ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม ??? 3

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว


                          “น่ารักจริงเว้ย!”  ลูกแก้วนั่งอมยิ้ม ในขณะที่สายตาจ้องมองมังกรที่ถูกขังอยู่ในลูกแก้ว ทั้งที่ปากมังกรก็คาบลูกแก้วอีกลูกก่อนจะตัดสินใจห้อยสร้อยลงที่คอไว้ดังเดิม  และลุกออกจากห้องตามไปร่วมทานข้าวกับมังกรด้วยใบหน้าระรื่นจนเก็บอาการไม่อยู่..?



Part  3
หลานชายจอมกวน
                               “ก๊อกๆ!”เสียงเคาะประตูห้องนอนของมังกรดังขึ้น ในขณะที่เจ้าของห้องเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จยังนุ่งผ้าขนหนูอยู่เลย โดยมีผืนเล็กพาดคอพร้อมกับเดินเช็ดผมให้แห้งไปด้วย พอได้ยินเสียงเคาะประตูเจ้าตัวอดแปลกใจไม่ได้ ส่วนใหญ่คนรับใช้มักจะกดอินเตอร์คอมถามก่อนทุกครั้ง
                     “แอ๊ด! อ้าวลูกแก้วเองหรือ?” คิดไว้ไม่ผิดต้องเป็นหลานตัวโข่งซึ่งนอนอยู่ห้องติดกันเป็นแน่  
                      “แห่ะๆผมผูกเนคไทน์ไม่เป็น อยากให้อาสอนผมผูกหน่อย” หนุ่มร่างโข่งตัวอย่างกับยักษ์ยืน
ทำหน้าเจี๋ยมเจี่ยมมือเกาหัวแกรกๆ ที่คอยังมีเนคไทน์พาดทับปกเชิ้ตสีขาวคาอยู่เลย
                     เช้านี้มังกรตั้งใจพาลูกแก้วไปฝึกทำงานเป็นวันแรก หลังจากหลานร่างใหญ่อยู่มาอาทิตย์กว่าแล้ว
แถมยังขยันบ่นทุกวันตอนทานข้าวด้วยกัน บอกว่าอยู่ว่างๆชักเบื่ออยากทำงานแล้ว จนมังกรตัดสินใจพาไปเริ่มเรียนรู้งานในวันนี้  
                     ประธานวิริยะทรัพย์ ได้หาตำแหน่งรอไว้แล้ว โดยให้คอยช่วยงานคุณสมรเลขาหญิงใหญ่วัย
สี่สิบสี่ ซึ่งรับใช้กันมาตั้งแต่รุ่นพ่อพ่วงต่อยันรุ่นลูก งานต่างๆคุณสมรทำได้ดีจัดตารางงานไม่เคยพลาด ทำให้การทำงานของมังกรและคุณสมรที่ผ่านมาไม่เคยมีปัญหากันเลย
                             อาจเพราะวัยวุฒิและประสบการณ์ที่อยู่มานาน ทำให้คุณสมรเข้าใจงานของวิริยะทรัพย์อย่างทะลุปรุโปร่งพอมังกรขอคำปรึกษาว่าจะพาหลานชายมาให้คุณสมรช่วยฝึก เธอจึงเต็มใจอย่างยิ่งคงเห็นตรงกันว่ามังกรน่าจะมีเลขาผู้ชายไว้ใกล้ตัวสักคนสำหรับเดินทางออกข้างนอก เพราะเธอเองก็ไม่สะดวก ทุกครั้งอาศัยพยัคฆ์ทำหน้าที่นี้แทนแล้วยังต้องเป็นบอดี้การ์ดอีกต่างหาก พลอยทำให้พยัคฆ์ไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง ทุ่มเวลาทั้งหมดให้มังกร 24 ชั่วโมง เมื่อหันมองจุดนี้ก็ดีเหมือนกันเตรียมฝึกลูกแก้วเอาไว้ อนาคตวิริยะทรัพย์อาจต้องให้ลูกแก้วช่วยกันบริหาร
                          “อืม!เข้ามาก่อนสิ เดี๋ยวอาสอน” มังกรอนุญาตให้หลานร่างใหญ่เข้ามาในห้อง ต้องยอมรับว่าลูกแก้วพอสวมเชิ้ตสีขาวแขนยาวกับกางเกงสแล็คสีดำคาดเข็มขัดของเฮอเมส กลับดูดีจนกลายเป็นหนุ่มธุรกิจสุดหล่อไปเลยทีเดียว หน้าตาบวกรูปร่างคงพาให้ใครต่อใครมองตามเป็นพรวน มังกรแค่วิจารณ์ตามที่เห็นคิดในใจอยู่คนเดียว
                            ในขณะที่ลูกแก้วหน้าขึ้นสี เห็นชัดคือหูซึ่งกำลังแดงก่ำเพราะเจ้าตัวดันเผลอจ้องสำรวจรูปร่างสมส่วนของอาตนเองเข้าให้ โดยเฉพาะหน้าท้องแบนราบซิกแพคพองาม หน้าอกนูนกล้ามเนื้อแน่นไรขนอ่อนตรงสะดือหายลับเข้าไปยังปมผ้าขนหนูซึ่งผูกอยู่หมิ่นเหม่ ผมยังคงเปียกน้ำดูกระเซิงไม่เป็นทรงเพราะเพิ่งสระมาใหม่ๆ ใบหน้าหล่อใสมองหาใฝ่หรือขี้แมลงวันสักเม็ดก็ไม่มีให้เห็น  แถมผิวยังขาวละเอียดเหมือนลูกคุณหนูอีก คงเพราะมังกรมีเชื้อจีนของพ่อและแม่ก็ยังเป็นลูกผสมเกาหลียีนส์ที่ได้มาจึงครบถ้วนหนุ่มหล่อในฝันของสาวๆกันเลยก็ว่าได้  
                               บัดนี้ดันมายืนเปลือยครึ่งท่อนอยู่ตรงหน้าลูกแก้ว จนเจ้าตัวเผลอจ้องนานไปหน่อยทำให้คนถูกมองเริ่มรู้สึกตัว หยุดมือที่ขยี้ผมเปียกจากผ้าขนหนูพาดคอก่อนจะสงสายตาพร้อมกับเลิกคิ้วเป็นคำถามประมาณว่า ‘มีอะไร’ ลูกแก้วเฉเบือนหน้าหลบหันไปมองชุดโฮมเธียเตอร์ขนาดใหญ่ในห้องนอนแทน แต่หาได้รอดจากการสังเกตของมังกรไปได้ พานสงสัยงงเข้าไปใหญ่ด้วยไม่เข้าใจว่าทำไมหลานชายถึงได้หน้าแดง
หูแดงเถือก
                                “เราไม่สบายหรือเปล่าลูกแก้ว ตัวร้อนไหม?” ตัดสินใจถามออกไป
                                “เปล่าครับผมสบายดี พักมาเป็นอาทิตย์รู้สึกแข็งแรงเกินปกติเสียด้วยซ้ำ” ลูกแก้วไม่ได้
พูดเฉยๆมียกกล้ามเบ่งโชว์ให้ดูอีก วงแขนใหญ่ขึ้นกล้ามเป็นลูกให้เห็นชัดเจนทั้งที่อยู่ในแขนเสื้อ แต่กลับสามารถเห็นเป็นรูปร่างเด่นชัดจนมังกรอดคิดไม่ได้ว่าหลานชายรูปร่างพอกันกับ ‘รามูน’  ชายชุดดำที่มีศักดิ์เป็นพี่เขยเลยเชียวล่ะ
                                “มาสิอาผูกให้ดู แล้วเราจำเอาไปฝึกเองนะ” พูดจบ มังกรขยับเข้ามายืนข้างหน้าลูกแก้ว พร้อมกับยื่นมือจับเนคไทน์ที่พาดไว้บนคอเสื้อของหลานร่างยักษ์ จนลมหายใจของคนที่ยืนนิ่งเป่ารดหน้าผากเกลี้ยงของมังกรพาเอาสัมผัสได้ถึงลมอุ่นร้อนที่กระทบผิว มือที่จับเนคไทม์กำลังทำหน้าที่พลิกไขว้ไปมาช้าๆเพื่อให้หลานร่างยักษ์สามารถดูได้ทัน โดยมังกรหารู้ไม่ว่าสายตาคมเข้มของหลานตัวโข่งไม่ได้จ้องที่มือตนเลยสักนิด
