++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #37 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" ก็ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างของพี่  รวมทั้งตัว แล้วก็หัวใจของพี่ด้วย  "  พี่เจสบอกผม ซึ่งทำให้ผมมีความสุขมากที่สุดเท่าที่ผม
จะรู้สึกได้
" คร้าบ...นาวขอบคุณพี่เจสคร้าบ.......นาวรักพี่เจสคร้าบ...." ผมบอกเสียงหวาน
" คร้าบ....พี่ก็รักนาวที่สุดคร้าบ...เอ่อ.....พี่ว่าตอนนี้เรามาต่อจากเมื่อตะกี้ดีกว่านะคร้าบ...." พี่เจสพูดจบก็พลิกตัวมากอดผมแล้วก็.....แล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวทั้งผมแล้วก็พี่เจสเอง


" พี่เจสอ่ะ.....ฮ่าฮ่า....คิกคิก....อ๊า.................."  เสียงผมดังเล็ดลอดอกมา  ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเสียงอย่างอื่นตามมา.......................คิกคิก
ตอนที่ 67
ผมเดินออกมามองหาพี่เจสว่าไปที่ตรงไหน เดินต่อไปอีกนิดก็พบว่าพี่เค้ายืนมองต้นไม้ที่ปลูกอยู่มากมายอยู่แถวหลังของบ้าน   ผมก็เลยเดินตรงเข้าไปหาพี่เค้า   พอไปถึงตัว ก็เดินเข้าไปกอดข้างหลังพี่เจส
" พี่เจสคร้าบ....โกรธนาวเหรอคร้าบ......ที่แกล้งพี่อ่ะ....."  ผมถาม
" แล้วทำไมถึงคิดว่าพี่โกรธนาวล่ะครับ..."  พี่เจสถามผมกลับ มองจ้องผม
" ก็ตะกี้พี่เจสไม่ยอมมองนาวเลยอ่ะคร้าบ....พี่อย่าโกรธนาวเลยน้าคร้าบ...."  ผมพูดอ้อนๆ
" โกรธ.........."  พี่เจสพูดเสียงบึ้งตึงกับผม ไม่ยอมมองหน้าผมเลย
" พี่อ่ะ.......จะโกรธนาวทำไมอ่ะ.....อย่าโกรธนาวเลยน้า....."  ผมพูดเสียงอ้อนทันที
" ............................. "  พี่เจสไม่พูดอะไรสักคำ  พี่คงโกรธผมจริงๆ  ผมทำให้พี่เจสถูกมัมดุ
" พี่คร้าบ...."  ผมเดินอ้อมมาด้านหน้าของพี่เค้าอ่ะครับ  แล้วก็โอบเอวกอดพี่เจส  เอาหน้าซุกอกพี่เค้าด้วย
" .......หึ....................... "  พี่เจสไม่พูดอะไรออกมาอีก มีแค่เสียงเบาๆในคอ
" พี่คร้าบ....พูดกับนาวหน่อยสีคร้าบ...พี่ไม่รักนาวแล้วเหรอคร้าบ......"  ผมพูดเสียงเริ่มเครือแล้วอ่ะคร้าบ...ผมทนไม่ได้หรอกครับ  ถ้าจะถูกพี่เจสโกรธ
" ไม่อยากคุย......."  พี่เจสพูดออกมา  ผมได้ยินก็นํ้าตาร่วงอยู่ตรงนั้นเลยอ่ะ
" ฮือฮือ..... "  ผมปล่อยมือออกจากเอวพี่เจส หันตัวกลับ แล้วก้าวขาเดินออกไป
" เดี๋ยวก่อน จะรีบไปไหนล่ะครับ...."  เสียงพี่เจสพูดพร้อมกับมือของผมที่ถูกพี่เจสจับเอาไว้
" อ่ะ......."  ผมร้อง
" จะไปไหนครับ...."  พี่เจสยังคงถามยํ้าคำพูดเดิมกับผม
" ก็....ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ  ฮือฮือ....."  ผมพูดไปร้องไห้ไป  คิดอะไรไม่ออกหรอกครับ...
