++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 58 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
เสร็จจากเรื่องอาหาร ก็เตรียมเสื้อผ้า ชุดชั้นในจัดวางไว้ให้พี่เค้า..สมกับเป็นแม่ศรีเรือนจริงๆเล้ยผม..ฮ่าฮ่า..พอพี่เจสตื่นมาก็อาบนํ้าแต่งตัวลงมาทานอาหาร อ่านหนังสือพิมพ์สักแป๊บนึงแล้วก็ออกไปบริษัทกัน.......
มาถึงบริษัทก็นั่งดูงานได้แป๊บเดียวก็มีคนโทรมาหาอ่ะ..ดูเบอร์แล้วก็รู้อ่ะพี่ดิว เองแหละ  ผมก็คิดนะว่าวันนี้พี่เค้าต้องโทรมาหาแน่เลยแต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเวลานี้ ก็กดรับสายแหละ....
" สวัสดีครับ...น้องมะนาว...." เสียงหล่อๆ นุ่มๆดังขึ้น
" หวัดดีค้าบ.... "  ผมทักทายตอบ
" ทำอะไรอยู่ครับ...พี่โทรมากวนหรือเปล่าครับ..." พี่ดิวถามผม
"  ป่าวค้าบ..ไม่กวนหรอกคร้าบ..คุยได้ครับ..."  ผมตอบ
"  คิดถึงจังเลยครับ..."  พี่ดิวบอกผม
" อ่ะ........"  ผมพูดมะออกเลยคร้าบ
"  คิดถึงจริงๆนะครับ "  พี่ดิวพูดยํ้ากับผม
"  อ่ะนะ...อารายอ่ะค้าบ..."  ผมพูดมะออกอ่ะ...โห...ทำอารายมะถูกเลยคร้าบ....
"  ก็อยากบอกอย่างนี้น่ะครับ...พี่เป็นคนปากกับใจตรงกันนะครับ "  พี่ดิวพยายามบอกผม
"  คร้าบ..."  ก็พูดมะออกอีกแหละ ไม่ถนัดในการโต้ตอบแบบนี้อ่ะคร้าบ
"  มะนาวเป็นไรเหรอครับ...ไม่เห็นคุยอะไรกับพี่เลย..." พี่ดิวถามผม  เมื่อเห็นผมเงียบๆไป
"  ก็เป็นคนน่ารักไงอ่ะคร้าบ...ใช่ป่ะ..."  ผมพูดเริ่มอีกล่ะไอ้มะนาว หาเรื่องอีกแย้ว
" ใช่แล้วครับ...ก็น่ารักจริงๆด้วย...พี่รู้ถึงได้ชอบยังไงล่ะครับ..." พี่ดิวพูด แหมได้โอกาสเลยน้า รับมุขเชียว
"  แหะแหะ...มะนาวพูดเล่นๆเองอ่ะค้าบ...ไม่เห็นว่าจะน่ารักตรงไหนเลยอ่ะ..."  ผมพูดถล่มตัวอ่ะ.......อิอิ....จิงจิ๊ง...เชื่อหน่อยน้า...คิกคิก
"  เหรอครับ..ฮะฮะ.."  พี่ดิวหัวเราะ....งอนล่ะ ดูดิ ยังมาขำเราอีกอ่ะ
"  อือ...สงสัยมะนาวจาไม่น่ารักจิงๆอ่ะ...." ผมพูด งอนงอน นิดหน่อย
" โอ๋...พี่พูดเล่นน่ะครับ..."  พี่ดิวรีบพูดเลย คงกลัวผมงอนพี่เค้าจริงๆ
"  ค้าบ...มะนาวรู้ว่าพี่พูดเล่นอ่ะ...อิอิ..."  ผมพูดไปขำไป  แปลกใจจัง เพิ่งได้คุย ได้รู้จักแป๊บเดียวก็คุยกันสนิทแล้ว  แล้วตอนนั้น พี่เจสก็เรียกมะนาวให้ไปหาพี่เค้าที่โต๊ะ.........
"  พี่ดิวค้าบ...พอดีมะนาวต้องทำงานต่อเจ้านายเรียกแล้วอ่ะคร้าบ..."  ผมพูด  ตาก็มองที่พี่เจสว่ามองมะนาวอยู่หรือป่าว
อ่ะคร้าบ...แฮะแฮะ.....