                                 ตอนนี้ลูกตาคมสวยจับนิ่งอยู่เฉพาะรูปหน้าหล่อใสที่มีแพรขนตายาวหลุบปิดตาเข้ม โดยที่เจ้าของกำลังตั้งใจผูกเนคไทน์อย่างขะมักเขม้น พอมายืนใกล้ขนาดนี้ลูกแก้วกลับสูงกว่ามังกรเกือบสิบเซน ไม่นับโครงร่างกำยำที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อหนุ่มอีกต่างหาก แม้มังกรจะไม่ใช่หนุ่มร่างเล็กออกจะสมบูรณ์ในเรื่องของสรีระร่างกายด้วยซ้ำ แต่พอได้มายืนประกบกับหลานตัวโตแล้ว กลับเป็นมังกรดูตัวเล็กลงไปถนัด
                                 “อ่ะเรียบร้อย หล่อใช้ได้เลยนี่”  มังกรเงยหน้าขึ้นแซวลูกแก้ว หลังจัดการผูกเนคไทน์
จนเสร็จเลยปะทะเข้ากับสายตาคมเข้มและใบหน้าแดงก่ำของลูกแก้วอย่างจัง พานรู้สึกแปลกเมื่อเห็นลูกแก้วจ้องมาตาไม่กะพริบ จึงใช้วิธีหันหลังเดินเลี่ยงออกมาทำเป็นค้นตู้เสื้อผ้าฝังผนัง พร้อมกับพูดขึ้นมาทั้งที่ยังยืนหันหลังให้คนฟังอยู่เลยว่า
                                 “อาขอเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่ เดี๋ยวเจอกันที่โต๊ะอาหารเราลงไปก่อนอาได้เลยไม่ต้องรอ
อาหรอก” บอกเป็นนัยประมาณว่าขอความเป็นส่วนตัวสักหน่อย  ลูกแก้วจำต้องรับคำ
                                “ครับ” จากนั่นเจ้าตัวค่อยหันหลังเดินออกจากห้องไป พอประตูปิดลงมังกรค่อยหันหน้าไปมองตามทั้งที่ลูกแก้วไม่ได้อยู่ตรงนั่นแล้ว คิ้วเข้มขมวดมุ่นไม่เข้าใจพฤติกรรมแปลกๆของหลานชายร่างโข่ง ชักงงกับหลานตัวเองที่มีพฤติกรรมแปลกๆ โดยที่ไม่เข้าใจสาเหตุ
                               ที่โต๊ะอาหารซึ่งมีคนนั่งกันก่อนแล้วสามคน คืออาคม พยัคฆ์และลูกแก้ว พ่อลูกคู่แรกเป็นคนที่มังกรอนุญาตให้ร่วมโต๊ะด้วย เพราะนับถือกันเสมือนญาติ จึงไม่แปลกที่พ่อบ้านและการ์ดส่วนตัวจะได้ร่วมโต๊ะ ส่วนคนหลังด้วยศักดิ์และฐานะย่อมเป็นเรื่องปกติ ในเมื่อตอนนี้ถือได้ว่าเป็นนายน้อยของคฤหาสน์วิริยะทรัพย์ไปเรียบร้อยแล้ว
                               ทั้งหมดต่างหันมามองพร้อมกัน เมื่อเห็นมังกรเดินเข้ามาเพื่อร่วมโต๊ะทานมื้อเช้ารองท้องก่อนไปทำงาน ส่วนใหญ่ก็เป็นไข่ดาว กาแฟขนมปัง หรือบางวันก็เป็นข้าวต้มร้อนๆ
                              “ทำไมต้องรอผม หิวก็ทานกันก่อนสิครับ” แม้จะเป็นการบอกนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยมีใครทำอย่างที่บอกเลยสักครั้ง เมื่อใดที่ร่วมโต๊ะจะไม่มีใครลงมือทานก่อนหากเจ้านายยังไม่ลงมา
                              “คุณมังกรรับอะไรดีครับ เช้านี้มีข้าวต้มปลากะพงขาว?” อาคมหัวหน้าพ่อบ้าน  ตัดบททำหน้าที่สอบถามเช่นเคย
                            “อืมน่าสนใจดีจัดให้ผมเลย เราล่ะลูกแก้วจะเอาด้วยไหม?” พูดกับอาคมจบ ไม่ลืมหันมาถามหลานชายที่นั่งฝั่งขวาติดกับตัวเองด้วย ก่อนจะได้รับรอยยิ้มฉีกจนจะถึงหูแล้วมั้ง แล้วเจ้าตัวถึงค่อยตอบกลับ
มาว่า
                             “ผมขอด้วยครับ” มังกรจึงหันไปพยักหน้าให้กับอาคม รับหน้าที่ส่งสัญญาณให้คนรับใช้ซึ่งคอยบริการอยู่นำข้าวต้มร้อนๆมาเสริฟ โดยที่เจ้านายวิริยะทรัพย์หันไปหยิบหนังสือพิมพ์บนโต๊ะขึ้นมาอ่านหัวข้อข่าว ทั้งที่รู้สึกได้ถึงสายตาคมเข้มของหลานชายหน้าหล่อมองตนไม่วางตา แต่คนถูกมองกลับเนียนขั้นเทพปั้นหน้านิ่งได้อีก
                             บรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ไม่มีอะไรมากไปกว่าต่างคนต่างทานมีบ้างที่มังกรหันไปสบตาหลานร่างโข่ง ที่นั่งบดบังรัศมีคนในโต๊ะให้ดูเล็กลงไปกันหมด พอเจ้าตัวปะทะเข้ากับสายตาของมังกรที่จ้องกลับดันเนียนทำก้มตักข้าวต้มกินหน้าตาเฉย  ทั้งที่หูแดงแปร๊ดพานทำให้มังกรยิ่งงงเข้าไปใหญ่กับท่าทางประหลาดๆ ของหลานในไส้
                              ตรงข้ามกับพยัคฆ์ซึ่งลอบสังเกตพฤติกรรมของลูกแก้ว โดยใช้วิธีชำเลืองตามทักษะ
ของการ์ด พอเห็นท่าทางของลูกแก้วคอยแต่จะจ้องมังกรอยู่ตลอดเวลา แถมสายตาที่ถ่ายทอดออกมาเหมือนมองสาวซะงั้น  ชักรู้สึกทะแม่ง แต่ก็ยังไม่ได้ตัดสินอะไรไป พานนึกหาเหตุผลว่าอาจเป็นความรู้สึกปลื้มหรืออบอุ่นที่เจออาตัวเองละมั้ง  
                               ขณะเดียวกันในสายตาของอาคมพ่อบ้านผู้โชกโชนซึ่งผ่านโลกมามากกลับรู้สึกว่า ลูกแก้วมีความพิเศษบางอย่างที่ตนหาเหตุผลมาอธิบายไม่ถูก เด็กหนุ่มที่นั่งตรงข้ามนั้นทำให้ตนเหมือนคนอ่อนแอ เพราะพลังชีวิตของเด็กคนนี้ช่างมากมายมหาศาลจนทำให้คนรอบข้างกลายเป็นเล็กกระจ่อยร่อยลงไปเลย
                               ความรู้สึกตรงนี้อาคมทึ่งมากๆ แอบหมายมั่นปั้นมือไว้ว่าจะรับเอาลูกแก้วเป็นศิษย์ฝึกทักษะการต่อสู้ เพราะคนที่มีสรีระลักษณะอย่างลูกแก้ว ล้านคนถึงจะเจอสักคนสำหรับหน่วยก้านและพรสวรรค์ทางสรีระที่จะฝึกศิลปะทักษะการต่อสู้ให้เข้าขั้นระดับฝีมือได้อย่างไม่อยากเลย
