++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 53 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" โอ๊ย.....เจ็บอ่ะ  เป้งเบาๆสิ  นาวเจ็บน้า.....ฮือฮือ......" ผมพูดแล้วร้องไห้ออกมา  ก็มันรู้สึกทั้งเจ็บแล้วก็ปวดที่ข้อมือมากๆ ผมมองเห็นไอ้เป้งหน้าเสียเลยอ่ะคับ
" เจ็บที่ตรงข้อมือเหรอ  "  เป้งพูดจับข้อมือผมอย่างเบามือขึ้นดู
" อื้อ.....ฮึกฮึก..."  ผมกลั้นสะอื้น แต่ก็คงยังมีเสียงออกมาอยู่ดี  ว่าจะเข้มแข็งไม่ขี้แยแล้วนะ
" สงสัยข้อมือคงเคล็ด  "  เป้งพูด
" คร้าบ...."  ผมตอบ  
" เดี๋ยวเป้งพาขึ้นไปนอนนะ  "  เป้งบอกผม  
" คร้าบ......"  ผมตอบ พยักหน้าให้
เป้งก็ก้มลงอุ้มผมเดินขึ้นไปข้างบนห้อง  พาผมมาวางลงที่เตียงนอนแล้วจัดให้ผมนอนอย่างดี  มันทำกับผม ดูแลเหมือนว่าผมเป็นเด็กเล็กๆเลยอ่ะ  
แต่ก็รู้สึกดีนะจะว่าผมอ้อนมันมาก ก็ใช่แต่  ไอ้เป้งมันก็ชอบให้ผมเป็นแบบนี้  อีกอย่างผมก็เป็นแบบนี้กับคนไม่กี่คนเองอ่ะครับ
" นาวนอนพักก่อนนะ  เดี๋ยวเป้งมานะ  "  เป้งบอกผม
" อื้อ...แล้วเป้งไปไหนอ่ะ  "  ผมถาม ทันทีที่เป้งพูดจบ
" ก็อยู่ข้างล่างนี่เอง  ว่าจะหาอะไรกินน่ะ  "  เป้งบอกผม  เอามือมาลูบหัวผมด้วย
" เป้งอย่าเพิ่งบอกพี่เจสนะ  ว่านาวป่วยอ่ะ  "  ผมนึกได้ ก็เลยบอกเป้ง
" อ้าว ทำไมล่ะครับ  "  เป้งถามผมกลับทันที
"  ก็ตอนนี้พี่เค้างานยุ่งมาก   นาวไม่อยากไปกวนพี่เค้าอ่ะ  "  ผมบอกไอ้เป้งถึงเหตุผลที่ไม่ให้มันบอกพี่เจสเรื่องของผม
" อืม....ก็ได้  เป้งไม่บอกหรอก  นาวนอนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร  "  เป้งพูด  
" คร้าบ  ก็ได้คร้าบ  นาวนอนนะ เริ่มง่วงแล้วอ่ะ  "  ผมบอกเป้ง  เริ่มรู้สึกมึนๆ  หนักตามากลืมตาจะไม่ไหวแล้ว สงสัยยาคงจะเริ่มออกฤทธิ์
" อืม....นอนไปเถอะ ไม่ต้องกลัวอะไรนะ  "  เป้งพูด  ผมได้ยินเสียงเบาๆ  
" คร้าบ........เป้งอย่าไปไหนนะ  พี่เจส......."  ผมพูดออกไปแบบว่าไม้รู้ตัวแล้วอ่ะ  มันเบลอๆไปหมด  แล้วแค่แป๊บเดียวก็ไม่รู้ตัวอีกเลย  ไม่รับรู้อะไรต่อจากนั้น
" ........อื้อ......อือ........... "  ผมร้องครางออกมา  ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าดังหรือเปล่า  ก็รู้สึกเจ็บที่ข้อมือมากมายเหมือนมีคีมมาหนีบที่ข้อมือ  พยายามจะดึงมือกลับ แต่ก็ไม่สำเร็จ