"  ครับ...งั้นพี่ไม่รบกวนมะนาวแล้วล่ะครับ...แล้วอย่าลืมนัดของเราพรุ่งนี้ด้วยนะครับ..."  พี่ดิวบอกผม  ขี้ตู่จัง หาว่าเป็นนัดของเรานัดของเราอ่ะ
"  ครับ...หวัดดีคร้าบ...."  ผมรับคำแล้วบอกลา
" หวัดดีครับ..."  พี่ดิวบอกลาเหมือนกัน
พอวางสายแล้วผมก็เดินไปหาพี่เจสที่โต๊ะ...พี่เค้าก็ถามแหล่ะครับว่าโทรคุยกะใคร เห็นนั่งคุยไปยิ้มไปอยู่คนเดียวอ่ะครับ
ผมก็ตอบว่าเพื่อนๆเค้าโทรมาคุยอ่ะคับ...ขอโทษนะคร้าบที่โกหกออกไปอ่ะ..ก็ยังไม่ได้เล่าเรื่องพี่ดิวให้พี่เจสรู้เลย  เดี๋ยวคืนนี้จะเล่าให้พี่เค้ารู้ก็แล้วกัน...อย่าทำอย่างผมน้า มันไม่ดีอ่ะ...แฮะแฮะ....
ตอนที่ 110        
แล้วผมก็ช่วยพี่เจสทำงานอยู่ที่โต๊ะของพี่เค้าแหละครับ...ก็นั่งทำไปเรื่อยๆ จนเกือบเย็น พี่เจสอ่ะ เอาอะไรมากองให้ทำนักก็มะรู้อ่ะ เห็นว่าผมทำงานเสร็จเร็วเข้าหน่อย ก็ใช้นู่นใช้นี่ซะจนผมปวดหัวเลยอ่ะ
" พี่เจสคร้าบ.....หิวหรือยังคร้าบ " ผมถามเมื่อเสร็จงานแล้ว
" อืม ก็หิวนิดๆแล้วครับ "  พี่เจสบอกผม
" แล้ววันนี้อยากกินอะไรดีอ่ะคร้าบ  "  ผมถามต่อ
" อะไรก็ได้ครับ  ตามใจนาวแล้วกัน  นาวอยากกินอะไร  พี่ก็กินอย่างนั้นครับ  "  พี่เจสบอกผม
" งั้น เดี๋ยวนาวออกไปดูน้า  แถวนี้เองอ่ะคร้าบ  "  ผมบอก อ้อนนิดนึง
" ครับ ห้ามไปไหนไกลนะครับ "  พี่เจสพูดห้ามผม
" รู้แล้วคร้าบ  ใกล้ๆบริษัทนี่แหล่ะคร้าบ......"  ผมบอก
แล้วผมก็เดินกลับเข้ามาที่ห้องพักส่วนตัว  หยิบกระเป๋าเงิน กะโทรศัพท์มือถือ กำลังจะเดินออก  ก็พอดีที่มีคนโทรเข้ามาหาผม  มองดูเบอร์ก็รู้ว่าเป็นใคร ผมกดรับสาย พร้อมกับยิ้มไปด้วย
" ดีคร้าบ เป้งคิดถึงนาวเหรอคร้าบ  "  ผมกล่าวทักทาย พร้อมกับถามไปด้วย
" ดีคับผม  อ้าวรู้ด้วยว่าคิดถึงน่ะ ฮ่าฮ่า...."  ไอ้เป้งรับคำ หัวเราะอารมณ์ดี
" คร้าบ....คิกคิก  แล้วเป้งอยู่แถวไหนอ่ะคร้าบ  พอดีนาวกะลังจะออกไปหาซื้อของกินพอดีเลยคร้าบ "  ผมถามมัน แล้วก็บอกให้มันรู้
" งั้นดีเลย  เป้งอยู่แถวๆบริษัทพี่เจสน่ะครับ  นาวรอเดี๋ยวแล้วกันเป้งจะไปรับ  แต่ขอเวลาสัก 10 นาที "  เป้งบอกผม  น่ารักจังเลยคร้าบ...อิอิ....
