมือ  พี่ไมค์ยื่นส่งมาให้  ผมบอกขอบคุณพี่เค้าครับ....
" พี่คร้าบ....เมื่อยหรือป่าวคร้าบ...."  ผมถามเมื่อเห็นว่าผมขี่หลังพี่เจสมานานแล้ว
" ไม่หรอกครับ....แค่นี้สบายมากครับ..."  พี่เจสตอบผม
" เหรอครับ...."  ผมถามเพื่อความแน่ใจ  ก็ตัวผมมันก็หนักพอสมควร  
" จริงๆคร้าบ...พี่อยากให้เราขี่หลังแบบนี้ครับ..."  พี่เจสบอกผม
" คร้าบ..."  ผมพูดเสียงอ่อย....
"  เราไปดูวิวตรงนั้นกันเถอะครับ..."  พี่เจสบอกผม  แล้วก็พาเดินไปตรงจุดชมวิวแถวท่าเทียบเรือ
" ไอ้ไมค์ มาถ่ายรูปให้กูหน่อยสิวะ  "  พี่เจสตะโกนเรียกพี่ไมค์
" เออ....ได้..."  พี่ไมค์พูดแล้วเดินเข้ามาหา
" พี่เจสวางนาวลงก่อนสิคร้าบ...เดี๋ยวจะได้ถ่ายรูปกันคร้าบ..."  ผมบอกพี่เจส
" อืม....."  พี่เจสวางผมให้ลงยืนที่พื้น  แล้วหยิบกล้องจากเป้  ยื่นส่งให้พี่ไมค์
แล้วหลังจากนั้นก็ถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน  เราผลัดกันถ่ายรูป  ทั้งผม  พี่เจส  พี่ไมค์   แล้วพอจะถ่ายรูปด้วยกัน 3 คน
พี่ก็เข้าไปคุยกับนักท่องเที่ยวที่อยู่บริเวณนั้นให้ช่วยมาถ่ายรูปให้
พี่เจสยืนกอดผมทางด้านหลัง  โดยมีผมยืนพิงอกของพี่เค้า  พี่ไมค์เป็นคนถ่ายให้  ผมมองไปข้างๆก็เห็นมีนักท่องเที่ยวหลายคนยืนมองอยู่  มีคนเอเชียด้วย  คงจะเป็นคนญี่ปุ่น  พวกเค้ามองมาแล้วยิ้มให้
แล้วก็เดินตรงเข้าาหาผมกับพี่เจส  พวกนั้นเข้ามาขอถ่ายรูป  พี่เจสกับผม  ตอนแรกผมก็อายมาก  แต่พี่เจสบอกผมว่า ไม่ต้องอายใคร  แล้วผมกับพี่เจสก็เลยให้พวกเค้าถ่ายรูปได้อ่ะคับ
ไม่หมดแค่กลุ่มนี้นะครับ  ฝรั่งนักท่องเที่ยวก็บอกว่าให้พี่เจสหอมแก้มผม  แล้ว เค้าก็บอกผมด้วยเช่นกัน พี่เจสก็บ้าจี้หอมแก้มผมให้เค้าดูกันอ่ะครับ...ก็สนุกสนานกันมาก  
อยู่ต่างประเทศแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะไม่ต้องอายใคร  ไม่กลัวใครจะมาว่า หรือดูถูกกันด้วย  ดีนะที่นี่เป็นต่างประเทศ  ถ้าเป็นที่เมืองไทย  ผมคงโดนนินทาไปทั่วเมืองแน่ๆเลยครับ
" เฮ๊ย...ไอ้เจส  " เสียงพี่ไมค์เรียก
" มีอะไรวะ..."  พี่เจสถาม
" กูว่าเราไปหารถเช่ากันดีกว่าว่ะ  จะได้ไปเที่ยวนอกเมือง "  พี่ไมค์พูดแนะนำ
" เออ...ก็ดีนี่หว่า....ว่าไงนาว  " พี่เจสพูดแล้วหันกลับมาถามผม
" ตามใจพี่ครับ  พี่ไปไหน นาวก็ไปด้วยแหละครับ..."  ผมบอก แล้วยิ้มให้พี่เจส
" อืม...งั้นไอ้ไมค์  มึงไปติดต่อหาเช่ารถแล้วกัน  มึงคล่องกว่ากู  "  พี่เจสบอกพี่ไมค์
"  เออ  แต่กูว่าพรุ่งนี้แล้วกันนะ  นี่มันก็เกือบจะเย็นแล้วด้วย  "  พี่ไมค์บอก
" ก็ดีเหมือนกัน  ไอ้นาวมันก็เหนื่อยมากแล้วด้วย  "  พี่เจสพูด
" แล้วตอนนี้เราจะไปไหนต่อดีวะ  "  พี่ไมค์พูด
