++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 54 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ก็เป้งไม่ใช่คนขี้อ้อนเหมือนนาวนี่ครับ...." ไอ้เป้งพูดตอบ
" เป้งอ่ะ.......นาวแค่คิดถึงแม่พริ้มเองอ่ะ.....เน๊อะแม่พริ้มเน๊อะ.....คิกคิก..." ผมพูดแล้วอ้อนแม่พริ้มต่อ..ฮ่าฮ่า...
" น่าน...อ้อนกันเข้าไป..."  ไอ้เป้งพูด
" คิกคิก.............."  ผมหัวเราะดีใจที่แกล้งมันได้
"  นาวมานี่เลย  ไปดูเรื่องอาหารกับเป้งดีกว่านะ..." ไอ้เป้งพูดตัดบท  แล้วตรงเข้ามาคว้ามือผมให้เดินตามมันออกไป
" แม่พริ้มคร้าบ...เดี๋ยวมะนาวมาคุยกับแม่พริ้มนะคร้าบ..."  ผมเอียงหน้าไปบอกแม่พริ้ม
" จ๊ะ......."  แม่พริ้มพูด แล้วก็ยิ้มให้ผมด้วย
ไอ้เป้งเดินพาผมออกมาดูเรื่องอาหาร  และก็สถานที่ว่าพร้อมหรือป่าว  ที่จริงก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกคับ แต่ก็ต้องมา
ดูแลก่อนแล้วก็เริ่มมีเพื่อนๆทยอยกันมาถึงทีละคน สองคน  ไอ้เป้งก็ต้อนรับอย่างดี โดยให้ดุแลตัวเองอ่ะคือว่าตามสบาย
อ่ะคับ  งานนี้กันเองสุดๆ  ก็ไม่มีใคร เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น  แต่ก็มีคนที่ผมไม่รู้จักมางานอีกหลายคน
" หวัดดีครับ  คุณ.......อะไรครับ  "  เสียงทุ้มๆดังขึ้นข้างหลังผม เมื่อผมยืนแยกตัวออกมา
" เอ่อ...สวัสดีครับ "  ผมตอบ
" ผมชื่อ ทิม ครับ...... "  นายคนนั้นแนะนำตัวกับผม
" ครับ...."  ผมพูดแล้วยิ้มให้
" แล้วไม่เห็นบอกชื่อให้ผมรู้เลยครับ  "  ทิมพูดขึ้น หลังจากเห็นท่าทีว่าผมคงจะไม่บอกชื่อออกไป
" อ้อ.....ชื่อ......"  ผมพูดได้แค่นั้นก็ต้องหยุดเมื่อคนที่หวงผมสุดๆเดินเข้ามาหา  พร้อมกับหน้าตาเหมือนโกรธใครมาเป็นชาติ
" เฮ๊ย....ไอ้ทิม  มึงมาหลบอยู่นี่เอง  เห็นพวกไอ้นิค มันตามหามึงให้ควั่กว่ะ... "  ไอ้เป้งพูดกับนายทิม
" เหรอวะ......."  นายทิมพูด
"  อ้าวแล้วทำไมยังไม่รีบไปวะ  เดี๋ยวมันคอยนานนะโว๊ย  "  ไอ้เป้งพูดต่อ
" เออ...ไปก็ได้วะ  "  นายทิมพูดอย่างเสียไม่ได้ เพราะคงจะเข้าใจท่าทีที่ไอ้เป้งมันแสดงออกมา
" น้องครับ  พี่ทิมไปก่อนนะครับ "  นายทิมหันมาบอกผม
"  คร้าบ.....ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ  "  ผมบอก แล้วยิ้มให้
" ครับผม......."  นายทิมพูด
" ไปได้แล้วโว๊ย  มัวแต่พูดอยู่นั่นแหล่ะ..."  ไอ้เป้งบอกอีกครั้ง  มันก็เหมือนไล่นายทิมดีๆนี่เองอ่ะ
