++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #44 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ชอบมากเลยอ่ะคร้าบ.....ฟอด..คิกคิก...." ผมพูดจบก็ลุกขึ้นไปโอบคอพี่ก้อง แล้วก็หอมไปฟอดใหญ่
"  ฮึ่มๆ.....นี่ขนาดต่อหน้าพี่นะ  รู้มั๊ยว่าพี่หวงนะ  ไปนั่งดีๆเลย "  พี่เจสน่ะสิครับพูดขึ้นมาอ่ะ   หวงผมจริ๊งเฮ้อ.......แต่ก็ดีน้าที่รู้ว่าพี่เค้าหวงผมอ่ะ.....อิอิ......
" รู้คร้าบ....พี่เจส  แฮะแฮะ...." ผมพูดลากเสียงยาวล้อเลียนพี่เจสเค้าครับ
" ดีมาก  ทีหลังก็ระวังบ้างนะ "  พี่เจสไม่วายพูดต่ออีก
" คร้าบผม....."  ผมตอบ
" หึหึ...นี่มึงมาหวงกูเหรอวะเนี่ยไอ้เจส  มึงก็รู้ว่าตอนนี้กูคิดยังไง  "  พี่ก้องพูด
" เออ...ก็กูรู้ไงว่ามึงคิดยังไง  มึงก็ยังรักไอ้นาวมันน่ะสิวะ  กูพูดถูกหรือเปล่าล่ะ  "  พี่เจสบอกพี่ก้อง
" ก็เออน่ะสิ   มึงดูแลดีๆแล้วกัน  ถ้าดูแลไม่ดี เดี๋ยวกูจะมาเอาไป  "  พี่ก้องพูด
" อ้าว  ไอ้นี่..."  พี่เจสพูด
" เฮ๊ย...แค่นี้ทำฉุน  กูแค่พูดเล่นเอง มึงนี่หวงจนเกินเหตุไปแล้วโว๊ย....ฮ่าฮ่า..."  พี่ก้องพูดไปก็ขำไปด้วยอ่ะคับ
" อ้าว ก็กูรักของกูนี่หว่า  กูรักกูก็ต้องหึงต้องหวงเป็นธรรมดา  "  พี่เจสตอบ
" เออ  รู้แล้ว ไอ้คนขี้หวง  แม่งหวงไม่ลืมหูลืมตาเลยนะมึง  "  พี่ก้องพูดต่อ
" แน่นอนโว๊ย  กูยอมรับความจริง   ฮ่าฮ่า...."  พี่เจสพูดแล้วก้มหัวลง  แล้วหัวเราะพี่ก้อง
ตลอดที่พี่เจส พูดแล้วก็เถียงๆเบรคๆกันกับพี่ก้อง ไอ้เป้งมันก็นั่งมองคนนั้นทีคนนี้ทีโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักคำ  ได้แต่นั่งยิ้มอยู่อย่างนั้น  
ผมมองทั้งสามคนไปมา  ก็นึกไปถึงพี่ปะแป้ง  นึกไปว่าถ้าเวลานี้พี่แป้งอยู่ด้วยล่ะก็  ผมก็คงมีความสุขมากที่สุดเลยอ่ะครับ ที่มีคนที่ผมรักมาอยู่ที่นี่พร้อมๆหน้ากัน ว่าแล้วผมก็หยิบไอ้มือถือของผมกดเบอร์แล้วก็โทรออกไปทันทีเลยอ่ะครับ   รอสายไปไม่นานปลายสายก็ทักทายผมกลับมา
" ว่าไงครับ สุดที่รักของพี่...."  พี่แป้งของผมทักทายผมก่อนเลยครับ
" หวัดดีคร้าบพี่ปะแป้ง...คิกคิก..."  ผมพูดทักทาย  แล้วก็อดขำไปกับคนที่อยู่ตรงหน้าของผมไม่ได้  ก็พอผมพูดชื่อของพี่แป้งออกมา แต่ละคนก็ชะงัก  แล้วหันมามองผมเป็นตาเดียวกันเลยอ่ะคร้าบ...ฮ่าฮ่า...
