|
5 มัทตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคยรู้สึกปวดตัวตุบๆ ความปวดเมื่อยแล่นตามร่างกายจนแทบขยับไม่ได้มัทพยายามจะจำเรื่องเมื่อคืนวานแต่กลับจำได้แค่ว่า ไปงานวันเกิด ถูกลงโทษตื่นมาบนเตียงของ... ไอ้หมอกัลป์! “โอ๊ย เวรเอ๊ย” ทันทีที่ชื่อหมอกัลป์เข้ามาในสมองมัทก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงความเจ็บที่สะโพกส่งผ่านกระดูกสันหลังแล้วมัทก็จำได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นไอ้เลวหมอกัลป์ให้ดื่มไวน์ตอนที่จูบกัน แล้วก็สลบไปตื่นมาบนเตียงของมันแล้วยาก็ออกฤทธิ์ แล้ว...แล้วอะไรต่อวะ? “โอ๊ยทำไมปวดหัวอย่างนี้วะ” “ปวดหัวก็กินยาซะ”มัทมองไปทางต้นเสียงก็เห็นชายหนุ่มที่สูงประมาณ 180 เซนกว่าๆเดินถือถุงยาและถุงตราโลตัสเข้ามาแต่มันเป็นใคร “มึงเป็นใครวะ” “กูชื่อ ปัท เป็นคนช่วยมึงและเอามึงด้วยเมื่อคืน” “มึงกับกู เมื่อคืน? ไอ้ห่าเอ๊ย” “จะโวยวายทำไมวะ ทำอย่างกับไม่เคย” “ก็เออสิวะ! ปกติกูรุกตลอด” “ถึงว่าฟิตดีฉิบหาย” ปัทพูดกับตัวเองเบาๆมัทก็ขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิดรู้สึกเกียจไอ้บ้านี้และไอ้หมอเลวนั่นมาทันทีมัทฟากมือกับเตียงแรงๆแต่เพราะขยับมากไปความเจ็บที่สะโพก็เล่นงานมัทอีก ‘เมื่อคืนมันกี่ครั้งวะทำไมมันเจ็บอย่างนี้’ “เมื่อคืนกี่ครั้ง” “ 7 ” “ห่า ทำไมมันเยอะจังวะ” “ก็มึงยั่วกู” “ก็มันเป็นเพราะฤทธิ์ยา” “ก็เพราะฤทธิ์ยาไงถึงจะเป็นครั้งแรกของมึงแต่ก็ใช้ได้นี่หว่า ยาบ้านั้นใช้ดีฉิบหาย” “ดีบ้าอะไร ทำไมมึงไม่รู้จักยับยับตัวเองบ้างวะ” “อย่างที่บอกมึงยั่วกูเองอีกอย่างกูเป็นผู้ชายนะโว๊ย มีความรู้สึก ถ้าเป็นมึงมีผู้ชายมานอนรอให้เอาแถมยั่วอีกมึงจะไม่เอาหรือไงวะ” “...” “หึ ตอบไม่ได้มึงก็ต้องทำอย่างกูนี้แหละแล้วก็ไปอาบน้ำซะ เสื้อผ้านี่กูไปซื้อมาให้ใหม่ เสื้อผ้าเก่ามึงกูทิ้งไปแล้ว” “ทิ้งทำไมวะ” “แล้วกูทำเก็บทำเพื่อ? กูไม่ใช่พระเอกแสนดีที่จะส่งร้านซักรีดให้นะโว๊ยไปซื้อมาใหม่นี่ก็บุญแค่ไหนแล้ว”มัทมองหน้าปัทอย่างหงุดหงิดแล้วแล้วหยิบผ้าเซ็ดตัวมาปิดท่อนล่างเอาไว้แล้วลุกจากเตียงปัทมองอย่างสมเพศเพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น “อะ โอ๊ย” เป็นไปตามคาดปัทยิ้มอย่างขำๆบอกว่าตัวเองเป็นรุกแล้วเวลาไปรุกใครตื่นเช้ามารับคนไหนแมร่งตื่นขึ้นเดินได้สบายๆบ้างวะปัทลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปอุ้มมัท “จะทำอะไร” “เอามึงมั้ง กูจะอุ้มไปห้องน้ำ” “ไม่ต้อง กูเดินเองได้” “เหรอ แล้วไอ้เมื่อกี้มันอะไรวะ” “...” “จะเป็นอะไรนักหนาก็แค่อุ้มเอากันยังทำมาแล้วเลย” มัทได้แต่เงียบแล้วปล่อยมปัทอุ้มเข้าห้องน้ำปัทปล่อยให้มัทลงในอ่างอาบน้ำแล้วหยิบของที่จำเป็นให้มัทได้แต่นั่งเงียบเพราะร่างกายไม่อำนวย “อาบซะ อย่าลืมเอาของกูออกด้วยนะเดี๋ยวไม่สบาย อ้อ แต่งตัวเสร็จแล้วเรียกด้วยนะ” มัทยังคงนั่งเงียบต่อไปและรอจนปัทออกไปก็เปิดน้ำอาบแล้วมองร่างกายตัวเองที่มีแต่รอยกลีบกุหลาบทั่วร่างกายและรู้สึกเจ็บที่หัวนมมากเมื่อคืนมันทำอะไรกับร่างกายกูบ้างวะเนี่ย