" อยู่เฉยๆนะครับ  "  เสียงใครสักคนที่คุ้นๆดังข้างๆหูของผม
" อื้อ.......เจ็บ...."  ผมร้องครางพร้อมกับเจ็บจนต้องพูดออกมา
" ไม่เป็นไรนะ  ทนอีกนิดเดี๋ยวก็หายแล้วครับ  "  เสียงคุ้นๆบอกผมอีกครั้ง......
"  อื้อ....คร้าบ..."   ผมบอกแล้วก็ปล่อยให้ทำอะไรกับมือของผมก็ไม่รู้  โดยที่ผมไม่ได้ต่อต้าน  ก็แปลกที่พอผมได้ยินเสียงปลอบโยนแบบนั้น  มันก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไรอีกเลย  แล้วไม่นานผมก็หลับไปอีก
" พี่เจส....พี่เจสคร้าบ....."  ผมร้องเรียกพี่เจส  กระพริบตามอง  เมื่อเห็นพี่เจสนั่งพิมพ์งานกับโน๊ตบุ๊คของพี่เค้าบนเตียงนอนข้างที่ผมนอนอยู่
" อ้าว...ไงไอ้ตัววุ่นตื่นแล้วเหรอ.."  พี่เจสหันมาพูดกับผม
" คร้าบ......พี่เจสมาตั้งแต่เมื่อไหร่คร้าบ  "  ผมถามพี่เจส
" ก็นานแล้วครับ  "  พี่เจสบอกผม
" แล้วไอ้เป้งอ่ะคร้าบ  มันไปไหนแล้วอ่ะ  "  ผมถามเมื่อมองแล้วไม่เห็นมันอยู่
" ไอ้เป้งมันกลับไปได้สักพักแล้ว  พอดีมันว่ามีงานน่ะ  ฝากบอกให้นาวหายเร็วๆด้วยน่ะ  "  พี่เจสบอกผมให้รู้
" อ้อคร้าบ  แล้วที่พี่มานี่ไม่เสียงานของพี่เหรอครับ  แล้วรู้ได้ยังไงอ่ะว่านาวป่วยอ่ะคร้าบ  "  ผมถามเป็นชุดเลยอ่ะ  
" ค่อยๆถามพี่ก็ได้ ไม่ต้องรีบหรอก  "  พี่เจสบอกผมพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย
" อื้อคร้าบ  งานของพี่ล่ะคร้าบ  กำลังยุ่งมากไม่ใช่เหรอ  แล้วพี่กลับมาทำไมล่ะ  "  ผมถาม  เป็นห่วงงานของพี่เค้ามากด้วย
" ช่างงานมันเถอะ  พี่เป็นห่วงเรามากกว่า  แล้วตอนนี้ราเป็นไงบ้างแล้วล่ะ  ดีขึ้นหรือยัง  "  พี่เจสพูดเปลี่ยนเรื่อง  คงไม่อยากให้ผมต้องคิดมาก
" ก็ดีกว่าเดิมนิดนึงอ่ะ   ยังปวดหัวมากๆเลยคร้าบ แล้วก็ยังไม่ค่อยมีแรงด้วย  "  ผมบอกพี่เจส
" อืม....งั้นเราก็ต้องนอนพักมากๆรู้ไหม  "  พี่เจสพูดสั่งผม
" คร้าบเดี๋ยวนาวนอนต่อ  แต่เมื่อตะกี้พี่ยังไม่ได้บอกนาวเลยอ่ะ ว่าพี่รู้ได้ยังไงคร้าบว่านาวป่วยอ่ะ  "  ผมถามพี่เจสต่อเมื่อนึกขึ้นได้
ก็บอกไอ้เป้งแล้วนี่ว่าไม่ให้บอกพี่เจส