" ได้คร้าบ  งั้นนาวรอน้า  เดี๋ยวลงไปคอยข้างล่างแล้วกัน "  ผมบอกมัน
" คับผม  เดี๋ยวเจอกันครับ "  เป้งพูดจบ ก็วางสายไป
ผมก็เลยเดินออกมาหาพี่เจส  แล้วก็บอกพี่เจสว่า  เป้งจะเข้ามารับออกไปหาซื้อของกิน  พี่เจสก็บอกอนุญาตให้ผมไปกะไอ้เป้งได้ ผมหอมแก้มพี่เจสไปทีนึง  พี่เค้ายิ้มให้  แล้วผมก็เดินลงมาข้างล่าง รอไอ้เป้งข้างหน้าบริษัท รอแป๊บเดียว   รถไอ้เป้งก็มาจอดตรงหน้าที่ผมยืนอยู่   ผมก็เดินอ้อมไปเปิดประตู   แล้วก็เข้าไปนั่งข้างในรถของมัน
" ไปไหนดีอ่ะ  "  ผมถามมัน
" ตามใจนาวแล้วกัน  ที่ไหนก็ได้  "  ไอ้เป้งบอกผม
" งั้น ไปที่มาบุญครองแล้วกันน้า  ใกล้ๆดี  "  ผมบอกมัน
" ได้เลยครับ "  ไอ้เป้งบอก
ไม่นานมากก็ถึง  ไอ้เป้งพาผมตรงไปที่ศูนย์อาหารก่อน  มันคงหิวมาก  แต่ก็ดีเหมือนกัน  ผมเองก็จะได้หาซื้ออาหารที่นี่ไปให้พี่เจสทีเดียวเลยกำลังนั่งรอไอ้เป้งไปซื้ออาหารอยู่ที่โต๊ะ  พี่เจสก็โทรศัพท์เข้ามาหาผมพอดี
" อยู่กันที่ไหนครับ  "  พี่เจสถามผมทันทีที่ผมกดรับโทรศัพท์
" อยู่มาบุญครองคร้าบพี่เจส "  ผมบอก
" อืม  งั้นเหรอ  "  พี่เจสพูด
" ใช่คร้าบ "  ผมตอบ
" ก็ไปเดินเที่ยวกันเถอะ "  พี่เจสบอกผม
" ไม่หรอกครับ  นาวรอเป้งกินข้าว  แล้วก็ซื้อของกินให้พี่เจสเสร็จ  นาวก็กลับแล้วครับ  "  ผมบอก
" ไม่เป็นไรครับ  เดินเที่ยวไปก่อนก็ได้  ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอกครับ  พี่ยังไม่ค่อยหิวด้วย "  พี่เจสบอกผม
" ไม่หิวจริงๆเหรอคร้าบ "  ผมถามพี่เจสอีกครั้ง ยํ้าเพื่อความแน่ใจ
" ครับ  ไม่หิวจริงๆ "  พี่เจสบอกผมหันไปเห็นไอ้เป้งเดินถือถาดใส่อาหารเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะ  มันมองผมด้วยความสงสัย  คงคิดว่าผมโทรคุยกับใครอยู่   ผมเลยพูดบอกมันว่าโทรคุยกะพี่เจส  แต่พูดแบบไม่มีเสียง   มันเข้าใจ ก็เห็นมันพยักหน้าให้ผมน่ะครับ  แล้วผมก็นั่งคุยกะพี่เจสต่อ
" งั้น นาวเดินดูของแป๊บนึงแล้วกัน  แล้วจะรีบกลับน้า "  ผมบอกพี่เจส
" ครับ   แล้วอย่าไปกวนไอ้เจ้าเป้งมันนักนะ รู้ไหม "  พี่เจสบอกผม
" คร้าบ "  ผมรับคำ
" แล้วอีกอย่าง อย่าเดินไปไหนห่างไอ้เจ้าเป้งมันนะ รู้ไหมครับ พี่เป็นห่วงนะ "  พี่เจสพูด
" รู้แล้วคร้าบ "  ผมตอบรับ
" ดีมาก  ไปเที่ยวให้สนุกเถอะ เดี๋ยวพี่จะนั่งทำงานต่อครับ "
" คร้าบ  รักพี่เจสน้า เดี๋ยวนาวจะรีบกลับคร้าบ  "  ผมบอก
" ครับ รักครับ " พี่เจสพูด  แล้วก็วางสายไป
คุยเสร็จหันมาเห็นไอ้เป้งกำลังกินข้าวอยู่  กินเก่งจัง ไอ้เป้งก็ยังไม่อิ่มสักทีแถมมันยังซื้อมาเผื่อผมด้วย มันบอกให้ผมกินกะมัน ไม่งั้นมันไม่ยอม
ผมก็เลยจำใจต้องกินกะมัน ทั้งๆที่ว่าจะกลับไปกินกะพี่เจสซะหน่อย  แต่ผมก็กินไปเยอะเหมือนกันนะ  เพราะว่าที่จริงผมก็หิวด้วยแหล่ะ...แฮะแฮะ......