" ไหนๆ มาให้พี่หอมแก้มสุดที่รักของพี่ก่อน....ฟอด...."  พี่แป้งพูดจบก็ส่งเสียงหอมผ่านมาทางมือถือของผม  ลากเสียงยาวเลยอ่ะครับ   ผมนึกภาพว่าตอนนี้พี่แป้งหอมมือถือ  ที่คิดว่าเป็นแก้มของผมละกัน ก็หน้าแดงขึ้นมาทันที...แฮะแฮะ.....
" คร้าบ....คิกคิก....."  ผมพูดแล้วก็ขำไปด้วย
"  คิดถึงพี่เหรอครับวันนี้ถึงได้โทรมาหาพี่เองน่ะ..."  พี่แป้งพูดกับผม
" ใช่คร้าบ  คิดถึงมากๆเลยอ่ะ  อยากให้ตอนนี้พี่แป้งมาอยู่กับนาวที่บ้านจังเลยคร้าบ  "  ผมบอกอย่างที่ตอนนี้ผมรู้สึกจริงๆ
" ทำไมล่ะ  มีอะไรหรือเปล่า  หรือว่านาวป่วยอีก "  พี่แป้งรีบถามทันที ด้วยความเป็นห่วงผม
ตอนที่ 81
"  คิดถึงพี่เหรอครับวันนี้ถึงได้โทรมาหาพี่เองน่ะ..."  พี่แป้งพูดกับผม
" ใช่คร้าบ  คิดถึงมากๆเลยอ่ะ  อยากให้ตอนนี้พี่แป้งมาอยู่กับนาวที่บ้านจังเลยคร้าบ  "  ผมบอกอย่างที่ตอนนี้ผมรู้สึกจริงๆ
" ทำไมล่ะ  มีอะไรหรือเปล่า  หรือว่านาวป่วยอีก "  พี่แป้งรีบถามทันที ด้วยความเป็นห่วงผม
" คร้าบ  ก็ป่วยนิดหน่อยคร้าบ  แต่ที่อยากให้พี่แป้งมาตอนนี้ก็เพราะว่านาว   อยากให้คนที่นาวรักมาอยู่พร้อมหน้ากันทั้งหมดอ่ะคร้าบ พี่แป้งรู้ป่าวอ่ะว่าตอนนี้ที่อยู่กะมะนาว มีใครบ้างครับ  " ผมพูดกับพี่แป้ง
" ไม่รู้สิครับ  มีใครบ้างล่ะครับ  บอกพี่มาหน่อยสิครับ  "  พี่แป้งถามผมบ้าง
" ก็มีพี่เจส  เป้ง  แล้วก็พี่ก้องอ่ะคร้าบ  "  ผมบอกพี่แป้ง
" เหรอครับ  อ้าวแล้วไอ้ก้องมันกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ  "  พี่แป้งถามผมอีก
" เมื่อวานตอนคํ่าๆอ่ะคร้าบ  "  ผมบอกพี่แป้ง
" อืม...งั้นฝากบอกมันด้วยแล้วกันว่าคิดถึงมันเหมือนกัน ก็ไม่ได้เจอมันนานมากแล้ว  แล้วนี่มันจะกลับไปนู่นเมื่อไหร่ล่ะ  "  พี่แป้งพูด
" แป๊บนะคร้าบ เดี๋ยวนาวถามพี่ก้องก่อนครับ  "  ผมบอกพี่แป้ง
" ครับ  "  พี่แป้งตอบรับ
" พี่ก้องคร้าบ  พี่แป้งฝากความคิดถึงด้วยครับ  แล้วถามว่าพี่ก้องจะกลับไปนู่นเมื่อไหร่ครับย  "  ผมถามพี่ก้อง
" อืม...บอกมันด้วยว่าคิดถึงมันเหมือนกัน   แล้วพี่อยู่อีก 2 อาทิตย์น่ะครับถึงจะกลับไป  "  พี่ก้องบอกผม
" คร้าบ....พี่ก้องบอกอยู่อีก 2 อาทิตย์คร้าบ..."  ผมบอกพี่แป้ง
" อืม...บอกมันว่าแล้วเจอกัน  พี่ทันลงไปก่อนมันจะกลับ  แล้วจะได้ไปกินเหล้าด้วยกันเลย  บอกมันให้รอพี่แล้วกัน "  พี่แป้งพูด  แล้วผมก็หันไปบอกพี่ก้องตามที่พี่แป้งพูด  พี่ก้องก็พยักหน้ารับ