" เออ..แม่ง.....พูดยังกับมึงหวงน้องเค้าเลยว่ะไอ้เป้ง  "  นายทิมพูดกับไอ้เป้งทันทีที่ไอ้เป้งพูดจบ
" ก็ใช่สิวะ  มึงนี่เพิ่งรู้หรือไงวะ  "  ไอ้เป้งพูดบ้าง
" กูได้ยินมึงพูด กูก็รู้แล้วว่ะ  แม่ง ไอ้ขี้หวง "  นายทิมพูดต่อ  ก่อนจะเดินออกไป
" เป้ง  ทำไมไปพูดอะไรแบบนี้กับเค้าล่ะ  มันไม่ดีเลยนะ รู้ป่าว..."  ผมบอก  เมื่อยืนอยู่กัน 2 คน
" ก็นาวนั่นแหล่ะ  ชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว  รู้มั๊ย  เพื่อนๆของเป้ง มันพูดถึงแต่นาวน่ะ....."  ไอ้เป้งบอกผม
" อ้าว....นาวยังไม่ได้ไปทำอะไรกับใครเลยน้า....นาวก็เป็นของนาวแบบนี้แหล่ะ  มาว่านาวอีก "  ผมพูด เริ่มมีอาการงอนมันขึ้นมาแล้วอ่ะ
" ก็ไม่ได้ว่าสักหน่อยนี่  เป้งแค่พูดเฉยๆเองนะครับ  "  ไอ้เป้งบอกผม
" ก็แล้วตะกี้  ใครพูดว่าอะไรนาวอ่ะ  "  ผมบอก
" คร้าบ...ขอโทษคร้าบ...เป้งไม่ว่าแล้ว  "  ไอ้เป้งพูดขอโทษผม  ไม่งั้นมันก็คงจะต้องตามง้อผมอีกนานแน่ๆ
" อื้อ...แล้วทีหลังห้ามว่านาวไปหว่านเสน่ห์แบบนั้นอีกนะ  รู้มั๊ย...."  ผมพูด
" รู้แล้ว........เออ...นาวมานี่ดีกว่า  ไปคุยกะเพื่อนๆกันเถอะนะ  "  ไอ้เป้งพูดเปลี่ยนเรื่อง
" ไม่ไปอ่ะ....ไม่อยากไปจริงๆนะ  "  ผมพูด  เมื่อเห็นไอ้เป้งมันชี้มือไปที่เพื่อนกลุ่มนึง
ก็ที่ไม่อยากไปก็เป็นเพราะ ไอ้เพื่อนๆมันชอบสูบบุหรี่กันอ่ะ  แล้วผมก็ไม่ชอบกลิ่นควันบุหรี่ด้วย  มันปวดหัวแล้วก็มึนๆ
อ่ะคับ
" อืม....เป้งว่านาวน่าจะเข้าไปคุยกะมันนิดนึงนะ  "  เป้งบอกผม
" ทำไมอ่ะ......"  ผมพูดต่อ
" ก็เดี๋ยวเพื่อนบางคนมันก็จะกลับแล้ว  นาวก็ไปคุยมันนิดเดียว แล้วค่อยเดินออกมาก็ได้  "  ไอ้เป้งพูดชักจูงผม
" อย่างนั้นเหรอ...อืม....งั้นก็ได้   นาวเข้าไปคุยกะพวกมันแป๊บนึงแล้วกัน  "  ผมบอก
" คร้าบ...ดีมากครับ  "  ไอ้เป้งพูดชมผม  แล้วก็เดินไปที่เพื่อนกลุ่มนั้น
" เฮ๊ย.....มานี่โว๊ย......ไอ้นาวมึงมานี่เลย  "  เพื่อนคนนึงมันรียกผมให้ไปตรงกลุ่มที่มันยืนอยู่
" มีอะไรวะ..."  ผมถามมัน
" มึงนี่มันยังเหมือนเดิมเลยนะ  น่ารักกว่าเดิมนี่หว่า....ฮ่าฮ่า...."  เพื่อนคนเดิมมันพูด
" อ้าว  มึงเพิ่งรู้เหรอวะ  กูไม่ทำตัวแก่เหมือนพวกมึงนี่หว่า...."  ผมพูดกัดมันบ้าง  เวลาที่คุยกะไอ้พวกนี้ต้องพูดแบบนี้
แหล่ะครับ พูดเพราะไม่ได้เลย โดนมันยำเละอ่ะ
" เออ...เว๊ยกัดกูเลยนะไอ้นี่  "  มันพูดต่อ
" แน่นอน พวกมึงต้องพูดแบบนี้ "  ผมบอกมัน