" อ้อ....เรานี่อยู่กับพี่มาตั้งนาน  คิดเหรอว่าพี่จะไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่  น่าตีนัก...... "  พี่เจสบอกผม  
" อ่า...ก็......."  ผมอ้าปากพูดแค่นั้นแหล่ะคับ
" พี่รู้ว่าเราเป็นห่วงเรื่องงานของพี่  แต่ฟังไว้นะ  ถึงงานจะสำคัญมากแค่ไหน  แต่สำหรับพี่ เราน่ะสำคัญที่สุดรู้มั๊ยครับ "  พี่เจสพูดให้ผมรู้
" คร้าบ.....นาวรู้แล้วคร้าบ "  ผมบอก  พยายามยิ้มให้พี่เค้าอ่ะ  ดีใจที่ได้ยินพี่เจสพูดแบบนี้
" หึหึ...พี่เองแหล่ะครับ  ที่โทรไปบอกไอ้เจ้าเป้งให้มาดูเราน่ะ  เพราะพี่รู้ว่าเราต้องไม่ยอมให้พี่ดูแลเราแน่ๆ  "  พี่เจสบอกผมให้หายข้องใจ
" อ้อ.....คร้าบ  เข้าใจแล้วครับ  "  ผมตอบ พยักหน้าให้พี่เจส
" ไอ้เจ้าเป้งมันก็ดีนะ  พอพี่พูดจบ มันบอกพี่ว่าจะรีบมาหานาวเลย  "  พี่เจสบอกผม ยิ้มให้
" ก็เป้งมันรักนาวมากนี่คร้าบ  พี่รู้ใช่มั๊ยอ่ะ  "  ผมถามพี่เค้าต่อ
" รู้สิ.......มองมันทีเดียวพี่ก็รู้แล้ว   พี่รู้ว่ามันคิดยังไงกับนาวมานานแล้วด้วย  และพี่ก็รู้ว่ามันเป็นคนดี มันไม่ทำอะไรที่ไม่ดีลับหลังพี่หรอกครับ ใช่ไหมล่ะครับ  "  พี่เจสมองหน้าผม
" อื้อคร้าบ....พี่เจสไว้ใจเป้งมันได้คร้าบ  "  ผมบอกพี่เจส
" อื้อ....แต่พี่ว่าเราน่ะไม่ค่อยน่าไว้ใจนะ "  พี่เจสพูด แล้วเอานิ้วมาจิ้มที่อกของผม
" อ๊ะ...พี่อ่ะมาว่านาว.....งอลแล้วด้วย......ชิส์........"  ผมพูด ทำหน้าบึ้งแล้วหันหน้าหนีพี่เจสอ่ะคับ
" ฮ่าฮ่า....โอ๋  พี่พูดแหย่เราเล่นคร้าบ....น่าอย่างอนนะคนดีของพี่....."  พี่เจสพูดโอ๋ผม  แล้วก็หัวเราะไปด้วย
" พี่อ่ะ...ง้อเค้าแล้วยังจะหัวเราะเค้าอีก.....แบร่...."  ผมพูดแล้วแลบลิ้นใส่พี่เค้าอ่ะ
" ฮ่าฮ่า....มาแลบลิ้นให้พี่เดี๋ยวก็โดนกัดลิ้นทั้งๆที่ป่วยแบบนี้หรอก...."  พี่เจสบอกผม
" แอะ....ยังจะพูดอีก  ขนาดนาวป่วยแบบนี้ยังจะมาคิดเรื่องแบบนั้นอีกน้า...."  ผมพูด  แล้วปิดปาก
" ก็มันน่า....นี่นะ...ฮ่าฮ่า...."  พี่เจสพูดแล้วหัวเราะผม
" โอ๊ย......นาวนอนหลับดีกว่า  พูดแล้วเข้าตัวทุกที  "  ผมบอกแล้วก็เตรียมจะนอนต่อ
"  หึหึ....อืม ดีเหมือนกัน  นอนเยอะๆจะได้หายเร็วๆ  พี่จะได้ทำอะไรได้สะดวกหน่อย..."  พี่เจสพูด  ลูบหัวผมไปด้วย