                               ขณะนี้ทั้งมังกรและลูกแก้วต่างเข้ามานั่งอยู่ในรถคันหรูเป็นที่เรียบร้อย งานนี้พยัคฆ์นั่งตีคู่กับการ์ดคนใหม่ที่อาคมคัดขึ้นมาแทนคนเก่าสามคนซึ่งสละชีวิตไป  คนที่ควบตำแหน่งขับรถด้วยชื่อว่าครรชิต และยังมีอีกสี่คนคอยขับเบนท์ตามหลัง ส่วนรถที่มังกรใช้ในวันนี้คือโรลสรอยซ์สีดำกันกระสุนราคากว่าห้าสิบล้านเลยทีเดียว
                               สำหรับพวกการ์ดที่เสียชีวิตไป ไม่ว่าครอบครัวแต่ละคนจะอยู่ที่ไหนสวัสดิการของมังกรมีให้ตลอดชีพ คือดูแลทั้งครอบครัวให้ฟรียังไม่รวมเงินบำรุงขวัญตัวเลขแปดหลักอีกต่างหาก นี่คือน้ำใจของเจ้านายที่ลูกน้องทุกคนต่างถวายชีวิตยอมรับใช้ เพราะมีเจ้านายใจใหญ่แบบนี้นั่นเอง
                              ระหว่างนั่งกันอยู่ในรถ สองอาหลานต่างยึดพื้นที่ริมกระจกคนละมุมปล่อยพื้นที่ว่างตรงกลางทิ้งระยะห่างเอาไว้ ภายในรถสุดหรูฟลูออฟชั่นด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งทีวี เครื่องเล่น ไม่นับเครื่องดื่มแชร์เย็นในตู้เย็นขนาดจิ๋ว ยังมีชุดบิ้วอินเข้าเซ็ทสำหรับเสียบแก้วไวน์ต่างๆอีกด้วย หรูหราจนลูกแก้วเกิดความสนใจจนออกอาการอย่างเห็นได้ชัด อาการทางสายตาว่าอยากแตะต้องเครื่องเล่น DVD ไฮเทคในรถของลูกแก้วตกอยู่ภายใต้การจับสังเกตของมังกร เมื่อเห็นท่าทางของหลานชายจ้องตาไม่กะพริบ จนอดไม่ได้พูดขึ้นมาว่า
                      “อยากเปิดก็เอาสิ” คำอนุญาตที่หลุดจากปากของมังกร เหมือนสัญญาณที่ลูกแก้วรอมานาน ไม่รอช้ามือหนาทรงพลังเอื้อมไปหยิบรีโมทกดสำรวจเปิดดูชื่อเพลงทันที ก่อนจะเลือกกดเปิดเพลงฟังแถมเพลงที่เจ้าตัวเลือกจากหน้าจอทีวีซึ่งขึ้นรายชื่อดันเป็นมายฮาร์ทวิวโกออนอีกต่างหาก
                        บรรยากาศภายในรถเลยอบอวลไปด้วยเสียงเพลงสากลคลาสสิค ในขณะที่คนเปิดนั่งฟังส่งตาคมหวานฉ่ำมาให้คุณอาไปด้วย มังกรพอเห็นสายตาของหลานตัวโข่งเจ้าตัวทำตีมึนมองออกไปนอกรถดูผู้คนที่ต่างสัญจรไปมาพลุกพล่านแทนปล่อยให้หลานชายหน้าหล่อแอบอมยิ้มกลั้นขำกับอาการของอาสุดหล่ออยู่คนเดียว
                         “พยัคฆ์เย็นนี้ผมจะไปเดอะแกเลีย ประสานงานให้ผมด้วยนะ”  มังกรสั่งพยัคฆ์ก่อนจะลงจากรถ เมื่อมาถึงอาคารที่ทำการของวิริยะทรัพย์
                          “ครับนาย” พยัคฆ์รับคำสั่งอย่างสุภาพ ถ้าหากมีลูกน้องคนอื่นอยู่ด้วยพยัคฆ์จะเรียกมังกรว่านายทุกคำ ยกเว้นตอนอยู่กันส่วนตัวหรือเฉพาะคนภายในที่สนิทกันจริงๆ เท่านั้น
                         มังกรนำลูกแก้วขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้น 88 สูงสุดของตึกวิริยะทรัพย์ซึ่งใช้เป็นพื้นที่ทำงานส่วนตัวของประธานบริษัทฯ คนที่สามารถขึ้นมายังชั้นนี้ได้มีแต่ระดับผู้บริหารและคนสนิทเท่านั้น โดยใช้ลิฟท์ส่วนตัวไม่ปะปนกับพนักงานและบุคคลทั่วไป  ยังมีการ์ดที่ตามมาจากบ้านและพยัคฆ์คอยดูแลภายในชั้นนี้ด้วย ไม่นับระบบรักษาความปลอดภัยที่มีกล้องวงจรปิดและระบบไอทีพร้อมบอดี้การ์ดตรวจสอบแต่ละชั้นอีกต่างหาก  ลูกแก้วเดินตามมังกรไปโดยไม่ซักถามสักคำ นอกจากเหลียวซ้ายแลขวามองนั่นนี่ตลอดเวลาออกอาการตื่นเต้นให้เห็นอย่างไม่ปิดบัง กระทั่งผ่านประตูไฟฟ้าโดยใช้วิธีแสกนฝ่ามือเพื่อเปิดเข้าไปยังฟอร์ข้างในที่ติดกระจกกันกระสุนไว้รอบด้าน ความพิเศษของกระจกชนิดนี้ยังป้องกันแสงอุลตร้าไวโอเลทได้ด้วย
บุคคลภายนอกไม่สามารถมองเข้ามาภายในได้ แต่คนที่อยู่ในอาคารสามารถมองออกไปด้านนอกได้อย่างชัดแจ๋วเลยทีเดียว
                     ดังนั้นลูกแก้วจึงเหมือนขึ้นมายืนอยู่บนหอคอยลอยฟ้า เพราะมองรถราวิ่งอยู่ด้านล่างคันเล็กกระจิ๊ดเหมือนรถวิทยุบังคับไปเลย ท่าทางเหมือนเด็กไม่ยอมโตทั้งที่ตัวโข่งยังกะยักษ์ของลูกแก้วที่ยืนชิดติดกระจกชะโงกดูนั่นนี่อย่างตื่นเต้นทำให้มังกรอดเอ็นดูไม่ได้ นี่คงเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของลูกแก้วสินะที่ได้มาอยู่บนตึกสูงๆ แบบนี้  หันไปกดสปีคโฟน
                     “คุณสมรเข้ามาพบผมหน่อย”  โฟนอินเรียกเลขา ให้เข้ามาพบตนภายในห้องทันที
                     “รับทราบค่ะเจ้านาย” เสียงหญิงวัยกลางคนขานรับคำสั่ง ทำให้ลูกแก้วรีบหันกลับมามองมังกรทันที
                      “คุณสมรเป็นเลขาของอา เธอจะเป็นพี่เลี้ยงสอนงานให้เราด้วย” มังกรอธิบายสั้นๆ เมื่อเห็นสายตาของลูกแก้วมองมาอย่างสงสัย
                      “ผมต้องไปเรียนรู้งานกับเธอเหรอครับ?” ลูกแก้วถามมังกรด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยยินดีสักเท่าไหร่
จนมังกรจับพิรุธได้
                      “อืม!เรามีอะไรไม่สะดวกหรือเปล่า?” มังกรอดถามไม่ได้
                     “เออ..คือผมขออยู่ช่วยงานอาในนี้ไม่ได้หรือครับ” น้ำเสียงติดอ้อน พร้อมกับสายตาเว้าวอนที่ส่ง
มาให้ ทำเอามังกรเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
                    “หืมเราก็ต้องช่วยอาสิ”มังกรตอบหน้านิ่งทำเอาคิ้วเข้มของลูกแก้วขมวดจนหัวคิ้วแทบชนกันแล้ว
ก่อนจะง่องแง่งพูดไม่เต็มเสียงกลับมาว่า
                    “ผมหมายถึง อยากทำงานใกล้อาต่างหาก” คราวนี้ทำเอามังกรชะงักมือ ซึ่งกำลังเลือกแฟ้มเอกสารบนโต๊ะลงทันที ก่อนจะหันมาจ้องสบตากับหนุ่มโข่งร่างใหญ่ที่ยืนห่างไปไม่ถึงสองก้าว แล้วถามขึ้นว่า