" ฮ่าฮ่า....ไม่เจอกันนานมึงพูดเก่งขึ้นนี่หว่า  "  ไอ้เพื่อนคนเดิมมันพูดไปหัวเราะผมไปด้วย
" แน่นอน  ถ้าพูดเรียบร้อยกะพวกมึง  กูก็ตายสิวะ  เออ...แล้วเป็นไงกันบ้างล่ะ  "  ผมเปลี่ยนเรื่องมาถามพวกมันบ้าง
" ก็ดี  แต่กูว่าคงไม่สบายเหมือนมึงหรอกวะ  "  เพื่อนอีกคนพูดขึ้น
" เออ...."  ผมมะพูดต่อ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี เมื่อมองเห็นไอ้เป้งสั่นหัว ไม่ให้ผมต่อปากต่อคำกับไอ้เพื่อนพวกนี้
" แล้วแฟนหล่อๆของมึงไม่มาเหรอวะ  "  อีกคนมันถามผมบ้าง
" พี่เค้าติดงาน  ไม่มาหรอกว่ะ..."  ผมบอกมัน
" อืม...งั้นคืนนี้ก็ไปต่อได้สิวะ  "  มันถามผม
"  ไม่หรอกว่ะ.....ไม่อยากกลับบ้านดึก  "  ผมบอกมัน
" เฮ๊ย...นานๆทีนี่หว่า  ไปสิ สนุกดีนะมึง  "  พวกมันบอกผม
" เออ...กู....... "  ผมไม่รู้จะบอกพวกมันว่ายังไงดี  หันไปมองไอ้เป้ง  เพื่อขอความเห็น  ในใจก็คิดว่ามันจะตอบปฎิเสธ ไม่ให้
ผมไป  
" ไปสินาว  ไม่ดึกหรอก  เดี่ยวขากลับเป้งก็เลยไปส่งเลย  นะ..."  ไอ้เป้งมันพูด
" เอ่อ........นาว...."  ผมพูดไม่ออก
ในหัวสับสน  ก็อยากไปเหมือนกันนะ  เพื่อนๆทั้งนั้นเลย คงไม่มีอะไร  แต่ว่าพี่เจสนี่สิ  จะให้ไปหรือป่าวไม่รู้อ่ะ  แต่ไปกับ
ไอ้เป้งพี่เจสก็คงให้ไปมั้งคับ....
" ไปสิวะ...นานๆที เพื่อนๆกันทั้งนั้น..."  ไอ้เพื่อนคนนึงมันก็บอกผม
" ไปนะ....เดี๋ยวนาวโทรไปขอพี่เจสสิ บอกว่าไปเที่ยวไม่ดึก แล้วเป้งจะไปส่งเอง  "  ไอ้เป้งบอกผมอีกครั้ง
" อืม..........งั้นก็ได้  ขอนาวโทรไปหาพี่เจสก่อนแล้วกัน ค่อยมาบอกว่าจะไปหรือไม่ไป "  ผมพูด
" งั้นตามนั้นนะ  นาวโทรเลย  ถ้าได้ไป เดี๋ยวเก็บของเสร็จก็จะได้ไปเลย  "  ไอ้เป้งพูดต่อ
" คร้าบ........."  ผมพูด แล้วก็กดมือถือ โทรออกไปหาพี่เจสทันที
ตอนที่ 102
" เฮ๊ย....ชนแก้วโว๊ย....."  เสียงเพื่อนเรียกดังขึ้น  แล้วก็มีเสียงชนแก้ว เอะอะดังลั่นตามมา  
" ไอ้นาว  นั่งเฉยเลยมึง  มานี่ชนแก้วกับกูหน่อย  "  ไอ้เพื่อนคนเดิมที่ร้องเรียกชนแก้วเมื่อครู่  มันพูดขึ้น  ก็คงจะเห็นผมนั่งจิบโค๊ก มะชนแก้วกะใครเลย
" เอ้า..ชนก็ชนสิ  "  ผมพูดแล้วเอาแก้วที่ถือดื่มอยู่ยื่นไปชนกะแก้วของมันที่ยื่นรออยู่ก่อนแล้ว
" กริ๊ก......"  เสียงแก้วกระทบกัน  ผมหดมือกลับ  แล้วรีบยกขึ้นดื่ม  กลัวว่ามันจะนึกไปถึงแก้วที่ผมดื่มว่าเป็นนํ้าอะไร   