อิ่มแล้วก็เดินไปหาของกินให้พี่เจส  ได้ของกินมาสามสี่อย่าง  แล้วก็เดินลงมาข้างล่างกะว่าจะกลับเลย ก็กลัวว่าพี่เจสจะหิว  แล้วจะรอนานด้วย แต่ไอ้เป้งน่ะสิ  ดันมาชวนผมไปซื้อรองเท้ากะมันแป๊บนึง  พอดีมันอยากได้รองเท้าใหม่อ่ะครับ   ผมน่ะพอได้ยินว่าซื้อรองเท้าก็ตาโตอ่ะ เพราะก็รู้อยู่ว่าผมเป็นคนที่บ้าซื้อรองเท้ามากมาย...แฮะแฮะ..
คิดในใจว่า  " ไอ้เป้งมึงเสร็จกูแน่.... "  รองเท้านะคับ อย่าคิดลึก.......คิกคิก........
แล้วพอได้ยินว่าซื้อรองเท้า   ผมออกเดินนำเลยครับ...แถมเดินจูงมือไอ้เป้งมันไปร้านที่ผมชอบมาซื้อเป็นประจำด้วย   ไอ้เป้งก็มะได้ว่าอะไร  เห็นมันยิ้มให้ผมด้วยอ่ะครับ  
พอถึงแล้วผมก็เดินเลือกรองเท้าใหญ่เลย  คู่ไหนชอบก็หยิบมาให้ไอ้เป้งดูว่าสวยดีหรือเปล่า    เหมาะกะผมหรือเปล่า    แต่มันเป็นคนที่ดีนะ ถามคู่ไหนมันก็บอกดีไปหมด  ชอบจังเลย  แล้วหลังจากที่เลือกแล้วก็ได้มา 2 คู่ ก็เกรงใจมันอ่ะคร้าบ....แล้วผมก็ถือเดินเอามาให้มันคร้าบ..........
"  เป้งคร้าบ...มะนาวได้รองเท้าแย้วอ่ะ..."  ผมพูด  เพราะเชียวน้าไอ้มะนาวเอ้ย..พร้อมกับชูให้มันดูแหละ
"  อารายอีกวะเนี่ย..."  ไอ้เป้งพูด มันมองใหญ่เลยอ่ะ...คิกคิก........
"  น้า...2 คู่เองอ่ะ น้าเป้งน้า..."  ผมพูดอ้อนสุดรี้ด...ฮี่ฮี่...
" โดนทุกทีเลยนะกู..."  มันพูดกะตัวเอง  แล้วก็ส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก......
"  น่านะ..น้า...น้า..."  อ้อน...อ้อน...ยิ้มให้มันหวานสุดๆอ่ะ...ไม่ยอมก็ไม่รู้จะว่ายังไงแย๊ว...
" จะซื้อไปทำไมนัก...เห็นมีเต็มบ้านแล้วมั้งน่ะ..."  ไอ้เป้งพูด
" ....ไม่ซื้อให้ก็ไม่ต้องว่าหรอก...ไม่เอาก็ได้..."  ผมพูด ทำหน้างอ แล้วเดินเข้าไปในร้านอีกครั้ง  ผมเดินเอาไปวางไว้ที่เดิม  เสร็จก็เดินออกมาอีกด้านของร้าน  ไม่มองมันหรอก  งอนอ่ะครับ งอนมาก........