                    “ยังไงนะ ขอพูดชัดๆให้อาทำความเข้าใจอีกทีสิ?” พอมังกรพูดจบ ลูกแก้วกลับออกอาการเขินก้มหน้าลงจนค้างแทบชิดอก แล้วตอบกลับมาเสียงยังกับแมวข่วนว่า
                      “ก็ผมอยากนั่งทำงานในห้องนี้กับอาด้วยนี่ครับ” คำตอบของลูกแก้วไม่ทำให้มังกรรู้สึกอะไร  ยกเว้นท่าทางที่เด็กโข่งกำลังเขินจนหูแดงแล้วก้มหน้ามุดอกตัวเองนั่นต่างหาก ที่ทำให้มังกรรู้สึกหมั่นไส้พิลึกช่างเข้ากันเหลือเกินนะนั่นตัวอย่างกับตึกดันมาทำท่าทางแบบนี้ได้ แต่อาสุดหล่อก็ได้แค่คิดเพราะนั่นคือหลานในไส้  เลยจำต้องพูดเสียงทุ้มนุ่มตอบไปว่า
                     “ความจริงอาตั้งใจให้เราเป็นเลขาของอาอยู่แล้ว เรื่องนั่งทำงานในห้องนี้ก็วางแผนไว้เหมือนกัน ให้เราเรียนรู้งานจากคุณสมรจนเข้าใจรายละเอียดดีแล้วก็จะอนุญาตให้เข้ามานั่งทำงานกับอาในห้องนี่แหละ  เพียงแต่ตอนนี้จำเป็นต้องไปศึกษางานโดยคุณสมรจะเป็นพี่เลี้ยงคอยแนะนำสอนงานให้ก่อน อาถึงให้ลูกแก้วไปนั่งทำงานข้างโต๊ะคุณสมร อีกอย่างโต๊ะทำงานของลูกแก้ว ทางร้านเค้าจะมาส่งอีกสองวัน ยังไงตอนนี้ก็ต้องไปอาศัยคุณสมรอยู่ดี”  พอมังกรอธิบายมายาวเฟ้ยแบบนี้  ทำเอาเด็กโข่งตาคมรีบเงยหน้าขึ้นจ้องใบหน้าหล่อเหลาของคุณอาสุดหล่ออย่างไม่ปิดบังแถมออกอาการว่าดีใจเว่อร์ เพราะรอยยิ้มที่ฉีกกว้างจนคนมองยังรู้สึกว่ามึงจะดีใจเกินไปแล้ว
                            “ขอบคุณมากครับ งั้นวันนี้ผมจะตั้งใจเรียนรู้งานจากคุณสมร รับรองอีกสองวันผมก็สามารถช่วยงานอาได้แล้วสัญญาของลูกผู้ชายครับ”ไม่ได้พูดเฉยๆ มียกมือขึ้นตะเบ๊ะแบบทหารอีกต่างหาก
                          “อืมตั้งใจเข้าล่ะ”  มังกรหมดคำพูดได้แต่ให้กำลังใจกลับไป ทั้งที่ภายในใจเริ่มคิดแล้วว่า หลานชายตัวโข่งดูนิสัยมันเด็กเอามากๆไม่สมกับวัย 22 เลยเหอะ หรือพี่หงส์ฟ้าเลี้ยงมาแบบลูกแหง่เสียแล้วกระมัง เพราะสมัยตนเป็นเด็กก็ติดพี่สาวแจเหมือนกัน  แต่พออายุได้แค่ 11 ขวบพี่สาวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยซะนี่
                          “อาครับ ผมขอถามหน่อยสิ?” กำลังจมอยู่ในภวังค์ความคิด เป็นอันต้องหันกลับมามองหน้าหล่อร้ายกาจของหลานชายร่างใหญ่ ที่ยิ่งพิศก็ยิ่งหล่อ ทั้งที่มังกรแมนเต็มร้อยยังอดยอมรับไม่ได้ว่ารูปร่างหน้าตาของลูกแก้วโคตรจะเป็นความฝันของผู้ชายกันเลย ที่อยากจะได้แบบนี้มาเป็นสมบัติบนหน้าตาของตัวเองกัน
ทุกคน
                          "ว่ามาสิ เราจะถามอะไร?”  ก่อนจะเอ่ยอนุญาตให้ลูกแก้วถามได้
                        “ทำไมต้องให้ผมเรียกอา ทำไมถึงไม่ให้เรียกว่าน้า ในเมื่ออาเป็นน้องของแม่ผมนี่ครับ?” คำถามของลูกแก้ว ทำเอามังกรหน้าร้อนเฉยเลย แทบออกอาการหูแดงเหมือนกันยิ่งผิวขาวๆ ยิ่งเห็นชัดกว่าหลานชายซึ่งผิวสีแทนเสียอีก  ก่อนจะตอบไปตามความรู้สึกของตัวเองว่า
                   “ก็คำว่าน้า มันเหมาะเรียกผู้หญิงมากกว่า อาเป็นผู้ชายเลยอยากให้เรียกอาฟังดูแล้วมัน เออเหมาะกว่าว่าไหม?” ประโยคท้ายกับโยนมาให้คนถามแถมพูดติดๆขัดๆอีกซะงั้น ทำเอาลูกแก้วที่รอฟังคำตอบเห็นท่าทางของมังกรซึ่งวางหน้าไม่ถูก  เหมือนที่แม่เคยเล่าให้ฟังว่าเวลามังกรเขินเมื่อไหร่จะดูน่ารักมากในสายตาของแม่ พอได้มาเห็นกับตาแม้จะแค่เพียงเล็กน้อยแต่มังกรก็ออกอาการเขินขึ้นมาได้ ต้องยอมรับว่าคำพูดของแม่เป็นเรื่องจริง  เพราะตอนนี้ในสายตาของลูกแก้วซึ่งมองท่าทางของมังกรที่ตีหน้ามึนแต่แอบหูแดง คงต้องพูดได้คำเดียวว่ามังกรตัวนี้ ‘น่ารักชะมัด’
                           “อืมงั้นผมก็จะเรียกอาเหมือนเดิม ผมว่าทำไมอาไม่ลองให้ผมเรียกว่าน้าดูสักหน่อยเล่า อย่างเช่นน้ามังกรคร๊าบ! ฟังดูดีออกว่าไหม?”  ส่งท้ายลูกแก้วหนุ่มโข่งดันแหย่อาสุดหล่อเข้าให้  เล่นเอามังกรเหว่ออึ้งค้างไปทันที  ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วพูดเสียงเรียบว่า
                           “อย่าเรียกอีกนะ ฟังดูแต๋วชะมัด” ลูกแก้วได้ยินเกือบหลุดขำกร๊ากออกมาแล้วเชียว ไม่ติดว่า
สีหน้าจริงจังของมังกรที่จ้องกลับมาด้วยแววตาดุแล้วละก็ คงได้ขำออกมาจริงๆให้ตายทำไมอามังกรถึงได้น่ารักอย่างงี้ว่ะ? ความรู้สึกของลูกแก้วมีแต่คำพูดนี้วนเวียนอยู่ในหัว ในขณะที่มังกรกลับมองท่าทางกลั้นขำของลูกแก้วอย่างนึกเคืองขึ้นมาตะหงิดๆ ไม่ติดว่าเป็นหลานคงได้ถีบหงายหลังไปสักที หมั่นไส้พิลึก?
                                การเรียนรู้งานของลูกแก้วผ่านไปด้วยดี  จัดว่าดีเสียจนคุณสมรยังอดปลื้มไม่ได้ ทุกอย่างที่อธิบายหรือถ่ายทอดให้ไปลูกแก้วทำความเข้าใจเพียงแค่รอบเดียวแบบไม่ต้องอธิบายซ้ำกันเลย ทั้งยังมีความละเอียดรอบคอบในการทำงานเข้าขั้นดีทีเดียว ถ้าไม่ติดว่าเจ้าตัวบอกเพิ่งทำงานเกี่ยวกับเอกสารเป็นครั้งแรกคุณสมรคิดว่าโดนเด็กหลอกเข้าให้แล้วด้วยซ้ำ  เพราะเจ้าตัวทำเหมือนคนชำนาญผ่านงานมาไม่น้อยซะอย่างนั้น
                         ตลอดทั้งวันลูกแก้วกับมังกร ไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลยเพราะต้องคลุกอยู่กับคุณสมรแอบมี