" นํ้าอะไรวะไอ้นาว  ไหนดูซิ  "  ไอ้เพื่อนอีกคนที่นั่งข้างๆมันมองดูอยู่  ดันเป็นฝ่ายสงสัยอ่ะ
" เอ่อ....ก็นํ้าที่พวกมึงกินนั่นแหล่ะ  "  ผมบอกทันที
" กูไม่เชื่อโว๊ย...ขอกูดูหน่อย  "  มันพูดจบก็คว้าแก้วผมไปจากมือ  แล้วยกขึ้นดื่มทันที
" เฮ๊ย.....ไอ้บ้านี่...."  ผมพูด  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
" นี่มันโค๊กนี่หว่า  ไม่ได้เลยมึง  มันต้องเหล้าโว๊ย  "  ไอ้เพื่อนบ้ามันพูด
" ไม่เอาโว๊ย  กูกินเหล้าไม่เป็น  ขอกูกินโค๊กแทนแล้วกันนะ  "  ผมพูด  ถึงแม้จะคิดว่ามันคงไม่เป็นผลสักเท่าไหร่หรอก  ไอ้จะอ้อนมันก็ไม่ได้  มันเป็นเพื่อนน่ะ  ถึงอ้อนมันได้ แต่มันก็คงไม่ฟังอยู่ดี
" ไม่ได้โว๊ย  ทุกคนมันกินเหล้ากันหมด  มึงก็ต้องกินด้วยสิวะ  "  มันพูดต่ออีก  ตั้งใจจะให้ผมกินให้ได้เลยอ่ะ
" ก็กูกินไม่เป็นนี่หว่า  แล้วจะให้กุกินได้ยังไงวะ  "  ผมบอกมัน  พยายามมองหาไอ้เป้งว่ากลับมาจากห้องนํ้าแล้วหรือยัง
" ไม่เป็นก็ต้องลองสิวะ  มึงไม่ลองแล้วจะเป็นได้ยังไง  "  มันพูดชักชวนผมต่อ
" ก็กุไม่อยากกิน ไม่อยากลองนี่หว่า "  ผมบอกมันอีก
" ห้ามเลยนะมึง  ถ้ามึงคิดว่าเป็นเพื่อนกู มึงก็ต้องกิน  เฮ๊ย....มึงชงเหล้ามาแก้วนึงซิวะ  "  มันพูดกับผมเสร็จก็หันไปบอกเพื่อนอีกคนให้ชงเหล้าเตรียมให้ผม
" มึงอย่าพูดแบบนี้กะกูสิ...."  ผมบอก  ดูมันพูดออกมาแบบนี้แล้วจะให้ผมพูดปฎิเสธมันได้ยังไงล่ะครับ
" งั้นมึงก็กินสิ  "  มันพูดแล้วยื่นแก้วเหล้าที่เพิ่งชงเสร็จ มาตรงหน้าของผม
" ต้องกินจริงๆเหรอวะ  ให้กูกินโค๊กแทนเถอะ  กูไม่อยากกินเหล้าจริงๆ  "  ผมพูด
" ไม่ได้ ต้องกิน  เออ...งั้นง่ายนิดเดียว  เฮ๊ย..มึงเอาโค๊ก มาใส่ผสมให้มันนิดนึงสิวะ มันจะได้กินสักที  "  ไอ้เพื่อนตัวแสบยังพยายามให้ผมกินให้ได้
" เอ่อ....มึงนี่นะ  "  ผมพูด  ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว  แต่มันใส่โค๊กไปด้วยมันก็คงจะช่วยให้เหล้าเจือจางลง
" เอ้า...กินได้แล้วมึง  "  มันพูดแล้วยื่นแก้วเหล้าที่ผสมใหม่มาให้ผม  โดยที่มีเพื่อนคนอื่นๆเชียร์ให้ผมดื่ม
" เฮ้อ....กินก็กินสิวะ  "  ผมพูดเมื่อตัดสินใจได้  คงไม่เป็นอะไรมากนักหรอก  แล้วผมก็กลั้นใจยกแก้วขึ้นจิบนิดๆรู้รสชาติว่ามันหวานโค๊ก แต่ก็ขมเหล้าด้วย ยังไงก็ดีกว่าเหล้าอย่างเดียว
" ไม่เอาๆโว๊ย  ต้องหมดแก้ว....."  มันพูดต่ออีกเมื่อเห็นผมได้แค่จิบ ไม่ได้กระดกเหมือนพวกมัน