" อ้าวมีงี้ด้วย....."  พี่เจสพูด
" ก็พี่โกรธนาวอ่ะ ไม่ยอมคุยด้วย  บอกว่าโกรธ ไม่อยากคุยกับนาวอ่ะ..ฮือฮือ...."  ผมพูดแล้วก็ร้องไห้
" โอ๋...เงียบน้าเจ้าขี้แย.....ไม่รู้อะไรซะบ้างเลย  พี่แค่แกล้งแหย่เราเองนะ  ไม่ได้คิดจริงๆสักหน่อย...."  พี่เจสบอกผม
" .......................... "  ผมไม่พูด  ได้แต่ยืนมองหน้าพี่เจส ว่าพูดจริงหรือป่าว....
" ไม่ต้องมองอย่างนั้นเลย...พี่พูดจริงๆ พี่แกล้งเราจริงๆครับ  คิดดูสิ ว่าพี่จะไปโกรธอะไรเราล่ะ  แล้วตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา  
ถามหน่อยสิว่าเคยเห็นพี่โกรธอะไรเราบ้างไหมล่ะครับ..."  พี่เจสบอกให้ผมฟัง
" อื้อ.....คร้าบ....ก็นาวไม่รู้นี่คร้าบ...ว่าพี่จะแกล้งนาวอ่ะ  "  ผมบอก  แล้วก็เอามือโอบกอดเอวพี่เจสอีกครั้งนึง
" ฮ่าฮ่า......."  พี่เจสหัวเราะผม
" ทีหลังพี่อย่าแกล้งนาวแบบนี้อีกน้า....นาวกลัวอ่ะคร้าบ..."  ผมบอกพี่เจส
" ครับผม...ทีหลังพี่ไม่แกล้งเราแบบนี้อีกแล้วครับ....พี่สัญญา....."  พี่เจสบอกผม
" คร้าบ.....จุ๊บ...."  ผมเงยหน้าพูดกับพี่เจส  แล้วเขย่งปลายเท้าไปหอมแก้มพี่เจส
" หึหึ....น่ารักจริง  ไอ้เจ้าขี้แยเอ๋ย....
" คิกคิก....."  ผมขำพี่เจส ก็พี่เค้าก้มลงมาหอมแก้มผม  แล้วก็เอาเคราสากๆมาถูตรงคอของผมันจักจี้อ่ะครับ
" ฮ่าฮ่า...."  พี่เจสหัวเราะผม แล้วก็หอมแก้มผมแรงๆ  
"  พอแล้วคร้าบ...."  ผมบอกพี่เจส  พยายามดันพี่เจสให้ออกห่าง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้กำลังยืนอยู่ที่ไหน  แต่ว่า มันช้าไป
แล้วอ่ะครับ....
" นั่นแน่ะ....."  เสียงดังมาจากด้านหลังของผม
" อ๊ะ......มัม...."  ผมร้องอุทาน เรียกมัม เมื่อผมได้ยินเสียงก่อนที่จะเห็นเจ้าของเสียงซะอีก   ผมรีบขืนดันตัวออกจากอ้อมกอดของพี่เจสทันที  แต่พี่เจสไม่ยอมปล่อยผม  กลับกอดผมแน่นขึ้นมากกว่าเดิมอีก
" พี่เจสปล่อยนาวก่อนคร้าบ...มัมมาแล้ว...."  ผมบอกพร้อมกับพยายามดันพี่เจสให้ออกห่างผม
" ไม่เอา พี่อยากกอดแบบนี้นี่  มัมท่านไม่ว่าหรอกครับ  "  พี่เจสบอกผม  ดื้อมาก ผมอ่ะตอนนี้อายจนรู้ตัวเลยว่าหน้าแดงจัดแน่ๆ
" ไอ้เจ้าสองคนนี้นี่...เมื่อกี้โกรธๆ งอนๆกัน  เดี๋ยวเดียวมากอดกันหวานๆอยู่ตรงนี้แล้ว  "  มัมพูดแล้วก็อมยิ้ม เมื่อเห็นพี่เจสยังคงกอดผมอยู่ไม่ยอมปล่อยเลย
" โธ่มัม....ก็ผมรักของผมนี่ครับ....อยากกอดก็กอด....ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสบอกกับมัม  แล้วก็หัวเราะไปด้วย
" อย่าไปเชื่อพี่เจสนะคร้าบ...พี่เค้าแกล้งนาวต่างหากอ่ะคร้าบ..."  ผมฟ้องมัมซะเลย  ตะกี้มาแกล้งผมดีนัก..อิอิ...