ผมเดินไปเรื่อยๆ กะว่าจะเดินไปที่ชั้นที่จอดรถอยู่...งอนมันอ่ะ ไม่มองมันด้วยว่าเดินตามมาหรือป่าว  แต่พอเดินผ่านร้านนู้นร้านนี้ เห็นของสวยๆ  ก็อดหยุดแวะดูของมะได้   แต่ก็เดินดูไปสักพักนึกขึ้นได้ก็รีบกลับไปที่รถ
ตอนที่ 111
มาถึงที่รถจอดอยู่ ก็เจอไอ้เป้งยืนรอผม  พร้อมกับหน้าตาที่มองออกว่า กระวนกระวายอย่างมาก  พอมันเห็นผมเดินมาที่รถ  มันก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นโล่งอก  แล้วก็ยิ้มให้ผมแทน  
"  นาวครับ..ทำไมขี้งอนนักล่ะครับ..."  ไอ้เป้งพูดทันทีที่ผมถึงรถ
"  อะไรอีกล่ะ  มะได้งอนซักหน่อย..." ผมบอก มะไม่ยอมรับหรอกว่างอนมัน...ชิ...
"  อย่างนี้เหรอไม้ได้งอนน่ะ...แกล้งแค่นี้ทำประชดเอาของไปวางแล้วแอบเดินหนีเป้ง รู้มั๊ย เป้งตามหาซะทั่วเลยนะ "  ไอ้เป้งบอกผม
"  ป่าวนะ...มะได้ประชดเป้งหรอก  "  ผมยังไม่ยอมแพ้มัน..
"  แล้วโทรหาก็เป็นฝากข้อความอีก "  ไอ้เป้งบอกผมอีก
"  แล้วเป้งมาบ่นอะไรนาวอ่ะ...หวงนาวด้วย...เป้งมะรักนาวแล้วใช่ป่าวอ่ะ..." ผมพูดน้อยใจจริงๆนะ...นํ้าตาปริ่มขอบตาแล้ว...........
"  ก็เป้งแค่แกล้งนาวเอง...แค่นี้ก็งอนล่ะ...เอ้าเอาไป.." เป้งพูดจบก็ยื่นถุงใส่ของส่งมาให้ผม
"  อารายอ่ะ..."  ผมพูดนํ้าตาคลอ  แล้วค่อยๆเปิดถุงดู
"  ก็นาวอยากได้ไม่ใช่เหรอ..."  ไอ้เป้งพูดแล้วก็ยิ้มให้ผมด้วย...หล่อจังเลย
"  เป้งอ่ะ......"  ผมพูด นํ้าตาหยดลงมาเลยอ่ะคร้าบ
" เป็นอะไรล่ะครับ  ร้องไห้ทำไมคนดี "  เป้งพูด  เอามือเกลี่ยนํ้าตาให้ผม
" ก็....นาวรักเป้งจัง...ขอบคุณคร้าบ...."  ผมพูด ก็ในถุงมีรองเท้าไอ้ 2 คู่ที่ตะกี้ผมเลือกไว้อ่ะคร้าบ
" ครับ  แล้วทีหลังก็อย่างอนอีกนะ.."  ไอ้เป้งบอกผม
" รู้คร้าบ......"  ผมบอกมัน
" แล้วอีกอย่าง  นาวก็รู้ว่าเป้งไม่เคยหวงอะไรนาวเลยซักอย่างเดียว...ใช่มั๊ยล่ะครับ "  ไอ้เป้งพูดต่อ
"  อือ...รู้คร้าบ  แล้วเป้งก็อย่าแกล้งนาวสิ..."  ผมบอก
" ก็นาวน่ารักอย่างนี้แล้วจะไม่ให้เป้งแกล้งได้ยังไงล่ะครับ  "  ไอ้เป้งพูดจบก็เขกหัวผมไปทีนึงอ่ะ
" โอ๊ย เจ็บนะ  ชอบเขกหัวนาวทุกทีเลยอ่ะ..."  ผมพูด
" ฮ่าฮ่า....ก็ชอบนี่นา...."  ไอ้เป้งพูดแหย่ผมอีก
" พอแล้วอ่ะ....แล้วเอ่อ...รองเท้าของเป้งล่ะ  ได้มาหรือเปล่าคร้าบ  "  ผมถามเมื่อนึกขึ้นได้
" อ้อ...ยังไม่ได้ดูเลย  ก็ใครไม่รู้ดันมางอนนี่นะ  เป้งก็เลยไม่มีคนช่วยเลือกให้เลยครับ  "  ไอ้เป้งพูด  มันกระทบผมโดยตรงแหล่ะ
" อ๊ะ....นาวขอโทษน้า  งั้นเราลงไปดูรองเท้ากันใหม่เถอะ  เดี๋ยวนาวจะได้ช่วยเลือกให้ "  ผมบอก  แล้วคว้ามือไอ้เป้งให้เดินลงไปกับผม