" ยังอีกอ่ะ.....พี่เจสบ้าอ่ะ....นาวนอนดีกว่า  "  ผมพูด  แล้วหลับตานอน
" หึหึ.....นอนเถอะครับ  พี่อยู่ตรงนี้แหล่ะครับ  "  พี่เจสบอกผม
" คร้าบ.......อย่าทิ้งนาวไปไหนนะคร้าบ....พี่เจส  "  ผมบอก
" คร้าบ...ไม่ไปไหนครับ....พี่รักนาวนะครับ  "  พี่เจสพูด
" คร้าบ.....รักพี่เจสคร้าบ..."  ผมพูดแล้ว  ไม่นานผมก็หลับไป
ตอนที่ 100
" เร็วสิเป้ง........พระมาแล้วนะ...."  ผมร้องเรียกไอ้เป้ง เมื่อเห็นพระกำลังเดินบิณฑบาตรมาจะถึงหน้าบ้านของผมแล้ว
" เสร็จแล้วๆ.....ออกไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ...."  เป้งตะโกนตอบ  พร้อมกับวิ่งยิ้มหน้าตาสดใสออกมาหาผม   
" ชักช้าจัง....."  ผมบอกหน้างอๆนิด
" ก็ทันพอดีนี่ไง...ฮ่าฮ่า....ขี้บ่นจังเลยเราน่ะ  "  ไอ้เป้งพูด  แล้วเอามือขยี้หัวผม
" อย่าจิ  ผมเสียทรงหมดเลยน้า.....ชอบเล่นแบบนี้เรื่อยเลยอ่ะ....."  ผมบอก  เอามือลูบผมให้เข้าที่
" ฮ่าฮ่า........แน่ะ  เพิ่งพูดแป๊บๆ นี่บ่นอีกแล้ว....."  ไอ้เป้งพูด
" ก็........."  ผมจะพูดต่อ แต่ไอ้เป้งมันเอามือจุ๊ปากผมห้ามเอาไว้
" พระท่านมาแล้วครับ.......... "  ไอ้เป้งบอกผม  แล้วจูงมือผมมาที่โต๊ะวางข้าว กับอาหารที่จะตักบาตร ซึ่งผมจัดไว้เป็นชุดๆ
แล้วต่อจากนั้น ไอ้เป้งกับผมก็ตักบาตรด้วยกัน รอพระท่านให้ศีลให้พร สักครู่ก็เสร็จเรียบร้อย รู้สึกสดชื่นจิตใจอิ่มเอิบ  
และบุญที่ผมทำ
ก็ตั้งจิตส่งไปถึงคนที่ที่ผมรักคนอื่นๆด้วย  และผมก็คิดว่าคนที่รักก็คงจะรู้สึกมีความสุขเช่นเดียวกันกับผมเหมือนกัน   
และก็โดยเฉพาะไอ้เป้ง วันนี้คิดว่าจะต้องทำดีๆซึ่งที่จริงก็ดีอยู่แล้ว ดีมากๆกับมันสักวัน  ก็วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่ 24 ของมันนี่ครับ  
ผมคิดว่าจะให้เวลากับมันสักวัน มันอยากจะพาไปไหนก็จะไปไม่ขัดมันสักอย่าง แต่ถึงจะคิดแบบนี้ ก็ต้องรอขอพี่เจสเค้าก่อนอ่ะคร้าบ   แต่ก็ต้องรอพี่เจสตื่นก่อน  ก็เมื่อคืนก็กลับบ้านมาดึกด้วย คงบ่ายๆอ่ะคร้าบถึงจะตื่น
หลังจากที่ผมกับไอ้เจ้าเป้งตักบาตรตอนเช้าเรียบร้อยแล้ว ก็เข้ามาทำอาหารกินกัน โดยที่ผมมีไอ้เป้งคอยช่วยเหลือผมอยู่ตลอดเวลา  
ก็สนุกสนานกันไป กินอิ่มกันแล้ว  ก็มานั่งดูหนังแผ่นที่ไอ้เป้งมันซื้อมาให้ จนมาถึงบ่ายๆ ผมก็เลี่ยงไอ้เป้งขึ้นไปดูพี่เจส
" พี่คร้าบ....ตื่นได้แล้วน้า  บ่ายโมงกว่าแล้วคร้าบ...."  ผมพูดข้างๆหูของนายตัวโตที่นอนหลับอุตุอยู่ใต้ผ้าห่มผืนนุ่มๆ
" อื้อ................."  พี่เจสส่งเสียงเบาๆออกมาขยับตัวหนี
" พี่เจสตื่นเถอะคร้าบ........ตื่นเร็วๆจิ...."  ผมพูดอีกครั้ง  
" อื้อ.............."  ก็เหมือนเดิม....มะยอมตื่นอีกอ่ะ
" พี่คร้าบ....ขี้เซาจัง  นาวไปเที่ยวกะไอ้เป้งมันแล้วนะ...." ผมพูดอีกครั้ง  ทำท่าจะลุกขึ้น แต่ช้าไป  
ก็นายตัวโตคว้าข้อมือของผมเอาไว้ได้   แล้วก็กระชากตัวผมล้มลงนอนบนเตียง  โดยที่พี่เจสก็คล่อมทับตัวของผมเอาไว้  
พี่เจสก็ก้มลงมาหอมแก้มของผมอย่างรวดเร็ว  แล้วก็ซุกหน้าลงมาที่ซอกคอผมกัดเบาๆ  แต่ก็ทำเอาผมสะดุ้งได้เหมือนกัน
" หึหึ......"  พี่เจสหัวเราะขำผมเบาๆ
" พี่เจสอ่ะ.....เจ็บอ่ะ......มากวนนาวตั้งแต่ตอนตื่นนอนเลยน้า......"  ผมพูดต่อว่าพี่เค้านิดนึง
" ก็อยากตัวหอมนี่นา...มาขอพี่หอมแก้ม  แล้วก็ให้พี่จูบหน่อยสิ...."  พี่เจสพูดจบก็หอมแก้มผมซ้ายขวา  แล้วก็มาจบลงที่ปากของผม
" อื้อ........พี่....พี่เจส....."  ผมพยายามส่ายหน้าหนี  แกล้งพี่เค้าอ่ะ  
คนบ้าอะไรก็ไม่รู้  ตื่นมาก็หื่นเลยอ่ะไอ้ที่หอมแก้มนิดหน่อยตอนแรก มันเริ่มไม่นิดหน่อยแล้วนี่ครับ  อีกทั้งมือของพี่เจส
ก็เหมือนหนวดปลาหมึก  สอดเข้าใต้เสื้อของผม รั้งเสื้อขึ้นมาแล้วก็ลูบไล้เนื้อตัว หน้าอก หน้าท้องของผมด้วย
" เรียกพี่ทำไมครับ  ชอบใช่มั้ยล่ะ........ "  พี่เจสพูดเสียงแหบๆ  เอามือมารูดซิปกางเกงของผมลง
" อ่า..........พี่คร้าบ....ก็....ก็...ไอ้เป้งมันอยู่ข้างล่างน้า....."  ผมพูดติดๆขัดๆ.....เริ่มรู้สึกแปลกๆเหมือนกันแล้วอ่ะ  ก็โดนจู่โจมแบบนั้น ใครมันจะสงบอยู่ได้อ่ะคร้าบ........ผมก็คนเหมือนกันน้า.....แฮะแฮะ..
" อ้าว มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่.........แต่....ก็ช่างมันสิ....."  พี่เจสพูดแบบว่าไม่สนใจไอ้เป้งมันเลยอ่ะ
" พี่อ่ะ....มันไม่ดีนะ ปล่อยให้แขกมานั่งรออยู่ข้างล่างอ่ะ...อื้อ....อา...  "  ผมบอกพยายามหาเหตุผลมาช่วยเหลือตัวผมเอง  
แต่ไอ้ที่อยู่กลางตัวของพี่เค้าอ่ะจิมันดันหน้าขาของผมจนผมรู้สึกได้ แล้วไอ้เจ้ามือปลาหมึกอีกล่ะ  ที่ตอนนี้มันรั้งตัวผมให้เบียดตัวของพี่เจสแน่น  จนผมต้องอดครางออกมาไม่ได้
" มันมาถี่จนไม่ใช่แขกเราแล้ว  ปล่อยมันเถอะ  ตอนนี้เราอย่าเพิ่งไปนึกถึงมันเลย...อืม........"  พี่เจสบอกผม   แล้วพี่เค้าก็ลุกขึ้นดึงกางเกงผมออก  ตามด้วยเสื้อ ส่วนตัวพี่เจสน่ะเหรอ มะมีอะไรติดตัวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...แฮะแฮะ..
" พี่อ่ะ...อา....อื้อ........."  ผมร้องครางดังออกมา  เพราะพี่เจสอ่ะจิ เอาปากมางับที่หน้าอกของผม
" หึหึ........"  พี่เจสหัวเราะด้วยความพอใจ
แล้วต่อจากนั้น ไอ้เป้งมันก็ต้องรอผมที่ข้างล่างนั้นอีกร่วมชั่วโมง  แต่ผมว่ามันคงไม่ได้คิดอะไรมากมายนักหรอกครับก็เพราะตอนที่ผมลงมาก็เห็นมันนั่งเล่นเกมส์อะไรของมันอยู่ก็ไม่รู้อ่ะ  
ไอ้เป้งพาผมออกมาจากบ้าน   หลังจากที่ผมได้ขอพี่เจสแล้วว่าวันนี้เป้งจะพาผมออกไปเดินเที่ยว   แล้วตอนคํ่าๆก็จะมีงานเลี้ยงวันเกิดที่ไอ้เป้งมันจัดที่บ้านของมัน  มีเพื่อนที่เรียนมากันหลายคน พี่เจสก็ไม่ว่าอะไรให้ไปได้  แต่มีข้อแม้ว่าอย่ากลับเกินเที่ยงคืน  ผมก็ตอบตกลง
" นาวอยากไปไหน...."  ไอ้เป้งถามผม
"  ก็ตามใจเป้งแล้วกัน  นาวยอมตามใจเป้งวันนึงอ่ะ....."  ผมบอก
" จริงนะ......... "  เป้งถามยํ้าผม
" จริงจิ  เป็นของขวัญพิเศษไง  แล้วอยากกินอะไร  อยากได้ อยากทำอะไร  จะพูดอะไร  นาวก็จะตามใจทุกอย่างเลยด้วย  "  
ผมบอก
ไอ้เป้งอีกครั้ง  ยิ้มให้มัน
" พูดแล้วห้ามคืนคำนะ..... "  ไอ้เป้งบอกผม
" คร้าบ....มะคืนคำหรอก  ก็วันนี้วันเกิดเป้งทั้งทีนี่น้า...."  ผมพูด ก็ตั้งใจแบบนั้นจริงๆอ่ะ
" ดีจัง......งั้นเป้งพานาวไปเดินเล่นก่อนดีกว่า  จะได้หาอะไรกินด้วย  คํ่าๆค่อยเข้าบ้านกัน "  ไอ้เป้งบอกผม
" คร้าบ  ยังไงก็ได้  อิอิ........"  ผมพูด
" งั้นเสร็จ....ฮ่าฮ่า......"  ไอ้เป้งหลุดปากพูด  แต่ผมน่ะมะได้คิดอะไรเลย มะทันมันสักนิดว่ามันคิดอะไรอยู่
" อารายหว่า....มาหัวเราะเค้าด้วย....."  ผมพูดมองหน้ามันงงๆ
" ปล่าวคร้าบ....ไม่มีอะไร....ฮ่าฮ่า...."  ไอ้เป้งพูดแล้วหัวเราะอีก
" น่ะ.....บอกว่าป่าว แต่มีหัวเราะอ่ะ.....ชิส์............"  ผมพูดแล้วก็หันน้าหนี
" ก็แค่อยากหัวเราะแค่นั้นเอง....ไปกันเถอะคร้าบ.....ฮ่าฮ่า.....อย่างอนน่า...นะ..."  ไอ้เป้งพูดเมื่อคว้าแขนผมเอาไว้ได้ทันก่อน
ที่ผมจะเดินหนีไป
" ก็มะยอมบอกนาวอ่ะ......"  ผมพูดหน้าบึ้ง งอนอ่ะคร้าบ......
" จะมางอนอะไรเป้งล่ะ ไหนนาวบอกว่าจะยอมตามใจเป้งไง  พูดเองแล้วจำไม่ได้เหรอ..."  ไอ้เป้งบอกผม
" เอ่อ....ก็.......ฮึ่ม...ก็ได้ ไหนๆก็พูดไปแล้วนี่  จะคืนคำก็ไม่ได้..........เฮ้อ........... "  ผมบอก แล้วก็ถอนหายใจไปด้วย
" ดีครับ....หึหึ...ไปกันดีกว่านะ เป้งหิวแล้วด้วย  "  ไอ้เป้งพูด แล้วดึงมือผมเดินออกไปที่รถ
" คร้าบ......"  ผมพูดแล้วก็เดินตามมันไป
" เป้ง.....อ่ะนี่  สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะ....."  ผมบอกพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญไปให้ตรงหน้าของไอ้เป้ง
" ขอบคุณคร้าบ....ดีใจที่สุดเลยนะที่ได้รับของขวัญจากนาวน่ะครับ..."  ไอ้เป้งบอกผม  ยิ้มหน้าระรื่นเลยอ่ะ
" ลองแกะดูจิ  ว่าจะชอบหรือป่าว  แต่ถึงจะไม่ชอบ  เป้งก็ต้องชอบแหล่ะ.....คิกคิก........"  ผมพูดแล้วก็หัวเราะขำมันไปด้วย
" งั้นแกะเลยนะ....อะไรหว่า...... "  ไอ้เป้งพูด พร้อมกับแกะห่อของขวัญออกอย่างรวดเร็ว  คงอยากรู้มากเลยอ่ะ.......คิกคิก........
" โห.........นาวให้เป้งเหรอ  น่ารักมากเลยครับ  " ไอ้เป้งพูด แล้วกอดผมแน่นเลยอ่ะ
" ก็ให้เป้งอ่ะจิ   ชอบป่าวอ่ะ  "  ผมถามกลับ  เมื่อเห็นไอ้เป้งหยิบสร้อยทองคำขาวเส้นเล็ก  มีจี้รูปหัวใจสลักคำว่า   " manow "  อยู่ตรงกลางห้อยอยู่
" ชอบที่สุดเลยครับ  เป้งไม่รู้ว่าจะพูดยังไงแล้วครับ  "  ไอ้เป้งพูด ด้วยความดีใจมาก  แล้วกอดผมอีกครั้ง
ผมเข้าใจนะ  รู้ว่าของแบบนี้ ไอ้เป้งมันจะซื้อเท่าไหร่ก็ได้  แต่เมื่อของชิ้นนี้เป็นของผม  มันก็คงจะมีค่ามากสำหรับมันอ่ะคร้าบ
" ให้นาวใส่ให้นะ  แล้วอย่าถอดที้งล่ะ  มะงั้นโกรธด้วยอ่ะ....."  ผมบอกมัน
" อื้อ........เป้งไม่ถอดมันหรอกครับ  "  ไอ้เป้งบอกผม
" จริงๆน้า  "  ผมพูดยํ้าอีกครั้ง เพื่อความมั่นใจ
"  จริงสิ.......จะใส่ตลอดไปเลยครับ สัญญา....."  ไอ้เป้งบอกผม  มองตาผมอยู่แบบนั้น