ถามบ้างว่าอาสุดหล่อทำอะไรที่ไหน คุณสมรก็บอกว่าติดประชุมผู้บริหารอยู่ที่ห้องประชุมชั้นล่าง แม้แต่มื้อกลางวันก็ไม่ได้ร่วมโต๊ะด้วยกัน  ลูกแก้วอาศัยฝากท้องกับคุณสมรซึ่งได้รับคำสั่งให้ดูแลเรื่องอาหารการกินของลูกแก้วด้วย  แม้จะเรียบๆเคียงๆถามเลขายุคบุกเบิกไปว่าอามังกรทานกลางวันที่ไหน ก็ได้คำตอบกลับมาทานร่วมกับคณะผู้บริหารจากนั้นก็เข้าประชุมกันต่อ เป็นการประชุมที่เครียดพอดูงานนี้พยัคฆ์เข้าไปทำหน้าที่เลขาแทนคุณสมร  เพราะมังกรเน้นให้คุณสมรสอนงานลูกแก้ว ที่สำคัญหัวข้อการประชุมก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับอาณาเขตที่โดนคู่แข่งรุกล้ำ ข้ามพื้นที่เข้ามาก่อกวนในส่วนของธุรกิจใต้ดินที่มีคุณดลภัทร  คุณอาแท้ๆของมังกรดูแลอยู่
                     งานนี้จึงเป็นการหาทางแก้ไขปัญหาของกลุ่มที่ได้รับหน้าที่ดูแลธุรกิจใต้ดินต่างๆของวิริยะทรัพย์เสียมากกว่า คุณสมรเองเข้าใจในเรื่องนี้ดีแต่ก็ไม่ได้พูดถึงรายละเอียดเชิงลึกให้ลูกแก้วฟัง เธอตัดบทบอกว่าเมื่อลูกแก้วเข้าไปรับใช้เจ้านาย ก็ต้องได้รู้ทุกเรื่องจากเจ้านายด้วยตัวเองอยู่ดี  เพราะฉะนั้นตอนนี้หน้าที่สำคัญคือการสอนงานเกี่ยวกับรูปแบบองค์กรและงานเอกสารบางส่วนที่จะแบ่งให้ลูกแก้วรับไปทำ  รวมถึงตารางการนัดหมายของเจ้านายอีกด้วย
                                  ความสัมพันธ์ของรุ่นพี่ผู้มีอายุคราวแม่  ซึ่งถ่ายทอดความรู้ในการทำงานเลขาประจำตัวให้กับลูกแก้วเป็นไปด้วยดี  คงเพราะลูกแก้วมีบุคลิกซึ่งใครเห็นก็นึกเอ็นดูเป็นทุนอยู่แล้ว รวมทั้งการพูดจาบวกรูปร่างหน้าตาที่ครบถ้วน ทั้งยังมีศักดิ์เป็นถึงหลานเจ้านาย ทำให้คุณสมรอดนึกชมไม่ได้ว่าการวางตัวอ่อนน้อมไม่เหย่อยิ่งของลูกแก้วช่างน่านับถืออีกต่างหาก
                                 กระทั่งเกือบหกโมงเย็น เสียงโฟนเรียกผ่านอินเตอร์คอมบอกให้ลูกแก้วเข้าไปพบมังกรที่ห้องส่วนตัวดังนั้นคุณสมรจึงถ่ายทอดคำสั่งและบอกลูกแก้วเลิกงานได้เลย  นี่ก็ได้เวลาที่ตนจะกลับแล้วเหมือนกัน ทั้งคู่จึงลากันตรงนั้น โดยลูกแก้วปลีกตัวกลับไปยังห้องทำงานของนายใหญ่ประธานวิริยะทรัพย์ทันที
                                มาถึงลูกแก้วเคาะประตูก่อนได้รับอนุญาตให้เข้าไปภายในห้องได้  พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นมังกรนั่งเก้าอี้ทำงานพนักพิงสูงสมกับตำแหน่งประธานใหญ่ของบริษัทฯ  ในขณะที่ตาก็จ้องมองลูกแก้วนิ่งก่อนจะเอ่ยปากถามไปเมื่อเห็นคนโดนมองยิ้มไม่ยอมหุบ หน้าระรื่นมีความสุขจนเก็บอาการไม่อยู่ ไม่รู้ไปดีใจเรื่องอะไรมา
                                “เป็นยังไงมั้ง พอไหวไหมเรา?” มังกรพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มตามปกติ
                               “ครับผมกลับชอบเสียอีก นี่คุณสมรยังบอกว่ามะรืนนี้ผมก็สามารถมารับใช้อาได้
แล้วนะ”  ลูกแก้วรีบรายงานอย่างตื่นเต้น จนมังกรอดเลิกคิ้วสงสัยไม่ได้ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
                               “หืมเร็วปานนั้นเชียว อาคงต้องฟังจากคุณสมรก่อน ถ้าเค้ายืนยันเช่นนั้นก็ไม่มีปัญหา เอาล่ะเดี๋ยวอาจะให้คนไปส่งเรากลับบ้าน จะไปเลยไหม?” พอมังกรพูดจบ หน้าหล่อปานเทพบุตรที่สดใสสว่างโล่เมื่อกี้หุบยิ้มฉับลงทันที  แล้วถามกลับอย่างเร็วว่า
                                “แล้วคุณอาไม่กลับพร้อมกันหรือครับ?” มังกรเห็นสีหน้าผิดหวังของลูกแก้ว  ก็อดเอ็นดูไม่ได้พานคิดไปว่าหลานชายคงเหงามากตั้งแต่พ่อกับแม่หายไปกว่าหกปี นึกเปรียบเทียบตนซึ่งไม่เหลือใครตั้งแต่แม่ตายและหงส์ฟ้าหายสาบสูญก็อารมณ์ประมาณนี้ พอรู้ว่ามีตนเป็นอาเลยกลายเป็นยึดเอาตนเป็นหลักพานจะไม่ยอมให้ห่างไปซะงั้น
                              “อาจะไปดูงานไนท์คลับของเราหน่อย ที่เดอะแกเลีย พักนี้กำลังมีปัญหาเพราะมีคนของคู่แข่งเข้ามาก่อกวน น่าจะกลับดึกแหละ เรากลับไปก่อนได้เลย”  มังกรเลือกจะตอบตามจริง เพราะอย่างน้อยลูกแก้วก็คือหนึ่งในวิริยะทรัพย์ แม้จะใช้นามสกุลของพ่อแต่เมื่อเป็นลูกชายของหงส์ฟ้าย่อมเป็นวิริยะทรัพย์คนหนึ่ง
                           “ผมไปกับอาด้วยได้ไหม?” สายตาเว้าวอนที่อ้อนส่งมา แสดงชัดเจนถึงความต้องการจะตามไปด้วยให้ได้ หากปฏิเสธคงทำให้เสียใจแน่  มังกรเห็นสีหน้าท่าทางแบบนั้นแล้ว เลยตัดสินใจให้ไปด้วยก็ถือเป็นการฝึกงานอีกแบบ เพราะยังไงลูกแก้วก็ต้องเป็นเลขาส่วนตัวอยู่แล้ว ติดแต่ที่ว่าหนุ่มร่างโข่งดันไม่มีทักษะการต่อสู้นี่สิ ช่างเถอะไว้ค่อยจัดตารางให้อาคมฝึกขั้นพื้นฐานให้ในวันหยุดเอาก็แล้วกัน อย่างน้อยก็มีบอดี้การ์ดตามไปไม่น้อย  และยังเป็นอาณาเขตของวิริยะทรัพย์คงไม่เกิดเหตุการณ์อะไรหรอกน่า เมื่อคิดได้ดังนี้จึงตอบให้คนรอได้สมใจว่า
                          “อืมงั้นก็ไปด้วยกัน ไว้ค่อยไปหาไรทานที่นั้นเอา” สิ้นคำอนุญาต รอยยิ้มหล่อเปล่งออร่า