" ก็กลับสิวะ  วันนี้พอก่อน กูเหนื่อยแล้วเหมือนกัน  "  พี่เจสพูดตอบพี่ไมค์ทันควัน
" เออก็ดีว่ะ  เดินกันมาทั้งวัน  หายอยากเลยว่ะ..."  พี่ไมค์พูดเห็นดีด้วยกับพี่เจส
" งั้นเรากลับกันเถอะวะ   นาวมาขี่หลังพี่เร็ว..."  พี่เจสสั่งผม
" ไม่เป็นไรคร้าบ  เดินเองได้แล้วคร้าบ..."  ผมบอก ก็ได้ยินพี่บอกว่าเหนื่อย  แล้วจะให้ผมขี่หลังพี่เค้าไปได้ยังไงล่ะครับ
" ขึ้นมาเร็วๆ..."  พี่เจสพูดเสียงดุนิดๆใส่ผม
" เอ่อ...คร้าบ....ก็ได้คร้าบ..."  ผมตอบแล้วขึ้นไปขี่หลังพี่เจสอีกครั้ง  
แล้วพี่เจสก็แบกผมเดินต่อไปเรื่อยๆ จนไปถึงจุดยริการรถแท๊กซี่    นั่งมาในรถแท๊กซี่ไม่นานจากนั้นก็ถึงโรงแรมที่พัก
คํ่านั้นพี่เจสชวนผมออกไปเที่ยวตัวเมือง  ก็เพราะพี่ไมค์แหละครับที่มาบอกพี่เจสว่าตอนกลางคืนมันจะสวยมาก แตกต่างจากตอนกลางวันอ่ะครับ
แต่ผมตอบปฎิเสธพี่เจส  ผมขอพี่เค้านอนหลับอยู่ที่ห้องเพราะรู้สึกทั้งเพลีย ทั้งเหนื่อย พี่เจสก็เข้าใจก็เลยปล่อยให้ผมนอนอยู่
ที่ห้อง พี่เจสก็เลยออกไปกับพี่ไมคื กันแค่ สองคน  ผมนอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้
" นาวคร้าบ...พี่กลับมาแล้ว..." เสียงพี่เจสดังข้างหูของผม
" อื้อ...คร้าบ..."  ผมตอบ  แล้วค่อยๆลืมตามอง
" เป็นไงบ้างครับ...."  พี่เจสถามอย่างเป็นห่วง
" ก็ดีแล้วคร้าบ..  ไม่ค่อยเมื่อยแล้ว สงสัยเพราะได้นอนพักอ่ะครับ..."  ผมตอบ
" งั้นดีเลยครับ..."  พี่เจสพูดยิ้มให้ผม
" ทำไมเหรอคร้าบ..."  ผมถามด้วยความสงสัย
" .....สัญญาต้องเป็นสัญญา....."  พี่เจสร้องเป็นเพลงบอกผม
" อ่ะ...."  ผมรู้ทันทีเลยครับว่าพี่เจสหมายถึงอะไร  หน้าแดงเป็นอะไรไปแล้วไม่รู้อ่ะคร้าบ....
" ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสหัวเราะผม
" พี่เจสนี่ก็...ลืมมั่งก็ได้คร้าบ...ไม่มีใครว่าหรอก...."  ผมบอกประชดพี่เจส
" เรื่องอื่นลืมได้....แต่เรื่องนี้มันจำฝังหัวคร้าบ...ไม่มีลืมแน่นอน   ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสพูดกวนๆ แล้วก็หัวเราะผมไปด้วย
" ชิ...ดูพูดเข้าสิ....ไม่อายมั่งเหรอเนี่ย..."  ผมพูด
" แล้วทำไมต้องอายด้วยล่ะครับ  ก็พูดกับแฟนตัวเองซะหน่อย ไม่ได้ไปพูดกับคนอื่นนี่  "  พี่เจสบอกผม
" ก็นั่นแหละ....เหมือนกัน..."  ผมตอบ แล้ว  ย่นจมูกใส่พี่เค้า
" งั้นพี่ว่า.....เรามาเริ่มกันเถอะ....พี่เสียดายเวลาน่ะครับ...เดี๋ยวได้น้อย....."  พี่เจสพูดจบก็คล่อมทับร่างผมทันที
" อ๊าาาา.....พี่เจสบ้า......ได้น้อยอารายอ่ะ......."  ผมร้องเสียงหลง  ถามพี่เค้าด้วย
" ก็ได้น้อยครั้งไง  พี่อยากได้เยอะๆ...ฮ่าฮ่า...."  พี่เจสพูดแล้วหัวเราะ.....