" ไอ้ลูกคนนี้ไปแกล้งอะไรน้องเค้าอีกล่ะ..เจ้านาวมาหามัมตรงนี้นี่มา.." มัมพูด แล้วเดินมาดึงผมออกไปจากอ้อมกอดของ
พี่เจส  
" อะไรครับมัม  มาดึงแฟนผมไปทำไมน่ะ...."  พี่เจสพูดกลั้นยิ้มมองมัม
" นี่แน่ะ...พูดดีนัก..."  มัมพูด แล้วเอามือไปหยิกต้นแขนของพี่เจส
" โอ๊ย......เจ็บคร้าบมัม...."  พี่เจสร้องเสียงดัง
" เจ้านาวดูพี่เค้าสิ แค่นี้ทำสำออย  มัมแค่หยิกเบาๆเองทำเป็นร้องเสียงดังเหมือนว่าเจ็บมาก งั้นต้องโดนมากกว่านี้  "  มัมพูดจบก็หยิกซํ้าแรงกว่าเดิม
" โอ๊ย.....คร้าบ..พอแล้วเจ็บแล้วคร้าบ....ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสร้องเสียงดังอีก แต่คราวนี้มีเสียงหัวเราะตามออกมาด้วย
" ยังมาหัวเราะ.....เจ้านาวมากับมัมดีกว่า มัมมีอะไรจะให้ด้วย "  มัมพูดจบก็จูงมือของผมให้เดินตามไปพร้อมกันผมหันมามองพี่เจส แล้วแลบลิ้นย่นจมูกใส่พี่เจสด้วย
" ฮึ่ม...ฝากไว้ก่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้น่าดู  " เสียงพี่เจสดังตามหลัง  ผมก็ยิ้มกวนๆใส่พี่เค้าอีก  
แล้วผมก็เข้าไปขลุกอยู่กับมัมข้างในบ้าน  ส่วนพี่เจสก็เดินเข้ามาดูผม เห็นผมพูดคุยสนุกสนานกับมัม พี่เจสก็เลยปล่อยให้ผมอยู่กับมัมแบบนั้น แล้วก็บอกผมว่าจะเข้าไปอ่านหนังสือในห้องหนังสือ คํ่าวันนั้นก็ได้ทานอาหารร่วมกัน ทั้งมัม พี่เจส
ผม โดยมีพี่โจกับพี่จิม ตามมาร่วมทานข้าวกันด้วย ก็เฮฮาพูดคุยกัน
ผมเห็นมัมหัวเราะยิ้มแย้ม  ก็รู้สึกดีมาก ดูมัมมีความสุขที่ได้ร่วมทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้  คืนนั้นกว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้ว..............