สว่างจ้าบนใบหน้าคมเข้มดุจเทพบุตรของหนุ่มร่างใหญ่ก็ฉายออกมาจนคนเป็นอาถึงกับนึกอิจฉานิดๆ ไอ้หลานตัวโข่งคนนี้มันอารมณ์ขึ้นลงเป็นเด็กจริงๆ
                         บัดนี้ทั้งอาหลานพร้อมด้วยเหล่าบอดี้การ์ด ที่ตามอารักษ์ขากว่าห้าคนไม่รวมพยัคฆ์ก็มาปรากฏตัวภายในคลับดังย่านใจกลางกรุง ซึ่งคนมีระดับที่เงินหนาเท่านั้นถึงจะเหยียบเข้ามาในนี้ได้ เพราะต้องจ่ายค่าสมาชิกรายปีถึงเลขหกหลัก ไม่นับค่าใช้จ่ายในแต่ละครั้งอีกต่างหาก   
                         แต่ที่ทำให้ทุกคนกล้าจ่าย เนื่องจากเดอะแกเลียคือแหล่งที่ลูกคุณหนู ดารา ศิลปิน  นางแบบ นายแบบ แทบทุกวงการไฮโซสังคมชั้นสูงต่างมาใช้บริการกันอย่างคับคั่ง โดยเฉพาะพวกศิลปินดาราได้ส่วนลดกว่าครึ่ง คงเพราะกลุ่มนี้ผู้บริหารถือว่าเป็นตัวดึงดูดลูกค้ากลุ่มใหญ่ให้ซื้อ Mamber ของคลับในแต่ละปี  ลูกค้าที่กำลังสนุกสนานภายในสถานบันเทิงหรูลอยฟ้าชั้นบนสุดตึกสูงริมน้ำเจ้าพระยาที่ครอบด้วยโดมแก้วขนาดใหญ่ ทำให้เห็นท้องฟ้าเปิดตลอดคืน ประดับด้วยไฟหลากสีพร้อมกับเสียงเพลงที่เปิดอย่างสนุกสุดเหวี่ยงอยู่ขณะนี้  ไม่นับสระน้ำขนาดกลางที่มีน้ำพุเต้นระบำ แบ่งโซนออกเป็นสัดส่วน  พร้อมกับมีค็อกเทลคอยบริการจากบริกรชายหญิงหน้าตาคัดสรรมาอย่างดี
                           ลูกค้าที่กำลังปลดปล่อยลีลา หรือบ้างจับกลุ่มคุยกันต่างพากันให้ความสนใจชายฉกรรจน์กลุ่มใหญ่กว่า 7 คนที่เดินเข้ามาภายในพื้นที่เลิศหรูอลังการนี้  โดยทั้งหนุ่มทั้งสาวสวยพากันพุ่งความสนใจที่ชายหนุ่มสามคนแรกอย่างชื่นชม คนกลางเป็นหนุ่มหล่อสุดๆ ผิวขาวรูปร่างสูงสมส่วนหุ่นเป็นนายแบบได้อย่างสบาย คนทางซ้ายหน้าตาสมารท์ความสูงไล่เลี่ยพอกันกับคนกลาง คอยใช้สายตาชำเลืองมองไปรอบๆ ตลอดเวลาอย่างระมัดระวังดูน่าค้นหาไม่น้อย
                           แต่คนสุดท้ายนี่สิที่ทำให้ยากละสายตาจากได้ง่ายๆ ใบหน้าคมเข้มผิวสีแทนขึ้นไฟมากจนทำให้ความหล่อดึงดูดชัดเจนในระยะร้อยเมตร  โดยเฉพาะรูปร่างสูงใหญ่เด่นเป็นสง่าเกินมาตรฐานชายไทยไปโข พลอยทำให้ทั้งหนุ่มและสาวที่มองมาต่างอึ้งและชื่นชมไปตามๆกัน นัยตาสวยคมเข้มที่มองไปทั่วเปล่งประกายระยิบระยับ บวกกับใบหน้าอมยิ้มตลอดเวลาของเจ้าตัวด้วยแล้ว ยิ่งปล่อยฟีโรโมนกระจายกลบรัศมีคนอื่นให้ด้อยลงไปถนัดเลยทีเดียว
                  “สวัสดีครับเจ้านาย เชิญทางนี้ครับผมเตรียมโต๊ะรับรองไว้ต้อนรับเรียบร้อยแล้วครับ” ผู้จัดการซึ่งทำหน้าที่ดูแลที่นี่รีบออกมายกมือไหว้นอบน้อมเพราะรู้จักดีว่าบุคคลผู้นี้คือประธานใหญ่ของวิริยะทรัพย์ และเป็นเจ้าของคลับหรูแห่งนี้ด้วย
                   “ตามสบายไม่ต้องมากพิธีคุณสนั่น ช่วยพาผมไปที่โต๊ะก็พอต้องการมาผ่อนคลายเฉยๆ”  ผู้จัดการที่ชื่อสนั่นยิ้มกว้างกับอัธยาศัยน้ำใจของผู้นำรุ่นนี้  อย่างน้อยตนก็วางตัวไม่ลำบากเมื่อเทียบกับผู้เป็นพ่อที่ใครต่างก็รู้ดีว่าเจ้าระเบียบและวางตัวน่าเกรงขามมากแค่ไหน แต่กับมังกรที่มีบุคลิกอบอุ่นสบายทำให้หายใจโล่งกว่ากันเยอะ จึงไม่รอช้าเดินนำไปยังโซนโซฟาชั้นสองที่มองเห็นทุกพื้นที่ภายในโดมใหญ่แห่งนี้เลยก็ว่าได้ แถมมีความเป็นส่วนตัวอีกต่างหาก
                         ระหว่างทางมีลูกค้าหลายคนที่รู้จักคุ้นเคยประธานรูปหล่อยังโสดคนนี้ ต่างเข้ามาทักทายทั้งหญิงทั้งชาย และก็มีไม่น้อยที่ส่งสายตาเชิญชวนออกมาชัดเจน  แต่มังกรก็ไม่ได้รับไมตรีจากใคร กระทั่งมาถึงยังมุมโซฟาโดยตัวยาวตัวเดียวมังกรลงไปนั่งทันที ไม่มีใครคาดคิดว่าลูกแก้วก็ลงไปนั่งด้วยแถมยังตีหน้ามึนไม่สนฟ้าอีกต่างหาก เพราะปกติส่วนใหญ่จะไม่มีใครเคยตีคู่นั่งตัวเดียวกับเจ้านายมาก่อนยกเว้นกรณีนี้ แต่เมื่อเห็นว่ามังกรเฉยๆไม่อะไรยังไง  จึงไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็น จนพยัคฆ์หันไปส่งสัญญาณให้การ์ดที่ตามมาทั้งห้าคนรวมทั้งครรชิตผู้รับหน้าที่สารถี ให้แยกย้ายกันออกไปประจำจุดของตน แต่ละคนถึงค่อยกระจายออกไป คงเหลือแค่พยัคฆ์ที่นั่งลงตรงโซฟาเดี่ยวข้างกัน
                   “ผมขอจินโทนิค แล้วขอรายการอาหารให้ผมหน่อย” เสียงทุ้มนุ่มของมังกรที่บอกกับผู้จัดการวัยสามสิบปลายๆ ซึ่งน้อมรับคำสั่งพร้อมกลับออกไปทันที จากนั้นสาวน้อยบริกรแสนสวยก็เดินถือถาดค๊อกเทลนำเอาจินโทนิคและซอฟดริ้งมาบริการให้ทั้งสามคน
                           “เป็นไงเรา เคยเข้าสถานบริการแบบนี้ไหม?” มังกรหันมาคุยกับลูกแก้วหลังจิบจินโทนิคไปทีหนึ่ง ซึ่งคนถูกถามรีบตอบอย่างอารมณ์ดีว่า
                      “เคยครับ ผมเคยทำงานบาร์ด้วยแต่ไม่หรูหราระดับนี้” สายตาที่บอกว่าที่นี่หรูหรามากของคนพูดทำเอามังกรอดอมยิ้มไปกับคำพูดซื่อๆ ของหลานชายตัวเองไม่ได้
                       “อย่างน้อยก็เคยทำงานมาก่อน คงไม่ต่างกันนักหรอกเพียงแต่ที่นี่เรารับเฉพาะลูกค้าสมาชิกเท่านั้น ไม่เปิดสำหรับลูกค้าทั่วไป” มังกรอธิบาย ซึ่งลูกแก้วรีบพยักหน้ารับหงึกๆ พร้อมกับจ้องตาคมมองหน้ามังกรนิ่งสนใจทุกคำพูดเสียจนคนโดนจ้อง ต้องเฉหยิบแก้วจินโทนิคขึ้นจิบอีกครั้ง แล้วหันไปพูดกับพยัคฆ์บ้างว่า