แล้วต่อจากนั้นพี่เจสทำอะไรกับตัวผมนักก็ไม่รู้ จับต้นชนปลายไม่ถูก  ผมจำได้ลางเลือนเพราะตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออกเลย มันเหมือนตกอยู่ในฝัน  รู้แต่ว่ามีความสุขมาก ทั้งผมกับพี่เจส  ไม่รู้ว่าคืนนั้นไปสิ้นสุดที่เวลาไหน
แต่ที่รู้คือ วันต่อมาผมตื่นนอนเกือบ บ่าย 2 โมงส่วนพี่เจส น่ะเหรอ เกือบ 4 โมงเย็น  พี่ไมค์โทรศัพท์ขึ้นมาพี่เค้าบอกผมว่าโทรมาเป็น
10 ครั้งแล้ว แต่ไม่มีใครรับ ผมต้องแก้ตัวไปข้างๆคูๆ  ขอไปที  รู้ว่าพี่เค้าไม่เชื่อที่ผมพูดแก้ตัว  แต่ก็ช่างมันเถอะครับ  ก็ไม่รู้จะบอกว่ายังไงนี่ครับ....แล้วตกลงวันนั้นก็เลยไม่ได้ออกไปเที่ยวที่ไหนกันเลยอ่ะครับ....
อย่างนี้หรือป่าวคับที่เค้าเรียกว่า หลับเป็นตายอ่ะครับ.....คิกคิก.....
ตอนที่ 63
                                  พอคุยกันเรียบร้อยก็วางสายกันไป  แล้วผมก็โทรไปหาไอ้เป้ง  สำหรับไอ้เป้ง  แค่ผมโทรไปหามันอ่ะ  แป๊บเดียวมันก็ขับรถมาหาแล้วครับ....
                                   แล้วเย็นนั้น พอทุกๆคนมากันพร้อมหน้าแล้ว ทั้งม่  ผม พี่เจส พี่มะยม  พี่ก้อง แล้วก็  ไอ้เป้งก็ลงมือกินอาหารด้วยกัน พูดคุยกันสนุกสนาน แม่ของผมก็สนุกไปด้วย  ผมได้ให้ของขวัญกับแม่  แล้วคนอื่นๆก็ให้ของขวัญกับแม่ตามผม  คืนนั้นกว่าจะเลิกกันได้ ก็ปาไปเกือบ เที่ยงคืน
                                   " ฮัลโหล....."  ผมพูด  หลังจากที่มองเบอร์ที่หน้าจอมือถือ
                                   " ฮัลโหล...........ไอ้มะนาวหรือเปล่าวะ  "  เสียงคุ้นๆถามผม
                                   " ใช่ครับ...กำลังพูดอยู่  แล้วนั่นใครพูดครับ"  ผมตอบ แล้วถามกลับ  ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร  แต่เสียงมันคุ้นมากครับ
                                   " กูเองโว๊ย...มึงจำเสียงกูไม่ได้เหรอวะ  "  เสียงปลายสายต่อว่าผม
                                   " เดี๋ยวก่อนนะ....เสียงมันคุ้นๆ...เอ่อ....."  ผมพูด  แล้วก็ใช้ความคิด
                                   " จำได้หรือยังวะ  ไอ้มะนาว  "  เสียงปลายสายเร่งรัดผม
                                   " เดี๋ยวสิ...เอ่อ..ใช่...ไอ้เจมส์หรือป่าว  "  ผมคิดแล้วเดาชื่อออกมา  ก็คิดว่าใช่แหล่ะครับ
                                   " เออ...คิดว่ามึงจะจำไม่ได้แล้ว..."  เสียงไอ้เจมส์มันพูดกับผม
                                   " เฮ๊ย....ไอ้เจมส์จริงๆเหรอวะ  "  ผมถามยํ้ากับมัน
                                   " เออดิ....กูเองแหล่ะ....มึงเป็นไงบ้างวะ  "  ไอ้เจมส์บอกผม  แล้วถามผม
                                   " ก็สบายดีแหล่ะ...แล้วมึงล่ะ...."  ผมตอบมันแล้วถามมันต่อ
                                   " ก็สบายดี....."  ไอ้เจมส์ตอบผม