" พี่แป้งคร้าบ...."  ผมเรียกพี่แป้ง
" ว่าไงครับ  "  พี่แป้งถามผม
" พี่แป้งลงมาหานาวเร็วๆน้า  ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยว่านาวคิดถึงทั้งสองคนเลยคร้าบ..ถ้าพี่เจสว่างแล้วนาวจะให้พี่เค้าพาไปหาพ่อกับแม่นะคร้าบ..."  ผมพูดเสียงอ้อน
" คร้าบ  พี่จะบอกให้  เมื่อวานพ่อกับแม่ก็ยังถามถึงนาวอยู่เลย บอกว่าคิดถึง ไม่ได้เห็นหน้านาวนานแล้ว เมื่อไหร่จะขึ้นไปหาพ่อกับแม่ซะที  "  พี่แป้งเล่าให้ผมฟัง
" คิกคิก....แล้วพี่บอกว่าไงอ่ะคร้าบ  "  ผมถามพี่แป้งต่อ
" ก็บอกว่า  ไอ้เจสมันหวง  แต่ถ้ามันเผลอเมื่อไหร่ พี่จะไปขโมยนาวหนีมันมาที่ไร่นี่แหล่ะ  ฮ่าฮ่า...."  พี่แป้งพูดไปแล้วก็หัวเราะไปด้วย
" โห...ขนาดนั้นเลยเหรอคร้าบ...คิกคิก...."  ผมพูดแล้วก็ขำ
" ฮ่าฮ่า.....โอเคครับ...เดี๋ยวพี่ไปอาบนํ้าก่อนนะครับ  ยังไม่ได้อาบนํ้าเลย  "  พี่แป้งบอก
" ได้คร้าบ....รักพี่แป้งมากนะคร้าบ.."  ผมบอก
" ครับ  พี่ก็รักนาวมากเหมือนกันครับ...."  พี่แป้งตอบ
" งั้นนาววางแล้วครับ  พี่ไปอาบนํ้าเถอะคร้าบ...อย่าลืมลงมาหานาวร็วๆน้า..."  ผมพูด
" ครับ...พี่จะลงไปหาให้เร็วที่สุดเลยครับ  พี่วางแล้วครับ..."  พี่แป้งพูด
" คร้าบ...ส่งจุ๊บให้มะนาวก่อนจิคร้าบ..."  ผมบอกเสียงอ้อนๆ
" ครับ...จุ๊บๆ...ครับ...."  พี่แป้งส่งจูบผ่านทางโทรศัพท์แล้วก็วางสายไป
" เป็นไงล่ะ  ดีขึ้นแล้วใช่ไหมล่ะ  โทรไปอ้อนพี่เค้าน่ะ  "  พี่เจสพูดถามผมทันทีที่ผมวางสายเรียบร้อย
" ดีแล้วคร้าบบ...คิกคิก...."  ผมตอบ  มองหาไอ้เป้งว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหน   แล้วก็เจอว่ามันกำลังเล่นเกมส์อยู่ที่หน้าโทรทัศน์  เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
แล้ววันนั้นก็หมดลงไปพร้อมด้วยความรู้สึกที่มีความสุข  พี่เจสกับพี่ก้องก็นั่งคุยกันในเรื่องเกี่ยวกับการงานส่วนไอ้เป้งก็เล่นเกมส์ของมันไปแบบนั้น  เข้ามาเดินดูผมเป็นพักๆ  ส่วนตัวผมน่ะเหรอครับ  นอนหลับอยู่ตรงนั้นแหล่ะครับ  หลับๆตื่นๆ  
แต่ก็รู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง ที่เมื่อลืมตาตื่นทุกครั้งก็จะเห็นทั้ง 3 คนอยู่รายล้อมไม่หนีไปไหน...ถ้าทุกๆวันเป็นได้แบบนี้  โดยทีมีพี่แป้งมาอยู่ด้วยอีกคน  ผมก็คงเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้วครับ....