" พี่เจสคร้าบ..."  ผมเรียกเมื่อเห็นพี่เจสเดินออกมาจากห้องนํ้า  เนื้อตัวมีหยดนํ้าเกาะทั่วตัว  โดยมีผ้าพันตัวอยู่แค่ผืนเดียว
" ครับ....มีอะไรล่ะครับ..หรือเพราะคิดถึงพี่....."  พี่เจสถามผม แล้วเดินเข้ามาหาผมซึ่งนั่งเล่นอยู่ที่เตียงนอน
" ป่าวซะหน่อย....นาวจะให้พี่เจสดูนี่คร้าบ..."  ผมบอกพี่เจส
" อ้าว...นึกว่าคิดถึงพี่  ฮ่าฮ่า...แล้วจะให้พี่ดูอะไรเหรอครับ..."  พี่เจสพูดไปหัวเราะไป
" นี่ไงครับ...."  ผมพูดพร้อมกับยื่นกำไลทองฝังพลอยไว้โดยรอบให้พี่เจสดู
" ใครให้มาล่ะครับ...สวยจังครับ..."  พี่เจสพูด หลังจากที่หยิบขึ้นมาดู  ทำท่าคิดอะไรสักอย่าง
" มัมอ่ะคร้าบ....มัมให้นาวมาวันนี้น่ะ..."  ผมบอกพี่เจส  
" อืม....ถึงว่าสิ   ของมัมนี่เอง  พี่ว่าเคยเห็นที่ไหน..."  พี่เจสพูด
" คร้าบ..."  ผมฟังที่พี่เจสพูดจบก็หยิบกำไลมาดูอีกครั้ง  กำไลนี่สวยจริงๆครับ
" นาวรู้มั้ยครับ  กำไลอันนี้ มัมหวงมากรู้หรือเปล่า  สงสัยว่ามัมจะรักนาวมากๆเลยล่ะครับ..."  พี่เจสบอกผม
" เหรอครับ...คิกคิก..นาวดีใจน้า....ก็นาวน่ารักนี่.. มัมก็ต้องรักนาวอยู่แล้วอ่ะคร้าบ...."   ผมบอกแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
" ฮ่าฮ่า.....พี่ก็ว่าน่ารัก  แล้วคนน่ารักจำได้มั๊ยว่าวันนี้พี่พูดว่าอะไร  "  พี่เจสพูดขำๆ  ถามผม
" พูดว่าอะไรเหรอคร้าบ...นาวจำไม่ได้หรอกครับ..."  ผมพูด หลังจากที่นึกถึงเรื่องวันนี้  แต่มันก็จำไม่ได้อยู่ดี
" แน่ะ...ขี้ลืมจริงนะเรา...."  พี่เจสพูด
" ก็นาวจำไม่ได้นี่  แล้วมันเรื่องอะไรอ่ะคร้าบ.."  ผมถามต่ออีกครั้ง
" อยากรู้จริงเหรอครับ..."  พี่เจสพูดยํ้ากับผม
" จริงสิครับ...แล้วมันเรื่องอารายอ่ะ..."  ผมถามทันทีเลยครับ
" ก็เรื่องนี้ไงล่ะ...."  พี่เจสพูดจบ ก็ดึงผ้าเช็ดตัวออก  ไม่มีอะไรปกปิดตัวเลยครับ
" โห....อารายอีกเนี่ย....อ๊ะ...จำได้แล้วคร้าบ.....นาวหนีดีกว่า...คิกคิก....."  ผมพูดจบลุกขึ้นยืนตั้งท่าจะวิ่งหนี  แต่มันช้าไปนิดอ่ะครับ......
" ไม่ต้องหนีเลย  วันนี้แกล้งพี่...ตอนนี้ถึงเวลที่พี่จะเอาคืนแล้วนะ "  พี่เจสบอกผม  แล้วคว้าข้อมือของผมเอาไว้
" อ๊ะ......ปล่อยจิคร้าบ....คิกคิก...."  ผมพูดแล้วก็อดขำไม่ได้
" เรื่องอะไรล่ะ...มามะ มานอนกัน....พี่เจสพูดจบก็รวบตัวผมไปกอด  แล้วล้มตัวลงมานอนบนที่นอน
" อ่ะ.....อีกแล้วเหรอคร้าบ......นาวตายพอดี...คิกคิก......."  ผมพูดอดขำไม่ได้
" ไม่ต้องกลัว พี่ไม่ให้นาวตายหรอกคร้าบ...ฮ่าฮ่า.....จะทะนุถนอมอย่างดีเลยครับ  "  พี่เจสพูด  แล้วก็หัวเราะ ต่อจากนั้น  พี่เจสก็จัดการกับตัวผม โดยที่ตัวของผมมันไม่ได้ห้ามอะไรสักอย่าง..กว่าจะนอนได้  ก็เกือบเช้าของวันใหม่แล้วครับ..........