                                   ไอ้เจมส์เป็นเพื่อนของผมที่เรียนม.ปลายมาด้วยกัน  ก็สนิทกันพอสมควร  แต่หลังจากที่จบกันมา ก็ไม่เคยโทรศัพท์คุยกันเลยสักครั้ง  แต่ก็เจอตัวกันบ้าง  ตอนกลับไปเที่ยวที่บ้าน  ผมก็แปลกใจอ่ะครับ ที่อยู่ๆมันก็โทรมาหาทั้งๆที่มันไม่เคยโทรมาคุยกับผมเลยสักครั้ง
                                    " มึงโทรมานี่  มีเรื่องอะไรหรือเปล่าวะ  "  ผมถามมัน
                                    " ก็เรื่องงานเลี้ยงรุ่นน่ะ  "  ไอ้เจมส์บอกผม
                                    " อ้าวเหรอ...จะจัดงานกันเหรอวะ  แล้วเมื่อไหร่ล่ะ..."  ผมถามมันต่อ
                                    " ก็เสาร์ที่จะถึงนี้ว่ะ..."  ไอ้เจมส์บอกผม
                                    " วันเสาร์เหรอ  ก็อีก 3 วันน่ะสิ..."  ผมคิดแล้วพูดเบาๆ
                                    " เออใช่  อีก 3 วัน  แล้วมึงจะมาได้หรือเปล่าวะ "  ไอ้เจมส์มันถามผมต่อ
                                    " คงได้มั้ง เดี๋ยวกูดูก่อนก็แล้วกัน  ตอนนี้ตอบไม่ได้หรอกว่ะ "  ผมบอกมัน  ก็ต้องถามพี่เจสก่อนอ่ะครับ  ว่าว่างหรือเปล่า  ถ้าพี่เจสไม่ว่างผมก็อดไปอ่ะครับ  แล้วถ้าจะไปคนเดียวยิ่งเป็นไปไม่ได้แน่นอน ก็รู้อยู่ว่าพี่เจสทั้งหวงทั้งห่วงผมมากขนาดไหนอ่ะครับ
                                    " เออ...ไม่เป็นไร  แต่เพื่อนๆเค้าอยากเจอมึงกันทั้งนั้นเลยว่ะ  "  ไอ้เจมส์มันบอกผม
                                    " อื้อ...กูก็อยากไปเจอเพื่อนๆเหมือนกันแหละวะ แต่กูต้องดูอีกที  ตอนนี้ตอบไม่ได้  " ผมบอกมันอีกครั้ง
                                    " เออ....งั้นคุยกันแค่นี้ก่อนแล้วกัน  เดี๋ยวกูต้องโทรไปหาอีกหลายคนว่ะ....ไงกลับไปให้ได้ก็แล้วกัน  จะได้ไปคุยกัน  "  
ไอ้เจมส์บอกผม
                                    " เออ...แล้วค่อยคุยกันนะ..."  ผมบอกมัน
                                    " โอเค...."  ไอ้เจมส์พูดสั้นๆ
                                    " โชคดีโว๊ย  แล้วเจอกัน  "  ผมบอกมัน  แล้วก็ตัดสัญญาณ
                                    เฮ้อ.....ผมจะได้กลับไปมั้ยเนี่ย  ก็อยากกลับนะ อยากไปเจอเพื่อนเก่าๆ  ที่ไม่ได้เจอกันมานาน ก็มีบ้างบางคนที่ผมกลับไปบ้านแล้วก็เจอ  แต่งานเลี้ยงรุ่นนี้จะได้เจอหลายๆคนที่ผมไม่เคยเจอกันเลยตั้งแต่เรียนจบอ่ะครับ  ผมอยากไปมาก แต่ต้องถาม
พี่เจสก่อน
                                     " พี่คร้าบ....วันเสาร์นี้พี่ว่างหรือป่าวอ่ะคร้าบ...."  ผมถามพี่เจส   ซึ่งอาบนํ้าเรียบร้อยแล้ว  หลังจากที่พี่เค้ากลับมาจากบริษัท
                                     " วันเสาร์เหรอครับ....ยังไม่รู้เลยครับ  นาวมีอะไรหรือเปล่าล่ะ  ถึงมาถามพี่น่ะ..."  พี่เจสพูดแล้วถามผม
                                     " เอ่อ...ก็...ก็ถ้าพี่ว่าง นาวอยากกลับบ้านอ่ะคร้าบ  "  ผมบอกพี่เจส