" ..........ตะวันลับฟ้า  เมื่อตอนเย็นๆ  จะเป็นเวลาที่ใจหาย..............  
             ปลายท้องฟ้ากับแดดรำไร ฉันเหมือนใจจะขาด..............
             ยังกังวล ห่วงใครบางคน  ที่ไม่อาจพบ และเจอ...........
              คิดถึง  เธอทุกที  ที่อยู่คนเดียว...............
              ไม่เคยได้รู้  ว่าเธอเป็นไง.............
              ข่าวคราวเงียบหาย  เมื่อจากกัน................
               เธอมีใคร  มาแทนที่ฉัน  แล้วเขาดีหรือเปล่า................
               มีฉันไหม  เวลาที่ฝัน หรือว่าลืม ทุกเรื่องราว...............
                คิดถึงฉันหรือเปล่า  เมื่ออยู่คนเดียว.................."
ผมยืนล้างจาน แล้วร้องคลอไปกับเพลงที่ดังออกมาจากเครื่องเล่น  ก็เพลงนี้มันเป็นเพลงที่ผมชอบมากๆเพลงนึง  วันนี้เป็นอะไรไม่รู้  
ก็รู้สึกว่าอารมณ์ดีเป็นพิเศษ  ตั้งแต่เช้าๆมาแล้ว  ทำอะไรก็มีความสุขไปหมด  
พอตอนเที่ยงๆ  พี่เจสจะออกไปทำงานผมก็เข้าไปกอดแล้วก็จุ๊บแก้มทั้งสองข้าง  ซึ่งก็เป็นปกติทุกๆวันผมก็ทำแบบนี้ แต่วันนี้พิเศษอีกนิด ผมไม่หอมอย่างเดียว แถมจุ๊บปากด้วย  พี่เจสมองยิ้มๆ  ด้วยความแปลกใจ  แต่ก็ไม่ได้พูดว่าอะไร  
พอพี่เจสออกไปบริษัทแล้ว ผมก็ลงมือทำงานบ้าน เก็บนั่นเก็บนี่ไปเรื่อยเปื่อย พี่เจสโทรเข้ามาหาผมอีก 2 ครั้ง พี่เจสบอกว่าคิดถึงผมตลอดเวลาอ่ะครับ  อิอิ...แต่ผมว่าจริงๆแล้ว  พี่เจสตั้งใจจะโทรเช็คผมต่างหากอ่ะครับ ว่าผมออกไปไหนหรือเปล่า   
จนเกือบ 5 โมงเย็นก็ตอนนี้แหล่ะครับ ที่ผมยืนล้างจานอยู่ แล้วก็ร้องเพลงนี้ไปด้วย ก็ได้ยินเสียงออดหน้าบ้านมันดังขึ้น...................
" ออด.....ออด.....ออด...."  เสียงออดดัง   ผมก็รีบเดินออกไปดูที่ประตูรั้ว  ก็เห็นมีผู้ชายคนนึง  ดูคุ้นๆตา ยืนมองผมอยู่   ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ  พอเห็นหน้า  ก็ยิ้มด้วยความดีใจมากๆ
" พี่แป้ง  มาได้ยังไงอ่ะคร้าบ  "  ผมร้องเรียกพี่แป้งด้วยความดีใจ  แล้วรีบเปิดประตูรั้วออกอย่างรวดเร็ว
" อ้อ...พี่นั่งรถลงมาครับ  ไม่ได้เอารถมาเอง ขี้เกียจขับ มันไกลน่ะ " พี่แป้งเดินเข้ามาข้างในบ้านแล้วพูดกับผม
" คิกคิก....นาวดีใจจังเลยคร้าบ...."  ผมบอก แล้วจับแขนพี่แป้งจูงเดินเข้าบ้าน
" พี่ก็ดีใจที่ได้เจอเราน่ะ มาให้พี่หอมแก้มหน่อยสิ  รู้ไหมว่าพี่คิดถึงเราจะแย่แล้วน่ะ "  พอเข้ามาในบ้านแล้วพี่แป้งก็พูดกับผมพร้อมกับ  อ้าแขนออกกว้างๆ
" คร้าบ....อ่ะ....คิกคิก....."  ผมยิ้มกว้าง  แล้วเดินเข้าไปหา   พี่แป้งก็โอบกอดผมแน่น  แล้วก้มลงมาหอมแก้มทีละข้างๆ
" ฟอด.....ฟอด......หอมชื่นใจจัง  รู้หรือเปล่าว่าพี่อยากหอมแก้มเราแบบนี้ทุกวันทุกคืนเลยนะ  "  พี่แป้งพูดกับผม  
" จริงเหรอคร้าบ.....คิกคิก...."  ผมพูดไปก็ขำไป
" จริงสิครับ  มาให้พี่กอดให้พี่หอมให้หายคิดถึงอีกเร็วๆ "  พี่แป้งบอกผม แล้วกอดผมแน่นกว่าเดิมอีก
" อ่า...เดี๋ยวนาวก็แก้มชํ้าพอดีอ่ะจิคร้าบ คิกคิก..."  ผมบอกอายๆอ่ะ แต่ก็ยื่นหน้าให้พี่แป้ง
" เรานี่  เดี๋ยวเถอะ  พี่บอกจะหอมแก้ม  แล้วเรายื่นหน้ามาให้พี่ทำไม  อยากโดนจูบเหรอ พี่ไม่ปฎิเสธหรอกนะพี่บอกซะก่อน "  พี่แป้งพูด  แล้วยิ้มให้
" อ๊ะ.....พี่อ่ะ...นาวแค่...."  ผมพูดไม่ออกอ่ะ  อายอ่ะคร้าบ ทำปากหมุบหมิบ หน้าแดงแปร๊ดเลยคร้าบ
" ฮ่าฮ่า.....พี่ว่าพี่อดใจไม่ไหวแล้วล่ะ ขอจูบซะทีนะ  "  พี่แป้งพูดจบก็ก้มหน้ามาจูบผม โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยอ่ะคร้าบ
" จุ๊บ.........อ่ะ.......พี่แป้ง......."  ผมพูดติดๆขัดๆ  เมื่อพี่แป้งจูบผม  ก็ตกใจด้วยอ่ะคร้าบ  ก็ตั้งแต่คราวนั้น  นานมาแล้ว  พี่แป้งไม่เคยจูบผมอีกเลยสักครั้ง  ได้แต่หอมแก้มอย่างเดียว
" อืม.....หึหึ..รู้สึกดีเหมือนเดิมเลยครับ.."  พี่แป้งหัวเราะเบาๆ  เมื่อปล่อยปากของผมให้เป็นอิสระแล้ว
" พี่แป้งอ่ะคร้าบ...."  ผมพูด  ทำหน้าหงิกงอ  แต่ก็หน้าแดงเหมือนเดิม  มากกว่าเดิมด้วยครับ
" พี่ขอโทษนะครับ  พี่ตั้งใจว่าจะไม่ทำแบบนี้แต่ เมื่อสักครู่พี่อดใจไม่ได้  ก็ปากนาวมันน่าจูบจริงๆน่ะ นาวไม่ว่าพี่หรอกนะ "  พี่แป้งพูด แล้วก็ยิ้มๆให้ผม
" อ่า...นาวจะไปว่าพี่ได้ยังไงอ่ะคร้าบ  ก็พี่เป็นพี่ของนาว แล้วนาวก็รักพี่อยู่แล้วนี่คร้าบ..."  ผมบอกหน้าแดง
ก็มันจริงนี่ครับผมยังรักพี่แป้งแต่ก็แตกต่างกับพี่เจสน้าคร้าบเพราะสำหรับพี่เจสมันมากกว่ารัก พี่เค้าเป็นทุกๆอย่างของผมอ่ะคร้าบ.......