                      “สั่งอะไรทานเลยสิ  กินให้เรียบร้อยไปเลยทีเดียว” สิ้นคำสั่งของมังกร พนักงานก็เดินเข้ามาพร้อมรายการอาหารวางลงบนโต๊ะให้ทั้งสามคนเลือกสั่งรายการ สรุปแต่ละคนสั่งเป็นอาหารจานเดียวง่ายๆ เป็นอันเรียบร้อย ระหว่างที่รออาหารมาเสริฟก็มีสาวสวยซึ่งใครๆต่างรู้จักเธอดี  เพราะเธอกำลังดังทะลุทะลวงอยู่ในตอนนี้กับตำแหน่งเซ็กซี่สตาร์ของเมืองไทยเจ้าแม่โฆษณาเงินล้านที่คิวแน่นขนัด เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนดาราสาวอีกสองคน แต่ละคนก็สวยและมีชื่อเสียงเป็นนางเอกแถวหน้าทั้งนั้น ในมือถือแก้วค็อกเทลหลากสีตรงเข้ามาโต๊ะ บอดี้การ์ดยอมเปิดทางให้ไม่ขัดขวาง เพราะคนแรกคือคู่ขาของมังกรที่เคยใช้งานกันประจำ จึงไม่มีใครสกัดไว้
                       “หวัดดีค่ะที่รัก” สาวผู้เซ็กซี่ถือโอกาสเบียดลงที่ว่างของอีกฝั่งโซฟาตัวยาวทำเอามังกรต้องขยับถอยมาจนหน้าขาชิดกับลูกแก้วโดยปริยาย ก่อนที่จะยกแก้วซึ่งถือมาด้วยขอชนกับมังกรเป็นการทักทาย  สายตาที่ส่งมาให้ทั้งหวานหยาดเยิ้มเสียจนลูกแก้วอดหน้าแดงตามไม่ได้
                      “เช่นกันครับ เกร้ง!”  มังกรยกแก้วชนเบาๆแล้วจิบ เรียกรอยยิ้มบนหน้าสวยทันทีหลังจากเธอก็จิบเครื่องดื่มในมือตามไปด้วย
                      “พวกเธอไม่ชวนคนของคุณมังกรชนบ้างละจะสาวๆ” ก่อนที่ตัวแม่จะแซวเพื่อนสาวที่มาด้วยกัน ซึ่งบัดนี้หาที่นั่งตรงโซฟาเดี่ยวเรียบร้อยแล้ว  ทั้งคู่จึงยกแก้วแบ่งกันชนกับพยัคฆ์และลูกแก้ว มีส่งสายตาพราวเสน่ห์ไม่แพ้ตัวแม่เลยสักคน สองหนุ่มจึงต้องยกแก้วชนตอบแล้วการสนทนาที่ออกรสของสามสาวผู้ช่างสรรหาเรื่องมาคุย ก็เรียกเสียงหัวเราะตลอดเวลาภายในโต๊ะ  นี่สินะที่ผู้ชายแทบทุกคนพากันตกม้าตายเพราะผู้หญิงสวยและคุยสนุก  ก่อนจะเบรกทานอาหารโดยมีสาวงามทั้งสามนางคอยคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ช่วยส่งผ้าเช็ดปากให้บ้าง ส่งน้ำให้บ้างเป็นการเอาใจที่ใครๆ คงนึกอิจฉา ในขณะที่ลูกแก้วนั่งหูแดงหน้าแดงกลายเป็นเสน่ห์ให้แม่เสือสาวแหย่หนุ่มโข่งเล่นไม่เลิก พานเรียกเสียงหัวเราะให้กับคนในโต๊ะซะงั้น เมื่อเจ้าหนุ่มร่างยักษ์ดันเขินจนวางหน้าไม่ถูกเข้าไปใหญ่
                             บรรยากาศชื่นมื่นผ่านไปกระทั่งใกล้เวลาเกือบสี่ทุ่ม ซึ่งมังกรเห็นว่าคงถึงเวลาที่ต้องกลับ ตัวแม่สุดเซ็กซี่ที่มีชื่อว่าน้องเกรซก็อ้อนมังกรขึ้นว่า
                             “วันนี้เกรซคิวว่างนะคะ คุณจะไม่รำลึกความทรงจำกันหน่อยหรือค่ะที่รัก”  เสียงกระซิบอ้อนข้างหูของมังกร ยังได้ยินถึงลูกแก้วที่นั่งอีกฝั่ง  เจ้าตัวถึงกับสำลักน้ำเปล่าที่ยกขึ้นจิบทันที
                             “แอ๊ก!แค่กๆ!” ทำเอาสาวพอลลี่ ที่จ้องบริการสุดหล่อรีบกุลีกุจอเอากระดาษซับให้อย่างใส่ใจเกินเหตุ
                         “ไม่เป็นไรแล้วครับ ขอบคุณมากครับคุณพอลลี่” จนลูกแก้วต้องจับมือเธอที่คอยแต่จะซับปากให้ตนไม่หยุดเน้นริมฝีปากสวยได้รูปเสียด้วย
                         “พอลลี่เป็นห่วงลูกแก้ว เห็นสำลักหน้าแดงเชียว” บทสนทนาของทั้งคู่อยู่ในสายตาของทั้งพยัคฆ์และมังกร แต่ละคนก็มีคนประกบเช่นกัน
                         “ผมมีเวลาให้ไม่มาก ได้แค่ชั่วโมงเดียวตกลงไหม?” มังกรหันไปจ้องสบตาสวยเซ็กซี่แล้วบอกกับดาราสาวกลับไป
                       “ตกลงค่ะ ชั่วโมงเดียวก็ขอบคุณพ่อคนงานยุ่งแล้วค่ะ ฟอด!” เธอฉวยโอกาสหอมแก้มหล่อของมังกรไปที ก่อนที่มังกรจะหันมาสั่งพยัคฆ์ว่า
                       “เปิดห้องวีไอพี ให้ผมหน่อย”  พูดจบ บอดี้การ์ดหน้าหล่อก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจัดการตามคำสั่ง หลังวางหูรีบรายงานเจ้านายไปว่า
                       “เรียบร้อยแล้วครับ”  มังกรจึงเตรียมตั้งท่าจะลุกออกไปพร้อมกับสาวเกรซเพื่อไปทำหน้าที่รำลึกความทรงจำตามที่ดาราสาวสุดฮ็อทร้องขอ
                       “เพล๊ง! อูย..เจ็บๆ!”  แต่ต้องชะงักกันไป เมื่อได้เยินเสียงแก้วแตกและหันกลับมา เห็นลูกแก้ว
กุมมือที่มีเลือดไหลออกมาพร้อมกับสีหน้าซีดเผือดแทบไม่มีสีเลือด แถมยังปากสั่นบ่นแต่ว่าเจ็บๆ จนมังกรต้องเข้ามาดูอาการ ในขณะที่สาวแต่ละนางตกใจอุทานเสียงแหลมกันไปแล้ว
                          “ว้ายเลือด ตายแล้วเจ็บมากไหมเนี่ยะ?” พยัคฆ์เองรีบรุดเข้าประกบนายน้อย  ทำให้สาวพอลลี่ต้องขยับห่างให้ทั้งสองหนุ่มเข้าดูอาการลูกแก้วที่เลือดไหลออกมือทันที
                  “เป็นไงบ้าง ขออาดูหน่อยสิ?” กลับเป็นลูกแก้วที่ย่อมให้มังกรจับมือไปสำรวจบาดแผลซึ่งโดนคมแก้วที่แตกบาด โดยไม่มีใครถามสาเหตุว่าไปทำอีท่าไหนแก้วน้ำถึงได้แตกบาดมือเข้าได้
                    “ผะ..ผม..ผมกลัวเลือด” พูดจบลูกแก้วก็ล้มพับสลบไปหน้าตาเฉย ทำเอาทั้งมังกรและพยัคฆ์ตลึงไปเหมือนกัน ไม่คิดว่าหลานชายตัวโข่งจะเป็นโรคกลัวเลือดเข้าเส้นถึงกับเป็นลมไปแล้ว
                     “พยัคฆ์เรียกการ์ดเอาชุดปฐมพยาบาลมาเร็ว” พูดจบ พยัคฆ์กดวิทยุพกสั่งการ์ดอย่างเร็ว ในขณะนั้นมังกรหันไปบอกกับสามสาวว่า
                      “วันนี้ผมคงไม่สะดวกแล้วล่ะ ฉุกเฉินกับหลานชายผมแบบนี้คงต้องพากลับกันเลย  ไว้โอกาสหน้านะเกรซ”  เมื่อเกิดเหตุแบบนี้ หญิงสาวก็ต้องปั้นยิ้มทำเป็นเข้าใจ ทั้งที่ในใจอดนึกเสียดายที่จะได้รับความสุขจากหนุ่มหล่ออย่างมังกรไม่ได้ยิ่งโอกาสที่จะได้เจอกับประธานเจ้าเสน่ห์ผู้เป็นที่หมายตาของสาวแก่แม่หม้ายยิ่งแทบไม่มีด้วย พอมีจังหวะดันเกิดอุปสรรคซะงั้น
                          “ค่ะแล้วยังไงอย่าลืมติดต่อเกรซนะคะคุณมังกร” เธอจำต้องรับปากอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะพยักหน้าให้เพื่อนๆ พากันกลับออกไปเพราะสายตาของพยัคฆ์ที่บ่งบอกชัดเจนว่าขอความเป็นส่วนตัว เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาที่บอดี้การ์ดต่างเข้ามาทำหน้าที่กันแล้ว  พวกเธอจึงต้องถอยกลับออกไปอย่างรู้ว่าอะไรควร ไม่ควร
                           ทั้งหมดใช้เวลาปฐมพยาบาลอยู่ชั่วครู่ หนุ่มหล่อร่างโข่งจึงฟื้นขึ้นมาขณะที่แผลตรงมือกว้างไม่ถึงสองเซนก็จัดการทำแผลเรียบร้อยแล้ว พอเห็นว่าตนสลบซบอยู่ในวงแขนของมังกร ก็รีบหลุบตาดันเขินหน้าตาเฉย  ทำเอามังกรอยากจะเขกกะบาลสักทีจริงๆ ทำเป็นอายเอาตอนนี้ ทีไอ้เรื่องที่ควรอายไม่ยักเขิน เห็นเลือดจนสลบหน้าอายกว่าเป็นไหนๆตัวยังกับยักษ์
                             “เป็นไงดีขึ้นหรือยังเรา นี่กลัวเลือดขนาดนี้เลยเหรอ?” คำถามของมังกร ทำเอาคนที่ถูกสายตานับหกคู่จ้องรอคำตอบถึงกับก้มหน้าหงุดแล้วอ่อมแอ่มตอบมาว่า
                              “ผมไม่ชอบเห็นเลือดครับ เห็นแล้วใจมันหวิวจะเป็นลมทุกครั้ง ยิ่งพอเป็นเลือดตัวเองเป็นลมทุกที นี่คือเหตุผลที่พ่อกับแม่ไม่ยอมสอนอะไรให้เพราะผมทนเห็นเลือดไม่ไหว”  พอฟังลูกแก้วพูดออกมาแบบนี้ มังกรได้แต่ลอบถอนหายใจ แล้วหันไปจ้องตากับพยัคฆ์ที่ออกอาการไม่ต่างกัน ก่อนตัดสินใจพูดขึ้นมาว่า
                    “ถ้างั้นเราคงลำบากที่จะไปไหนกับอาแล้วละ เพราะทุกก้าวของอามันรับประกันไม่ได้ด้วยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่แน่เราอาจได้เลือดเจ็บตัวก็ได้ทางที่ดีเราเหมาะทำงานอยู่ในออฟฟิศที่สุด” พอมังกรพูดมา
แบบนี้  กลับทำให้ทุกคนอึ้งเข้าไปใหญ่ เพราะลูกแก้วดันโผล่เข้ารวบกอดมังกอดไว้แน่น แถมยังเอาหน้าซบไหล่ของมังกร พร้อมกับพูดเสียงสั่นขึ้นว่า
              “ไม่นะครับอา อย่าทิ้งผมนะผมไม่เหลือใครแล้ว อาต้องให้ผมอยู่ใกล้ๆนะครับ อย่าทิ้งผมไว้คนเดียว
นะอา” เสียงสั่นๆที่เหมือนจะร้องของลูกแก้ว ทำเอาการ์ดแต่ละคนรวมทั้งพยัคฆ์อึ้งแดกไปเลย ไม่คิดว่าหนุ่มหล่อร่างใหญ่ยังกับตึกจะเป็นเด็กน้อยขี้เหงา แถมขาดความอบอุ่นไปซะนั่น
“เดี๋ยว!ใจเย็นๆ ปล่อยอาก่อนเราเล่นรัดซะแน่นจนอาหายใจไม่ออกแล้ว” มังกรพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของหลานร่างยักษ์แต่กลับขยับไม่ได้สักเอ๊ะ บทมันจะแรงก็เยอะได้โคตรเอากับมันซิ เล่นรัดซะแน่น แอบเสียงสั่นซบตรงไหล่อีกเอ้า!
                “ไม่อ่า..ผมไม่ปล่อยนอกจากอารับปากผมก่อนว่าจะให้ผมไปกับอาด้วยทุกครั้ง นะครับน้า” เสียงอ้อนต่อรองมานั่น ทำเอาแต่ละคนปั้นหน้าไม่ถูก เลยทำเป็นเบือนหนีไม่มองภาพหลานร่างยักษ์กอดอารูปหล่อแล้วอ้อนเป็นเด็กๆตรงหน้าซะ มังกรยิ่งแล้วใหญ่เพิ่งเข้าใจแล้วว่าตอนนี้ตนไม่ได้มีหลานชายเสียแล้ว แต่กำลังมีลูกชายขี้อ้อนมาแทน
                “เอ้าตกลง รับปากก็ได้ปล่อยได้หรือยัง”  สิ้นคำพูด มังกรถึงกับเหว่อไปทันทีเมื่อไอ้หลานไม่ยอมโตมันดันดีใจเว่อร์กดจมูกโด่งเป็นสันสวยหอมแก้มเจ้าตัวเน้นๆ ไปทั้งสองข้างต่อหน้าการ์ดซะงั้น
                     “ฟอดๆ! ว้าวขอบคุณมากครับ อามังกรน่ารักที่สุดเลย” สุดท้ายหน้าหล่อใสก็ร้อนผ่าวอย่างไม่ทราบสาเหตุ เพราะคำชมที่ไม่ชินหูของมันนั่นแหละ  ดันเสือกพูดมาได้น่ารักที่สุด  มังกรเลยปั้นหน้าไม่ถูกเข้าไปใหญ่เมื่อหันไปสบตากับเจ้าตัว  ซึ่งขยันส่งสายตาวิ้งค์ๆ มาให้ระยิบระยับอีกนั่น
                     “ปล่อยอาได้แล้ว”  เลยตัดบท บอกให้ไอ้หนุ่มโข่งขี้ใจเซาะปล่อยตนเสียที เพราะตอนนี้รู้สึกหน้าร้อนชะมัด เมื่อได้รับความพอใจในคำตอบ  ลูกแก้วก็ยอมปล่อยแขนล่ำกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม ที่มังกรเองยังอดทึ่งไม่ได้ว่ามึงไปเอามาจากไหน  ออกจากร่างของอารูปหล่อ
                    “กลับเถอะพยัคฆ์”  ไม่พูดไรอีกมังกรลุกพรวดเดินดุ่มๆออกจากโต๊ะ แต่ละคนเลยต้องรีบขยับตามซึ่งคนที่ก้าวตามติดประธานรูปหล่อไม่ยอมห่างไม่ใช่ใครไอ้หลานตัวโข่งนิสัยเด็กนั่นแหละตอนนี้ยังยิ้มไม่หุบเลย มีแต่พยัคฆ์ที่แอบเปรยคนเดียวเบาๆว่า
                   “งานนี้สงสัยเจ้านายต้องเลี้ยงเด็กโข่งเสียแล้วยิ่งขี้ใจอ่อนซะด้วยเจอลูกอ้อนตาซื่อคงรอดหรอกครับคุณมังกร”

dung

ขอบคุณครับผม

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

sugaritc

ขอบคุณครับ

auto101

ขอบคุณครับ

tony11

ขอบคุณคับ

4_NAY

ใครจะบุกนะ อา-หลานคู่นี้

tazman

สนุกๆ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

manuswin

ขอบคุณครับ