ตอนที่ 68
" เฮ๊ย...ไอ้นาว...มึงมานั่งตรงนี้เลยโว๊ย......" เสียงไอ้นิคพูด
" ตรงนี้ดีกว่าโว๊ย...."  เสียงไอ้บอมป์พูดแทรกขึ้นบ้าง
" ตกลงพวกมึงจะให้กูนั่งตรงไหนกันแน่วะ...."  ผมพูดขึ้น
" ตรงนี้สิวะ..." ไอ้นิคพูด
" ตรงนี้ดีกว่า กูอยากฟัดมัน  ฮ่าฮ่า...."  เสียงไอ้บอมป็พูดขึ้นบ้าง  แล้วยกมือทำท่าจะกระโจนเข้ามาหาผม
ผมได้ยินสองคนมันเถียงกัน โดยมีเพื่อนๆมองมันขำๆ ผมก็ขำพวกมันเหมือนกันผมรู้ว่าผมต้องไม่นั่งกับไอ้สองตัวนี้เด็ดขาด  
" ไอ้นาว....มานั่งตรงนี้ดีกว่า  "  เอ๋เพื่อนหญิงที่สนิทคนนึงของผมเรียกผมไปนั่งข้างๆ
" เฮ๊ย....มึงเถียงกันไปแล้วกัน  กูไปนั่งกะไอ้เอ๋ดีกว่า "  ผมบอกไอ้สองตัวนั้น
" ฮ่าฮ่า.....เถียงกันดีนักพวกมึง " ไอ้นะพูดขึ้นบ้าง
ผมก็เดินมานั่งข้างเอ๋  แล้วเพื่อนๆก็ชวนผมคุย ถามนั่นถามนี่ ผมก็ตอบพวกมันเท่าที่จะบอกได้ ส่วนมากก็จะเป็นเกี่ยวกับเรื่องงานซะมากกว่า  ผมก็ตอบเลี่ยงๆไปบ้าง  
ตอนที่ผมเข้ามานั่งตรงนี้ก็สะเพร่ามาก  ผมไม่ได้ดูเลยอ่ะว่าเป็นใคร  แล้วกว่าที่ผมจะรู้ตัว  ก็รู้สึกมีมือมาโอบเอวของผม  พอผมหันไปมอง  ก็แทบจะลุกขึ้นวิ่งหนีออกไปจากที่ตรงนั้นเลยอ่ะครับ  ก็คนที่ผมหันไปเจอก็คือนายยูอ่ะครับ......
นายยู มันส่งยิ้มให้ผม  ผมก็เลยต้องฝืนยิ้มตอบมัน  ในใจก็เตรียมคิดแล้วว่าจะลุกออกไปนั่งตรงอื่นยังไงดี  แล้วระหว่างที่คิดอยู่นั้น  เพื่อนหญิงอีกคนนึงของผม ก็ถามคำถาม ที่ผมได้ยินก็อึ้งอ่ะคร้าบ
" ไอ้นาว มึงอยู่กับแฟนมึงใช่หรือเปล่าวะ  "  ไอ้เล็ก เพื่อนหญิงถามผมเบาๆ
" อ๊ะ......."  ผมพูดไม่ออก ไม่รู้จะบอกอะไรดี  แล้วก็มึนกับคำถามด้วย  รู้สึกถึงมือของคนที่อยู่ข้างๆแตะถูกเอวผมแล้วกดเข้ามา  แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองมันหรอกครับ  เพราะกลัวว่าเพื่อนๆจะรู้
" บอกมาซะดีๆ...กูรู้นะเว๊ย..."  ไอ้เล็กพูดต่อ
" อืม...."  ผมพูดเสียงเบามาก  ก็ตัดสินใจบอกมันไป
" แล้วแฟนมึงเป็นผู้ชายใช่มั๊ยวะ..." สาวอี๊ดถามผมต่อ
" เอ่อ......."  ผมแทบผงะกับคำถามนี้  กำลังคิดอยู่ว่าจะบอกหรือไม่บอกมันดี  แล้วอีกเสียงที่ดังตามมายิ่งทำให้ผมแทบช็อคตายอยู่ตรงนั้น
" สวัสดีครับทุกๆคน....."  เสียงนุ่มๆกับหน้าหล่อๆเอ่ยทักทายกับเพื่อนๆทุกคนของผม
" อ๊ะ......พี่...."  ผมร้องตกใจ หันกลับไปมองคนพูด ก็เจอสายตาที่ดุๆมองจ้องที่ผมอยู่  รู้สึกได้ถึงมือที่มันโอบแตะเอวผมคลายออกไป
ก็ผมกับพี่เจสตกลงกันว่า   พี่เจสจะคอยผมอยู่ภายในรถ  โดยมีข้อแม้ว่าให้ผมได้เข้าไปพูดคุยอยู่กับเพื่อนๆได้ไม่เกิน 2 ชั่วโมง