" หึหึ....ทีหลังพี่จะระวังใจตัวเองให้ดีกว่านี้แล้วกัน  นะครับ " พี่แป้งบอกผม
" คร้าบ....เอ้อ...แล้วตอนนี้พี่หิวหรือเปล่าคร้าบ  "  ผมพูดเมื่อนึกขึ้นได้
" ก็นิดหน่อยครับ  นาวไปอาบนํ้าแต่งตัวใหม่สิ  เดี๋ยวพี่จะพาเราออกไปกินข้าวข้างนอกกัน "  พี่แป้งบอกผม
" ได้คร้าบ  งั้นพี่แป้งรอแป๊บน้า...."  ผมบอก  แล้วดันตัวออกจากอ้อมกอดของพี่แป้ง
" ครับผม รีบไปเถอะเดี๋ยวพี่คอย..."  พี่แป้งบอกยิ้มให้ผม
" คร้าบ...จุ๊บๆ....คิกคิก...."  ผมพูดจบก็ยื่นหน้าไปจุ๊บปากพี่แป้งนิดเดียวอ่ะ  แล้วก็รีบหันหลังกลับวิ่งหนีพี่แป้งหัวเราะคิกคัก  
" เดี๋ยวเหอะ....ฮ่าฮ่า...."  ผมได้ยินเสียงพี่แป้งดังตามหลัง....คิกคิก....
ผมก็ขึ้นมาบนห้องแล้วก็อาบนํ้า  กว่าจะอาบเสร็จก็เกือบครึ่งชั่วโมง  แล้วกว่าจะแต่งตัวอีกอ่ะ เบ็ดเสร็จก็เกือบชั่วโมง  ผมถึงเดินลงมาข้างล่างได้  
เห็นพี่แป้งนอนหลับอยู่ที่โซฟา    ผมเดินเข้าไปหา  มองหน้าพี่แป้ง  แล้วก็อดยิ้มให้ไม่ได้  พี่เค้าหลับสนิทเลยครับ คงจะเพลียจากการเดินทางอ่ะ   ผมก็เลยไม่ปลุกพี่แป้งปล่อยให้พี่เค้านอนหลับไปแบบนั้น...........
ตอนที่ 82
ผมก็ขึ้นมาบนห้องแล้วก็อาบนํ้า  กว่าจะอาบเสร็จก็เกือบครึ่งชั่วโมง  แล้วกว่าจะแต่งตัวอีกอ่ะ เบ็ดเสร็จก็เกือบชั่วโมง  ผมถึงเดินลงมาข้างล่างได้  
เห็นพี่แป้งนอนหลับอยู่ที่โซฟา    ผมเดินเข้าไปหา  มองหน้าพี่แป้ง  แล้วก็อดยิ้มให้ไม่ได้  พี่เค้าหลับสนิทเลยครับ คงจะเพลียจากการเดินทางอ่ะ   ผมก็เลยไม่ปลุกพี่แป้งปล่อยให้พี่เค้านอนหลับไปแบบนั้น...........
ผมขึ้นไปหยิบหนังสือเล่มที่ผมอ่านค้างอยู่  เดินลงมานั่งที่พื้น  ดันโต๊ะกลางของโซฟาออก  แล้วลงไปนั่งกับพื้น  หันหลังพิงโซฟาตัวที่พี่แป้งนอนหลับอยู่  
ผมนั่งอ่านไปเรื่อยๆ  ทีละหน้าๆ  เพลินๆไปจนตาจะปิดเริ่มที่จะง่วง   แต่ก็ทนฝืนอ่านต่อ แต่ได้ไม่ถึงหน้าผมก็เข้าสู่ภวังค์  หลับไปตั้งแต่ตอนนั้น ไม่รู้หรอกว่านานเท่าไหร่
แต่มาสะดุ้งตื่นก็เพราะถูกใครมาหอมแก้มแรงๆก็ไม่รู้  พอลืมตามาเจอก็ตกใจเลยอ่ะคร้าบ  ตาของพี่แป้ง จ่อติดอยู่ตรงหน้าของผม เกือบช็อคตายอ่ะคร้าบ....
" อ๊ะ....พี่แป้ง....โอย...จะ..."  ผมร้องโวยวายเมื่อรู้ว่าเป็นพี่แป้ง พออ้าปากจะบ่นก็ถูกปากของพี่แป้งที่ยื่นเข้ามาหาผมจูบลงมาอย่างรวดเร็ว  
มือของผมที่ยกโดยอัตโนมัติขึ้นมาเพื่อจะดันตัวของพี่แป้งออก ก็กลับถูกมือที่แข็งแรงอย่างกับครีมคีบเหล็กกดแล้วบีบลงมาไว้แน่น  จนผมกระดุกกระดิกไม่ได้
" อืม....นาวพี่...."  พี่แป้งคลายปากของผมให้เป็นอิสระ  พูดกับผมได้แค่นั้นก็ก้มหน้าลงมาจูบผมอีก  ครั้งนี้รุนแรง จนผมรู้สึกเจ็บปากของผม
" อื้อ..... "  ผมร้อง แล้วพยายามเบี่ยงหน้าหนี  เริ่มกลัวแล้วอ่ะคร้าบ  
พี่แป้งจูบผม อยู่แบบนั้นได้สักพัก  ก็คลายมือที่จับผมออก  แล้วค่อยๆมาลูบหลังผม ให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย พี่แป้งค่อยๆช้อนตัวผมขึ้นมานอนบนโซฟา  ผมมองตาพี่แป้งตาละห้อย  พี่แป้งไม่ปล่อยให้ปากของผมเป็นอิสระเลยจูบผมตลอด   
พี่แป้งล้มตัวลงมานอนบนโซฟาเบียดตัวผมไว้  ตอนนั้นผมบอกตรงๆว่ากลัวใจพี่แป้งจริงๆ  ถ้าพี่เค้าไม่หยุดยับยั้งใจตัวเองไม่ได้  ผมเองก็คงทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน  แต่พี่แป้งก็คือพี่แป้ง  เป็นพี่ที่ผมรัก  และพี่เค้าก็รักผม
" นาวครับ...พี่ขอโทษนะครับ ที่หยุดใจไม่ได้  พี่สัญญาว่าจะไม่มากไปกว่านี้  นะครับ  "  พี่แป้งบอกผม
" อืม...คร้าบ....นาวไม่ว่าพี่แป้งหรอกคร้าบ  "  ผมบอก  ก็ผมรักพี่แป้งนี่แล้วอีกอย่างก็ไม่รู้จะทำยังไงด้วย
" ขอบคุณครับ  พี่ขออยู่แบบนี้อีกสักครู่นะครับ  "  พี่แป้งบอกผม  แล้วพี่แป้งก็นอนกอดผมแบบนั้น
" คร้าบ......"  ผมบอก  รู้สึกรักพี่แป้งมากขึ้นไปอีก ที่พี่เค้าเข้าใจ ไม่หักหาญผม ทั้งๆที่ถ้าพี่แป้งจะทำ ผมเองก็คงไม่สามารถต่อต้านพี่เค้าได้อยู่แล้ว
พี่แป้งนอนกอดผมอยู่แบบนั้น  เงียบไม่พูดอะไร  มีบ้างนานครั้งก็หอมแก้มผม  บางครั้งก็จูบผมนุ่มนวล  ก็เข้าใจพี่แป้งดีแหล่ะครับ แต่จะให้ทำอย่างไรล่ะคร้าบ
กว่าจะออกมาจากบ้านได้ ก็คํ่าแล้ว  พี่แป้งเอารถของผมออกมาขับ  เพราะพี่แป้งไม่ได้เอารถมาด้วย    พี่แป้งพาผมออกไปไหนก็ไม่รู้ พี่แป้งไม่ยอมบอกผมอ่ะคร้าบ
" พี่แป้งคร้าบ  พี่จะพานาวไปไหนอ่ะคร้าบ..."  ผมถามก็มันอยากรู้มากๆอ่ะคร้าบ อดใจไม่ไหว   
ก็ก่อนออกมาพี่เค้า  ก็มองผมเรื่องการแต่งตัว ดีที่เวลาผมออกไปไหนผมจะแต่งตัวให้ดูเรียบร้อย แต่ก็สบายๆอ่ะคร้าบ พี่แป้งเห็นผมแต่งตัวแบบนี้ก็ไม่ว่าอะไร  
" ก็จะพาไปกินข้าวไงครับ  "  พี่แป้งบอกผม
" เหรอครับ  งั้นนาวโทรบอกพี่เจสก่อนน้า...."  ผมบอกพี่แป้ง  แล้วก็หยิบมือถือออกมากดโทรไปหาพี่เจส  รอไม่นานพี่เจสก็รับสายผม
" ว่าไงครับ  ไอ้ตัวยุ่ง..."  พี่เจสพูดกับผม
" คร้าบ....พี่เจสคร้าบ...พี่แป้งลงมาหานาวคร้าบ  แล้วนี่พี่แป้งก็พานาวออกไปกินข้าวนะคร้าบ  "  ผมบอกพี่เจสก็รู้ครับว่าถ้าไปกับพี่แป้ง  พี่เจสก็จะไม่ว่าหรอกครับ
" ไอ้แป้งมันลงมาหาเหรอ  มันนี่พูดปุ๊บลงมาหาปั๊บเลย  เร็วจริงๆ  "  พี่เจสพูด
" คร้าบ....คิกคิก....แล้วพี่เจสไม่ว่านะคร้าบ.."  ผมถามพี่เจส
" อืม....แล้วจะกลับกี่โมงล่ะครับ  "  พี่เจสถามผมด้วยความเป็นห่วง
" ก็คงไม่นานหรอกครับ  "  ผมตอบ ก็เพราะว่าแค่ออกไปกินข้าว  แล้วคงจะเดินเที่ยวอีกหน่อย มันก็คงไม่นานสักเท่าไหร่อ่ะครับ
" อืม..งั้นพี่คอยเราที่บริษัทแล้วกัน ให้ไอ้แป้งมันมาส่งนาวที่บริษัทแล้วจะได้กลับพร้อมพี่ "  พี่เจสพูด
" ได้คร้าบ...เดี๋ยวจะกลับแล้วให้พี่แป้งพาไปส่งนะคร้าบ...."  ผมบอก
" คร้าบ  แล้วพี่จะคอยนะ "  พี่เจสบอกผม
แล้วหลังจากนั้นก็คุยกุ๊กกิ๊กกัน  บอกรักกันอีกนิดหน่อย  พอวางสายกันแล้ว  ผมก็บอกพี่แป้งว่าพี่เจสจะคอยผมที่บริษัท  แล้วให้พี่แป้ง
ไปส่งผมหาพี่เจสที่บริษัท  พี่แป้งก็พยักหน้ายิ้มๆให้ผม
" เอ๊ะพี่แป้งจะพานาวไปไหนเนี่ยคร้าบ.."  ผมถามก็เพราะว่าพี่แป้งขับรถพาผมเลี้ยวเข้ามาที่โรงแรมใหญ่โรงแรมหนึ่ง  ไม่ได้คิดอะไรมากเกินไปหรอกครับ  แค่แปลกใจอ่ะครับ
" อ้อ...หึหึ เดี๋ยวพี่บอกให้นะ  ขอพี่จอดรถเรียบร้อยก่อน "  พี่แป้งบอกผม
" ครับ  "  ผมตอบแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก  ผ่านไปสักพัก  ผมก็ถามพี่แป้งอีกครั้ง เมื่อพี่แป้งเดินนำผมเข้าไปในโรงแรม

cokebundit

ขอบคุนมากนะคับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณ  ครับ  

pearl9845

ขอบคุนมากคับ