" ไม่ต้องครับ  เดี๋ยววันหลังค่อยมาดูกันใหม่ก็ได้  เป้งไม่รีบร้อนอยากได้หรอกครับ  อีกอย่าง ไปช้า พี่เจสหิวข้าวแย่ "  ไอ้เป้งบอกผม
" เออใช่จริงด้วย  เอางั้นเหรอ  ก็ตามใจเป้งแล้วกันนะ "  ผมบอกลืมไปเลยว่าพี่เจสคอยอยู่
" เอ้า...กลับได้แล้ว...เดี๋ยวช้ากว่านี้พี่เจสไล่เตะเป้งแน่ๆ...เป้งยังอยากไปหานาวได้อยู่นะ...ฮ่าฮ่า.... "  ไอ้เป้งพูดแหย่  หัวเราะอารมณ์ดี
" คร้าบ....." ผมรับคำ  แล้วเขย่งเท้าไปหอมแก้มมันทีนึง  ยิ้มให้ด้วย....คิกคิก  เอาใจหน่อยเดี๋ยวไม่ซื้ออะไรให้ผมอีก....แฮะแฮะ....
แล้วก็ขึ้นรถกลับออกไปที่บริษัท แต่ไอ้เป้งมันไม่เข้าไปหรอกค้าบ มันส่งลงที่หน้าบริษัทแล้วมันก็กลับไปเลย มันบอกว่าจะไปทำธุระต่อ...มะนาวก็ไปหาพี่เจสแล้วก็ชูถุงรองเท้าให้พี่เค้าดูอ่ะคร้าบ
"  พี่เจสดูจิค้าบ...ไอ้เป้งมันซื้อให้อ่ะ..."  ผมบอกพี่เจส   ยิ้มแก้มแทบปริ ดีใจมากๆ
"  อะไรอีกครับ...อ้อรองเท้าอีกแล้ว...ออกไปแป๊บเดียวก็ได้ของมาอีกล่ะ..."  พี่เจสพูด จะชมหรือจะว่าเนี่ย
"  ก็ไอ้เป้งมันจะซื้อให้นี่คร้าบ...แฮะแฮะ..."  ผมบอก ยิ้มให้พี่เจส
"  ไม่ใช่เรางอนมันเหรอ..." พี่เจสพูดเหมือนรู้เลยอ่ะครับ  
" ก็...ก็งอนนิดนึงอ่ะคร้าบ...."  ผมบอกพี่เจส...
" ว่าแล้ว  เรามันก็เป็นซะอย่างนี้  เดี๋ยวงอนมันบ่อยๆอีกหน่อยมันจะไม่มาหาเรานะ..."  พี่เจสบอกผม....พี่เจสมะรู้อารายซะแล้ว   
มันเหรอจะโกรธผมอ่ะ....
"  คร้าบ...รู้แล้วคร้าบ...ฮี่ฮี่...."  ผมพูด แล้วยิ้มให้พี่เจสอีก
" ไหนมีอะไรมาให้พี่กินบ้างครับ  เริ่มจะหิวมากแล้ว "  พี่เจสบอกผม
" อ้อ หลายอย่างเลยครับ  พี่รอเดี๋ยวนะ นาวเอาไปใส่จานก่อน  "  ผมบอก  หยิบถุงของกินที่ซื้อมา  แล้วเดินเข้าไปในห้องพักผ่อนด้านหลัง  ผมนึกขึ้นได้ ก็เลยหันไปถามพี่เจส
" พี่จะกินข้างในห้อง หรือที่โต๊ะทำงานครับ  "  ผมถาม
" กินข้างในดีกว่า "  พี่เจสบอกผม
" ได้คร้าบ  "  ผมรับคำ  แล้วก็เดินเข้าไปข้างในที่เป็นห้องพักผ่อน ที่มีพี่เจสกะมะนาว สองคนเท่านั้นที่ใช้ห้องนี้        
และที่ห้องนี้นั่นแหละ ที่ผมมักจะมานอนเป็นประจำทุกวัน  ก็เวลาพักผ่อนมันน้อยอ่ะคับ...นอนดึกตื่นเร็ว  ส่วนพี่เจสถ้าไม่มีอะไรยุ่ง   หรือเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว ก็มักจะเข้ามาพักผ่อน  
บางวันช่วงเย็นๆ  ที่พนักงานกลับบ้านกันหมดแล้ว   พี่เจสก็จะเข้ามานอนพักผ่อนนอนกอดผมหลับก็เป็นประจำเหมือนกัน...คิกคิก...