แต่นี่มันอะไรอ่ะครับ  ผมแค่เดินเข้ามาพูดคุยกับเพื่อนๆได้ไม่ถึง 20 นาทีเลยได้มั้งครับ  พี่เจสก็ฝืนข้อตกลงตามผมเข้ามาข้างในนี้
เพื่อนๆของผมมีคนที่รู้เรื่องนี้แค่ไม่กี่คน  แล้วแต่ละคนก็เป็นเพื่อนที่สนิทของผมมากๆด้วยครับ แต่ถึงแม้ว่าจะรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่มีใครเคยเจอพี่เจสเลย มีแค่   ไอ้กั๊ตเพื่อนซี้ของผมคนเดียวที่ได้เจอ แต่ว่ามันก็อยู่คนละห้องกับผมแล้ววันนี้มันก็ไม่ได้
มาด้วย   
อ้อ..อีกคนนึงที่เคยเจอพี่เจสแล้วและก็รู้สึกว่าจะไม่ค่อยจะถูกชะตากับพี่เจสเค้าด้วยก็ คนที่มันนั่งอยู่ข้างๆผมที่เพิ่งจะชักมือกลับออกไป  ก็นายยู ไงครับ.........
" สวัสดีครับ ( ค่ะ ) ..." เสียงเพื่อนของผมทั้งชาย ทั้งหญิงทักทายตอบ  ทั้งๆที่พวกมันก็ไม่รู้จักพี่เค้าเลยสักนิด
" ครับผม...."  พี่เจสพูดแล้วก็ยิ้มให้เพื่อนๆของผม
" คุณมีธุระอะไรกับพวกผมหรือเปล่าครับ  "  เสียงเพื่อนของผมคนใดคนหนึ่งพูดออกมา
" คือว่าผมไม่มีธุระอะไรกับพวกคุณหรอกครับ  ผมมาตามแฟนผมน่ะครับ  "  พี่เจสบอกเพื่อนของผม
" แล้วใครแฟนพี่เหรอคะ  "  เอ๋เพื่อนหญิงของผมถามพี่เจสกลับ  ผมเห็นเพื่อนหญิงของผมมองพี่เจสไม่วางตาเลยอ่ะครับ  
" เฮ๊ย....หยุดพูดก่อน  "  ผมพูดใส่เพื่อนๆของผม
" เป็นอะไรของมึงเนี่ยไอ้มะนาว  " ไอ้บอมป์หันมาพูดกับผม
" เอ่อ....พวกมึงรอเดี๋ยวนะ  "  ผมบอกพวกมัน  แล้วก็รีบเดินอ้อมโต๊ะไปหาพี่เจส  ซึ่งกำลังยืนจ้องมองผมอยู่  ผมเดินไปถึงพี่เจส แล้วดึงแขนพี่เจสให้ตามผมมาภายนอกร้าน   หยุดเดินแล้วผมก็พูดกับพี่เจส
" พี่ครับ...ตกลงว่ายังไงอ่ะคร้าบ...พี่จะให้มะนาวบอกเพื่อนๆเหรอคร้าบ..."  ผมถามพี่เจส  ก็ตกลงกันแล้วว่าจะไม่บอกใคร
นี่ครับ
" อืม....แต่นี่เป็นเพื่อนๆของนาวนี่ครับ  ก็คงจะไม่เป็นไร "  พี่เจสบอกผม อมยิ้มให้ด้วย  แต่ผมว่ามันก็แปลกๆอ่ะครับ
" อืม...ตกลงพี่เจสให้นาวบอกใช่มั๊ยครับ "  ผมถามพี่เจสอีกครั้งนึง
" ใช่ครับ...แต่...เดี๋ยวพี่จัดการเองดีกว่า..."  พี่เจสบอกผม แล้วจับมือผมจูงเดินกลับเข้าไปหาเพื่อนๆที่โต๊ะ  ซึ่งผมคิดว่าพวกเพื่อนๆของผม มันก็คงพูดคุย  อยากรู้อยากเห็นว่าชายหนุ่มที่อยู่กับผมตอนนี้คือใคร แล้วเป็นอะไรกับผม
" เฮ๊ย...มากันแล้วโว๊ย...."  เสียงไอ้นิคตะโกนบอกเพื่อนคนอื่น
" มึงเลื่อนไปหน่อยสิวะ  พี่เค้าจะได้นั่งได้  "  ไอ้บอมป์บอก
" ไม่เป็นไรครับ....ผมนั่งตรงนั้นก็ได้ครับ ที่ไอ้นาวน่ะ..."  พี่เจสบอก แล้วเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ผมนั่งอยู่ก่อนแล้ว
" อ้าวแล้วมะนาวนั่งตรงไหนอ่ะ..."  ผมบอก ก็พี่เจสนั่งที่ของผมไปแล้วนี่คร้าบ...
" เออ...งั้นมึงเลื่อนอีกหน่อยสิวะ..."  ไอ้เอ๋พูดกับเพื่อนอีกคน
" ไม่เป็นไรครับ...เดี๋ยวไอ้นาวมานั่งกับผมที่นี่แหล่ะครับ  "  พูดจบพี่เจสก็เอื้อมมือมาคว้ามือของผม  ดึงให้เข้ามาหา  พี่เจส
ถ่างขวาออกกว้าง แล้วจับผมให้นั่งลงที่หว่างขาของพี่เค้าอ่ะครับ
" อ๊ะ....พี่คร้าบ...อายเค้านะคร้าบ.."  ผมพูดเสียงเกือบจะเป็นกระซิบ  แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
" แล้วจะอายไปทำไมล่ะครับ..."  พี่เจสพูดกับผม
" ก็อายเพื่อนๆมันนี่คร้าบ  " ผมบอก  ก็รู้สึกอายจริงๆอ่ะคร้าบ
" สวัสดีอีกรอบครับ.....ผมชื่อเจสครับ....เป็นแฟนไอ้นาวครับ...." พี่เจสแนะนำตัวเองกับเพื่อนของผมอีกครั้ง ผมแทบหายใจไม่ออก ได้แต่กลั้นใจฟัง  ก้มหน้านิ่งไม่กล้ามองหน้าเพื่อนๆ
" อ๊ะ...จริงเหรอคะ............"  เสียงเพื่อนหญิงถามกลับทันที
" จริงสิครับ...ผมคบแล้วก็อยู่ด้วยกันมาร่วม 5 ปีแล้วครับ...."  พี่เจสบอก  แล้วยกมือมากอดผมเอาไว้
แล้วต่อจากนั้น  คำถามต่างๆ จากเพื่อนของผมทั้งผู้ชาย แล้วก็ผู้หญิง  ต่างก็ถูกถามออกมาใส่ทั้งพี่เจส แล้วก็กับผมเองด้วย
ตอนแรกผมกลัวมากอ่ะคับ  กลัวเพื่อนๆมันจะรับผมไม่ได้  แต่พอพูดคุยตอบคำถามของพวกมันแล้ว  ผมก็ไม่รู้สึกกลัวหลงเหลืออยู่เลยครับ  มีแต่ความอายอ่ะคับ เข้ามาแทน  ก็บางคำถามเล่นเอาผมไม่กล้าพูดออกมาเลยอ่ะครับ  ต้องนั่งอายจนหน้าแดง ผิดกับพี่เจส   ใครถามอะไรออกมาพี่เจสพูดคุยได้หมด ไม่ปิดบัง ไม่อายใครด้วย ไม่ว่าคำถามนั้นจะ สองแง่สองง่ามแค่ไหนก็ตาม
แล้วในงานนั้น ถ้ามีเพื่อนของผมคนไหนได้สังเกตุนิดนึง ก็จะรู้ว่ามีคนๆนึง  ที่ตลอดงานผมกับเค้าไม่ได้พูดคุยกันสักคำเดียว  นายยูไงครับ....เริ่มจากตอนแรกไม่รู้ว่ามันนั่งอยู่  ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามันนั่งอยู่ข้างๆผมติดกันนี่เอง  