                                     " อ้าวทำไมอยู่ดีๆถึงอยากกลับบ้านล่ะครับ  "  พี่เจสถามผมด้วยความสงสัย
                                     " ก็เพื่อนๆเค้าจะจัดงานเลี้ยงรุ่นกันอ่ะคร้าบ...นาวก็อยากไปเจอเพื่อนเก่าๆอ่ะ  "  ผมบอกพี่เจส
                                     " อืม....ได้ครับ...."  พี่เจสบอกผมหลังจากที่หยุดคิดสักครู่
                                     " จริงป่าวคร้าบ..."  ผมถามพี่เจสเพื่อความแน่ใจ  ทั้งๆที่ผมเองก็ไม่ได้คาดคิดว่าพี่เค้าจะว่างพาผมไปอ่ะคร้าบ
                                     " จริงสิครับ..."  พี่เจสพูดยืนยันคำตอบให้ผม
                                     " อ่ะ.....นาวดีใจจังเลยคร้าบ...."  ผมพูดยิ้มกว้าง  เดินเข้าไปหาพี่เจส แล้วอ้าแขนโอบกอดเอวพี่เค้าแน่น  เขย่งเท้าหอมแก้ม
พี่เจสด้วยครับ
                                     " หึหึ....."  พี่เจสหัวเราะผมเบาๆ
                                     " ขอบคุณมากคร้าบ..."  ผมพูด
                                     " ครับ...ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไปพักผ่อนกันด้วย  "  พี่เจสบอกผม  พร้อมกับที่เอามือมายีหัวผมไปด้วย
                                     " คร้าบ.....คิกคิก..รักพี่เจสจังเลยคร้าบ..."  ผมพูดอ้อนๆ  ก็ดีใจอ่ะคร้าบ  ที่พี่เค้าดีกับผม แล้วก็ตามใจผมด้วยครับ
                                     " อื้อ...พี่ก็รักนาวมากครับ  ไหนให้พี่หอมแก้มทีสิครับ  "  พี่เจสพูด  แล้วดันตัวผมออก  ผมมองพี่เจสยิ้มๆ  
แล้วเอียงแก้มให้พี่เจสหอม
                                     " จุ๊บ....แก้มหอมจังเลย   อีกข้างด้วยสิครับ "  พี่เจสบอกผม  ยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว
                                     " อ่ะ....คิกคิก..แน่ะ..แกล้งนาวอีกแล้วน้า..."  ผมพูดหลังจากที่เอียงแก้มอีกข้างให้พี่เจสหอม  แต่พอพี่เค้าหอมแก้มแล้ว ก็กดจมูกส่ายดันแรงๆ  แล้วหนวดบางๆ กับเคราเขียวๆ ของพี่เค้าก็ถูโดนผมอ่ะ  มันรู้สึกจักจี้มากจนต้องหัวเราะออกมา
                                     " ฮ่าฮ่า.....เอ้า...ไม่แกล้งแล้ว งั้นให้พี่ทำงานก่อนนะครับ "  พี่เจสบอกผม
                                     " คร้าบ...ก็ได้คร้าบ..นาวไม่กวนแล้วคร้าบ..."  ผมบอกพี่เจส  แล้วปล่อยมือที่กอดเอวพี่เจสไว้ลง
                                     " ครับ......"  พี่เจสพูด  ยิ้มให้ผมแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเอกสารตรงไปที่โต๊ะทำงาน
                                     " งั้นนาวนั่งเล่นคอมข้างๆเป็นเพื่อนพี่น้า....ไม่กวนหรอกคร้าบ...."  ผมบอก  แล้วเดินตามพี่เจสไปที่เครื่องคอมที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะทำงานของพี่เค้าแหละ  แล้วก็นั่งลงเล่นอ่ะครับ...