เพราะพี่เจสมักจะนั่งทำงานต่อจนดึกๆอ่ะครับ แล้วค่อยกลับบ้านกัน  แล้วทุกวันผมก็ต้องอยู่ด้วยแหละครับ...อยู่กะพี่เจสแทบตลอดเวลา มีบ้างที่ผมต้องกลับก่อน เพราะผมต้องทำงานบ้าน ซักผ้าเก็บนั่นเก็บนี่  กว่าที่พี่เจสจะกลับ ผมก็ทำอะไรเสร็จพอดี...ที่จริงพี่เจสก็ไม่อยากให้ผมทำงานบ้านหรอกนะ แต่ว่าผมขอพี่เจสว่าจะทำงานบ้านเอง ไม่ต้องจ้างใครมาทำหรอก...ตอนแรกพี่เค้าก็ไม่ยอม กลัวว่าผมจะเหนื่อย    แต่ผมก็อ้อนอยู่นานจนในที่สุดพี่เจสก็ยอม....ก็ไม่อยากให้ใครมายุ่ง
อ่ะคร้าบ.....
หลังจากที่ผมกับพี่เจสกินอาหารกันเสร็จ  พี่เจสก็ออกมานั่งทำงานต่อ ส่วนผมก็ไปนั่งออกแบบงานที่โต๊ะของผม  ก็ใกล้ๆกันกับโต๊ะพี่เจสแหละ  แต่ก็มีฉากกั้นบังนิดหน่อย  เพราะเวลาที่มีลูกค้าเข้ามาคุยกะพี่เจส มันก็ทำให้ดูไม่น่าเกลียด....วันนั้นกว่าจะได้กลับบ้านก็ดึกมากเหมือนกัน.........
ตอนที่ 112
วันนี้มาถึงบริษัทกับพี่เจส  ผมก็นั่งทำงานตามปกติ   เวลาเกือบบ่าย 2 โมงแล้ว อีกชั่วโมงเดียวก็จะได้เวลานัดกับพี่ดิว   
ผมก็เดินออกไปเอาเอกสารที่โต๊ะทำงานของพี่เจส  มองไปก็ต้องตกใจ  เห็นพี่เจสนั่งคุยกะใครสักคนที่คุ้นๆหน้าอยู่  
  พี่เจสพอเห็นว่าผมเดินเข้าไปก็เรียกผม  ให้เข้าไปหา   ผมเดินเข้าไป พี่เจสก็แนะนำบอกให้ผมรู้จักกันกับเพื่อนของพี่เค้าที่เพิ่งกลับจากอเมริกา
"  มะนาวมารู้จักเพื่อนของพี่สิครับ..." พี่เจสหันมาพูดกับผม เมื่อผมเดินเข้ามาใกล้พี่เจส
"  ครับ...สวัสดีครับ..."  ผมกล่าวทักทาย...ฮือฮือ...แย่แย้ว...ก็ตกใจมากแหล่ะครับ  แต่ก็แอบเนียนนิดนึง
"  สวัสดีครับ...."  พี่คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามพี่เจสก็ยิ้มให้ผม  ยิ้มหล่อด้วยคร้าบ...มีแอบยังคิ้วให้ผมด้วย
"  นี่น้องกูเว้ย...ชื่อ มะนาว..."  พี่เจสบอกชื่อของผมให้ผู้ชายคนนั้นให้รู้จัก
"  มะนาว  นี่เพื่อนของพี่นะมันชื่อ ดิว...เราสองคนรู้จักกันไว้นะ..."  พี่เจสหันมาบอกผม

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากนะคับ