|
2 มัทตื่นขึ้นมาก็เห็นแก้วนมวางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียงเป็นประจำทุกวันที่ป้านมจะนำแก้วนมและบางวันก็มีคุกกี้มาด้วยพร้อมกับสิ่งที่ขาดไม่ได้คือดอกกุหลาบจากสวนหลังบ้านวันละดอกมัทดื่มนมแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว และลงมาทานข้าว “ป้านมครับ” “ค่า คุณมัท” “เช้านี้มีอะไรทานครับ” “ก็ข้าวต้นที่คุณชอบกับขนมหวานกุหลาบแก้วค่ะ” “ของโปรดเลยครับงั้นผมไปทานแล้วนะครับ” ฟอด “แก้มป้านมหอมกลิ่นกุหลาบทุกวันเลยนะครับ” “ก็นมใช้สบู่กลิ่นกุหลาบที่คุณมัทขยันซื้อมาฝากทุกวันนี่ค่ะ” “ก็ผมชอบดอกกุหลาบนี่ครับ” “ค่า รู้แล้วค่ะไปทานข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมดนะค่ะ” “คร๊าบบ” มัทนั่งทานข้าวต้นและต่อด้วยขนมกุหลาบแก้วแสนอร่อยกุหลาบแก้วเป็นอาหารประเภทขนมหวานที่มัทคิดขึ้นมาเองมัทใช้กลีบกุหลาบประเภทที่ทานได้ผสมรวมกับน้ำเชื่อมหวานเย็นและตามด้วยผลไม้หลากหลายชนิดเมื่อทานเสร็จมัทก็ไม่ลืมหอยแก้มป้านมแล้วออกจากบ้านมาระหว่างทางก็เจอกับสินทื่ยืนต่อแถวซื้อข้าวเหนียวไก่ทอดอยู่ “เฮ้ยไอ้สินอีกแล้วเหรอว่ะ” “เอ้าก็ของชอบนี่น่า” “ระวังด้วยนะมึง” “ถึงกูจะอ้วนแต่กูก็น่ารักโว๊ย” “น่ารักษานะสิคิวมึงแล้วรีบๆง่ายตังส์สิวะ” สินจ่ายตังส์ให้แม่ค้าและเดินไปโรงเรียนกับมัทระหว่างทางมัทก็ได้ยินเสียงบ่นว่าหิวของสินตลอดทางจนมันน่ารำคาญจนทั้งสองคนเดินเข้ามาในโรงเรียนสายตาประชาชีต่างจับตามองตลอดทางเดินขึ้นตึกไม่นานการเรียนคาบแรกก็เริ่มต้นจนเลยมาคาบที่สาม “เฮ้ยจะไปไหนะว่ะ มัท” “โดดเรียน” “กูไปด้วย” “เออหยิบกระเป๋ากูมาด้วยนะ” มัทเดินนำออกไปและตามมาด้วยที่ถือกระเป๋าของตัวเองและของเพื่อนมาด้วยปากก็บ่นว่าจะหันหยิบกระเป๋าเองไม่ได้เหรอว่ะสินทำของตกจึงก้มไปเก็บหันมาอีกทีร่างสูงๆของมัทของหายไปแล้วแต่จุดหมายปลายทางของมัทสำหรับสินก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร มัทปีนขึ้นมานอนที่ต้นไม้ต้นใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางสวนกุหลาบแล้วหลับตาลงกลิ่นดอกกุหลาบที่โปรดปรานยังคงหอมหวนตลอดเวลาลมเย็นพัดสบายทำให้มัทหลับลงในเวลาไม่นานสินเดินตามมาถึงก็เห็นเพื่อนนอนอยู่ที่ประจำสินจึงเดินไปนั่งพิวที่โคนต้นไม้ใหญ่ต้นเดียวกับที่มัทนอนอยู่แล้วหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมส์ ในความฝันมัทตื่นมาก็พบว่าตนเองอยู่ที่ทุ่งกุหลาบที่เดิมแต่ครั้งนี้กลับมีเส้นทาง3เส้นทาง มัทเลือกที่จะไปทางที่สามในเส้นทางที่สามก็เป็นโพร่งกุหลาบเหมือนเดิมพอหยุดจากโพร่งก็เป็นป่าที่รมรื่นแสงแดดสาดส่องเข้ามาได้เพียงเล็กน้อย เดินต่อมาเรื่อยๆมัทก็พบกับฝูงกวางเขาทองที่สวยงามขณะกำลังพักผ่อนข้างๆลำธาร ฝูงปลาแหวกว่ายไปมา ไม่ไกลมากนักมัทได้ยินเสียงน้ำตกมัทจึงเดินไปหาต้นเสียงความงามตามธรรมชาติปรากฏให้เห็นเหล่าต้นไม้ที่แม้จะต่างสายพันธุ์แต่กับอยู่ด้วยกันอย่างผสานกรมกลืมและเหล่าฝูงนกที่ส่งเสียงร้องคล้ายเสียงดนตรีคอให้ภาพตรงหน้าชวนสะกดสายตามาขึ้นเข้าไปอีก มัทนั่งลงริมธานน้ำตกแล้วนำมือไปจุ่มที่น้ำเย็นมัทชะโงกหน้ามองลงไปในลำธาร แต่ภาพที่ค่อยๆปรากฏกลับเป็นหน้าของหญิงสาวที่งดงามไร้ที่ติ ผิวพรรณผุดผ่อง ริมฝีปากแดงน่าสัมผัสจากภาพงามกลับกลายเป็นคนที่ขึ้นมาจากธารน้ำเพียงครึ่งตัว มัทรู้ตัวว่ามองใบหน้างามนานแล้วแต่กลับไปสามารถละเลยใบหน้านั่นได้เลยมือเรียวสัมผัสที่ใบหน้ามัทเบาๆแล้วเลื่อนมาลูบที่แก้มเนียมของมัทริมฝีปากหยักที่ได้รูปเผยยิ้ม แล้วมือเรียวก็เลี่อนไปที่ท้ายทอยและออกแรงกดมัทลงในน้ำจากแววตาที่อ่อนหวานกลับกลายเป็นแววตาที่มีแต่ความชิงชัง ในสายน้ำเย็นลมหายใจของมัทเริ่มขาดหายลงพร้อมกับสติที่ใกล้จะหมดลงมัทเห็นเค้าโครงใบหน้าของผู้ชายค่อยใกล้เข้ามาเขาบรรจงประกบริมฝีปากลงที่ปากของมัท อากาศค่อยๆถ่ายเทเข้ามาในปอดมัทลืมตาขึ้นมาพบว่าตนเองตื่นจากความฝันแล้ว มัทรู้สึกเย็นวาบที่หลัง! สินกำลังเล่นเกมส์อย่างเมามันส์สมาธิทั้งหมดรวบรวมไปที่จอโทรศัพท์ สายตากวาดมองทุกการเคลื่อยไหวประสาทสัมผัสทั้งสี่ถูกลดความสามารถลง แต่ในความสามารถที่น้อยนั้นสินกลับแว่วได้ยินเสียงบางอย่างและเสียงเหมือนของหนักตกมาจากที่สูงใกล้ที่ตนเองนั่งอยู่ “โอ๊ย เวรเอ็ย” “เฮ้ยไอ้มัท”สินเข้าไปช่วยมัทให้นั่งพิงต้นไม้อย่างทุลักทุเลมัทงอแขนข้างขวาอยู่ตลอดเวลา “แขนเป็นอะไรวะ” “สงสัยแขนจะหักว่ะ” “ไปห้องพยาบาลดีกว่าเดินเองไหวไหม” “ไหวๆไปหยิบกระเป๋ามาด้วย” “รู้แล้วน่า”สินช่วยพยุงให้มัทลุกขึ้นและไปหยิบกระเป๋ามา มัทเดินไปห้องพยาบาลเมื่อไปถึงห้องพยาบาลก็มีกระดาษแปะอยู่หน้าประตู ‘ครูไม่อยู่ ลาคลอด’ “ไปโรงพยาบาลไหม” “ไปดิ” มัทและสินเดินไปหาโรงเรียนยามประจำก็อาการของมัทก็รีบหาแท็กซี่ไปโรงพยาบาลเมื่อไปถึงโรงพยาบาลนางพยาบาลพามัทไปหาคุณหมอเพื่อตรวจ คุณหมอที่กำลังตรวจดูรายชื่อคนไข้อยู่หมอหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองมัทอย่างอึ้งๆจนมัทรู้สึกไม่พอใจนางพยาบาลจึงเรียกเตือนสติคุณหมอ หมอหนุ่มก็ทำหน้าที่จนเสร็จ “ผมไปส่งนะครับเพื่อไถ่โทษที่เสียมารยาทเมื่อกี้” “ครับ”ระหว่างทางคุณหมอก็แนะนำตัวเองว่าชื่อหมอกัลป์มัทก็ยิ้มรับว่ารับรู้แล้วมัทก็เดินไปหาสินต่อ “เสร็จแล้วเหรอมัท อ้าวพี่กัลป์สวัสดีครับ” “ไง ไอ้สินรู้สึกคุณมัทด้วยเหรอ” “รู้จักสิ ก็มัทเพื่อนผมนิ” “เหรอมัทครับเป็นเพื่อนกับสินระวังมันหาเรื่องเดือดร้อนให้มัทนะ” “ครับ” “สิน อย่าลืมไปวันเกิดพี่ด้วยนะ มัทก็ไปด้วยนะครับ” “จะดีเหรอครับผมกับคุณเพิ่งรู้จักกันไม่นานเองนะครับ” “ไม่เป็นไรหรอกครับเจ้าของงานเชิญเองใครจะมีปัญหา แล้วอีกอย่างเรียกผมว่า หมอกัลป์ ดีกว่าครับ” “ครับ ผมจะไป” หมอกัลป์บอกลาแล้วเดินกลับไปทำงานต่อสินกับมัทก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านเพราะมัทต้องพักผ่อนส่วนสินก็ถือโอกาศโดดเรียนไปด้วยเลยรถแท็กซี่จอดที่ทางแยกระหว่างสองบ้านสินเป็นคนจ่ายเงินค่าแท็กซี่ขณะที่มัทกำลังเดินกลับไปแต่สินก็เรียกไว้ก่อน “เดี๋ยวสิวะมัท” “อะไรอีกล่ะ” “มึงรู้ใช่ไหมว่าพี่กูสนใจมึง” “เออ รู้แล้ว” “แล้วมึงจะเอายังไง” “ไม่รู้วะ กูกับพี่มึงเป็นประเภทเดียวกันถ้าจะให้กูเล่นกับพี่มึงกูต้องรุกเท่านั้น” “กูกะแล้วว่ามึงต้องพูดอย่างนี้ได้ยินแล้วใช่ไหมพี่กัลป์”สินพูดให้หมอกัลป์ได้ยินแล้วเปิดลำโพง ‘ผมจะยอมรับมัทก็ได้ถ้าคืนนี้มัทยอมให้ผมไปรับมัทที่บ้าน’ “ผมยังไม่ได้บอกว่าจะเล่นกับหมอแต่ถ้าหมออยากมารับก็ตามสบาย” ‘ครับ ผมจะมารับประมาณ 4ทุ่มนะครับ’ “อืม” ติ๊ด “มึงพูดอย่างนี้ก็เหมือนให้ความหวังพี่กูสิวะ” “มึงก็รู้นิสัยกูนี่หว่านานๆทีกูจะเล่นสนุกด้วยโว๊ย” “เออ ไอ้แขนหัก ถ้าพี่กูเอาจริงขึ้นมาแล้วไอ้แขนหักอย่างมึงเนี่ยจะต้านพี่กูได้ไหมกูบอกไว้เลยนะโว๊ยกูไม่ช่วยมึงเหรอแถมจะจับมึงใส่พานทองให้พี่กูเลย” “เมื่อถึงเวลานั่น มึงกูขาดกัน” “โห้ กูพูดเล่นอย่าจริงจังเลยเพื่อนกูจะไปรอที่งานเลยล่ะกัน กลับบ้านดีๆนะ” “เหมือนกัน”
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-2-28 13:27:42
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2015-2-22 03:13:01
โพสต์ 2015-2-25 18:26:21
โพสต์ 2015-4-18 02:56:44
โพสต์ 2015-5-1 21:22:52