" มันขมนี่หว่า...."  ผมพูด
" กินไปมันก็หวานเองแหล่ะ  เอ้าชนอีกที คราวนี้กระดกเลยนะโว๊ย..."  มันบอกผม  คนอื่นก็ช่วยกันพูดด้วย ยุผมใหญ่เลยอ่ะ
" เอ่อ.....ก็...ก็ได้วะ  "  ผมพูด แล้วก็กระดกเหล้าผสมโค๊กเข้าปาก
" เฮ.........หมดแก้วๆ...."  พวกมันส่งเสียงเชียร์ดังลั่น
" อื้อ.....หมด  หมดแล้ว..."  ผมพูดเมื่อนํ้าในแก้วไม่เหลือแล้ว
" ยอดเว๊ย....."  พวกมันชมผม  
" ไม่เอาแล้ว......"  ผมพูดยังมะทันจบเลย  อีกคนก็พูดขัดขึ้น
" ชนแก้วกับกูมั่งสิวะ  "  เพื่อนอีกคนบอกผม  โดยที่มันยื่นแก้วในมือของมันให้ผม
" พอ...พอแล้วว่ะ..."  ผมบอก
" ไม่ได้ๆ  อีกแก้วนึงก่อน "  มันบอกผม  คะยั้นคะยอให้ผมดื่มให้ได้
" เอ่อ...แก้วนี้พอแล้วนะโว๊ย...."  ผมบอกพวกมัน  
" เออ....แก้วนี้ให้หมดแล้วกัน  "  มันพูด
" งั้นก็ได้  อย่าลืมนะ แก้วนี้แก้วเดียวพอนะ  "  ผมบอกพวกมันอีกครั้ง
" เออ...แต่มึงต้องให้หมดแก้วในครั้งเดียวนะ  "  มันบอกผมอีก
" รู้แล้ว....."  ผมพูดจบก็กลั้นใจกระดกเหล้าเข้าปาก  คิดถึงความหวานของแก้วที่แล้ว  แต่ครั้งนี้ทำเอาผมคอแทบไหม้ก็แก้วที่ผมกำลังกินอยู่นี่มันเป็นเหล้าเพียวๆอ่ะ  ผมหยุดทันทีจะไม่กระดกต่อ
" อย่านะโว๊ย  บอกแล้วไงเอาให้หมดแก้ว  "  พวกมันบอกผม  จ้องมองผมใหญ่เลยอ่ะ
" เออ........"  ผมพูดแล้วกลั้นใจอีกครั้ง กระดกลงคอรวดเดียวหมดแก้ว
" เฮ........เฮ......เก่งนี่หว่า   "  มันร้องเป่าปากอย่างสนุกสนาน  
แต่คนที่ไม่สนุกด้วยก็คือผมไง   แค่แป๊บเดียวหัวหมุนไปหมด  ตาลายมองอะไรก็สับสนไปหมด แต่ในใจก็พยายามฝืนตัวเองเอาไว้ นึกไปถึงตอนโทรศัพท์คุยกะพี่เจส  ผมก็อยากมาด้วยแหล่ะ เลยพูดอ้อนขอพี่เจส  ก็ไม่ได้ออกมาเที่ยวแบบนี้นาน
มากแล้วอ่ะ  แต่พอเริ่มพูดแค่นั้น  ก็รู้สึกแปลกใจทันที
" พี่คร้าบ....นาวขอไปเที่ยวกะเพื่อนๆน้า....กลับไม่ดึกหรอกคร้าบ...."  ผมพูดขอพี่เจส
" ไปไหนล่ะครับ..."  พี่เจสถามผมกลับทันที
" เพื่อนมันชวนกันไปร้อง คาราโอเกะ  ที่ร้าน................. อ่ะคร้าบ  "  ผมบอกพี่เจสตามความจริง  เพราะว่ารู้นิสัยดีว่าพี่เจส
ไม่ชอบให้โกหก  แล้วผมก็ไม่เคยโกหกเลยด้วยสักครั้ง
" อืม....งั้นก็ตามใจเราแล้วกัน  "  พี่เจสบอก
" จริงน้า......รักพี่เจสที่สุดในโลกเลยคร้าบ......คิกคิก...."  ผมพูดด้วยความดีใจ
" จริงสิ  แล้วจะกลับกี่โมงล่ะ  เดี๋ยวๆ เรียกไอ้เป้งมาคุยกับพี่สิครับ  "  พี่เจสบอกผม
" คร้าบ.....เป้งพี่เจสจะคุยด้วยอ่ะ..."  ผมพูดแล้วหันไปบอกไอ้เป้ง
แล้วผมก็ยื่นมือถือให้ไอ้เป้งไปคุยกะพี่เจส  ก็ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันนัก  แต่แค่พี่เจสอนุญาติให้ไปเที่ยวได้ผมก็ดีใจแล้วอ่ะคร้าบ  
ไอ้เป้งคุยไม่นานก็ส่งมือถือคืนผม  แล้วผมก็คุยกะพี่เจสต่ออีกนิด  แต่ก็ไม่มีอะไรมาก  แค่พี่เค้าให้ผมระวังตัวอ่ะคร้าบ   บอกว่ารักแล้วก็เป็นห่วงผมมาก แล้วก็วางสายไป
ผมนั่งพิงเบาะ หลับตาพริ้ม    ได้ยินเสียงพวกมันพูดคุยสนุกสนานกันเสียงดัง   แต่ตอนนั้นผมก็รู้สึกแปลกๆ แล้วจากที่ไม่สนุกกลับเปลี่ยนเป็นอารมณ์ดี  ผิดไปจากเดิม  
ผมลืมตาขึ้นมามอง ก็เห็นไอ้เป้งเดินเข้ามาใกล้ๆผม  มันมองผมใหญ่เลยอ่ะ แล้วก็เห็นมันหันไปพูดอะไรกับเพื่อนๆก็ไมรู้  
แต่คิดว่าจะต้องเกี่ยวกับผมแน่ๆเลยอ่ะ  แล้วมันก็เอามือถือโทรไปคุยกับใครก็ไม่รู้อีก
" เป้งคร้าบ.....คิดถึงเป้งจังเลย  เป้งไปหนายมาอ่ะ....."  ผมพูดเสียงอ้อนไอ้เป้งเต็มที่  เมื่อมันเดินมาถึงตัวผม
" นาว....."  ไอ้เป้งเรียกชื่อผมเสียงดัง
" คร้าบ....นาวร้ากเป้งจัง  แล้วเป้งร้ากนาวป่าวอ่ะ....."  ผมพูดต่ออีก  มึนๆเวียนๆหัวไปหมด  แต่อารมณ์ดีผิดจากเดิมลิบลับ
" นาว...เมาแล้วนะ...."  ไอ้เป้งพูดเสียงดังอีก
" นาวไม่มาว....น้า.....เป้งกอดนาวหน่อยจิ.......น้าเป้งกอดนาวสิ..."  ผมพูดอีก  ไม่สนใจอะไรรอบข้างเลยสักนิด
" นาวไป...กลับบ้านดีกว่า  "  ไอ้เป้งบอกผม
"  ไม่อาว....นาวยังม่ายกลับอ่ะ....."  ผมพูดเสียงยานเต็มที่  ปวดหัวนิดๆแล้ว
" นาว.....อย่าดื้อสิ....เมาแล้วนะเราน่ะ..."  ไอ้เป้งบอกผม  จับตัวของผมเอาไว้
" กอดเป้งอ่ะ.....ให้นาวกอดเป้งหน่อยจิ..."  ผมร้องบอกมัน  แล้วโอบแขนไปกอดมันแน่น  หอมแก้มมันด้วยอ่ะ
" นาวครับ  อย่าทำอย่างนี้สิ คนมองเต็มเลยนะ  "  ไอ้เป้งบอกผม
" ช่างเค้าจิ...นาวจะกอดเป้งอ่ะ....."  ผมพูดแล้วก็กอดมันแน่นมากขึ้น  หอมแก้มมันอีกครั้ง
" นาวเอ๊ย......."  ไอ้เป้งเรียกชื่อผมอย่างที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกะผมดี  
" เป้งอ่ะ  หอมนาวบ้างจิคร้าบ...น้าเป้ง..หอมนาวด้วยจิ..."  ผมพูดอ้อนสุดๆเลยอ่ะ  ทั้งกอด ทั้งหอมมันวุ่นไปหมดสมองมึนงง  ไม่สนใจไอ้เพื่อนคนอื่นๆเลย  ว่าตอนนี้มันทำอะไรกันอยู่บ้าง
" เฮ๊ย..ไอ้นิตย์  กูเอาไอ้นาวกลับบ้านก่อนนะ มันเมามากแล้วว่ะ  แล้วมึงเคลียร์บิลก่อนนะโว๊ย  พรุ่งนี้ไปเอาเงินคืนที่กู "  