พี่เจสเข้ามานั่งกับผม  ทำให้ไม่กล้าพูดอีก  แต่ผมมองนายยูก็เห็นเค้ายิ้มให้ผมนะ  ที่จริงก็ไม่ได้โกรธกันแล้วอ่ะคับ  ถึงแม้จะรู้ก็ตามทีว่านายยูยังรักผมอยู่  แต่ผมรู้ตัวเองดีว่า เรื่องความรักระหว่างผมกับนายยู มันจบลงไปนานแล้ว  ตั้งแต่วันนั้นแหล่ะครับ วันที่มันขอคบผมอยู่ด้วยกัน 3 คนกับไอ้ปุ่น  
" พี่รักไอ้นาวมันมากไหมคะ..."  ไอ้เอ๋มันนั่งสัมภาษณ์พี่เจส เป็นคำถามที่เท่าไร่ไม่รู้  แต่ที่รู้คือแทบจะทุกคนหันมาสนใจฟังเรื่องต่างๆของผมกับพี่เจส  โดยมีไอ้เอ๋เป็นคนถามนี่แหล่ะ
ตอนที่ 69
พี่เจสเข้ามานั่งกับผม  ทำให้ไม่กล้าพูดอีก  แต่ผมมองนายยูก็เห็นเค้ายิ้มให้ผมนะ  ที่จริงก็ไม่ได้โกรธกันแล้วอ่ะคับ  ถึงแม้จะรู้ก็ตามทีว่านายยูยังรักผมอยู่  แต่ผมรู้ตัวเองดีว่า เรื่องความรักระหว่างผมกับนายยู มันจบลงไปนานแล้ว  ตั้งแต่วันนั้นแหล่ะครับ วันที่มันขอคบผมอยู่ด้วยกัน 3 คนกับไอ้ปุ่น  
" พี่รักไอ้นาวมันมากไหมคะ..."  ไอ้เอ๋มันนั่งสัมภาษณ์พี่เจส เป็นคำถามที่เท่าไร่ไม่รู้  แต่ที่รู้คือแทบจะทุกคนหันมาสนใจฟังเรื่องต่างๆของผมกับพี่เจส  โดยมีไอ้เอ๋เป็นคนถามนี่แหล่ะ
" รักมากครับ....รักมากที่สุดด้วย "  พี่เจสตอบแล้วหันมายิ้มให้ผมด้วย
" ฮิ๊ว"  เสียงโห่ดังลั่นร้านเลยอ่ะคร้าบจากหนุ่มๆ แล้วก็สาวๆ
" เฮ๊ย...พวกมึงดูสิวะ ไอ้มะนาวมันนั่งหน้าแดงแจ๋เลยว่ะ....ฮ่าฮ่า..."  ไอ้นิคมันพูดชวนเพื่อนๆให้หันมามองผม
" ไอ้พวกบ้านี่  รู้ว่ากูอายแล้วยังมาแซวกูอยู่ได้...เอ่อ...พี่เจสคร้าบ...ขอมะนาวพูดไม่เพราะนิดนึงนะคร้าบ." ผมพูดต่อว่าไอ้เพื่อนบ้าๆออกไปก่อนที่นึกขึ้นได้ก็เลยหันกลับมาขอพี่เจส
" .................... "  พี่เจสไม่ตอบแต่พยักหน้าให้ผมแทน
" โห..จะพูดก็ต้องขออีกว่ะ.."  ไอ้บอมป์พูดแหย่กวนประสาทผม รู้สึกเริ่มไม่อยากคุยกับพวกเพื่อนๆแล้วน่ะครับคอยแต่ที่จะถูกแซวอยู่ตลอด

gigusa

ขอบคุนมากครับ

cokebundit

ขอบคุณมากๆๆครับ

minone

ขอบคุนคับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