" คร้าบ........"   ผมพูด
  แล้วผมก็ใส่สร้อยให้ไอ้เป้ง  ดูมันมีความสุขมากเลยอ่ะ  ดีใจมากนะ ที่ผมเป็นคนใส่ให้มันอ่ะ แล้วก็คิดว่ามันก็คงมีความสุขมากๆเช่นเดียวกันกับผมด้วย...
ตอนที่ 101
" แม่คร้าบ....สวัสดีคร้าบ....."  ผมกล่าวทักทายด้วยการยกมือไหว้สวัสดี แม่ของไอ้เป้ง
" อ้าว...มากันแล้วเหรอลูก  เป็นไงสนุกกันมั๊ยล่ะจ๊ะ...."  แม่ไอ้เป้งหันมาพูดกับเราทั้งสองคน มองผมแล้วยิ้มกว้างเลยอ่ะ
" สนุกคร้าบ.....มะนาวคิดถึงแม่พริ้มจังเลยคร้าบ...."  ผมพูดอ้อนแม่ไอ้เป้งทันที  พูดแล้วก็เดินเข้าไปกอดด้วยอ่ะ
" แม่พริ้ม ก็คิดถึงลูกนาวเหมือนกันจ๊ะ...."  แม่พริ้มพูด  เอามือลูบหัวผมด้วย
" ขอมะนาวหอมแก้มแม่พริ้มหน่อยจิคร้าบ....คิกคิก...."  ผมพูดแล้วหอมแก้มแม่ไอ้เป้งแรงๆ 2 ทีเลยอ่ะ
" ไอ้เจ้านาวนี่ยังขี้ประจบเหมือนเดิมเลยนะ....น่ารักจริงๆ..." แม่พริ้มพูด แล้วหัวเราะด้วยอ่ะ
" ก็มะนาวคิดถึงแม่พริ้มมากๆนี่คร้าบ....แฮะแฮะ....."  ผมพูดเสียงอ้อนอ่ะ
" จ๊า...."  แม่พริ้มบอก
" โห...สองงคนนี้นี่  เป้งน้อยใจแล้วนะ  ไม่มีใครสนใจเป้งเลยสักคน..."  ไอ้เป้งพูดออกมาสงสัยจะน้อยใจจริงๆ.....555......
" ไอ้เจ้าเป้ง แกจะมาพูดอย่างนี้อีก ทำเป็นน้อยใจ ทีอยู่ด้วยกันกับแม่ไม่เห็นจะมาทำแบบนี้กับแม่เลย " แม่พริ้มพูดขึ้น  คงจะหมั่นไส้ไอ้เป้งมากๆแหล่ะ
" ก็เป้งไม่ใช่คนขี้อ้อนเหมือนนาวนี่ครับ...." ไอ้เป้งพูดตอบ
" เป้งอ่ะ.......นาวแค่คิดถึงแม่พริ้มเองอ่ะ.....เน๊อะแม่พริ้มเน๊อะ.....คิกคิก..." ผมพูดแล้วอ้อนแม่พริ้มต่อ..ฮ่าฮ่า...
" น่าน...อ้อนกันเข้าไป..."  ไอ้เป้งพูด
" คิกคิก.............."  ผมหัวเราะดีใจที่แกล้งมันได้
"  นาวมานี่เลย  ไปดูเรื่องอาหารกับเป้งดีกว่านะ..." ไอ้เป้งพูดตัดบท  แล้วตรงเข้ามาคว้ามือผมให้เดินตามมันออกไป

cokebundit

ขอบคุนมากนะคับ{:sm-36:}

minone

ขอบคุนคับ

sosarin

ขอบคุณครับ

sshheeeepp

เยี่ยม

pt200

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

dankel

ชอบมากเลย

sugarxxx

ก่อนไปเที่ยวกับเป้ง ก็โดนพีเจสไปหนึ่งดอก น้องนาวสุดยอดครับ

pearl9845

ขอบคุนมากนะคับ