มัทคิดอย่างหงุดหงิด แล้วถูกสบู่อย่างแรงหวังว่ารอยตัวนี่จะหายไปบ้างทั้งที่รู้ว่าไม่ได้ช่วยอะไรเลยเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จมัทก็พยายามเดินออกจากห้องน้ำเอง ปัทที่ดูโทรทัศน์อยู่ก็ได้ยินเสียงเหมือนของตกจากห้องน้ำแล้วส่ายหัวอย่างปลงๆเมื่อไปถึงทุกอย่างก็เป็นอย่างที่คิด ปัทเดินไปอุ้มมัทโดยไม่ได้ว่าอะไรแล้ววางมัทที่โต๊ะอาหารด้านหน้ามัทมีข้าวต้ม แก้วน้ำ และถุงยาอยู่ “กินซะ กินยาด้วย ตัวร้อนอยู่ไม่ใช่เหรอเสร็จเมื่อไรจะไปส่ง” “ขอบใจ” ปัทมองมัทที่ลงมือทางข้าวแล้วยิ้มเมื่อทานเสร็จมัทก็ทานยาแล้วลุกขึ้นไปห้องครัวล้างถ้วย ขณะที่กำลังล้างถ้วยปัทก็เข้ามาวางถ้วยที่ซิงค์แล้วบอกว่าฝากล้างด้วยมัทก็มองหน้านิดๆแล้วล้างต่อปัทเดินมาที่ตู้เย็นแล้วหยิบแอปเปิ้ลมา 2 ลูกแล้วกันลูกแรกยืนกอดอก ไขว้ขามองมัทที่ล้างจานอยู่ ‘ไอ้กัลป์ มันก็ขยันหาหนูทดลองที่ดีนี่หว่า’ ‘มองจากภายนอกก็ดูแมนดี แต่ภายในเสื้อผ้านั่นน่ากดดีฉิบหาย’ ‘แกล้งมันเล่นๆดีกว่า’ ปัทคิดอย่างสนุกแล้ววางแอปเปิ้ลลงแล้วเดินมาหยุดที่ข้างหลังมัทแล้วโอบเอวเล็กพร้อมกับวางคางที่บ่ากว้างมัทหยุดชะงักหยิบซ้อม ผลักตัวปัทออกแล้วจ่อซ้อมที่คอของปัทดีที่ปัทเร็วกว่าหยุดข้อมือเล็กที่พยายามจะทำร้ายเขาได้ “แกล้งนิดหน่อยเองต้องเอาถึงตายเลยเหรอว่ะ” “กูไม่ชอบ” “ระแวงหรือไงมึงโดยกดไปครั้งหนึ่งแล้วโดยอีกสักครั้งจะเป็นอะไรวะ” “แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ กูไม่ต้องการ” “แต่กูต้องการมึงอีกเคยได้ยินไหมว่ามีครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม และต่อไปเรื่อยๆ” “ไหนบอกว่าจะไปส่งกูไง ก็ไปดิ” มัทเปลี่ยนเรื่องเพราะขี้เกียจคุยมัทเดินนำไปรอในรถแล้วปัทก็ตามมา มัทบอกทางไปหมู่บ้านนรินทร์ปัทขับรถมาเรื่อยปากก็กินแอปเปิ้ลไปแล้วหันไปมองมัทที่เอาแต่ออกไปข้างนอกมือก็หมุนลูกแอปเปิ้ลเล่น “คุยกันมาตั้งนานแล้ว ตกลงมึงชื่อะไรวะ” “มัท” “มัทเหรอ? รู้ไหมมัทร่างกายเมื่อมีแต่กลิ่นกุหลาบแล้วตอนที่กูเอามึงกูก็ได้กลิ่นกุหลาบตลอดเลยวะ” “...” “มึงไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเหรอว่ะ” “...” “อ้าวไม่พูดก็ไม่พูดกูแค่คลายเครียดนะเนี่ย” ปัทไม่สนใจแล้วขับรถไปทานแอปเปิ้ลไป รถขับเข้ามาในหมู่บ้านรินทร์แล้วตรงไปหลังท้ายหมู่บ้านมัททำท่างจะลงจากรถแต่ปัทเรียกไว้ก่อน “หวังว่าจะเจอกันอีกนะ” “หึ ถ้าเจอกันครั้งหน้า กูกดมึงแน่” “ถ้าคิดว่าทำได้ ก็เชิญ” เมื่อเห็นมัทเดินเข้าบ้านไปปัทก็เคลื่อนรถออกไปป้านมที่เฝ้ารออยู่แล้วก็อยากเข้าไปถามว่าทำไมเพิ่งกลับมาแต่เห็นอาการของนายน้อยแล้วเธอก็มองด้วยสายตาเป็นห่วงและปล่อยให้นายน้อยเดินขึ้นบ้านไป
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-2-28 13:30:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2015-2-22 03:20:59
โพสต์ 2015-2-22 19:02:48
ดีมาก
โพสต์ 2015-2-25 18:20:06
โพสต์ 2015-5-4 22:18:19
โพสต์ 2019-12-18 06:56:51