                                      ผมนั่งพิมพ์อะไรไปเรื่อยๆ อยู่ตรงนั้นจนดึกมาก  กี่โมงก็ไม่รู้  ง่วงนอนนั่งพิงพนักเก้าอี้นุ่มๆจนเผลอหลับไปเลยอ่ะครับ   มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พี่เจสมาอุ้มผมไปนอนบนที่นอน  
                                      พี่เจสก็ถอดเสื้อผ้าของผมออกหมดเอาผ้ามาห่มให้   แล้วพี่เจสก็หายไปสักครู่  ไม่นานก็กลับมาล้มตัวลงนอนข้างๆผม พี่เค้าก็ไม่ลืมสอดแขนใต้คอของผมแล้วดึงผมเข้าไปกอด  พี่เจสหอมแก้ม   แล้วไม่นานก็หลับไปด้วยกันกับผม
                                      " ติ๊ด...ตะริ๊ดติ๊ดตี่......ติ๊ด...ตะริ๊ดติ๊ดตี่....."  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  ในสายๆของวันต่อมาซึ่งผมกำลังอยขนมเค๊กอยู่ในครัว
ผมมองดูเบอร์ก็ไม่คุ้นเลยอ่ะครับ  เป็นใครกันน้า  ผมกดรับ  
                                      " สวัสดีคร้าบ......."  ผมพูดทักทายออกไป
                                      " ครับ...สวัสดีครับ....ขอสายมะนาวครับ  "  เสียงชายหนุ่มพูดกลับมา
                                      " มะนาวกำลังพูดอยู่คร้าบ...."  ผมตอบ  ก็ไม่คุ้นเสียงอยู่ดี
                                      " ครับผม  จำพี่ได้หรือเปล่าครับ  "  เสียงคนนั้นถามผม
                                      " เอ่อ....มะนาวขอโทษนะคร้าบ...นาวจำไม่ได้อ่ะคร้าบ....อย่าว่ามะนาวน้า...."  ผมบอก ขอโทษก่อนอ่ะคร้าบ  
ก็ไม่รู้จริงๆอ่ะครับว่าใคร
                                      " ไม่ว่าหรอกครับ...แต่พี่ไม่บอกหรอกครับ  ลองคิดเอาเองแล้วกันว่าใคร  "  พี่ชายคนนั้นบอกผม
                                      " อ่า....แล้วมะนาวจะจำได้มั้ยอ่ะคร้าบ....."  ผมบอกตัดพ้อนิดๆด้วย
                                      " โธ่...น่าน้อยใจจังเลยที่มะนาวจำพี่ไม่ได้น่ะครับ  "  พี่ชายคนนั้นพูดเสียงน้อยใจผม
                                      " เอ่อ..ขอโทษครับที่นาวนึกไม่ออกจริงๆ  แล้วพี่โทรมามีธุระอะไรกับมะนาวป่าวอ่ะคร้าบ.." ผมบอกขอโทษ แล้วก็ถามพี่เค้า
                                      " ไม่มีธุระหรอกครับ  แต่เอ่อ....พี่...คิดถึงมะนาวมากครับ  "  พี่ชายคนนั้นบอกกับผม
                                      " อ่า...........พี่นี่เป็นใครกันอ่ะคร้าบ....บอกมะนาวมาเถอะคร้าบ.........."  ผมตกใจ  ก็เลยตัดสิน
ใจถามพี่เค้าไปตรงๆเลย  ก็อยากรู้มากๆอ่ะคร้าบ.....ว่าพี่ชายคนนี้เป็นใคร......
ตอนที่ 64
                                      " เอ่อ..ขอโทษครับที่นาวนึกไม่ออกจริงๆ  แล้วพี่โทรมามีธุระอะไรกับมะนาวป่าวอ่ะคร้าบ.." ผมบอกขอโทษ แล้วก็ถามพี่เค้า
                                      " ไม่มีธุระหรอกครับ  แต่เอ่อ....พี่...คิดถึงมะนาวมากครับ  "  พี่ชายคนนั้นบอกกับผม
                                      " อ่า...........พี่นี่เป็นใครกันอ่ะคร้าบ....บอกมะนาวมาเถอะคร้าบ.........."  ผมตกใจ  ก็เลยตัดสิน
ใจถามพี่เค้าไปตรงๆเลย  ก็อยากรู้มากๆอ่ะคร้าบ.....ว่าพี่ชายคนนี้เป็นใคร......
                                       " อยากรู้จริงๆหรือครับ...."  พี่ชายคนนั้นถามผมกลับ
                                      " ครับ...มะนาวอยากรู้...."  ผมบอก
                                      " ก็คนที่เพิ่งได้รู้จักไม่นาน  คนที่เคยไปส่งน้องที่ปากทางเข้าบ้าน แลัวก็คนที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าชอบน้องมะนาวเข้าให้แล้วไงครับ...." เสียงพี่เค้าบอกผม
                                      " อ่า..................... "  ผมอุทานเสียงเบา แล้วหยุดคิด

gigusa

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