ไอ้เป้งพูด
" เออได้...ไม่มีปัญหา เดี๋ยวทางนี้กูจัดการเอง "  ไอ้นิตย์พูด
" แล้วแม่งใครเอาเหล้าให้ไอ้นาวมันกินวะ...."  เสียงไอ้เป้งพูดอย่างโมโห
" ...................... "  เงียบไอ้นิตย์ไม่ตอบ
" นาว....มานี่กับเป้งดีกว่า   "  เป้งพูดแล้วจับแขนผมที่โอบรอบคอออก  แล้วเป้งก็ยืนขึ้น ก่อนที่จะก้มลงมาอุ้มผมขึ้นมา  
แล้วเดินออกไป  
ตอนที่ 103
" ปล่อยๆจิ เป้งปล่อยนาวน้า...."  ผมร้องโวยวาย
" อยู่เฉยๆสิคร้าบ....."  ไอ้เป้งบอกผม  
" ขอโทษครับ  ขอทางผมนิดนึงครับ  "  ไอ้เป้งพูด  แล้วเดินขอทางคนที่ขวางอยู่ข้างหน้าให้หลบออกไป ผมเห็นคนมอง แล้วก็ซุบซิบ
คุยกัน
" เป้งจะพานาวไปไหนอ่ะ  เค้ายังมะอยากกลับเลยอ่ะ..."  ผมบอกไอ้เป้ง  เมื่อมันอุ้มผมลงมาจากชั้นบน  ออกมาที่หน้าร้าน
ผมหยุดดิ้นแล้วไม่โวยวายเหมือนเมื่อสักครู่   ไม่ใช่ว่าหมดฤทธิ์น้า  แต่มันเหนื่อยอ่ะ...แฮะแฮะ....
" อยู่นิ่งๆแบบนี้ดีมากเลยครับ....."  ไอ้เป้งบอกผม  หายใจหอบนิดๆ
" นี่แน่ะ......คิกคิก..."  ผมหัวเราะอารมณ์ดี ยกมือโอบกอดคอไอ้เป้งแล้วทั้งจูบปาก หอมแก้มแรงๆ อย่างนึสนุก
" ไอ้นาว....หยุดเลย  รู้เปล่าว่าทำอะไรไปน่ะ  คนมองเต็มไปหมดแล้วนะ  "  ไอ้เป้งพูดกับผม  ก็ตกใจที่ผมทำไปแบบนั้น
" นาวอยากจูบเป้งนี่  ใครอยากมองก็มองไปจิ....คิกคิก..."  ผมพูดไปหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดีสุดๆ
" ดูพูดเข้า...เราเมามากนะเนี่ย  ใครเอาอะไรให้กินนะ  ไอ้บ้าเอ๊ย  "  ไอ้เป้งพูด  ไม่รู้ว่ามันอารมณ์เสียหรือป่าวอ่ะ
" ไม่เมาอ่ะ  ก็นาวอยากจูบเป้งนี่  "  ผมพูดเสร็จก็จูบ แล้วก็หอมมันอีกอ่ะ...แฮะแฮะ.....
" เฮ๊ย....อย่านะไอ้นาว...อืม...."  ไอ้เป้งเอียงหน้าหันหนนี  ปากก็พูดไปด้วย
ก่อนที่จะต้องส่งเสียงออกมาเมื่อผมเอามือจับหน้าของมันให้หันกลับมาแล้วจูบมันอีกครั้ง  แล้วมันก็เผลอตัวจูบตอบผมด้วยอ่ะ   แต่แค่แป๊บเดียวมันก็คงรู้สึกตัวว่าตอนนี้มันอุ้มผมยืนอยู่ที่ไหน....ฮ่าฮ่า....
" จะพานาวไปไหนอ่ะ  บอกก่อนน้า..." ผมพูดเมื่อเห็นมันรีบอุ้มผมเดินออกมาจากหน้าร้าน  ผ่านคนที่ยืนมองอยู่ด้วยความสนใจ  แต่ผมเห็นพวกเค้ายิ้มให้ผมด้วยนะ
" ............เฉยๆสิ......."  ไอ้เป้งพูดแค่นั้นแล้วรีบเดินต่อ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

sugarxxx

สนุกมากครับ

pearl9845

ขอบคุนมากนะคับ